PRACA NR 11 WYRÓŻNIENIE

■ uzasadnienie oceny pracy
wyróżnienie (równorzędne), 10 tys. zł, 48.63 pkt.
ALEKSANDRA FIDOS
STAVROS SOTIRIOU DUBLIN
DUBLIN, IRELAND
Wg Autorów celem opracowania było stworzenie przestrzeni o zróżnicowanej funkcji, o
układzie przestrzennym przyjaznym dla użytkowników, której podstawowym walorem byłoby
wydobycie cech wyjątkowych łódzkiej zabudowy kwartałowej z przełomu dziewiętnastego i
początkach dwudziestego wieku. Generalna ocena pracy jest zgodna z tą ideą.
Koncepcję zagospodarowania otoczenia ul. Piotrkowskiej w pracy nr 11, pozytywnie
wyróżnia:
Czytelny układ przejść/przejazdów prowadzących do wnętrza poszczególnych kwartałów w
kierunku wschód – zachód. Ul. Piotrkowska wyłączona z ruchu kołowego połączona serią
pasaży i przejść pieszych wzdłuż podwórek, planowanych jako przestrzenie publiczne, bądź
pół publiczne, staje się śródmiejskim deptakiem. Ciągi piesze w kierunku porzecznym do
głównego deptaku ul. Piotrkowskiej uzupełnione są siecią dróg rowerowych,
Łódzki charakter zabudowy podkreślony przez pozostawienie zabudowy obrzeżnej dla
funkcji usługowo-handlowej działa spójnie z aktywizacja głębokich wnętrz wewnątrz
kwartałowych. Aktywizacja owa pozostaje w ścisłym związku z planowanym udrożnieniem
dojść/dojazdów i wprowadzeniem usług i handlu (oraz parkingów). W dotychczasowy ciąg
ul. Piotrkowskiej wprowadzano (środkiem) zieleń naprzemiennie z „ogródkami piwnymi” itp.
Dostawa, wywóz śmieci itp. planowane są jako regulowane o określonych porach (np. rano,
wieczorem). Dostępność samochodem regulowana przez wykupienie zezwolenia na wjazd
na określony czas (co może nie jest do końca realne, ale w wielu miastach europejskich
dobrze działa),
Nowa, proponowana przez autorów zabudowa ma za zadanie wypełnienie luk w istniejącej,
historycznej strukturze przestrzennej. Łączy się ona w jednorodny system, który wzmacnia
uzupełnienie narożników na skrzyżowaniach głównych ulic biegnących w kierunku W – Z w
stosunku do przebiegu ul. Piotrkowskiej. Plansze z widokami ulicy (w kierunku płn. i płd.)
bardzo wyraziście ukazują zróżnicowanie obu typów zabudowy oraz ukazują wskazanie
(domyślne) dla nowych inwestycji,
Dobrze został rozwiązany Plac 4 Czerwca, który stał się integralną częścią ul. Zielonej i ul.
Narutowicza. Dzięki wyłączeniu ul. Narutowicza z ruchu samochodowego (pozostał jedynie
transport publiczny) przestrzeń ta – „Bulwar Narutowicza” - ma szanse na przekształcenie w
przestrzeń publiczną i wytworzenie ciągu komunikacji pieszej w kierunku dworca Łódź
Fabryczna i dalej nowego centrum Łodzi.
Kontrowersję budzi natomiast rozwiązanie skrzyżowania ulic Piotrkowska –
Mickiewicza/Piłsudskiego. Autorzy pozostawili przejście piesze, łączące północną i południową
część ul. Piotrkowskiej na poziomie terenu. Zakładając, że głównym systemem komunikacji
zbiorowej będzie tramwaj, linie komunikacji autobusowej miałyby ulec zawężeniu. Autorzy
proponują usytuowanie nowego Dworca Tramwajowego pomiędzy ul Piotrkowską a ul. Kościuszki
jako kubaturowego elementu, spinającego dwie główne ulice Śródmieścia (dojście szeroki
przejściem pieszym w poziomie ulicy Piotrkowskiej). Autorzy zaproponowali element kubaturowy,
który miałby stać się nowym „znakiem firmowym” Śródmieścia Łodzi. Wizualizacje tej koncepcji
ukazują z jednej strony atrakcyjność przestrzenną proponowanego rozwiązania, z drugiej ukazują
przekroczenie skali proponowanego „Łuku”.