B iu letyn P o lsk iej W sp ó ln o ty p rzy kap licy E rm ita gew W ersa lu
Transkrypt
B iu letyn P o lsk iej W sp ó ln o ty p rzy kap licy E rm ita gew W ersa lu
Polska Wspólnota przy kaplicy Ermitage 23 rue de l'Ermitage 78000 Versailles Kącik dla dzieci Petit coin pour les enfants redakcja: [email protected] strona internetowa: www.parafia78.profeto.pl Msza święta: w każdą niedzielę oraz we wszystkie święta o godz 11 Katecheza dla dzieci: niedziela godz 9 i 10 (oprócz wakacji szkolnych) Adoracja: pierwsza niedziela miesiąca 17:30-18:30 duszpasterz: ksiądz Łukasz Skawiński tel. 06. 33.80.77.00 Czytania mszalne : Dz 1, 15-17.20a.20c-26 ; Ps 102, 1-2, 11-12, 19-20ab ; 1 J 4, 11-16 ; J 17, 11b-19. VII Niedziela Wielkanocna 17.05 2015, nr 24 rok B Biuletyn Polskiej Wspólnoty przy kaplicy Ermitage w Wersalu Gdzie szczęście? Wszyscy szczęścia pragną i za nim gonią, ale niewielu je znajduje, bo nie szukają tam, gdzie ono jest. Wyjdźmy na ulicę. Szerokim chodnikiem gorączkowo spieszą ludzie różnego wieku i stanu, a każdy dąży do jakiegoś celu, który ma być cząstką jego szczęścia. Środkiem przesuwają się powozy i samochody, a ci, co w nich siedzą, marzą o – szczęściu. W wystawowych oknach najrozmaitsze towary ofiarowują się przechodniom, by właścicielom swym i kupcom przybliżyć – szczęście. Gdzie spojrzysz, wszędzie zobaczysz spragnionych – szczęścia. Lecz czyż ci wszyscy są pewni, że u kresu swych zabiegów obejmą skarb tak pożądany? Jeden z nich wytknął sobie za cel nagromadzenie dóbr materialnych, pieniędzy. Jeszcze do kresu swych życzeń nie doszedł – więc goni dalej. Czy jednak dojdzie?... Czym więcej dóbr gromadzi, tym bardziej się do nich zapala, tym więcej pragnie. I choćby cały świat posiadł, jeszcze zazdrośnie na księżyc spoglądnie. Pragnie więcej i więcej, coraz szybciej nabywać i coraz trwalej dzierżyć. Ileż pracy, zabiegów, poświęcenia, zdrowia kosztowało go to, co posiadł i ileż jeszcze trudów go czeka! A jeżeli choroba nawiedzi, fortuna nie dopisze, złodziej okradnie? Wreszcie – przecie w końcu przyjdzie i śmierć. A wtedy?... Trzeba będzie opuścić wszystko i iść samemu do wieczności... Sama myśl o tym zatruwa mu chwile krótkiego zadowolenia z odniesionych korzyści. Nie posiadł więc szczęścia! Idźmy dalej. Przy drzwiach plakat: "Zabawa taneczna" i wielu się tam ciśnie. Używają świata, póki służą lata! Czyż ci są szczęśliwi? Czyż nie zapragną większego, pełniejszego i słodszego kielicha rozkoszy? Szukają coraz to nowszych przyjemności, a w końcu wpadają w przesyt, odczuwają – granicę. A przecież pragnęliby szczęścia bez granic i bez końca... Więc i ci go nie znajdą. A może sława zadowoli człowieka? Spojrzyjmy na rzesze ludzi poważanych, zajmujących wysokie stanowiska, cieszących się szerokim rozgłosem. Czy może ci posiadają talizman szczęścia? Zapytajmy, czy nie życzyliby sobie, aby sława ich szersze zatoczyła koła, aby na innych zajaśniała polach? Bez wątpienia każdy z nich chętnie by to przyjął i może nieraz przemyśliwa, jakby jeszcze więcej zabłysnąć. Tymczasem może inni go zaćmiewają, tylu nie docenia jego zasług, iluż mniej godnych postawiono wyżej niego; wreszcie – i sława, to kryształ bardzo kruchy: wielu niedawno jeszcze sławionych znajduje się teraz w cieniu zapomnienia. A w końcu i jego odwiedzi – śmierć... A po niej?... Cóż pomogą pochwały ludzkie i pomniki, jeżeli wieczność będzie nieszczęśliwa?... I w tym więc szczęścia nie ma. Lecz bogactwo, rozkosze życia i sława są raczej udziałem wyjątków, gdy tymczasem szczęścia pragnie każdy... *** Za wielkie jest serce człowieka, by je można było zapełnić pieniądzem, zmysłowością lub zwodniczym, choć odurzającym, dymem sławy. Ono pragnie dobra wyższego, bez granic i wiecznie trwającego. A takim dobrem to tylko – Bóg. O. MAKSYMILIAN MARIA KOLBE Ogłoszenia na VII niedzielę wielkanocną Chrystus modli się o jedność dla swoich uczniów, jedność jest darem, ale także, jest powinnością. Jest darem, który otrzymujemy od Ojca i Syna i Ducha Świętego. Równocześnie jest powinnością, ponieważ została ona nam zadana. Miesiąc poświęcony Matce Bożej Cieszymy się Jej obecnością, przez cały miesiąc maj Litanią Loretańską wielbimy Ją i uczymy się miłości Boga i ludzi. Drugi Festyn Rodzinny 31 maja w Osny odbędzie się Drugi Festyn Rodzinny z okazji Dnia Dziecka pod hasłem „Dzieci Dzieciom”. Dochód z imprezy zostanie przeznaczony na rzecz fundacji „Mam marzenie’, która zajmuje się realizacją marzeń ciężko chorych dzieci. Ważne wydarzenia w naszej Wspólnocie Uroczystość Pierwszej Komunii Świętej – 7 czerwca Rocznica Pierwszej Komunii Świętej – 14 czerwca Uroczystość Bierzmowania - 21 czerwca Prosze o modlitwę w intencji Ojczyzny i udział w drugiej turze wyborów prezydenckich (Komunikat ks. Rektora PMK) W kalendarzu liturgicznym: 18.05 – wspomnienie św Feliksa z Cantalice, zakonnika 20.05. - wspomnienie św Bernardyna ze Sieny, prezbitera 21.05 – wspomnienie św Jana Nepomucena, prezbitera i męczennika 22.05 – wspomnienie św Rity z Cascia, zakonnicy Rita urodziła się w Roccaporena koło Cascii ok. 1380 r. Była jedynaczką i od wczesnej młodości pragnęła zostać zakonnicą. Z woli rodziców wyszła za mąż za człowieka o trudnym charakterze. Swoją dobrocią potrafiła jednak pozyskać go dla Chrystusa. Umierając, przebaczył swoim mordercom. Młoda wdowa, w obawie, by jej synowie nie pomścili śmierci ojca, prosiła Boga, by ich raczej zabrał ze świata i nie dopuścił do zemsty. Podczas szalejącej dżumy śmierć zabrała także jej dzieci. Rita została sama, ale z sercem pełnym miłości. W osamotnieniu odżyło w niej pragnienie zrealizowania powołania zakonnego i życia w służbie Bogu i bliźnim. Pokonawszy trudności, została przyjęta do klasztoru Sióstr Augustianek św. Marii Magdaleny w Cascii. 15 lat przed śmiercią otrzymała na czole stygmat z korony cierniowej Chrystusa. Po 40 latach życia zakonnego marła 22 maja 1474 r. Św. Rita połączyła w swoim życiu trud pracy i miłosierdzie chrześcijańskie z głęboką mistyką cierpienia. Jest wzorem dla kobiet różnego stanu: dla świeckich i dla zakonnic. Ciało świętej, zachowane od rozkładu, jest wystawione do publicznej czci w szklanym sarkofagu, w sanktuarium poświęconym jej imieniu w Cascii. Św. Rita jest patronką w sprawach trudnych i beznadziejnych. Jest opiekunką wielu dzieł charytatywnych i bractw. W Polsce kult św. Rity jest bardzo żywy. Szczególnym jego miejscem jest klasztor sióstr augustianek w Krakowie, gdzie w kościele św. Katarzyny przechowywane są relikwie św. Rity. W ikonografii Święta przedstawiana jest w stroju zakonnym - w czarnym habicie i w białym welonie, z cierniem na czole. Jej atrybutami są: dwoje dzieci, krucyfiks, cierń, figa, pszczoły, róża. Opowiadanie duchowe na okres wielkanocny Dwa osiołki Do Betlejemskiej groty przybyły dwa osiołki, zmęczone i wyczerpane. Ich grzbiety były wyliniałe i wygięte pod ciężkimi pakunkami, które młynarz, ich właściciel, ładował na nie codziennie, oraz od uderzeń kija, których im nie szczędził. Pozostały chwilę, aby podziwiać Dziecię. Oddały mu cześć i modliły się jak wszyscy. Przy wyjściu oczekiwał na nie niemiłosierny młynarz. Oba osiołki wyruszyły ze spuszczonymi głowami, z ciężkimi ładunkami na grzbietach. - To wszystko na nic – odezwał się pierwszy. – Prosiłem Mesjasza, żeby zdjął ze mnie ten ciężar i nie uczynił tego. - Ja natomiast – odezwał się drugi, który poruszał się z widoczną energią – poprosiłem Go, aby dodał mi sił do jego noszenia. Jeśli ktoś ci mówi: „Życie jest ciężkie”, spytaj go: „W porównaniu do czego?” Bruno Ferrero