F1-K8-nieumiarkowanie-Sem Walka Duchowa 2015-16

F1 - 2015/2016 - Walka Duchowa - Grzechy główne
K8.
Nieumiarkowanie (brak umiaru)
O Stworzycielu Duchu przyjdź, nawiedź dusz wiernych Tobie krąg,
Niebieską łaskę zesłać racz, sercom, co dziełem są Twych rąk.
Pocieszycielem jesteś zwan, i Najwyższego Boga dar,
Tyś namaszczeniem naszych dusz, zdrój żywy, miłość, ognia żar.
Nieprzyjaciela odpędź w dal, i Twym pokojem obdarz wraz,
Niech w drodze za przewodem Twym, miniemy zło co kusi nas.
Daj nam przez Ciebie Ojca znać, daj, by i Syn poznany był,
I Ciebie jedno Tchnienie Dwóch, niech wyznajemy z wszystkich sił.
Niech Bogu Ojcu chwała brzmi, Synowi, który zmartwychwstał,
I Temu co pociesza nas, niech hołd wieczystych płynie chwał — Amen
Dzień 1.
BÓG –
JEDYNE PRAWDZIWE DOBRO
Flp3,7-12; „Ale to wszystko, co było dla mnie zyskiem, ze względu na Chrystusa uznałem za stratę. I owszem,
nawet wszystko uznaję za stratę ze względu na najwyższą wartość poznania Chrystusa Jezusa, Pana mojego.
Dla Niego wyzułem się ze wszystkiego i uznaję to za śmieci, bylebym pozyskał Chrystusa i znalazł się w Nim…
Nie [mówię], że już [to] osiągnąłem i już się stałem doskonałym, lecz pędzę, abym też [to] zdobył, bo i sam
zostałem zdobyty przez Chrystusa Jezusa.
Łk12,15; „Powiedział też do nich: «Uważajcie i strzeżcie się wszelkiej chciwości, bo nawet gdy ktoś opływa
[we wszystko], życie jego nie jest zależne od jego mienia.”
Łk12, 22 – 31; „ Potem rzekł do swoich uczniów: «Dlatego powiadam wam: Nie martwcie się o życie, co
będziecie jeść, ani też o ciało, w co macie się przyodziać. Życie bowiem więcej znaczy niż pokarm, a ciało
więcej niż odzienie. Przypatrzcie się krukom: nie sieją ani żną; nie mają piwnic ani spichlerzy, a Bóg je żywi. O
ileż ważniejsi jesteście wy niż ptaki! Któż z was, martwiąc się, może dołożyć choćby jedną chwilę do wieku
swego życia? Jeśli więc nawet drobnej rzeczy [uczynić] nie możecie, to czemu martwicie się
o inne?
Przypatrzcie się liliom, jak rosną: nie pracują i nie przędą. A powiadam wam: Nawet Salomon w całym swym
przepychu nie był tak ubrany jak jedna z nich. Jeśli więc ziele, które dziś jest na polu, a jutro do pieca będzie
wrzucone, Bóg tak przyodziewa, to o ileż bardziej was, ludzie małej wiary! I wy nie pytajcie, co będziecie jedli i
co pili, i nie bądźcie o to zatroskani. O to wszystko bowiem zabiegają narody świata, a Ojciec wasz wie, że tego
potrzebujecie. Starajcie się raczej o Jego królestwo, a te rzeczy będą wam dodane.”
Bóg jest jedynym dawcą życia i wszelkiego innego dobra. Stwarzając człowieka powierzył mu świat
mówiąc „czyńcie sobie ziemię poddaną”. Człowiek ma korzystać ze stworzonych darów. Posiadanie
dóbr doczesnych nie jest rzeczą złą, dopóki nie przesłania człowiekowi ich Dawcy – Boga Ojca.
Jezus pragnie, aby człowiek przede wszystkim troszczył się o swoją relację z Bogiem Ojcem.
Trwanie w bliskiej relacji z Ojcem owocuje szczęściem doczesnym i wiecznym.
DUCH NIEUMIARKOWANIA manipuluje człowiekiem. Posługuje się wszystkim, co stworzone,
rzeczami i ideami, aby nie dopuścić do nawiązania i rozwoju relacji między człowiekiem i Bogiem.
Ponieważ nasze zbawienie dokonuje się przede wszystkim wewnątrz więzi łączącej nas z Bogiem
dlatego walka duchowa toczy się o nasz czas, uwagę, serce skierowane ku Niemu. Człowiek
może być w danym czasie tylko w jednym miejscu i skupiać się na jednej czynności, dlatego ważne
jest ile czasu poświęca na co i co zajmuje jego uwagę. Na spotkanie, rozmowę z Bogiem też
potrzebujemy czasu, skupienia uwagi, pozostawienia wszystkiego innego. Nieumiarkowanie to
zapełnianie życia tym, co stworzone. To zaśmiecanie całej przestrzeni istnienia tak, że nie
ma już miejsca na relacje z Bogiem ani z ludźmi. Uczynienie siebie jedyną osobą określającą
Materiały formacyjne Wspólnoty Effatha przy parafii Wieczerzy Pańskiej w Lublinie; www.effatha-lublin.pl
„miarę” mojego brania, a raczej bezmiar przez zniesienie ograniczeń nałożonych przez Boga jest
wymówieniem posłuszeństwa i uczynieniem siebie swoim bogiem.
„Niespokojne jest serce nasze, dopóki w Tobie /Boże/ nie spocznie” -
św. Augustyn.
Duchu Święty daj mi poznać jedyne prawdziwe dobro i o nie się troszczyć każdego dnia.
Dzień 2
DUCH NIEUMIARKOWANIA ZASŁANIA PRAWDZIWE DOBRO – BOGA
Mt 6, 24; „Nikt nie może dwom panom służyć. Bo albo jednego będzie nienawidził, a drugiego będzie
miłował; albo z jednym będzie trzymał, a drugim wzgardzi. Nie możecie służyć Bogu i Mamonie”
Łk 12,16-21; „I opowiedział im przypowieść: «Pewnemu zamożnemu człowiekowi dobrze obrodziło pole. I
rozważał sam w sobie: Co tu począć? Nie mam gdzie pomieścić moich zbiorów. I rzekł: Tak zrobię: zburzę moje
spichlerze, a pobuduję większe i tam zgromadzę całe zboże i moje dobra. I powiem sobie: Masz wielkie zasoby
dóbr, na długie lata złożone; odpoczywaj, jedz, pij i używaj! Lecz Bóg rzekł do niego: „Głupcze, jeszcze tej nocy
zażądają twojej duszy od ciebie; komu więc przypadnie to, coś przygotował?” Tak dzieje się z każdym, kto
skarby gromadzi dla siebie, a nie jest bogaty przed Bogiem.”
DUCH NIEUMIARKOWANIA okłamuje człowieka, podsuwając mu
1) Utopię o świecie zaspokajającym wszystkie ludzkie potrzeby (by rozbudzić je, działa jak reklama
szczęścia przekonująca, że wystarczy sięgnąć i można samemu je osiągnąć)
2) Obraz Boga, który powinien zaspokajać każdą potrzebę (a jeżeli tego nie czyni to jest zły i trzeba
Go odrzucić i samemu nawet w Jego Imię brać, grabić odbierać innym)
3) Pokojowe współistnienie, pluralizm poglądów (kompromis ze wszystkim, by mieć większy zasięg
„pole wypasu”, cały świat do użycia i spożycia».
Innymi słowy duch nieumiarkowania okłamuje człowieka, sugerując mu, że znajdzie zaspokojenie,
pełnię szczęścia w bogactwie świata stworzonego. Zamyka człowieka w więzieniu doczesności,
sprowadza człowieka do wymiaru biologicznej egzystencji, do zaspakajania potrzeb emocjonalnych,
intelektualnych, estetycznych. Najszybciej ulegają mu ludzie, którzy noszą w sobie lęk przed
przemijaniem. Karmienie zmysłów, wielość doznań ma ten lęk zagłuszyć.(Doświadczanie
wszystkiego, by nie stracić niczego – pochłanianie by zachować życie i jego smak). Gdy nie uzna się
Boga jako źródła życia (nieprzemijającego) szuka go w otoczeniu, na oślep, aż życie staje się
konsumpcją.
DUCH ŁAKOMSTWA sugeruje „Wszystko jest dla mnie, wszystko do spożycia” Nie uznaje rzeczy
zastrzeżonych. Wytacza Bogu wojnę o zakazy i określanie miary czegokolwiek. Nie uznaje żadnych
ograniczeń.
Duch nieumiarkowania kogo dopadnie ogłusza, zaślepia i zabija nadmiarem nie swoich dóbr, bo
OBŻARSTWO uniemożliwia:






Kontemplację – bo zmysłowość zaśmieca przestrzeń duchową
Mądrość – przez ospałość, bezsilność, zaćmienie umysłu hulającego
Wolność – bo jest zniewoleniem i zdradą duchową
Poznanie Boga – bo otępiałe myślenie o pokarmie zmysłowym skupia na doczesności
Pokój – gdyż rywalizacja i polowanie, namiętności i żądze to zamęt
Życie duchowe – bo wypasione zmysły zdradzają człowieka, ciało walczy z duchem
Czy duch nieumiarkowania już mnie dopadł? W jakiej sferze grozi mi brak umiaru? W jakim stopniu
mną włada? Aby postawić sobie właściwą diagnozę wystarczy zobaczyć od czego jestem
uzależniony, co pochłania mój czas, moje pieniądze, moją uwagę i stale absorbuje moje myśli.
DUCHU ŚW. DUCHU PRAWDY I MĄDROŚCI PRZYJDŹ. TWYM POKOJEM OBDARZ MNIE.
Materiały formacyjne Wspólnoty Effatha przy parafii Wieczerzy Pańskiej w Lublinie; www.effatha-lublin.pl
Dzień 3. GRZECHY NIEUMIARKOWANIA
Syr18,30; „Nie idź za twymi namiętnościami: powstrzymaj się od pożądań! Jeżeli pozwolisz duszy swej na
upodobanie w namiętnościach, uczynisz z siebie pośmiewisko dla twych nieprzyjaciół. Nie miej upodobania w
życiu wystawnym, abyś się nie uwikłał w jego wydatki.
Flp 3,19; „Ich losem - zagłada, ich bogiem - brzuch, a chwała - w tym, czego winni się wstydzić. To ci, których
dążenia są przyziemne” .
Duch nieumiarkowania może działać i prowadzić do grzechów w sferze:
 ciała – uleganie pożądliwości grzesznego ciała, uzależnienie od: jedzenia, picia, używek,
narkotyków, seksu i wszelkich przyjemności zmysłowych
 emocjonalnej – karmienie głodu doznań, przeżyć: sporty ekstremalne, muzyka, filmy, książki,
ludzie, którzy dostarczają emocji, wzbudzają silne uczucia
 intelektualnej – gromadzenie informacji (masmedia), doznania intelektualne (książki, filmy,
wydarzenia) rozwijanie sprawności, aż do popadnięcia w perfekcjonizm (gry, zadania
intelektualne, krzyżówki)
 estetycznej – uzależnienie od mody (markowe ubrania, samochody, jachty, domy, meble)
sztuka jako idol (kolekcjonerstwo) i miara wartości osoby (elitarność)
 religijnej (pseudo-duchowej) – mnożenie form (bez wchodzenia w dialog z Bogiem) i
pogoń za doznaniami, szukanie technik doskonalenia i samo zbawienia zamiast osobistej relacji
z Bogiem.
Innymi słowy, gdy człowiek ulega duchowi nieumiarkowania pojawiają się:
 roszczenia – prawo do zaspokajania potrzeb natychmiast, tu i teraz,
 bezkarność brania – przekonanie, że wszystko jest do wzięcia,
 egoizm – jak zasiadanie do 1-noosobowego stołu, dla innych tylko resztki,
 szał obżarstwa – muzyka, film, książki, informacje, nawet człowiek jako inny świat poznawany
by go pochłonąć, doświadczyć emocji,
 zwyrodnienie – szukając zaspokojenia w nowych formach zakazanego owocu znajduje owoce
coraz bardziej zatrute.
DUCHU ŚWIĘTY NIEPRZYJACIELA ODPĘDŹ W DAL. NIECH W DRODZE ZA PRZEWODEM
TWYM MINIEMY ZŁO CO KUSI NAS.
Dzień 5
NAŁOGI – UZALEŻNIENIE i NIEWOLA
Rz 8,12- 13; „Jesteśmy więc, bracia, dłużnikami, ale nie ciała, byśmy żyć mieli według ciała. 13 Bo jeżeli
będziecie żyli według ciała, czeka was śmierć. Jeżeli zaś przy pomocy Ducha uśmiercać będziecie popędy ciała będziecie żyli.”
Gal 5,16-21; „Oto, czego uczę: postępujcie według ducha, a nie spełnicie pożądania ciała. Ciało bowiem do
czego innego dąży niż duch, a duch do czego innego niż ciało, i stąd nie ma między nimi zgody, tak że nie
czynicie tego, co chcecie. Jeśli jednak pozwolicie się prowadzić duchowi, nie znajdziecie się w niewoli
Prawa. Jest zaś rzeczą wiadomą, jakie uczynki rodzą się z ciała: nierząd, nieczystość, wyuzdanie, uprawianie
bałwochwalstwa, czary, nienawiść, spór, zawiść, wzburzenie, niewłaściwa pogoń za zaszczytami, niezgoda,
rozłamy, zazdrość, pijaństwo, hulanki i tym podobne. Co do nich zapowiadam wam, jak to już zapowiedziałem:
ci, którzy się takich rzeczy dopuszczają, królestwa Bożego nie odziedziczą.”
Brak miary w korzystaniu z dóbr prowadzi do uzależnienia. Dotyczy to używek, które nie są
konieczne do życia np. alkoholu, tytoniu, narkotyków. Można także popaść w nieumiarkowanie
korzystając z rzeczy koniecznych jak np. jedzenie lub uzależnić się od pewnych czynności nawet
bezsensownych (gry, hobby)
Materiały formacyjne Wspólnoty Effatha przy parafii Wieczerzy Pańskiej w Lublinie; www.effatha-lublin.pl
Jeżeli chodzi o jedzenie to łakomstwo przyjmuje różne formy: dogadzania sobie tzn. jedzenia zbyt
wcześnie, nim poczuje się głód, smakoszostwa- jedzenia wykwintnego, dla zaspokojenia
przyjemności, ciekawości nowych smaków, dla towarzystwa, estetyki, obżarstwa - przekraczania
granic ilościowych, opychania się, bulimii, gloryfikacji - czynienia z jedzenia centrum życia
zniewolenie modą np. na zdrowe żywienie lub odchudzanie.
Uzależnienie zawsze prowadzi do nałogu i czyni człowieka niewolnikiem. Taką osobę łatwo
jest kupić. Człowiek uzależniony sprzedaje wszystko za swój narkotyk jak Ezaw (za miskę
soczewicy oddał błogosławieństwo Rdz 25, 29-34) i staje się zdrajcą. Może sprzedać przyjaciół,
bliskich, tajemnice i zawsze ostatecznie siebie. Nadużywanie wszystkiego czyni
bezwzględnym i kształtuje postawę niechęci i pogardy dla wszystkiego, co ubogie, proste i
pokorne. Jednocześnie walka o wszelkie dobra i obawa, by samemu nie stać się łupem
prowadzi do okrucieństwa i obłudy. Cała rzeczywistość jest postrzegana i traktowana jak
ofiara, którą człowiek składa sam sobie.
DUCHU ŚWIĘTY NIEPRZYJACIELA ODPĘDŹ W DAL. NIECH W DRODZE ZA PRZEWODEM
TWYM MINIEMY ZŁO CO KUSI NAS.
Dzień 6. WALKA Z NAŁOGIEM
Gal 5.24; „A ci, którzy należą do Chrystusa Jezusa, ukrzyżowali ciało swoje z jego namiętnościami i
pożądaniami. Mając życie od Ducha, do Ducha się też stosujmy”.
Ciało, które stało się zdrajcą i chce przejąć władzę nad wolą człowieka ujarzmia się postem i
czuwaniem na modlitwie przed Panem.
DUCHU ŚWĘTY WĄTŁĄ SŁABOŚĆ NASZYCH CIAŁ POKRZEP STAŁOŚCIĄ MOCY TWEJ.
Dzień 7 – ZAPROSZENIE DO UMIARKOWANIA, WOLNOŚCI, MIŁOŚCI I RADOŚCI
Gal 5,13; „Wy zatem, bracia, powołani zostaliście do wolności. Tylko nie bierzcie tej wolności jako zachęty do
hołdowania ciału, wręcz przeciwnie, miłością ożywieni służcie sobie wzajemnie”.
Flp 4,12-14; „Bracia: Umiem cierpieć biedę, umiem i obfitować. Do wszystkich w ogóle warunków jestem
zaprawiony: i być sytym, i głód cierpieć, obfitować i doznawać niedostatku. Wszystko mogę w Tym, który mnie
umacnia. W każdym razie dobrze uczyniliście, biorąc udział w moim ucisku. A Bóg mój według swego bogactwa
zaspokoi wspaniale w Chrystusie Jezusie każdą waszą potrzebę. Bogu zaś i Ojcu naszemu chwała na wieki
wieków. Amen.”
Duch nieumiarkowania dąży do zaspokajania pragnień cielesnych. Nieumiarkowanie jest
odwróceniem lub nadużyciem naturalnych pragnień i pożądań. W kierowaniu dobrami materialnymi,
w zdobywaniu ich potrzebne jest umiarkowanie. Umiarkowanie jest cnotą moralną, która pozwala
opanować dążenie do przyjemności i zapewnia równowagę w używaniu dóbr doczesnych.
Jezus często spożywał posiłek z apostołami i dziś gromadzi swoich uczniów przy stole. Spotkania
przy stole, podczas których ludzie dzielą się tym co mają od Boga, nie zapominając przy tym o ich
Dawcy oraz o umiarkowaniu są dobre.
/Mt 19,16 – 22; / Jezus zaprosił młodzieńca, by rozdał ubogim wszystkie dobra materialne.
Młodzieniec nie miał odwagi, wycofał się do swojego bogactwa i odszedł smutny. A TY czy jesteś
wolny wobec tego co posiadasz i co pragniesz?
DUCHU ŚW. proszę Cię o wolność od tego co posiadam i czego pragnę. DUCHU WOLNOŚCI
PRZYJDŹ.
Materiały formacyjne Wspólnoty Effatha przy parafii Wieczerzy Pańskiej w Lublinie; www.effatha-lublin.pl