SAKRAMENTY ŚWIĘTE

Sakramenty
SAKRAMENTY ŚWIĘTE
CHRZEST ŚWIĘTY
Chrzest dziecka należy zgłosić przynajmniej dwa tygodnie przed uroczystością przynosząc do
kancelarii:
1. Wyciąg aktu urodzenia dziecka z Urzędu Stanu Cywilnego (oryginał do wglądu),
2. Metrykę ślubu kościelnego rodziców dziecka, gdy ślub był w innej parafii (w przypadku
małżeństwa nie sakramentalnego, gdy istnieją przeszkody do zawarcia ślubu kościelnego zaświadczenie o zawarciu kontraktu cywilnego),
3. Nazwiska i imiona Chrzestnych z adresem zamieszkania,
4. Zaświadczenie z parafii rodziców chrzestnych, że są praktykującymi katolikami.
Przypominamy, iż Rodzicami Chrzestnymi nie mogą być:
1. Niewierzący czy osoby innej wiary,
2. Osoby niepraktykujące,
3. Żyjący na kontrakcie cywilnym lub bez żadnego ślubu,
4. Osoby, które nie przyjęły sakramentu bierzmowania,
5. Prowadzący gorszący tryb życia.
Obowiązki osób podejmujących funkcję rodzica chrzestnego określa Kodeks Prawa
Kanonicznego (kanony 872-874.)
Kanon 874
§ 1. Do przyjęcia zadania chrzestnego może być dopuszczony ten, kto:
1. jest wyznaczony przez przyjmującego chrzest albo przez jego rodziców, albo przez tego, kto
ich zastępuje, a gdy tych nie ma, przez proboszcza lub szafarza chrztu, i posiada wymagane do
tego kwalifikacje oraz intencję pełnienia tego zadania;
2. ukończył szesnaście lat, chyba że biskup diecezjalny określił inny wiek albo proboszcz lub
szafarz jest zdania, że słuszna przyczyna zaleca dopuszczenie wyjątku;
3. jest katolikiem, bierzmowanym i przyjął już sakrament Najświętszej Eucharystii oraz prowadzi
życie zgodne z wiarą i odpowiadające funkcji, jaką ma pełnić;
4. jest wolny od jakiejkolwiek kary kanonicznej, zgodnie z prawem wymierzonej lub
deklarowanej;
5. nie jest ojcem lub matką przyjmującego chrzest.
§ 2. Ochrzczony, należący do niekatolickiej wspólnoty kościelnej, może być dopuszczony tylko
1/7
Sakramenty
razem z chrzestnym katolikiem i to jedynie jako świadek chrztu.
Przedmioty potrzebne do chrztu: 1. Gromnica,
2. Biała szata.
I KOMUNIA ŚWIĘTA
Dokumenty potrzebne do I Komunii św.:
1. Świadectwo chrztu dziecka (jeśli dziecko było chrzczone poza naszą parafią),
2. Jeśli dziecko jest spoza parafii - zgoda proboszcza parafii na terenie, której się mieszka
(zgoda proboszcza parafii w której jest się tylko zameldowanym nie jest ważna).
BIERZMOWANIE
Dokumenty potrzebne do Sakramentu Bierzmowania:
1. Świadectwo chrztu,
2. Zaświadczenie o uczestnictwie w katechezie szkolnej i opinia katechety,
3. Przygotowanie do tego sakramentu według obowiązujących zasad,
4. W przypadku osób dorosłych – świadectwo ukończenia katechizacji szkolnej i bezpośrednie
przygotowania do tego sakramentu (dodatkowe informacje i zapisy w kancelarii parafialnej).
Sakrament chrztu wprowadza człowieka do wspólnoty Kościoła, natomiast w darze sakramentu
bierzmowania Jezus Chrystus ubogaca chrześcijanina stałym i specjalnym działaniem Ducha
Świętego. Moc Ducha Pocieszyciela jest szczególna i wyjątkowa, bowiem doskonalej jednoczy
ochrzczonego ze wszystkimi członkami całego Kościoła.
Chrześcijanin żyjący łaską Chrystusa otwiera się na moc Ducha Świętego, przyjmuje Jego
zstąpienie w darze nałożenia ręki, namaszczenia krzyżmem świętym i wypowiedzenie stałej
formuły modlitewnej, zatwierdzonej przez Kościół, a zawartej w księgach liturgicznych (kan.
2/7
Sakramenty
880,1). Gest modlitewnie wyciągniętych dłoni, a następnie nałożenia ręki na głowę
bierzmowanego oznacza żarliwą modlitwę Kościoła, aby na ochrzczonego zstąpił Duch Święty i
obdarował go siedmiorakim darem: mądrości, rozumu, rady, męstwa, umiejętności, pobożności
i bojaźni Bożej. Tak jak w dniu Pięćdziesiątnicy na Apostołów i zgromadzonych w Wieczerniku
zstąpił Duch Święty w postaci ognistych języków, tak w czasie modlitewnego pośrednictwa
Kościoła wszystkich umacnia Duch Pocieszyciel, który ochrzczonego będzie prowadził drogą
doskonalszej miłości. Potwierdzeniem udzielenia tego światła dla rozumu i mocy dla woli
ochrzczonego staje się znak-gest namaszczenia krzyżmem świętym jego czoła, przy
równoczesnym wypowiedzeniu słów sakramentu: "Przyjmij znamię daru Ducha Świętego". Znak
namaszczenia krzyżmem potwierdza to, że Duch Święty zstąpił w sakramencie bierzmowania i
wycisnął niezatarty znak swojej obecności. Przychodzący do chrześcijanina Duch Święty
zawsze udziela swego niezniszczalnego charakteru, uzdolniając bierzmowanego do głębszej
jedności z Trójcą Świętą.
Wymagania stawiane bierzmowanym :
Z racji na wagę tego sakramentu i uzdalniającą moc Ducha Świętego bierzmowanie może
przyjąć ten, kto został najpierw ochrzczony i ugruntowany w życiu wiary (kan. 889,1).
Budowanie trwałej wspólnoty Kościoła wymaga osobistej i świadomej decyzji oraz wewnętrznej
gotowości do autentycznego wyznawania wiary, bronienia jej i życia według jej zasad. Trzeba
najpierw dogłębnie poznać zobowiązania wynikające z chrztu świętego, osobiście i uroczyście
odnowić te przyrzeczenia (kan. 889,2) i przez właściwe przygotowanie indywidualnie podjąć
ważną decyzję o zaproszeniu Ducha Świętego do osobistego życia. Samo przygotowanie do
bierzmowania nie może wynikać z przymusu, ale musi być autonomiczną decyzją kandydata do
bierzmowania. Tak jak nikogo nie można zmusić do miłości, tak Duch Święty nie chce nikogo
uszczęśliwiać na siłę. Jednakże w realizacji osobistej decyzji młodego czy starszego kandydata
o podjęciu przygotowania do bierzmowania powinni uczestniczyć z ramienia wspólnoty Kościoła
rodzice, duszpasterze i wierni. Oni to, jako już dojrzalsi w wierze powinni zadbać, aby
kandydaci zostali odpowiednio pouczeni i byli właściwie dysponowani do przyjęcia darów Ducha
Świętego (kan. 889,2).
Godne przyjęcie darów Ducha Świętego wymaga od człowieka wewnętrznego oczyszczenia,
wolności od grzechów ciężkich, a więc stanu łaski uświęcającej. Dlatego tak ważne jest, aby
drogę kandydata do bierzmowania poprzedziło przyjęcie sakramentu pokuty.
Rola świadków bierzmowania:
Świadek bierzmowania ma odpowiedzialnie troszczyć się, aby bierzmowany postępował jak
prawdziwy świadek Chrystusa, a więc wiernie wypełniał przyjęte w tym sakramencie obowiązki
(kan. 892). Świadek wiarygodnie poręcza za bierzmowanego, stąd wraz z rodzicami i
duszpasterzami jest współodpowiedzialny za przygotowanie kandydata do przyjęcia
sakramentu dojrzałości chrześcijańskiej.
Dlatego Kościół stawia przed świadkiem bierzmowania poważne wymogi kanoniczne. Może nim
być ten, kto został wskazany przez rodziców lub przyjmującego bierzmowanie, jest osobą w
wierze odpowiednią i wyraził intencję pełnienia tego zadania; ukończył 16 lat życia; jest
3/7
Sakramenty
katolikiem bierzmowanym, przyjmuje Eucharystię oraz prowadzi codzienne życie zgodne z
wiarą i odpowiednie do podejmowanej funkcji (jest świadkiem Chrystusa); jest wolny od
jakiejkolwiek kary kościelnej i nie jest ojcem lub matką bierzmowanego (por. kan. 893 i 874).
Bierzmowany może sobie wybrać tylko jednego świadka, więc nigdy nie może nim być członek
niekatolickiej wspólnoty kościelnej. Bierzmowani mogą poprosić jednego z rodziców
chrzestnych, aby podjęli się tego zadania, jeśli od chrztu św. nie utracili kanonicznej zdatności
do bycia świadkiem bierzmowanego.
Kandydaci do bierzmowania osobiście wybierają sobie zwyczajowo nowe imię chrześcijańskie.
Tradycyjnie jest to imię osoby świętej lub błogosławionej, imię osoby biblijnej, o której już
wiadomo, że w życiu ziemskim stała się godnym świadkiem Chrystusa i świątynią Ducha
Świętego. Ten święty patron powinien stać się dla bierzmowanego pewnym przewodnikiem na
drogach wiary oraz być duchowym pośrednikiem w trudzie realizacji zobowiązań sakramentu
bierzmowania.
MAŁŻEŃSTWO
"Na początku stworzenia Bóg stworzył ich jako mężczyznę i kobietę: dlatego opuści człowiek
ojca swego i matkę i złączy się ze swoją żoną, i będą oboje jednym ciałem. A tak już nie są
dwoje, lecz jedno ciało. Co więc Bóg złączył, tego człowiek niech nie rozdziela!" (Mk 10,6-9)
Narzeczeni zgłaszają się w parafii zamieszkania narzeczonej lub narzeczonego osobiście trzy
miesiące przed zawarciem małżeństwa. Jeśli ślub ma odbywać się w innej parafii, należy
dostarczyć zgodę proboszcza parafii narzeczonej lub narzeczonego. Rezerwacji dnia i godziny
uroczystości ślubnej należy dokonać wcześniej.
W kancelarii parafialnej narzeczeni przedstawiają osobiście następujące dokumenty:
1. Metryki chrztu do ślubu kościelnego (ważność wydania: 3 miesięcy przed datą ślubu) z
adnotacją o przyjęciu sakramentu bierzmowania.
2. Dowody osobiste.
3. Zaświadczenie o uczestnictwie w naukach przedmałżeńskich.
4. Zaświadczenie stwierdzające brak okoliczności wyłączających zawarcie małżeństwa z
Urzędu Stanu Cywilnego w 3 egzemplarzach
5. W przypadku wdowców - metryka śmierci współmałżonka.
Rozmowa duszpasterska przed ślubem odbywa się w 2 etapach:
1. Spisanie protokołu przedślubnego, inne ustalenia szczegółowe. Na drugą część należy
umówić się na konkretny termin.
4/7
Sakramenty
2. Rozmowa duszpasterska (ma na celu stwierdzić czy nie ma przeszkód do ważnego
zawarcia sakramentu małżeństwa).
SAKRAMENT POJEDNANIA I POKUTY
Sakrament pokuty jest wyjściem Boga w stronę człowieka, jest przebaczeniem przede
wszystkim grzechu ciężkiego. Kto odłączył się od wspólnoty eucharystycznej, ten znajduje w
tym sakramencie pojednanie z Bogiem i z Kościołem. Może znowu uczestniczyć w ofierze
Chrystusa - mszy świętej, i przystępować do Stołu Pańskiego. Swą wiarę w przebaczającą
miłość Boga okazuje grzesznikowi wspólnota wierzących, wychodząc mu zawsze naprzeciw z
pojednaniem i otuchą. Sakrament pokuty jest znakiem, że Bóg nigdy nie opuszcza człowieka,
lecz zawsze otwiera przed nim drogę powrotu (Mt 18, 18; J 20, 20-23). Co więcej - pozostaje
przy nim nawet wtedy gdy człowiek od Niego się odwraca. W sakramencie tym Pan Bóg nie
tylko wielkodusznie przebacza człowiekowi winy, lecz przekreśla je raz na zawsze. Co więcej:
Ewangelia św. Łukasza przekazuje nam słowa Jezusa: „W niebie większa będzie radość z
jednego grzesznika, który się nawraca, niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych” (Łk
15, 7). Wiedząc o tym, łatwiej jest pozbyć się zahamowań, które wielu z nas powstrzymują od
wyznania grzechów.
Także ten, kto nie popełnił ciężkich grzechów, może z pożytkiem przyjmować sakrament
pokuty. Świadomie wyznaje w ten sposób, że czuje się grzesznikiem. Sakrament pokuty
pomaga w poznawaniu samego siebie i daje nową możliwość stawania się lepszym. Dlatego
Kościół zachęca wiernych do regularnego przyjmowania sakramentu pokuty.
Człowiek wierzący korzysta z dobrodziejstwa sakramentu pojednania godnie i możliwie często,
a bezzwłocznie w przypadku popełnienia grzechu ciężkiego (świadome i dobrowolne
przekroczenie przykazań Bożych lub kościelnych w rzeczy ważnej).
Spowiedź św. w naszej Parafii przed każdą Mszą św. oraz w czasie rekolekcji adwentowych i
wielkopostnych w wyznaczonym czasie.
Warunki dobrej spowiedzi:
1. Rachunek sumienia - przypomnienie sobie wszystkich grzechów od ostatniej, dobrze
odprawionej spowiedzi. 2. Żal za grzechy - boleść duszy z powodu zranienia Boga - Najlepszego Ojca. Bóg bez żalu nie
odpuszcza żadnego grzechu. 5/7
Sakramenty
3. Postanowienie poprawy - postanowienie unikania wszystkich grzechów, zwłaszcza ciężkich
oraz sposobności do grzechu. Postanowienie to dotyczy także naprawy wyrządzonego zła.
4. Szczera spowiedź - wyznanie wszystkich zapamiętanych od ostatniej spowiedzi grzechów
przed kapłanem (Boga nigdy nie okłamię)
NAMASZCZENIE CHORYCH
Udzielanie
W każdej chwili w razie potrzeby można wezwać kapłana, by udzielił sakramentu chorych.
Jest to sakrament uzdrowienia; daje siłę i ulgę w cierpieniu. (Nie jest zarezerwowany dla
umierających!) Dlatego należy odpowiednio wcześniej wezwać kapłana. Jeśli ma być udzielona
Komunia święta, proszę o przygotowanie miejsca (stół, biały obrus, świece...)
Zachęcam domowników, obecnych w czasie wizyty kapłana, do czynnego uczestnictwa w
liturgii sakramentu, by wspierać chorego swoją modlitwą. (Wychodzimy z pokoju chorego tylko
na czas spowiedzi!)
W wypadku dłuższej choroby czy też z racji podeszłego wieku, można poprosić o regularne
udzielanie Eucharystii. W naszej parafii proboszcz odwiedza chorych i starszych w pierwszy
piątek miesiąca. Zachęcam do częstego przyjmowania Komunii .
Istota Sakramentu
Nie jest to "ostatnie namaszczenie", ale sakrament uzdrowienia i umocnienia, w którym Bóg
dodaje siły i łaski, aby chrześcijanin wytrwał w chorobie i jeśli to możliwe powrócił do zdrowia.
Cierpienie znoszone razem z Chrystusem staje się sytuacją zbawienia.
POGRZEB
W sprawie pogrzebu kierujemy się do Kancelarii Parafialnej.
Dokumenty potrzebne przy załatwianiu Pogrzebu Katolickiego:
1. O śmierci należy powiadomić proboszcza.
2. Rodzina powinna zadbać o to, aby chory pojednał się z Bogiem przed śmiercią - nie
6/7
Sakramenty
odkładać przyjęcia sakramentu chorych na ostatnią chwilę, bo jest to sakrament dla żyjących,
umacnia w cierpieniu i toruje drogę do nieba.
3. By odprawić pogrzeb wymagany jest akt zgonu z USC (po wpisaniu do księgi zmarłych w
parafii akt zgonu jest oddawany).
4. Dokument potwierdzający przyjęcie sakramentu chorych.
Najlepszym darem dla Zmarłego jest pełne uczestnictwo we Mszy św. (z przyjęciem Komunii
św.).
Warto naśladować piękny zwyczaj zamawiania Mszy św. za osobę Zmarłą zamiast kwiatów czy
wieńców pogrzebowych. Dzięki naszej modlitwie nasi Bliscy Zmarli dostępują radości nieba.
7/7