studia II stopnia - Wydział Pedagogiki, Psychologii i Socjologii

Transkrypt

Uniwersytet Zielonogórski
Wydział Pedagogiki, Socjologii i Nauk o Zdrowiu
PROGRAM KSZTAŁCENIA
KIERUNEK:
WYCHOWANIE FIZYCZNE
STUDIA II STOPNIA
ROK AKADEMICKI 2015/2016
Osoby odpowiedzialne za ofertę kształcenia:
dr Grażyna Biczysko
Zielona Góra, dnia 21.04.2015 r.
SPIS TREŚCI
I. OGÓLNA CHARAKTERYSTYKA PROWADZONYCH STUDIÓW….……………………………………..…4
1.
Wskazanie związku z misją uczelni i jej strategią rozwoju:…………….………………..…………4
2.
Ogólne cele kształcenia oraz możliwości zatrudnienia (typowe miejsca pracy)
i kontynuacji kształcenia przez absolwentów:………………………..................................……….……..5
3.
Wymagania wstępne (oczekiwane kompetencje kandydatów) – drugi stopień studiów
..................…………………………………………….……………………………………………………………………………..5
4.
Zasady rekrutacji……………...……………………………………..………………………………….…………….6
II. EFEKTY KSZTAŁCENIA………………..……………………………………………………………………………….….6
1.
Tabela odniesień efektów kierunkowych do efektów obszarowych …………………..……..6
2.
Pokrycie obszarowych efektów kształcenia przez kierunkowe efekty kształcenia – z
komentarzami……………………….…………………………………………………..............................................9
III. POGRAM STUDIÓW…………...…………………………………...…………………………………………….…...12
1.
Liczba punktów ECTS konieczna do uzyskania kwalifikacji:…………….………………….….…12
2.
Liczba semestrów:…………………………………………………..…..…………………………………..……..12
3.
Opis poszczególnych modułów kształcenia ………………..…………………………………….....…12
4.
Opis sposobów sprawdzania efektów kształcenia (dla programu) z odniesieniem do
konkretnych modułów kształcenia, form zajęć i sprawdzianów…………………...………………….….16
5.
Sumaryczne wskaźniki charakteryzujące program studiów:……………………………………..22
IV. WARUNKI REALIZACJI PROGRAMU STUDIÓW………………………………………………………….…23
1.
Minimum kadrowe …………………………………………………………………………………………..……..24
2.
Liczba nauczycieli akademickich stanowiących minimum kadrowe do liczby
studiujących……………………………………………………………………………….……………………………………….24
3.
Opis działalności badawczej …………………………………...…………………………….………………..24
3.1. Zadania badawcze kontynuowane ………………………………………….……………………...25
3.2. Zadania badawcze nowe ………………….…………………………...........................………...27
3.3. Badania naukowe studentów ……………...……………………………………………….…..…….28
4.
Pracownicy spoza minimum kadrowego…………………………………………………………….……29
2
V. WYJAŚNIENIA I UZASADNIENIA …………………………………………..……..............................……29
1.
Sposób wykorzystania wzorców międzynarodowych…………..……………………………….….29
2.
Sposób uwzględniania wyników monitorowania karier absolwentów……………….…….30
3.
Udokumentowania – dla studiów stacjonarnych – że co najmniej połowa programu
kształcenia jest realizowana w postaci zajęć dydaktycznych wymagających bezpośredniego
udziału nauczycieli akademickich………………………...………………..………..…………………….…………..31
4.
Udokumentowanie, że program studiów umożliwia studentowi wybór modułów
kształcenia w wymiarze nie mniejszym niż 30% ECTS……………………………………………...……….…31
5.
Sposób współdziałania z interesariuszami zewnętrznymi ………………………………..….…..31
VI. PROGRAM KSZTAŁCENIA …………………………………………………..……................................……33
1.
Matryca efektów kształcenia…………..……………………………………………………………..…….….33
\
2.
Plan studiów kierunek wychowanie fizyczne – studia stacjonarne……………………..……....41
3.
Plan studiów kierunek wychowanie fizyczne – studia niestacjonarne………………...……….43
3
I. OGÓLNA CHARAKTERYSTYKA PROWADZONYCH STUDIÓW
Nazwa kierunku:
wychowanie fizyczne
Poziom kształcenia:
studia drugiego stopnia
Profil kształcenia:
praktyczny
Forma studiów:
stacjonarne, niestacjonarne
Tytuł zawodowy uzyskiwany
przez absolwenta:
magister
Przyporządkowanie do
obszaru lub obszarów
kształcenia:
obszar nauk medycznych i nauk o zdrowiu oraz nauk o kulturze
fizycznej
Wskazanie dziedzin (nauki
lub sztuki) i dyscyplin
(naukowych lub
artystycznych), do których
odnoszą się efekty kształcenia:
dziedzina nauk o kulturze fizycznej
1. Wskazanie związku z misją uczelni i jej strategią rozwoju:
Uniwersytet Zielonogórski został powołany w wyniku połączenia Politechniki
Zielonogórskiej w Zielonej Górze oraz Wyższej Szkoły Pedagogicznej im. Tadeusza
Kotarbińskiego w Zielonej Górze1.
Zgodnie ze Statutem Uniwersytetu Zielonogórskiego podstawowymi kierunkami działalności
uniwersytetu są: prowadzenie badań naukowych, kształcenie studentów i doktorantów oraz
upowszechnianie i pomnażanie osiągnięć nauki, techniki, sztuki i kultury.
Uniwersytet dochowuje wierności tradycji i zwyczajom akademickim, czerpie z nich w
sytuacjach nieuregulowanych prawnie, a swoje cele i zadania wypełnia z poszanowaniem
ludzkiej godności. Uniwersytet kieruje się w swojej działalności zasadami zgodnymi z Kartą
Uniwersytetów Europejskich.
Uniwersytet wspiera indywidualizację kształcenia studentów. Proces edukacyjny w
Uniwersytecie Zielonogórskim jest organizowany z poszanowaniem zasady spójności
kształcenia i badań naukowych oraz prawa studiujących do swobodnego rozwijania ich
zamiłowań i indywidualnych uzdolnień.
Uniwersytet Zielonogórski jest uczelnią otwartą zarówno na najnowsze osiągnięcia naukowe i
techniczne, jak i na zapotrzebowanie społeczne dotyczące usług edukacyjnych realizowanych
1
Ustawa z dnia 7 czerwca 2001 roku o utworzeniu Uniwersytetu Zielonogórskiego w Zielonej Górze (Dz. U. Nr
74, poz. 785)
4
w duchu służby na rzecz dobra wspólnego z uwzględnieniem szczególnych potrzeb
edukacyjnych młodzieży niepełnosprawnej.
Do zadań edukacyjnych Wydziału, obok kształcenia studentów, należy również kształcenie
ustawiczne prowadzone zarówno w formie studiów podyplomowych jak i w formie
cyklicznych wykładów i seminariów popularyzujących najnowsze osiągnięcia nauki i
techniki. Kształcenie kadry naukowej Wydział prowadzi poprzez systemy seminariów
naukowych.
Program kształcenia na kierunku Wychowanie fizyczne wpisuje się w strategię rozwoju Uniwersytetu
Zielonogórskiego i działań na poziomie Wydziału. O roli kierunku świadczy duża liczba kandydatów na
studia wynikająca między innymi z dużego zainteresowania instytucji i stowarzyszeń sportowych
działających na terenie województwa lubuskiego, a w szczególności tradycji środowiska sportowego
Zielonej Góry.
2. Ogólne cele kształcenia oraz możliwości zatrudnienia (typowe miejsca pracy) i
kontynuacji kształcenia przez absolwentów:
Celem kształcenia na studiach drugiego stopnia na kierunku wychowanie fizyczne jest
poszerzenie i doskonalenie warsztatu pracy nauczyciela wychowania fizycznego poprzez
zdobywanie zawansowanej wiedzy i umiejętności z obszaru nauk o kulturze fizycznej,
korespondującej z innymi obszarami nauk takimi jak: nauki medyczne, nauki o zdrowiu,
nauki humanistyczne i społeczne. Kwalifikacje absolwenta mają w założeniu zapewnić
racjonalne działanie środkami fizycznymi na rozwój fizyczny, motoryczny i zdrowotny oraz
środkami pedagogicznymi na rozwój psychiczny i społeczny, a także kształtować właściwej
postawy do kultury fizycznej osób w różnym wieku. Absolwent uzyskuje pełne
przygotowanie pedagogiczne do programowania, planowania oraz realizacji wychowania
fizycznego w szkołach na wszystkich etapach edukacji - zgodnie ze standardami kształcenia
przygotowującego do wykonywania zawodu nauczyciela2, instytucjach kultury fizycznej,
administracji samorządowej i państwowej, organizacjach społecznych, instytucjach
badawczych oraz instytucjach zajmujących się doradztwem i upowszechnianiem wiedzy z
zakresu aktywności fizycznej. Absolwent jest przygotowany do kontynuacji kształcenia na
studiach doktoranckich.
3. Wymagania wstępne (oczekiwane kompetencje kandydatów) – drugi stopień studiów:
Warunkiem podjęcia studiów drugiego stopnia na kierunku wychowanie fizyczne jest
ukończenie studiów pierwszego stopnia na kierunku wychowanie fizyczne i posiadanie
dyplomu licencjata. O przyjęcie mogą się ubiegać również absolwenci kierunków
pokrewnych, którzy zaliczyli nie mniej niż 60 % godzin i uzyskali nie mniej niż 60%
punktów ECTS z zakresu treści efektów kształcenia w obszarze nauk medycznych, nauk o zdrowiu
2
Rozporządzenia MNiSW z dnia 17 stycznia 2012 roku, w sprawie standardów kształcenia przygotowującego
do wykonywania zawodu nauczyciela,
5
oraz nauk o kulturze fizycznej dla pierwszego stopnia na kierunku wychowanie fizyczne
posiadający przygotowanie pedagogiczne. Na studia ubiegać się mogą absolwenci szkół
zawodowych znajdujących się w wykazie Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego.
Absolwenci nieposiadający dyplomu licencjata z wychowania fizycznego zobowiązani są do
wyrównania różnic programowych (godzinowych i punktów ECTS).
4. Zasady rekrutacji
Rekrutację w Uniwersytecie Zielonogórskim prowadzi Sekcja Rekrutacji. Na studia zostaną
przyjęci w ramach limitu miejsc kandydaci, którzy spełnili wszystkie wymagania
rekrutacyjne:
- kwestionariusz osobowy dla kandydatów na wyższe studia,
- dyplom ukończenia studiów licencjackich,
- suplement lub wyciąg z indeksu studenta ze studiów licencjackich,
- kserokopia dowodu osobistego (pierwsza i druga strona),
- fotografie,
- zaświadczenie lekarza medycyny pracy lub lekarza uprawnionego do przeprowadzania
badań profilaktycznych o stanie zdrowia i braku przeciwwskazań do studiowania na kierunku
wychowania fizycznego. Za ważne uważa się badania przeprowadzone nie wcześniej niż 3
miesiące przed złożeniem dokumentów,
- dowód wpłaty za postępowanie kwalifikacyjne (zgodnie z obowiązującymi przepisami).
Kandydaci na studia drugiego stopnia przyjmowani są według kolejności na liście
rankingowej sporządzonej na podstawie punktacji za przeliczony wynik ukończenia studiów
wpisany do dyplomu oraz dodatkowo liczbę punktów za przeliczoną ocenę z egzaminu
dyplomowego.
II. EFEKTY KSZTAŁCENIA
1. Tabela odniesień efektów kierunkowych do efektów obszarowych
Tabela 1. Odniesień efektów kierunkowych do efektów obszarowych z komentarzami
Kod
kierunkowego
efektu
kształcenia
K2_W01
Efekty kształcenia dla kierunku studiów
WYCHOWANIE FIZYCZNE
Po ukończeniu studiów drugiego stopnia
na kierunku wychowanie fizyczne absolwent:
WIEDZA
posiada rozszerzoną wiedzę w zakresie fizjologicznych i
biologicznych podstaw nauk o zdrowiu oraz nauk o kulturze
fizycznej
Odniesienie do
efektów obszarowych
M2_W01, M2_W02
6
K2_W02
K2_W03
K2_W04
K2_W05
K2_W06
K2_W07
K2_W08
K2_W09
K2_W10
K2_W11
K2_W12
K2_U01
K2_U02
posiada szczegółową znajomość budowy i funkcji
organizmu człowieka w zakresie dziedzin nauki o zdrowiu i
kulturze fizycznej
zna objawy i przyczyny wybranych zaburzeń i zmian
chorobowych, a także dysfunkcji społecznych oraz metody
ich oceny w zakresie niezbędnym dla nauk o kulturze
fizycznej
rozumie i poddaje analizie procesy psychospołeczne ważne
dla zdrowia i jego ochrony lub kultury fizycznej
ma szczegółową wiedzę dydaktyczną właściwą dla
nauczyciela wychowania fizycznego na różnych etapach
edukacji
rozumie i diagnozuje styl życia oraz wybrane modele
zachowań prozdrowotnych, kreacyjnych i rekreacyjnych
podejmowanych przez człowieka oraz rozumie
uwarunkowania kulturowe potrzeb i problemów jednostek
oraz grup społecznych
posiada pogłębioną wiedzę o metodach pomiaru w naukach
o kulturze fizycznej oraz wykorzystania zaawansowanych
metod, technik i narzędzi badawczych do prowadzenia
badań naukowych
posiada pogłębioną wiedzę filozoficzną, społecznoekonomiczno, psychologiczną i pedagogiczną w zakresie
nauk o kulturze fizycznej i jej praktycznych implikacji
ma pogłębioną wiedzę z zakresu wychowania fizycznego
oraz wybranych aspektów nauk o zdrowiu i ich powiązania
z innymi dyscyplinami naukowymi
ma wiedzę i zna specjalistyczną terminologię
wykorzystywaną w wychowaniu fizycznym i w
dyscyplinach pokrewnych
zna i rozumie podstawowe pojęcia i zasady z zakresu
ochrony własności przemysłowej i prawa autorskiego oraz
konieczność zarządzania zasobami własności intelektualnej
zna ogólne zasady tworzenia i rozwoju form indywidualnej
przedsiębiorczości, wykorzystującej wiedzę dotycząca
zasad organizowania, zarządzania i kierowania zespołem,
placówkami prowadzącymi działalność oświatowa oraz
sportową
UMIEJĘTNOŚCI
posiada pogłębioną umiejętność stosowania technik
efektywnego komunikowania się i negocjacji, potrafi
porozumiewać się z osobami w różnej kondycji
emocjonalnej, pochodzącymi z różnych środowisk,
rozwiązywać konflikty i konstruować dobrą atmosferę dla
komunikacji z jednostką i grupą społeczną
potrafi posługiwać się zaawansowanym technicznie
sprzętem i aparaturą stosowanymi w zakresie dziedzin
nauki i dyscyplin naukowych, właściwych dla
studiowanego kierunku studiów
M2_W01, M2_W02
M2_W03,
M2_W04
M2_W05, M2_W10
M2_W06, M2_W08,
M2_W07, M2_W11
M2_W03, M2_W05,
M2_W08
M2_W09
M2_W10
M2_W07, M2_W11
M2_W12
M2_U01
M2_U02
7
K2_U03
K2_U04
K2_U05
K2_U06
K2_U07
K2_U08
K2_U09
K2_U10
K2_U11
K2_U12
K2_U13
K2_U14
K2_U15
potrafi prezentować i wyjaśniać problemy z zakresu
wychowania fizycznego i ochrony zdrowia
potrafi zidentyfikować uwarunkowania kulturowe,
psychospołeczne, religijne i etniczne zachowań
wychowanków
potrafi sformułować plan działań odpowiadających
potrzebom edukacyjnym, zdrowotnym i sprawnościowym
jednostek i grup
potrafi posługiwać się wyspecjalizowanymi narzędziami i
technikami informatycznymi w celu pozyskiwania danych,
a także analizować i krytycznie oceniać te dane
potrafi identyfikować błędy i zaniedbania w praktyce
charakterystyczne dla wychowania fizycznego i dyscyplin
pokrewnych
M2_U03
M2_U04
M2_U05, M2_U08
M2_U06
M2_U07
potrafi współdziałać w planowaniu i realizacji zadań
badawczych w zakresie nauk o kulturze fizycznej
M2_U08, M2_U06
posiada umiejętność wykorzystania wychowawczych
aspektów aktywności fizycznej, turystyki i rekreacji w
profilaktyce wykluczenia i patologii społecznych
M2_U09, M2_U10,
M2_U04
posiada zaawansowane umiejętności kierowania i
realizowania zajęć rekreacyjnych, zdrowotnych, sportowych
lub estetyki zachowań ruchowych w pracy z różnymi
grupami społecznymi
posiada specjalistyczne umiejętności ruchowe z zakresu
wybranych form aktywności fizycznej (rekreacyjnych,
zdrowotnych, sportowych i estetycznych)
potrafi samodzielnie modyfikować i tworzyć różne formy
aktywności fizycznej w zależności od warunków
środowiskowych i klimatycznych
posiada umiejętność przygotowania pisemnego
opracowania w zakresie dyscyplin o kulturze fizycznej
posiada umiejętność przygotowania wystąpień ustnych w
zakresie dziedzin nauki o kulturze fizycznej z
zastosowaniem nowoczesnych metod i technik
ma umiejętności językowe w zakresie nauk o kulturze
fizycznej zgodne z wymaganiami określonymi dla poziomu
B2+ Europejskiego Systemu Opisu Kształcenia Językowego
M2_U09, M2_U10
M2_U09, M2_U11
M2_U12
M2_U13
M2_U14
M2_U15
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
8
K2_K01
K2_K02
K2_K03
K2_K04
K2_K05
K2_K06
K2_K07
K2_K08
K2_K09
rozumie potrzebę dokształcania zawodowego i rozwoju
osobistego w ciągu całego życia, potrafi inspirować i
organizować proces uczenia się innych osób
ma świadomość poziomu swojej wiedzy i umiejętności,
dokonuje samooceny własnych kompetencji, zna własne
ograniczenia i wie kiedy zgłosić się do specjalistów
okazuje dbałość o prestiż związany z wykonywaniem
zawodu nauczyciela, dba o dobro wychowanków i
właściwie pojętą solidarność zawodową
wykazuje przywództwo i przedsiębiorczość, potrafi
zorganizować pracę zespołu
wykazuje aktywność i kreatywność w samodzielnym
określeniu priorytetów i podejmuje działania służące
realizacji określonych przez siebie lub innych zadań
potrafi rozwiązywać złożone problemy związane z
wykonywaniem zawodu nauczyciela
potrafi dbać o bezpieczeństwo własne, otoczenia i
współpracowników w działalności wychowawczej,
rekreacyjnej, zdrowotnej i sportowej
potrafi formułować opinie dotyczące różnych aspektów
działalności zawodowej przestrzegając zasad etycznych
potrafi motywować osoby w różnym wieku do
podejmowania działań prozdrowotnych oraz czynnego
uczestnictwa w aktywności fizycznej
M2_K01
M2_K02
M2_K03
M2_K04
M2_K05
M2_K06
M2_K07
M2_K08
M2_K09
2. Pokrycie obszarowych efektów kształcenia przez kierunkowe efekty kształcenia
– z komentarzami.
Efekty kształcenia dla kierunku wychowanie fizyczne pokrywają w 100% efekty dla obszaru
nauk medycznych, nauk o zdrowiu oraz nauk o kulturze fizycznej.
Tabela 2. Pokrycie obszarowych efektów kształcenia przez kierunkowe efekty kształcenia dla
studiów drugiego stopnia na kierunku wychowanie fizyczne
9
Profil praktyczny
Symbol
obszarowego
efektu
kształcenia
Efekty kształcenia dla obszaru kształcenia
w zakresie nauk o kulturze fizycznej
Osoba posiadająca kwalifikacje drugiego stopnia:
Odniesienie
do efektów
kształcenia
dla kierunku
WIEDZA
posiada rozszerzoną wiedzę w zakresie fizykochemicznych i
biologicznych podstaw nauk o zdrowiu oraz nauk o kulturze fizycznej
w zakresie dziedzin nauki i dyscyplin naukowych, właściwych dla
K2_W01,
K2_W02
M2_W02
posiada szczegółową znajomość budowy i funkcji organizmu
człowieka w zakresie dziedzin nauki i dyscyplin naukowych,
właściwych dla studiowanego kierunku studiów
K2_W01,
K2_W02
M2_W03
zna objawy i przyczyny wybranych zaburzeń i zmian chorobowych, a
także dysfunkcji społecznych oraz metody ich oceny w zakresie
niezbędnym dla dziedzin nauki i dyscyplin naukowych, właściwych
dla studiowanego kierunku studiów
K2_W03
rozumie i poddaje analizie procesy psychospołeczne ważne dla
zdrowia i jego ochrony lub kultury fizycznej w zakresie niezbędnym
dla dziedzin nauki i dyscyplin naukowych, właściwych dla
K2_W04
M2_W05
zna zasady praktyki opartej na dowodach
K2_W05,
M2_W06
rozumie i diagnozuje styl życia oraz wybrane modele zachowań
prozdrowotnych, kreacyjnych i rekreacyjnych podejmowanych przez
człowieka oraz rozumie uwarunkowania kulturowe potrzeb i
problemów jednostek oraz grup społecznych
K2_W06,
K2_W08
M2_W07
rozumie zasady funkcjonowania sprzętu i aparatury stosowanych w
zakresie dziedzin nauki i dyscyplin naukowych, właściwych dla
K2_W07,
K2_W11
M2_W08
zna i rozumie społeczne i ekonomiczno-gospodarcze uwarunkowania
wybranego obszaru działalności zawodowej
K2_W08,
M2_W09
ma pogłębioną wiedzę z zakresu nauk o zdrowiu oraz nauk o kulturze
fizycznej oraz ich miejscu i znaczeniu w systemie nauk
K2_W09
M2_W10
ma wiedzę i zna terminologię nauk o zdrowiu oraz nauk o kulturze
fizycznej w zakresie niezbędnym dla dziedzin nauki i dyscyplin
naukowych, właściwych dla studiowanego kierunku studiów
K2_W10,
M2_W11
zna i rozumie podstawowe pojęcia i zasady z zakresu ochrony
własności przemysłowej i prawa autorskiego oraz konieczność
zarządzania zasobami własności intelektualnej
K2_W11,
K2_W07
M2_W12
zna ogólne zasady tworzenia i rozwoju form indywidualnej
przedsiębiorczości, wykorzystującej wiedzę z zakresu dziedzin nauki i
dyscyplin naukowych, właściwych dla studiowanego kierunku studiów
K2_W12
M2_W01
M2_W04
UMIEJĘTNOŚCI
10
M2_U01
posiada pogłębioną umiejętność stosowania technik efektywnego
komunikowania się i negocjacji
K2_U01
M2_U02
potrafi posługiwać się zaawansowanym technicznie sprzętem i
aparaturą stosowanymi w zakresie dziedzin nauki i dyscyplin
naukowych, właściwych dla studiowanego kierunku studiów
K2_U02
M2_U03
potrafi prezentować i wyjaśniać problemy z zakresu ochrony zdrowia
w sposób dostosowany do przygotowania osób oraz grup docelowych
K2_U03
M2_U04
potrafi zidentyfikować uwarunkowania kulturowe, religijne i etniczne
problemów pacjenta, klienta oraz grupy społecznej
K2_U04
M2_U05
potrafi sformułować plan działań odpowiadających potrzebom
pacjenta, klienta oraz grupy społecznej
M2_U06
potrafi posługiwać się wyspecjalizowanymi narzędziami i technikami
informatycznymi w celu pozyskiwania danych, a także analizować i
krytycznie oceniać te dane
K2_U06
M2_U07
potrafi identyfikować błędy i zaniedbania w praktyce
K2_U07
M2_U08
potrafi współdziałać w planowaniu i realizacji zadań badawczych w
zakresie dziedzin nauki i dyscyplin naukowych, właściwych dla
K2_U08,
K2_U06
M2_U9
posiada umiejętność wykorzystania wychowawczych aspektów
promocji zdrowia i aktywności fizycznej w profilaktyce wykluczenia i
patologii społecznych
K2_U09,
K2_U04,
K2_U10
M2_U10
posiada zaawansowane umiejętności kierowania i realizowania zajęć
rekreacyjnych, zdrowotnych, sportowych lub estetyki zachowań
ruchowych w pracy z różnymi grupami społecznymi
K2_U10,
K2_U09
M2_U11
posiada specjalistyczne umiejętności ruchowe z zakresu wybranych
form aktywności fizycznej (rekreacyjnych, zdrowotnych, sportowych i
estetycznych) w zakresie dziedzin nauki i dyscyplin naukowych,
właściwych dla studiowanego kierunku studiów
K2_U11,
K2_U09
M2_U12
potrafi samodzielnie modyfikować i tworzyć różne formy aktywności
fizycznej w zależności od warunków środowiskowych i klimatycznych
K2_U12
M2_U13
posiada umiejętność przygotowania pisemnego opracowania w
zakresie dyscypliny naukowej, właściwej dla studiowanego kierunku
studiów
K2_U13
posiada umiejętność przygotowania wystąpień ustnych w zakresie
dziedzin nauki i dyscyplin naukowych, właściwych dla studiowanego
kierunku studiów
K2_U14
ma umiejętności językowe w zakresie dziedzin nauki i dyscyplin
naukowych, właściwych dla studiowanego kierunku studiów, zgodne
z wymaganiami określonymi dla poziomu B2+ Europejskiego
Systemu Opisu Kształcenia Językowego
K2_U15
M2_U14
M2_U15
K2_U05,
K2_U08,
M2_K01
rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie, potrafi inspirować i
organizować proces uczenia się innych osób
K2_K01
11
jest świadoma własnych ograniczeń i wie, kiedy zwrócić się do
ekspertów
K2_K02
okazuje dbałość o prestiż związany z wykonywaniem zawodu i
K2_K03
wykazuje przywództwo i przedsiębiorczość, potrafi zorganizować
pracę zespołu
K2_K04
potrafi odpowiednio określić priorytety służące realizacji określonego
przez siebie lub innych zadania
K2_K05
potrafi rozwiązywać złożone problemy związane z wykonywaniem
zawodu
K2_K06
M2_K07
potrafi dbać o bezpieczeństwo własne, otoczenia i współpracowników
K2_K07
M2_K08
potrafi formułować opinie dotyczące różnych aspektów działalności
zawodowej
K2_K08
M2_K02
M2_K03
M2_K04
M2_K05
M2_K06
M2_K09
demonstruje postawę promującą zdrowie i aktywność fizyczną
K2_K09
III. POGRAM STUDIÓW
1. Liczba punktów ECTS konieczna do uzyskania kwalifikacji:
120
2. Liczba semestrów: 4
3. Opis poszczególnych modułów kształcenia.
MODUŁ PODSTAWOWY OBOWIĄZKOWY DLA WSZYSTKICH STUDENTÓW
Moduł ten obejmuje 135 godzin, w tym 6 przedmiotów, za które student może uzyskać 13
punktów ECTS. Moduł podstawowy obejmuje przedmioty podstawowe dla kierunku
wychowanie fizyczne na II stopniu kształcenia. Każdy student musi zaliczyć wszystkie
przedmioty wchodzące w skład tego modułu.
MODUŁ PODSTAWOWY
Lp.
Przedmioty wchodzące w skład modułu:
Liczba
godzin
ECTS
1
Ekologia z ochroną środowiska
15
2
2
Filozofia i etyka sportu
15
2
3
Pedagogika kultury fizycznej
15
2
4
Psychologia aktywności ruchowej
30
2
12
5
Socjologia sportu
30
3
6
Język obcy
30
2
135
13
MODUŁ KIERUNKOWY
Moduł kierunkowy obejmuje 600 godzin zajęć, realizowanych na 22 przedmiotach, za które
student może otrzymać 63 punkty ECTS. Student musi zaliczyć wszystkie przedmioty
wchodzące w skład tego modułu.
MODUŁ KIERUNKOWY
Lp.
Liczba
godzin
ECTS
1
Biomechanika ruchu - metody pomiarowe
30
5
2
Fizjologia wysiłku fizycznego
30
4
3
Gimnastyka
30
2
4
Medycyna sportowa
30
4
5
Piłka siatkowa
30
2
6
Zaawansowana metodyka wychowania fizycznego
45
8
7
Lekkoatletyka
30
3
8
Pływanie
30
2
9
Wychowanie fizyczne specjalne
30
3
10
Odnowa biologiczna
30
3
11
Metodyka pracy opiekuńczo-wychowawczej
30
2
12
Nowoczesne formy tańca
15
2
13
Teoria treningu
30
3
14
Koszykówka
30
2
15
Piłka ręczna
30
2
16
Piłka nożna
30
2
17
Turystyka i rekreacja szkolna
30
3
18
Żywienie w sporcie i rekreacji
30
3
19
Organizacja i zarządzanie kulturą fizyczną
15
2
20
Wykład monograficzny nauk przyrodniczych (1)
15
2
21
Wykład monograficzny nauk o humanistycznych i
społecznych
(2)
15
2
13
22
Wykład monograficzny z nauka o kulturze
fizycznej
(3)
15
2
600
63
MODUŁ ZAJĘĆ OGÓLNOUCZELNIANYCH
W obrębie tego modułu student może zrealizować minimum 2 punkty ECTS na dowolnie
wybranych zajęciach ogólnouczelnianych w wymiarze 30 godzin. Student może skorzystać z
oferty przygotowanej w ramach macierzystego wydziału lub innych wydziałów. Oferta jest
aktualizowana w każdym roku akademickim.
Oferta na rok akademicki 2015/16 znajduje się na stronie internetowej Prorektora ds. Jakości
Kształcenia Uniwersytetu Zielonogórskiego- www.ects.uz.zgora.pl
MODUŁ DYPLOMOWY
Moduł obejmuje 135 godzin oraz 22 punktów ECTS. Celem modułu jest przygotowanie przez
studenta pracy dyplomowej.
MODUŁ DYPLOMOWY
Lp.
Liczba godzin
ECTS
1
Metodologia badań naukowych
30
4
2
Statystyka
30
3
3
Seminarium dyplomowe
75
15
135
22
Student może wybrać prowadzącego seminarium spośród samodzielnych pracowników
stanowiących minimum kadrowe na danym kierunku oraz zatrudnionej przez wydział,
wspomagającej kadry emerytowanych profesorów. Student wybiera prowadzącego
seminarium kierując się swoimi zainteresowaniami oraz dorobkiem naukowym opiekuna
naukowego.
Praca dyplomowa i egzamin dyplomowy stanowią sprawdzian osiągnięcia przez studenta
wszystkich zakładanych efektów kształcenia. Warunkiem przystąpienia do egzaminu
dyplomowego jest zaliczenie przedmiotów przewidzianych planem studiów oraz
przygotowanie pracy dyplomowej.
Egzamin dyplomowy prowadzony jest w formie ustnej. Obejmuje ogólne zagadnienia
teoretyczne z zakresu nauk o kulturze fizycznej oraz treści zawartych w pracy dyplomowej.
Student w oparciu o wiedzę teoretyczną i praktyczną powinien wykazać się umiejętnością
analizy i syntezy badanych w pracy dyplomowej zjawisk, umiejętnością wnioskowania
i uogólniania. O ocenie końcowej decyduje ocena z pracy dyplomowej, ocena z egzaminu i
średnia ocen przebiegu studiów (Regulamin Studiów UZ, §68).
14
MODUŁ SPECJALNOŚCIOWY
W ramach tego modułu student wybiera jedną z oferowanych propozycji. Każda z nich jest
realizowana w wymiarze 150 godzin, za które student otrzymuje 12 punktów ECTS. W
przypadku braku wymaganej liczby osób w grupie - Uchwała senatu nr 561 z dnia 30 maja
2012 roku w sprawie zasad uruchamiania specjalności na kierunku studiów liczby studentów
do grupy konwersatoryjnej – specjalizacja nie będzie utworzona.
I. Specjalizacja instruktorska - specjalizacja instruktorska – piłka siatkowa
Dobór grupy studentów do modułu odbywać się będzie na podstawie testu umiejętności
praktycznych z zakresu piłki siatkowej i oceny z przedmiotu kierunkowego – piłka siatkowa.
Program kształcenia opracowany jest na podstawie Rozporządzenia Ministra z dnia 18 lutego
2011 w sprawie szczegółowych warunków uzyskiwania kwalifikacji zawodowych w sporcie. 3
II. Fakultatywne wychowanie fizyczne
MODUŁ SPECJALNOŚCIOWY - Fakultatywne wychowanie fizyczne
Lp.
Liczba godzin
ECTS
1
Rekreacja ruchowa ludzi w różnym wieku
20
2
2
Język migowy w sporcie
30
2
3
Organizacja czasu wolnego
20
2
4
Gry rekreacyjne
20
2
Grupa przedmiotów praktycznych do wyboru
5
Tenis stołowy*/ Użytkowe formy tańca
30
2
6
Ćwiczenia siłowe*/ Fitness
30
2
150
12
* student wybiera jeden przedmiot z dwóch oferowanych
III. Menedżer sportu
MODUŁ SPECJALNOŚCIOWY - Menedżer sportu
Lp.
Liczba godzin
ECTS
3
Zgodnie z rozporządzeniem ministra sportu i turystyki z dnia 18 lutego 2011 r. w sprawie szczegółowych warunków
uzyskiwania kwalifikacji zawodowych w sporcie (par 8. ust. 1 pkt 2)
15
1
Organizacja i zarządzanie w sporcie
60
4
2
Zarządzanie obiektami sportowymi
15
1
3
Marketing w sporcie
30
2
4
Mass media w sporcie
15
1
5
Planowanie i organizacja imprez sportowych
30
4
150
12
MODUŁ – PRAKTYKA PEDAGOGICZNA
Moduł obejmuje 150 godzin praktyk realizowanych po 3 semestrze i w trakcie 4 semestru, za
które student uzyskuje 8 punktów ECTS. Praktyki zawodowe w wymiarze 3 miesięcy
realizowane są w placówkach oświatowych. Praktyki te wynikają ze standardów kształcenia
nauczycieli wychowania fizycznego i realizowane są jednocześnie w ramach praktyk
zawodowych. Obliczane są według przelicznika 1 dzień = 6 godzin.
Celem praktyk jest zastosowanie zaawansowanej wiedzy metodycznej oraz praktycznych
rozwiązań dydaktyczny i wychowawczych. Student w jej trakcie przygotowuje się do pracy
na kolejnych etapach kształcenia.
Celem praktyki jest poszerzanie wiedzy zdobytej na studiach II stopnia, kształtowanie
umiejętności niezbędnych w przyszłej pracy zawodowej na każdym etapie edukacyjnym –
powiązanie wiedzy teoretycznej zdobytej w trakcie studiów z jej praktycznym
wykorzystaniem oraz poznanie własnych możliwości na rynku pracy. Ma na celu kształcenie
właściwych umiejętności i nawyków w przyszłej pracy nauczyciela wychowania fizycznego,
wdrażanie studentów do samodzielnego stosowania zdobytej wiedzy przez udział w
całokształcie życia szkoły, ze szczególnym uwzględnieniem metod, form i zasad stosowanych
przez prowadzenie zajęć ruchowych.
Praktyka odbywa się we wskazanej przez studenta placówce, z którą wydział podpisuje
porozumienie o prowadzeniu praktyk. Na kierunku wyznaczony jest koordynator praktyki,
który jest odpowiedzialny za: formalne przygotowanie studenta do praktyki, właściwy dobór
placówek przez studentów, przygotowanie dokumentów (umowy, instrukcja praktyki) oraz
zaliczenie studentowi praktyki.
Student dokumentuje przebieg praktyki w dzienniczku praktyk. Ponadto dokumentem
poświadczającym odbycie praktyki w określonej liczbie godzin i miejscu jest opinia z
praktyki wystawiana przez opiekuna praktyki w danej placówce. Kserokopia opinii jest
przechowywana w aktach studenta.
4. Opis sposobów sprawdzania efektów kształcenia (dla programu) z odniesieniem do
konkretnych modułów kształcenia, form zajęć i sprawdzianów.
Przedmioty realizowane w czasie trwania studiów II stopnia wychowania fizycznego kończą
się zaliczeniem, zaliczeniem z oceną, egzaminem zgodnie z programem studiów. Tryb,
zasady zaliczania, egzaminowania oraz odwołania od oceny proponowanej przez
prowadzącego zajęcia określa Regulamin studiów Uniwersytetu Zielonogórskiego.
16
Tabela 3. Opis weryfikacji efektów kształcenia w modułach kształcenia
Moduł
Efekty kształcenia
(w danym module)
MODUŁ PODSTAWOWY
MODUŁ KIERUNKOWY
Weryfikacja efektów
kształcenia
K2_W01,
K2_W06,
K2_W08,
K2_W04,
K2_W07,
K2_W10
K2_U01,
K2_U04,
K2_U13
K2_U03,
K2_U09,
K2_K01
K2_K03
K2_K08,
K2_K05
K2_K06
K2_K09
K2_W01,
K2_W03,
K2_W05,
K2_W07,
K2_W09,
K2_W11,
K2_W02,
K2_W04,
K2_W06,
K2_W08,
K2_W10,
K2_W12,
K2_U02,
K2_U05,
K2_U08,
K2_U11,
K2_U13,
K2_U15
K2_U03,
Szczegółowy opis weryfikacji
K2_U07,
kształcenia zawarty jest w
K2_U09,
katalogach przedmiotu dla
K2_U12,
kierunku wychowanie fizyczne
K2_U14
K2_K01,
K2_K03,
K2_K05,
K2_K07,
K2_K09,
K2_K02,
K2_K04,
K2_K06,
K2_K08,
MODUŁ ZAJĘĆ
OGÓLNOUCZELNIANYCH Efekty kształcenia zgodne
z katalogami w ofercie
(zgodnie z propozycją
przedmiotów
przedmiotów
ogólnouczelnianych
ogólnouczelnianych na
Uniwersytecie
Zielonogórskim)
efektów kształcenia zawarty
jest w katalogach przedmiotu
dostępny na
www.ects.uz.zgora.pl
17
K2_W11,
K2_W07,
MODUŁ DYPLOMOWY
K2_U06,
K2_U11,
K2_U14
K2_W08,
K2_U08,
K2_U13,
K2_K08
MODUŁ
SPECJALNOŚCIOWY
MODUŁ – PRAKTYKA
PEDAGOGICZNA
K2_W03,
K2_W05,
K2_W07,
K2_W09,
K2_W11,
K2_W04,
K2_W06,
K2_W08,
K2_W10,
K2_W12
K2_U02,
K2_U05,
K2_U07,
K2_U10,
K2_U12,
K2_U14
K2_U04,
K2_U06, Szczegółowy opis weryfikacji
K2_U09,
K2_U11,
K2_U13, kierunku wychowanie fizyczne
K2_K01,
K2_K03,
K2_K05,
K2_K07,
K2_K09
K2_K02,
K2_K04,
K2_K06,
K2_K08,
K2_W05,
K2_W10
K2_W09
K2_U10,
K2_U13,
K2_U11,
K2_K01,
K2_K03,
K2_K09
K2_K02,
K2_K07,
Profil praktyczny
ef
ek
tó
w
ks
zt
ał
ce
ni
a
le
ki
er
un
ko
w
yc
h
Tabela 4. Matryca kierunkowych efektów kształcenia w odniesieniu do modułów kształcenia
Efekty kierunkowe w zakresie
MODUŁY KSZTAŁCENIA:
18
Praktyka
pedagogiczna
Specjalnościowy
Dyplomowy
Kierunkowy
Osoba posiadająca kwalifikacje
drugiego stopnia:
Podstawowy
nauk o kulturze fizycznej
WIEDZA
K2_W01
K2_W02
K2_W03
K2_W04
K2_W05
K2_W06
K2_W07
K2_W08
K2_W09
posiada rozszerzoną wiedzę w
zakresie fizjologicznych i
biologicznych podstaw nauk o
zdrowiu oraz nauk o kulturze
fizycznej
posiada szczegółową znajomość
budowy i funkcji organizmu
człowieka w zakresie dziedzin nauki
o zdrowiu i kulturze fizycznej
zna objawy i przyczyny wybranych
zaburzeń i zmian chorobowych, a
także dysfunkcji społecznych oraz
metody ich oceny w zakresie
niezbędnym dla nauk o kulturze
fizycznej
rozumie i poddaje analizie procesy
psychospołeczne ważne dla zdrowia
i jego ochrony lub kultury fizycznej
ma szczegółową wiedzę
dydaktyczną właściwą dla
nauczyciela wychowania fizycznego
na różnych etapach edukacji
rozumie i diagnozuje styl życia oraz
wybrane modele zachowań
prozdrowotnych, kreacyjnych i
rekreacyjnych podejmowanych
przez człowieka oraz rozumie
uwarunkowania kulturowe potrzeb i
problemów jednostek oraz grup
społecznych
posiada pogłębioną wiedzę o
metodach pomiaru w naukach o
kulturze fizycznej oraz
wykorzystania zaawansowanych
metod, technik i narzędzi
badawczych do prowadzenia badań
naukowych
posiada pogłębioną wiedzę
filozoficzną, społecznoekonomiczną, psychologiczną i
pedagogiczną w zakresie nauk o
kulturze fizycznej i jej praktycznych
implikacji
ma pogłębioną wiedzę z zakresu
wychowania fizycznego oraz
wybranych aspektów nauk o
zdrowiu i ich powiązania z innymi
x
xxxxxx
-
-
-
-
xxxxx
-
-
-
-
x
-
x
-
xx
xx
-
xxxxxx
-
-
xxxxxx
xxxxxx
x
-
xxxx
x
x
xxxxxx
x
-
xxxxx
-
x
xx
x
x
-
xx
x
xx
xxxxxx
-
-
xx
-
xx
x
19
dyscyplinami naukowymi
K2_W10
K2_W11
K2_W12
ma wiedzę i zna specjalistyczną
terminologię wykorzystywaną w
wychowaniu fizycznym i w
dyscyplinach pokrewnych
zna i rozumie podstawowe pojęcia i
zasady z zakresu ochrony własności
przemysłowej i prawa autorskiego
oraz konieczność zarządzania
zasobami własności intelektualnej
zna ogólne zasady tworzenia i
rozwoju form indywidualnej
przedsiębiorczości, wykorzystującej
wiedzę dotycząca zasad
organizowania, zarządzania i
kierowania zespołem, placówkami
prowadzącymi działalność
oświatowa oraz sportową
x
xxxxxx
xxxx
-
xxxxxx
x
-
x
xx
x
-
x
xx
-
xx
-
xx
-
-
-
-
UMIEJĘTNOŚCI
K2_U01
posiada pogłębioną umiejętność
stosowania technik efektywnego
komunikowania się i negocjacji
K2_U02
potrafi posługiwać się
zaawansowanym technicznie
sprzętem i aparaturą stosowanymi w
zakresie dziedzin nauki i dyscyplin
naukowych, właściwych dla
-
xx
-
xx
-
K2_U03
potrafi prezentować i wyjaśniać
problemy z zakresu ochrony
zdrowia w sposób dostosowany do
przygotowania osób oraz grup
docelowych
x
xxxxxx
x
-
-
-
K2_U04
potrafi zidentyfikować
uwarunkowania kulturowe, religijne
i etniczne problemów pacjenta,
klienta oraz grupy społecznej
xxx
-
-
xx
-
K2_U05
potrafi sformułować plan działań
odpowiadających potrzebom
pacjenta, klienta oraz grupy
społecznej
-
xxxx
-
xxxx
-
K2_U06
potrafi posługiwać się
wyspecjalizowanymi narzędziami i
technikami informatycznymi w celu
pozyskiwania danych, a także
analizować i krytycznie oceniać te
dane
-
-
xx
xxxx
-
K2_U07
potrafi identyfikować błędy i
zaniedbania w praktyce
-
xxxxxx
xxx
-
xx
-
20
K2_U08
potrafi współdziałać w planowaniu i
realizacji zadań badawczych w
zakresie dziedzin nauki i dyscyplin
-
x
x
-
-
K2_U09
posiada umiejętność wykorzystania
wychowawczych aspektów
promocji zdrowia i aktywności
fizycznej w profilaktyce
wykluczenia i patologii społecznych
x
xx
-
xxxx
-
K_U10
posiada zaawansowane umiejętności
kierowania i realizowania zajęć
rekreacyjnych, zdrowotnych,
sportowych lub estetyki zachowań
ruchowych w pracy z różnymi
-
xxxxxx
xxxxx
-
xxxxxx
x
x
K2_U11
posiada specjalistyczne
umiejętności ruchowe z zakresu
wybranych form aktywności
fizycznej (rekreacyjnych,
zdrowotnych, sportowych i
estetycznych) w zakresie dziedzin
nauki i dyscyplin naukowych,
właściwych dla studiowanego
kierunku studiów
-
xxxxxx
xxxx
-
xxxxx
x
K2_U12
potrafi samodzielnie modyfikować i
tworzyć różne formy aktywności
fizycznej w zależności od
warunków środowiskowych i
klimatycznych
-
xxxx
-
xxx
-
K2_U13
posiada umiejętność przygotowania
pisemnego opracowania w zakresie
dyscypliny naukowej, właściwej dla
x
xxxxxx
xxx
xxxxx
x
K2_U14
wystąpień ustnych w zakresie
dziedzin nauki i dyscyplin
-
x
x
x
-
K2_U15
ma umiejętności językowe w
zakresie nauk o kulturze fizycznej
zgodne z wymaganiami
określonymi dla poziomu B2+
Europejskiego Systemu Opisu
Kształcenia Językowego
-
xx
-
x
-
-
xxxxx
x
K2_K01
rozumie potrzebę dokształcania
zawodowego i rozwoju osobistego
w ciągu całe życie, potrafi
inspirować i organizować proces
uczenia się innych osób
xx
xxxxxx
xxxxxx
x
21
K2_K02
K2_K03
K2_K04
K2_K05
K2_K06
K2_K07
K2_K08
K2_K09
ma świadomość poziomu swojej
wiedzy i umiejętności, dokonuje
samooceny własnych kompetencji,
zna własne ograniczenia i wie kiedy
zgłosić się do specjalistów
okazuje dbałość o prestiż związany
z wykonywaniem zawodu
nauczyciela, dba o dobro
wychowanków i właściwie pojętą
solidarność zawodową
wykazuje przywództwo i
przedsiębiorczość, potrafi
zorganizować pracę zespołu
wykazuje aktywność i kreatywność
w samodzielnym określeniu
priorytetów i podejmuje działania
służące realizacji określonych przez
siebie lub innych zadań
potrafi rozwiązywać złożone
problemy związane z
wykonywaniem zawodu
nauczyciela
potrafi dbać o bezpieczeństwo
własne, otoczenia i
współpracowników w działalności
wychowawczej, rekreacyjnej,
zdrowotnej i sportowej
potrafi formułować opinie
dotyczące różnych aspektów
działalności zawodowej
przestrzegając zasad etycznych
potrafi motywować osoby w
różnym wieku do podejmowania
działań prozdrowotnych oraz
czynnego uczestnictwa w
aktywności fizycznej
-
xxxxxx
xxx
-
xxxxx
x
x
xxxx
-
xxxxx
x
-
xxxxxx
xxx
-
xxxxx
-
x
xxxx
-
xxxxx
-
x
xx
-
xx
-
-
xxxxxx
xxxxxx
x
-
xxxxxx
-
xx
xxx
xxx
x
-
xx
xxxxxx
xxxx
-
xxxxxx
x
x
5. Sumaryczne wskaźniki charakteryzujące program studiów:
Tabela 5.
Łączna liczba punktów ECTS, którą student
uzyskuje na zajęciach wymagających
bezpośredniego udziału nauczycieli akademickich:
1. studia stacjonarne 70 ECTS
2. studia niestacjonarne: 44 ECTS
uzyskuje w ramach zajęć z zakresu nauk
podstawowych, do których odnoszą się efekty
kształcenia dla określonego kierunku, poziomu i
profilu kształcenia:
1. studia stacjonarne: 13 ECTS
uzyskuje w ramach zajęć kierunkowych, do których
22
odnoszą się efekty kształcenia dla określonego
kierunku, poziomu i profilu kształcenia
uzyskuje w ramach zajęć o charakterze
praktycznym, takich jak zajęcia laboratoryjne:
Minimalna liczba punktów ECTS, którą student
musi zdobyć, realizując moduły kształcenia
oferowane w formie zajęć ogólnouczelnianych lub
na innym kierunku studiów:
IV. WARUNKI REALIZACJI PROGRAMU STUDIÓW
1. Minimum kadrowe
Uniwersytet Zielonogórski jest podstawowym miejscem pracy dla osób zgłoszonych do
minimum kadrowego.
Wykaz nauczycieli akademickich stanowiących minimum kadrowe na kierunku wychowanie
fizyczne - II stopień w roku akademickim 2015/2016
Lp.
Nazwisko
Imię
1.
Asienkiewicz
Ryszard
Tytuł/stopień
naukowy
dr hab.
Obszar \ Dyscyplina naukowa
nauki o kulturze fizycznej,
2.
Godlewski
Piotr
dr hab.
nauki biologiczne
nauki o kulturze fizycznej
3.
Lisicki
Tomasz
dr hab.
4.
Tatarczuk
Józef
dr hab.
nauki o kulturze fizycznej,
5.
Bajdziński
Michał
dr
nauki biologiczne
6.
Biczysko
Grażyna
dr
7.
Mroczkowski
Andrzej
dr
8.
Grzesiak
Jerzy
dr
9.
Rokita
Marek
dr
10. Skorupka
1
Ewa
dr
11. Vrublevskiy
W
Evgeny
dr hab.
12. Zembroń-Łacny
Agnieszka
dr hab.
23
2. Liczby nauczycieli akademickich stanowiących minimum kadrowe do liczby
studiujących
Studia stacjonarne II stopnia
Liczba nauczycieli akademickich stanowiących minimum kadrowe nie kierunku wychowanie
fizyczne
12 (6 dr hab. i 6 dr)
Liczba studentów studiów stacjonarnych
133
Liczba studentów studiów niestacjonarnych
77
Relacja wymagana przepisami prawa dla ocenianego kierunku studiów
1 : 60
Relacja na Wydziale Pedagogiki, Socjologii i Nauk o Zdrowiu, kierunku wychowanie
fizyczne
1 : 17,5
3. Opis działalności badawczej
Od 2007 roku (uchwała Senatu nr 70 z dnia 1 marca 2006 roku) Katedra Wychowania
Fizycznego działa w nowych strukturach, kształcąc na poziomie pierwszego stopnia na
kierunku
Wychowanie
fizyczne.
W
Katedrze
Wychowania
Fizycznego
jest
zatrudnionych czterech dr hab., prof. UZ 6 doktorów, 3 pracowników na umowę zlecenie.
Katedra Wychowania Fizycznego współpracuje z jednostkami i wydziałami Uniwersytetu
zatrudniając 7 pracowników Studium Wychowania Fizycznego i Sportu UZ, 11 pracowników
Wydziału Pedagogiki Socjologii i Nauk o Zdrowiu, 2 pracowników z Wydziału
Humanistycznego, a także 3 z Wydziału Nauk Biologicznych. Funkcję sekretarza KWF pełni
dr Paweł Kowalski. Zatrudnieni w Katedrze Wychowania Fizycznego pracownicy mają jej
wsparcie w zakresie swojego rozwoju naukowego, możliwości publikowania prac w
czasopismach naukowych, udziału w programach badawczych, w konferencjach, kongresach,
sympozjach i seminariach naukowych.
Na podstawie decyzji Rady Wydziału Pedagogiki, Socjologii i Nauk o Zdrowiu UZ w dniu 16
marca 2010 roku dokonano zmian struktury organizacyjnej KWF. Utworzono w ramach KWF
dwa zakłady oraz powołano kierowników i składy osobowe:
Zakład Przyrodniczych Podstaw Wychowania Fizycznego i Sportu
a) dr Andrzej Mroczkowski – p.o. kierownika zakładu,
b) dr hab. Ryszard Asienkiewicz, prof. UZ,
24
c) dr hab. Agnieszka Zembroń-Łacny, prof. UZ,
d) dr hab. Józef Tatarczuk, prof. UZ,
e) dr Jerzy Grzesiak,
f) dr Ewa Skorupka,
g) dr Ewa Nowacka – Chiari
Zakład Społecznych Podstaw Wychowania Fizycznego i Sportu
a) dr hab. Piotr Godlewski, prof. UZ – kierownik zakładu,
b) dr hab. Evgeny Vrublevskiy, prof. UZ,
c) dr hab. Tomasz Lisicki, prof. UZ,
d) dr Michał Bajdziński,
e) dr Grażyna Biczysko,
f) dr Marek Rokita,
Za zgodą JM Rektora UZ i Dziekana Wydziału, KWF prowadzi starania celem pozyskania
kolejnych samodzielnych pracowników naukowych w zakresie nauk o kulturze fizycznej.
3. 1. Zadania badawcze kontynuowane
Uwarunkowania rozwoju morfofunkcjonalnego dzieci i młodzieży szkolnej oraz akademickiej
(Zakład Przyrodniczych Podstaw Wychowania Fizycznego i Sportu).
Badania prowadzone w Zakładzie Przyrodniczych Podstaw Wychowania Fizycznego i Sportu
mają charakter podstawowy, wielokierunkowany i interdyscyplinarny. Obejmują one między
innymi zagadnienia z zakresu auksologii, antropologii ontogenetycznej, chronobiologii,
motoryczności oraz typologii człowieka.
Badania z zakresu auksologii i antropologii ontogenetycznej dotyczą:
a) określenia poziomu rozwoju fizycznego i motorycznego chłopców i dziewcząt Zielonej
Góry oraz dynamiki zmian w wybranym przedziale ontogenezy (od 5 do 20 roku życia),
b) ukazania powiązań przebiegu rozwoju cech morfologicznych, komponentów ciała,
sprawności fizycznej oraz zmiennych społecznych. Przedstawienie różnic dymorficznych
badanych zespołów w zakresie cech i komponentów ciała,
c) przedstawienia różnic dymorficznych badanych zespołów w zakresie cech komponentów
ciała,
d) porównania rozwoju fizycznego i motorycznego dzieci Zielonej Góry na tle innych
regionów Polski,
e) ukazania zmian międzypokoleniowych zachodzących w procesach rozwojowych,
f) ustalenia standardów rozwojowych cech morfologicznych chłopców i dziewcząt Zielonej
Góry w wieku 5-20 lat dla potrzeb praktycznych oraz przyszłych analiz porównawczych,
25
g) określenia stanu wybranych właściwości somatycznych, fizjologicznych i motorycznych w
końcowym okresie dorastania organizmu młodych kobiet i mężczyzn, znajdujących się na
granicy przechodzenia od procesów anabolicznych do równowagi z procesami
katabolicznymi,
h) prześledzenia wpływu wybranych zmiennych społecznych: środowiska zamieszkania,
wykształcenia rodziców, rodzaju pracy zawodowej rodziców, kolejności urodzeniowej,
warunków mieszkaniowych i materialnych rodziny oraz typu ukończonej szkoły średniej na
poziom badanych cech somatycznych,
i) ustalenia różnic dymorficznych w zakresie cech somatycznych, fizjologicznych i
motorycznych, proporcji budowy ciała, komponentów tkankowych zespołów o
zróżnicowanym poziomie sprawności fizycznej,
j) powiązań wieku menarche z budową somatyczną zespołów studentek w zależności od
warunków środowiskowych i społecznych,
k) określenia intensywności różnic wielkości zmian sekularnych wysokości i masy ciała oraz
wybranych zdolności motorycznych w okresie ostatniego 25-lecia,
l) przedstawienia propozycji norm – modelu wybranych cech somatycznych dla kandydatów
na studia pedagogiczne.
Badania z zakresu chronobiologii dotyczą charakterystyk właściwości motorycznych i
fizjologicznych w poszczególnych fazach cyklu menstruacyjnego.
Badania z zakresu motoryczności dotyczą analizy poziomu kształtowania się wybranych
zdolności motorycznych w populacji dzieci i młodzieży, a także młodzieży akademickiej.
Podjęto także badania związane z motorycznymi uwarunkowaniami wyniku sportowego
tancerzy sportowych. Kolejny nurt naukowy dotyczy uwarunkowań funkcji zachowania
równowagi, zdolności rytmizacyjnych i zróżnicowania kinestetycznego człowieka. Kolejny
obszar badań dotyczy związków zachodzących między poziomem inteligencji emocjonalnej a
zdolnościami motorycznymi, m. in. poczuciem równowagi, szybkości reakcji na bodźce
słuchowe, wzrokowe i kinestetyczne.
Badania z zakresu typologii dotyczą charakterystyki struktury somatycznej i typologicznej
dzieci i młodzieży akademickiej na tle innych środowisk Polski. Do wspomnianych
charakterystyk wykorzystano metody: Sheldona w modyfikacji Heath-Carter, Adama Wanke i
Ewy Kolasy.
Badania z zakresu biomechaniki (Zakład Przyrodniczych Podstaw Wychowania Fizycznego i
Sportu).
Prace dotyczą wykorzystania wiedzy biomechanicznej w nauczaniu technik sportowych, a w
szczególności zastosowania trenażerów w treningu sportowym z wykorzystaniem trenażera
wibracyjnego i obrotowego. Na trenażer obrotowy złożono wniosek o zastrzeżenie patentowe.
Prowadzone badania nawiązują do mechaniki klinicznej i gimnastyki korekcyjnej.
Opracowano wzory pozwalające obliczyć rozkład obciążenia w stawie biodrowym w
przydatku skośnego ustawienia miednicy w płaszczyźnie czołowej. Ponadto, kontynuowane
są badania nad wpływem wyselekcjonowanych ćwiczeń aikido na zdrowie dzieci i osób
niepełnosprawnych, a w szczególności na wady postawy ciała.
26
Badania z zakresu gimnastyki kompensacyjno-korekcyjnej (Zakład Przyrodniczych Podstaw
Wychowania Fizycznego i Sportu).
Zainteresowania naukowe dotyczą zagadnień oceny i kształtowania się postawy ciała w
różnych okresach ontogenezy oraz przyczyn ich zaburzeń. Skupiają się one na znaczeniu
czynników środowiska zewnętrznego, psychoemcjonalnego i społecznego badanych.
Badania z zakresu psychosomatyki człowieka dorosłego (Zakład Przyrodniczych Podstaw
Wychowania Fizycznego i Sportu).
Zainteresowania naukowe wpisują się w nurt szeroko pojętej psychosomatyki człowieka
dorosłego. Dotyczą w szczególności psychosomatycznych aspektów schorzeń kręgosłupa,
etiopatogenezy i diagnostyki oraz terapeutycznego oddziaływania masażu na dolegliwości z
nimi związane.
3. 2. Zadania badawcze nowe
Badania auksologiczne dzieci i młodzieży województwa lubuskiego (Zakład Przyrodniczych
Podstaw Wychowania Fizycznego i Sportu).
„Dziecko Lubuskie 2012” (prof. UZ. dr hab. Ryszard Asienkiewicz, prof. UZ, prof. UZ dr
hab. Józef Tatarczuk).
Właściwości morfofunkcjonalne dzieci i młodzieży zmieniają się międzypokoleniowo w
czasie, pod wpływem różnorodnych czynników natury środowiskowej, społecznej,
kulturowej, a nawet genetycznej, stąd badania dzieci i młodzieży są ważne i niezbędne.
Zwłaszcza obecnie, gdy w nowych polskich realiach, naznaczonych rosnącym bezrobociem,
zubożeniem bardzo wielu rodzin, alarmującą sytuacją zdrowotną społeczeństwa, konieczna
jest rzetelna diagnoza jego aktualnego stanu biologicznego, przede wszystkim młodego
pokolenia. Badania takie zyskują bardzo szczególny wymiar i znaczenie. Nawet po pewnym
czasie, gdy wyniki badań stracą aktualność, takie archiwalne dane stanowią ważną podstawę
do śledzenia międzypokoleniowych przemian rozwoju.
Rezultaty badań posłużą do realizacji następujących zamierzeń:
a) przedstawienia ontogenetycznej zmienności wysokości i masy ciała,
b) określenia stanu wybranych właściwości somatycznych wraz z ich wskaźnikami rozwoju
somatycznego,
c) prześledzenia wpływu wybranych zmiennych społecznych na poziom cech somatycznych,
d) ustalenia różnic dymorficznych w zakresie cech somatycznych i proporcji budowy ciała,
e) określenia wieku menarche w zależności od warunków środowiskowych i społecznych,
f) określenia intensywności różnic wielkości zmian sekularnych wysokości i masy ciała oraz
wskaźników proporcji i budowy ciała,
g) dokonania oceny rozwoju fizycznego (siatki centylowe),
h) ukazania tendencji zmian międzypokoleniowych w zakresie rozwoju biologicznego
populacji Lubuszan w latach 2002-2012,
i) przedstawienia propozycji norm modelu wybranych cech somatycznych dla dzieci i
młodzieży Ziemi Lubuskiej.
27
W kontekście powyższych zagadnień rysuje się ogólny cel przygotowywanej monografii:
zanalizowanie poziomu rozwoju fizycznego dzieci i młodzieży województwa lubuskiego,
dokonanie oceny biospołecznych uwarunkowań rozwoju fizycznego oraz określenie
czasowych zmian ontogenetycznych – szczególnie w odniesieniu do wysokości i masy ciała.
Badania z zakresu chronobiologii człowieka (Zakład Przyrodniczych Podstaw Wychowania
Fizycznego i Sportu)
„Właściwości motoryczne i fizjologiczne studentek ujmowanych na tle rytmów sezonowych”
(dr hab. Józef Tatarczuk, prof. UZ, dr hab. Ryszard Asienkiewicz, prof. UZ).
W toku ewolucji wykształciły się różnorodne rytmy biologiczne, które pozwalają
organizmom nie tylko zsynchronizować swoje funkcje życiowe ze zmianami zachodzącymi w
środowisku, ale także – przewidywać nadchodzące zmiany w środowisku i odpowiednio
wcześniej się do nich dostosować.
Wszelkie zmiany zachodzące w organizmie człowieka niewątpliwie są związane z cyklami
pór roku, temperaturą i oświetleniem. W opracowaniu monograficznym opisane będą
zachowania właściwości motorycznych i fizjologicznych studentek Uniwersytetu
Zielonogórskiego w aspekcie rytmów sezonowych (zima, wiosna, lato, jesień) z
uwzględnieniem oddziaływania czynników zewnętrznych (temperatury otoczenia, wilgotności
powietrza, ciśnienia atmosferycznego i siły wiatru).
3. 3. Badania naukowe studentów
Pod opieką dra Andrzeja Mroczkowskiego funkcjonuje:
Koło Naukowe Biomechaników Sportu.
Problematyka koła dotyczy:
a) poszerzania wiedzy i umiejętności studentów z zakresu biomechaniki;
b) prowadzenia badań przez studentów z zakresu biomechaniki ruchu;
c) rozwijania współpracy naukowej z innymi ośrodkami akademickimi w Polsce;
d) wspólnego opracowania przez pracowników i studentów wf prac badawczych i ich
publikowanie w czasopismach oraz prezentację podczas konferencji naukowych.
Pod opieką dra hab., prof. UZ Piotra Godlewskiego funkcjonuje:
Koło Naukowe Power Fit.
Misją studenckiego Koła Naukowego Power Fit jest tworzenie możliwości uczestnictwa
studentów kierunku wychowania fizyczne i studentów innych kierunków Wydziału
Pedagogiki, Socjologii i Nauk o Zdrowiu UZ w badaniach naukowych. Studenci mają także
możliwość uzyskania wiedzy i umiejętności metodycznych z zakresu treningu sportowego i
zdrowotnego. Koło tworzy także możliwości realizacji zainteresowań w zakresie różnych
form rekreacji ruchowej.
28
Celem Koła Naukowego Power Fit jest:
1. Udział studentów w projektach badawczych Zakładu Społecznych Podstaw Wychowania
Fizycznego i Sportu, w tym również doskonalenie umiejętności metodologicznych przy
przygotowywaniu prac promocyjnych. Inspirowanie studentów do przyszłej pracy naukowej
w zakresie uzyskiwania w przyszłości stopni naukowych.
2. Wykształcenie u studentów umiejętności samodzielnego indywidualnego i zespołowego
organizowania procesu badawczego.
3. Popularyzacja aktualnej wiedzy o zdrowotnych aspektach aktywności fizycznej poprzez
udział w imprezach promujących aktywny styl życia.
4. Nawiązywanie współpracy z innymi kołami naukowymi, organizacja i uczestnictwo w
studenckich konferencjach naukowych.
5. Przygotowywanie wystąpień i aktywny udział w konferencjach naukowych i popularnonaukowych, terenowych badaniach naukowych, organizacja i uczestnictwo w obozach
naukowych.
6. Organizacja imprez integracyjnych. Ożywienie i uatrakcyjnienie życia studenckiego.
7. Promowania najzdolniejszych, najbardziej utalentowanych studentów i pomoc w
uzyskiwaniu stypendiów i zatrudnienia w ośrodkach naukowo-dydaktycznych.
8. Przygotowania studentów do przedsiębiorczości- łączenia nauki z biznesem i lokalnymi
środowiskami.
4. Pracownicy spoza minimum kadrowego
W program kształcenia na II stopniu na kierunku wychowanie fizyczne włączono
pracowników spoza minimum kadrowego z Wydziału Biologii, Wydziału Humanistycznego,
Wydziału Pedagogiki, Socjologii i Nauka o Zdrowiu, Studium Wychowania Fizycznego i
Sportu oraz Akademickiego Klubu Sportowego Uniwersytetu Zielonogórskiego. Ponadto
nauczycieli akademickich i praktyków z obszaru województwa lubuskiego.
V. WYJAŚNIENIA I UZASADNIENIA
1. Sposób wykorzystania wzorców międzynarodowych
Przy tworzeniu dokumentacji programu studiów II stopnia na kierunku wychowanie fizyczne
wykorzystano doświadczenia wielu krajów opisane w dokumentach i raportach programu
TUNING na temat ujednolicania Europejskiego Obszaru Szkolnictwa Wyższego w Zakresie Nauk o
Sporcie (http://www.Unideusto.org/tuningeu) (http://www.unideusto.org/tuningeu/subject-areas/sportscience.html) (http://www.aehesis.de/HTML/Welcome.htm).
29
2. Sposób uwzględniania wyników monitorowania karier absolwentów
Informacje na temat karier absolwentów są istotnym wskaźnikiem zgodności zakładanych
efektów kształcenia z potrzebami rynku pracy. Informacje te były wykorzystane w
następujący sposób:
a) jako przesłanka korekty zakładanych efektów kształcenia,
b) jako przesłanka doskonalenia metod dydaktycznych,
c) jako przesłanka uzupełnienia programu studiów o nowe treści,
d) jako przesłanka do ubiegania się o kształcenie na poziomie magisterskim.
Znowelizowana Ustawa – Prawo o szkolnictwie wyższym narzuca na uczelnie obowiązek
monitorowania losów absolwentów, którzy ukończą studia w roku akademickim 2011/2012.
W związku z tym, na Uniwersytecie Zielonogórskim obowiązują następujące akty prawne
dotyczące monitorowania karier absolwentów:
ZARZĄDZENIE NR 12 REKTORA UNIWERSYTETU ZIELONOGÓRSKIEGO z dnia 30 stycznia
2012 r. w sprawie powołania Zespołu ds. Monitorowania Karier Zawodowych Absolwentów
Uniwersytetu Zielonogórskiego
http://oas.uz.zgora.pl:7777/skeduz/docs/F24546.pdf
ZARZĄDZENIE NR 26 REKTORA UNIWERSYTETU ZIELONOGÓRSKIEGO z dnia 16
kwietnia 2012 r. w sprawie zadań związanych z monitorowaniem karier zawodowych
absolwentów Uniwersytetu Zielonogórskiego
ZAŁĄCZNIK NR 1 DO ZARZĄDZENIA NR 26 REKTORA UZ z
dnia 16.04. 2012r. w sprawie
zadań związanych z monitorowaniem karier zawodowych absolwentów Uniwersytetu
Zielonogórskiego
Załącznik nr 2 do zarządzenia nr 26 Rektora UZ z dnia 16.04.2012r. Harmonogram
realizacji prac związanych z monitorowaniem karier zawodowych
Rozporządzenie MNiSW z 3 października 2014 roku w sprawie warunków prowadzenia
studiów na określonym kierunku i poziomie kształcenia.
3. Udokumentowania – dla studiów stacjonarnych – że co najmniej połowa programu
kształcenia jest realizowana w postaci zajęć dydaktycznych wymagających
bezpośredniego udziału nauczycieli akademickich
Studia stacjonarne obejmują 1050 godzin zajęć dydaktycznych odbywanych w uczelni z
udziałem prowadzącego, za które student uzyskuje łączną liczbę 120 punktów ECTS.
30
4. Udokumentowanie, że program studiów umożliwia studentowi wybór modułów
kształcenia w wymiarze nie mniejszym niż 30% ECTS
W łącznej liczbie 120 punktów ECTS:
12 punkty ECTS (10%) stanowią te, które student zdobywa realizując moduł wybranej przez
siebie specjalności.
15 punktów ECTS (12,5%) student uzyskuje za zaliczenie modułu dyplomowego
(seminarium), który umożliwia studentowi wybór prowadzącego seminarium, a tym samym
wybór tematyki pracy dyplomowej adekwatnie do swoich zainteresowań.
8 punktów ECTS (6,6%) student uzyskuje za zaliczenie praktyki, w ramach której wybiera
odpowiadającą mu placówkę oświatową
2 punktów ECTS (1,6%) student uzyskuje za zaliczenie przedmiotu oferowanego z puli
przedmiotów ogólnouczelnianych oferowanych na Uniwersytecie Zielonogórskim.
3 punktów ECTS (2,5%) student II stopnia powinien opanować język obcy na poziomie B2+
poprzez uczestniczenie w zajęciach z zakresu nauk o kulturze fizycznej prowadzonych w
języku obcym.
W sumie 40 punktów ECTS stanowi 33,3% punktów ESTS uzyskanych za zaliczenie zajęć,
których formę, treść, metody, miejsce czy osobę prowadzącą może wybierać student.
5. Sposób współdziałania z interesariuszami zewnętrznymi biorącymi udział w pracach
programowych lub konsultujących program kształcenia
Katedra Wychowania Fizycznego współdziała z licznymi podmiotami zewnętrznymi,
zarówno z sektora obywatelskiego, sportowego jak i publicznego. Są to, między innymi:
 Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji udostępnia nieodpłatnie na warunkach umowy na
czas nieokreślony obiekty sportowo-rekreacyjne dla studentów w ramach zajęć
programowych (stadion lekkoatletyczny, hala sportowa przy ul. Sulechowskiej, przy ul.
Urszuli, Miejska pływalnia ul. Wyspiańskiego). Pracownicy KWF współpracują w
projektach szkoleniowych i sportowych organizowanych przez ośrodek. Lubuska
Federacja Sportu w Zielonej Górze (porozumienie zawarte w dniu 4 stycznia 2008 w
zakresie m.in. szkolenia kadr trenersko-instruktorskich, podnoszenia jakości procesu
szkolenia sportowego, organizacji praktyk studenckich w zielonogórskich klubach
sportowych).
Umowa udostępniania Nr MOSiR /U/07/09/2013
 Lubuskie Kuratorium Oświaty wyraża wolę współpracy w zakresie przyjęcia określonej
przez uczelnię liczby studentów kierunku wychowanie fizyczne do szkół podstawowych,
31
gimnazjalnych
i
ponadgimnazjalnych
celem
odbycia
praktyk
pedagogicznych
przypisanych planem na poziomie studiów pierwszego i drugiego stopnia.
Porozumienie o współpracy zawarte 12.03.2013
 Akademicki Klub Sportowy przy Uniwersytecie Zielonogórskim studenci kierunku
wychowanie są czynnymi członkami sekcji sportowych, Akademickie Centrum Szkolenia
Sportowego skupia zawodników na poziomie kadry polski, kadry olimpijskiej
umożliwiając i wspierając kariery zawodnicze oraz zdobywanie wykształcenia
akademickiego. Współpraca dotyczy udziału w pracach programowych i konsultacji
programu kształcenia na kierunku wychowanie fizyczne - II stopień.
Porozumienie o współpracy zawarte w dniu 14.01.2013
 Lubuska Federacja Sportu
Opinia Lubuskiej Federacji Sportu z dnia 24.0.2013
 Zespół Szkół Ogólnokształcących i Sportowych w Zielonej Górze - absolwenci szkoły
to często czynni zawodnicy Lubuskich klubów sportowych (Korner Zielona Góra, Stelmet
UKP Zielona Góra, Stelmet Koszykówka Zielona Góra, Stowarzyszenie Akrobatyki
Sportowej w Zielonej Górze, Lubuskiego Związku Lekkiej Atletyki Zielona Góra)
kontynuujący karierę zawodniczą oraz dalsze kształcenie na kierunku wychowanie
fizyczne. Wykładowcy KWF oraz nauczyciele szkoły rozwijają sport dzieci i młodzieży w
regionie. Szkoła jest jednym z ogniw sytemu Szkół Mistrzostwa Sportowego i
Siatkarskich Ośrodków Szkoleniowych przy PZPS (trener klasy mistrzowskiej mgr T.
Paluch i pracownik Uniwersytetu Zielonogórskiego)
Porozumienie o współpracy pomiędzy Siatkarskich Ośrodków Szkoleniowych w Zespole Szkół
Ogólnokształcących i Sportowych w Zielonej Górze a Katedra Wychowania Fizycznego UZ z
6.05.2012r.
32
WYDZIAŁ PEDAGOGIKI, SOCJOLOGII I NAUK O ZDROWIU
UNIWERSYTET ZIELONOGÓRSKI
VI. PROGRAM KSZTAŁCENIA
NA KIERUNKU WYCHOWANIE FIZYCZNE
STUDIA II STOPNIA
1. MATRYCA EFEKTÓW KSZTAŁCENIA
33
Efekty
Odni
kształcenia
esien
dla kierunku
ie do
studiów
WYCHOWA efekt
ów
NIE
FIZYCZNE. obsz
Po
arow
ukończeniu
ych
studiów
drugiego
stopnia na
wykła
kierunku
d
studiów
ćw./
wychowani kon./
e fizyczne
lab./s
em.
absolwent:
ECTS
K2_
W01
K2_
W02
K2_
W03
K2_
W04
posiada
rozszerzoną
wiedzę w
zakresie
fizjologicznych i
biologicznych
podstaw nauk o
zdrowiu oraz
nauk o kulturze
fizycznej
posiada
szczegółową
znajomość
budowy i funkcji
organizmu
człowieka w
zakresie dziedzin
nauki o zdrowiu i
kulturze fizycznej
zna objawy i
przyczyny
wybranych
zaburzeń i zmian
chorobowych, a
także dysfunkcji
społecznych oraz
metody ich oceny
w zakresie
niezbędnym dla
nauk o kulturze
fizycznej
rozumie i
poddaje analizie
procesy
psychospołeczne
ważne dla
M2_
W01,
M2_
W02
2
Psychologia aktywności ruchowej
Socjologia sportu
1
5
1
5
3
0
1
5
2
2
M2_
W04
x
2
x
M2_
W01,
M2_
W02
1
5
1
5
X X
1
5
1
5
X X
X
x
1
5
1
5
Piłka nożna
Piłka ręczna
Koszykówka
Teoria treningu
Wykład monograficzny (1)
1
5
1
5
1
5
1
5
1
5
1
5
3
0
1
5
1
5
3
0
1
5
3
0
3
0
1
5
3
0
3
0
1
5
1
5
1
5
1
5
3
0
3
0
3
0
1
5
1
5
3
2
5
4
2
4
2
8
3
2
3
3
2
2
3
2
2
2
3
3
2
x
x
x
2
x
2
2
1
5
1
5
1
5
7
5
7
5
4
3
1
5
1
2
7
5
Moduł specjalnościowy
Specjalizacja instruktorska piłka siatkowa
2
X
x
2
0
x
3
0
1
5
3
0
2
0
2
0
3
0
3
0
3
0
3
0
3
0
1
5
1
5
1
5
1
5
2
2
2
2
2
2
2
4
1
2
1
4
WIEDZA
X
x
X
M2_
W03,
x
X
x x
X
x x x
Praktyka pedagogiczna
Moduł praktyka pedagogiczna
Planowanie i org. imprez sportowych
Marketing w sporcie
III. Menedżer sporu
Fitness
Ćwiczenia siłowe
Użytkowe formy tańca
Tenis stołowy
Gry rekreacyjne
Fakultatywne wychowanie fizyczne
Rekreacja ruchowa ludzi w różnym
wieku
Metody pracy opiekuńczowychowawczej
I.
1
5
Statystyka
2
Metodologia badan naukowych
1
5
Moduł dyplomowy
Przedmiot ogólnouczelniany
Moduł ogólnouczelniany
Higiena szkolna i żywienie
1
5
Organizacja i zarządzanie kul. fiz.
II.
1
5
Odnowa biologiczna
Metodyka pracy opiekuńczo-wychowawczej
Pływanie
Lekkaatletyka
1
5
Zaawansowana metodyka wf
Piłka siatkowa
Medycyna sportu
Gimnastyka
Biomechanika ruchu-metody pomiarowe
Moduł kierunkowy
Język obcy
1
5
Moduł
podsta
wowy
1
5
8
zdrowia i jego
ochrony lub
kultury fizycznej
K2_
W05
K2_
W06
K2_
W07
K2_
W08
K2_
W09
ma szczegółową
wiedzę
dydaktyczną
właściwą dla
nauczyciela
wychowania
fizycznego na
różnych etapach
edukacji
rozumie i
diagnozuje styl
życia oraz
wybrane modele
zachowań
prozdrowotnych,
kreacyjnych i
rekreacyjnych
podejmowanych
przez człowieka
oraz rozumie
uwarunkowania
kulturowe
potrzeb i
problemów
jednostek oraz
grup społecznych
posiada
pogłębioną
wiedzę o
metodach
pomiaru w
naukach o
kulturze fizycznej
oraz
wykorzystania
zaawansowanyc
h metod, technik
i narzędzi
badawczych do
prowadzenia
badań
naukowych
posiada
pogłębioną
wiedzę
filozoficzną,
społecznoekonomiczną,
psychologiczną i
pedagogiczną w
zakresie nauk o
kulturze fizycznej
i jej praktycznych
implikacji
ma pogłębioną
wiedzę z zakresu
wychowania
fizycznego oraz
wybranych
aspektów nauk o
zdrowiu i ich
powiązania z
M2_
W05,
M2_
W10
x
x
x x x x x
X
X
X
X x X X
X
X X
X X
x
x x
M2_
W06,
M2_
W08,
x
X
M2_
W07,
M2_
W11
M2_
W03,
M2_
W05,
M2_
W08
x
X
X
x
x x
X X
x
X
x
X
x
x
x
x
x
x
x x x x
M1_
W09
X
x
X
x
x
35
innymi
dyscyplinami
naukowymi
K2_
W10
K2_
W11
K2_
W12
K2_U
01
ma wiedzę i zna
specjalistyczną
terminologię
wykorzystywaną
w wychowaniu
fizycznym i w
dyscyplinach
pokrewnych
zna i rozumie
podstawowe
pojęcia i zasady
z zakresu
ochrony
własności
przemysłowej i
prawa
autorskiego oraz
konieczność
zarządzania
zasobami
własności
intelektualnej
zna ogólne
zasady tworzenia
i rozwoju form
indywidualnej
przedsiębiorczoś
ci,
wykorzystującej
wiedzę
dotycząca zasad
organizowania,
zarządzania i
kierowania
zespołem,
placówkami
prowadzącymi
działalność
oświatową oraz
sportową
UMIEJĘTNOŚCI
posiada
pogłębioną
umiejętność
stosowania
technik
efektywnego
komunikowania
się i negocjacji,
potrafi
porozumiewać
się z osobami w
różnej kondycji
emocjonalnej,
pochodzącymi z
różnych
środowisk,
rozwiązywać
konflikty i
M2_
W10
x
X
X
x
x x x x
X X X
X X
x
x x x
M2_
W07,
M2_
W11
x
x
x
x
M1_
W12
X
X
X
X
M2_U
01
X
x
36
konstruować
dobrą atmosferę
dla komunikacji z
jednostką i grupą
społeczną
K2_U
02
K2_U
03
K2_U
04
K2_U
05
K2_U
06
K2_U
07
potrafi
posługiwać się
zaawansowanym
technicznie
sprzętem i
aparaturą
stosowanymi w
zakresie dziedzin
nauki i dyscyplin
naukowych,
właściwych dla
studiowanego
kierunku studiów
potrafi
prezentować i
wyjaśniać
problemy z
zakresu
wychowani
fizycznego i
ochrony zdrowia
potrafi
zidentyfikować
uwarunkowania
kulturowe,
psychospołeczne
, religijne i
etniczne
zachowań
wychowanków
potrafi
sformułować plan
działań
odpowiadających
potrzebom
edukacyjnym,
zdrowotnym i
sprawnościowym
jednostek i grup
potrafi
posługiwać się
wyspecjalizowan
ymi narzędziami i
technikami
informatycznymi
w celu
pozyskiwania
danych, a także
analizować i
krytycznie
oceniać te dane
potrafi
identyfikować
błędy i
zaniedbania w
praktyce
charakterystyczn
M2_U
02
X X
x
M2_U
03
X
X X
x
x
x
X
X
x
M2_U
04
X x X
x
M2_U
05,
M2_U
08
M2_U
06
M2_U
07
x
x
x
x
x
x x
x x
x
x x
x
x
x x x
X
x
x
x
x x x
x
X
x
37
K2_U
08
K2_U
09
K2_U
10
K2_U
11
K2_U
12
K2_U
13
e dla
wychowania
fizycznego i
dyscyplin
pokrewnych
potrafi
współdziałać w
planowaniu i
realizacji zadań
badawczych w
zakresie nauk o
kulturze fizycznej
posiada
umiejętność
wykorzystania
wychowawczych
aspektów
aktywności
fizycznej,
turystyki i
rekreacji w
profilaktyce
wykluczenia i
patologii
społecznych
posiada
zaawansowane
umiejętności
kierowania i
realizowania
zajęć
rekreacyjnych,
zdrowotnych,
sportowych lub
estetyki
zachowań
ruchowych w
pracy z różnymi
grupami
społecznymi
posiada
specjalistyczne
umiejętności
ruchowe z
zakresu
wybranych form
aktywności
fizycznej
(rekreacyjnych,
zdrowotnych,
sportowych i
estetycznych)
potrafi
samodzielnie
modyfikować i
tworzyć różne
formy aktywności
fizycznej w
zależności od
warunków
środowiskowych i
klimatycznych
posiada
umiejętność
przygotowania
pisemnego
M2_U
08,
M2_U
06
x
M2_U
09,
M2_U
10,
M2_U
04
x
x
x
x
X x X
x
M2_U
09,
M2_U
10
X X
M2_U
09,
M2_U
11
x
x
x x x x x
x
x x x x x
X
X X X X X
x x
x
X
x
X X
X X X X X
X
x x
M2_U
12
X
x
M2_U
13
x
X
x
x x x
x
x
x
x
x x x
X
X
X X
x
X
x
38
K2_U
14
K2_U
15
K2_K
01
K2_K
02
K2_K
03
opracowania w
zakresie
dyscyplin o
kulturze fizycznej
posiada
umiejętność
przygotowania
wystąpień
ustnych w
zakresie dziedzin
nauki o kulturze
fizycznej z
zastosowaniem
nowoczesnych
metod i technik
ma umiejętności
językowe w
zakresie nauk o
kulturze fizycznej
zgodne z
wymaganiami
określonymi dla
poziomu B2+
Europejskiego
Systemu Opisu
Kształcenia
Językowego
KOMPETENCJE
SPOŁECZNE
rozumie potrzebę
dokształcania
zawodowego i
rozwoju
osobistego w
ciągu całego
życia, potrafi
inspirować i
organizować
proces uczenia
się innych osób
ma świadomość
poziomu swojej
wiedzy i
umiejętności,
dokonuje
samooceny
własnych
kompetencji, zna
własne
ograniczenia i
wie kiedy zgłosić
się do
specjalistów
okazuje dbałość
o prestiż
związany z
wykonywaniem
zawodu
nauczyciela, dba
o dobro
wychowanków i
właściwie pojętą
solidarność
zawodową
M2_U
14
x
x
x
M2_U
15
x
x
M2_
K01
x X
X X x x x x x x x
x
X x x X
x
X
X
X X X
x
X
X X X X
x
X
M2_
K02
x
x x x x
x x
M2_
K03
X
x
x
x X
X X
X
x x x
39
K2_K
04
K2_K
05
K2_K
06
K2_K
07
K2_K
08
K2_K
09
wykazuje
przywództwo i
przedsiębiorczoś
ć, potrafi
zorganizować
pracę zespołu
wykazuje
aktywność i
kreatywność w
samodzielnym
określeniu
priorytetów i
podejmuje
działania służące
realizacji
określonych
przez siebie lub
innych zadań
potrafi
rozwiązywać
złożone
problemy
związane z
wykonywaniem
zawodu
nauczyciela
potrafi dbać o
bezpieczeństwo
własne,
otoczenia i
współpracownikó
w w działalności
wychowawczej,
rekreacyjnej,
zdrowotnej i
sportowej
potrafi
formułować
opinie dotyczące
różnych
aspektów
działalności
zawodowej
przestrzegając
zasad etycznych
potrafi
motywować
osoby w różnym
wieku do
podejmowania
działań
prozdrowotnych
oraz czynnego
uczestnictwa w
aktywności
fizycznej
x
M2_
K04
M2_
K05
x x x x
X X
x
X
X
x
X
X
X
x
x
x
X
x
x
x
x x
M2_
K06
x
x
x X
x
M2_
K07
X X x
x x x
x x x x x x x X
X X X X X X
X
M2_
K08
X
x
x
X
X
X
x x x
X
M2_
K09
X
x x
x x
x x X
x
x
X X
X X
x
x
X
x
40
STUDIA II STOPNIA
2. PLAN STUDIÓW STACJONARNYCH
41
Rekrutacja w roku akademickim 2015/2016
42
STUDIA II STOPNIA
3. PLAN STUDIÓW NIESTACJONARNYCH
43
Rekrutacja w roku akademickim 2015/2016
44
Uniwersytet Zielonogórski
KATALOG PRZEDMIOTÓW
DLA KIERUNKU
WYCHOWANIE FIZYCZNE
STUDIA II STOPNIA
W ROKU AKADEMICKIM 2015/2016
Europejski System Transferu Punktów ECTS
Zielona Góra 15.04.2015 r.
45
SPIS TREŚCI
Moduł podstawowy
47
48
50
52
Psychologia aktywnosci ruchowej
55
Socjologia sportu
58
Język obcy
61
Moduł kierunkowy
67
Biomechanika ruchu – metody pomiarowe
68
72
Gimnastyka
76
Medycyna sportu
79
Piłka siatkowa
82
Zaawansowana metodyka wychowania fizycznego
89
Lekkoatletyka
92
Pływanie
95
98
Odnowa biologiczna
101
Metodyka pracy opiekuńczo – wychowawczej
104
107
Teoria treningu
110
Koszykówka
113
Piłka ręczna
116
Piłka nożna
119
122
Żywienie w sporcie i rekreacji
125
Organizacja i zarządzanie kulturą fizyczną
128
Człowiek w czasie i przestrzeni - wykład monograficzny z nauk przyrodniczych
131
Społeczne aspekty sportu - wykład monograficzny z nauk humanistycznych i społecznych 134
Miejsce wychowawcy fizycznego w edukacji szkolnej - wykład monograficzny z zakresu nauk
o kulturze fizycznej
137
Moduł dyplomowy
139
Metodologia badań naukowych
140
Statystyka
143
146
Moduł specjalnościowy
155
I. Specjalizacja instruktorska: Piłka siatkowa
156
II. Fakultatywne wychowanie fizyczne
177
Rekreacja ruchowa ludzi w różnym wieku
178
Język migowy w sporcie
180
183
Gry rekreacyjne
185
Grupa przedmiotów praktycznych do wyboru
188
Tenis stołowy
189
Użytkowe formy tańca
192
Ćwiczenia siłowe
195
Fitness
198
III. Menedżer sportu
201
202
205
Marketing w sporcie
207
210
Planowanie i organizacja imprez sportowych
212
Moduł praktyka pedagogiczna
215
Praktyka pedagogiczna ciągła
215
Przedmiot ogólnouczelniany
223
46
MODUŁ PODSTAWOWY
E
EK
KO
OLLO
OG
GIIA
A ZZ O
OC
CH
HR
RO
ON
NĄ
Ą Ś
ŚR
RO
OD
DO
OW
WIIS
SK
KA
A
K o d p r ze d m i o t u : 16.1-WP-WFD-EzOŚ
T yp p r ze d m i o t u : obowiązkowy
J ę z yk n a u c za n i a : polski
O d p o wi e d zi a l n y za p r ze d m i o t : dr Marcin Bocheński
W yk ł a d
15
W yk ł a d
9
Semestr
Liczba godzin
w tygodniu
Forma zajęć
Liczba godzin
w semestrze
P r o wa d zą c y: dr Marcin Bocheński
Forma zaliczenia
Studia stacjonarne
1
I
Zaliczenie z oceną
Studia niestacjonarne
I
Zaliczenie z oceną
Punkty
ECTS
2
CEL PRZEDMIOTU:
Zapoznanie się ze zmianami jakim ulega człowiek pod wpływem środowiska. Znajomość problemów
biokulturowych (ekologii żywienia, ekologii zdrowia i chorób).
WYMAGANIA WSTĘPNE:
Wiadomości z biologii, antropologii, anatomii, antropomotoryki, edukacji zdrowotnej.
ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU:
Przedmiot i zakres ekologii człowieka. Biologiczne zmiany przystosowawcze. Zróżnicowanie
i geograficzne rozmieszczenie człowieka. Powstanie człowieka i społeczno-kulturowe formy jego występowania.
Przystosowania kulturowe. Problemy biokulturowe.
METODY KSZTAŁCENIA:
Metoda podająca, poglądowa (plansze, rzutopisy), projekcja multimedialna (filmy, przeźrocza).
EFEKTY KSZTAŁCENIA I METODY WERYFIKACJI OSIĄGANIA EFEKTÓW KSZTAŁCENIA:
Opis
Symbole
Metody
efektu
efektów
weryfikacji
Charakteryzuje podstawowe pojęcia z zakresu
ekologii człowieka, opisuje człowieka w ujęciu
Egzamin pisemny progami punktowymi
K2_W01
zmian biokulturowych i wpływ cywilizacji na jego
funkcjonowanie
Potrafi wyjaśniać i krytycznie oceniać problemy
zagrożenia środowiska przyrodniczego wynikające z
działalności człowieka
ocena zaangażowania w dyskusji
K2_U03
Potrafi wykorzystać wiedzę z ochrony środowiska
i ekologii do działań wychowawczych na różnych
etapach edukacyjnych
Jest wrażliwy i zmotywowany do działań z zakresu
Samoocena efektów kształcenia
K2_K09
ochrony zdrowia i ekologii w szkole
Kierunek: Wychowanie fizyczne
Forma
zajęć
Wykłady
Wykłady
Wykłady
48
WARUNKI ZALICZENIA:
Wykłady z przedmiotu kończą się egzaminem w formie pisemnej, zgodnie z podanymi kryteriami (progi
punktowe).
OBCIĄŻENIE PRACĄ STUDENTA:
Studia stacjonarne
(w godz.)
(w godz.)
30
25
25
30
55
55
Studia stacjonarne
Studia stacjonarne
Zajęcia z udziałem nauczyciela akademickiego
1
1
Zajęcia bez udziału nauczyciela akademickiego
1
1
Łącznie
2
2
W tym zajęcia o charakterze praktycznym
(laboratoria, konwersatoria, przygotowanie projektu zajęć praktycznych,
przygotowanie sprawozdań, prowadzenie zajęć)
1
1
Obciążenie pracą
Godziny kontaktowe
(udział w zajęciach; konsultacjach; egzaminie, itp.)
Samodzielna praca studenta
(przygotowanie do: zajęć, kolokwium, egzaminu; studiowanie literatury;
przygotowanie: pracy pisemnej, projektu, prezentacji, raportu,
wystąpienia; itp.)
Łącznie
Punkty ECTS
LITERATURA PODSTAWOWA:
1. Malinowski A., Strzałko J. (red.): Antropologia. PWN, Warszawa-Poznań,1989.
2. Tatarczuk J., Asienkiewicz R., Wandycz A.: Struktura somatyczna i aktywność motoryczna w
ujęciu rytmów sezonowych wśród młodzieży akademickiej Uniwersytetu Zielonogórskiego.
Uniwersytet Zielonogórski, Zielona Góra 2009.
3. Wolański N.: Rozwój biologiczny człowieka. Podstawy auksologii, gerontologii i promocji
zdrowia. PWN, Warszawa 2005.
4. Wolański N.: Ekologia człowieka, tom 1-2. PWN, Warszawa 2008.
5. Woynarowska B.: Edukacja zdrowotna. Podręcznik dla studentów. PWN, Warszawa 2008.
LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA:
1. Strzałko J., Mossor-Pietraszewska T (red.): Kompendium wiedzy o ekologii. PWN,
Warszawa-Poznań 1999.
UWAGI:
PROGRAM OPRACOWAŁ: dr Marcin Bocheński
49
FFIILLO
OZZO
OFFIIA
A II E
ETTY
YK
KA
A S
SP
PO
OR
RTTU
U
K o d p r ze d m i o t u : 08.1-WP-WFD-FiES
T yp p r ze d m i o t u : Obowiązkowy
J ę z yk n a u c za n i a : Polski
O d p o wi e d zi a l n y za p r ze d m i o t : prof. dr hab. Lilianna Kiejzik
W yk ł a d
15
W yk ł a d
9
Semestr
Liczba godzin
w tygodniu
Forma zajęć
Liczba godzin
w semestrze
P r o wa d zą c y: prof. dr hab. Lilianna Kiejzik
Forma zaliczenia
Studia stacjonarne
1
I
Zaliczenie z oceną
1
I
Zaliczenie z oceną
Punkty
ECTS
2
CEL PRZEDMIOTU:
Zapoznanie studentów z zagadnieniami z zakresu antropologii filozoficznej oraz związkami filozofii z kulturą
fizyczną. Zasadnicza orientacja w problematyce historii filozofii obejmującej okres od starożytności po
współczesność. Ukazanie historycznego rozwoju idei olimpizmu. Prezentacja poglądów na sport, jako zjawisko
podlegające zasadom „fair play”. Etyka w sporcie.
WYMAGANIA WSTĘPNE:
Podstawowe wiadomości z zakresu filozofii
Wykład: Filozofia w europejskim kręgu kulturowym. Antropologia filozoficzna. Ciało, jego recepcja i ocena wartości w
różnych epokach. Filozofia sportu – powstanie i rozwój. Idea olimpizmu. Podstawowe problemy etyczne – dobro,
doskonałość, prawda, piękno, sprawiedliwość.
Wykład konwencjonalny, wykład problemowy
Opis
Symbole
Metody
efektu
efektów
weryfikacji
Definiuje wiedzę filozoficzną w powiązaniu z
zagadnieniami z kultury fizycznej, szczególnie w
obszarze jej praktycznych implikacji. Charakteryzuje
zagadnienia z zakresu antropologii kulturowej,
wymienia problemy etyczne występujące w sporcie.
K2_W08
Egzamin pisemny progami punktowymi
Student identyfikuje uwarunkowania kulturowe,
psychospołeczne, religijne i etniczne zachowań
wychowanków.
Dokonuje
samodzielnej
interpretacji
podstawowych
zagadnień
K2_U04
ocena zaangażowania w dyskusji
Forma
zajęć
Wykłady
Wykłady
50
Opis
efektu
filozoficznych i etycznych.
Symbole
efektów
Jest wrażliwy na etyczne aspekty związane z pracą
nauczyciela wychowania fizycznego.
K2_K08
Metody
weryfikacji
Forma
zajęć
Wykłady
WARUNKI ZALICZENIA:
Wykłady z przedmiotu kończą się zaliczeniem z oceną. Metodą weryfikacji efektów kształcenia jest test z progami
punktowymi.
Studia stacjonarne
(w godz.)
(w godz.)
30
25
25
30
55
55
Studia stacjonarne
Studia stacjonarne
1
1
1
1
Łącznie
2
2
1
1
Obciążenie pracą
Godziny kontaktowe
wystąpienia; itp.)
Łącznie
Punkty ECTS
1. Platon, Państwo, tłum. W. Witwicki, Warszawa 1958 lub inne wydanie.
2. Tatarkiewicz Władysława, Historia filozofii, Tom1- 3 (wydanie dowolne).
3. Lipiec J. Filozofia olimpizmu, Warszawa 1999.
4. Lipiec J. Kalogiata: Szkice z filozofii sportu, Kraków 1988.
5. Krawczyk Z. (red) Filozofia i socjologia kultury fizycznej. Wybór tekstów, Warszawa 1974, PWN
1. Lipiec J. (red.), Duch sportu, Kraków 1980.
2. Lipoński W., Olimpizm dla każdego: popularny zarys wiedzy w historii, organizacji i filozofii ruchu
olimpijskiego, Poznań 2000.
3. Osterloff K., Historia sportu, Warszawa 1976.
4. Humanistyczna encyklopedia sportu, Warszawa 1987.
UWAGI:
PROGRAM OPRACOWAŁ: prof. dr hab. Lilianna Kiejzik
51
P
PE
ED
DA
AG
GO
OG
GIIK
KA
A K
KU
ULLTTU
UR
RY
Y FFIIZZY
YC
CZZN
NE
EJJ
K o d p r ze d m i o t u : 05.1-WP-WFD-PKF
O d p o wi e d zi a l n y za p r ze d m i o t : Dr Michał Bajdziński
W yk ł a d
15
W yk ł a d
9
Semestr
Liczba godzin
w tygodniu
Forma zajęć
Liczba godzin
w semestrze
P r o wa d zą c y: Dr Michał Bajdziński
Forma zaliczenia
Studia stacjonarne
1
II
Zaliczenie z oceną
II
Zaliczenie z oceną
Punkty
ECTS
2
CEL PRZEDMIOTU:
Celem nauczania przedmiotu pedagogika kultury fizycznej jest kształtowanie świadomych postaw wobec
kultury fizycznej i jej możliwości w zakresie oddziaływań wychowawczych oraz wyposażenie studentów w
wiedzę i umiejętności realizowania poprzez treści kultury fizycznej celów wychowawczych
WYMAGANIA WSTĘPNE:
Znajomość ogólnych pojęć teorii wychowania fizycznego i pedagogiki. Uwarunkowania teoretycznych przesłanek
dla realizacji procesu nauczania i wychowania w systemie edukacji, rozumienie jakie czynniki psycho-społeczne
wpływają na kształtowanie postaw zdrowotnych i prosportowych.
Wykład: Cele, zadania pedagogiki kultury fizycznej, jej miejsce wśród innych dziedzin pedagogicznych, związki z
innymi naukami. Współczesne nurty i kierunki pedagogiczne i ich wkład w budowanie nowych rozwiązań
edukacyjnych. Wzajemne związki, kategorie aksjologiczne wychowanie zdrowotne - kultura fizyczna –
wychowanie zdrowotne – wychowanie fizyczne. Sport i wychowanie: wartości i wychowawcza rola sportu, idea
fair play. Systemy wychowania przez sport. Idea olimpijska, edukacja olimpijska w systemie wychowawczym
szkoły. Czas wolny, jego znaczenie i funkcje w życiu, wychowanie do aktywnego spędzania czasu wolnego.
Wychowanie do kultury fizycznej w edukacji wczesnoszkolnej. Nauczyciel wychowania fizycznego i trener w roli
przewodnika po wartościach kultury fizycznej, sylwetka osobowościowa, styl pracy pedagogicznej.
Metody słowne; wykład z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych. Metody eksponujące: film, pokaz. Metoda
tekstu przewodniego, praca z książką, praca z dokumentem źródłowym.
Opis
Symbole
Metody
Efektu
efektów
weryfikacji
Identyfikuje i analizuje procesy społeczne
stosując wiedzę z zakresu pedagogiki
kultury fizycznej
Forma
zajęć
K2_W04
Praca w formie eseju
Wykład
52
Opis
Efektu
Symbole
efektów
Rozwija wiedzę i zna specjalistyczną
terminologię pedagogiczną
wykorzystywaną w wychowaniu fizycznym
K2_W10
Rozpoznaje potrzebę różnicowania
komunikowania się z osobami w różnej
kondycji emocjonalnej, pochodzącymi z
różnych środowisk, identyfikuje i
rozwiązuje konflikty w różnych grupach
społecznych
K2_U01
Identyfikuje i analizuje uwarunkowania
zachowań kulturowych,
psychospołecznych, religijnych i
etnicznych wychowanków
K2_U04
Planuje stosowanie wychowawczych
środków wychowania fizycznego i sportu
w resocjalizacji
K2_U09
Planuje i rozumie potrzebę własnego
dokształcania się zawodowego
nauczyciela
K2_K01
Okazuje dbałość o prestiż związany z
wykonywaniem zawodu nauczyciela, dba
o dobro wychowanków i właściwie pojętą
K2_K03
Metody
weryfikacji
Forma
zajęć
Wykład
Wykład
Test - pytania otwarte
Wykład
Wykład
Wykład
Wykład
WARUNKI ZALICZENIA:
Wykłady z przedmiotu kończą się zaliczeniem formie pisemnej. Test z progami punktowymi składający się z pytań
otwartych. Minimum na uzyskanie zaliczenia testu to 50% punktów. Student przygotowuje esej wybrany z listy
tematów problemowych pedagogiki kultury przedstawiony na początku semestru, korzystając z treści wykładów i
piśmiennictwa. Ocena końcowa z przedmiotu to średnia arytmetyczna z pracy pisemnej i testu .
Studia stacjonarne
(w godz.)
(w godz.)
22
16
34
40
56
56
Studia stacjonarne
Studia stacjonarne
1
1
1
1
Obciążenie pracą
Godziny kontaktowe
wystąpienia; itp.)
Łącznie
Punkty ECTS
53
Łącznie
2
2
1
1
1.
Dziubiński Z. [red.], Sport i wychowanie, Warszawa 1992.
2.
Grabowski H. (1997). Teoria fizycznej edukacji. Warszaw: WSiP.
3.
Pawłucki A. (1992) Wychowanie jako kulturowa rzeczywistość. Na przykładzie wychowania do
wartości ciała. Gdańsk: AWF.
4.
Pawłucki A. (2007) Osoba w pedagogice ciała. Prawo pokoju olimpijskiego. Olsztyn: OSW.
5.
Krawański A. (2003) Ciało i zdrowie człowieka w nowoczesnym systemie wychowania
fizycznego. Poznań: AWF.
6.
Lipiec J. (1999) Filozofia olimpizmu. Warszawa: SPRINT.
7.
Przyłuska- Fiszer A., Misiuna B. (1993) Etyczne aspekty sportu. Warszawa: AWF.
8.
Siwiński W., Pedagogika kultury fizycznej, Wyd. AWF Poznań, Poznań 2000.
9.
Żukowska Z. [red.], Fair play sport I edukacja, Warszawa 1996.
10. Żukowska Z., Żukowski R. [red.], Edukacja olimpijska w reformującej się szkole, Wyd. Estrella
i AWF Warszawa, Warszawa 2000.
PROGRAM OPRACOWAŁ:
Dr Michał Bajdziński
54
P
PS
SY
YC
CH
HO
OLLO
OG
GIIA
A A
AK
KTTY
YW
WN
NO
OS
SC
CII R
RU
UC
CH
HO
OW
WE
EJJ
K o d p r ze d m i o t u : 14.4-WP-WFD-PAR
O d p o wi e d zi a l n y za p r ze d m i o t : mgr Marek Lemański
K o n we r s a t o r i u m
30
18
Semestr
Liczba godzin
w tygodniu
Forma zajęć
Liczba godzin
w semestrze
P r o wa d zą c y: mgr Marek Lemański
Forma zaliczenia
Punkty
ECTS
Studia stacjonarne
2
I
Zaliczenie z oceną
I
Zaliczenie z oceną
2
CEL PRZEDMIOTU:
Zapoznanie z wiedzą o działalności sportowej pod kątem psychologicznym (o sporcie jako fenomenie XXI wieku,
sportowcach, trenerach, menedżerach, itp.) oraz prawidłowościach funkcjonowania (jednostki i grupy sportowej)
w sytuacjach trudnych (MŚ, ME, IO). Wiedza o sterowaniu procesami uwagi i koncentracji, redukowania stresu,
kontrolowaniu własnych emocji, doskonaleniu technik komunikacyjnych, wyobrażeniowych i relaksacyjnych oraz
ukierunkowaniu działania poprzez wyznaczanie celów. Umiejętność wykorzystania zdobytej wiedzy
psychologicznej w procesie treningu, walki sportowej, rywalizacji, kooperacji oraz okresie wypoczynku.
Zapoznanie z metodami biofeedbacku wykorzystywanymi w treningu mentalnym sportowców.
WYMAGANIA WSTĘPNE:
Podstawowa wiedza z zakresu psychologii.
Wyznaczanie celów w sporcie, zastosowanie strategii psychologicznych w treningu i podczas zawodów
sportowych, stres w sporcie i sposoby radzenia sobie z nim, optymizm w sporcie i budowanie pewności siebie,
trening wizualizacyjny, sterowanie procesami uwagi i koncentracji w sporcie, nawiązywanie pozytywnych relacji
interpersonalnych, budowanie spójności zespołowej, motywacja a osiągnięcia w sporcie, temperament i
osobowość sportowców,. Cechy i właściwości poznawcze oraz psychomotoryczne jako predykatory wyniku
sportowego. Problem atrybucji i koherencji w rywalizacji sportowej. Rola emocji (przedstartowych i startowych) w
treningu oraz walce sportowej. Dylematy współczesnego sportu.
Wykład, wykład konwersatoryjny, pomiar, metoda poglądowa, metoda analityczna, dyskusja problemowa, metoda
sytuacyjna, praca w grupach
Opis
Symbole
Metody
efektu
efektów
weryfikacji
Zna rodzaje i zasady wyznaczania celów w sporcie,
rozumie proces formułowania i programowania
celów. Ma podstawową wiedzę z zastosowania
strategii
psychologicznych
podczas
okresu
treningowego, jak i podczas startu na zawodach
sportowych. Ma wiedzę na temat stresu i jego
K2_W04
K2_W07
Test z progami punktowymi
Forma
zajęć
Konwersa.
Rozwiązywanie zadań problemowych
55
Opis
efektu
Symbole
efektów
Metody
weryfikacji
Forma
zajęć
wpływu na wykonanie zadania, zna techniki
relaksacyjne i wyobrażeniowe, posiada wiedzę na
temat wpływu osobowości i temperamentu na dobór
metod
Wykorzystuje w pracy techniki relaksacyjne i
wyobrażeniowe, potrafi przygotować trening
wizualizacyjny, ma wiedzę na temat metod
budowania pewności, potrafi zastosować
techniki sterowania procesami uwagi i
koncentracji, posiada wiedzę na temat
skutecznej komunikacji, budowania spójności
w grupie sportowej, rozwiazywania konfliktów
i krytycznych sytuacji w sporcie, zna cechy
skutecznego trenera i warunki skutecznego
doradzania, zna i potrafi zastosować metody
skutecznego motywowania zawodników
K2_U01
K2_U04
Jest otwarty na skuteczną komunikację i
budowanie spójności w grupie sportowej,
Potrafi „aktywnie” słuchać i stosować
praktyce skuteczną komunikację
K1_K01
Jest wrażliwy na etyczne zasady w sporcie, wykazuje
szacunek dla wychowanka
K2_K08
Konwersa.
ocena prezentacji, ocena umiejętności
praktycznych studenta
Konwersa.
ocena zaangażowania w dyskusji i
swobodnej wypowiedzi
Konwersa.
WARUNKI ZALICZENIA:
Konwersatorium kończy się zaliczeniem na ocenę. Metodami weryfikacji efektów kształcenia są: test w formie
pisemnej zgodnym z podanymi kryteriami z progami -minimum na uzyskanie zaliczenia z poszczególnych zaliczeń
to 50% punktów oraz testy umiejętności praktycznych dotyczące technik relaksacyjnych i wyobrażeniowych, metod
budowania pewności, technik sterowania procesami uwagi i koncentracji, wykonanie grupowego projektu. Ocena
końcowa to średnia arytmetyczna z poszczególnych zaliczeń.
Studia stacjonarne
(w godz.)
(w godz.)
45
30
15
30
60
60
Studia stacjonarne
Studia stacjonarne
1,5
1
0,5
1
Łącznie
2
2
1
1
Obciążenie pracą
Godziny kontaktowe
wystąpienia; itp.)
Łącznie
Punkty ECTS
1. Cox R.H., Sport Psychology – Concepts and Applications. C. Brown Company Publisher,
Debugue 1990.
2. Cramer D., Jackschath B., Psychologia piłki nożnej. Marshall, Wrocław 1998
(przekł.z j.niemieckiego).
3. Czajkowski Z., Psychologia sprzymierzeńcem trenera. COS, Biblioteka Trenera, Warszawa
1996.
4. Czajkowski Z., Motywacja w sporcie. RCMSZ KFIS, Warszawa 1989.
56
5. Gracz J., Sankowski T., Psychologia sportu. AWF, Poznań 1995.
6. Harris M., Psychologia sportu. GWP, Gdańsk 2003.
7. Rychta T., Elementy psychologii sportu. PZPN, Warszawa 1995.
8. Wlazło E., Diagnoza ustosunkowań interpersonalnych w wychowaniu fizycznym i sporcie wyczynowym.
Monografie AWF, Wrocław 1999.
PROGRAM OPRACOWAŁ:
Mgr Marek Lemański
57
S
SO
OC
CJJO
OLLO
OG
GIIA
A S
SP
PO
OR
RTTU
U
K o d p r ze d m i o t u : 14.2-WP-WFD-Soc
O d p o wi e d zi a l n y za p r ze d m i o t : prof. UZ dr hab. Piotr Godlewski
Semestr
Liczba godzin
w tygodniu
Forma zajęć
Liczba godzin
w semestrze
P r o wa d zą c y: prof. UZ dr hab. Piotr Godlewski
Forma zaliczenia
Punkty
ECTS
Studia stacjonarne
W yk ł a d
15
Ć wi c ze n i a
15
W yk ł a d
Ć wi c ze n i a
9
9
1
Egzamin
IV
1
Zaliczenie z oceną
Egzamin
IV
Zaliczenie z oceną
3
CEL PRZEDMIOTU:
Zapoznanie student ze sportem jako zjawiskiem społecznym, zdobycie wiedzy na temat sportu jako przedmiotu
badań socjologii, oraz ze społecznymi komponentami współczesnego sportu.
WYMAGANIA WSTĘPNE:
Podstawowe wiadomości z zakresu teorii wychowania fizycznego i sportu
Wykład: Sport jako zjawisko społeczne. Sport jako przedmiot zainteresowania socjologii, koncepcje teoretyczne
w socjologii sportu, społeczne funkcje sportu, komponenty współczesnego sportu. Edukacyjny wymiar sportu,
bohater wysiłku sportowego, współczesny idol sportu, celebryci w sporcie. Globalny i lokalny wymiar sportu.
Proces polaryzacji sportu.
Ćwiczenia: Widowisko sportowe i jego specyfika z perspektywy socjologa. Spektatorskie przejawy sportu. Sport
w mediach, sport a pop kultura. Profesjonalizacja i komercjalizacja sportu, typy kariery sportowca. Dewiacje i
patologie w współczesnego sportu. Współczesne współzawodnictwo w wyczynie sportowym, olimpizm jako
zjawisko społeczne.
Wykład: Wykład z zastosowaniem prezentacji multimedialnej
Ćwiczenia: dyskusja problemowa, dyskusja panelowa, metoda tekstu przewodniego, praca z dokumentem
źródłowym
58
Opis
Symbole
Metody
efektu
efektów
weryfikacji
Student definiuje podstawowe pojęcia z zakresu
socjologii i potrafi je używać Student zna wybrane
koncepcje filozoficzno-socjologiczne stanowiące
teoretyczne podstawy działalności w zakresie
wychowania fizycznego i sportu.
Student wiąże wiedzę z zakresu nauk społecznych z
wiedzą z zakresu nauk o kulturze fizycznej i jej
praktycznych implikacji w kontekście aspektu
społecznego nauk o kulturze fizycznej. Posiada
umiejętność łączenia poszczególnych aspektów
społeczno- biologicznych w proces edukacji dla
wychowania fizycznego, sportu i rekreacji
Student potrafi wykorzystuje umiejętności
koncepcyjne do przygotowania pisemnej
prezentacji i analizę z zakresu społecznych
problemów szeroko rozumianej aktywności
fizycznej
Forma
zajęć
Wykład
K2_WO6
Ćwiczenia
Prezentacja multimedialna indywidualna
K2_WO8
K2_U13
Ćwiczenia
ocena prezentacji, ocena umiejętności
Audyt przed grupą
Ćwiczenia
Student wykazuje się aktywnością i kreatywnością
w samodzielnym określeniu priorytetów i
podejmowania działań służących realizacji
określonych przez siebie lub innych zadań z
socjologicznego punktu widzenia
K2_K05
Student potrafi motywować osoby w różnym wieku
do podejmowania działań prozdrowotnych oraz
czynnego uczestnictwa w aktywności fizycznej.
Różnych grup społecznych.
Ćwiczenia
Wykład
K2_K09
Ćwiczenia
WARUNKI ZALICZENIA:
Wykłady z przedmiotu kończą się egzaminem pisemnym. Kryteria dla poszczególnych ocen oparte są na skali
punktowej (od 1-15 pkt.).
Ćwiczenia z przedmiotu kończą się zaliczeniem w formie pracy projektowej połączonej z prezentacją
multimedialną (PowerPoint), która jest audytem przed grupą, podczas które student wykazuje się umiejętnością
argumentacji i kompetencjami w zakresie komunikacji społecznej .
Ocena końcowa to średnia arytmetyczna z ćwiczeń i egzaminu.
Studia stacjonarne
(w godz.)
(w godz.)
40
25
35
50
75
75
Studia stacjonarne
Studia stacjonarne
1,5
1
1,5
2
Łącznie
3
3
1
1
Obciążenie pracą
Godziny kontaktowe
wystąpienia; itp.)
Łącznie
Punkty ECTS
59
1.
2.
3.
4.
Heinemann K., 1990., Wprowadzenie do socjologii sportu. Warszawa 1989
Krawczyk Z., Sport w zmieniającym się społeczeństwie. Warszawa 2000
Socjologia kultury fizycznej. (red) Z. Krawczyk. Warszawa 1995
Znaniecki F., Socjologia wychowania, T. II. Warszawa1973
1.
2.
3.
4.
5.
Media-Eros-Przemoc. Sport w czasach podkultury. (red) A. Gwóźdź, Kraków 2003
Logos i etos polskiego olimpizmu. (red.) Lipiec J. Kraków 1994
Słapek D., Sport i widowiska w świecie antycznym. Kraków-Warszawa 2010
Godlewski P., Geneza i rozwój sportu spektakularnego (w europejskiej perspektywie)
W: Zarządzanie imprezami sportowo-rekreacyjnymi (red.) B. Ryba. Warszawa 2010
Guttmann A., From Ritual to Record. Nature of Modern Sports. New York 1978
PROGRAM OPRACOWAŁ:
prof. UZ dr hab. Piotr Godlewski
60
JĘZYK ANGIELSKI
K o d p r ze d m i o t u : 09.0-WP-WFD-JęzO
J ę z yk n a u c za n i a : polski, angielski
Semestr
Liczba godzin
w tygodniu
Forma zajęć
Liczba godzin
w semestrze
O d p o wi e d zi a l n y za p r ze d m i o t : mgr Beata Burchardt, mgr M. Gąsiorowska-Sawka, mgr
M. Lachowicz, mgr A. Poźniak, mgr B. Szura
P r o wa d zą c y: mgr B. Burchardt, mgr M. Gąsiorowska-Sawka, mgr M.
Lachowicz, mgr A. Poźniak, mgr B. Szura
Forma zaliczenia
Punkty
ECTS
Studia stacjonarne
Laboratorium
30
2
III
Egzamin
2
Laboratorium
24
III
Egzamin
CEL PRZEDMIOTU:
Celem kursu jest podniesienie kompetencji językowej i komunikacyjnej w zakresie odpowiadającym poziomowi
B2+ wg Europejskiego Systemu Opisu Kształcenia Językowego w stopniu umożliwiającym: wykorzystanie języka
obcego dla potrzeb studiowania, a w szczególności umiejętne korzystanie z różnorodnych obcojęzycznych
materiałów źródłowych, mediów, literatury popularnonaukowej i specjalistycznej, kontynuację nauki w ramach
wybranej specjalizacji na uczelniach zagranicznych, wykonywanie pracy zawodowej lub naukowej z
wykorzystaniem języka obcego.
WYMAGANIA WSTĘPNE:
znajomość języka obcego na poziomie B2.
1.
2.
3.
4.
5.
Promocja zdrowego stylu życia.
Rola i znaczenie sportu w różnych grupach wiekowych i społecznych.
Interpretacja danych (statystyka, wskaźniki, procenty, wykresy, diagramy).
Osobowość, komunikacja werbalna i niewerbalna.
Sport we współczesnym świecie (fair-play, korupcja, doping, uzależnienia, przemoc etc.).
Metoda komunikacyjna, dyskusja, praca z tekstem naukowym w j. obcym, praca w grupach, burza
mózgów.
61
Opis
Metody
Symbole
efektów
efektu
weryfikacji
Student ma umiejętności językowe w zakresie
dziedzin nauki i dyscyplin naukowych,
właściwych dla studiowanego kierunku
studiów, zgodne z wymaganiami określonymi
dla poziomu B2+ Europejskiego Systemu
Opisu Kształcenia Językowego
Forma
zajęć
Konwersacja – ocena aktywności i
przygotowania merytorycznego;
K2_U11
ćwiczenia
Sprawdzian z progami punktowymi;
Kolokwium.
WARUNKI ZALICZENIA:
Zaliczenie z ćwiczeń: ćwiczenia kończą się egzaminem. Metodą weryfikacji efektów kształcenia jest egzamin
pisemny i ustny sprawdzający znajomość języka specjalistycznego na poziomie B2+ z uwzględnieniem specyfiki
kierunku studiów.
Egzamin składa się z 4 części: czytania, pisania, słuchania i mówienia.
Student otrzymuje ocenę z egzaminu wg następujących progów punktowych:
50 – 60 % - dostateczny
61 – 70 % - dostateczny plus
71 – 80 % - dobry
81 – 90 % - dobry plus
91 – 100 % - bardzo dobry
Ocena z ćwiczeń jest oceną z egzaminu.
Ocena końcowa: ocena końcowa jest oceną z egzaminu.
Studia stacjonarne
(w godz.)
(w godz.)
Obciążenie pracą
Godziny kontaktowe
30
25
wystąpienia; itp.)
25
30
Łącznie
55
55
Studia stacjonarne
1
1
1
1
Łącznie
2
2
Punkty ECTS
62










Oxenden C., Latham-Koenig C., New English File Upper intermediate, Oxford University Press, 2009
Bell J., Gower R., Matters Upper intermediate, Longman, 2001
Jacob M., Strutt P., English for International Tourism, Longman 1997
Matasek M., Język angielski, opracowania tematyczne, Handybooks, Poznań 2006
Davies P. A., Falla T., FCA Result, Oxford University Press, 2008
Jones L., New Progress to First Certificate, Cambridge University Press, 2003
Cieślak M., English Special, repetytorium leksykalno-tematyczne, Wagros, 2007
Cieślak M., English, repetytorium leksykalno-gramatyczne, Wagros, 2009
Hopkins A., Potter J., Work in Progress, Longman 1997
Matejko I., John-Jankowska B., A Selection of Sociological Problems in English, Tychy 2006



Vince M., Intermediate Language Practice, Macmillan, 2003
Murphy R., English Grammar in Use, Cambridge University Press, 1997
Longman Dictionary of Contemporary English, Longman, 2004
PROGRAM OPRACOWAŁ:
zespół Pracowni Kształcenia Językowego WPSiNZ UZ
63
JJĘ
ĘZZY
YK
K N
NIIE
EM
MIIE
EC
CK
KII
K od p r ze dm io tu : 09.0-WP-WFD-JęzO
T yp pr ze dm i ot u : obowiązkowy
J ę z yk n auc za n i a : polski, niemiecki
mgr Anna Kubrak, mgr Beata Łapanowska,
O d po wi e d zi a l n y za pr z edm i ot :
mgr Barbara Mikulska
mgr Anna Kubrak, mgr Beata Łapanowska,
mgr Barbara Mikulska
Semestr
Liczba godzin
w tygodniu
Forma zajęć
Liczba godzin
w semestrze
Pr o wa d ząc y:
Forma zaliczenia
Punkty
ECTS
Studia stacjonarne
Laboratorium
30
2
III
Egzamin
2
Laboratorium
24
III
Egzamin
CEL PRZEDMIOTU:
Celem kursu jest podniesienie kompetencji językowej i komunikacyjnej w zakresie odpowiadającym
poziomowi B2+ wg Europejskiego Systemu Opisu Kształcenia Językowego w stopniu umożliwiającym:
wykorzystanie języka obcego dla potrzeb studiowania, a w szczególności umiejętne korzystanie z
różnorodnych obcojęzycznych materiałów źródłowych, mediów, literatury popularnonaukowej i
specjalistycznej, kontynuację nauki w ramach wybranej specjalizacji na uczelniach zagranicznych,
wykonywanie pracy zawodowej lub naukowej z wykorzystaniem języka obcego.
WYMAGANIA WSTĘPNE:
znajomość języka obcego na poziomie B2.
1. Promocja zdrowego stylu życia.
64
2. Rola i znaczenie sportu w różnych grupach wiekowych i społecznych.
3. Interpretacja danych (statystyka, wskaźniki, procenty, wykresy, diagramy).
4. Osobowość, komunikacja werbalna i niewerbalna.
5. Sport we współczesnym świecie (fair-play, korupcja, doping, uzależnienia, przemoc etc.).
Metoda komunikacyjna, dyskusja, praca z tekstem naukowym w j. obcym, praca w grupach, burza
mózgów.
Opis
efektu
Student ma umiejętności
językowe w zakresie
dziedzin nauki i dyscyplin
naukowych, właściwych
dla studiowanego
kierunku studiów, zgodne
z wymaganiami
określonymi dla poziomu
B2+ Europejskiego
Systemu Opisu Kształcenia
Językowego
Symbole
efektów
Metody
weryfikacji
Konwersacja –
ocena
aktywności i
przygotowania
merytorycznego;
K2_U11
Forma
zajęć
ćwiczenia
Sprawdzian z
progami
punktowymi;
Kolokwium.
WARUNKI ZALICZENIA:
Zaliczenie z ćwiczeń: ćwiczenia kończą się egzaminem. Metodą weryfikacji efektów kształcenia jest egzamin
pisemny i ustny sprawdzający znajomość języka specjalistycznego na poziomie B2+ z uwzględnieniem specyfiki
kierunku studiów.
Egzamin składa się z 4 części: czytania, pisania, słuchania i mówienia.
Student otrzymuje ocenę z egzaminu wg następujących progów punktowych:
50 – 60 % - dostateczny
61 – 70 % - dostateczny plus
71 – 80 % - dobry
81 – 90 % - dobry plus
91 – 100 % - bardzo dobry
Ocena z ćwiczeń jest oceną z egzaminu.
Ocena końcowa: ocena końcowa jest oceną z egzaminu.
65
Studia stacjonarne
(w godz.)
Obciążenie pracą
Godziny kontaktowe
wystąpienia; itp.)
(w godz.)
30
25
25
30
55
55
Studia stacjonarne
1
1
1
1
Łącznie
2
2
Łącznie
Punkty ECTS









DaF kompakt A1-B1 Kursbuch mit 3 Audio-CDs + Übungsbuch mit 2 Audio-CDs,Verlag
Klett,2011
MEMO Lehr-und Übungsbuch mit 2CDs,Wortschatz- und Fertigkeitstrainin zum Zertifikat
Deutsch
als
Fremdsprache
+MEMO
Lernwortschatz
DeutschPolnisch,VerlagLangenscheidt,2006
em Brückenkurs-Deutsch als Fremdsprache für die Mittelstufe mit 2CDs +Arbeitsbuch,Max
Hueber Verlag,2006
em Hauptkurs + Arbeitsbuch mit 2CDs,Max Hueber Verlag,2009
em Abschlusskurs mit 2CDs,Max Hueber Verlag,2009
Themen 2/3 neu, Lehrwerk für Deutsch als Fremdsprache+ Arbeitsbuch mit 2CDs +
Lehrerhandbuch A,B, Max Hueber Verlag,2007
Repetytorium gramatyki języka niemieckiego, S.Bęza,PWN
Mary L.Apelt,Hans-Peter Apelt, Margot Wagner - Grammatik a la carte!-Das Übungsbuch zur
Grundgrammatik Deutsch,Verlag Moritz Diesterweg/Verlag Sauerländer
Grammatikbogen-Fiktionele Texte mit Aufgaben und Lösungsschlüseln für den Unterricht
Deutsch als Fremdsprache,Langenscheidt,1998
UWAGI:
PROGRAM OPRACOWAŁ:
zespół Pracowni Kształcenia Językowego WPSiNZ UZ
66
MODUŁ KIERUNKOWY
67
B
BIIO
OM
ME
EC
CH
HA
AN
NIIK
KA
A R
RU
UC
CH
HU
U –– M
ME
ETTO
OD
DY
Y P
PO
OM
MIIA
AR
RO
OW
WE
E
K o d p r ze d m i o t u : 16.1-WP-WFD- BRMP
O d p o wi e d zi a l n y za p r ze d m i o t : dr Andrzej Mroczkowski
Semestr
Liczba godzin
w tygodniu
Forma zajęć
Liczba godzin
w semestrze
P r o wa d zą c y: dr Andrzej Mroczkowski
Forma zaliczenia
Punkty
ECTS
Studia stacjonarne
W yk ł a d
15
Laboratorium
15
W yk ł a d
Laboratorium
9
9
1
I
1
I
Egzamin
Zaliczenie z oceną
5
Egzamin
Zaliczenie z oceną
CEL PRZEDMIOTU:
Celem przedmiotu jest przekazanie studentom wiedzy z zakresu wykorzystania biomechaniki w sporcie.
Zapoznanie z urządzeniami biomechanicznymi mogącymi mieć zastosowanie w procesie treningowym sportowca.
Zapoznanie z biomechanicznymi sposobami pomiaru w poszczególnych dyscyplinach sportowych.
WYMAGANIA WSTĘPNE:
Znajomość wiadomości z biomechaniki z zakresu studiów licencjackich.
Wykład: Pomiar obciążeń treningowych i określenie składowych obciążenia w różnych metodach treningowych.
Rożne formy ruchu człowieka. Działanie sił podczas chodu i biegu. Biomechaniczne kryteria oceny skoków
lekkoatletycznych. Charakterystyka działania sił reakcji podczas
odbicia.
Kryteria oceny rzutów
lekkoatletycznych. Pomiar siły dynamicznej i izometrycznej. Szybowanie wyrzucanego przyboru w rzutach
lekkoatletycznych. Charakterystyka rzutów i uderzeń w grach i sportach walki. Kryteria odpowiedniej postawy
ciała podczas wykonania wybranych technik w grach i sportach walki. Wpływ siły reakcji podłoża na efektywność
wykonywanej techniki sportowej. Obrotowe formy ruchu wokół osi rzeczywistej i swobodnej. Działanie siły
dośrodkowej i odśrodkowej na organizm człowieka. Reakcja organizmu człowieka na uczestnictwo w ruchu
obrotowym. Analiza biomechaniczna ruchów obrotowych człowieka wymuszanych siłami wewnętrznymi lub
zewnętrznymi. Urządzenia do pomiaru momentów bezwładności ciała człowieka. Zmiany momentów
bezwładności ciała podczas wykonywania technik w dyscyplinach sportowych z ruchem obrotowym człowieka.
Biomechaniczna analiza upadków na skutek nagłej utraty równowagi w lokomocji człowieka. Wykorzystanie
trenażerów w treningu sportowym. Proces sterowania ruchem człowieka. Koordynacja nerwowo-mięśniowa,
nawyk ruchowy, fazy nauczania ruchu. Wykorzystanie trenażerów do doskonalenia nawyku ruchowego.
Nauczanie techniki sportowej z uwzględnieniem wiedzy biomechanicznej. Pojęcie modelowania techniki ruchu w
sporcie.
68
Wykorzystanie trenażera „równia pochyła” do oceny siły dynamicznej odbicia, energii
kinetycznej oraz jej zmian w funkcji czasu dla mięśni kończyn dolnych. Wykorzystanie platformy
dynamometrycznej do badania siły wybicia kończyn dolnych. Analiza składowej pionowej i poziomej
siły wybicia. Wykorzystanie ramy stabilizacyjnej dla oceny siły izometrycznej i momentów sił kończyn.
Wykorzystanie trenażerów do doskonalenia techniki w ruchach obrotowych. Pomiary momentu
bezwładności ciał człowieka przy użyciu trenażera obrotowego. Analiza wpływu ruchu obrotowego na
organizm człowieka. Analiza ruchu na podstawie metod kinematograficznych. Ocena skuteczności
techniki ruchu przy nagłych upadkach występujących w lokomocji człowieka. Ocena skuteczności
techniki sportowej na podstawie filmu. Ustalenie kryteriów oceny skuteczności techniki ruchu w
wybranych ćwiczeniach sportowych
Laboratoria:
Wykład: metoda podająca, wykład informacyjny, wykład problemowy
Laboratoria: oparte na obserwacji i pomiarze, oparte na działalności praktycznej (metoda
laboratoryjna)
Opis
Symbole
Metody
Efektu
efektów
weryfikacji
Student potrafi
objaśnić biomechaniczny model działania
człowieka
wytłumaczyć prawa mechaniczne, które wpływają
na efektywność techniki sportowej
K2_W01,
K2_W02,
K2_W10
Forma
zajęć
wykład
egzamin pisemny z progami
punktowymi
wykład
K2_W05
punktowymi
objaśnić skuteczność techniki sportowej na
podstawie wiedzy biomechanicznej
objaśnić działanie człowieka jako biomaszyny
scharakteryzować podstawowe urządzenia
stosowane w biomechanicznych metodach
pomiarowych
wykorzystywać trenażery dla doskonalenia techniki
ruchu oraz cech motorycznych
przeprowadzić pomiar siły izometrycznej i
dynamicznej kończyn górnych i dolnych
K2_W05
K2_W01,
K2_W02,
K2_W10
punktowymi; sprawozdania z
wykonanych ćwiczeń laboratoryjnych,
kolokwium, zadania praktyczne
punktowymi
punktowymi, sprawozdania z
K2_U02,
K2_U11,
K2_U13
laboratorium
wykład
K2_W07
K2_U02,
K2_U03,
K2_U07,
wykład
punktowymi; sprawozdania z
sprawozdania z wykonanych ćwiczeń
laboratoryjnych, kolokwium, zadania
praktyczne
wykład
laboratorium
wykład
laboratorium
laboratorium
69
Opis
Efektu
Student potrafi
przeprowadzić pomiar momentu bezwładności
ciała człowieka
przeprowadzić pomiar prędkości kątowej na
trenażerze obrotowym
wykorzystywać
platformę
dynamometryczną do pomiaru składowej
pionowej i poziomej siły odbicia kończyn
dolnych oraz ich moc podczas odbicia
Symbole
efektów
K2_U02,
K2_U13
K2_U02,
K2_U11,
K2_U13
K2_U02,
K2_U13
Metody
weryfikacji
Forma
zajęć
praktyczne
Laboratorium
praktyczne
Laboratorium
praktyczne
Laboratorium
WARUNKI ZALICZENIA:
Na ocenę z przedmiotu składa się ocena z laboratorium (50%) i z egzaminu (50%).
Ocena końcowa to średnia arytmetyczna oceny z laboratorium i egzaminu.
Wyniki średniej arytmetycznej ustala się zgodnie z zasadą:
- średnia 3,25 stanowi ocenę końcową 3,5; średnia 3,75 stanowi ocenę końcową 4,0; średnia 4,25 stanowi ocenę
końcową 4,5; średnia 4,75 stanowi ocenę końcową 5,0.
Aby zaliczyć laboratorium niezbędne jest uzyskanie pozytywnej oceny z kolokwium przewidzianego z tematyki
laboratoryjnej oraz wykonanie sprawozdań z przeprowadzonych ćwiczeń laboratoryjnych.
Na ocenę z laboratorium składa się ocena za kolokwium (50%) oraz z zastosowania wiedzy biomechanicznej
przy prawidłowym wykonywaniu techniki sportowej (50%).Do egzaminu można przystąpić po zaliczeniu
laboratorium.
Studia stacjonarne
(w godz.)
(w godz.)
50
30
75
95
125
125
Studia stacjonarne
Studia stacjonarne
2
1
3
4
Łącznie
5
5
przygotowanie sprawozdań, prowadzenie zajęć
2
1
Obciążenie pracą
Godziny kontaktowe
wystąpienia; itp.)
Łącznie
Punkty ECTS
70
1. Będziński R. (1997): Biomechanika inżynierska. Zagadnienia wybrane. OFICYNA Wydawnicza Politechniki
Wrocławskiej.
2. Bober T. współaut. (1983): Biomechanika. Wybrane zagadnienia. Skrypt AWF Wrocław.
3. Bober T. Red. (1983): Przewodnik do ćwiczeń z przedmiotu biomechanika. AWF Wrocław.
4. Bober T. (1985): Biomechanika chodu i biegu. Studia i Monografie. AWF we Wrocławiu. Zeszyt Nr 6, Wrocław.
5. Bober T., Zawadzki J. (2001): Biomechanika układu ruchu człowieka. BK Wrocław.
6. Buśko K., Musiał W., Wychowański M.,(1989): Instrukcja do ćwiczeń z biomechaniki i wybrane zagadnienia
metrologii. AWF Warszawa, Skrypt Nr 96.
7. Dworak L. B. (1991): Niektóre metody badawcze biomechaniki i ich zastosowanie w sporcie, medycynie i
ergonomii. AWF Poznań, 1991, Skrypt Nr 91.
8. Erdmann W. (1999): Biomechanika. Przewodnik do ćwiczeń. Wyd. „MAY”. Gdańsk.
9. Fidelus K. (1970): Zarys biomechaniki ćwiczeń fizycznych. AWF Warszawa.
10. Fidelus K. i współaut. (1975): Przewodnik do ćwiczeń z biomechaniki. Zeszyty Naukowo-Metodyczne AWF w
Warszawie.
11. Fidelus K., Ostrowska E., Urbanik Cz., Wychowański M. (1996): Ćwiczenia laboratoryjne z biomechaniki.
AWF W-Wa.
12. Morecki A., Ekiel J., Fidelus K., (1971): Bionika ruchu. PWN Warszawa.
13. Ruchlewicz T., Tworzydło M., (1976): Wybrane zagadnienia biomechaniki ćwiczeń fizycznych. AWF Kraków,
Wydawnictwo Skryptowe nr 28.
14. Andrzej Mroczkowski. Using the Knowledge of Biomechanics in Teaching Aikido /
// W: Injury and Skeletal Biomechanics / Tarun Goswami .- - : InTech, Open Acces Publisher, 2012 - s. 37—60.
1. Biocybernetyka red. Nałęcz M. (2000): Biocybernetyka i Inżynieria Biomedyczna. T.5. BIOMECHANIKA i
INŻYNIERIA
REHABILITACYJNA. Wyd. Exit.
2. Erdmann W. S. (1995): Badania wielkości geometrycznych i inercyjnych tułowia mężczyzn uzyskanych metodą
tomografii
komputerowej. AWF Gdańsk.
3. Ernst K. (1992): Fizyka sportu. Wydawnictwa Naukowe PWN.
4. Gierzyńska-Dolna M. (2002) Biotribologia. Wydawnictwo Politechniki Częstochowskiej.
5. Hedgecoe J. (1997): Kamera video. Le Marco.
6. Majówka Młodych Biomechaników (2004): Zeszyty Naukowe Katedry Mechaniki Stosowanej. Nr 24. Politechnika
Śląska.
Gliwice. 68
UWAGI:
PROGRAM OPRACOWAŁ: dr Andrzej Mroczkowski
71
FFIIZZJJO
OLLO
OG
GIIA
A W
WY
YS
SIIŁŁK
KU
U FFIIZZY
YC
CZZN
NE
EG
GO
O
K o d p r ze d m i o t u : 16.1-WP-WF-FWF
O d p o wi e d zi a l n y za p r ze d m i o t : dr Mariusz Naczk
W yk ł a d
15
15
Semestr
Liczba godzin
w tygodniu
Forma zajęć
Liczba godzin
w semestrze
P r o wa d zą c y: dr Mariusz Naczk
Studia stacjonarne
1
I
1
Forma zaliczenia
Egzamin
Zaliczenie z oceną
4
W yk ł a d
9
9
I
Punkty
ECTS
Egzamin
Zaliczenie z oceną
CEL PRZEDMIOTU:
Zapoznanie studenta i zrozumienie przez niego zasad funkcjonowania organizmu ludzkiego podczas wysiłku fizycznego o
różnej charakterystyce, zaznajomienie studenta z fizjologicznymi zasadami treningu rekreacyjnego i sportowego. Po
zajęciach student powinien znać i rozumieć wpływ różnych form treningu na organizm oraz wpływ braku aktywności
fizycznej na ciało człowieka. Ponadto student zna testy do oceny wydolności fizycznej człowieka i potrafi wybrać właściwe
do oceny wydolności w poszczególnych dyscyplinach sportu. Zapoznanie studenta ze zmianami fizjologicznymi
zachodzącymi w organizmie człowieka od urodzenia do późnej starości. Student rozumie wpływ środowiska, w którym
wykonuje wysiłek fizyczny na organizm człowieka.
WYMAGANIA WSTĘPNE:
Znajomość anatomii człowieka, zwłaszcza budowy układu mięśniowego, położenia poszczególnych mięśni,
wiedza z zakresu biochemii człowieka, znajomość fizjologii organizmu ludzkiego.
Wykłady: Trening sportowy i jego zasady. Metody treningu siły i ich fizjologiczne następstwa z uwzględnieniem
wieku rozwojowego. Metody treningu wytrzymałości ich fizjologiczne następstwa z uwzględnieniem wieku
rozwojowego. Trening wysokogórski, reguły, cele i zasadność zastosowania w wybranych dyscyplinach sportu.
Zaprzestanie treningu i jego następstwa dla wydolności tlenowej i beztlenowej. Przetrenowanie. Stany startowe
organizmu. Termoregulacja podczas wysiłku fizycznego w różnej temperaturze powietrza oraz w wodzie.
Konwersatoria: Powtórzenie wiadomości z zakresu fizjologii ogólnej (przemiana materii, układ krążenia
i oddychania). Źródła energii do pracy mięśniowej (w odniesieniu do poszczególnych dyscyplin sportu) -rola ATP
w skurczu mięśniowym, beztlenowe procesy resyntezy ATP, tlenowe szlaki resyntezy ATP, rodzaj wysiłku
fizycznego a substraty energetyczne. Znaczenie wydolności aerobowej w życiu codziennym i w poszczególnych
dyscyplinach sportu, sposoby oceny wydolności aerobowej organizmu, oznaczanie maksymalnego pochłaniania
tlenu metodą: ergo spirometryczną, Astranda-Ryhming. Ocena wydolności tlenowej w wybranych dyscyplinach
sportu; zmodyfikowany step test Mastera dla osób wytrenowanych, test Coopera, test Hoffa. Próg przemian
72
anaerobowych (PPA) jako podstawowy wskaźnik wydolności tlenowej, znaczenie PPA w sporcie, wyznaczanie
indywidualnego progu przemian anaerobowych: (metodą „mleczanową”, metodą wentylacyjną). Wydolność
anaerobowa, znaczenie wydolności anaerobowej w życiu codziennym oraz w poszczególnych dyscyplinach
sportu, rodzaje wydolności beztlenowej, podstawy ich podziału i metody pomiarów: test Wingate (łącznie z
pomiarem częstości skurczów serca i ciśnienia tętniczego krwi przed i po wysiłku), test siła – szybkość. Skutki
braku ruchu dla organizmu. Fizjologia wysiłków fizycznych oraz sportu dzieci i młodzieży oraz osób starszych.
Wydolność fizyczna kobiet. Wydolność tlenowa i beztlenowa w opracowaniach naukowych. Wydolność dzieci i
młodzieży w opracowaniach naukowych
Wykład: metoda podająca, wykład informacyjny.
Konwersatoria: dyskusja problemowa, obserwacja, burza mózgów.
Opis
Symbole
Metody
efektu
efektów
weryfikacji
Forma zajęć
Posiada rozszerzoną wiedzę w zakresie
fizjologicznych i biologicznych podstaw nauk
o zdrowiu oraz nauk o kulturze fizycznej. Pozwala
mu ona oceniać stan organizmu podczas wysiłku.
Student(ka) potrafi oceniać i objaśniać
zagrożenia wynikające z niewłaściwego
dozowania wysiłku fizycznego
K2_W01
EGZAMIN PISEMNY Z PROGAMI
PUNKTOWYMI
wykład
Posiada szczegółową znajomość budowy i funkcji
organizmu człowieka w zakresie dziedzin nauki o
zdrowiu i kulturze fizycznej, student(ka) jest
chętny(a) do czytania artykułów naukowych
dotyczących fizjologii wysiłków fizycznych i
fizjologii sportu oraz posiada umiejętność
weryfikacji i rzetelnej, obiektywnej oceny
prezentowanych w nich informacji
K2_W02
Zaliczenie pisemne
Konwersatorium
Opisuje metody pomiaru w naukach o kulturze
fizycznej. Potrafi zastosować w praktyce
zaawansowane metody i techniki do
prowadzenia badań wysiłkowych. Student(ka)
posiada wiedzę pozwalającą mu interpretować
wyniki badań wydolnościowych. Potrafi ocenić
poziom zbadanej wydolności wytłumaczyć
badanemu jaki jest jej poziom oraz potrafi
zaproponować i wdrożyć metody treningowe,
które pozwolą poprawić wydolność badanego.
K2_W07
EGZAMIN PISEMNY Z PROGAMI
PUNKTOWYMI
Wykład
Potrafi posługiwać się zaawansowanym
technicznie sprzętem i aparaturą stosowaną
w zakresie oceny wydolności tlenowej,
beztlenowej, poziomu siły mięśniowej, składu
ciała i innych
K2_U02
Konwersatorium
Potrafi prezentować i wyjaśniać problemy z
zakresu wychowani fizycznego i ochrony zdrowia,
zna zasady obowiązujące w dozowaniu wysiłku
fizycznego, rozumie znaczenie objętości,
intensywności treningu oraz znaczenie
optymalnego wypoczynku dla uzyskania
K2_U03
Konwersatorium
73
Opis
efektu
Symbole
efektów
Metody
weryfikacji
Forma zajęć
superkompensacji
Rozumie potrzebę dokształcania zawodowego i
rozwoju osobistego w ciągu całego życia, potrafi
inspirować i organizować proces uczenia się
innych osób, jest otwartym na aktualizowanie i
poszerzanie swojej wiedzy z zakresu fizjologii
wysiłku fizycznego.
Mając na uwadze ograniczenia fizjologiczne
uczniów wykazuje aktywność i kreatywność w
samodzielnym określeniu priorytetów i
podejmuje działania służące realizacji
określonych przez siebie lub innych zadań, jest
zdeterminowany w dążeniu do celu jakim jest
poprawa zdrowia społeczeństwa poprzez
właściwie zorganizowaną i prowadzoną
aktywność ruchową
Znając reakcję organizmu na różne formy wysiłku
fizycznego potrafi dbać o bezpieczeństwo własne
oraz podopiecznych w działalności
wychowawczej, rekreacyjnej, zdrowotnej i
sportowej
świadomy roli aktywności ruchowej w obecnych
czasach potrafi motywować osoby w różnym
wieku do podejmowania działań prozdrowotnych
oraz czynnego uczestnictwa w aktywności
fizycznej
K2_K01
K2_K05
K2_K07
K2_K09
Obserwacje i ocena umiejętności
Konwersatorium
Konwersatorium
Konwersatorium
Konwersatorium
WARUNKI ZALICZENIA:
Konwersatoria: zaliczenie na ocenę – student na dwa tygodnie przed zaliczeniem otrzymuje 30 pytań
z zakresu zrealizowanego na konwersatoriach materiału. Pytania mają charakter otwarty. Podczas zaliczenia
studenci otrzymują pięć losowo wybranych pytań, po jednym z realizowanych bloków tematycznych. Każde z
pytań jest oceniane odrębnie. Aby za odpowiedź na dane pytanie otrzymać ocenę dostateczną student w
sposób ogólny, choć rzeczowy musi odpowiedzieć na zadane pytanie, udowadniając uzyskanie przez niego
efektu kształcenia w stopniu podstawowym. Aby odpowiedz na dane pytanie została za dobrą student musi
szczegółowo odpowiedzieć na pytanie, warunkiem uzyskania oceny bardzo dobrej jest udzielenie
wyczerpującej odpowiedzi nie pomijając żadnych z treści realizowanych podczas konwersatoriów. Warunkiem
bezwzględnym uzyskania oceny pozytywnej jest otrzymanie minimum trzech ocen pozytywnych spośród
pięciu pytań. Jeśli ten warunek zostaje spełniony wówczas ocena końcowa jest średnią oceną ze wszystkich
pytań wystawianą według następujących kryteriów: 2,5 – 3,0 dostateczna, 3,1 – 3,5 dostateczna plus, 3,6 –
4,0 dobra, 4,1 – 4,5 – dobra plus, 4,6 – 5,0 bardzo dobra.
Wykłady: egzamin na ocenę - student po otrzymaniu zaliczenia z konwersatoriów pisze egzamin obejmujący
materiał wykładowy. Podobnie jak w przypadku zaliczenia konwersatoriów student na dwa tygodnie przed
egzaminem otrzymuje 30 pytań z zakresu zrealizowanego na wykładach. Pytania mają charakter otwarty.
Podczas zaliczenia studenci otrzymują pięć losowo wybranych pytań. Każde z pytań jest oceniane odrębnie.
Aby za odpowiedź na dane pytanie otrzymać ocenę dostateczną student w sposób ogólny, choć rzeczowy
musi odpowiedzieć na zadane pytanie, udowadniając uzyskanie przez niego efektu kształcenia w stopniu
podstawowym. Aby odpowiedz na dane pytanie została za dobrą student musi szczegółowo odpowiedzieć na
pytanie, warunkiem uzyskania oceny bardzo dobrej jest udzielenie wyczerpującej odpowiedzi nie pomijając
żadnych z treści realizowanych podczas wykładów. Warunkiem bezwzględnym uzyskania oceny pozytywnej
jest otrzymanie minimum trzech ocen pozytywnych spośród pięciu pytań. Jeśli ten warunek zostaje spełniony
wówczas ocena końcowa jest średnią oceną ze wszystkich pytań wystawianą według następujących
kryteriów: 2,5 – 3,0 dostateczna, 3,1 – 3,5 dostateczna plus, 3,6 – 4,0 dobra, 4,1 – 4,5 – dobra plus, 4,6 – 5,0
bardzo dobra.
Ocena końcowa jest średnią arytmetyczną ocen z wykładu i konwersatorium.
74
Studia stacjonarne
(w godz.)
(w godz.)
48
36
55
67
103
103
Studia stacjonarne
Studia stacjonarne
2
1,5
2
2,5
Łącznie
4
4
2
2
Obciążenie pracą
Godziny kontaktowe
wystąpienia; itp.)
Łącznie
Punkty ECTS
1. Adach A. Ćwiczenia z fizjologii ogólnej i fizjologii wysiłku fizycznego. AWF Poznań 2009
2. Górski J. Fizjologia wysiłku i treningu fizycznego. PZWL Warszawa 2011
3. Jaskólski A. Podstawy fizjologii wysiłku fizycznego z zarysem fizjologii człowieka. AWF Wrocław,
2002
4. Jegier A . Medycyna sportowa. PTMS, Warszawa 2005
5. Kozłowski S, Nazar K. Wprowadzenie do fizjologii klinicznej. PZWL, Warszawa, 1995
1.
Kubica R. Podstawy fizjologii pracy i wydolności fizycznej. Skrypt dla studentów. AWF Kraków
1995
2.
Górski J. Fizjologiczne podstawy wysiłku fizycznego. PZWL, W-wa 2001
3.
Trzaskoma Z. Kompleksowe zwiększanie siły mięśniowej sportowców. Biblioteka trenera
W-wa, 2001
4.
Zając A. Współczesny trening siły mięśniowej AWF Katowice 2010Halicka-Ambroziak H –
Wskazówki do ćwiczeń z fizjologii dla studentów. AWF, Warszawa, 1983
UWAGI:
PROGRAM OPRACOWAŁ: dr Mariusz Naczk
75
G
GIIM
MN
NA
AS
STTY
YK
KA
A
K o d p r ze d m i o t u : 16.1-WP-WFD-Gimn
O d p o wi e d zi a l n y za p r ze d m i o t : mgr Radosław Walczak
Semestr
Liczba godzin
w tygodniu
Forma zajęć
Liczba godzin
w semestrze
P r o wa d zą c y: mgr Radosław Walczak
Forma zaliczenia
Punkty
ECTS
Studia stacjonarne
Laboratorium
30
2
I
Zaliczenie z oceną
2
Laboratorium
18
I
Zaliczenie z oceną
CEL PRZEDMIOTU:
Celem przedmiotu jest przygotowanie studentów do prowadzenia lekcji gimnastyki w szkołach na III i IV
etapie edukacyjnym. Zadaniem przedmiotu jest wyposażenie studentów w wiadomości i umiejętności niezbędne
do właściwego stosowania ćwiczeń gimnastycznych jako ważnego środka w kształtowaniu fizycznej i psychicznej
sfery osobowości dzieci i młodzieży. Nabycie umiejętności przygotowania i organizacji zawodów gimnastycznych,
akrobatycznych i w skokach na trampolinie na poziomie szkolnym.
WYMAGANIA WSTĘPNE:
Student posiada umiejętności ruchowe ukierunkowane na formy gimnastyczne i akrobatyczne oraz
prezentuje poziom sprawności motorycznej umożliwiający wykonywanie ćwiczeń na specjalistycznych
przyrządach gimnastycznych i akrobatycznych.
Pogłębienie wiedzy studentów w obszarach: teorii, metodyki i organizacji zadań, związanych
z prowadzeniem zajęć z zakresu różnych sportów gimnastycznych w tym szczególnie: gimnastyki sportowej,
gimnastyki akrobatycznej. Przygotowanie do pracy z młodzieżą i dorosłymi o różnym poziomie sprawności oraz
w różnych warunkach z wykorzystaniem środków gimnastycznych. Przedstawienie użytkowych, funkcjonalnych,
estetycznych i zdrowotnych walorów sportów gimnastycznych. Organizacja szkolnych zawodów gimnastycznych,
akrobatycznych.
Pokaz, praca w grupach, pogadanka, obserwacja, opis, objaśnienie, zajęcia praktyczne, praca w grupach
Opis
Symbole
Metody
efektu
efektów
weryfikacji
Student ma pogłębioną i uporządkowaną wiedzę
z
zakresu
sportów
gimnastycznych, K2_W05
Zaliczenie pisemne
charakteryzuje
dyscypliny
i
konkurencje K2_W10
gimnastyczne pod względem metodyki, techniki
Forma zajęć
Laboratorium
76
Opis
efektu
i przepisów, wskazuje i dobiera odpowiednie
środki i metody treningowe dzieci i młodzieży.
Zna zasady organizacji zawodów gimnastycznych
Student prezentuje umiejętności ruchowe z
zakresu ćwiczeń gimnastycznych konieczne do
prowadzenia dydaktycznego na każdym etapie
edukacyjnym, potrafi tworzyć program
zawodów gimnastycznych oraz je przeprowadzić
, sporządzić protokół; wyszukiwać,
zaprezentować i wdrażać nowe ćwiczenia do
poszczególnych konkurencji gimnastycznych
Student rozumie potrzebę dokształcania
zawodowego i jest świadomy rozwoju osobistego
w ciągu całe życie, jest zdolny do organizacji
zawodów gimnastycznych na różnych poziomach
i dla różnych grup wiekowych. Potrafi
motywować osoby w różnym wieku do
podejmowania działań prozdrowotnych,
czynnego uczestnictwa w zajęciach związanych z
gimnastyką oraz dbać o ich bezpieczeństwo, jest
wrażliwy na objawy przeciążeń i przetrenowania
Symbole
efektów
K2_U10
K2_U11
K2_U13
Metody
weryfikacji
K2_K01
K2_K02
K2_K03
K2_K04
K2_K07
K2_K09
Forma zajęć
Laboratorium
Laboratorium
WARUNKI ZALICZENIA:
Laboratorium kończy się zaliczeniem z oceną. Metodami weryfikacji efektów kształcenia są:
sprawdzian i ocena wykonania układów ćwiczeń na poszczególnych przyrządach gimnastycznych
i akrobatycznych. Ocena poprawności wykonania ćwiczeń zakresu techniki, obszerności ruchu, kompozycji,
estetyki i trudności. Ocena poprawności używanej terminologii w gimnastyce. Ocena umiejętności prawidłowego i
bezpiecznego przygotowania stanowiska ćwiczeń. Organizacja i przygotowanie zawodów gimnastycznych.
Studia stacjonarne
(w godz.)
(w godz.)
40
28
15
27
55
55
Studia stacjonarne
1,5
1
0,5
1
Łącznie
2
2
1
1
Obciążenie pracą
Godziny kontaktowe
wystąpienia; itp.)
Łącznie
Punkty ECTS
1. Barański K., Janowski D., Mazur A., Morzycki B. 1985. Techniki i metodyka nauczania podstawowych ćwiczeń
gimnastycznych. Seria: skrypty, AWF Warszawa.
2. Jezierski Ryszard, Anna Rybicka. 2002. Gimnastyka, teoria i metodyka. Wydawnictwo AWF Wrocław.
77
3.
Karniewicz J., Kochanowicz K. 1990. Wybrane zagadnienia teoretycznych i praktycznych podstaw gimnastyki. AWF
Gdańsk.
4. Karniewicz J., Kochanowicz K. 1991. Ćwiczenia zwinnościowo-akrobatyczne. AWF Gdańsk.
5. Mazurek L., Gimnastyka podstawowa, słownictwo-systematyka, metodyka. Wydawnictwo Sport i Turystyka
Warszawa 1980r.
6. Młokosiewicz H. 1959. Gry gimnastyczne. Sport, Turystyka, Warszawa.
7. Młokosiewicz H. 1985. Gimnastyka. Seria: Skrypty nr 5. AWF Poznań.
8. Młokosiewicz H., Pituła J.: Skoki na trampolinie. Geneza dyscypliny. Kult. fiz. 1981, nr 6, s. 14-16.
9. Nowak M, Piekarski R, Kuriańska-Wołoszyn J, Nowak L, Prywer-Drozdowska J: Gimnastyka. Zarys historii,
terminologia i systematyka: podręcznik dla studentów wychowania fizycznego. Gorzów Wlkp.: Zamiejscowy
Wydział Kultury Fizycznej poznańskiej AWF 2009.
10. Polak Ewa. 2002. Gimnastyka. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, Rzeszów.
11. Szot Z. 2007. Ćwiczenia zwinnościowo-akrobatyczne i skoki. COS, Warszawa.
12. Zieliński Marek. 2005. Metodyka nauczania wybranych ćwiczeń gimnastycznych. Wyższa Szkoła HumanistycznoEkonomiczna we Włocławku.
1. Barański K. 1973. Ćwiczenia gimnastyczne z ławeczkami. Zeszyty naukowo-metodyczne nr 13. AWF Warszawa.
2. Eider J. 1990. Technika i metodyka nauczania wybranych ćwiczeń z zakresu gimnastyki sportowej. Uniwersytet
Szczeciński.
3. Kaczyński A., Świerczyński Cz. 1984. Gimnastyka, zbiór ćwiczeń proponowanych. AWF Wrocław.
4. Kazimierz Kochanowicz, Józef Karniewicz. 2002. Ćwiczenia wolne w gimnastyce sportowej. Centralny Ośrodek
Sportu, Biblioteka Trenera, Warszawa, s. 175.
5. Mieczkowski T. 1982. Akrobatyka. WSP Szczecin.
6. Nowak M. 1995. Gimnastyka przy muzyce w szkole. Agencja Promo-Lider, Warszawa.
7. Polak E. Polsko angielski słownik pojęć i terminów gimnastycznych. Uniwersytet Rzeszowski, Rzeszów 2007.
6. Seredyński A.: Akrobatyka Sportowa. Uniwersytet Rzeszowski, Rzeszów 2008.
7. Szot Z., Dancewicz T. 2004, Ćwiczenia na koniu z łękami, kółkach, poręczach symetrycznych i drążku wysokim nauczanie programowe. COS, Gdańsk.
UWAGI:
Prowadzący zajęcia zapewnia studentom możliwość dodatkowych konsultacji warsztatowych na przyrządach
1 raz w tygodniu w dniu i godzinie podanej na początku semestru.
PROGRAM OPRACOWAŁ: mgr Radek Walczak
78
M
ME
ED
DY
YC
CY
YN
NA
A S
SP
PO
OR
RTTO
OW
WA
A
K o d p r ze d m i o t u :
12.1-WP-WFD-MedS
O d p o wi e d zi a l n y za p r ze d m i o t : prof. UZ dr hab. Ryszard Asienkiewicz
lek. med. Janusz Hernik
lek. med. Robert Zapotoczny
Semestr
Liczba godzin
w tygodniu
Forma zajęć
Liczba godzin
w semestrze
P r o wa d zą c y:
Forma zaliczenia
Punkty
ECTS
Studia stacjonarne
W yk ł a d
Ć wi c ze n i a
15
15
1
1
Egzamin
I
Zaliczenie na ocenę
4
W yk ł a d
Ć wi c ze n i a
9
9
Egzamin
I
CEL PRZEDMIOTU:
Przekazanie wiedzy z zakresu medycyny sportowej ze szczególnym uwzględnieniem zdrowotnych korzyści
ćwiczeń fizycznych i uprawiania sportu oraz wskazań i przeciwwskazań do udziału w zajęciach wychowania
fizycznego i sporcie dzieci i młodzieży. Zapoznanie studenta z podstawowymi zagadnieniami z zakresu
diagnostyki zaburzeń powstających wpływem aktywności fizycznej.
WYMAGANIA WSTĘPNE:
Podstawowa wiedza z zakresu, anatomii i fizjologii człowieka, wiedza z zakresu pomocy przedmedycznej.
Wykłady: Medyczne aspekty medycyny sportowej. Zdrowotne korzyści z ćwiczeń fizycznych i uprawiania sportu.
Ocena predyspozycji fizycznych. Zagrożenia zdrowotne związane z uprawianiem sportu. Schorzenia nieurazowe i
przewlekłe. Wybrane zagadnienia z zakresu ortopedii i traumatologii sportowej. Podstawowe problemy
internistyczno-kardiologiczne w medycynie sportowej. Zasady oceny i monitorowania mobilności narządu ruchu.
Dozwolone i zabronione wspomaganie zdolności wysiłkowych człowieka. Podstawy orzekania o zdolności do
uprawiania sportu.
Ćwiczenia: Fizjologiczne podstawy wysiłków fizycznych. Zmiany treningowe w organizmie człowieka. Regularna
aktywność fizyczna, jako ważny element promocji zdrowia i prewencji chorób przewlekłych. Medyczne aspekty
sportu dzieci i młodzieży. Wybrane zagadnienia tolerancji wysiłku w sporcie wyczynowym. Tolerancja wysiłku w
niskiej i wysokiej temperaturze otoczenia. Tolerancja wysiłku w niedotlenieniu wysokościowym. Dymorfizm
płciowy w sporcie. Maksymalizacja osiągnięć sportowych: suplementy żywieniowe. Aktywność ruchowa i
odżywianie w promocji zdrowia i rehabilitacji osób starszych. Orzecznictwo sportowo-lekarskie, badania
diagnostyczne.
Wykład, wykład konwersatoryjny, pomiar, metoda poglądowa, dyskusja problemowa, metoda sytuacyjna, symulacja, praca
w grupach - projekt
79
Opis
Symbole
Metody
Efektu
efektów
weryfikacji
Student charakteryzuje podstawowe zagadnienia z
K2_W01
zakresu medycyny sportowej definiuje pozytywne i
negatywne skutki ćwiczeń fizycznych i uprawiania sportu.
Charakteryzuje typowe dla dzieci i młodzieży zaburzenia
zdrowia wynikające ze zmian treningowych. Zna i
przyporządkowuje podstawowe badania diagnostyczne
stosowane w medycynie sportowej dla poszczególnych
dyscyplin
K2_W09
Analizuje podstawowe badania diagnostyczne
wykorzystywane w ocenie stanu zdrowia dzieci i
młodzieży uprawiającej sport
K2_U03
Potrafi planować proces treningu fizycznego na różnych
etapach edukacyjnych uwzględniając zagrożenia
zdrowotne, kwalifikacje do uprawiania sportu
K2_U05
Jest świadomy rozwoju i postępu w zakresie medycyny
sportowej, środków farmakologicznych
wykorzystywanych w dopingu i suplementacji sportowca
K1_K01
Jest otwarty na prowadzenie działań dotyczących
prewencji urazów, zaburzeń powysiłkowych, jest wrażliwy
na etyczne zachowania w procesie treningu sportowego
K2_K09
Forma
zajęć
Egzamin pisemny z progami punktowymi
(test z progami punktowymi)
Wykład
Egzamin pisemny z progami punktowymi
Wykład
zadania praktyczne
ćwiczenia
zadania praktyczne
projekt zaliczeniowy
Ćwiczenia
przygotowania merytorycznego.
Ćwiczenia
przygotowania merytorycznego
Ćwiczenia
WARUNKI ZALICZENIA:
Wykłady z przedmiotu kończą się egzaminem w formie pisemnej zgodnym z podanymi kryteriami – test z progami
punktowymi składający się z pytań zamkniętych i otwartych. Minimum na uzyskanie zaliczenia to 50% punktów.
Warunkiem przystąpienia do egzaminu jest pozytywne zaliczenie ćwiczeń.
Ćwiczenia kończą się zaliczeniem na ocenę. Metodami weryfikacji efektów kształcenia są: test z progami
punktowymi, testy umiejętności praktycznych dotyczących oceny zaburzeń związanych z przeciążeniem
organizmu, ocena wykonania grupowego projektu dotyczącego stosowanych w urazach sportowych metod
leczenia i usprawniania, zasad suplementacji i odżywiania w sporcie. Ocena końcowa jest średnią arytmetyczną
wszystkich ocen cząstkowych.
Studia stacjonarne
(w godz.)
(w godz.)
45
32
55
68
100
100
Studia stacjonarne
Studia stacjonarne
2
1
2
3
Łącznie
4
4
Obciążenie pracą
Godziny kontaktowe
wystąpienia; itp.)
Łącznie
Punkty ECTS
80
przygotowanie sprawozdań, przygotowanie do zajęć praktycznych,
prowadzenie zajęć)
1
1
1. Dziak A., Tayra S. Urazy i uszkodzenia w sporcie, Kraków 2000, wyd. Kasper
2. Jegier A, Krawczyk J. Wybrane zagadnienia medycyny sportowej. Wyd. Lekarskie PZWL Warszawa 2012
3. McMahon PJ. Medycyna sportowa - współczesne metody diagnostyki i leczenia. Wyd. Lekarskie PZWL
Warszawa 2009
4. Mędraś M. Medycyna sportowa. Wyd. Medsport Warszawa 2004
5. Klukowski K. Medycyna sportowa cz 1 i 2. Wyd. Medical Tribune Warszawa 2011, 2012
1. Gawroński W, Szyguła. ABC medycyny sportowej. Wyd. Medicina Sportiva Kraków 2002
2. Zaniewicz D, Kostka T, Szmigielska K, Jegier A, Eberhardt A. Aktywność ruchowa w zdrowiu i
chorobie. Wyd. Medicina Sportiva Kraków 2004
3. Klukowski K, Klimek AT, Jethon Z. Wybrane zagadnienia tolerancji wysiłku fizycznego. Wyd.
Medicina Sportiva Kraków 2011
4. Czasopismo „Medycyna Sportowa” Wyd. Medsport
UWAGI:
PROGRAM OPRACOWAŁ:
Zespół prowadzący zajęcia
81
P
PIIŁŁK
KA
A S
SIIA
ATTK
KO
OW
WA
A
K o d p r ze d m i o t u : 16.1 –WPD – WFD
O d p o wi e d zi a l n y za p r ze d m i o t : mgr Tomasz Paluch
P r o wa d zą c y: mgr Tomasz Paluch, mgr Lech Kleczewski, dr Tomasz
Semestr
Liczba godzin
w tygodniu
Forma zajęć
Liczba godzin
w semestrze
Grzybowski
Forma zaliczenia
Punkty
ECTS
Studia stacjonarne
Laboratorium
30
2
II
2
Laboratorium
18
II
CEL PRZEDMIOTU:
Wykształcenie nauczyciela, który będzie przygotowany do samodzielnego formułowania celów i opracowywania
programów nauczania gry w piłkę siatkową oraz ich realizacji w warunkach szkolnego wychowania fizycznego.
Usprawnienie studentów w zakresie techniki gry w piłkę siatkową..
WYMAGANIA WSTĘPNE:
Podstawowe umiejętności techniczne gry w piłkę siatkową. Znajomość przepisów gry.
Charakterystyka gry w piłkę siatkową.
 Zarys historii piłki siatkowej w Polsce i na świecie.
 Aktualne przepisy gry w piłce siatkowej, sędziowanie i protokołowanie.
 Organizacja gry na poszczególnych etapach szkolenia.
 Specjalizacja działań i pozycji w piłce siatkowej.
Technika, systematyka i metodyka nauczania:
 postaw siatkarskich i poruszania się po boisku, padów i rzutów,
 podstawowych sposobów odbicia piłki,
 zagrywki,
 przyjęcia piłki po zagrywce,
 wystawienie piłki do ataku,
 zbicia piłki i innych form ataku,
 zastawiania pojedynczego i grupowego,
 obrony pola gry i odbić w zachwianej równowadze.
Taktyka gry w piłkę siatkową




Taktyka zespołowa gry w ataku.
Taktyka zespołowa gry w obronie.
Taktyka indywidualna w poszczególnych elementach gry.
Ćwiczenia taktyczne realizowane w różnych formach (małe gry, fragmenty gry, gry szkolne, gry
właściwe, mecze).
Piłka siatkowa dzieci i młodzieży.


Struktura i etapy szkolenia w piłce siatkowej.
Ćwiczenia, gry i zabawy przygotowujące do gry w piłkę siatkową (podania, rzuty, chwyty itp.).
82
Jednostka treningowa.




Rodzaje rozgrzewek – przykłady rozwiązań. Przykłady rozgrzewki przedmeczowej.
Ćwiczenia w części końcowej.
Ćwiczenia stabilizujące i korekcyjne kręgosłupa.
Przykładowe jednostki treningowe na poszczególnych etapach szkolenia w zakresie kształtowania sprawności
fizycznej i umiejętności technicznych.
Urządzenia i sprzęt pomocniczy w nauczaniu i doskonaleniu gry.
zajęcia praktyczne, samodzielne opracowanie materiałów metodycznych, praca w grupach, obserwacja,.
Opis
Symbole
Metody
Efektu
efektów
weryfikacji
Student potrafi scharakteryzować grę w piłkę
siatkową, objaśniać przepisy gry, dobierać
specjalistyczną terminologię w zakresie gry w piłkę
siatkową, wybiera odpowiednie metody i środki
dydaktyczne na różnych etapach edukacji
K2_W05
K2_W10
Potrafi ocenić sprawność ucznia, identyfikować błędy i
zaniedbania w praktyce charakterystyczne dla gry w piłkę
siatkową oraz stosować odpowiednie działania korygujące
Forma zajęć
Laboratorium
Laboratorium
K2_U07
Potrafi zorganizować zajęcia rekreacyjne i zawody
sportowe w piłce siatkowej dla różnych grup
społecznych
K2_U10
Zadania wykonane grupowo
Potrafi zaprezentować specjalistyczne umiejętności
ruchowe z zakresu gry w piłkę siatkową
K2_U11
Jest otwarty na zmiany, chętnie uczestniczy we wszelkiego
rodzaju formach dokształcania zawodowego, jest
świadomy zmian zachodzących w grze w piłkę siatkową,
jest otwarty na pomoc i współpracę
K2_K01
K2_K02
Dyskusja – ocena aktywności i
Laboratorium
Jest świadomy zwiększonego ryzyka nieszczęśliwych
wypadków na zajęciach sportowych, jest wrażliwy na
zapewnienie bezpieczeństwa sobie i uczniom
K2_K07
Laboratorium
Jest kreatywny w propagowaniu zdrowotnych, społecznych
i rekreacyjnych wartości gier i zabaw z piłką
K2_K09
Zadania wykonane indywidualnie
Laboratorium
Laboratorium
Laboratorium
WARUNKI ZALICZENIA:
Laboratorium kończy się zaliczeniem na ocenę. Podstawą zaliczenia jest aktywne uczestnictwo w zajęciach, udział w
organizacji zawodów sportowych w piłkę siatkową, udział w obserwacji zajęć piłki siatkowej, przeprowadzenie analizy
statystycznej meczu w piłkę siatkową, przeprowadzenie gry lub zabawy w nauczaniu techniki lub taktyki piłki siatkowej.
Ocenie podlega:
-
test z progami punktowymi, składający się z pytań zamkniętych i otwartych. Minimum na uzyskanie zaliczenia to 50%
punktów – 40%
test sprawności specjalnej – 50%,
opracowane przez studenta materiały metodyczne (konspekty, arkusze statystyczne, protokoły) – 10%,
Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest pozytywna ocena z konwersatorium
Studia stacjonarne
(w godz.)
Obciążenie pracą
Godziny kontaktowe
35
(w godz.)
25
83
wystąpienia; itp.)
25
35
Łącznie
60
60
Studia stacjonarne
1
1
1
1
Łącznie
2
2
1
1
Punkty ECTS
Bondarowicz M.: Zabawy w grach sportowych. Warszawa 2007.
Buchfelder M., Klocek T.: Siatkówka na lekcji wychowania fizycznego. Warszawa 2003.
Grządziel G.: Piłka siatkowa. Technika, taktyka i elementy minisiatkówki. Katowice 2006.
Kasza W., Zdebska H.: Piłka siatkowa - obrona pola w ujęciu taktycznym. Warszawa 2007.
Kowalski L.: Taktyka ataku i bloku w siatkówce. Warszawa 1993.
Mecner K.: 80 lat polskiej siatkówki. Warszawa 2002.
Skrobański H., Wieczorek A.: Przewodnik do ćwiczeń z piłki siatkowej. Poznań 1995.
Superlak E.: Piłka siatkowa. Techniczno - taktyczne przygotowanie do gry. Wrocław 2006.
Uzarowicz J.: Siatkówka - co jest grane. Kraków 2001.
Wróblewski P.; Piłka siatkowa w szkole - poradnik metodyczny. Warszawa 2005.
1. Grządziel G., Kowalski L.: Siatkówka plażowa w szkole. Warszawa 2000.
2. Grządziel G., Ljach W.: Piłka siatkowa. Podstawy treningu. Zasób ćwiczeń. Warszawa 2000.
3. Mecner K.: Historia siatkówki. Mistrzostwa Europy. Katowice 2005.
4. Papageorgiou A., Spitzley W.: Piłka siatkowa. Podręcznik nauczania podstawowego. 2003
5. Seweryniak T.: Siatkówka plażowa. Działania graczy i współzawodnictwo. Wrocław 2008.
6. Superlak E.: Dyspozycje osobnicze a umiejętności działania w grze zespołowej na przykładzie gry w piłkę siatkową.
Wrocław 2008.
7. Wołyniec J. (red.): II Ogólnopolskie Warsztaty Trenerskie w piłce siatkowej - materiały szkoleniowe. Wrocław 1996.
UWAGI:
PROGRAM OPRACOWAŁ:
dr Tomasz Grzybowski, mgr Tomasz Paluch
84
ZZA
AA
AW
WA
AN
NS
SO
OW
WA
AN
NA
A M
ME
ETTO
OD
DY
YK
KA
A W
WY
YC
CH
HO
OW
WA
AN
NIIA
A FFIIZZY
YC
CZZN
NE
EG
GO
O II
K o d p r ze d m i o t u : 16.1.WP-WFD- ZMWF
O d p o wi e d zi a l n y za p r ze d m i o t : dr hab. Józef Tatarczuk, prof. UZ
P r o wa d zą c y: dr hab. Józef Tatarczuk, prof. UZ,
Semestr
Liczba godzin
w tygodniu
Forma zajęć
Liczba godzin
w semestrze
Forma zaliczenia
Punkty
ECTS
Studia stacjonarne
W yk ł a d
9
Laboratorium
15
W yk ł a d
9
Laboratorium
15
Zaliczenie
Zaliczenie z oceną
I
1
3
I
Zaliczenie
Zaliczenie z oceną
CEL PRZEDMIOTU:
Wyposażenie studentów w wiedzę w zakresie: zdrowia, zachowań zdrowotnych, bezpieczeństwa podczas
wszelkich zajęć ruchowych (w ramach lekcji wf i zajęć pozalekcyjnych, obozów, rajdów,
spływów).zapoznanie z zasadami promowania i oceniania pracy ucznia. Odniesienie nabytej wiedzy
teoretycznej do etapów rozwoju fizycznego i motorycznego wychowanków
WYMAGANIA WSTĘPNE:
Winien posiadać wiedzę o rozwoju psychofizycznym dziecka szkolnego. Winien posiadać umiejętności
prowadzenia wszelkich zajęć ruchowych, odbyć i zaliczyć wcześniej praktykę pedagogiczną w szkole
podstawowej.
Wykłady: Podstawa programowa a standardy osiągnięć. Intelektualizacja, indywidualizacja oraz intensyfikacji w
lekcjach wf. Plany dydaktyczno-wychowawcze szkoły w zakresie wf. Lekcja a ocena z wf. Bezpieczeństwo
ćwiczących na zajęciach wf i sportu. Status program i organizacja Europejskiego wychowania fizycznego.
Podstawowe zasady wychowania fizycznego. Niepełnosprawność a wychowanie fizyczne. W obronie
wychowania fizycznego
Laboratorium Analiza programów nauczania w gimnazjum i liceum. Zapoznanie się z dokumentacją nauczyciela
wf. Pisanie rozkładów materiału dla poszczególnych klas gimnazjalnych i licealnych – sposobem 4 – zadaniowym
i tradycyjnym.
pogadanka, wykład konwencjonalny, wykład konwersatoryjny, pokaz medialny, praca w grupach, giełda
pomysłów
Opis
Symbole
Metody
Efektu
efektów
weryfikacji
Objaśnia i dobiera poznaną teorię i praktykę z zakresu
K2_W05
Bieżąca kontrola na zajęciach
Forma zajęć
Laboratorium
85
Opis
Efektu
Symbole
efektów
Metody
weryfikacji
Forma zajęć
kultury fizycznej podczas lekcji wychowania fizycznego
w gimnazjum.
Identyfikuje i diagnozuje kryteria wpływające na
sprawność fizyczną gimnazjalistów, charakteryzuje
wskaźniki i badania wykorzystywane w ocenie rozwoju
fizycznego.
K2_W06
Charakteryzuje typowe dla młodzieży gimnazjalnej
zaburzenia zdrowia wynikające z nadmiernych obciążeń
podczas zajęć z wychowania fizycznego. Potrafi
rozpoznać nieprawidłowości (defekty) w budowie i
funkcji ciała człowieka
K2_W09
Ocena zaangażowania w dyskusji
K2_W10
Konwersacja-ocena
aktywności
Objaśnia i charakteryzuje specjalistyczne pojęcia
związane z aktywnością fizyczną i wykorzystuje je w
wychowaniu fizycznym i dyscyplinach pokrewnych.
Student potrafi stosować zasady z zakresu ochrony
własności intelektualnej i prawa autorskiego. Potrafi
rozróżniać pracę własną od kompilacji, zapożyczeń i
plagiatu. Posiada zdolność oceny własnego wkładu
pracy
K2_W11
Laboratorium
Wykład
i
Wykład
Wykład
Potrafi planować proces wychowania fizycznego oraz
sprawnie posługiwać się metodami i formami pracy w
gimnazjum uwzględniając zagrożenia zdrowotne i
kwalifikacje do uprawiania sportu.
K2_U05
Praktyczne zastosowanie norm i
przepisów stosowanych w kulturze
fizycznej
Laboratorium
Student rozróżnia specyficzne dla różnych dyscyplin
sportowych kontuzje i urazy. Identyfikuje choroby
układu ruchu powstałe w skutek przeciążeń
K2_U07
Konwersacja-ocena
aktywności
Laboratorium
Stosuje zaawansowane techniki kierowania i
realizowania zajęć z wychowania fizycznego z różnymi
K2_U10
ruchowe z zakresu ćwiczeń stosowanych w różnych
dyscyplinach sportu
K2_U11
Konwersacja-ocena
aktywności
potrafi samodzielnie modyfikować i tworzyć różne
formy aktywności fizycznej w zależności od warunków
K2_U12
Ocena
umiejętności
studenta
Projektuje i tworzy konspekty zajęć z wybranych
dyscyplin wychowania fizycznego i sportu dla
gimnazjalistów
K2_U13
Zadania wykonane indywidualne
K2_K01
K2_K02
Konwersacja-ocena
aktywności
K2_K03
Student wykazuje wiedzę w zakresie umożliwiającym
sprawowanie przywództwa i wykazanie się
przedsiębiorczością, potrafi zorganizować pracę
zespołu, szczególnie w zakresie rekreacji fizycznej i
sportu młodzieży gimnazjalnej
K2_K04
Konwersacja-ocena
aktywności
Jest otwarty na zmiany, chętnie uczestniczy we
wszelkiego rodzaju formach dokształcania zawodowego,
dba o sprawność fizyczną w ciągu całego życia, a tym
samym inspiruje i organizuje proces uczenia się innych
osób.
i
Laboratorium
i
praktycznych
Laboratorium
Laboratorium
Laboratorium
i
Wykład
Laboratorium
Laboratorium
i
Wykład
Laboratorium
86
Opis
Efektu
wykonywaniem zawodu nauczyciela wychowania
fizycznego w gimnazjum
Symbole
efektów
Metody
weryfikacji
Forma zajęć
K2_K06
Jest zdolny do prowadzenia zajęć z dbałością o
bezpieczeństwo własne i uczestników uwrażliwia
podopiecznych na stany przeciążeń w obrębie narządu
ruchu, zachowania prozdrowotne
K2_K07
Ocena
umiejętności
studenta
pracy nauczyciela wychowania fizycznego
przestrzegając zasad etycznych ze szczególnym
uwzględnieniem III etapu edukacji
K2_K08
Jest kreatywny w propagowaniu zdrowotnych,
społecznych i rekreacyjnych wartości aktywności
fizycznej
K2_K09
praktycznych
Wykład
Laboratorium
Wykład
wykład
Laboratorium
WARUNKI ZALICZENIA:
Wykład – zaliczenie na podstawie obecność i aktywne uczestnictwo w zajęciach
Konwersatorium – zaliczenie testu z progami punktowymi minimum 50% punktów oraz kolokwium z pytaniami
otwartymi. Podczas zaliczenia studenci otrzymują losowo wybrane pytania z realizowanych bloków tematycznych.
Studia stacjonarne
(w godz.)
Obciążenie pracą
(w godz.)
Godziny kontaktowe
40
40
wystąpienia; itp.)
35
35
Łącznie
75
75
Studia stacjonarne
2
2
1
1
Łącznie
3
3
2
2
Punkty ECTS
1. Gniewkowski W., Wlaźnik K., 1991, Proces wychowania fizycznego w klasach początkowych. WSiP, W-wa.
2. Strzyżewski St., 1997, Proces wychowania w kulturze fizycznej. WSiP, Warszawa.
3. Sulisz S., 1991, Wychowanie fizyczne w szkole podstawowej. WSiP, Warszawa.
4. Tatarczuk J., 2004, Metodyka wychowania fizycznego. Zagadnienia wybrane. Oficyna Wydawnicza
Uniwersytetu Zielonogórskiego. Zielona Góra, 1-227.
5. Tatarczuk J., Wychowanie fizyczne w edukacji wczesnoszkolnej, s. 1-138, WSP, Zielona Góra 2001.
6. Barański K., Zbiorowe formy ćwiczeń gimnastycznych, Warszawa 1969.
7. Denisiuk L., Kalinowski A., Podstawy teorii i metodyki wychowania fizycznego, Warszawa 1964.
8. Lechowicz L., (red.) Wybrane zagadnienia z organizacji wychowania fizycznego w szkole. Gdańsk 1977.
9. Lewandowski F., (red): Materiały do ćwiczeń z metodyki wf, Warszawa 1968.
10. Pośpiech J., 2003, Wychowanie fizyczne i sport szkolny w krajach europejskich-wybrane problemy.
Opole
11. Światowy kongres wychowania fizycznego, 1999. Berlin AWF Wrocław
87
1. Lider – miesięcznik.
2. Kultura fizyczna miesięcznik.
PROGRAM OPRACOWAŁ:
1. dr hab. Józef Tatarczuk prof. UZ
2. dr Grażyna Biczysko
88
ZZA
AA
AW
WA
AN
NS
SO
OW
WA
AN
NA
A M
ME
ETTO
OD
DY
YK
KA
A W
WY
YC
CH
HO
OW
WA
AN
NIIA
A FFIIZZY
YC
CZZN
NE
EG
GO
O IIII
K o d p r ze d m i o t u : 16.1.WP-WFD- ZMWF
P r o wa d zą c y: dr hab. Józef Tatarczuk, prof. UZ,
Semestr
Liczba godzin
w tygodniu
Forma zajęć
Liczba godzin
w semestrze
Forma zaliczenia
Punkty
ECTS
Studia stacjonarne
W yk ł a d
6
Laboratorium
15
Egzamin
II
1
Zaliczenie z oceną
II
5
W yk ł a d
6
II
Laboratorium
15
II
Egzamin
Zaliczenie z oceną
CEL PRZEDMIOTU:
Wyposażenie studenta w wiedzę dotyczącą programów nauczania, typów i rodzajów lekcji wf, form pracy i metod
dydaktycznych i wychowawczych oraz ich praktyczne zastosowanie.
WYMAGANIA WSTĘPNE:
Winien posiadać wiedzę o rozwoju psychofizycznym dziecka szkolnego. Winien posiadać umiejętności
prowadzenia wszelkich zajęć ruchowych, odbyć i zaliczyć wcześniej praktykę pedagogiczną w szkole
podstawowej.
Laboratorium Opracowywanie konspektów lekcyjnych z zastosowaniem określonych metod nauczania,
samodzielne prowadzenie zajęć ruchowych przez studentów, hospitowanie lekcji wychowania fizycznego
pogadanka, wykład konwencjonalny, wykład konwersatoryjny, pokaz medialny, praca w grupach, giełda
pomysłów
Opis
Symbole
Metody
Efektu
efektów
weryfikacji
Objaśnia i dobiera poznaną teorię i praktykę z zakresu
kultury fizycznej podczas lekcji wychowania fizycznego
na każdym etapie edukacji szkolnej.
Identyfikuje i diagnozuje kryteria wpływające na
sprawność fizyczną dzieci i młodzieży, charakteryzuje
wskaźniki i badania wykorzystywane w ocenie rozwoju
fizycznego.
K2_W05
Kolokwium zaliczeniowe z progami
punktowymi
Forma zajęć
Laboratorium
Laboratorium
K2_W06
89
Opis
Efektu
Symbole
efektów
Charakteryzuje typowe dla dzieci i młodzieży zaburzenia
zdrowia wynikające z nadmiernych obciążeń podczas
zajęć z wychowania fizycznego. Potrafi rozpoznać
nieprawidłowości (defekty) w budowie i funkcji ciała
człowieka
Objaśnia i charakteryzuje specjalistyczne pojęcia
związane z aktywnością fizyczną i wykorzystuje je w
wychowaniu fizycznym i dyscyplinach pokrewnych.
własności intelektualnej i prawa autorskiego. Potrafi
rozróżniać pracę własną od kompilacji, zapożyczeń i
plagiatu. Posiada zdolność oceny własnego wkładu
pracy
Metody
weryfikacji
Forma zajęć
Laboratorium
K2_W09
K2_W10
Konwersacja-ocena
aktywności
K2_W11
i
Laboratorium
Laboratorium
Potrafi planować proces wychowania fizycznego oraz
sprawnie posługiwać się metodami i formami pracy na
różnych etapach edukacyjnych uwzględniając
zagrożenia zdrowotne i kwalifikacje do uprawiania
sportu.
K2_U05
Praktyczne zastosowanie norm i
przepisów stosowanych w kulturze
fizycznej
Laboratorium
Student rozróżnia specyficzne dla różnych dyscyplin
sportowych kontuzje i urazy. Identyfikuje choroby
układu ruchu powstałe w skutek przeciążeń
K2_U07
Konwersacja-ocena
aktywności
Laboratorium
realizowania zajęć z wychowania fizycznego z różnymi
K2_U10
ruchowe z zakresu ćwiczeń stosowanych w różnych
dyscyplinach sportu
K2_U11
Konwersacja-ocena
aktywności
potrafi samodzielnie modyfikować i tworzyć różne
formy aktywności fizycznej w zależności od warunków
K2_U12
Ocena
umiejętności
studenta
Projektuje i tworzy konspekty zajęć z wybranych
dyscyplin wychowania fizycznego i sportu
K2_U13
Zadania wykonane indywidualne
K2_K01
K2_K02
Konwersacja-ocena
aktywności
K2_K03
sprawowanie przywództwa i wykazanie się
sportu
K2_K04
Konwersacja-ocena
aktywności
wykonywaniem zawodu nauczyciela wychowania
fizycznego
K2_K06
Laboratorium
Jest zdolny do prowadzenia zajęć z dbałością o
bezpieczeństwo własne i uczestników uwrażliwia
podopiecznych na stany przeciążeń w obrębie narządu
K2_K07
Ocena
umiejętności
studenta
Laboratorium
wszelkiego rodzaju formach dokształcania
zawodowego, dba o sprawność fizyczną w ciągu całego
życia, a tym samym inspiruje i organizuje proces
uczenia się innych osób.
i
Laboratorium
i
praktycznych
Laboratorium
Laboratorium
Laboratorium
i
Laboratorium
Laboratorium
i
praktycznych
Laboratorium
90
Opis
Efektu
Symbole
efektów
Metody
weryfikacji
Forma zajęć
ruchu, zachowania prozdrowotne
Laboratorium
pracy nauczyciela wychowania fizycznego
K2_K08
społecznych i rekreacyjnych wartości aktywności
fizycznej
K2_K09
Laboratorium
WARUNKI ZALICZENIA:
Laboratorium – zaliczenie z oceną (warunkiem zaliczenia jest przedstawienie konspektów lekcyjnych,
przeprowadzenie na ocenę pozytywną lekcji wf na grupie studenckiej).
Przedmiot kończy się egzaminem na ocenę - student po otrzymaniu zaliczenia z laboratorium pisze egzamin
obejmujący materiał wykładowy. Pytania mają charakter otwarty ocena (liczbowa od 2.0 do 5.0).
Ocena końcowa to ocena z egzaminu
Studia stacjonarne
(w godz.)
Obciążenie pracą
(w godz.)
Godziny kontaktowe
45
45
wystąpienia; itp.)
80
80
Łącznie
125
125
Studia stacjonarne
2
2
3
3
Łącznie
5
5
2
2
Punkty ECTS
1. Gniewkowski W., Wlaźnik K., 1991, Proces wychowania fizycznego w klasach początkowych. WSiP, W-wa.
2. Strzyżewski St., 1997, Proces wychowania w kulturze fizycznej. WSiP, Warszawa.
3. Sulisz S., 1991, Wychowanie fizyczne w szkole podstawowej. WSiP, Warszawa.
4. Tatarczuk J., 2004, Metodyka wychowania fizycznego. Zagadnienia wybrane. Oficyna Wydawnicza
Uniwersytetu Zielonogórskiego. Zielona Góra, 1-227.
5. Tatarczuk J., Wychowanie fizyczne w edukacji wczesnoszkolnej, s. 1-138, WSP, Zielona Góra 2001.
6. Barański K., Zbiorowe formy ćwiczeń gimnastycznych, Warszawa 1969.
7. Denisiuk L., Kalinowski A., Podstawy teorii i metodyki wychowania fizycznego, Warszawa 1964.
8. Lechowicz L., (red.) Wybrane zagadnienia z organizacji wychowania fizycznego w szkole. Gdańsk 1977.
9. Lewandowski F., (red): Materiały do ćwiczeń z metodyki wf, Warszawa 1968.
10. Pośpiech J., 2003, Wychowanie fizyczne i sport szkolny w krajach europejskich-wybrane problemy.
Opole
11. Światowy kongres wychowania fizycznego, 1999. Berlin AWF Wrocław
1. Lider – miesięcznik.
2. Kultura fizyczna miesięcznik.
PROGRAM OPRACOWAŁ:
1. dr hab. Józef Tatarczuk prof. UZ
2. dr Grażyna Biczysko
91
LLE
EK
KK
KO
OA
ATTLLE
ETTY
YK
KA
A
K o d p r ze d m i o t u : 16.1-WP-WFD-LA
O d p o wi e d zi a l n y za p r ze d m i o t : dr Grażyna Biczysko
W yk ł a d
15
Laboratorium
15
dr hab. Evgeny Vrublewskiy, prof.UZ
Semestr
Liczba godzin
w tygodniu
Forma zajęć
Liczba godzin
w semestrze
P r o wa d zą c y:
Studia stacjonarne
1
II
1
Forma zaliczenia
Egzamin
3
W yk ł a d
Laboratorium
9
9
II
Punkty
ECTS
Egzamin
CEL PRZEDMIOTU:
Usystematyzowanie przez studenta wiedzy z zakresu metodyki, techniki i przepisów poszczególnych konkurencji
lekkoatletycznych. Nabycie umiejętności i kompetencji w zakresie programowania i realizacji zajęć sportowych i
rekreacyjnych z konkurencji lekkoatletycznych oraz przygotowanie i przeprowadzenie zawodów lekkoatletycznych
WYMAGANIA WSTĘPNE:
Znajomość metod i zasad nauczania lekkoatletyki w placówkach szkolnych oraz metodyki, techniki i przepisów
wybranych konkurencji lekkoatletycznych.
Treści wykładów: Charakterystyka lekkiej atletyki, jako dyscypliny sportu, konkurencje la i przepisy, podział
na kategorie wiekowe, rodzaje zawodów. Organizacja zawodów- komitet organizacyjny i jego działalność,
komisje sportowe i ich funkcje podczas zawodów lekkoatletycznych, bezpieczeństwo podczas zawodów
lekkoatletycznych. Podstawy treningu sportowego dzieci i młodzieży.
Treści laboratorium: Układanie kalendarza imprez, scenariusza i programu minutowego zawodów
lekkoatletycznych, organizacja zawodów lekkoatletycznych, sporządzanie dokumentacji po odbytych
zawodach
Wykład informacyjny, metoda podająca, poglądowa, syntetyczno-analityczna, pokaz, obserwacja, dyskusja
problemowa, praca w grupach – projekt, zajęcia w terenie
92
Opis
Symbole
Metody
Efektu
efektów
weryfikacji
K2_W05
Student wskazuje i dobiera odpowiednie środki i
metody treningowe dzieci i młodzieży,
Ma pogłębioną i uporządkowaną wiedzę na temat
lekkiej
atletyki,
charakteryzuje
konkurencje
lekkoatletyczne pod względem metodyki, techniki i
przepisów,
Potrafi zorganizować i przeprowadzić zawody
lekkoatletyczne
K2_U10
wyszukiwać, zaprezentować i wdrażać nowe
ćwiczenia do poszczególnych konkurencji
lekkoatletycznych
Student potrafi tworzyć kalendarz imprez
lekkoatletycznych oraz program minutowy
zawodów,
Student
rozumie
potrzebę
dokształcania
zawodowego i jest świadomy rozwoju osobistego w
ciągu całe życie,
jest świadomy zmian zachodzących w
lekkoatletyce, jest otwarty na pomoc i współpracę
K2_U11
egzamin- test z progami punktowymi
Laboratorium
Wykład
laboratorium
projekt
laboratorium
bieżąca kontrola na zajęciach
laboratorium
K2_U13
K2_K01
K2_K02
wykazuje
aktywność
i
kreatywność
w
samodzielnym określeniu priorytetów i podejmuje
działania służące realizacji określonych przez
siebie lub innych zadań związanych z lekkoatletyką
jest zdolny do organizacji imprez lekkoatletycznych
na różnych poziomach i dla różnych grup
wiekowych;
Jest wrażliwy na bezpieczeństwo własne i
uczestników zajęć z lekkoatletyki i rywalizacji z
wykorzystaniem konkurencji lekkoatletycznych
jest kreatywny w propagowaniu zdrowotnych,
społecznych i rekreacyjnych wartości lekkoatletyki
K2_W10
sprawdzian ze znajomości metod
stosowanych
podczas
nauczania
wybranych
konkurencji
lekkoatletycznych
Forma zajęć
K2_K03
K2_K04
projekt
dyskusja
Wykład
dyskusja
laboratorium
wykład
laboratorium
laboratorium
bieżąca kontrola na zajęciach
K2_K07
Znajomość
przepisów
lekkoatletycznych
konkurencji
K2_K09
laboratorium
laboratorium
WARUNKI ZALICZENIA:
Wykłady z przedmiotu kończą się egzaminem w formie pisemnej zgodnym z podanymi kryteriami – test z progami
Laboratorium kończy się zaliczeniem na ocenę. Warunkiem uzyskania pozytywnej oceny jest zaliczenie testu z
progami punktowymi minimum 50% punktów, ocena wykonania grupowego projektu, ocena prac wykonanych
przez studentów (kalendarz imprez, scenariusz, program minutowy zawodów lekkoatletycznych, dokumentacja z
przeprowadzonych zawodów). Ocena końcowa to średnia arytmetyczna z konwersatorium i egzaminu
Studia stacjonarne
(w godz.)
Obciążenie pracą
(w godz.)
Godziny kontaktowe
55
30
wystąpienia; itp.)
25
50
Łącznie
80
80
93
Punkty ECTS
Studia stacjonarne
2
1
1
2
Łącznie
3
3
2
1
1. Stawczyk Z., 1999, (red.) Zarys lekkoatletyki. AWF Poznań.
2. Stawczyk Z., 1998, Gry i zabawy lekkoatletyczne. Poznań .
3. Iskra J., 2006, Lekkoatletyka . Katowice
4. Przepisy zawodów w lekkoatletyce, 2008, PZLA Warszawa.
5. Szelest Z., Sulisz S., Lekkoatletyka. Zbiór ćwiczeń ogólnych i specjalnych. Warszawa 1985
6. Sulisz S., Lekkoatletyka dla najmłodszych. Warszawa 1996
7. Iskra J. 2004, „Lekkoatletyka: podręcznik dla studentów”. Wydawnictwo AWF w Katowicach
8. Iskra J., Skowronek T., Szade B., Walaszczyk A., 2005, Metodyka nauczania lekkoatletyki w szkole.
AWF, Katowice
1. Barankiewicz: S. Leksykon wychowania fizycznego i sportu szkolnego. W-wa 1998. Zienkowicz (red):
Lekka atletyka. Technika - Metodyka - Ćwiczenia Specjalne. Warszawa 1993.
2. Żukowski R., Rzut oszczepem. MAW Warszawa 1988
PROGRAM OPRACOWAŁ:
94
P
PŁŁY
YW
WA
AN
NIIE
E
K o d p r ze d m i o t u : 16.1-WP-WFD-PŁYW
O d p o wi e d zi a l n y za p r ze d m i o t : dr Tomasz Grzybowski
Semestr
Liczba godzin
w semestrze
Forma zajęć
Liczba godzin
w tygodniu
P r o wa d zą c y: dr Tomasz Grzybowski
Forma zaliczenia
Punkty
ECTS
Studia stacjonarne
Laboratorium
30
2
I
2
Laboratorium
18
I
CEL PRZEDMIOTU:
Wykształcenie nauczyciela pływania, który będzie przygotowany do samodzielnego formułowania celów i
opracowywania programów nauczania pływania oraz ich realizacji w warunkach szkolnego wychowania
fizycznego. Usprawnienie w zakresie sportowej techniki pływania oraz umiejętności niezbędnych do
zapewnienia bezpieczeństwa podczas zajęć w wodzie na poziomie Ratownika WOPR.
WYMAGANIA WSTĘPNE:
Znajomość i umiejętność zaprezentowania poprawnej techniki pływania stylami sportowymi.
Laboratorium







Teoria pływania jako zbiór wiedzy o środowisku wodnym, o technice pływania oraz o metodyce nauczania
pływania.
Historia i przepisy pływania.
Zasady bezpieczeństwa oraz kompetencje nauczyciela podczas zajęć w wodzie.
Sportowa technika pływania (st. grzbietowy, kraul, st. klasyczny, st. motylkowy, st. zmienny, starty, nawroty).
Ratownictwo wodne (umiejętności niezbędnych do zapewnienia bezpieczeństwa podczas zajęć w wodzie na
poziomie Ratownika WOPR).
Podstawowe sposoby pływania wykorzystywane przy korygowaniu wad postawy. Zasady stosowania ćwiczeń
pływackich w najczęściej występujących wadach postawy.
Opracowywanie konspektów lekcyjnych, samodzielne prowadzenie zajęć ruchowych w wodzie i lub prelekcji na
temat bezpieczeństwa nad wodą przez studenta.
Wykład, samodzielne opracowanie materiałów metodycznych, zajęcia praktyczne, symulacja, praca w
grupach, obserwacja
Opis
Symbole
Metody
Efektu
efektów
weryfikacji
Student potrafi scharakteryzować relacje między
środowiskiem wodnym a ciałem człowieka
K2_W09
Student ma pogłębioną i uporządkowaną wiedze na
temat pływania, potrafi objaśniać przepisy pływania,
dobierać specjalistyczną terminologię w opisie
techniki i metodyki nauczania pływania,
K2_W10
Forma
zajęć
Laboratorium
Laboratorium
95
Opis
Efektu
Symbole
efektów
zaniedbania charakterystyczne dla pływania różnymi
technikami oraz stosować odpowiednie działania
korygujące, wybiera odpowiednie metody i środki
Metody
weryfikacji
Forma
zajęć
K2_W09
K2_U07
Potrafi samodzielnie przeprowadzić zajęcia ruchowe w
wodzie
K2_W05
sportowe w pływaniu
K2_U10
K2_U12
Obserwacje i ocena
umiejętności
Obserwacje i ocena
umiejętności
Laboratorium
Laboratorium
Laboratorium
ruchowe z zakresu pływania i ratownictwa wodnego
K2_U11
Student rozumie potrzebę dokształcania zawodowego i
jest świadomy rozwoju osobistego w ciągu całe życie
K2_K01
Dyskusja – ocena aktywności
i
Student jest świadomy zmian zachodzących w technice,
przepisach i metodyce nauczania pływania, jest otwarty
na pomoc i współpracę
K2_K02
Dyskusja – ocena aktywności
i
wypadków na zajęciach organizowanych nad wodą, jest
wrażliwy na zapewnienie bezpieczeństwa sobie i uczniom
K2_K07
Obserwacje i ocena
społecznych i rekreacyjnych wartości pływania
K2_K09
umiejętności
Laboratorium
Laboratorium
Laboratorium
Laboratorium
WARUNKI ZALICZENIA:
Laboratorium kończy się zaliczeniem na ocenę. Podstawą zaliczenia jest aktywne uczestnictwo w zajęciach. Ocenie
podlegają:
-
punktów – 25%,
zaprezentowanie poprawnej techniki pływania st. zmiennym wraz ze startami i nawrotami oraz uzyskanie limitów
czasowych na dystansie 100 metrów – 50%,
test sprawnościowy w zakresie ratownictwa wodnego – 10%,
samodzielne przeprowadzenie zajęć ruchowych w wodzie – 10%,
wykonanie grupowego projektu (przygotowanie, realizacji i dokumentacja z przeprowadzonych zawodów) – 5%.
Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest pozytywna ocena z laboratorium.
Studia stacjonarne
(w godz.)
Obciążenie pracą
(w godz.)
Godziny kontaktowe
40
25
wystąpienia; itp.)
40
55
Łącznie
80
80
Studia stacjonarne
1,5
1
1,5
2
3
3
Punkty ECTS
Łącznie
96
2
2
1. Bartkowiak E.: Pływanie sportowe. Warszawa 2008.
2. Czabański B., Filon M., Zatoń K., (red.): Elementy teorii pływania. Wrocław 2003.
3. Dybińska E.: Uczenie się i nauczanie pływania Zagadnienia wybrane. Kraków 2009.
4. Karpiński R.: Pływanie. Podstawy, techniki, nauczanie. Katowice 2009.
5. Laughlin T.: Pływanie dla każdego. Zielonka 2007.
6. Ostrowski A.: Zabawy i rekreacja w wodzie. Warszawa 2003.
7. Prawie wszystko o ratownictwie wodnym. ZG WOPR praca zbiorowa. Warszawa 1993.
8. Rakowski M.: Sportowy trening pływacki. Londyn 2010.
9. Tuliszka M.: 75-lecie Polskiego Związku Pływackiego 1922-1997. Warszawa-Koszalin 1997.
10. Wiesner W.: Nauczanie - uczenie się pływania. Podręcznik dla studentów akademii wychowania fizycznego. Wrocław
2001.
11. Wiesner W., Skalski D.: Podstawy metodycznej edukacji ratowniczej. Skarszewy – Wrocław 2005.
1. Błasiak P., Chadaj M.: Ratownictwo Wodne - vademecum, Warszawa 1993.
2. Cholewa J.: Sterowanie procesem treningowym młodych pływaków. Katowice 2009.
3. Gifford C.: Pływanie. Tajniki sportu. Poznań 2010.
4. Laughlin T., Delves J.: Kraul metodą Total Immersion. Zielonka 2006.
5. Michałowski M.: Pływanie. Historia, zasady, trening. Bielsko-Biała 2010.
6. Montgomery J., Chambers M.: Pływanie. Droga do mistrzostwa. Zielonka 2011.
7. Przybylska A.: Pływanie kraulem czyli jak poprawić technikę i przygotować się fizycznie do sezonu. Toruń 2010.
8. Skalski D.: Ratownik WOPR nauczycielem pływania, Skarszewy 2004.
9. Skalski D., Wademekum ratownika wodnego. Skarszewy 2011.
10. Starosta W.: Czucie wody. (w:) „Trener” 1993 nr 4.
UWAGI:
PROGRAM OPRACOWAŁ:
dr Tomasz Grzybowski
97
W
WY
YC
CH
HO
OW
WA
AN
NIIE
E FFIIZZY
YC
CZZN
NE
E S
SP
PE
EC
CJJA
ALLN
NIIE
E
K o d p r ze d m i o t u : 16.1-WP-WFD- WFiS
O d p o wi e d zi a l n y za p r ze d m i o t : mgr Marta Dalecka
Semestr
Liczba godzin
w tygodniu
Forma zajęć
Liczba godzin
w semestrze
P r o wa d zą c y: mgr Marta Dalecka
Forma zaliczenia
Punkty
ECTS
Studia stacjonarne
Laboratorium
30
2
II
Zaliczenie z oceną
3
Laboratorium
18
II
Zaliczenie z oceną
CEL PRZEDMIOTU:
Wprowadzenie studenta w teoretyczne, metodyczne i praktyczne przygotowanie do pracy z dziećmi i młodzieżą
z zaburzeniami sensorycznymi, upośledzeniem umysłowym oraz dysfunkcją narządu ruchu na różnych etapach
edukacyjnych. Zapoznanie z istotą typowych postaci odchyleń od normy, z którymi spotkać się mogą w pracy pedagogicznej
oraz z metodyką i doborem materiału nauczania WF z uwzględnieniem przeciwwskazań do wykonywania ćwiczeń.
Uwrażliwienie i nauka wykorzystania momentów integracyjnych i rehabilitacyjnych w wychowaniu fizycznym w szkole na
poszczególnych etapach edukacyjnych. Wprowadzenie studentów w istotę niepełnosprawności w naturalnym środowisku
uczniów (praktyki w szkole, w klubie sportowym, stowarzyszeniu).
WYMAGANIA WSTĘPNE:
Znajomość metodyki wychowania fizycznego i podstawowych treści pedagogiki.
Bezpieczeństwo zajęć w grupach dysfunkcyjnych i integracyjnych. Sport, turystyka i rekreacja dzieci i młodzieży
z niepełnosprawnością. Podstawowe zagadnienia z oligofrenopedagogiki, tyflopedagogiki, surdopedagogiki oraz
dysfunkcji narządu ruchu. Zajęcia ruchowe w grupach dysfunkcyjnych i integracyjnych – treści, metody, formy i
środki. Osobowość i kompetencje nauczyciela wychowania specjalnego w zakresie dostosowanej aktywności
ruchowej. Teoria i metodyka wychowania fizycznego osób z dysfunkcjami narządu ruchu, osób z dysfunkcjami
sensorycznymi, osób z upośledzeniem umysłowym, osób niedostosowanych społecznie. Terapia ruchem w
rzadkich zespołach zaburzeń rozwojowych (Autyzm, Zespół Aspergera, itd.) Specyfika wybranych dyscyplin w
sporcie osób niepełnosprawnych. Pomiar i ocena możliwości funkcjonalnych osób ze specjalnymi potrzebami
(metody diagnostyczno - ewaluacyjne). Zaopatrzenie medyczne i sprzęt sportowy w pracy z dzieckiem
niepełnosprawnym. Udział w zajęciach wychowania fizycznego lub zajęciach sportowych w naturalnym
środowisku ucznia z niepełnosprawnością.
Metoda poglądowa, dyskusja problemowa, metoda sytuacyjna, praca w grupach - przygotowanie projektów
grupowych, metoda projektu – projekt indywidualnych
98
Opis
Symbole
Metody
Efektu
efektów
weryfikacji
Rozpoznaje i definiuje procesy psychospołeczne
ważne dla zdrowia i jego ochrony lub kultury
fizycznej.
Objaśnia i dobiera poznaną teorię i praktykę w
pracy z dzieckiem niepełnosprawnych na każdym
etapie edukacji szkolnej.
Weryfikuje błędy i zaniedbania w praktyce,
charakterystyczne dla wychowania fizycznego
skierowanego dla osób niepełnosprawnych.
Projektuje program profilaktyki wykluczenia i
patologii społecznych poprzez wdrażanie
wychowawczych aspektów aktywności fizycznej,
turystyki i rekreacji.
Stosuje umiejętności kierowania i realizowania
zajęć rekreacyjnych, zdrowotnych, sportowych lub
terapii ruchowej w pracy z dziećmi z różnymi
niepełnosprawnościami.
Prezentuje specjalistyczne umiejętności ruchowe z
zakresu wybranych dyscyplin sportu osób
niepełnosprawnych (goalball, koszykówka na
wózkach, boccia, itd.).
Tworzy, stosuje i modyfikuje różne formy
aktywności fizycznej w zależności od rodzaju
niepełnosprawności grupy, warunków
środowiskowych i klimatycznych.
Dba o dokształcanie zawodowe i rozwój osobisty w
ciągu całego życia, a tym samym inspiruje i
organizuje proces uczenia się innych osób.
Student jest zdolny do organizacji pracy zespołu z
uwzględnieniem osób niepełnosprawnych,
wykazuje wrażliwość na ucznia o obniżonej
sprawności psychoruchowej
Wykazuje wrażliwość i świadomość na
bezpieczeństwo własne i podopiecznych podczas
prowadzenia zajęć z uczniami o różnym poziomie
sprawności fizycznej i sensomotorycznej, inspiruje
do działań integracyjnych w działalności
wychowawczej, rekreacyjnej, zdrowotnej i
sportowej.
Forma zajęć
Laboratorium
K2_W04
K2_W05
Sprawdzian teoretyczny z teorii
K2_U07
Dyskusja
Znajomość
metod
stosowanych
podczas
pracy
z
dzieckiem
niepełnosprawnym
Laboratorium
K2_U09
Znajomość
metod
stosowanych
podczas zajęć ruchowych w pracy z
dzieckiem niepełnosprawnym.
Laboratorium
K2_U10
Sprawdzian praktyczny ze znajomości
przepisów i charakterystyki dyscyplin
sportu osób niepełnosprawnych
Laboratorium
K2_U11
K2_U12
Zastosowanie poznanych metod i form
aktywności fizycznej w zależności od
rodzaju niepełnosprawności grupy.
K2_K01
Zastosowanie poznanej wiedzy w życiu
codziennym
K2_K04
Projekt indywidualny i zespołowy
Laboratorium
Laboratorium
Laboratorium
Laboratorium
Laboratorium
Laboratorium
K2_K07
Dyskusja
WARUNKI ZALICZENIA:
Podstawą zaliczenia przedmiotu są zaliczenia pisemne z progami punktowymi, gdzie na uzyskanie
zaliczenia to student musi uzyskać 50% punktów i prezentacja multimedialna oraz aktywny udział w
zajęciach, udział w organizacji zawodów/turnieju sportowego dla dzieci niepełnosprawnych, udział w
obserwacji zajęć wychowania fizycznego dla dzieci niepełnosprawnych, projekt zajęć dla grupy
niepełnosprawnych sportowców (sekcja boccia, sekcja pływania), prezentacja multimedialna dotycząca
sportu, rekreacji i turystyki osób niepełnosprawnych
Ocenie podlegają:

wiadomości teoretyczne na podstawie wiedzy zdobytej na zajęciach,

obserwacje zachowań studenta podczas zajęć, zwrócenie szczególnej uwagi na podejście
studenta do osób z niepełnosprawnością,

prowadzone lekcje dla osób niepełnosprawnych,

opracowane przez studenta materiały metodyczne (scenariusze lekcji, konspekty lekcji,
prezentacja multimedialna)

zaangażowanie i podejście studenta do organizacji turnieju/ zawodów sportowych dla dzieci
niepełnosprawnych

stosowanie rozwiązań metodyczno - organizacyjnych w trakcie prowadzenia zajęć praktycznych.
99
Studia stacjonarne
(w godz.)
Obciążenie pracą
(w godz.)
Godziny kontaktowe
50
30
wystąpienia; itp.)
30
50
Łącznie
80
80
Studia stacjonarne
2
1
1
2
Łącznie
3
3
2
1
Punkty ECTS
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15.
16.
17.
18.
19.
20.
21.
Bogdanowicz M. , Kisiel B. , Przasnyska M. (1994) Metoda Weroniki Sherborne w terapii
i wspomaganiu rozwoju dziecka. WSiP Warszawa.
Brzeźiński W. (1990) Wychowanie fizyczne specjalne - Część I. Skrypt Uniwersytetu
Szczecińskiego.
Brzeźiński W. (1990) Wychowanie fizyczne specjalne - Część II - Rewalidacja dzieci i młodzieży
upośledzonej umysłowo. Skrypt US.
Doroszewska M. (1981) Pedagogika specjalna - T. I i II . Wrocław.
Maszczak T. (1990) Wychowanie fizyczne i sport dzieci specjalnej troski. Skrypt AWF Warszawa.
Maszczak T. (1991) Poziom rozwoju somatycznego i motorycznego dzieci upośledzonych
umysłowo. Warsztaty badawcze AWF Warszawa.
Damentko M. (1990) Stan fizyczny wychowanków zakłada poprawczych w Polsce. Warsztaty
badawcze AWF Warszawa.
Marchewka A. (1999) Wychowanie fizyczne specjalne. Skrypt AWF w Krakowie
Sherborne V. (1997) Ruch rozwijający dla dzieci. PWN, Warszawa
Sękowska Z. (1998) Wprowadzenie do pedagogiki specjalnej, Wydawnictwo WSPS Warszawa
Brzeziński W., Jędruch E. (1999) Wychowanie fizyczne specjalne, część III. Rewalidacja dzieci i
młodzieży niepełnosprawnej. Rozprawy i Studia Uniwersytetu Szczecińskiego.
Gawlik K., Walaszczyk A. (2002) Gry i zabawy ruchowe w szkołach specjalnych. AWF Katowice
Zwierzchowska A., Gawlik K. (2005) Wychowanie fizyczne dzieci i młodzieży niesłyszącej
i słabosłyszącej. Skrypt AWF Katowice.
Gawlik K., Zwierzchowska A. (2004) Wychowanie fizyczne dzieci i młodzieży z niepełnosprawnością
intelektualną. Skrypt AWF Katowice.
Gawlik K., Zwierzchowska A.(2004) Wychowanie fizyczne niewidomych i słabo widzących. AWF
Katowice.
Dziedzic J. (1996) Kultura fizyczna osób niepełnosprawnych. Psychopedagogiczne i medyczna
studium terminologiczne. Skrypty AWF Poznań, nr 118.
Bolach E. (1994) Zespołowe gry sportowe jako sposób doskonalenia systemu kompensacyjnego
inwalidów narządu wzroku. Studia i monografie AWF Wrocław, 38.
Witkowski D., Nowicki Paweł (1998) Piłka nożna dla osób niewidomych i niedowidzących-nowa
forma rehabilitacji. Postępy Rehabilitacji z.4,s.145-151.
Olimpiady Specjalne Polska: http://www.olimpiadyspecjalne.pl
Sobiecka J. Rola sportu w procesie kompleksowej rehabilitacji polskich uczestników Igrzysk
Paraolimpijskich. Studia i Monografie Nr 9 AWF, Kraków 2000
Kowalik s. (2009) kultura fizyczna osób z niepełnosprawnością: dostosowana aktywność ruchowa
PROGRAM OPRACOWAŁ: mgr Marta Dalecka
100
O
OD
DN
NO
OW
WA
A B
BIIO
OLLO
OG
GIIC
CZZN
NA
A
K o d p r ze d m i o t u : 12.6-WP-WFD-OB.
O d p o wi e d zi a l n y za p r ze d m i o t : dr Ewa Skorupka
Semestr
Liczba godzin
w tygodniu
Forma zajęć
Liczba godzin
w semestrze
P r o wa d zą c y: mgr Jacek Dudzic, mgr Joanna Drop
Forma zaliczenia
Punkty
ECTS
Studia stacjonarne
W yk ł a d
Laboratorium
15
15
1
1
Zaliczenie
II
3
W yk ł a d
9
Laboratorium
9
Zaliczenie
II
CEL PRZEDMIOTU:
Zaznajomienie studentów z celem, zasadami, warunkami stosowania odnowy biologicznej w procesie treningu fizycznego i
szkolenia sportowego. Wprowadzenie podstawowych wiadomości o zabiegach fizykalnych, masażu i fizjoterapii
stosowanych w odnowie biologicznej. Wskazanie metod i środków stosowanych w procesie optymalizacji wypoczynku
zawodnika. Zdobycie umiejętności praktycznych koniecznych do programowania, organizacji i realizacji odnowy
biologicznej.
WYMAGANIA WSTĘPNE:
Podstawowa wiedza z zakresu, anatomii i fizjologii człowieka.
Treści wykładów: definicje, zadania, środki i metody stosowane w odnowie biologicznej. Wpływ masażu na
organizm, wskazania i przeciwwskazania do jego stosowania, rodzaje masażu, mechanizm działania masażu
sportowego. Czynniki fizykalne we wspomaganiu wypoczynku i treningu fizycznego - rodzaje zabiegów
fizykalnych stosowanych w odnowie biologicznej (sauna, okłady i kąpiele borowinowe, kąpiele solankowe,
promieniowanie, leczenie zimnem- krioterapia, elektroterapia, ultradźwięki, magnetoterapia, laseroterapia).
System odnowy biologicznej, zasady stosowania jej środków, programowanie odnowy biologicznej z
uwzględnieniem różnych grup wiekowych.
Treści laboratorium praktyczne zapoznanie studentów z najczęściej stosowanymi środkami odnowy biologicznej – masażem
sportowym, zabiegami w środowisku wodnym, sauną, krioterapią oraz wybranymi zabiegami z zakresu fizykoterapii.
Obserwacja wykonywania zabiegów fizykalnych w ośrodku odnowy biologicznej. Programowanie oddziaływania
fizjoterapeutycznego w urazach mięśni, ścięgien, stawów, kości i urazach nerwów obwodowych. Praca w grupach nad
opracowaniem programów odnowy biologicznej w poszczególnych okresach procesu treningowego z uwzględnieniem
różnych dyscyplin sportowych.
101
Wykład, wykład konwersatoryjny, metoda poglądowa, dyskusja problemowa, obserwacja, praca w grupach – projekt.
Opis
Symbole
Metody
Efektu
efektów
weryfikacji
Student definiuje i wyjaśnia stosowane w procesie
treningu fizycznego i szkolenia sportowego zabiegi
fizjoterapeutyczne z zakresu odnowy biologicznej.
Charakteryzuje różne rodzaje zabiegów fizykalnych, zna
zasady, wskazania i przeciwwskazania do ich stosowania.
Analizuje i przewiduje przebieg treningu fizycznego pod
kątem negatywnego wpływu na zdrowie i stan narządu
ruchu wykorzystując środki odnowy biologicznej
Student dostosowuje zabiegi z zakresu odnowy
biologicznej z uwzględnieniem stanu, wieku i rodzaju
urazu. Identyfikuje choroby układu ruchu powstałe w
skutek przeciążeń.
K2_W02
K2_W03
K2_U03
Egzamin pisemny z progami
punktowymi
Forma
zajęć
Wykład
sprawdzian z progami punktowymi;
Laboratorium
Laboratorium
K2_U05
zadania praktyczne
projekt zaliczeniowy
Jest świadomy negatywnych skutków treningu
sportowego, wykazuje aktywność i kreatywność
w wykorzystywaniu dostępnych środków odnowy
biologicznej
K2_K05
Prezentuje świadomość dotyczącą bezpieczeństwa
treningu sportowego, wykazuje wrażliwość na objawy
przetrenowania
K2_K07
Laboratorium
Laboratorium
WARUNKI ZALICZENIA:
Wykłady: z przedmiotu kończą się zaliczeniem na podstawie pracy pisemnej dotyczącej zagadnień poruszanych na
wykładach zgodnie z podanymi kryteriami – test z progami punktowymi składający się z pytań zamkniętych i otwartych.
Minimum na uzyskanie zaliczenia to 50% punktów.
Laboratorium: kończą się zaliczeniem na ocenę. Metodami weryfikacji efektów kształcenia są: test z progami
punktowymi umiejętności praktycznego doboru i planowania zabiegów odnowy biologicznej w różnych urazach.
Minimum na uzyskanie zaliczenia to 50% punktów. Aktywny udział w hospitacji zabiegów wykonywanych w
ośrodku odnowy biologicznej. Ocena wykonania grupowego projektu z zakresu odnowy biologicznej. Ocena
końcowa jest średnią arytmetyczną wszystkich ocen cząstkowych.
Ocena końcowa jest średnią arytmetyczną końcowych ocen z egzaminu i laboratorium.
Studia stacjonarne
(w godz.)
(w godz.)
40
28
35
47
75
75
Studia stacjonarne
Studia stacjonarne
1,5
1
1,5
2
Obciążenie pracą
Godziny kontaktowe
wystąpienia; itp.)
Łącznie
Punkty ECTS
102
Łącznie
3
3
1
1
1. Dobrzański T., Medycyna wychowania fizycznego i sportu. Sport i Turystyka, Warszawa 1989.
2. Gieremek K., Dec L., Zmęczenie i regeneracja sił. Odnowa biologiczna. HasMed, Katowice 2000.
3. Kasperczyk T., Fenczyn J., Podręcznik odnowy psychosomatycznej. PZWL, Warszawa 1996.
4. Magiera L., Walaszek R., Masaż sportowy z elementami odnowy biologicznej. Biosport, Kraków 2007.
5. Podgórski T., Masaż w rehabilitacji i sporcie. AWF, Warszawa 1992.
LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA
UWAGI:
PROGRAM OPRACOWAŁ:
dr Ewa Skorupka
103
M
ME
ETTO
OD
DY
YK
KA
A P
PR
RA
AC
CY
Y O
OP
PIIE
EK
KU
UŃ
ŃC
CZZO
O--W
WY
YC
CH
HO
OW
WA
AW
WC
CZZE
EJJ
K o d p r ze d m i o t u : 05.1-WP-WFD-MPOW
O d p o wi e d zi a l n y za p r ze d m i o t : dr Anna Szczęsna
k o n we r s a t o r i u m
30
k o n we r s a t o r i u m
18
Pracownik Katedry Opieki, Terapii i Profilaktyki
Społecznej
Semestr
Liczba godzin
w tygodniu
Forma zajęć
Liczba godzin
w semestrze
P r o wa d zą c y:
Forma zaliczenia
Studia stacjonarne
2
III
III
Punkty
ECTS
Zaliczenie z oceną
2
Zaliczenie z oceną
CEL PRZEDMIOTU:
Poznanie i adekwatne, refleksyjne zastosowanie metod i form pracy opiekuńczo-wychowawczej. Rozwijanie umiejętności
przygotowania dokumentacji pracy opiekuńczo-wychowawczej (scenariusze zajęć). Uświadomienie indywidualnych
zasobów i ograniczeń w pracy opiekuńczo-wychowawczej. Rozwijanie umiejętności interpersonalnych potrzebnych w
pracy opiekuńczo-wychowawczej
WYMAGANIA WSTĘPNE:
Podstawy pedagogiki i psychologii ogólnej
Wprowadzenie do pracy z grupą: ustalenie kontraktu grupowego. Zasady funkcjonowania grup, zasady integracji
grupy, dynamika rozwoju grupy. Podstawowe problemy komunikacji w pracy opiekuńczo-wychowawczej. Bariery
komunikacyjne i ich znaczenie w procesie wychowania. Rozwijanie umiejętności komunikacyjnych. Agresjaasertywność –uległość w pracy opiekuńczo-wychowawczej. Wykorzystanie zachowań asertywnych w relacjach
wychowawczych. Budowanie obrazu własnej osoby w oparciu o relacje w grupie. Wzmacnianie poczucia własnej
wartości. Dokumentacja w pracy opiekuńczo-wychowawczej. Samodzielna realizacja zajęć wychowawczych
według przygotowanych scenariuszy.
Praca w grupach, gry dydaktyczne, inscenizacje, gry symulacyjne, praca z książką, metody ekspresyjne,
dyskusja, burza mózgów
Opis
Symbole
Metody
efektu
efektów
weryfikacji
Student definiuje podstawowe pojęcia z metodyki
wykonywania typowych zadań, norm, procedur
stosowanych w różnych obszarach działalności
pedagogicznej i na różnych etapach edukacyjnych.
Wykorzystuje podstawową wiedzę teoretyczną z
zakresu pedagogiki oraz powiązanych z nią
K2_W04
K2_W08
Forma zajęć
Ocena aktywności i
Konwersatorium
Ocena aktywności i
Konwersatorium
104
Opis
efektu
Symbole
efektów
dyscyplin w celu analizowania i interpretowania
problemów edukacyjnych, wychowawczych
opiekuńczych i pomocowych, a także motywów i
wzorów ludzkich zachowań
Potrafi generować rozwiązania konkretnych problemów
pedagogicznych i prognozować przebieg ich
rozwiązywania oraz przewidywać skutki planowanych
działań
K2_U5
Generuje rozwiązania konkretnych problemów
pedagogicznych i prognozuje przebieg ich
rozwiązywania oraz przewidywać skutki
planowanych działań
Ocenia przydatność typowych metod, procedur i
dobrych praktyk do realizacji zadań związanych z
różnymi sferami działalności pedagogicznej potrafi
posługiwać się podstawowymi ujęciami
teoretycznymi w celu analizowania, interpretowania
oraz projektowania strategii działań
pedagogicznych
Metody
weryfikacji
Rozwiązywanie zadań
problemowych.
Forma zajęć
Ocena aktywności i
problemowych.
Konwersatorium
Ocena projektu zajęć op.-wych.
K2_U9
Ocena aktywności i
praktycznych studenta.
Konwersatorium
Ocena zaangażowania w dyskusji.
Odpowiedzialnie przygotowuje się do swojej pracy,
projektuje i wykonuje działania pedagogiczne,
wykorzystuje zdobytą wiedze do rozstrzygania
dylematów pojawiających się w pracy zawodowej
K2_K3
problemowych.
Konwersatorium
Ocena projektu zajęć op.-wych.
Ma przekonanie o wadze zachowania się w
sposób profesjonalny, refleksji na tematy etyczne i
przestrzegania zasad etyki zawodowej
K2_K06
Konwersatorium
WARUNKI ZALICZENIA:
Przedmiot kończy się zaliczeniem z oceną na podstawie samodzielnie przygotowanych scenariuszy zajęć
wychowawczych na różnych etapach edukacyjnych (kryteria oceny: formułowanie adekwatnych celów zajęć,
dobór odpowiednich do tematu metod i form pracy, innowacyjność, twórczość), hospitacji samodzielnie
realizowanych zajęć wychowawczych w wyznaczonej grupie (kryteria oceny: adekwatność doboru metod i form
pracy z grupą przemienność aktywności, tempa pracy, form organizacyjnych, realizacja postawionych celów,
zastosowanie założeń etycznych w pracy
Obciążenie pracą
Godziny kontaktowe
wystąpienia; itp.)
Łącznie
Studia stacjonarne
(w godz.)
(w godz.)
35
25
25
35
60
60
105
Punkty ECTS
Studia stacjonarne
Studia stacjonarne
1
1
1
1
Łącznie
2
2
1
1
1. Gajewska G. Pedagogika opiekuńcza i jej metodyka. Wybrane zagadnienia teorii, metodyki
i praktyki opiekuńczo-wychowawczej. Zielona Góra, 2004
2. Gajewska G., Doliński A. Teoretyczno-metodyczne aspekty warsztatu pedagoga, Zielona
Góra 2007.
3. Kamińska U. Metodyka pracy wychowawczo-opiekuńczej. Katowice 2002
4. Vopel K.W. Poradnik dla prowadzących grupy. Kielce1999, Jedność
1. Gajewska G., Doliński A., Szczęsna A. Teoretyczno-metodyczne aspekty zajęć wychowawczych z
dziećmi i młodzieżą T.1-12 Zielona Góra, 2002-2011
2. Diemut H. Łagodzenie konfliktów w szkole i w pracy z młodzieżą: poradnik do treningu mediacji.
Kielce; 2002
3. Król – Fijewska M. Stanowczo, łagodnie, bez lęku, Warszawa 2007.
UWAGI:
PROGRAM OPRACOWAŁ: dr Anna Szczęsna
106
N
NO
OW
WO
OC
CZZE
ES
SN
NE
E FFO
OR
RM
MY
Y TTA
AŃ
ŃC
CA
A
K od p r ze dm io tu : 16.1-WP-WFD- NFT
J ę z yk n auc za n i a : polski
O d po wi e d zi a l n y za pr z edm i ot : dr Marek Rokita
Pr o wa d ząc y: dr Marek Rokita
Forma zajęć
Liczba
godzin w
semestrze
Liczba
godzin w
t yg o d n i u
Semestr
Forma zaliczenia
Punkty
ECTS
Studia stacjonarne
Laboratorium
15
1
III
Zaliczenie z oceną
2
Laboratorium
III
9
Zaliczenie z oceną
CEL PRZEDMIOTU:



Założeniem przedmiotu jest:
Doskonalenie metodyki nauczania ćwiczeń rytmiczno-tanecznych
Przyswojenie techniki tańca nowoczesnego
Planowanie i organizacja zajęć rytmiczno-tanecznych różnych grup wiekowych
WYMAGANIA WSTĘPNE:
Znajomość podstawowych pojęć z zakresu muzyki i rytmiki oraz podstawowe elementy technik tańca.







Znaczenie różnych rytmów w zajęciach ruchowych
Metodyka ćwiczeń rytmiczno-tanecznych
Technika wykonywanych elementów i kroków tanecznych.
Komponowanie choreografii tanecznych
Dobór choreografii z uwzględnieniem wieku ucznia
Ocena techniki ruchu
Organizacja rywalizacji tanecznych

Ćwiczeniowa:

syntetyczno- analityczna

obserwacja,

dyskusja problemowa,

prezentacja,

pokaz,

ćwiczenia przedmiotowe,

opis, objaśnienie
107
Opis
Efektu
Symbole
efektów
Potrafi objaśnić zagadnienia związane, techniką
tańca i metodyką zajęć tanecznych.
Student potrafi samodzielnie modyfikować i tworzyć
różne choreografie taneczne w zależności od wieku
grupy,
Zdobycie umiejętności językowych na poziomie B2
poprzez uczestniczenie w części konwersatoriów
prowadzonym w języku niemieckim
K2_W05
Metody
Weryfikacji
Forma zajęć
Laboratorium
Sprawdzian z progami punktowymi
Laboratorium
K2_U12
K2_U15
Obserwacja,
ocena
praktycznych studenta,
umiejętności
Laboratorium
Jest zdolny do organizacji rywalizacji przeglądów
tańca potrafi zorganizować pracę zespołu
Jest wrażliwy na bezpieczeństwo własne i
uczestników zajęć tanecznych i rywalizacji
z wykorzystaniem tańca
K2_K04
K2_K07
Prezentacja
WERYFIKACJA EFEKTÓW KSZTAŁCENIA I WARUNKI ZALICZENIA:
zaliczenie praktyczne:
 demonstruje zgodnie z zasadami budowania i techniki ciągi choreograficzne poszczególnych tańców
ocena na podstawie obserwacji zachowań
 Potrafi przygotować i przeprowadzić zajęcia taneczne dla różnych grup wiekowych- ocena na podstawie
obserwacji zachowań
 Potrafi organizować rywalizację umiejętności tanecznych - ocena na podstawie indywidualnej pracy
pisemnej
Zaliczenie pisemne
 Sprawdzenie wiedzy z zakresu zagadnień techniki i metodyki na podstawie odpowiedzi.
Ocena końcowa to średnia ocen za poszczególne formy sprawdzające
Studia stacjonarne
(w godz.)
(w godz.)
Godziny kontaktowe
28
25
przygotowanie: pracy pisemnej, projektu, prezentacji, raportu, wystąpienia;
itp.)
25
28
53
53
Studia stacjonarne
1
1
1
1
Łącznie
2
2
1
1
Obciążenie pracą
Łącznie
Punkty ECTS
108
11. Bednarzowa B., Młodzikowska M.: Tańce- wybór dla potrzeb wychowania fizycznego. WSWF.
Gdańsk 1978.
12. Grafczyńska J.: Rytmika CPARA. Wa-wa 1963.
13. Grafczyńska J., Dąbrowska M.: Zabawy rytmiczne i umuzykalniające dla dzieci CPARA 1964.
14. Gwardys M.: Technika tańca COMUK Wa-wa 1975.
15. Kuźmińska O. Popielewska H.: Taniec rytm muzyka AWF Poznań 1995.
16. Hryniewiecka J.,Ostrowska I.: Polskie tańce narodowe w formie towarzyskiej. CPARA. Wa-wa
1967
17. Kapczyńska M. Sroka Cz.: Tańce towarzyskie AWF, Wa-wa 1978.
18. Moll K.: Wszystkie pary tańczą Wyd. Związkowe CRZZ Wa-wa 1966.
19. Siemkowicz J.: Ćwiczenia muzyczno ruchowe PZWS Wa-wa 1972.
20. Wieczysty M.: Tańczyć może każdy PWM. Kraków. 1986.
PROGRAM OPRACOWAŁ:
dr Marek Rokita
109
TTE
EO
OR
RIIA
A TTR
RE
EN
NIIN
NG
GU
U
K o d p r ze d m i o t u : 16.1-WP-WFD-TeTr
O d p o wi e d zi a l n y za p r ze d m i o t : dr hab. Evgeny Vrublevskiy, prof. UZ
dr hab. Evgeny Vrublevskiy, prof. UZ
W yk ł a d
15
15
W yk ł a d
9
Konwersatorium
9
dr Michał Bajdziński
Semestr
Liczba godzin
w tygodniu
Forma zajęć
Liczba godzin
w semestrze
P r o wa d zą c y:
Forma zaliczenia
Studia stacjonarne
1
Egzamin
III
1
Zaliczenie z oceną
Egzamin
III
Punkty
ECTS
3
Zaliczenie z oceną
CEL PRZEDMIOTU:
Wprowadzenie w podstawową problematykę teorii treningu sportowego. Poznanie zasad technologii, organizacji,
kontroli i kierowania procesem treningowym. Przedstawienie najnowszych kierunków rozwoju sportu
wyczynowego i profesjonalnego, systemów naboru i selekcji do szkolenia i współzawodnictwa. Wyposażenie w
system wiedzy i podstawowych umiejętności z zakresu technologii treningu sportu dzieci i młodzieży,
umożliwiający podjęcie pracy szkoleniowej i kierowanie treningiem sportu wyczynowego i profesjonalnego na
wszystkich poziomach szkolenia.
WYMAGANIA WSTĘPNE:
Wiedza z zakresu teorii sportu, fizjologii ogólnej człowieka, podstaw pedagogiki i metodyki sportów
indywidualnych i zespołowych
Wykład: Podstawowe pojęcia i kierunki rozwoju wiedzy o treningu. Teoria treningu a teoria sportu. Wykorzystanie
nowoczesnej aparatury pomiarowej podstawą naukowego kierowania procesem treningowym. Kierowanie
systemem szkolenia sportowego. Organizacja kontroli procesu treningowego i działalności sportowej. Nauczanie
techniki sportowej na różnych etapach szkolenia treningowego. Style pedagogicznej pracy trenera a jej
efektywność.
Konwersatorium: Kierowanie etapowe w procesie wieloletniego szkolenia. Struktura czasowa treningu
wyczynowego. Struktura rzeczowa treningu. Kontrola efektów treningu bieżących, przedłużonych i
skumulowanych. Obserwacja przebiegu walki sportowej. Metrologiczne wymagania w zakresie badań
110
somatycznych, przygotowania psychofizycznego, rozwoju poszczególnych systemów i narządów w warunkach
treningu i zawodów sportowych. Wskazanie kierunków poszukiwań podnoszenia efektywności procesu
treningowego i tendencji rozwojowych technologii treningu sportowego. Pozapodmiotowe środki przygotowania
sportowców do startu. Praktyczne wykorzystanie matematyczno – statystycznych metod analizy przebiegu walki
sportowej.
Metody słowne; wykład z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych. Metody eksponujące: film, pokaz. Metoda
tekstu przewodniego, praca z książką, praca z dokumentem źródłowym.
Opis
Symbole
Metody
Efektu
efektów
weryfikacji
wiąże wiedzę z różnych dziedzin nauk o
sporcie i stosuje specjalistyczną
terminologię teorii treningu
wykorzystywaną w procesie treningowym
identyfikuje i umie eliminować błędy i
zaniedbania dydaktyczne i wychowawcze
w praktyce treningu sportowego
K2_W10
umiejętnie stosuje środki wychowawcze
specyficzne dla sportu w resocjalizacji
K2_U07
opracowania w zakresie planowania
procesu treningowego
K2_U09
rozumie potrzebę i planuje własne
dokształcanie się zawodowe trenera
sportowego
K2_U13
rozwiązuje problemy pojawiające się w
zawodzie trenera sportowego
K2_K01
K2_K06
Forma
zajęć
Wykład
Wykład
Wykład
Wykład
Wykład
Wykład
Wykład
WARUNKI ZALICZENIA:
Egzamin końcowy z przedmiotu obejmuje zagadnienia teoretyczne z programu ćwiczeń i wykładów.
Warunkiem zaliczenia jest aktywny udział w zajęciach i hospitacjach, przygotowanie prac i analiz diagnozy
przebiegu meczu wybranego sportu zespołowego.
Wykłady z przedmiotu kończą się egzaminem w formie pisemnej zgodnym z podanymi kryteriami – test z
progami punktowymi składający się z pytań zamkniętych i otwartych. Minimum na uzyskanie zaliczenia to
50% punktów.
Ćwiczenia kończą się zaliczeniem na ocenę. Metodami weryfikacji efektów kształcenia są: test z progami
punktowymi, pisemne analizy z obserwacji przebiegu walki sportowej. Ocena końcowa to średnia arytmetyczna z
ćwiczeń i egzaminu.
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Obciążenie pracą
(w godz.)
(w godz.)
111
Godziny kontaktowe
wystąpienia; itp.)
45
25
30
50
75
75
Studia stacjonarne
Studia stacjonarne
2
1
1
2
Łącznie
3
3
1
1
Łącznie
Punkty ECTS
LITERATURA PODSTAWOWA
1. Bajdziński M., Rokita M. (2011): Teoria treningu tańca sportowego. Monografia Uniwersytetu
Zielonogórskiego, 1-322, Zielona Góra.
2. Naglak Z.: Metodyka trenowania sportowca. Wrocław 1999. AWF.
3. Raczek J.: Podstawy szkolenia sportowego dzieci i młodzieży. Warszawa 1991. RCMSzKFiS.
4. Rokita M., Bajdziński M. (): Podstawy teorii treningu motorycznego w sportowym tańcu towarzyskim. AWF
w Poznaniu, PTT, Gorzów Wlkp. – Kraków, 20061- 241.
5. Sozański H. (red.): Podstawy teorii treningu sportowego. Warszawa 1999. RCMSzKFiS.
6. Sozański H.: Wybrane aspekty kwalifikacji dzieci i młodzieży do sportu i treningu. PFSM Warszawa 2005
7. Perkowski K., Śledziewski D.: Metodyczne podstawy treningu sportowego. RCMSzKFiS, Warszawa, 1998.
8. Zaporożanow W.,Sozański H.: Dobór i kwalifikacja do sportu. Warszawa 1997. RCMSzKFiS
Ljach W.: Kształtowanie zdolności motorycznych dzieci i młodzieży. COS, Warszawa, 2003.
Prus G.: Przygotowanie kondycyjne w sporcie. AWF, Katowice, 2003.
Sozański H. (red.): Sport dzieci i młodzieży. Vademecum trenera. Warszawa 1994. RCMSzKFiS.
Raczek J., Młynarski W., Ljach W.: Kształtowanie i diagnozowanie koordynacyjnych zdolności
motorycznych. AWF, Katowice, 2002.
PROGRAM OPRACOWAŁ:
1.
2.
3.
4.
112
K
KO
OS
SZZY
YK
KÓ
ÓW
WK
KA
A
K o d p r ze d m i o t u : 16.1-WP-WFD-Kosz
O d p o wi e d zi a l n y za p r ze d m i o t : mgr Piotr Galant, mgr Ewa Misior
Semestr
Liczba godzin
w tygodniu
Forma zajęć
Liczba godzin
w semestrze
P r o wa d zą c y: mgr Piotr Galant, mgr Ewa Misior
Forma zaliczenia
Punkty
ECTS
Studia stacjonarne
Laboratorium
30
2
III
2
Laboratorium
18
III
CEL PRZEDMIOTU:
programów nauczania gry w koszykówkę oraz ich realizacji w warunkach szkolnego wychowania fizycznego.
Usprawnienie studentów w zakresie techniki gry w koszykówkę.
WYMAGANIA WSTĘPNE:
Podstawowe umiejętności techniczne gry w koszykówkę. Znajomość przepisów gry.
Charakterystyka gry w koszykówkę.
-
Zarys historii koszykówki w Polsce i na świecie.
Aktualne przepisy gry, sędziowanie i protokołowanie.
Organizacja gry na poszczególnych etapach szkolenia.
Obserwacja i analiza meczu w koszykówkę.
-
Znaczenie oraz rodzaje obserwacji gry w odniesieniu do działań motorycznych, technicznych i taktycznych.
Przykładowe arkusze obserwacyjne.
Opracowanie danych zgromadzonych w arkuszach obserwacyjnych.
Technika, systematyka i metodyka nauczania:
-
poruszania się po boisku,
chwytów i podań,
kozłowania,
rzutów do kosza.
Taktyka gry w koszykówkę.
-
Taktyka indywidualna w poszczególnych elementach gry.
Ćwiczenia taktyczne realizowane w różnych formach (małe gry, fragmenty gry, gry szkolne, gry właściwe, mecze).
Koszykówka dzieci i młodzieży.
113
-
Struktura i etapy szkolenia w koszykówce.
Ćwiczenia, gry i zabawy przygotowujące do gry w koszykówkę (podania, rzuty, chwyty itp.).
Jednostka treningowa
-
Rodzaje rozgrzewek
Przykładowe jednostki treningowe na poszczególnych etapach szkolenia w zakresie kształtowania sprawności
fizycznej i umiejętności technicznych.
Obserwacja, samodzielne opracowanie materiałów metodycznych, ćwiczenia praktyczne, zajęcia w
grupach.
Opis
Symbole
Metody
Efektu
efektów
weryfikacji
Student potrafi scharakteryzować grę w
koszykówkę, objaśniać przepisy gry, dobierać
specjalistyczną terminologię w zakresie gry w
koszykówkę, wybiera odpowiednie metody i środki
K2_W05
K2_W10
Forma zajęć
laboratorium
laboratorium
zaniedbania w praktyce charakterystyczne dla gry w
koszykówkę oraz stosować odpowiednie działania
korygujące
K2_U07
sportowe w koszykówkę dla różnych grup
społecznych
K2_U10
ruchowe z zakresu gry w koszykówkę
K2_U11
wszelkiego rodzaju formach dokształcania zawodowego,
jest świadomy zmian zachodzących w grze w
koszykówkę, jest otwarty na pomoc i współpracę
laboratorium
laboratorium
laboratorium
K2_K01
K2_K02
laboratorium
K2_K07
społecznych i rekreacyjnych wartości gier i zabaw z piłką
K2_K09
laboratorium
WARUNKI ZALICZENIA:
organizacji zawodów sportowych w piłkę ręczną, udział w obserwacji zajęć piłki ręcznej, przeprowadzenie analizy
statystycznej meczu w piłkę ręczną, przeprowadzenie gry lub zabawy w nauczaniu techniki lub taktyki piłki ręcznej. Ocenie
podlega:
-
punktów – 40%
opracowane przez studenta materiały metodyczne (konspekty, arkusze statystyczne, protokoły) – 20%
Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest pozytywna ocena z konwersatorium.
Studia stacjonarne
(w godz.)
Obciążenie pracą
Godziny kontaktowe
35
(w godz.)
25
114
wystąpienia; itp.)
25
35
Łącznie
60
60
Studia stacjonarne
1
1
1
1
Łącznie
2
2
1
1
Punkty ECTS
1. Arlet T., Koszykówka – podstawy techniki i taktyki. Kraków, 2001.
2. Bondarowicz M., Zabawy w grach zespołowych. Warszawa, 1998.
3. Chromiński Z., Metody sportu dzieci i młodzieży. Wyd. Sport i Turystyka, 1976.
4. Huciński T., Koszykówka, Wrocław, 2001.
5. Koszykówka dla zawodników, wskazówki dla trenerów. Wyd. FIBA, Warszawa, 2001.
6. Mikułowski J. Oszast H., Koszykówka. Wyd. Sport i Turystyka Warszawa, 1976.
7. Oficjalne przepisy gry w koszykówkę, FIBA 2010.
8. Rumiński A., Mini Koszykówka, Agencja Promo – Lider Warszawa, 1994.
1. Dembiński J.: Koszykówka. Warszawa, 2011.
2. Huciński T, Lekner I.: Koszykówka podręcznik dla trenerów, nauczycieli i studentów. Wrocław, 2001.
3. Ljach W.: Koszykówka - podręcznik dla studentów Akademii Wychowania Fizycznego. Kraków, 2003-2007.
4. Wojakowski A., Koszykówka. Skrypty AWF Poznań, 1987.
UWAGI:PROGRAM OPRACOWAŁ:
mgr Piotr Galant, mgr Ewa Misior
115
P
PIIŁŁK
KA
A R
RĘ
ĘC
CZZN
NA
A
K o d p r ze d m i o t u : 16.1 WP –WFD – PiłR
T yp p r z e d m i o t u : Obowiązkowy
O d p o wi e d zi a l n y za p r ze d m i o t : mgr Władysław Leśniak
Semestr
Liczba godzin
w tygodniu
Forma zajęć
Liczba godzin
w semestrze
P r o wa d zą c y: mgr Władysław Leśniak
Forma zaliczenia
Punkty
ECTS
Studia stacjonarne
Laboratorium
30
2
III
2
Laboratorium
18
III
CEL PRZEDMIOTU:
programów nauczania gry w piłkę ręczną oraz ich realizacji w warunkach szkolnego wychowania fizycznego.
Usprawnienie studentów w zakresie techniki gry w piłkę ręczną.
WYMAGANIA WSTĘPNE:
Podstawowe umiejętności techniczne gry w piłkę ręczną. Znajomość przepisów gry.
1.
2.
3.
4.
Podstawowe umiejętności w zakresie techniki gry:

postawa w obronie i w ataku,

poruszanie się w obronie (krok dostawny, odskok, doskok, bieg przodem i tyłem, zatrzymanie się,

poruszanie się w atakowaniu (starty, bieg ze zmiana tempa, bieg ze zmianą kierunku, skoki w przód i w górę,
obroty),

chwyty (półgórny, górny, na wysokości bioder, dolny, z podłoża, sytuacyjne),

podania (półgórne, górne, dolne),

rzuty (w wyskoku w przód i w górą, z padem, z przeskokiem, w biegu),

kozłowanie (pojedyncze, ciągłe, toczenie piłki),

zwody (zwód pojedynczy przodem i tyłem).
Opanowanie umiejętności w zakresie gry indywidualnej w obronie:

ustawienie względem piłki,

krycie ręki z piłką,

blokowanie piłki,

przechwyt piłki,

wygarnięcie piłki,

właściwe reagowanie na zawody,

krycie od strony piłki,

krycie przeciwnika stojącego tyłem do bramki.
Opanowanie umiejętności w zakresie gry indywidualnej w ataku:
 indywidualne umiejętności uwalniania się od przeciwnika w celu wyjścia na pozycję poprzez wyminiecie,
zabiegniecie, dobiegniecie, obiegniecie, wyjście do piłki.
Nauka podstawowych rozwiązań w obronie:

obrona, krycie „każdy swego” – fragmenty 1x1, 2x2, 3x3,

obrona, krycie z przekazywaniem – fragment 2x2,
116
5.
6.
7.
8.
9.

obrona, krycie „każdy swego” na całym boisku,

obrona, krycie „każdy swego” na połowie boiska,

obrona, krycie „każdy swego” w obrębie linii rzutów wolnych,

obrona strefowa 3x3, poruszanie się w kierunku podanej piłki.
Opanowanie umiejętności gry w kontrataku w zakresie:

startu do kontrataku,

przyjęcia pierwszego podania od bramkarza,

rozwiązywanie sytuacji 2x0, 2x1, 2x2.
Opanowanie podstawowych umiejętności gry w ataku pozycyjnym:

atak prostopadły wielokrotny,

atak prostopadły wielokrotny wiążący,

współpraca rozgrywający - obrotowy,
Gra szkolna z zastosowaniem poznanych elementów techniczno – taktycznych.
Praktyczna nauka sędziowska.
Zaliczenia
grupach.
Opis
Efektu
Symbole
efektów
ręczną, objaśniać przepisy gry, dobierać
ręczną, wybiera odpowiednie metody i środki
K2_W05
K2_W10
K2_U07
sportowe w piłkę ręczną dla różnych grup
społecznych
K2_U10
ruchowe z zakresu gry w piłkę ręczną
K2_U11
zawodowego, jest świadomy zmian zachodzących w
grze w piłkę ręczną, jest otwarty na pomoc i współpracę
K2_K01
K2_K02
społecznych i rekreacyjnych wartości gier i zabaw z
piłką
Forma zajęć
laboratorium
laboratorium
piłkę ręczną oraz stosować odpowiednie działania
korygujące
Metody
weryfikacji
laboratorium
laboratorium
laboratorium
laboratorium
K2_K07
laboratorium
K2_K09
WARUNKI ZALICZENIA:
organizacji zawodów sportowych w piłkę ręczną, udział w obserwacji zajęć piłki ręcznej, przeprowadzenie analizy
statystycznej meczu w piłkę ręczną, przeprowadzenie gry lub zabawy w nauczaniu techniki lub taktyki piłki ręcznej. Ocenie
podlega:
-
punktów – 40%
117
Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest pozytywna ocena z konwersatorium.
Studia stacjonarne
(w godz.)
Obciążenie pracą
(w godz.)
Godziny kontaktowe
35
25
wystąpienia; itp.)
25
35
Łącznie
60
60
Studia stacjonarne
1
1
1
1
Łącznie
2
2
1
1
Punkty ECTS
1. Czerwiński J.: Piłka ręczna. Gdańsk 1978.
2. Olejnik M., Paterka S.: Przewodnik do ćwiczeń z piłki ręcznej. Skrypt Nr 133. AWF Poznań 1997.
3. Paterka S., Nitka J.: Gry i zabawy ruchowe w nauczaniu piłki ręcznej. Poznań 1987.
4. Paterka S.: Mini piłka ręczna. Poznań 1994.
5. Walszyk L., Szkutnik R.: Piłka ręczna. Zasób ćwiczeń dla dzieci i młodzieży. Warszawa 2005.
6. Wrześniewski S.: Piłka ręczna. Poradnik metodyczny. Warszawa 2000.
1. Biernacki L., Kubrycht J., Nowiński W. Pierwsze kroki w piłce ręcznej. Przewodnik metodyczny. Gdańsk 2013
2. Dencikowska A.: Piłka ręczna. Rzeszów 2012.
3. Diczuk J. Piłka Ręczna. Bliżej z przepisami. Katowice 2007.
4. Dulawa M.: Piłka ręczna. Historia, zasady, trening. Bielsko Biała 2011.
5. Spieszny M., Tabor R., Walczak L.: Piłka ręczna. Technika, metodyka, podstawy taktyki. Kraków 2011.
mgr Władysław Leśniak
118
P
PIIŁŁK
KA
A N
NO
OŻŻN
NA
A
K o d p r ze d m i o t u : 16.1-WP-WFD-PiłN
O d p o wi e d zi a l n y za p r ze d m i o t : mgr Jacek Sajnóg
Semestr
Liczba godzin
w tygodniu
Forma zajęć
Liczba godzin
w semestrze
P r o wa d zą c y: mgr Jacek Sajnóg
Forma zaliczenia
Punkty
ECTS
Studia stacjonarne
Laboratorium
30
2
III
2
Laboratorium
18
III
CEL PRZEDMIOTU:
programów nauczania gry w piłkę nożną oraz ich realizacji w warunkach szkolnego wychowania fizycznego.
Usprawnienie studentów w zakresie techniki gry w piłkę nożną.
WYMAGANIA WSTĘPNE:
Podstawowe umiejętności techniczne gry w piłkę nożną. Znajomość przepisów gry.
Historyczne i prawne podstawy funkcjonowania piłki nożnej w Polsce i na świecie.
Metodyka i systematyka techniki piłki nożnej.
-
Charakterystyka gry w piłkę nożną . Definicje i podział techniki.
Metodyka i systematyka nauczania wszystkich elementów techniki specjalnej w piłce nożnej.
Wykazanie różnic pomiędzy nauczaniem i doskonaleniem techniki.
Charakterystyka wiodących metod i form służących nauczaniu lub doskonaleniu techniki.
Metodyka i systematyka taktyki piłki nożnej.
-
Charakterystyka zespołowych form atakowania i bronienia.
Znaczenie i formy taktyki indywidualnej. Gra 1x1 w obronie i ataku
Ogólna charakterystyka nowoczesnych sposobów gry w piłce nożnej – aktualne trendy i koncepcje
Szczegółowe omówienie i rekomendacja do pracy z różnymi grupami młodzieżowymi małych gier od 2x2 do 7x7
oraz ustawień taktycznych 1-4-3-3 oraz 1-3-4-3
Piłka nożna dzieci i młodzieży.
-
System szkolenia dzieci i młodzieży w Polsce (założenia merytoryczne i organizacyjne).
Szkolenie dzieci i młodzieży – specyfika w doborze metod, form i środków treningowych.
Formy zabawowe w nauczaniu techniki i taktyki gry w piłkę nożną oraz kształtowaniu sprawności.
Obserwacja i analiza meczu piłkarskiego.
-
Znaczenie oraz rodzaje obserwacji gry w odniesieniu do działań motorycznych, technicznych i taktycznych.
Przykładowe arkusze obserwacyjne.
Opracowanie danych zgromadzonych w arkuszach obserwacyjnych.
119
Przepisy gry. Rola sędziego, podstawy przepisów, zasady fair play
grupach.
Opis
Symbole
Metody
Efektu
efektów
weryfikacji
nożną, objaśniać przepisy gry, dobierać
nożną, wybiera odpowiednie metody i środki
piłkę nożną oraz stosować odpowiednie działania
korygujące
laboratorium
K2_W05
K2_W10
laboratorium
K2_U07
sportowe w piłce nożnej dla różnych grup
społecznych
K2_U10
ruchowe z zakresu gry w piłkę nożną
K2_U11
zawodowego, jest świadomy zmian zachodzących w
grze w piłkę nożną, jest otwarty na pomoc i współpracę
społecznych i rekreacyjnych wartości gier i zabaw z
piłką
Forma zajęć
laboratorium
laboratorium
laboratorium
K2_K01
K2_K02
K2_K07
laboratorium
laboratorium
K2_K09
WARUNKI ZALICZENIA:
organizacji zawodów sportowych w piłkę nożną, udział w obserwacji zajęć piłki nożnej, przeprowadzenie analizy
statystycznej meczu w piłkę nożną, przeprowadzenie gry lub zabawy w nauczaniu techniki lub taktyki piłki nożnej. Ocenie
podlega:
-
punktów – 40%
Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest pozytywna ocena z konwersatorium
Studia stacjonarne
(w godz.)
Obciążenie pracą
(w godz.)
Godziny kontaktowe
35
25
wystąpienia; itp.)
25
35
Łącznie
60
60
Studia stacjonarne
Punkty ECTS
120
1
1
1
1
Łącznie
2
2
1
1
1. Bednarski L.: Piłka nożna. Zajęcia treningowe w rocznym cyklu szkolenia. Kraków 2000.
2. Cook M., Shoulder J.: Trening piłkarski. Gry, ćwiczenia techniczne i kondycyjne. Ożarów Mazow. 2008.
3. Dziąsko J., Naglak Z.: Teoria gier zespołowych. PWN Warszawa. Wrocław 1983.
4. Gołaszewski J.: Piłka Nożna. AWF Poznań 2003
5. Gołaszewski J.: Piłka nożna. Przewodnik metodyczno – szkoleniowy. Skrypt nr 121, AWF Poznań 1998.
6. Kaczor J.: Futsal. Przepisy gry PZPN. Warszawa 2000.
7. Nosal J. , Śledziewski D.: System szkolenia dzieci i młodzieży piłkarskiej w Polsce. PZPN. Warszawa 2009.
8. Paluszek K.: Kompendium instruktora i trenera piłki nożnej. Wrocław 2010.
9. Panfil R., Żmuda W.: Nauczanie gry w piłkę nożną. PZPN. Wrocław 1996.
10. Przepisy gry w piłkę nożną 2010/2011. PZPN. Warszawa 2010.
11. Przepisy gry w piłkę nożną w pytaniach i odpowiedziach. PZPN. Warszawa 2002.
12. Stępiński M., Dorna M.: Gra 1x1 w piłce nożnej. Wrocław 2011.
13. Stępiński M., Paluszek K. Atlas środków doskonalących podania i przyjęcie piłki. Wrocław 2008.
14. Stronczyński W., Stuła A.: Gry i zabawy ruchowe w szkoleniu piłkarskim. Skrypt nr 100, AWF Poznań 1995.
15. Talaga J.: Taktyka piłki nożnej. Sport i Turystyka 1988.
16. Talaga J.: Technika piłki nożnej. Sport i Turystyka 1987.
17. Talaga J.: Trening piłki nożnej. Sport i Turystyka 1989.
1. Bangsbo J.: Sprawność fizyczna piłkarza. Warszawa 1999.
2. Bondarowicz M.: Zabawy w grach sportowych. Warszawa 1995.
3. Ćmikiewicz L.: Piłka nożna dzieci i młodzieży. MAWI. Warszawa 2000.
4. Naglak Z.: Zespołowa gra sportowa. AWF Wrocław 1994.
5. Solveborn S.A.: Stretching. Sport i Turystyka 1982.
6. Stawczyk Z.: Ćwiczenia ogólnorozwojowe. AWF Poznań 2001.
7. Unifikacja nauczania piłki nożnej. PZPN. Warszawa 1985.
8. Wrzos J. Wielki Futbol. Poznań 2006.
mgr Jacek Sajnóg
121
TTU
UR
RY
YS
STTY
YK
KA
A II R
RE
EK
KR
RE
EA
AC
CJJA
A S
SZZK
KO
OLLN
NA
A
K o d p r ze d m i o t u : 16.1-WP-WF-TiRS
O d p o wi e d zi a l n y za p r ze d m i o t : dr Mieczysław Wojecki
Semestr
Liczba godzin
w tygodniu
Forma zajęć
Liczba godzin
w semestrze
P r o wa d zą c y: dr Mieczysław Wojecki
Forma zaliczenia
Punkty
ECTS
Studia stacjonarne
W yk ł a d
Ć wi c ze n i a
15
15
1
1
Zaliczenie
IV
Zaliczenie z oceną
3
W yk ł a d
9
Ć wi c ze n i a
9
Zaliczenie
IV
Zaliczenie z oceną
CEL PRZEDMIOTU:
Opanowanie sztuki organizacji imprez turystycznych w szkole i w placówkach oświatowo-wychowawczych.
Ochrona przed hipokinezją. Przygotowanie młodego człowieka do uprawiania turystyki w wymiarze społecznym.
Wprowadzenie w wartości dydaktyczno-wychowawcze, estetyczne, zdrowotne, resocjalizacyjne i hedonistyczne
turystyki szkolnej.
WYMAGANIA WSTĘPNE:
Podstawowe wymagania z zakresu wiedzy i umiejętności niezbędnych do profesjonalnego organizowania
turystyki w warunkach szkolnych
Wykłady: Rys historyczny organizacji turystyki w Europie i Polsce. Turystyka szkolna w systemie dydaktycznowychowawczym szkoły. Resortowe zarządzenia i rozporządzenia dotyczące działalności turystycznej w szkołach.
Najważniejsze przepisy prawne. Ogólnopolskie przedsięwzięcia programowe PTTK wśród młodzieży szkolnej.
Rola nauczyciela, jako kreatora wypoczynku, turystyki i rekreacji dzieci i młodzieży. Formy turystyki szkolnej.
Organizacja imprez turystycznych. Metodyka przygotowania i prowadzenia imprez turystycznych w szkole, w
każdej z dyscyplin turystyki kwalifikowanej.
Ćwiczenia: Turystyka szkolna w układzie strukturalnym (w czasie lekcyjnym, pozalekcyjnym i pozaszkolnym).
Usługi turystyczne z uwzględnieniem pilotażu i technik obsługi turystyki. Pierwsza pomoc i bezpieczeństwo (na
wycieczkach szkolnych, biwakach, obozach wędrownych, w górach). Zajęcia kulturalno-oświatowe na imprezach
turystycznych. Gry i zabawy. Muzyka i śpiew. Wycieczka podstawową formą pracy dydaktyczno-wychowaczej w
szkole. Programy wycieczek weekendowych, wieloprzedmiotowych z elementami turystyki kwalifikowanej
Student uczestniczy w wykładach (typu informacyjnego z wykorzystaniem technik multimedialnych, filmu oraz
typu problemowego o charakterze interakcyjnym), przygotowuje prezentację wybranych form turystyki
122
kwalifikowanej, uczestniczy w ćwiczeniach (dyskusja problemowa, wycieczka w region lubuski lub na targi
turystyczne), czyta i analizuje samodzielnie literaturę przedmiotu.
Opis
Symbole
Metody
Efektu
efektów
weryfikacji
Forma
zajęć
Charakteryzuje turystykę i rekreację szkolną na tle jej
systemu organizacji w Polsce i na Europie, zna
uwarunkowania prawne. Charakteryzuje specyfikę i
uwarunkowania turystki i aktywności rekreacyjnej
dzieci na różnych etapach edukacyjnych.
K2_W06
wykład
Wykorzystuje
wiedzę
z
zakresu
zasad
organizowania,
zarządzania
działalności
rekreacyjnej. Wdraża zasady tworzenia i rozwoju
form indywidualnej przedsiębiorczości w zakresie
rekreacji i turystyki szkolnej.
K2_W12
Kolokwium
Zadania praktyczne
wykład
ćwiczenia
Projektuje,
potrafi
zastosować
rozwiązania
organizacyjne w zakresie turystyki i rekreacji dzieci w
szkole na różnych poziomach edukacyjnych
(programy)
K2_U10
Zadania praktyczne
Dyskusja
Obserwacja
ćwiczenia
Potrafi przeprowadzić zajęcia turystyczne w czasie
lekcyjnym,
pozalekcyjnym
i pozaszkolnym.
Wykorzystać techniki pilotażu i obsługi turystyki,
K2_U11
Projekt zaliczeniowy
Obserwacja
Ćwiczenia
sprawowanie
przywództwa
i wykazanie
się
turystyki
K2_K04
Dyskusja
Obserwacja
Ćwiczenia
WARUNKI ZALICZENIA:
Wykłady z przedmiotu kończą się zaliczeniem w formie pisemnej zgodnym z podanymi kryteriami na podstawie
testu sprawdzającego poziom wiedzy. Ocena pozytywna to zdobycie minimum 60% punktów.
Ćwiczenia kończą się zaliczeniem na ocenę. Warunkiem zdobycie zaliczenia jest pozytywne zaliczenie
kolokwiów, zadań praktycznych, projektu grupowego (zgodność z tematem, struktura opracowania, odpowiedni i
twórczy dobór literatury). Ocena postawy studenta wobec przedmiotu będzie wyrażona na podstawie czynnego
uczestnictwa i zaangażowania w formy pracy w trakcie ćwiczeń (aktywność, poziom przedstawienia prezentacji).
Ocena końcowa jest średnią arytmetyczną wszystkich ocen cząstkowych.
Ocena końcowa jest średnią arytmetyczną końcowych ocen z wykładów i konwersatoriów.
Studia stacjonarne
(w godz.)
(w godz.)
40
29
35
46
75
75
Studia stacjonarne
Studia stacjonarne
1,5
1
1,5
2
3
3
Obciążenie pracą
Godziny kontaktowe
wystąpienia; itp.)
Łącznie
Punkty ECTS
Łącznie
123
przygotowanie sprawozdań, przygotowanie do zajęć praktycznych,
prowadzenie zajęć)
2
1
1. Denek K. W kręgu edukacji krajoznawstwa i turystyki w szkole, UAM w Poznaniu 2000.
2. Domaracka B.- Jak organizować szkolną turystykę, Warszawa 2008.
3. Harajda R. Organizujemy turystykę w szkole, Zielona Góra 1987.
4. Janowski I. Krajoznawstwo i turystyka szkolna, Wyd. Akademii Świętokrzyskiej, Kielce 2003.
5. Łobożewicz T. Turystyka dzieci i młodzieży szkolnej. Skrypt dla studentów, Warszawa 1996.
6. Podstawy rekreacji i turystyki – pod redakcją S. Toczek-Werner, AWF Wrocław 2002.
7. Terminologia turystyczna. Zalecenia WTO, ONZ, Warszawa 1995.
1. Denek K. Poradnik dla organizatora wycieczek szkolnych, Warszawa 1985.
2. Pedagogiczne aspekty rekreacji, turystyki i wypoczynku dzieci i młodzieży w szkole i poza szkołą .
Praca zbiorowa pod red. M. Kisiela, Wyższa Szkoła Biznesu, Dąbrowa Górnicza 2010.
3. Podoski J. Turystyka szkolna. Poradnik dla nauczycieli, kierowników wycieczek krajoznawczych
turystycznych młodzieży szkolnej, Warszawa 1974.
UWAGI:
PROGRAM OPRACOWAŁ:
dr Mieczysław Wojecki
124
ŻŻY
YW
WIIE
EN
NIIE
E W
W S
SP
PO
OR
RC
CIIE
E II R
RE
EK
KR
RE
EA
AC
CJJII
K od p r ze dm io tu : 16.1-WP-WFD-ŻwSiR
O d po wi e d zi a l n y za pr z edm i ot : dr hab. A. Zembroń – Łacny, prof. UZ
Semestr
Liczba godzin
w tygodniu
Forma
zajęć
Liczba godzin
w semestrze
Pr o wa d ząc y: dr hab. A. Zembroń – Łacny, prof. UZ
Forma
zaliczenia
Punkty
ECTS
Studia stacjonarne
W yk ł a d
Ć wi c ze n i a
15
1
Egzamin
IV
15
Zaliczenie z oceną
1
W yk ł a d
Ć wi c ze n i a
9
3
Egzamin
IV
Zaliczenie z oceną
9
CEL PRZEDMIOTU:
Przekazanie wiedzy na temat czynników warunkujących zdrowie fizyczne i psychiczne człowieka oraz zasad
profilaktyki żywieniowej w odniesieniu do najczęściej występujących zaburzeń zdrowotnych ze szczególnym
uwzględnieniem zagrożeń wynikających z nieprawidłowej jakości żywności i nieprawidłowego żywienia osób
aktywnych fizycznie.
Zapoznanie z ogólnymi zasadami żywienia i sposobami oceny wpływu składników pożywienia na stan zdrowia
populacji z wykorzystaniem badań epidemiologicznych, podstawami prawnymi dotyczącymi warunków nauczania
i uczenia się oraz potrzebami higieniczno-zdrowotnymi człowieka na każdym etapie ontogenezy.
Przygotowanie studenta wychowania fizycznego do roli promotora zasad prozdrowotnego stylu życia.
WYMAGANIA WSTĘPNE:
Podstawowa wiedza z zakresu anatomii, biochemii i fizjologii człowieka, i jego rozwoju fizycznego.
Wykłady: Zdrowie i jego uwarunkowania. Mierniki zdrowotne stosowane w epidemiologii żywieniowej. Przyczyny
zaburzeń zdrowia o podłożu żywieniowym. Rola żywienia i aktywności fizycznej w profilaktyce otyłości i
przewlekłych chorób niezakaźnych. Genetyka i genomika w ocenie ryzyka chorób dietozależnych i ich prewencji.
Wskazówki do prawidłowego żywienia w różnych okresach życia zależnie od aktywności fizycznej (dzieci i
młodzież, osoby dorosłe, osoby starsze). Suplementacja diety, jako droga do poprawy stanu odżywienia i stanu
zdrowia. Stanowisko Centralnego Ośrodka Medycyny Sportowej i Komisji Medycznej Polskiego Komitetu
Olimpijskiego dot. stosowana suplementów diety i żywności funkcjonalnej w sporcie (rekomendacje dla polskich
związków sportowych).
Ćwiczenia: Energia i składniki odżywcze (energetyczne, budulcowe, regulujące, wartość odżywcza). Obliczanie
kaloryczności i zawartości składników pokarmowych w produktach i posiłkach. Ocena stanu odżywienia (wywiad,
badania antropometryczne i biochemiczne). Zapotrzebowanie energetyczne organizmu (normy zapotrzebowania
energetycznego dla dzieci i młodzieży, obliczanie dobowego zapotrzebowania energetycznego dla osób
125
aktywnych fizycznie). Diety alternatywne; wartość odżywcza i zdrowotna. Strategie żywieniowe w dietetyce
sportowej. Żywienie w profilaktyce zaburzeń metabolicznych u sportowców.
Wykład: metoda podająca, projekcja multimedialna
Ćwiczenia: obserwacja, metoda poglądowa, metoda analityczna, dyskusja problemowa, metoda sytuacyjna, praca w
grupach – projekt
Opis efektu
S ym b o l e
Metody
Forma
efektów
w e r yf i k a c j i
Zajęć
Student opisuje czynniki warunkujące zdrowie fizyczne i
psychiczne człowieka, charakteryzuje zasady profilaktyki w
odniesieniu do najczęściej występujących zaburzeń
zdrowotnych, warunków nauczania i uczenia się. Rozróżnia
potrzeby higieniczno-zdrowotne człowieka na każdym etapie
życia
K2_W01
Test z progami
punktowymi
Wykład
Identyfikuje i diagnozuje kryteria wpływające na stan zdrowia
dzieci i młodzieży, charakteryzuje wskaźniki i badania
wykorzystywane w ocenie zdrowia i rozwoju fizycznego.
K2_W06
Test z progami
punktowymi
Wykład
Potrafi wdrażać prozdrowotne zalecenia dotyczące trybu
życia dziecka, żywienia, organizowania procesu nauczania i
wypoczynku, higieny snu w proces wychowania fizycznego
K2_U03
Kolokwium,
Ćwiczenia
Wykorzystuje zasady prawidłowego żywienie, potrafi
wykorzystać i wdrażać w pracy zasady bezpieczeństwa i
higieny pracy w obiektach szkolnych. Opracowuje
przykładowego rozkłady dnia ucznia z uwzględnieniem
zasad higieny
K2_U05
Rozumie potrzebę podnoszenia wiedzy z zakresu zagadnień
zdrowotnych
K2_K01
Jest otwarty i kreatywny w stosowaniu zasad bezpiecznego i
higienicznego stylu życia, wykazuje gotowość do
promowania i przekazywania jego zasad uczniom
i podopiecznym
projekt
Kolokwium,
Ćwiczenia
projekt
Dyskusja
Ćwiczenia
Dyskusja
Ćwiczenia
K2_K09
WARUNKI ZALICZENIA:
Wykład: z przedmiotu kończą się egzaminem w formie pisemnej zgodnym z podanymi kryteriami – test z progami
Ćwiczenia: kończą się zaliczeniem na ocenę. Metodami weryfikacji efektów kształcenia są: kolokwium (test z
progami punktowymi i testy umiejętności praktycznych) sprawdzające wiedzę dot. planowania i oceny jadłospisów
dla osób w różnym wieku i zwiększonej aktywności fizycznej oraz opracowania projektu nt. profilaktyki
żywieniowej zaburzeń metabolicznych u sportowców, ocena wykonania grupowego projektu. Ocena końcowa to
średnia arytmetyczna z ćwiczeń i egzaminu.
126
Obciążenie pracą
Godziny kontaktowe
Studia stacjonarne
(w godz.)
40
(w godz.)
25
wystąpienia; itp.)
35
50
Łącznie
75
75
Studia stacjonarne
2
1
1
2
Łącznie
3
3
1
1
Punkty ECTS
21. Gawęcki J. (red.) Żywienie człowieka. Podstawy nauki o żywieniu. Wyd. Naukowe PWN Warszawa
2012.
22. Grzymisławski M, Gawęcki J. (red). Żywienie człowieka zdrowego i chorego. Wyd. Naukowe PWN
Warszawa 2012.
23. Gawęcki J, Roskzowski W. (red.) Żywienie człowieka a zdrowie publiczne. Wyd. Naukowe PWN
Warszawa 2012.
24. Woynarowska B, Jegier A, Kostka T, Kostka J. Wybrane zagadnienia aktywności fizycznej osób w
różnym wieku. W: Medycyna sportowa (red. Jegier A, Nazar K, Dziak A). Wyd. Lekarskie PZWL
2013.
25. Szyguła Z, Gawroński W, Nowacka E, Ziemba A. Żywienie oraz wspomaganie zdolności wysiłkowych
w sporcie. W: Medycyna sportowa (red. Jegier A, Nazar K, Dziak A). Wyd. Lekarskie PZWL 2013.
Stanowisko Centralnego Ośrodka Medycyny Sportowej i Komisji Medycznej Polskiego Komitetu
Olimpijskiego dot. stosowana suplementów diety i żywności funkcjonalnej w sporcie (rekomendacje
dla polskich związków sportowych); dokument dostępny w Internecie.
1. Gerti H, Przysławski J. (red.) Bromatologia. Zarys nauki o żywności i żywieniu. Wyd. Lekarskie PZWL
Warszawa 2006.
2.
Mueller K, Hingst J. (red.) The athletes guide to sport supplements. Wyd. Human Kinetics 2013. by
3.
Coates PM, Betz JM, Blackman MR, Cragg GM, Levine M, Moss J, White JD. (red.) Encyclopedia of Dietary
nd
Supplements. Wyd. Informa Healthcare New York London 2 Ed.
Gronowska-Senger A. (red.) Przewodnik metodyczny badań sposobu żywienia. Komitet Nauki o Żywieniu Człowieka
Polskiej Akademii Nauk. http://www.knozc.pan.pl/images/Przewodnik_metodyczny_calosc.pdf
Polskie Towarzystwo Nauk Żywieniowych http://ptnz.sggw.pl/
Food Forum http://food-forum.pl/o-czasopismie/
Polskie Stowarzyszenie Dietetyków http://www.psdiet.pl
4.
5.
6.
7.
PROGRAM OPRACOWAŁA:
dr hab. Agnieszka Zembroń-Łacny, prof. UZ
127
O
OR
RG
GA
AN
NIIZZA
AC
CJJA
A II ZZA
AR
RZZĄ
ĄD
DZZA
AN
NIIE
E K
KU
ULLTTU
UR
RĄ
Ą FFIIZZY
YC
CZZN
NĄ
Ą
K od p r ze dm io tu : 16.1-WP-WFD-OZKF
O d po wi e d zi a l n y za pr z edm i ot : dr hab. Piotr Godlewski prof. UZ
Semestr
Liczba godzin
w tygodniu
Forma
zajęć
Liczba godzin
w semestrze
Pr o wa d ząc y: dr hab. Piotr Godlewski prof. UZ
Forma
zaliczenia
Punkty
ECTS
Studia stacjonarne
W yk ł a d
15
1
Zaliczenie z oceną
IV
W yk ł a d
9
2
Zaliczenie z oceną
IV
CEL PRZEDMIOTU:
Przedmiot ma za zadanie wprowadzenie studenta w zagadnienia teoretyczne i praktyczne z zakresu planowania i
organizacji sportu i rekreacji. Przedmiot ma spełnić funkcję poznawczą i aplikacyjną. Studenci powinni opanować
wiedzę dotyczącą planowania przedsięwzięć w kulturze fizycznej, w szczególności państwową strategię sportu
kwalifikowanego i powszechnego. Studenci zaznajamiają się z systemem organizacji i zarządzania sportem i
rekreacją w sektorze rządowym, samorządowym i prywatnym. Studenci nabywają umiejętności samodzielnego
planowania i zarządzania przedsięwzięciami w sporcie i rekreacji ze szczególnym uwzględnieniem praktycznej
przedsiębiorczości.
WYMAGANIA WSTĘPNE:
Ogólna orientacja w zagadnieniach związanych z wychowaniem fizycznym i sportem
Organizacje sportu i rekreacji w Polsce. Podstawy prawne działalności w sporcie i rekreacji. Struktura celów w
sporcie i rekreacji. Uczestnicy sportu-potencjał ludzki, kadry, system kształcenia. Zasoby materialne sportu,
finanse, urządzenia i obiekty sportowe. Polityka sportowa państwa, strategia rozwoju sportu i rekreacji w Polsce.
Sport i rekreacja w strategii samorządów terytorialnych. Państwowe zarządzanie sportem. Zarządzanie sportem i
rekreacją na poziomie samorządów terytorialnych. Prywatna przedsiębiorczość w sporcie i rekreacji, zarządzanie
firmą sportową. Zaspakajanie potrzeb w sporcie i rekreacji – usługi. Pozyskiwanie środków na działalność
sportową i rekreacyjną. Kultura zarządzania w instytucjach sportu i rekreacji. Skuteczność zarządzania
organizacjami sportowymi i rekreacyjnymi. Style zarządzania i motywowanie w działalności sportowej i rekreacji.
Wykład z zastosowaniem prezentacji multimedialnej, wykład problemowy.
128
EFEKTY KSZTAŁCENIA I METODY WERYFIKACJI OSIĄGANIA EFEKTÓW KSZTALCENIA
Opis efektu
Symbole
efektów
Metody
Forma zajęć
weryfikacji
Student rozumie i potrafi analizować procesy
psychospołeczne zachodzące w szeroko
rozumianej kulturze fizycznej. Potrafi
powiązać działalność różnych struktur
organizacyjnych z założeniami
ideologicznymi i polityką państwa w stosunku
do wychowania fizycznego, sportu i rekreacji
K2_W04
punktowymi
Wykład
Student potrafi charakteryzować rożne
komponenty: wychowanie fizyczne, sport,
rekreacja oraz ma szczegółową wiedzę z
zakresu planowania i organizacji sportu i
rekreacji.
K2_W06
punktowymi
Wykład
Student potrafi wdrażać ogólne zasady
tworzenia i rozwoju form indywidualnej
przedsiębiorczości w zakresie sportu i
rekreacji, posiada umiejętność,
wykorzystania wiedzy z zakresu zasad
organizowania, zarządzania i kierowania na
różnym szczeblu organizacyjnym: od zespołu
sportowego do placówek prowadzących
działalność oświatową, sportową i
rekreacyjną
K2_W12
Wykład
Student posiada zaawansowane
umiejętności organizacji i zarządzania
K2_U10
Wykład
Wykład
Wykład
sportem i rekreacją
Student potrafi sprawować przywództwa
i wykazać się przedsiębiorczością, potrafi
zorganizować pracę zespołu, szczególnie
w zakresie rekreacji fizycznej i sportu
Potrafi wykazać się aktywnością i
kreatywnością w planowaniu i organizacji
K2_K04
K2_K05
sportu i rekreacji.
WARUNKI ZALICZENIA:
Wykłady z przedmiotu kończy się zaliczeniem pisemnym z oceną. Kryteria dla poszczególnych ocen oparte są na
skali punktowej (od 1-15 pkt.).
Studia stacjonarne
(w godz.)
(w godz.)
Godziny kontaktowe: zajęcia, konsultacje, egzaminy
20
15
Samodzielna praca studenta: przygotowanie do zajęć,
kolokwium, przygotowanie do zliczenia
30
35
Łącznie
50
50
Studia stacjonarne
1
1
Obciążenie pracą
Punkty ECTS
129
1
1
Łącznie
2
2
1
1
1. Klisiński Janusz, profesjonalizacja profesjonaliści w zarządzaniu sportem, Częstochowa 2000.
2. Łasiński G., Sprawność zarządzania organizacją sportową, Wrocław 2003.
3. Perechuda K., Zarządzanie organizacją, Wrocław 1997.
4. Perechuda K., Zarzadzanie firmą sportową. Wrocław 1999.
5. Ryba B., Podstawy organizacji i zarządzania instytucjami sportowymi, Warszawa 2000.
6. Współczesne problemy zarządzania sportem i turystyką. [red. ] P. Halemba. Katowice 2008.
7. Żyśko J., System zarządzania sportem wyczynowym w wybranych krajach europejskich. Warszawa
2010.
1. Czerska M., Nagalski B., Rutka R., Organizacja i zarządzanie, Gdańsk 1994.
2. Jaczynowski L., [red.] Organizacja kultury fizycznej, Teoria i praktyka, t II, Warszawa 2001.
3. Jaczynowski L., [red.] Organizacja kultury fizycznej, tom I, Warszawa 1999.
4. Jaczynowski L., Zarys organizacji kultury fizycznej, Warszawa 1993.
5. Ryba B., Organizacja i zarządzanie sportem polskim, Warszaw 1995.
PRGRAM OPRACOWAŁ:
dr hab. Piotr Godlewski prof. UZ
130
C
CZZŁŁO
OW
WIIE
EK
K W
W C
CZZA
AS
SIIE
E II P
PR
RZZE
ES
STTR
RZZE
EN
NII
--W
WYYK
KŁŁA
AD
D M
MO
ON
NO
OG
GR
RA
AFFIIC
CZZN
NYY ZZ N
NA
AU
UK
K PPR
RZZYYR
RO
OD
DN
NIIC
CZZYYC
CH
H
K o d p r ze d m i o t u : 16.1-WP-WFD-WNP
O d p o wi e d zi a l n y za p r ze d m i o t : dr hab. n. biol. Ryszard Asienkiewicz, prof. UZ
Semestr
Liczba godzin
w tygodniu
Forma zajęć
Liczba godzin
w semestrze
P r o wa d zą c y: dr hab. n. biol. Ryszard Asienkiewicz, prof. UZ
Forma zaliczenia
Punkty
ECTS
Studia stacjonarne
W yk ł a d
15
1
IV
Zaliczenie z oceną
2
W yk ł a d
9
IV
Zaliczenie z oceną
CEL PRZEDMIOTU:
Zapoznanie studentów ze zmiennością biologiczną człowieka, jej przyczynami i przejawami, a także zasadami
diagnostyki i oceny rozwoju biologicznego człowieka na użytek wychowania fizycznego i sportu.
WYMAGANIA WSTĘPNE:
Wiadomości z anatomii, antropologii, fizjologii, biochemii, geografii i socjologii
Wykłady: Zapoznanie studenta z biospołecznymi skutkami ewolucyjnych przemian człowieka. Zmienność
ontogenetyczna w różnych fazach rozwoju człowieka. Rozwój struktury i funkcji w ontogenezie. Zróżnicowanie
współczesnej populacji ludzkiej. Wiek rozwojowy i metody jego oceny. Praktyczna ocena procesu wzrastania
dziecka, norma jako biologiczny układ odniesienia. Międzypokoleniowe przemiany przebiegu ontogenezy.
Dymorfizm płciowy człowieka. Chronobiologia w pracy nauczyciela wychowania fizycznego. Etyczne aspekty
badań człowieka.
Metoda podająca, poglądowa (plansze, rzutopisy), projekcja multimedialna, metoda projektu - projekt
indywidualny.
Opis
Efektu
Student potrafi scharakteryzować ewolucyjne przemiany człowieka
(antropogeneza), analizuje etapy rozwoju biologicznego człowieka
(prenatalny, postnatalny), różnicuje cechy morfofunkcjonalne w
ujęciu dymorficznym, interpretuje międzypokoleniowe zmiany w
ontogenezie, definiuje i charakteryzuje rytmy biologiczne
Symbole
efektów
Metody
weryfikacji
Forma
zajęć
K2_W01
K2_WO2
Wykład
131
Opis
Efektu
Analizuje i interpretuje wyniki badań populacyjnych dotyczące
wieku rozwojowego człowieka
Student charakteryzuje przemiany stylu życia człowieka
Symbole
efektów
K2_W05
K2_WO6
Potrafi wyliczyć i zinterpretować wyniki dotyczące oceny procesów
rozwojowych dzieci i młodzieży
Wykazuje wrażliwość związaną z etycznym prowadzeniem badań
auksologicznych oraz ich wykorzystaniem w pracy zawodowej
nauczyciela
K2_U03
Metody
weryfikacji
Forma
zajęć
Dyskusja
Wykład
Dyskusja
Wykład
Zadania praktyczne,
przygotowanie projektu,
dyskusja
Wykład
Dyskusja
Wykład
K2_K08
WARUNKI ZALICZENIA:
Wykłady z przedmiotu kończą się zaliczeniem z oceną w formie pisemnej (testowo-opisowej), zgodnie z
podanymi kryteriami na podstawie testu z progami punktowymi. Test obejmuje pytania zamknięte i otwarte.
Ocena pozytywna to zdobycie minimum 51% punktów. Ocena pisemnego projektu indywidualnego.
Ocena końcowa z przedmiotu obejmuje dwie składowe: 1 – ocenę testu z części wykładowej (50 % oceny)
oraz 2- ocenę pisemnego projektu indywidualnego (50 %). Ocena końcowa z przedmiotu jest średnią
arytmetyczną dwóch składowych.
Studia stacjonarne
(w godz.)
(w godz.)
25
12
25
38
50
50
Studia stacjonarne
Studia stacjonarne
1
0,5
1
1,5
Łącznie
2
2
1
1
Obciążenie pracą
Godziny kontaktowe
wystąpienia; itp.)
Łącznie
Punkty ECTS
1. Drozdowski Z.: Antropologia dla nauczycieli wychowania fizycznego. AWF, Poznań 1988.
2. Drozdowski Z.: Antropometria w wychowaniu fizycznym. AWF, Poznań 1998.
3. Malinowski A., Tatarczuk J., Asienkiewicz R.: Antropologia dla pedagogów. Uniwersytet Zielonogórski, Zielona
Góra 2008.
4. Nowicka E.: Świat człowieka - świat kultury. PWN, Warszawa 2004.
5. Osiński W.: Antropomotoryka. AWF, Poznań 2003.
6. Tatarczuk J., Asienkiewicz R., Wandycz A.: Struktura somatyczna i aktywność motoryczna w ujęciu rytmów
7.
8.
9.
sezonowych wśród młodzieży akademickiej Uniwersytetu Zielonogórskiego. Uniwersytet Zielonogórski, Zielona
Góra 2009.
Wolański N.: Rozwój biologiczny człowieka. Podstawy auksologii, gerontologii i promocji zdrowia. PWN, Warszawa
2005.
Wolański N.: Ekologia człowieka. Podstawy ochrony środowiska i zdrowia człowieka. PWN, Warszawa 2008.
Dobre obyczaje w nauce. Zbiór zasad i wytycznych. Komitet Etyki w Nauce PAN, Warszawa 2001.
132
1. Malinowski A.: Auksologia. Rozwój osobniczy człowieka w ujęciu biomedycznym. Uniwersytet
2.
3.
4.
5.
Zielonogórski, Zielona Góra 2009.
Malinowski A.: Wstęp do antropologii i ekologii człowieka. Uniwersytet Zielonogórski 1999.
Malinowski A., Strzałko J.(red.): Antropologia. PWN, Warszawa-Poznań 1989.
Przegląd Antropologiczny.
Woynarowska B.: Edukacja zdrowotna. Podręcznik dla studentów. PWN, Warszawa 2008.
UWAGI:
PROGRAM OPRACOWAŁ:
dr hab. n. biol. Ryszard Asienkiewicz, prof. UZ
133
S
SP
PO
OŁŁE
EC
CZZN
NE
E A
AS
SP
PE
EK
KTTY
Y S
SP
PO
OR
RTTU
U
-- W
WYYK
KŁŁA
AD
D M
MO
ON
NO
OG
GR
RA
AFFIIC
CZZN
NYY ZZ
N
NA
AU
UK
K H
HU
UM
MA
AN
NIISSTTYYC
CZZN
NYYC
CH
H II SSPPO
OŁŁEEC
CZZN
NYYC
CH
H
K od p r ze dm io tu : 16.1-WP-WFD- WHiS
Semestr
Liczba godzin
w tygodniu
Forma
zajęć
Liczba godzin
w semestrze
Forma
zaliczenia
Punkty
ECTS
Studia stacjonarne
W yk ł a d
15
1
Zaliczenie z oceną
II
2
W yk ł a d
9
Zaliczenie z oceną
II
CEL PRZEDMIOTU:
Przedmiot ma za zadanie zaznajomienie studenta z zagadnieniami dotyczącymi dbałości o ciało, z istotą
aktywnego stylu życia, a także z problematyką współczesnego sportu w aspekcie pedagogicznym, socjologicznym
i kultury fizycznej. Przedmiot ma spełnić funkcję poznawczą i kształcącą. Studenci powinni opanować wiedzę
dotyczącą stosunku do ciała w aspekcie społecznym w przeszłości i obecnie, o aktywności fizycznej (ruch), a
także o humanistycznych aspektach współczesnego sportu.
WYMAGANIA WSTĘPNE:
Ogólna orientacja w zagadnieniach związanych z wychowaniem fizycznym i sportem
Istota ludzka –„ciało”, „duch”, „dusza”. Obszary aktywności ruchowej. Przemiany w mentalnym i fizycznym
stosunku do ciała i jego sprawności. Siła i konieczność ruchu. Sport-sublimacja ludzkiej motoryki. Sport
ekstremalny. Rozwój nauki o motoryczności człowieka i zwiększaniu wydolności fizycznej organizmu. W kręgu idei
olimpizmu. Sumienie sportowca-idea fair play. Patologie współczesnego sportu. Sport, ideologia, polityka, pieniądz.
Sport, jako element rzeczywistości kultury. Wychowanie do sportu i poprzez sport. Sportowy styl życia.
Profesjonalizacja sportu wyczynowego.
Wykład z zastosowaniem prezentacji multimedialnej, wykład problemowy.
134
EFEKTY KSZTAŁCENIA I METODY WERYFIKACJI OSIĄGANIA EFEKTÓW KSZTALCENIA
Opis efektu
Symbole
efektów
Metody
Forma zajęć
weryfikacji
Student posiada umiejętność
charakteryzowania rożnych komponentów:
wychowanie fizyczne, sport, rekreacja, a
także ich różnicowania oraz wskazania ich
społecznych funkcji.
K2_W06
punktowymi
Wykład
. Student umie zdefiniować i posługiwać się
argumentami dotyczącymi społecznej roli
aktywności ruchowej i ich implikacji dla
zdrowego stylu życia ludzi w różnym wieku
K2_W08
punktowymi
Wykład
Potrafi współdziałać w planowaniu i realizacji
zadań badawczych w zakresie nauk o
kulturze fizycznej ze szczególnym
uwzględnieniem aspektów społecznych
sportu i rekreacji
K2_U08
Wykład
K2_U14
Wykład
Wykład
Student posiada umiejętność przygotowania
wystąpień ustnych w zakresie dziedzin nauki
o kulturze fizycznej z zastosowaniem
nowoczesnych metod i technik ze
szczególnym uwzględnieniem społecznych
aspektów sportu i rekreacji
Student posiada wiedzę umożliwiającą
motywowanie osób w różnym wieku do
podejmowania działań prozdrowotnych oraz
czynnego uczestnictwa w aktywności
fizycznej
K2_K09
WARUNKI ZALICZENIA:
Wykłady z przedmiotu kończy się zaliczeniem pisemnym z oceną. Kryteria dla poszczególnych ocen oparte są na
skali punktowej (od 1-15 pkt.).
Studia stacjonarne
(w godz.)
(w godz.)
20
15
kolokwium, przygotowanie do zliczenia
30
35
Łącznie
50
50
Studia stacjonarne
1
1
1
1
Łącznie
2
2
1
1
Obciążenie pracą
Punkty ECTS
135
1. Encyklopedia kultury polskiej XX wieku. Kultura fizyczna, sport. Red. Z. Krawczyk. Warszawa 1997
2. Krawczyk Z., Sport w zmieniającym się społeczeństwie, AWF, Warszawa 2000
3. Młodzikowski G., Sport i polityka. Warszawa 1979
4. Nauki społeczne wobec sportu współczesnego, red. J. Kosiewicz, P. Bany, M. Piątkowska, J. Żyśko,
Warszawa 2010
5. Sport, kultura, społeczeństwo. Red. J. Kosiewicz. Warszawa 2006.
6. Ziemilski A., Dziwna kraina sportu. Warszawa 1984
PRGRAM OPRACOWAŁ:
136
M
MIIE
EJJS
SC
CE
E W
WY
YC
CH
HO
OW
WA
AW
WC
CY
Y FFIIZZY
YC
CZZN
NE
EG
GO
O
W
W E
ED
DU
UK
KA
AC
CJJII S
SZZK
KO
OLLN
NE
EJJ
-- W
W YYKKŁŁAAD
D M
MO
ON
NO
OG
GR
RAAFFIIC
CZZN
NYY
ZZ ZZAAKKR
REESSU
U N
NAAU
UKK O
O KKU
ULLTTU
UR
RZZEE FFIIZZYYC
CZZN
NEEJJ
K o d p r ze d m i o t u : 16.1-WP-WFD-WNoK
W yk ł a d
15
W yk ł a d
9
Semestr
Liczba godzin
w tygodniu
Forma zajęć
Liczba godzin
w semestrze
P r o wa d zą c y: dr hab. Józef Tatarczuk, prof. UZ
Forma zaliczenia
Studia stacjonarne
1
III
Zaliczenie z oceną
III
Zaliczenie z oceną
Punkty
ECTS
2
CEL PRZEDMIOTU:
Przedstawienie nowej optyki na szeroko rozumianą kulturę fizyczną. Omówienie nowego spojrzenia na realizację
wychowania fizycznego w szkole, udziału turystyki i rekreacji w dążeniu do zdrowia fizycznego i psychicznego dzieci i
młodzieży. Omówienie zagadnień dotyczących realizacji sportu w szkole. Zaprezentowanie nowych treści dotyczących
pedeutologii zawodu nauczyciela i jego roli w kształtowaniu osobowości wychowanków.
WYMAGANIA WSTĘPNE:
Podstawy wiedzy z nauk o kulturze fizycznej
Wykłady: Znaczenie niezbędnego minimum aktywności ruchowej człowieka dla jego zdrowia i komfortu życia. Rytmy
biologiczne i jego wykorzystanie w życiu człowieka. Polski model szkolnego wychowania fizycznego wobec wyzwań
cywilizacyjnych. Aksjologiczne i wychowawcze aspekty sportu szkolnego. Szukajcie w sporcie piękna. Powody, przejawy i
uwarunkowania aktywności fizycznej człowieka i ich związek z wf. Rola nauczyciela wf w zmieniającej się rzeczywistości.
Wykład konwencjonalny, panel okrągłego stołu, metoda problemowa.
Opis
Symbole
Metody
Efektu
efektów
weryfikacji
student potrafi definiować podstawowe pojęcia
dotyczące kultury fizycznej i ich składowych. Potrafi
diagnozować i formułować problemy w zakresie
stylu życia i zachowań prozdrowotnych
jest otwarty na pogłębioną wiedzę z zakresu
wychowania fizycznego oraz wybranych aspektów
Forma
zajęć
K2_W05
Wykład, dyskusja panelowa, prezentacje
multimedialne
wykład
K2_W09
multimedialne
wykład
137
Opis
Efektu
nauk o zdrowiu i ich powiązania z innymi
Symbole
efektów
krytycznie ocenia model wychowania fizycznego
funkcjonujący w dzisiejszej rzeczywistości szkolnej
potrafi formułować opinie dotyczące różnych
aspektów działalności zawodowej przestrzegając
zasad etycznych i moralnych
Metody
weryfikacji
Forma
zajęć
K2_U03
multimedialne
wykład
K2_K08
multimedialne
wykład
WARUNKI ZALICZENIA:
Wykłady z przedmiotu kończą się zaliczeniem pisemnym zgodnym z podanymi kryteriami z zakresu wiedzy z
prezentowanych wykładów, minimum na uzyskanie zaliczenia to 60% punktów.
Studia stacjonarne
(w godz.)
(w godz.)
20
15
30
35
50
50
Studia stacjonarne
Studia stacjonarne
1
0,5
1
1,5
Łącznie
2
2
Obciążenie pracą
Godziny kontaktowe
wystąpienia; itp.)
Łącznie
Punkty ECTS
1. Madelski E., 2000, Wpływ modernizacji szkolnego systemu wychowania fizycznego na efektywność zajęć oraz postawy
uczniów wobec kultury fizycznej, Studia i Monografia, AWF Kraków, 12.
2. Pańczyk W., 1990, Wychowanie fizyczne dla zdrowia, WOM, Zamość.
3. Krawczyk Z., 1998, Zasada sprawiedliwości w sporcie, [w:] Salezjanie a sport, (red.) Dziubiński Z., Warszawa.
4. Bielski J., Wartości źródłem celów wychowania fizycznego. www.lider.szs.pl
5. Tatarczuk J. i wsp., 2009, Struktura somatyczna i aktywność motoryczna w ujęciu rytmów sezonowych wśród młodzieży
akademickiej, Uniwersytet Zielonogórski, Zielona Góra.
6. Wołoszyn S., 1998, Sport a wychowanie, [w:] Salezjanie a sport, (red.) Dziubiński Z., Warszawa.
7. VI Sejmik Szkolnej kultury fizycznej, 25-26.X.2004, Warszawa. Ministerstwo Edukacji Narodowej i Sportu.
8. Szaleniec Z., Berger J., 2010, Wychowanie fizyczne i sport w szkole, Kancelaria Senatu,
Warszawa.
1. Kołbasiewicz-Drozdowska J., Siwiński W. (red.), 2001, Teoria i metodyka rekreacji (zasady postępowania), AWF w
Poznaniu.
2. Jaczewski A. (red.), 2001, Biologiczne i medyczne podstawy rozwoju i wychowania. Żak, Warszawa.
3. Malinowski A., 2007, Rozwój osobniczy człowieka w ujęciu biomedycznym, Uniwersytet Zielonogórski, Zielona Góra.
4. Łobożewicz T., Bieńczyk G., 2001, Podstawy turystyki, Wyższa Szkoła Ekonomiczna, Warszawa.
UWAGI:
PROGRAM OPRACOWAŁ: dr hab. Józef Tatarczuk, prof. UZ
138
MODUŁ DYPLOMOWY
139
M
ME
ETTO
OD
DO
OLLO
OG
GIIA
A B
BA
AD
DA
AŃ
Ń N
NA
AU
UK
KO
OW
WY
YC
CH
H
K od p r ze dm io tu : 05.9-WP-WFD-MBN
O d po wi e d zi a l n y za pr z edm i ot :
Semestr
Liczba godzin
w tygodniu
Forma
zajęć
Liczba godzin
w semestrze
Pr o wa d ząc y: dr Krzysztof Lisowski
Forma
zaliczenia
Punkty
ECTS
Studia stacjonarne
W yk ł a d
Ć wi c ze n i a
15
1
Egzamin
I
15
Zaliczenie z oceną
1
W yk ł a d
Ć wi c ze n i a
9
4
Egzamin
I
Zaliczenie z oceną
9
CEL PRZEDMIOTU:
Zapoznanie studenta z metodologicznymi, specjalistycznymi problemami badań naukowych i metod badawczych
nauk empirycznych ze szczególnym uwzględnieniem nauk o kulturze fizycznej z wykorzystaniem wiedzy z I
stopnia kształcenia. Zapoznanie studenta jak należy zaprezentować wyniki swoich badań .
WYMAGANIA WSTĘPNE:
Podstawowe informacje z zakresu podstaw metodologii badań a także teorii pedagogiki, psychologii i
socjologii
Wykład: Nauka i jej rozumienie. Cele i funkcje nauki w sensie czynnościowym. Podział nauk ze względu na
przedmiot, zadania i metody. Nauki o kulturze fizycznej – przedmiot i metody. Metody badań empirycznych.
obserwacja i jej odmiany. Eksperyment i jego odmiany. Indukcja eliminacyjna i jej zastosowania w badaniach
eksperymentalnych. Metoda sondażu diagnostycznego. Rodzaje i budowa kwestionariuszy. Metody doboru próby
z populacji. Typowe etapy postępowania badawczego w naukach empirycznych.
Ćwiczenia : Przygotowanie materiału do analizy, opracowanie wyników badań ilościowych, opracowanie wyników
badań jakościowych. Formalna strona przygotowania tekstów naukowych, układ treści prac empirycznych.
Organizacja działalności badawczej.
Wykład: konwencjonalny, metoda podająca, informacyjna z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych oraz
elementy prezentacji problemowej i dyskusji
Ćwiczenia: praktyczne rozwiązywanie zadań, metoda poglądowa, metoda analityczna, dyskusja problemowa, metoda
sytuacyjna, analiza i dyskusja na temat uzyskanych wyników .
140
Opis efektu
Student analizować podstawowe elementy procesu badań
naukowych. Rozróżnia podstawowe metody badawcze i
umiejętnie wykorzystuje wiedzę metodologiczną
S ym b o l e
Metody
Forma
efektów
Zajęć
Wykład
K2_W08
Egzamin
pisemny z
progami
punktowymi
Kolokwium
Wykład
i zadania
praktyczne
Ćwiczenia
Kolokwium,
Ćwiczenia
Student potrafi charakteryzować, różnicować, analizować i
rozumie podstawowe pojęcia z zakresu ochrony własności
intelektualnej i prawa autorskiego a także potrafi powiązać
elementy wiedzy z tego zakresu z zarządzaniem zasobami i
własnością intelektualną
K2_W11
Student potrafi planować i realizować zadania badawcze w
zakresie nauk o kulturze fizycznej. Potrafi kompilować treści
o charakterze naukowym
K2_U08
projekt
Ćwiczenia
K2_U13
Ocena
prezentacji,
ocena
zaangażowania
w dyskusji
Prezentacja
multimedialna
indywidualna
Ćwiczenia
Student posiada umiejętność przygotowania pisemnego
opracowania w zakresie grup tematycznych nauk o kulturze
fizycznej. Umiejętnie ocenia wartość informacji, potrafi
odpowiednio argumentować prezentowane tezy
Student posiada umiejętność przygotowania wystąpień
ustnych w zakresie grup tematycznych nauki o kulturze
fizycznej z zastosowaniem nowoczesnych metod i technik.
Potrafi konkludować i wyjaśniać
K2_U14
Student potrafi formułować opinie dotyczące różnych
aspektów działalności zawodowej przestrzegając zasad
etycznych w działalności naukowej
K2_K08
Samoocena
efektów
kształcenia
Wykład
Ćwiczenia
WARUNKI ZALICZENIA:
Wykład z przedmiotu kończy się pracą pisemną z oceną. Kryteria dla poszczególnych ocen oparte są na skali
punktowej (od 1-15 pkt.) Weryfikacja przygotowania studenta do zajęć prowadzona będzie w formie pytań
kontrolnych podczas ćwiczeń. Zaliczenie ćwiczeń nastąpi po uzyskaniu oceny pozytywnej z przedmiotu w formie
pracy projektowej i audytu w formie prezentacji multimedialnej (PowerPoint).
Obciążenie pracą
Studia stacjonarne
(w godz.)
(w godz.)
Godziny kontaktowe (udział w zajęciach, konsultacjach i
egzaminie itp.)
40
25
Samodzielna praca studenta (przygotowanie do: zajęć,
projektu/prezentacji, dyskusji, studiowanie literatury itp. )
60
60
Łącznie godzin
100
100
Studia stacjonarne
1,5
1
2,5
3
4
4
Punkty ECTS
Łącznie
141
W tym zajęcia o charakterze praktycznym (laboratoria,
konwersatoria, przygotowanie projektu zajęć praktycznych,
1
1
1. Babbie E., Podstawy badań społecznych, Warszawa 2008
2. Bukowiec M., Metody badań pedagogicznych w wychowaniu fizycznym, [w] Grabowski H. (red.)
Metody empiryczne w naukach o kulturze fizycznej. Kraków 1996.
3. Frankfort - Ch. Nachmias,. Nachmias D., Metody badawcze w naukach społecznych, Poznań
4.
5.
6.
7.
2001
Łobocki M., Metody i techniki badań pedagogicznych. Kraków 2000
Łobocki M., Wprowadzenie do metodologii badań pedagogicznych. Kraków 1999
Pilch T., Zasady badań pedagogicznych. Warszawa 1995
Ryguła I. Proces badawczy w naukach o sporcie. Katowice 2004
1. Nowak S., Studia z metodologii nauk społecznych. Warszawa 1985.
2. Skorny Z., Metody badań i diagnostyka psychologiczna. Wrocław 1974.
3. Wroczyński R., Pilch T., (red.), Metodologia pedagogiki społecznej. Wrocław 1974.
4. Zaczyński W., Praca badawcza nauczyciela. Warszawa 1995.
PROGRAM OPRACOWAŁ:
142
S
STTA
ATTY
YS
STTY
YK
KA
A
K od p r ze dm io tu : 11.2-WP-WFD-Stat
O d po wi e d zi a l n y za pr z edm i ot : prof. UZ dr hab. Ryszard Asienkiewicz
Semestr
Liczba godzin
w tygodniu
Forma
zajęć
Liczba godzin
w semestrze
Pr o wa d ząc y: mgr Marek Zieliński
Forma
zaliczenia
Punkty
ECTS
Studia stacjonarne
W yk ł a d
15
1
Egzamin
II
K o n we r s a t o r i a
15
Zaliczenie z oceną
1
W yk ł a d
9
Egzamin
II
3
Zaliczenie z oceną
9
CEL PRZEDMIOTU:
Przekazanie wiedzy z zakresu podstawowych form opisu i analizy zjawisk społeczno-ekonomicznych
Stworzenie możliwości rozumienia wyników analiz publikowanych w literaturze naukowej Poznanie
znaczenia techniki i metod statystycznych w osobistych rozwoju zawodowym i społecznym
Wyposażenie studenta w umiejętności samodzielnego wykonania opracowań statystycznych na
podstawie przeprowadzonych badań i interpretację uzyskanych wyników.
WYMAGANIA WSTĘPNE:
Podstawowa wiedza z zakresu matematyki
Wykład: Statystyka, jej przedmiot i rola. Istota badań statystycznych. Podstawowe pojęcia i definicje Formy
prezentacji danych. Szeregi statystyczne. Graficzna prezentacja szeregów: wykresy, diagramy i histogramy.
Skale pomiaru Formy prezentacji danych. Szeregi statystyczne. Graficzna prezentacja szeregów: wykresy,
diagramy i histogramy. Parametry opisowe rozkładu wartości cech zbiorowości statystycznej: miary klasyczne i
pozycyjne, miary tendencji centralnej, miary dyspersji, miary asymetrii. Metody analizy współzależności cech
ilościowych-współczynnik korelacji linowej Pearsona, rang Spearmana, tablica korelacyjna Metody
współzależności cech jakościowych, Czuprowa ,chi-kwadrat Yule’a, Q Kendalla. Weryfikacja hipotez
statystycznych. Ocena istotności różnic między średnimi. Metody analizy dynamiki zjawisk
Ćwiczenia: Dane liczbowe, cechy, pomiary, błędy pomiaru, zasady dotyczące liczb obliczanie i
interpretacja miar tendencji centralnej: średniej arytmetycznej, dominanty, mediany, kwartyli dla
szeregów szczegółowych i rozdzielczych. Analiza miar dyspersji, średnie odchylenie standardowe,
rozstęp, odchylenie ćwiartkowe, współczynniki zmienności. Obliczanie i interpretacja miar asymetrii.
Wyznaczanie mierników współzależności cech ilościowych-współczynnik korelacji liniowej Pearsona w
szeregu szczegółowym i rozdzielczym. Wyznaczanie mierników współzależności cech jakościowychwspółczynnik Czuprowa, Q Kendalla, chi-kwadrat Yule’a, Weryfikacja hipotez statystycznych. Ocena
istotności różnic między średnimi. Praktyczna analiza testów dla wartości przeciętnej
143
Wykład: konwencjonalny, metoda podająca, informacyjna z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych oraz
elementy prezentacji problemowej i dyskusji
Ćwiczenia: praktyczne rozwiązywanie zadań, metoda poglądowa, metoda analityczna, dyskusja problemowa, metoda
sytuacyjna, analiza i dyskusja na temat uzyskanych wyników .
Opis efektu
Student zna podstawowe pojęcia statystyczne, zna
metody i techniki oceny zjawisk statystycznych.
Wdraża i oblicza podstawowe parametry opisu i
analizy zjawisk społeczno-ekonomicznych.
Potrafi porządkować, analizować i grupować dane
statystyczne wynikające z badań.
Potrafi dokonać opracowań statystycznych na
podstawie przeprowadzonych badań w skali makro i
mikro obowiązujących w statystyce opisowej,
matematycznej i demografii.
Potrafi wykorzystywać różne metody i techniki
statystyczne do analizy i interpretacji danych
statystycznych.
Zna zasady etycznego gromadzenia materiałów
objętych prawem autorskim do badań własnych.
S ym b o l e
Metody
Forma
efektów
Zajęć
K_W08
Kolokwium
Wykład
i zadania
praktyczne
Kolokwium
K_W09
Wykład
i zadania
praktyczne
Kolokwium,
Ćwiczenia
projekt
K_U03
Kolokwium,
K_U09
projekt
K_K09
Dyskusja
Ćwiczenia
Ćwiczenia
WARUNKI ZALICZENIA:
Wykład: z przedmiotu kończą się egzaminem w formie pisemnej zgodnym z podanymi kryteriami – test z progami
Ćwiczenia: kończą się zaliczeniem na ocenę. warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen ze
wszystkich zajęć. Ocenie podlegają: kolokwia sprawdzające wiedzę – ocena pozytywna powyżej 60%
uzyskanych punktów (2 kolokwia), test praktycznych umiejętności rozwiązania zadań. W przypadkach
nieobecności, Student powinien uzupełnić braki w terminie uzgodnionym z prowadzącym zajęcia.
Obciążenie pracą
Studia stacjonarne
(w godz.)
(w godz.)
Godziny kontaktowe (udział w zajęciach, konsultacjach i
egzaminie itp.)
25
15
Samodzielna praca studenta (przygotowanie do: zajęć,
projektu/prezentacji, dyskusji, studiowanie literatury itp. )
50
60
Łącznie godzin
75
75
Studia stacjonarne
1
0,5
2
2,5
Łącznie
3
3
2
1
Punkty ECTS
W tym zajęcia o charakterze praktycznym (laboratoria,
konwersatoria, przygotowanie projektu zajęć praktycznych,
144
1.
2.
3.
4.
Wasilewska E., Statystyka opisowa od podstaw, Warszawa SGGW
Stanisz A., Przystępny kurs statystyki z zastosowaniem STATISTICA PL na przykładach z
medycyny 2006.
Arska-Kotlińska M., Bartz J., Wieliński D., Wybrane zagadnienia dla studiujących wychowanie
fizyczne.
Zeliaś A., Pawełek B., Wanat S., Metody statystyczne. PWE, Warszawa 2002.
1.
2.
Hozer J., Statystyka, opis statystyczny. Szczecin 2000
Korol M., Statystyka z demografią. Ekstat, Szczecin 2000
PROGRAM OPRACOWAŁ:
dr Jerzy Trzeciak
145
S
SE
EM
MIIN
NA
AR
RIIU
UM
M D
DY
YP
PLLO
OM
MO
OW
WE
E 11
K o d p r ze d m i o t u : 16.1-WP-WFD-SeMa
Seminarium
15
Seminarium
9
Semestr
Liczba godzin
w tygodniu
Forma zajęć
Liczba godzin
w semestrze
prof. UZ dr hab. Ryszard Asienkiewicz
prof. UZ dr hab. Józef Tatarczuk
P r o wa d zą c y: prof. UZ dr hab. Tomasz Lisicki
prof. UZ dr hab. Agnieszka Zembroń-Łacny
Forma zaliczenia
Studia stacjonarne
1
II
Zaliczenie
II
Zaliczenie
Punkty
ECTS
3
CEL PRZEDMIOTU:
Poszerzenie wiedzy studenta z wybranego obszaru zainteresowań. Umiejętność samodzielnego zdobywania
wiedzy z zakresu nauk o kulturze fizycznej (w tym w zakresie biologicznych i społecznych podstaw wychowania
fizycznego, rekreacji i sportu). Nauczenie studenta tworzenia koncepcji projektu pracy magisterskiej, systematyki
tekstu, wyboru właściwych metod statystycznych do opracowania zebranego materiału, poprawnego układu
zebranego i opracowanego materiału. Przedstawienie metod statystycznych i ich praktyczne zastosowanie.
Nabycie doświadczenia w pisaniu tekstu naukowego. Napisanie pracy dyplomowej.
WYMAGANIA WSTĘPNE:
Posiadanie wiedzy z zakresu studiowanego kierunku. Wiedza i umiejętności z zakresu metod, technik i narzędzi
badawczych oraz analiz statystycznych.
Zaproponowanie ogólnej tematyki seminarium, ustalenie indywidualnych zainteresowań poznawczych
uczestników seminarium. Technika pisania pracy dyplomowej (język , przypisy, spis treści, bibliografia, tytuły
rozdziałów, itd.). Sprecyzowanie tematów prac dyplomowych. Poszukiwanie i wstępna orientacja w literaturze
przedmiotu, ocena jej przydatności i dokonywanie selekcji. Praktyczne i teoretyczne znaczenie podjętego
tematu. Metody statystycznego opracowania materiału. Redagowanie planu pracy dyplomowej, przygotowanie
koncepcji projektu. Projektowanie rozwiązań na podstawie diagnozy. Realizacja projektu: przygotowanie i
przedstawienie prezentacji koncepcji i realizacji projektu. Umiejętność formułowania stwierdzeń i wniosków, opis
koncepcji i realizacji własnego projektu.
Dyskusja, pokaz, prezentacja studentów, praca z materiałem źródłowym, metoda projektu, praca indywidualna ze
studentem, metoda analityczna.
146
Opis
Symbole
Metody
Efektu
efektów
weryfikacji
Student posługuje się rozszerzoną wiedzą w
zakresie fizjologicznych i biologicznych podstaw
nauk o zdrowiu oraz nauk o kulturze fizycznej
Student analizuje zgromadzone materiały. Potrafi
oceniać, weryfikować wartość zebranych
materiałów z zakresu biologicznych i społecznych
aspektów wychowania fizycznego, sportu i
rekreacji
K2_W01
Przygotowanie części pracy pisemnej,
ocena znajomości literatury w wybranym
przez studenta obszarze tematycznym
K2_W08
własności intelektualnej i prawa autorskiego.
Potrafi rozróżniać pracę własną od plagiatu.
Posiada zdolność oceny własnego wkładu pracy
K2_W11
Student potrafi posługiwać się wyspecjalizowanymi
narzędziami i technikami informatycznymi w celu
pozyskiwania danych, a także analizować i
K2_U06
Student potrafi współdziałać w planowaniu i
realizacji zadań badawczych w zakresie nauk o
kulturze fizycznej
K2_U08
pisemnego opracowania w zakresie dyscyplin o
kulturze fizycznej
K2_U13
wystąpień ustnych w zakresie dziedzin nauki o
kulturze fizycznej z zastosowaniem nowoczesnych
metod i technik
K2_U14
Student wykazuje aktywność i kreatywność w
działania służące realizacji określonych przez siebie
lub innych zadań
K2_K05
Student potrafi formułować opinie dotyczące
różnych aspektów działalności zawodowej
K2_K08
Forma
zajęć
Seminarium
Seminarium
Prezentacja multimedialna
opracowanego materiału
Seminarium
Dys Dyskusja
Seminarium
Dys Kolokwium
Seminarium
Dyskusja
Przygotowanie części teoretycznej pracy
Seminarium
z
literaturą
Seminarium
Prezentacja projektu
Seminarium
Dyskusja
Seminarium
Dyskusja
WARUNKI ZALICZENIA:
Warunkiem zaliczenia seminarium w semestrze II jest przygotowanie przez studenta koncepcji pracy, znajomość
literatury w w wybranym przez studenta obszarze tematycznym, przedstawienia planu i harmonogramu realizacji
projektu, wykazanie postępu w prowadzeniu badań, gromadzeniu materiałów i literatury.
Obciążenie pracą
Godziny kontaktowe
Studia stacjonarne
(w godz.)
(w godz.)
25
15
147
wystąpienia; itp.)
50
60
Łącznie
75
75
Studia stacjonarne
Studia stacjonarne
1
0,5
2
2,5
Łącznie
3
3
Punkty ECTS
Literatura z zakresu metod i technik badań społecznych:
1. Drozdowski Z.: Wybrane zagadnienia metodologii badań naukowych w zakresie kultury
fizycznej. AWF, Poznań 1987.
2. Hajduk E.: Hipoteza w badaniach pedagogicznych. Poradnik dla studentów. WSP, Zielona
Góra 1983.
3. Łobocki M.: Wprowadzenie do metodologii badan pedagogicznych. Oficyna Wydawnicza
IMPULS, Kraków 2003.
4. Pilch T.: Zasady badań pedagogicznych. Warszawa 1995.
Literatura tematyczna – zgodna z zainteresowaniami studentów.
Literatura związana z problematyka projektu badawczego i pracy dyplomowej. - propozycje promotora
w zależności od tematu pracy
UWAGI:
PROGRAM OPRACOWAŁ: zespół prowadzący seminarium
148
S
SE
EM
MIIN
NA
AR
RIIU
UM
M D
DY
YP
PLLO
OM
MO
OW
WE
E 22
Seminarium
30
Seminarium
18
Semestr
Liczba godzin
w tygodniu
Forma zajęć
Liczba godzin
w semestrze
Forma zaliczenia
Studia stacjonarne
2
III
Zaliczenie
III
Zaliczenie
Punkty
ECTS
3
CEL PRZEDMIOTU:
WYMAGANIA WSTĘPNE:
149
Opis
Symbole
Metody
Efektu
efektów
weryfikacji
rekreacji
K2_W01
K2_W08
K2_W11
K2_U06
kulturze fizycznej
K2_U08
kulturze fizycznej
K2_U13
metod i technik
K2_U14
lub innych zadań
K2_K05
K2_K08
Dys Dyskusja
Dys Kolokwium
Dyskusja
Przygotowanie części metodologicznej
pracy z
literaturą
Forma
zajęć
Seminarium
Seminarium
Seminarium
Seminarium
Seminarium
Seminarium
Seminarium
Prezentacja części pracy
Dyskusja
Dyskusja
Seminarium
Seminarium
WARUNKI ZALICZENIA:
Warunkiem zaliczenia seminarium w semestrze III jest realizacja projektu pracy magisterskiej: prezentacja
koncepcji pracy (plan, pracy, wykaz literatury, przeprowadzenie badań empirycznych lub ankietowych,
opracowanie statystyczne).
150
Studia stacjonarne
(w godz.)
(w godz.)
40
30
35
45
75
75
Studia stacjonarne
Studia stacjonarne
1,5
1
1,5
2
3
3
Obciążenie pracą
Godziny kontaktowe
wystąpienia; itp.)
Łącznie
Punkty ECTS
Łącznie
Góra 1983.
UWAGI:
151
S
SE
EM
MIIN
NA
AR
RIIU
UM
M D
DY
YP
PLLO
OM
MO
OW
WE
E 33
Seminarium
30
Seminarium
18
Semestr
Liczba godzin
w tygodniu
Forma zajęć
Liczba godzin
w semestrze
Forma zaliczenia
Studia stacjonarne
2
IV
Zaliczenie
IV
Zaliczenie
Punkty
ECTS
9
CEL PRZEDMIOTU:
WYMAGANIA WSTĘPNE:
Opis
Symbole
Metody
Forma
Efektu
efektów
weryfikacji
zajęć
K2_W01
Seminarium
152
Opis
Efektu
rekreacji
Symbole
efektów
Metody
weryfikacji
Forma
zajęć
K2_W08
K2_W11
K2_U06
kulturze fizycznej
K2_U08
kulturze fizycznej
K2_U13
metod i technik
K2_U14
lub innych zadań
K2_K05
K2_K08
Seminarium
Seminarium
Dys Dyskusja
Seminarium
Dys Kolokwium
Seminarium
Dyskusja
Przygotowanie części teoretycznej pracy
Seminarium
z
literaturą
Seminarium
Prezentacja części pracy
Seminarium
Dyskusja
Seminarium
Dyskusja
WARUNKI ZALICZENIA:
Warunkiem zaliczenia seminarium w semestrze IV jest złożenie w całości pracy magisterskiej.
Obciążenie pracą
Godziny kontaktowe
wystąpienia; itp.)
Łącznie
Studia stacjonarne
(w godz.)
(w godz.)
50
30
175
195
225
225
153
Punkty ECTS
Studia stacjonarne
2
1
7
8
Łącznie
9
9
Góra 1983.
UWAGI:
154
MODUŁ SPECJALNOŚCIOWY
155
S
SP
PE
EC
CJJA
ALLIIZZA
AC
CJJA
A IIN
NS
STTR
RU
UK
KTTO
OR
RS
SK
KA
A:: P
PIIŁŁK
KA
A S
SIIA
ATTK
KO
OW
WA
A II
K o d p r ze d m i o t u : 16.1-WF-WFD-SIPS
Semestr
Liczba godzin
w tygodniu
Forma zajęć
Liczba godzin
w semestrze
Grzybowski, mgr Marta Dalecka
Forma zaliczenia
Punkty
ECTS
Studia stacjonarne
Wykład
Laboratorium
15
1
II
15
1
II
2
Wykład
Laboratorium
9
II
9
II
2
CEL PRZEDMIOTU:
Przygotowanie studenta do uzyskania stopnia instruktora sportu w piłce siatkowej, a w szczególności do
samodzielnego formułowania celów i opracowywania programów nauczania gry w piłkę siatkową oraz ich
realizacji w klubach sportowych i rekreacyjnych, ośrodkach wypoczynku, na obozach sportowych i koloniach,
prowadzenia zajęć w ramach lekcji wychowania fizycznego (podniesienie kwalifikacji zawodowych nauczycieli).
WYMAGANIA WSTĘPNE:
Wiadomości, umiejętności i kompetencje na poziomie efektów kształcenia przedmiotu „Piłka Siatkowa”
(kod przedmiotu: 16.1-WP-WF- Siat).
Wykład: Charakterystyka gry w piłkę siatkową.
-
1.
2.
Zarys historii piłki siatkowej w Polsce i na świecie.
Charakterystyka gry: techniczno-taktyczna, sprawnościowa, fizjologiczna, na różnych poziomach
współzawodnictwa, gry kontrolne, zawody mistrzowskie.
- Aktualne przepisy gry w piłce siatkowej, sędziowanie i protokołowanie.
- Wymogi techniczno-sportowe (aktualne przepisy i normy) dotyczące: sprzętu sportowego, sali i boisk,
oświetlenia, ogrzewania, zaplecza sanitarno-pomocniczego na różnych poziomach współzawodnictwa.
Organizacja nauczania gry w piłkę siatkową.
- Terminologia siatkarska.
- Struktura zespołu. Podział obowiązków, funkcje zawodników i pozycje w grze. Konstruowanie drużyny.
- Ogólne założenia metodyki nauczania i doskonalenia techniki i taktyki gry.
Ukierunkowane kształtowanie sprawności fizycznej.
- Sprawność fizyczna w strukturze treningu.
- Metodyka kształtowania sprawności fizycznej u dzieci i młodzieży.
- Metodyka kształtowania koordynacyjnych zdolności motorycznych u dzieci i młodzieży.
- Elementy treningu funkcjonalnego.
- Organizacja jednostki treningowej.
156
3.
Technika gry w piłkę siatkową.
- Zasady, metody, formy i środki nauczania i doskonalenia techniki gry.
- Klasyfikacja i współzależność elementów techniki gry.
Laboratorium
1. Organizacja gry w piłkę siatkową napo szczególnych etapach szkolenia.
2. Ukierunkowane kształtowanie sprawności fizycznej.
- Gry i zabawy ruchowe w treningu.
- Metodyka kształtowania zdolności koordynacyjnych w siatkówce: różnicowanie, orientacja, szybka reakcja,
dostosowanie, sprzężenie ruchu, rytmizacja, równowaga.
- Ćwiczenia gimnastyczne i akrobatyczne w treningu młodego siatkarza.
3. Technika gry w piłkę siatkową.
4. Jednostka treningowa.
- Rodzaje rozgrzewek – przykłady rozwiązań. Przykłady rozgrzewki przedmeczowej.
- Ćwiczenia w części końcowej.
- Ćwiczenia stabilizujące i korekcyjne kręgosłupa.
wykład konwencjonalny, zajęcia praktyczne, konsultacje, obserwacja, samodzielne opracowanie
materiałów metodycznych, zajęcia w grupach
Opis
Symbole
Metody
efektu
efektów
weryfikacji
temat gry w piłkę siatkową, potrafi objaśniać przepisy
gry, dobierać specjalistyczną terminologię w zakresie
gry w piłkę siatkową
K1_W04
K2_U01
Potrafi rozwiązywać sytuacje konfliktowe i
konstruować dobrą atmosferę w grupie społecznej
K2_U04
Potrafi identyfikować słabe i mocne strony w
działaniach jednostki i grupy charakterystyczne dla gry
w piłkę siatkową oraz reagować odpowiednio do
okoliczności
Potrafi wykorzystać poznane elementy techniczne gry
w piłkę siatkową w czasie gry
Forma zajęć
Wykład
Laboratorium
K2_U07
Laboratorium
K2_U11
Laboratorium
WARUNKI ZALICZENIA:
Wykład y z przedmiotu kończą się kolokwium w formie pisemnej zgodnym z podanymi kryteriami – test z progami
Konwersatorium kończy się zaliczeniem na ocenę. Podstawą zaliczenia jest aktywne uczestnictwo w zajęciach, udział w
organizacji zawodów sportowych w piłkę siatkową, udział w obserwacji zajęć piłki siatkowej. Ocenie podlegają:
-
Na ocenę z przedmiotu składa się ocena z wykładów (40%) i konwersatorium (60%). Warunkiem zaliczenia
przedmiotu są pozytywne oceny z wykładu i konwersatorium.
Studia stacjonarne
(w godz.)
Obciążenie pracą
Godziny kontaktowe
30
przygotowanie: pracy pisemnej, projektu, prezentacji, raportu, wystąpienia; itp.)
20
Łącznie
50
Punkty ECTS
Studia stacjonarne
157
1,5
0,5
Łącznie
2
2
2. Buchfelder M., Klocek T.: Siatkówka na lekcji wychowania fizycznego. Warszawa 2003.
3. Czabański B.: Wybrane zagadnienia uczenia się i nauczania techniki sportowej. Wrocław 1998.
4. Czajkowski Z.: Nauczanie techniki sportowej. Warszawa 2004.
5. Grządziel G., Szade D.: Piłka siatkowa. Technika, taktyka i elementy minisiatkówki. Katowice 2009.
6. Kasza W., Krzyżanowski Z.: Piłka siatkowa dla najmłodszych – zeszyt metodyczno-szkoleniowy dla klas 4-6.Warszawa
2010.
7. Kasza W., Zdebska H.: Piłka siatkowa - obrona pola w ujęciu taktycznym. Warszawa 2007.
8. Martens R.: Jak być skutecznym trenerem. Warszawa 2010.
9. Mecner K.: 80 lat polskiej siatkówki. Warszawa 2002.
10. Program Szkolenia Siatkarza. Warszawa 2011. Biblioteka Polskiej Siatkówki APS.
11. Przepisy gry w piłkę siatkową.
12. Ryś G., Kasza W., Krzyżanowski Z.: Piłka siatkowa na Orlikach. Warszawa 2010.
13. Superlak E.: Piłka siatkowa. Techniczno - taktyczne przygotowanie do gry. Wrocław 2006.
14. Trzaskoma Z., Trzaskoma Ł.: System Powerball. Kompleksowy trening siłowy w piłce siatkowej. Warszawa 2000.
15. Uzarowicz J.: Siatkówka - co jest grane. Kraków 2001.
16. Wróblewski P.: Piłka siatkowa w szkole - poradnik metodyczny. Warszawa 2005.
1. Czajkowski Z.: Psychologia sprzymierzeńcem trenera. Warszawa 1996.
2. Gabryś T., Szmatlan-Gabryś U., Ficek K.: Biomedyczne uwarunkowania treningu młodych sportowców. Warszawa 2004.
5. Kowalski L.: Taktyka ataku i bloku w siatkówce. Warszawa 1993.
6. Ljach W.: Kształtowanie zdolności motorycznych dzieci i młodzieży. Warszawa 2003.
7. Maugham R.J., Burke L.M.: Żywienie a zdolność do wysiłku. Kraków 2000.
9. Roniker A.: Fizjologia sportu. Warszawa 2000.
10. Schmidt R.A., Wrisberg C.A.: Kształtowanie Zdolności Motorycznych. Warszawa 2010.
12. Skrobański H., Wieczorek A.: Przewodnik do ćwiczeń z piłki siatkowej. Poznań 1995.
Wrocław 2008.
14. Waśkiewicz Z., Poprzęcki S., Zając A.: Żywienie i suplementacja w sporcie. Katowice 2007.
16. Zaporożanow W., Sozański H.: Dobór i kwalifikacja do sportu. Warszawa 1997.
UWAGI:
Program specjalizacji w treściach jak i ich wymiarach godzinowych został opracowany na podstawie,
uznanego przez Ministerstwo Sportu i Turystyki, „Programu kształcenia instruktorów sportu z piłki
siatkowej” opracowanego przez Akademię Polskiej Siatkówki Polskiego Związku Piłki Siatkowej.
PROGRAM OPRACOWAŁ:
158
ROGRAMU KSZTAŁCENIA INSTRUKTORÓW SPORTU Z PIŁKI SIATKOWEJ
Zajęcia teoretyczne
Część teoretyczna za łączna liczbę 8 punktów ECTS
L.p.
II.
TEM
AT GŁÓWNY
Liczba
godz.
Treści programowe
1
Charakterystyka gry: techniczno-taktyczna, sprawnościowa, fizjologiczna, na różnych
poziomach współzawodnictwa, gry kontrolne, zawody mistrzowskie,
4
Aktualne przepisy gry w piłce siatkowej, sędziowanie i protokołowanie.
1.
Charakterystyka gry w
piłkę siatkową
Wymogi techniczno-sportowe (aktualne przepisy i normy) dotyczące: sprzętu sportowego,
sali i boisk, oświetlenia, ogrzewania, zaplecza sanitarno-pomocniczego na różnych
poziomach współzawodnictwa.
2
System współzawodnictwa w Polsce z szczególnym uwzględnieniem rozgrywek
młodzieżowych. Minisiatkówka. Siatkówka plażowa dzieci i młodzieży.
2
Terminologia siatkarska.
1
III.
STRUKTURA ZESPOŁU. PODZIAŁ OBOWIĄZKÓW, FUNKCJE
ZAWODNIKÓW I POZYCJE W GRZE. KONSTRUOWANIE DRUŻYNY
2.
2
Organizacja nauczania gry
w piłkę siatkową
Ogólne założenia metodyki nauczania i doskonalenia techniki i taktyki gry.
Ćwiczenia globalne, syntetyczne, analityczne.
2
Gra 6x6, gra szkolna, uproszczona, małe gry, fragmenty gry – jako formy nauczania i
doskonalenia techniki i taktyki.
Sprawność fizyczna w strukturze treningu.
2
Metodyka kształtowania sprawności fizycznej u dzieci i młodzieży.
3.
Ukierunkowane
kształtowanie
sprawności fizycznej
Metodyka kształtowania koordynacyjnych zdolności motorycznych u dzieci i młodzieży.
2
Elementy treningu funkcjonalnego.
1
Próby diagnozujące poziom sprawności fizycznej w szkoleniu dzieci i młodzieży.
2
Klasyfikacja obciążeń treningowych.
Struktura obciążeń treningowych w szkoleniu dzieci i młodzieży.
4
Organizacja jednostki treningowej.
4.
Technika gry w piłkę
Zasady, metody, formy i środki nauczania i doskonalenia techniki gry.
2
159
siatkową
Klasyfikacja i współzależność elementów techniki gry.
- Sposoby przemieszczania się i przyjmowania postaw w elementach technicznych gry.
- Technika zagrywki.
- Technika przyjęcia zagrywki.
- Technika wystawienia piłki.
- Technika atakowania w różnych formach (zbicie, plasowanie, kiwnięcie).
- Technika bloku pojedynczego i grupowego.
- Technika obrony piłki w polu.
Ocena techniki za pomocą sprawdzianów z wykorzystaniem arkusza obiektywnej obserwacji
zawodów.
10
2
Wykrywanie i korygowanie błędów na podstawie zebranych informacji oraz przy użyciu
rejestratorów obrazu.
1
System zdobywania punktów po zagrywce własnej i zagrywce przeciwnika – podstawowe
elementy taktyki zespołów młodzieżowych.
4
Taktyka zespołowa gry:
5.
6.
Taktyka gry w piłkę
siatkową
IV.
PIŁK
A SIATKOWA
DZIECI I
MŁODZIEŻY
-
6
w ataku /6-0, 3-3, 2-4, 1-5/, ustawienia do przyjęcia zagrywki, sposoby asekuracji
ataku,
w obronie /2-1-3, 2-2-2, 2-0-4,/, ustawienia w obronie, kontratak - podstawowe
założenia.
Taktyka indywidualna, zasady i środki treningowe w przyjęciu zagrywki, rozegraniu piłki,
atakowaniu, zagrywce, bloku, obronie na poziomie: minisiatkówki, młodzika, kadeta, juniora
4
System szkolenia dzieci i młodzieży w Polsce i na świecie. Klasy sportowe i SMS.
1
Struktura i etapy szkolenia w piłce siatkowej dziecięco-młodzieżowej
2
Kryteria naboru i selekcji dzieci i młodzieży.
2
Zagadnienia pedagogiczne:
2
- relacje z młodymi zawodnikami oraz z rodzicami,
- zasady postępowania w grupie sportowej.
Psychologiczne aspekty gry w piłkę siatkową:
5
- trening mentalny – wybrane zagadnienia,
- psychologia gry w piłkę siatkową,
- specyfika trenowania chłopców i dziewcząt.
Formalno-prawne aspekty pracy instruktora:
7.
Rola i zadania instruktora
w procesie szkolenia
-
przepisy prawne regulujące wykonywanie zawodu,
doskonalenie zawodowe, możliwość zdobywania oraz doskonalenia wiedzy i
umiejętności,
- etyka pracy instruktora.
Niezbędne umiejętności i kompetencje (obszary działalności zawodowej), cechy dobrego
instruktora,
4
Elementy coachingu.
Prowadzenie i analiza dokumentacji szkoleniowej - plan organizacyjno-szkoleniowy, dziennik
zajęć treningowych.
1
Relacje z rodzicami, sponsorami, władzami oświatowymi i samorządowymi oraz pomiędzy
2
160
klubami i szkołami.
Budżet sekcji sportowej.
Pozyskiwanie źródeł finansowania.
V.
PRZYGOTOWANIE TEORETYCZNE I INTELEKTUALNE
ZAWODNIKÓW.
2
Zasady postępowania w klubie i na boisku. Kodeks etyczny zawodnika.
Zasady higieniczno-zdrowotne. Żywienie i wspomaganie – podstawowe informacje.
Dziennik zawodnika.
VI.
75
RAZEM
Zajęcia praktyczne
Część praktyczna w grupach ćwiczeniowych za łączna liczbę 8 punktów ECTS
Liczba
L.p.
Treści programowe
VII.
TEMAT
GŁÓWNY
godz.
1.
2.
VIII.
ORGANIZACJA GRY W
PIŁKĘ SIATKOWĄ
IX.
UKIERUNKOWA
NE KSZTAŁTOWANIE
SPRAWNOŚCI FIZYCZNEJ
Minisiatkówka.
4
Gra 6x6 (młodzik, kadet, junior).
Gry i zabawy ruchowe w treningu.
1
Metodyka kształtowania zdolności koordynacyjnych w siatkówce: różnicowanie,
orientacja, szybka reakcja, dostosowanie, sprzężenie ruchu, rytmizacja,
równowaga.
2
Ćwiczenia gimnastyczne i akrobatyczne w treningu młodego siatkarza.
2
Kształtowanie skoczności w treningu dzieci i młodzieży.
2
Kształtowanie siły w treningu dzieci i młodzieży.
2
Kształtowanie szybkości w treningu dzieci i młodzieży.
1
Kształtowanie wytrzymałości w treningu dzieci i młodzieży.
2
Trening funkcjonalny - przykłady rozwiązań.
2
Ćwiczenia profilaktyczne zapobiegające urazom podczas treningu.
3.
Systematyka ćwiczeń i metodyka nauczania postaw oraz podstawowych
sposobów przemieszczania się po boisku.
2
Systematyka ćwiczeń i metodyka nauczania odbicia piłki sposobem górnym,
wystawienia, rozegrania piłki i przyjęcia zagrywki.
3
Technika gry w piłkę siatkową
161
Systematyka ćwiczeń i metodyka nauczania odbicia piłki sposobem dolnym,
wystawienia i przyjęcia zagrywki.
3
Systematyka ćwiczeń i metodyka nauczania zagrywki.
2
Systematyka ćwiczeń i metodyka nauczania ataku.
4
Systematyka ćwiczeń i metodyka nauczania bloku pojedynczego i grupowego.
4
Systematyka ćwiczeń i metodyka nauczania gry w obronie.
3
Wykorzystanie pomocy sportowych w szkoleniu dzieci i młodzieży.
2
4.
-
Systemy gry w ataku /6-0, 3-3, 2-4, 1-5/.
Przyjęcie zagrywki przez 5,4,3,2 zawodników w poszczególnych
ustawieniach.
Sposoby asekuracji ataku.
7
Systemy gry w obronie /2-1-3, 1-2-3, 2-2-2, 2-0-4/
4
Wyprowadzenie kontrataku - podstawowe założenia.
X.
TAKTYKA INDYWIDUALNA. PRZYKŁADY
ĆWICZEŃ ROZWIJAJĄCYCH TAKTYKĘ INDYWIDUALNĄ W
POSZCZEGÓLNYCH ELEMENTACH GRY
4
Rodzaje rozgrzewek – przykłady rozwiązań. Przykłady rozgrzewki
przedmeczowej.
4
5.
XI.
JEDNOSTKA
TRENINGOWA
Przykładowe jednostki treningowe na poszczególnych etapach szkolenia w
zakresie kształtowania sprawności fizycznej i umiejętności technicznych.
6
Efektywne wykorzystanie ćwiczeń stosowanych w treningu.
Podstawowe sprawdziany techniki w siatkówce.
6.
Kontrola trenerska
Podstawowe próby sprawności fizycznej w siatkówce.
3
Praktyczne wykorzystanie arkusza obserwacji gry w treningu i w meczu.
7.
XII.
PROWADZENIE
ZAJĘĆ SZKOLENIOWYCH
Samodzielne prowadzenie zajęć treningowych w oparciu o przygotowane
konspekty.
6
Analiza skuteczności gry na podstawie arkusza obserwacji i rejestracji zawodów.
RAZEM:
75
Akademia Polskiej Siatkówki
Polski Związek Piłki Siatkowej.
162
S
SP
PE
EC
CJJA
ALLIIZZA
AC
CJJA
A IIN
NS
STTR
RU
UK
KTTO
OR
RS
SK
KA
A:: P
PIIŁŁK
KA
A S
SIIA
ATTK
KO
OW
WA
A IIII
Semestr
Liczba godzin
w tygodniu
Forma zajęć
Liczba godzin
w semestrze
Forma zaliczenia
Punkty
ECTS
Studia stacjonarne
Wykład
Laboratorium
30
2
III
30
2
III
6
Wykład
18
Laboratorium
18
III
III
6
CEL PRZEDMIOTU:
WYMAGANIA WSTĘPNE:
Zaliczony I semestr specjalizacji instruktorskiej z piłki siatkowej
Wykład
4.
5.
6.
7.
Charakterystyka gry w piłkę siatkową.
- Minisiatkówka. Siatkówka plażowa dzieci i młodzieży.
Organizacja nauczania gry w piłkę siatkową.
- Ćwiczenia globalne, syntetyczne, analityczne.
- Gra 6x6, gra szkolna, uproszczona, małe gry, fragmenty gry – jako formy nauczania i doskonalenia techniki i
taktyki.
- Klasyfikacja obciążeń treningowych.
- Struktura obciążeń treningowych w szkoleniu dzieci i młodzieży.
- Próby diagnozujące poziom sprawności fizycznej w szkoleniu dzieci i młodzieży.
Taktyka gry w piłkę siatkową.
- System zdobywania punktów po zagrywce własnej i zagrywce przeciwnika – podstawowe elementy taktyki
zespołów młodzieżowych.
- Taktyka zespołowa gry.
- Taktyka indywidualna, zasady i środki treningowe w przyjęciu zagrywki, rozegraniu piłki, atakowaniu,
zagrywce, bloku, obronie na poziomie: minisiatkówki, młodzika, kadeta, juniora.
laboratorium
5. Organizacja gry w piłkę siatkową.
163
-
6.
7.
Minisiatkówka.
Gra 6x6, gra szkolna, uproszczona, małe gry, fragmenty gry – jako formy nauczania i doskonalenia techniki i
taktyki.
- Kształtowanie skoczności, siły, szybkości, wytrzymałości w treningu dzieci i młodzieży.
- Trening funkcjonalny - przykłady rozwiązań.
- Ćwiczenia profilaktyczne zapobiegające urazom podczas treningu.
Taktyka gry w piłkę siatkową.
- Taktyka zespołowa gry w ataku i obronie.
- Taktyka indywidualna.
Opis
Symbole
Metody
efektu
efektów
weryfikacji
K1_W04
K2_U08
Potrafi formułować pytania badawcze i pisemne
opracowania z zakresu gry w piłkę siatkową
K2_U13
K2_U04
okoliczności
Wykład
Laboratorium
Prezentacje wyników w formie ustnej,
audiowizualnej lub elektronicznej
K2_U01
Forma zajęć
Laboratorium
K2_U07
Laboratorium
K2_U11
Laboratorium
Potrafi zorganizować zawody sportowe w piłce
siatkowej dla różnych grup społecznych
K2_U10
Laboratorium
K2_K03
Jest wrażliwy na kształtowanie postaw etycznych
wychowanków i stosowanie zasad „fair play”
K2_K08
Laboratorium
WARUNKI ZALICZENIA:
Wykład y z przedmiotu kończą się kolokwium w formie pisemnej zgodnym z podanymi kryteriami – test z progami
organizacji zawodów sportowych w piłkę siatkową, udział w obserwacji zajęć piłki siatkowej, przeprowadzenie analizy
statystycznej meczu w piłkę siatkową, sędziowanie meczu w piłkę siatkową. Ocenie podlegają:
-
sędziowanie meczu – 20%
wykonanie grupowego projektu (przygotowanie, realizacji i dokumentacja z przeprowadzonych zawodów) – 30%
Obciążenie pracą
Studia stacjonarne
(w godz.)
164
Godziny kontaktowe
75
75
Łącznie
150
Punkty ECTS
Studia stacjonarne
3
3
Łącznie
6
2
2010.
Wrocław 2008.
UWAGI:
PROGRAM OPRACOWAŁ:
165
„Programu kształcenia instruktorów sportu z piłki siatkowej”
L.p.
XIII.
TEM
AT GŁÓWNY
Liczba
godz.
Treści programowe
1
poziomach współzawodnictwa. gry kontrolne, zawody mistrzowskie,
4
8.
piłkę siatkową
Wymogi techniczno-sportowe (aktualne przepisy i normy) dotyczące: sprzętu sportowego,
sali i boisk, oświetlenia, ogrzewania, zaplecza sanitarno-pomocniczego na różnych
poziomach współzawodnictwa.
2
2
1
XIV.
9.
2
w piłkę siatkową
2
2
10.
Ukierunkowane
kształtowanie
2
1
2
4
11.
2
166
siatkową
- Sposoby przemieszczania się i przyjmowania postaw w elementach technicznych gry.
- Technika zagrywki.
- Technika przyjęcia zagrywki.
- Technika wystawienia piłki.
- Technika atakowania w różnych formach (zbicie, plasowanie, kiwnięcie).
- Technika bloku pojedynczego i grupowego.
- Technika obrony piłki w polu.
zawodów.
10
2
Wykrywanie i korygowanie błędów na podstawie zebranych informacji oraz przy użyciu
rejestratorów obrazu.
1
4
12.
13.
siatkową
XV.
PIŁK
A SIATKOWA
DZIECI I
MŁODZIEŻY
-
6
w ataku /6-0, 3-3, 2-4, 1-5/, ustawienia do przyjęcia zagrywki, sposoby asekuracji
ataku,
w obronie /2-1-3, 2-2-2, 2-0-4,/, ustawienia w obronie, kontratak - podstawowe
założenia.
4
1
2
2
2
- relacje z młodymi zawodnikami oraz z rodzicami,
- zasady postępowania w grupie sportowej.
5
- trening mentalny – wybrane zagadnienia,
- psychologia gry w piłkę siatkową,
- specyfika trenowania chłopców i dziewcząt.
14.
-
umiejętności,
- etyka pracy instruktora.
instruktora,
4
Elementy coachingu.
1
2
167
XVI.
ZAWODNIKÓW.
2
Dziennik zawodnika.
75
XVII. RAZEM
Zajęcia praktyczne
Liczba
L.p.
Treści programowe
XVIII.
TEMAT
GŁÓWNY
godz.
8.
XIX.
ORGANIZACJA GRY W
PIŁKĘ SIATKOWĄ
Minisiatkówka
4
9.
XX.
UKIERUNKOWA
NE KSZTAŁTOWANIE
1
Metodyka kształtowania zdolności koordynacyjnych w siatkówce:
różnicowanie, orientacja, szybka reakcja, dostosowanie, sprzężenie ruchu,
rytmizacja, równowaga.
2
2
2
2
1
2
2
10.
2
3
168
3
2
4
4
3
2
11.
-
ustawieniach.
- Sposoby asekuracji ataku.
7
4
XXI.
TAKTYKA INDYWIDUALNA. PRZYKŁADY
ĆWICZEŃ ROZWIJAJĄCYCH TAKTYKĘ INDYWIDUALNĄ W
4
przedmeczowej.
4
12.
XXII.
JEDNOSTKA
TRENINGOWA
6
Podstawowe sprawdziany techniki w siatkówce.
13.
Kontrola trenerska
Podstawowe próby sprawności fizycznej w siatkówce.
3
Praktyczne wykorzystanie arkusza obserwacji gry w treningu i w meczu.
konspekty.
14.
XXIII.
PROWADZENIE
6
Analiza skuteczności gry na podstawie arkusza obserwacji i rejestracji
zawodów.
RAZEM:
75
S
SP
PE
EC
CJJA
ALLIIZZA
AC
CJJA
A IIN
NS
STTR
RU
UK
KTTO
OR
RS
SK
KA
A:: P
PIIŁŁK
KA
A S
SIIA
ATTK
KO
OW
WA
A IIIIII
169
Semestr
Liczba godzin
w tygodniu
Forma zajęć
Liczba godzin
w semestrze
Forma zaliczenia
Punkty
ECTS
Studia stacjonarne
Wykład
Laboratorium
30
2
IV
30
2
IV
Egzamin
4
Wykład
Laboratorium
18
IV
18
IV
Egzamin
4
CEL PRZEDMIOTU:
WYMAGANIA WSTĘPNE:
Zaliczony II semestr specjalizacji instruktorskiej z piłki siatkowej.
Wykład:
Technika gry w piłkę siatkową.
- Ocena techniki za pomocą sprawdzianów z wykorzystaniem arkusza obiektywnej obserwacji
zawodów.
- Wykrywanie i korygowanie błędów na podstawie zebranych informacji oraz przy użyciu rejestratorów
obrazu.
- Urządzenia i sprzęt pomocniczy w nauczaniu i doskonaleniu gry.
9. Piłka siatkowa dzieci i młodzieży.
- System szkolenia dzieci i młodzieży w Polsce i na świecie. Klasy sportowe i SMS.
- Struktura i etapy szkolenia w piłce siatkowej dziecięco-młodzieżowej.
- Kryteria naboru i selekcji dzieci i młodzieży.
10. Rola i zadania instruktora w procesie szkolenia.
Pedagogiczne i psychologiczne aspekty gry w piłkę siatkową.
Formalno-prawne aspekty pracy instruktora.
Prowadzenie i analiza dokumentacji szkoleniowej.
Relacje z rodzicami, sponsorami, władzami oświatowymi i samorządowymi oraz pomiędzy klubami i
szkołami.
Przygotowanie teoretyczne i intelektualne zawodników.
8.
Laboratorium: Jednostka treningowa.
- Przykładowe jednostki treningowe na poszczególnych etapach szkolenia w zakresie kształtowania
sprawności fizycznej i umiejętności technicznych.
- Efektywne wykorzystanie ćwiczeń stosowanych w treningu.
8. Kontrola trenerska.
- Podstawowe sprawdziany techniki w siatkówce.
170
- Podstawowe próby sprawności fizycznej w siatkówce.
- Praktyczne wykorzystanie arkusza obserwacji gry w treningu i w meczu.
9. Samodzielne prowadzenie zajęć treningowych w oparciu o przygotowane konspekty.
10. Analiza skuteczności gry na podstawie arkusza obserwacji i rejestracji zawodów.
Opis
Symbole
Metody
efektu
efektów
weryfikacji
Student potrafi zidentyfikować dzieci uzdolnione do
uprawiania gry w piłkę siatkową, zna uwarunkowania
naboru do sportów zespołowych, potrafi wskazać korzyści i
konsekwencje wyczynowego uprawiania sportu
Zna zasady funkcjonowania stowarzyszenia i
uczniowskiego klubu sportowego
K1_W04
K2_W07
K2_W08
K2_W09
K2_W12
Forma zajęć
Wykład
Wykład
Wykład
K2_U08
Potrafi formułować pytania badawcze i pisemne
opracowania z zakresu gry w piłkę siatkową
K2_U13
Prezentacje wyników w formie ustnej,
audiowizualnej lub elektronicznej
K2_U01
K2_U04
okoliczności
Laboratorium
Laboratorium
K2_U07
Laboratorium
K2_U11
Laboratorium
Potrafi zorganizować zawody sportowe w piłce
siatkowej dla różnych grup społecznych
K2_U10
Laboratorium
K2_K03
Jest wrażliwy na kształtowanie postaw etycznych
wychowanków i stosowanie zasad „fair play”
K2_K08
Jest przygotowany do pełnienia roli autorytetu dla swoich
wychowanków
K2_K04
Laboratorium
Laboratorium
WARUNKI ZALICZENIA:
Wykład y z przedmiotu kończą się egzaminem w formie pisemnej zgodnym z podanymi kryteriami – test z
progami punktowymi składający się z pytań zamkniętych i otwartych. Minimum na uzyskanie zaliczenia to 60%
punktów.
Laboratorium kończy się zaliczeniem na ocenę. Podstawą zaliczenia jest aktywne uczestnictwo w zajęciach,
udział w organizacji zawodów sportowych w piłkę siatkową, udział w obserwacji zajęć piłki siatkowej,
przeprowadzenie analizy statystycznej meczu w piłkę siatkową, sędziowanie meczu w piłkę siatkową. Ocenie
podlegają: test sprawności specjalnej – 30%, opracowane przez studenta materiały metodyczne (konspekty,
arkusze statystyczne, protokoły) – 30%, sędziowanie meczu lub samodzielne prowadzenie zajęć z piłki siatkowej
– 30%, wykonanie grupowego projektu (przygotowanie, realizacji i dokumentacja z przeprowadzonych zawodów)
– 10%
171
Studia stacjonarne
(w godz.)
Obciążenie pracą
Godziny kontaktowe
50
50
Łącznie
100
Punkty ECTS
Studia stacjonarne
2
2
Łącznie
4
2
2010.
Wrocław 2008.
UWAGI:
PROGRAM OPRACOWAŁ: dr Tomasz Grzybowski, mgr Tomasz Paluch
172
„Programu kształcenia instruktorów sportu z piłki siatkowej”
L.p.
XXIV.
TEM
AT GŁÓWNY
Liczba
godz.
Treści programowe
1
poziomach współzawodnictwa. gry kontrolne, zawody mistrzowskie,
4
15.
16.
piłkę siatkową
w piłkę siatkową
Wymogi techniczno-sportowe (aktualne przepisy i normy) dotyczące: sprzętu sportowego, sali i
boisk, oświetlenia, ogrzewania, zaplecza sanitarno-pomocniczego na różnych poziomach
współzawodnictwa.
2
2
1
XXV.
2
2
2
17.
Ukierunkowane
kształtowanie
2
1
2
4
18.
2
173
siatkową
-
Sposoby przemieszczania się i przyjmowania postaw w elementach technicznych gry.
Technika zagrywki.
Technika przyjęcia zagrywki.
Technika wystawienia piłki.
Technika atakowania w różnych formach (zbicie, plasowanie, kiwnięcie).
Technika bloku pojedynczego i grupowego.
Technika obrony piłki w polu.
10
zawodów. Wykrywanie i korygowanie błędów na podstawie zebranych informacji oraz przy
użyciu rejestratorów obrazu.
2
1
4
19.
20.
siatkową
XXVI.
PIŁK
A SIATKOWA
DZIECI I
MŁODZIEŻY
6
-
w ataku /6-0, 3-3, 2-4, 1-5/, ustawienia do przyjęcia zagrywki, sposoby asekuracji ataku,
w obronie /2-1-3, 2-2-2, 2-0-4,/, ustawienia w obronie, kontratak - podstawowe założenia.
4
1
2
2
2
relacje z młodymi zawodnikami oraz z rodzicami,
zasady postępowania w grupie sportowej.
5
trening mentalny – wybrane zagadnienia,
psychologia gry w piłkę siatkową,
specyfika trenowania chłopców i dziewcząt.
umiejętności,
etyka pracy instruktora.
instruktora,
-
21.
4
Elementy coachingu.
2
1
2
XXVII.
174
ZAWODNIKÓW.
Dziennik zawodnika.
75
XXVIII.RAZEM
Zajęcia praktyczne
Liczba
L.p.
Treści programowe
XXIX.
TEMAT
GŁÓWNY
godz.
15.
16.
XXX.
ORGANIZACJA GRY W
PIŁKĘ SIATKOWĄ
XXXI.
UKIERUNKOWA
NE KSZTAŁTOWANIE
Minisiatkówka.
4
1
Metodyka kształtowania zdolności koordynacyjnych w siatkówce: różnicowanie,
orientacja, szybka reakcja, dostosowanie, sprzężenie ruchu, rytmizacja,
równowaga.
2
2
2
2
1
2
2
17.
2
3
3
2
4
4
175
3
2
18.
-
ustawieniach.
Sposoby asekuracji ataku.
7
4
XXXII.
TAKTYKA INDYWIDUALNA. PRZYKŁADY ĆWICZEŃ
ROZWIJAJĄCYCH TAKTYKĘ INDYWIDUALNĄ W
4
przedmeczowej.
4
19.
XXXIII.
JEDNOSTKA
TRENINGOWA
6
20.
21.
Kontrola trenerska
XXXIV.
PROWADZENIE
Podstawowe sprawdziany techniki w siatkówce. Podstawowe próby sprawności
fizycznej w siatkówce. Praktyczne wykorzystanie arkusza obserwacji gry w
treningu i w meczu.
3
konspekty.
6
Analiza skuteczności gry na podstawie arkusza obserwacji i rejestracji zawodów.
RAZEM:
75
Akademia Polskiej Siatkówki
Polski Związek Piłki Siatkowej.
176
II. FAKULTATYWNE WYCHOWANIE
FIZYCZNE
177
R
RE
EK
KR
RE
EA
AC
CJJA
A R
RU
UC
CH
HO
OW
WA
A LLU
UD
DZZII W
W R
RÓ
ÓŻŻN
NY
YM
M W
WIIE
EK
KU
U
K o d p r ze d m i o t u : 16.1-WP-WFD-RLRW
Semestr
Forma zajęć
Liczba godzin
w tygodniu
Liczba godzin
w semestrze
P r o wa d zą c y: dr Jerzy Grzesiak
Forma zaliczenia
Punkty
ECTS
Studia stacjonarne
W yk ł a d
20
II
Zaliczenie na oceną
2
W yk ł a d
12
II
2
CEL PRZEDMIOTU:
Zapoznanie studenta z wiedzą na temat sprawności fizycznej i motoryczność człowieka z uwzględnieniem
ontogenezy w drugim okresie postnatalnym, barierami ograniczającymi uczestnictwo w rekreacji ruchowej.
Przygotowanie do organizacji, prowadzenia i promowania imprez rekreacyjnych. Przygotowanie do prowadzenia i
doboru różnych form zajęć ruchowych z osobami w różnym wieku.
WYMAGANIA WSTĘPNE:
Podstawowe pojęcia dotyczące zagadnień fizjologii, antropologii i rekreacji ruchowej
Istota rekreacji fizycznej – jej funkcje i znaczenie w różnych okresach życia człowieka. Organizacja rekreacji w
Polsce i w wybranych krajach. Klasyfikacja i analiza form rekreacji. Czynniki i bariery rozwoju rekreacji.
Środowisko a rekreacja. Aktywność rekreacyjna różnych grup społecznych. Różne formy rekreacji ruchowej
zasady organizacji imprez rekreacyjnych. Praca zawodowa a rekreacja. Rola rekreacji fizycznej w promocji
zdrowia i profilaktyce chorób cywilizacyjnych. Rekreacji osób starszych. Programy interwencyjne wspomagające
funkcje organizmu i aktywność społeczną. Zasady konstruowania programów aktywności fizycznej w różnych
etapach ontogenezy. Praktyczne zasady testowania sprawności funkcjonalnej osób dorosłych.
Wykład konwencjonalny, wykład problemowy, dyskusja, praca z książką, metoda projektu
Opis
efektu
Symbole
efektów
Zna różne formy realizacji zajęć z rekreacji fizycznej
z uwzględnieniem okresów życia człowieka,
Charakteryzuje zagadnienia związane z różnymi
barierami rozwoju rekreacji,
Objaśnia potrzeby aktywności rekreacyjnej grup
społecznych, w odniesieniu do aktywności
zawodowej, klasyfikuje styl życia oraz modele
zachowań prozdrowotnych i rekreacyjnych
podejmowanych przez człowieka oraz rozumie
uwarunkowania kulturowe problemów grup
społecznych.
Metody
weryfikacji
Forma
zajęć
Wykład
Wykład
K2_W03
K2_W06
178
Opis
efektu
Symbole
efektów
Potrafi samodzielnie zaprojektować różne formy
aktywności fizycznej w zależności od warunków
środowiskowych i klimatycznych, potrafi zaplanować
i zorganizować imprezę środowiskową
Student posiada zaawansowane umiejętności
kierowania i realizowania zajęć rekreacyjnych,
zdrowotnych z różnymi grupami społecznymi
Metody
weryfikacji
Forma
zajęć
projekt
Wykład
K2_U12
K2_U10
Wykład
projekt
Student potrafi wykazać się aktywnością i
kreatywnością w samodzielnym określeniu
priorytetów i podejmowania działań służących
realizacji określonych przez siebie lub innych zadań
Wykład
K2_K05
WARUNKI ZALICZENIA:
Wykłady z przedmiotu kończą się zaliczeniem z oceną. Metodą weryfikacji efektów kształcenia jest test z progami
punktowymi oraz indywidualny projekt organizacji imprezy rekreacyjnej z uwzględnieniem różnych grup
społecznych.
Studia stacjonarne
(w godz.)
(w godz.)
25
18
25
32
50
50
Studia stacjonarne
Studia stacjonarne
1
0,5
1
1,5
Łącznie
2
2
1
1
Obciążenie pracą
Godziny kontaktowe
wystąpienia; itp.)
Łącznie
Punkty ECTS
1. Dąbrowski A., 2006. Zarys teorii rekreacji ruchowej. WSE Almamer – AWF, Warszawa.
2. Kiełbasiewicz – Drozdowska I., Siwiński W., 2001. Teoria i metodyka rekreacji. AWF, Poznań.
3. Lubowiecki-Vikuk A.P., Paczyńska-Jędrycka M., 2010. Współczesne tendencje w rozwoju form
rekreacyjnych i turystycznych. Bogucki Wydawnictwo Naukowe, Poznań.
4. Osiński W., 2000. Antropomotoryka. AWF, Poznań.
5. Osiński W., 2002. Zarys teorii wychowania fizycznego. AWF, Poznań.
6. Siwiński W., Tauber R.D., Rekreacja ruchowa, zagadnienia teoretyczno – metodologiczne. WSHiG,
Poznań.
7. Toczek – Werner S., 2005. Podstawy rekreacji i turystyki. AWF, Wrocław.
8. Trześniowski R., 1995. Zabawy i gry ruchowe. WSIP, Warszawa.
9. Winiarski R.W., 1989. Wstęp do teorii rekreacji (ze szczególnym uwzględnieniem rekreacji fizycznej).
AWF, Kraków.
PROGRAM OPRACOWAŁ:
Dr Grażyna Biczysko
179
JJĘ
ĘZZY
YK
K M
MIIG
GO
OW
WY
Y W
W S
SP
PO
OR
RC
CIIE
E
K o d p r z e d m i o t u : 05.1-WP-WFD-JMwS
T y p p r z e d m i o t u : wybieralny
J ę z y k n a u c z a n i a : polski
O d p o w i e d z i a l n y z a p r z e d m i o t : dr Katarzyna Kochan
Semestr
Liczba godzin
w tygodniu
Forma
zajęć
Liczba godzin
w semestrze
P r o w a d z ą c y : dr Katarzyna Kochan
Forma
zaliczenia
Punkty
ECTS
Studia stacjonarne
30
2
IV
2
18
IV
CEL PRZEDMIOTU:
Przedstawienie problemu wykorzystywania kodów manualnych w kształceniu i wychowaniu dzieci
głuchych oraz zapoznanie z genezą j. migowego.
Nauka alfabetu daktylograficznego, liczebników głównych oraz znaków ideograficznych związanych z
aktywnością ruchową i wychowaniem fizycznym.
WYMAGANIA WSTĘPNE:
Sprawność manualna obu rąk.
1. Zapoznanie z pojęciami dotyczącymi głuchoty oraz z problemami osób z uszkodzonym słuchem.
2. Zapoznanie z alfabetem daktylograficznym – ćwiczenia praktyczne.
3. Znaki pojęć liczbowych – ćwiczenia praktyczne.
4. Znaki i zasady uzupełniające daktylografię – znaki wyrazów jednoliterowych, znaki działań
arytmetycznych, znaki niektórych mian, znaki interpunkcyjne, zasady przekazywania skrótów,
zasady przekazywania wielkich liter.
5. Znaki ideograficzne – tematyka związana z aktywnością ruchową i wychowaniem fizycznym.
180
Warsztaty, wykład, metody aktywizujące.
Opis
Metody
Symbole
efektów
efektu
ma wiedzę i zna specjalistyczną terminologię w
języku migowym wykorzystywaną w wychowaniu
fizycznym i w dyscyplinach pokrewnych
K2_W10
ma umiejętności językowe w zakresie
podstawowej komunikacji i wychowania
fizycznego na poziomie elementarnym
K2_U15
potrafi motywować osoby głuche i niedosłyszące
w różnym wieku do podejmowania działań
prozdrowotnych oraz czynnego uczestnictwa w
aktywności fizycznej
K2_K09
Forma zajęć
weryfikacji
kolokwium
ćwiczenia
kolokwium
ćwiczenia
kolokwium
ćwiczenia
WARUNKI ZALICZENIA:
Zaliczenie z oceną – kolokwium. Ocena z zaangażowania studenta podczas zajęć.
Studia stacjonarne
(w godz.)
(w godz.)
30
25
kolokwium, przygotowanie do egzaminu, przygotowanie
pracy pisemnej, Prezentacji multimedialnej
20
35
łącznie
60
60
Studia stacjonarne
1
1
1
1
Łącznie
2
2
(laboratoria, konwersatoria, przygotowanie projektu zajęć
praktycznych, przygotowanie sprawozdań, prowadzenie zajęć)
1
1
Obciążenie pracą
Punkty ECTS
181
1.Szczepankowski B., Podstawy języka migowego. Warszawa 1994.
2.Pietrzak W., Język migowy dla pedagogów. Warszawa 1992.
3.Prałat – Pyrzewicz I, Bajewska J., Język migowy w szkole i internacie. WSIP Warszawa 1994.
4.Hendzel L. K., Słownik polskiego języka migowego. CEM Olsztyn 1992.
5.Kosiba O., Grenda P., Leksykon języka migowego. Silentium, Bogatynia 2011.
1.
Szczepankowski B., Język migowy w terapii. Wydawnictwo Naukowe WSP Łódź 2012.
UWAGI:
dr Katarzyna Kochan
182
O
OR
RG
GA
AN
NIIZZA
AC
CJJA
A C
CZZA
AS
SU
U W
WO
OLLN
NE
EG
GO
O
K o d p r ze d m i o t u : 16.2-WP-WFD-OCW
Semestr
Liczba godzin
w tygodniu
Forma zajęć
Liczba godzin
w semestrze
P r o wa d zą c y: dr Grażyna Biczysko
Forma zaliczenia
Punkty
ECTS
Studia stacjonarne
Laboratorium
20
2
IV
2
Laboratorium
12
IV
2
CEL PRZEDMIOTU:
Umiejętność zorganizowania i przeprowadzenia masowych imprez sportowo-rekreacyjnych, inspiracja do
kreatywnej umiejętności modyfikacji znanych oraz tworzenia nowych gier w zależności od warunków
przeprowadzanych festynów, która jest pożyteczną i atrakcyjną formą spędzania wolnego czasu
WYMAGANIA WSTĘPNE:
Znajomość metod i zasad nauczania w wychowaniu fizycznym oraz wybranych zabaw i gier ruchowych.
Funkcje i obowiązki osób biorących udział przy organizacji imprez rekreacyjno-sportowych. Opracowanie
projektu organizacji zawodów i festynów. Podstawowe warunki bezpieczeństwa w trakcie imprez sportoworekreacyjnych. Przykładowe programy organizacji Dnia Sportu, Festynu Rekreacyjno-Sportowego i Turnieju
Kolonijnego, organizacja festynu
Metoda podająca, poglądowa, pokaz, obserwacja, dyskusja problemowa, praca w grupie, zajęcia w terenie
Opis
efektu
Student rozumie i poddaje analizie procesy
psychospołeczne ważne dla zdrowia i jego
ochrony diagnozuje styl życia oraz wybrane
modele zachowań prozdrowotnych, opracowuje
projekty organizacji imprez sportoworekreacyjnych, potrafi wskazać odpowiedni
dobór konkurencji, gier i zabaw na festyny z
udziałem ludzi w różnym wieku
Student potrafi sformułować plan działań
różnych imprez sportowo-rekreacyjnych, potrafi
integrować i współpracować z różnymi grupami
wiekowymi i społecznymi, modyfikować zajęcia
w przypadku nieoczekiwanych utrudnień (np.
Symbole
efektów
K2_W04
K2_W06
K2_W10
K2_W12
K2_U05
K2_U09
K2_U12
K2_U13
Metody
weryfikacji
Forma zajęć
Laboratorium
Laboratorium
183
Opis
efektu
natury pogodowej lub sprzętowej), posiada
umiejętność przygotowania pisemnego
opracowania imprez sportowo-rekreacyjnych
Symbole
efektów
Student rozumie potrzebę dokształcania
zawodowego i jest świadomy rozwoju
osobistego w ciągu całe życie, jest zdolny do
organizacji imprez sportowo-rekreacyjnych na
różnych poziomach i dla różnych grup
wiekowych; wykazuje aktywność i kreatywność
w samodzielnym określeniu
K2_K01
K2_K03
K2_K04
K2_K05
K2_K06
K2_K07
Metody
weryfikacji
Forma zajęć
Laboratorium
K2_K09
WARUNKI ZALICZENIA:
Ćwiczenia kończą się zaliczeniem na ocenę. Metodami weryfikacji efektów kształcenia są oceny
z przygotowanego projektu grupowego, scenariusza organizacji Dnia Sportu, Rodzinnego Festynu RekreacyjnoSportowego i Turnieju Kolonijnego oraz z organizacji festynu grupowego
Studia stacjonarne
(w godz.)
(w godz.)
25
18
25
32
50
50
Studia stacjonarne
Studia stacjonarne
1
0,5
1
1,5
Łącznie
2
2
1
1
Obciążenie pracą
Godziny kontaktowe
wystąpienia; itp.)
Łącznie
Punkty ECTS
1. Chrostek L., Łabaj M., Gry rekreacyjne-sport dla wszystkich. Zarząd Główny TKKF. Warszawa
1982
2. Staniszewski T., Masowe imprezy sportowo-rekreacyjne. W: Łobożewicz T. (red.), Sportowe
wakacje. RCMSKFiS. Warszawa 1996
3. Janikowska-Siatka M., Skrętowicz E., Szymańska E., Zabawy i gry ruchowe na lekcjach
wychowania fizycznego i festynach rekreacyjno-sportowych.WSiP. Warszawa 1999
4. Nawara H., Cooper A., Kolonie i obozy – zdrowe, radosne i bezpieczne. AWF, Wrocław 2008
5. Nawara H., Wypoczynek dzieci i młodzieży – scenariusz imprez. AWF, Wrocław 2005
6. Zagajewski T., Poradnik dla organizatorów wypoczynku dzieci i młodzieży Warszawa 1997
1.
2.
3.
Lider
Nowe w szkole
Wychowanie Fizyczne i Zdrowotne
PROGRAM OPRACOWAŁA: dr Grażyna Biczysko
184
G
GR
RY
Y R
RE
EK
KR
RE
EA
AC
CY
YJJN
NE
E
K o d p r ze d m i o t u : 16.2-WP-WFD-GrRe
O d p o wi e d zi a l n y za p r ze d m i o t : Dr Michał Bajdziński
Semestr
Liczba godzin
w tygodniu
Forma zajęć
Liczba godzin
w semestrze
P r o wa d zą c y: Dr Michał Bajdziński
Forma zaliczenia
Punkty
ECTS
Studia stacjonarne
Laboratorium
20
2
III
2
Laboratorium
12
2
III
2
CEL PRZEDMIOTU:
Podstawowy zasób wiedzy pedagogicznej i metodycznej związany z umiejętnością prowadzenia gier i zabaw
rekreacyjnych. Nauczanie doboru gier i zabaw rekreacyjnych do realizacji celów operacyjnych realizowanych z
osobami w różnym wieku i środowiskach społecznych. Inspiracja do kreatywnej umiejętności modyfikacji znanych
oraz tworzenia nowych gier i zabaw rekreacyjnych w zależności od warunków, posiadanych środków i miejsca ich
realizacji. Poszerzenie zasobu wiedzy o zasadach różnych gier i zabaw rekreacyjnych.
WYMAGANIA WSTĘPNE:
Znajomość podstawowej metodyki prowadzenia zajęć rekreacyjnych i zasobu gier i zabaw z dziećmi w szkole i na
placówce wypoczynku dzieci i młodzieży.
Podział zabaw i gier ruchowych wg. różnych kryteriów. Organizacja zajęć rekreacyjnych z zastosowaniem zabaw
i gier ruchowych, zasady doboru gier i zabaw, Posługiwanie się przyborami, przyrządami, wykorzystanie boisk i
miejsc przeznaczonych do rekreacji. Organizacja zajęć gier i zabaw rekreacyjnych z piłką, w której występuje
walka na punkty dla drużyny na przykładach: Palant, Kwadrant, Korfbal. Nauka organizacji przykładowych gier i
zabaw z kręglami: Wybijanka, Bowling, Kręgle. Nauka organizacji gier drużynowych: Unihokej, Ringo. Tworzenie i
modyfikacja znanych gier i zabaw drużynowych, podwórkowych, ludowych.
Metody słowne; z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych, wyjaśnienie. Metody eksponujące: film, pokaz.
Metoda tekstu przewodniego, praca z książką, praca z dokumentem źródłowym, projektowanie konspektów,
obserwacja uczestnicząca.
Opis
Symbole
Metody
efektu
efektów
weryfikacji
Umie zaplanować i zróżnicować oraz organizować różne
formy gier i zabaw dla osób w różnym wieku
K2_W05
Wiąże wiedzę z różnych dziedzin nauk o wychowaniu
fizycznym i stosuje specjalistyczną terminologię
K2_W10
Forma zajęć
Laboratorium
Sprawdzian testowy znajomości reguł
185
Opis
efektu
Symbole
efektów
wykorzystywaną w rekreacji
Metody
weryfikacji
Forma zajęć
przeprowadzania gier i zabaw plenerowych
realizowania zajęć rekreacyjnych, zdrowotnych,
sportowych lub estetyki zachowań ruchowych w pracy z
różnymi grupami społecznymi
K2_U10
Wykorzystuje umiejętności ruchowe i znajomość zasobu
gier i zabaw rekreacyjnych do kompilowania lub
tworzenia nowych zabaw lub znajduje nowe
zastosowania przyborów i przyrządów stosowanych w
rekreacji
K2_U11
Jest zdolny do przewidywania zagrożeń, wrażliwy na
bezpieczeństwo własne, otoczenia i współpracowników
podczas zajęć , rekreacyjnych i sportowych w różnych
warunkach środowiskowych i pogodowych
K2_K07
Motywuje i organizuje osoby w różnym wieku do
podejmowania działań prozdrowotnych oraz wspiera
czynne uczestnictwo w rekreacji i sporcie
K2_K09
Laboratorium
Laboratorium
WARUNKI ZALICZENIA:
Przedmiot kończy się zaliczeniem na ocenę na podstawie średniej ocen cząstkowych z przeprowadzonych przez
studenta fragmentów gier i zabaw. Przygotowanych konspektów (3) zajęć z piłkami, kręglami i innymi przyborami
na różnych etapach edukacyjnych. Aktywny i świadomy udział w zajęciach programowych. Prowadzenie
dokumentacji z zakresu prowadzonych zabaw i gier rekreacyjnych. Test znajomości przepisów, metodyki
nauczania oraz organizacji prowadzenia poznanych zabaw i gier rekreacyjnych z progami punktowymi składający
się z pytań zamkniętych i otwartych. Minimum na uzyskanie zaliczenia to 50% punktów.
Studia stacjonarne
(w godz.)
(w godz.)
25
22
25
28
50
50
Studia stacjonarne
Studia stacjonarne
1
1
1
1
Łącznie
2
2
1
1
Obciążenie pracą
Godziny kontaktowe
wystąpienia; itp.)
Łącznie
Punkty ECTS
1. Bondarowicz M. (1995) Zabawy i gry ruchowe na cztery pory roku (wiosna, lato, jesień, zima) Warszawa:
Bellona.
2. Bondarowicz M. (1983): Zabawy i gry ruchowe. Podstawy metodyczne. Warszawa: AWF.
3. Bator A., Buła A., Stanek L. (2002): Popularne gry rekreacyjne. Kraków: AWF.
4. Chrostek L., Łabaj M. (1982): Gry rekreacyjne – sport dla wszystkich. Warszawa: TKKF.
5. Mielniczuk M., Staniszewski T. (1999): Stare i nowe gry drużynowe. Warszawa: Telbit.
6. Tatarczuk J. (2004): Metodyka wychowania fizycznego, Uniwersytet Zielonogórski, Zielona Góra.
186
7. Trześniowski R. (1995): Zabawy i gry i ruchowe. Warszawa: WSiP.
8. Toczek - Werner S. (1995) Rekreacyjne gry ruchowe. Wrocław: Wydawnictwo AWF.
9. Starzyńska S. (2001) Unihokej dla małych i dużych. Gdańsk: Polska Federacja Unihokeja.
1. Bondarowicz M., Staniszewski T. (2003): Wielka księga zabaw i gier ruchowych. Wrocław: BK
2. Falken-Verlag (1994): Każde dziecko to potrafi. Gry i zabawy z całego świata. Warszawa: Delta W-Z.
3. Fąk T., Szałtynis D.(1995): Gry rekreacyjne – sport dla wszystkich.. Zeszyt 1.Warszawa: TKKF.
4. Jotan A. (1999): Gry rekreacyjne. Warszawa: TKKF.
5. Kozdroń E., Wolański T.(1989): Metodyka zajęć rekreacyjno-ruchowych. W: T. Wolańska (red.): Rekreacja
ruchowa i turystyka. Warszawa: AWF.
6. Nawara H., Nawara U. (1999): Gry i zabawy integracyjne. Wrocław: AWF.
7. Piech K., Piotrowska H., Szałtynis D. (1996): Sport dla wszystkich. Gry rekreacyjne. Zeszyt 2. Warszawa:
TKKF.
8. Reichel G., Rabenstein R., Thanhoffer M. (1997): Grupa i ruch. Warszawa: CAK.
9. Szałtynis D. (1996): Sport dla wszystkich. Gry rekreacyjne w szkole. Warszawa: TKKF.
10. Mielniczuk M., Issakiewicz J. (1993) Dawne gry drużynowe - warto znowu je znać. KF. 5, 6.
PROGRAM OPRACOWAŁ:
187
GRUPA PRZEDMIOTÓW PRAKTYCZNYCH
DO WYBORU
188
TTE
EN
NIIS
S S
STTO
OŁŁO
OW
WY
Y
K o d p r ze d m i o t u : 16.1-WP-WFD-TenS
T yp p r ze d m i o t u : wybieralny
O d p o wi e d zi a l n y za p r ze d m i o t : mgr Paweł Sroczyński
Laboratorium
30
Laboratorium
18
Semestr
Liczba godzin
w tygodniu
Forma zajęć
Liczba godzin
w semestrze
P r o wa d zą c y: mgr Paweł Sroczyński
Punkty
ECTS
Forma zaliczenia
Studia stacjonarne
2
III
Zaliczenie z oceną
III
Zaliczenie z oceną
2
CEL PRZEDMIOTU:
Opanowanie podstawowych wiadomości i umiejętności praktycznych z zakresu techniki gry i metodyki nauczania.
Nabycie umiejętności wykorzystania sprzętu do tenisa stołowego w prowadzeniu i organizowaniu zajęć na różnych etapach
edukacyjnych w szkole. Opanowanie umiejętności samodzielnego prowadzenia zajęć w różnych formach.
WYMAGANIA WSTĘPNE:
Wiadomości i umiejętności z zakresu metodyki wychowani fizycznego , fizjologii wysiłku fizycznego
Wykorzystanie tenisa stołowego w wychowaniu fizycznym i rekreacji, w organizacji czasu wolnego. Tenis stołowy,
jako forma zajęć prowadzonych w każdych warunkach (mała sala, korytarz, podwórko). Terminologia i oznaczenie
elementów gry, systematyka uderzeń. Ćwiczenia oswajające, gry i zabawy ze sprzętem do tenisa stołowego. Technika
poszczególnych uderzeń, poruszanie się w polu gry –zasady wykonania, opis i pokaz. Podstawy metodyczne nauczania
techniki formy i techniki stosowane w nauczaniu i doskonaleniu gry w tenisa stołowego. Style-strategie gry w tenisie
stołowym. Doskonalenie własnej techniki gry Przepisy gry w tenisa stołowego, organizacja zawodów sportowych,
sędziowanie, obserwacja.
Wykład konwersatoryjny, obserwacja, dyskusja problemowa, zajęcia praktyczne, gra symulacyjna
samodzielne opracowanie materiałów metodycznych, praca w grupach,
Opis
Symbole
Metody
Forma zajęć
efektu
efektów
weryfikacji
Student zna objaśnia podstawowe pojęcia
stosowane w tenisie stołowym. Zna zasady
organizacji zawodów sportowych oraz imprez
rekreacyjnych.
K2_W05
K2_W10
Laboratorium
Kolokwium zaliczeniowe z
progami punktowymi
189
Opis
efektu
Definiuje systemy gry i zasady gry, wyjaśnia
przepisy gry, zasady sędziowania stosowane
w tenisie stołowym
Dobiera we właściwy sposób metody oraz środki
dom organizowania imprez sportoworekreacyjnych z tenisa stołowego
Symbole
efektów
K2_U10
Prezentuje umiejętności ruchowe z zakresu
elementów techniki gry w tenisa stołowego
konieczne do prowadzenie procesu
dydaktycznego na każdym etapie edukacyjnym
K2_U11
Opracowuje materiały metodycznych dotyczące
organizacji zajęć, zagadnień taktyki gry w tenisa
stołowego
K2_U13
Student wykazuje świadomość wpływu
uprawiania tenisa stołowego na sprawność
fizyczną i zdrowie
K2_K02
Metody
weryfikacji
Forma zajęć
Laboratorium
Obserwacja, ocena
umiejętności praktycznych
studenta
Laboratorium
Obserwacja, ocena
studenta
Laboratorium
Obserwacja, ocena
studenta
Laboratorium
Wykazuje zaangażowanie w pracę zespołu
realizując powierzone mu zadania związane
z organizacją nauczania i przygotowaniem
imprez sportowych
K2_K03
Potrafi dbać o zasady bezpieczeństwa
uczestników zajęć i zawodów, jest wrażliwy na
objawy przeciążeń i przetrenowania
K2_K07
Laboratorium
Laboratorium
WARUNKI ZALICZENIA:
Ćwiczenia kończą się zaliczeniem z oceną. Metodami weryfikacji efektów kształcenia są: test z progami
punktowymi ze znajomości systematyki ćwiczeń, elementów techniki i taktyki z tenisa stołowego (minimum na uzyskanie
zaliczenia to 50% punktów) oraz sprawdzian umiejętności praktycznych (gra szkolna). Cenie podlega także opracowane
przez studenta materiałów metodycznych oraz obserwacja zachowań studenta podczas zajęć.
Studia stacjonarne
(w godz.)
(w godz.)
40
28
15
27
55
55
Studia stacjonarne
1,5
1
0,5
1
Łącznie
2
2
1
1
Obciążenie pracą
Godziny kontaktowe
wystąpienia; itp.)
Łącznie
Punkty ECTS
190
1. Bucher W., 1014 Spiel – und Ubnungsformen im Tischtennis. Schorndorf 1993.
2. Gross B.U., Huber D., Tischtennis. Hamburg 1995.
3. Grubba A., Nauka tenisa stołowego w weekend. Gdańsk 1996.
4. Grycan J. Intergralny tenis stołowy. Kraków 2007, wyd. J. Grycan Table Tennis Body Mind Training
5. Hudetz R., Tenis stołowy 2000. Modest, Łódź 2005.
6. Klimkowski T., Tenis stołowy. Technika i metodyka treningu. Gdańsk 1995.
UWAGI:
PROGRAM OPRACOWAŁ: mgr Paweł Sroczyński
191
U
UŻŻYYTTK
KO
OW
WEE FFO
OR
RM
MYY TTA
AŃ
ŃC
CA
A
K od p r ze dm io tu : 16 . 1-W P-W FD- UFT
T yp pr ze dm i ot u : wybieralny
O d po wi e d zi a l n y za pr z edm i ot : dr Marek Rokita
Semestr
Liczba godzin
w tygodniu
Forma
zajęć
Liczba godzin
w semestrze
Pr o wa d ząc y: dr Marek Rokita
Forma
zaliczenia
Punkty
ECTS
Studia stacjonarne
Laboratorium
30
2
Zaliczenie z oceną
III
2
Laboratorium
18
Zaliczenie z oceną
III
CEL PRZEDMIOTU:




Doskonalenie metodyki nauczania ćwiczeń rytmiczno-tanecznych
Przyswaja techniki tańca użytkowego (disco-fox, salsa, mambo, bachata, tango argentino)
Poznaje sposoby konstruowania układów tanecznych w wybranych formach tanecznych
Nabywa specjalistycznych umiejętności wykonywania ćwiczeń tanecznych
WYMAGANIA WSTĘPNE:
Znajomość podstawowych pojęć z zakresu muzyki i rytmiki oraz podstawowe elementy technik tanecznych





doskonalenie rytmiki, rozpoznawanie rodzaju rytmu ze słuchu
Technika wykonywanych elementów i kroków tanecznych.
Zasady budowania choreografii w poszczególnych tańcach
samodzielne prowadzenie lekcji
możliwości wykorzystania zdobytych umiejętności,






syntetyczno- analityczna
obserwacja,
samodzielne budowanie choreografii.
prezentacja,
pokaz,
opis, objaśnienie
192
Opis
efektu
Symbole
efektów
ma pogłębioną wiedzę z zakresu rytmiki oraz
wybranych technik tanecznych będących w programie
przedmiotu
K2_W09
Obserwacja, ocena
posiada specjalistyczne umiejętności ruchowe z
zakresu wybranych form tanecznych realizowanych w
obrębie zajęć praktycznych przedmiotu
K2_U11
Ocena prezentacji
ma świadomość poziomu swojej wiedzy dotyczącej
rytmiki oraz elementów tańca, dokonuje samooceny
własnych kompetencji, zna własne ograniczenia i wie
kiedy zgłosić się do specjalistów
Metody
Weryfikacji
Forma zajęć
umiejętności
Laboratorium
Laboratorium
Laboratorium
K2_K02
Ocena swobodnej wypowiedzi
WERYFIKACJA EFEKTÓW KSZTAŁCENIA I WARUNKI ZALICZENIA:


Zaliczenie praktyczne:
Demonstruje elementy choreografii tanecznych – ocena na podstawie obserwacji zachowań
Poprawnie rozróżnia i objaśnia metrum muzyczne – ocena na podstawie obserwacji zachowań
Zaliczenie teoretyczne:

Przygotowanie pokazu dotyczącego techniki tanecznej nie będącej w programie przedmiotu-ocena
na podstawie prezentacji
Ocena końcowa to średnia ocen uzyskanych w poszczególnych zaliczeniach
Studia stacjonarne
(w godz.)
(w godz.)
Godziny kontaktowe
32
30
przygotowanie: pracy pisemnej, projektu, prezentacji, raportu, wystąpienia;
itp.)
28
30
60
60
Studia stacjonarne
1
1
1
1
Łącznie
2
2
1
1
Obciążenie pracą
Łącznie
Punkty ECTS
193
1.
2.
3.
4.
5.
Bednarzowa B., Młodzikowska M.: Tańce- wybór dla potrzeb wychowania fizycznego. WSWF.
Gdańsk 1978.
Grafczyńska J.: Rytmika CPARA. Wa-wa 1963.
Grafczyńska J., Dąbrowska M.: Zabawy rytmiczne i umuzykalniające dla dzieci CPARA 1964.
Gwardys M.: Technika tańca COMUK Wa-wa 1975.
Kuźmińska O. Popielewska H.: Taniec rytm muzyka AWF Poznań 1995.
1. Hryniewiecka J., Ostrowska I.: Polskie tańce narodowe w formie towarzyskiej. CPARA. Wa-wa
1967
2. Kapczyńska M. Sroka Cz.: Tańce towarzyskie AWF, Wa-wa 1978.
3. Moll K.: Wszystkie pary tańczą Wyd. Związkowe CRZZ Wa-wa 1966.
4. Siemkowicz J.: Ćwiczenia muzyczno ruchowe PZWS Wa-wa 1972.
5. Wieczysty M.: Tańczyć może każdy PWM. Kraków 1986.
PROGRAM OPRACOWAŁ:
dr Marek Rokita
194
Ć
ĆW
WIIC
CZZE
EN
NIIA
A S
SIIŁŁO
OW
WE
E
K o d p r ze d m i o t u : 16.1-WP-WFD-CS
O d p o wi e d zi a l n y za p r ze d m i o t : mgr Jacek Sajnóg
Semestr
Liczba godzin
w tygodniu
Forma zajęć
Liczba godzin
w semestrze
P r o wa d zą c y: mgr Jacek Sajnóg
Forma zaliczenia
Punkty
ECTS
Studia stacjonarne
Laboratorium
30
2
III
2
Laboratorium
18
III
2
CEL PRZEDMIOTU:
programów nauczania wykorzystujących ćwiczenia siłowe do kształtowania ciała i poprawy zdrowia oraz ich
realizacji w warunkach szkolnego wychowania fizycznego. Usprawnienie studentów w zakresie techniki
wykonywania ćwiczeń siłowych na poszczególne grupy mięśniowe.
WYMAGANIA WSTĘPNE:
Ogólny dobry stan zdrowia. Podstawowa znajomość budowy układu mięśniowego człowieka
Geneza i historia ćwiczeń siłowych w Polsce i na świecie. Bezpieczeństwo prowadzenia zajęć. Zapoznanie z
metodyką, teorią i organizacją prowadzenia zajęć, z zakresu ćwiczeń siłowych i body-building, z osobami w
różnym wieku i o różnym stopniu zaawansowania. Wyposażenie w praktyczne umiejętności prowadzenia zajęć o
charakterze ogólnorozwojowym i siłowym na różnych etapach ontogenezy człowieka. Znajomość czynnościowa
mięśni – umiejętność doboru ćwiczeń siłowych do głównych grup mięśniowych. Specyfika ćwiczeń siłowych oraz
zasady treningowe. Metodyka i systematyka ćwiczeń w kształtowaniu sylwetki. Metody treningu siłowego (Trening
obwodowy, Metoda kulturystyczna (body building), Metoda ciężko atletyczna (progresji), Metoda izometryczna,
Metoda mieszana. Stretching – równowaga mięśniowa i prawidłowa postawa. Metody i zasady stretchingu.
Odżywianie jako nieodzowny element w treningu siłowym. Wspomaganie w treningu siłowym oraz jego wpływ na
organizm i zdrowie ćwiczącego. Doping farmakologiczny.
Zajęcia praktyczne, samodzielne opracowanie materiałów metodycznych, praca w grupach,
obserwacja,
Opis
efektu
Charakteryzuje trening siłowy, objaśniać
technikę wykonania ćwiczeń siłowych , dobiera
specjalistyczną terminologię w zakresie ćwiczeń
siłowych i treningu siłowego, dobiera ćwiczenia
Symbole
efektów
K2_W05
K2_W10
Metody
weryfikacji
Kolokwium z pytaniami otwartymi
Forma zajęć
Laboratorium
195
Opis
efektu
na poszczególne partie mięśniowe, wybiera
odpowiednie metody i środki dydaktyczne na
różnych etapach edukacji
Symbole
efektów
Metody
weryfikacji
Forma zajęć
Laboratorium
Potrafi ocenić sprawność ucznia, identyfikować
błędy i zaniedbania w praktyce
charakterystyczne dla rozwoju i budowy ciała
oraz stosować odpowiednie działania
korygujące
K2_U07
Potrafi zorganizować zajęcia rekreacyjne dla
różnych grup społecznych
K2_U10
Laboratorium
Laboratorium
Potrafi zaprezentować specjalistyczne
umiejętności ruchowe z zakresu ćwiczeń
siłowych
K2_U11
zawodowego, jest świadomy zmian
zachodzących w treningu siłowym, jest otwarty
na pomoc i współpracę
Jest świadomy zwiększonego ryzyka
nieszczęśliwych wypadków na zajęciach
sportowych, jest wrażliwy na zapewnienie
bezpieczeństwa sobie i uczniom, jest świadomy
wpływu na organizm środków dopingujących.
społecznych i rekreacyjnych wartości ćwiczeń
siłowych
Laboratorium
K2_K01
K2_K02
Laboratorium
K2_K07
Laboratorium
K2_K09
WARUNKI ZALICZENIA:
Podstawą zaliczenia przedmiotu jest:
Przygotowanie przykładowego schematu treningowego
udział w obserwacji zajęć z kulturystyki, fitness
przeprowadzenie analizy statystycznej obciążeń treningowych
przeprowadzenie zajęć z wybraną grupą ćwiczeniową
Ocenie podlegają:
- wiadomości teoretyczne na podstawie kolokwium
- poprawne zademonstrowanie poznanych elementów technicznych ćwiczeń siłowych
- opracowane przez studenta materiały metodyczne (konspekty, arkusze statystyczne, plany treningowe),
OBSERWACJA ZACHOWAŃ STUDENTA PODCZAS PRACY Z GRUPĄ ĆWICZENIOWĄ
Obciążenie pracą
Godziny kontaktowe
wystąpienia; itp.)
Łącznie
Punkty ECTS
Studia stacjonarne
(w godz.)
(w godz.)
25
18
25
32
50
50
Studia stacjonarne
Studia stacjonarne
196
1
0,5
1
1,5
Łącznie
2
2
1
1
1. Michalski Leszak : Kulturystyka . Kształtowanie Sylwetki. Wydawnictwo Literat , Toruń 2007
2. Michalski Leszek : Metody Treningowe . Kulturystyka. Wydawnictwo Literat ,Toruń 2008
3. Matella Katarzyna : Fitness. Zdrowie i Uroda. Wydawnictwo Literat, Toruń 2008
4. Atlas Anatomiczny Wydawnictwo Literat Toruń 2007
5. Matella K.atarzyna : Supersylwetka Wydawnictwo Literat 2009
6. Mizieliński Stefan : Kulturystyka WSiT Warszawa 1987
7. Arnold G.Nelson, Jouko Kokkonen : Anatomia Stretchingu WSA Białystok 2010
8. Edgar Unger : Trening siłowy Wydawnictwo Marszałek & Marszałek 2002
9. Vella Marek : Anatomia w treningu siłowym i fitness Muza S.A. Warszawa 2007
10. Kozłowski Arkadiusz : Kształtowanie ciała Kompedium wiedzy kulturystycznej. Warszawa 2008
11. Weider Joe : Kulturystyka. System Joe Weidera Agencja Wydawnicza Comes 1993
12. Orzech Janusz : Podstawy treningu siły mięśniowej. Tom I. Sport i Rehabilitacja 2004
13. Orzech Janusz : Kształtowanie sylwetki ciała. Tom III. Sport i Rehabilitacja 2002
14. Lucien Demeilles, Marek Kruszewski: Kulturystyka dla każdego, Siedmioróg 2005
1. Klein V. / Cziurlok R. : Koncept-Body Wydawnictwo Hi Tec Nutrition 1997
2. Tsatsouline Pavel : Jak ćwiczyć z odważnikami kulowymi czyli Kettle w akcji. Łódź 2010
3. Manocchia Pat : Anatomia Treningu Siłowego Buchmann 2012
4. J.P. Doutrelaux : Muskulatura i rozciąganie. Ćwicz na siłowni, AHA 2007
5. Elmar Trunz-Carlisi : Kulturystyka. Osobisty trener, RM 2011
6. Solveborn S.A.: Stretching. Sport i Turystyka 1982.
7. Stawczyk Z.: Ćwiczenia ogólnorozwojowe. AWF Poznań 2001.
8. Wade Paul : Skazany na trening , AHA 2011
9. Wade Paul : Skazany na trening 2. AHA 2011
PROGRAM OPRACOWAŁ: mgr Jacek Sajnóg
197
FFIITTN
NE
ES
SS
S
K o d p r ze d m i o t u : 16.1-WP-WFD-Fitn
O d p o wi e d zi a l n y za p r ze d m i o t : mgr Marta Dalecka
Semestr
Liczba godzin
w tygodniu
Forma zajęć
Liczba godzin
w semestrze
P r o wa d zą c y: mgr Marta Dalecka
Forma zaliczenia
Punkty
ECTS
Studia stacjonarne
Laboratorium
30
2
III
Zaliczenie z oceną
2
Laboratorium
18
III
Zaliczenie z oceną
CEL PRZEDMIOTU:
Kształtowanie prawidłowej postawy ciała i zgrabnej sylwetki. Wszechstronny i harmonijny rozwój
osobowości. Odczucie i uświadomienie własnego ciała. Rozwijanie zdolności i umiejętności ruchowych.
Wyzwolenie własnego potencjału i kreacji. Rozwijanie aktywności fizycznej. Kształtowanie i rozwijanie
zdolności rytmiczno-tanecznych, harmonii i piękna ruchu. Kształtowanie właściwych postaw
prozdrowotnych. Inspirowanie do samokontroli (w rozwoju układu krążeniowo- oddechowego), sprawności,
postawy i urody ciała.
WYMAGANIA WSTĘPNE:
Podstawowe umiejętności koordynacyjno - ruchowe.












Wpływ ćwiczeń fizycznych na organizm w okresie rozwoju.
Metody kształtowania sprawności fizycznej.
Zapoznanie studentów z nowoczesnymi formami fitness: pilates, fit ball, shape, fat burner, fitness
jumping, aeroboxing, tbc, body sculp, abs, abt, step, cellulit workout, stretching, zdrowy kręgosłup.
Metodyka nauczania nowoczesnych form fitness.
Procesy fizjologiczne zachodzące w organizmie podczas podejmowania wysiłku fizycznego.
Korzystanie z wyposażenia sali gimnastycznej.
Podniesienie na wyższy poziom ogólnej sprawności fizycznej.
Samoocena sylwetki i umiejętność planowania ćwiczeń fizycznych przeciwdziałających wadom
postawy i korygującym sylwetkę.
Pomoc i asekuracja, współdziałanie w zespole ćwiczebnym.
Podstawowe wiadomości na temat żywienia w sporcie.
Zagrożenia związane z wspomaganiem farmakologicznym w sporcie.
Świadomość potrzeby aktywnego wypoczynku i możliwości wpływania na zdrowie i samopoczucie
poprzez stosowanie ćwiczeń fizycznych.
198
Analityczno - syntetyczna, syntetyczna, poglądowa; zajęcia praktyczne, samodzielne opracowanie
materiałów metodycznych, praca w grupach, obserwacja.
Opis
Symbole
Metody
efektu
efektów
weryfikacji
Definiuje pojęcia z zakresu fitness i wie jak je
połączyć z wybranymi aspektami nauk o
zdrowiu
Objaśnia i charakteryzuje specjalistyczne
pojęcia związane z nowoczesnymi formami
fitness i wykorzystuje je w wychowaniu
fizycznym i dyscyplinach pokrewnych.
Stosuje umiejętności kierowania i
realizowania zajęć z fitness w pracy z
dziećmi na każdym etapie szkolnictwa.
K2_W09
Znajomość
metod
stosowanych
podczas pracy- zaliczenie pidemne
Forma zajęć
Laboratorium
Laboratorium
K2_W10
K2_U10
Znajomość
metod
podczas zajęć fitness
Prezentuje specjalistyczne umiejętności
ruchowe z zakresu wybranych form fitness.
K2_U11
Sprawdzian praktyczny
Laboratorium
Projektuje i tworzy konspekty zajęć z
nowoczesnych form fitness.
K2_U13
Projekt konspektu zajęć, prezentacja;
Laboratorium
K2_K01
Zastosowanie poznanej wiedzy w życiu
codziennym
Dba o dokształcanie zawodowe i rozwój
osobisty w ciągu całego życia, a tym samym
inspiruje i organizuje proces uczenia się
innych osób.
Świadomy swojej wiedzy i umiejętności,
dokonuje samooceny własnych kompetencji,
zna własne ograniczenia i wie kiedy zgłosić
się do specjalistów.
Dba o prestiż związany z wykonywaniem
zawodu nauczyciela wychowania fizycznego.
Dba o dobro wychowanków i właściwie pojętą
solidarność zawodową.
Dba o bezpieczeństwo własne,
podopiecznych i podczas trwania zajęć z
fitness
stosowanych
Laboratorium
Laboratorium
Laboratorium
K2_K02
Projekt indywidualny i zespołowy
Laboratorium
K2_K03
Dyskusja
K2_K07
Dyskusja
Laboratorium
WARUNKI ZALICZENIA:
Podstawą zaliczenia przedmiotu jest: aktywne uczestnictwo w zajęciach fitness, udział w obserwacji zajęć
fitness, metodyczne przeprowadzenie wybranej części zajęć fitness.
Ocenie podlegają: wiadomości teoretyczne zdobyte na zajęciach fitness (minimum na uzyskanie zaliczenia to
50% punktów, poprawne zademonstrowanie poznanych kroków bazowych fitness oraz elementów technicznych,
opracowane przez studenta materiałów metodycznych (konspekty, scenariusze lekcji) oraz obserwacja zachowań
studenta podczas zajęć fitness.
Studia stacjonarne
(w godz.)
Obciążenie pracą
(w godz.)
Godziny kontaktowe
35
25
wystąpienia; itp.)
15
25
199
Łącznie
50
50
Studia stacjonarne
1,5
1
0,5
1
Łącznie
2
2
1
1
Punkty ECTS
1. Grodzka – Kubiak E., Aerobik czy fitness. Poznań 2002
2. Mrożek K., Fitness zawód czy pasja. Kraków 2007
3. Zahorska – Markiewicz B., Zasady postępowania w otyłości. Archi-Plus. Kraków, 2006
4. Górski J., Fizjologiczne podstawy wysiłku fizycznego. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2006
5. Sornowska D., Wprowadzenie do świata fitness, Lider, nr 10, s. 19-23
6. Clemenceau, Delavier, Gundill, Stretching Ilustrowany przewodnik. Wydawnictwo Lekarskie PZWL,
Warszawa 2012
mgr Marta Dalecka
200
III. MENEDŻER SPORTU
201
O
OR
RG
GA
AN
NIIZZA
AC
CJJA
A II ZZA
AR
RZZĄ
ĄD
DZZA
AN
NIIE
E S
SP
PO
OR
RTTE
EM
M
K o d p r ze d m i o t u : 16.1-WP-WFD-OiZS
O d po wi e d zi a l n y za pr z edm i ot : dr hab. Piotr Godlewski, prof. UZ
Semestr
Liczba godzin
w tygodniu
Forma zajęć
Liczba godzin
w semestrze
Pr o wa d ząc y: dr hab. Piotr Godlewski, prof. UZ
Forma zaliczenia
Punkty
ECTS
Studia stacjonarne
W yk ł a d
30
2
III
30
2
III
Egzamin
4
W yk ł a d
18
III
18
III
Egzamin
4
CEL PRZEDMIOTU:
Przedmiot ma za zadanie wprowadzenie studenta w zagadnienia teoretyczne i praktyczne z zakresu organizacji i
zarządzania sportem. Przedmiot ma spełnić funkcję poznawczą i aplikacyjną. Studenci powinni opanować wiedzę
dotyczącą organizacji i zarządzania w sporcie niezbędną do działalności menedżerskiej w sporcie. Studenci
zaznajamiają się z systemem organizacji i zarządzania sportem w UE i Polsce. Studenci uczą się skutecznego
zarządzania sportem w sektorze rządowym, samorządowym i prywatnym. Studenci nabywają umiejętności
samodzielnego zarządzania przedsięwzięciami w sporcie a także zasobami ludzkimi ze szczególnym
uwzględnieniem praktycznej przedsiębiorczości.
WYMAGANIA WSTĘPNE:
Wiedza z zakresu społecznych podstaw sportu
Model struktury organizacyjnej sportu w krajach Unii Europejskiej. Model struktury organizacyjnej sportu
w Polsce. Komponenty sportu w ujęciu globalnym i lokalnym. Sport w dokumentach Unii Europejskiej. Podstawy
prawne sportu w Polsce. Rządowa strategia sportu w Polsce. Struktura pragmatycznych celów w sporcie.
Zarządzanie zasobami materialnymi w sporcie. Stosunki własnościowe w sporcie. Skuteczne zarządzanie firmą
sportową. Zarządzanie zasobami ludzkimi w sporcie. Składowe zarządzania strukturą organizacyjną, zasobami
ludzkimi i kapitałem ludzkim w sporcie. Składowe zasobów ludzkich w sporcie. Podstawowe komponenty
zarządzania zasobami ludzkimi w sporcie. Miejsce zarządzania zasobami ludzkimi w w stowarzyszeniu
sportowym, instytucji i w firmie sportowej. Aktywa intelektualne, jako ekonomiczne zasoby firmy sportowej.
Czynniki wzrostu znaczenia funkcji personalnej w organizacji sportowej. Zarządzanie karierą w sporcie. Model
zasobów ludzkich w instytucjach, organizacjach i firmach sportowych. Strategiczne zarządzanie kadrami w
sporcie. Model administrowania personelem w sporcie. Cechy wyróżniające zarządzania zasobami ludzkimi w
sporcie.
Wykład: metoda eksponująca z wykorzystaniem prezentacji medialnych, metoda podająca
202
Konwersatoria: praca w grupach, metoda ćwiczeniowa z wykorzystaniem środków multimedialnych,
analiza dokumentów, dyskusja problemowa, samodzielne opracowywanie materiałów metodycznych,
metoda twórczego rozwiązywania problemów
Opis
Symbole
Metody
Efektu
efektów
weryfikacji
Forma zajęć
rozumianej kulturze fizycznej. Potrafi powiązać
działalność różnych struktur organizacyjnych z
założeniami ideologicznymi i polityką państwa w
stosunku do wychowania fizycznego, sportu i
rekreacji.
K2_W04
punktowymi
Student rozumie i potrafi różnicować style życia
oraz wybrane modele zachowań prozdrowotnych,
rekreacyjnych podejmowanych przez człowieka . i
wie jak zarządzać zasobami ludzkimi w sporcie
K2_W06
Student posiada umiejętność charakteryzowania
rożnych komponentów: wychowanie fizyczne,
sport, rekreacja, a także ich różnicowania oraz
wskazania ich społecznych funkcji. Student umie
zdefiniować i posługiwać się argumentami
dotyczącymi społecznej roli aktywności ruchowej i
ich implikacji dla zdrowego stylu życia ludzi w
różnym wieku
K2_W08
konwersatorium
Student potrafi gromadzić, analizować i oceniać za
pomocą wyspecjalizowanych narzędzi i technik
informatycznych dane związane ze społecznymi
aspektami wychowania fizycznego, sportu i
rekreacji.
K2_U6
Zadania wykonane indywidualne,
konwersatorium
K2_U12
Konwersacja-ocena
aktywności
Poddaje analizie, podstawowe komponenty
zarządzania zasobami ludzkimi w sporcie
K2_K04
Ocena swobodnej wypowiedzi
określonych przez siebie lub innych zadań
związanych z zarządzaniem w sportcie
K2_K05
Student potrafi wdrażać ogólne zasady tworzenia i
rozwoju form indywidualnej przedsiębiorczości w
zakresie sportu i rekreacji, posiada umiejętność,
organizowania, zarządzania i kierowania na różnym
szczeblu organizacyjnym: od zespołu sportowego
do placówek prowadzących działalność oświatową,
sportową i rekreacyjną
i
Wykład
konwersatorium
konwersatorium
konwersatorium
WARUNKI ZALICZENIA:
Wykłady z przedmiotu kończy się egzaminem pisemnym z oceną. Konserwatorium kończy się pracą pisemną z
oceną. Kryteria dla poszczególnych ocen oparte są na skali punktowej (od 1-15 pkt.).
Studia stacjonarne
(w godz.)
Obciążenie pracą
Godziny kontaktowe
65
(w godz.)
40
203
wystąpienia; itp.)
35
60
Łącznie
100
100
Studia stacjonarne
2,5
1,5
1,5
2,5
Łącznie
4
4
2
1
Punkty ECTS
1. Bartkowiak M., Kompetencje menedżera a relacje międzypracownicze w organizacji uczącej się,
Poznań 2011
2. Dagmara Lewicka D., Zarządzanie kapitałem ludzkim w polskich przedsiębiorstwach. Metody,
narzędzia, mierniki, Warszawa 2010.
3. Klisiński J., profesjonalizacja profesjonaliści w zarządzaniu sportem, Częstochowa 2000.
4. Król H., Ludwiczyński A., Zarządzanie zasobami ludzkimi. Tworzenie kapitału ludzkiego organizacji,
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15.
Warszawa 2008.
Łasiński G., Sprawność zarządzania organizacją sportową, Wrocław 2003.
Łukasiewicz G., Kapitał ludzki organizacji, Pomiar i sprawozdawczość, Warszawa 2009;
Organizacja kultury fizycznej, Teoria i praktyka, t II, Jaczynowski L., [red.] Warszawa 2001.
Organizacja kultury fizycznej, tom I, Jaczynowski L., [red.] Warszawa 1999.
Perechuda K., Zarządzanie firmą sportową. Wrocław 1999.
Perechuda K., Zarządzanie organizacją, Wrocław 1997.
Ryba B., Organizacja i zarządzanie sportem polskim, Warszaw 1995.
Ryba B., Podstawy organizacji i zarządzania instytucjami sportowymi, Warszawa 2000.
Współczesne problemy zarządzania sportem i turystyką. [red.] P. Halemba. Katowice 2008.
Zbiegień- Maciąg L., Etyka w zarządzaniu, Warszawa 1996
Żyśko J., System zarządzania sportem wyczynowym w wybranych krajach europejskich. Warszawa
2010.
1. Czerska M., Nagalski B., Rutka R., Organizacja i zarządzanie, Gdańsk 1994.
2. Drucker P.F.; Skuteczne zarządzanie, Warszawa, 1999.
3. Grudzewski W., Hejduk I., Projektowanie systemów zarządzania, Warszawa 2004
4. Kisielnicki J., Zarządzanie, Warszawa 2008
5. Jaczynowski L., Zarys organizacji kultury fizycznej, Warszawa 1993.
6. Kamińska-Radomska I., Kultura biznesu. Normy i formy, Warszawa 2011
7. Koźmiński A.K., Jachimowicz W., Podstawy zarządzania, Warszawa 2008
8. Robbins, S. P. DeCenzo D., Podstawy zarządzania, Warszawa, 2002
9. Stoner J. A, Freeman R. E., Gilbert D., Kierowanie, Warszawa, 2004
PROGRAM OPRACOWAŁ:
204
ZZA
AR
RZZĄ
ĄD
DZZA
AN
NIIE
E O
OB
BIIE
EK
KTTA
AM
MII S
SP
PO
OR
RTTO
OW
WY
YM
MII
K o d p r ze d m i o t u : 16.1-WP-WF-ZOS
O d p o wi e d zi a l n y za p r ze d m i o t : mgr Bogusław Sułkowski
Semestr
Liczba godzin
w tygodniu
Forma zajęć
Liczba godzin
w semestrze
P r o wa d zą c y: mgr Bogusław Sułkowski
Forma zaliczenia
Punkty
ECTS
Studia stacjonarne
15
1
Zaliczenie z oceną
III
1
9
III
Zaliczenie z oceną
CEL PRZEDMIOTU:
Studenci poznają problemy związane z zarządzania infrastrukturą sportową i know-how sukcesu komercyjnego
obiektu sportowego. Studenci poprzez wizyty studyjne w najlepszych obiektach sportowych (WOSiR w
Drzonkowie) uzyskają istotne informacje dotyczące jakości zarządzania wybranym obiektem sportoworekreacyjnym. Treści przedmiotu maja przygotować studenta w stopniu podstawowym do zarządzania obiektami
sportowymi.
WYMAGANIA WSTĘPNE:
Wiedza z zakresu społecznych aspektów sportu
Modele współczesnej infrastruktury sportowej. Podstawy zarządzania nieruchomościami, definicje, nieruchomości
specjalnego przeznaczenia. Źródła prawa, obiekty publiczne i ich otoczenie prawne, akty prawa lokalnego.
Polifunkcjonalne obiekty sportowe (zasady zarządzania). Formy organizacyjno –prawne ośrodków sportu i
rekreacji (OSiR), spółka, samorządowy zakład budżetowy, jednostka budżetowa. Obiekt rekreacyjno-sportowy
jako zakład pracy, nieruchomość, przedsiębiorstwo usługowe. Bezpieczeństwo użytkowania obiektów. Kultura
organizacji- kodeks etyki, zakaz konkurencji, szara strefa w obiektach. Praktyczne aspekty zarządzania
wybranym obiektem sportowym. Zarządzanie samorządowym zakładem budżetowy na przykładzie WOSiR
Drzonków
Praca w grupach podczas zajęć, metoda ćwiczeniowa z wykorzystaniem środków multimedialnych, analiza
dokumentów, dyskusja problemowa, samodzielne opracowywanie materiałów metodycznych, metoda twórczego
rozwiązywania problemów
Opis
Symbole
Metody
Efektu
efektów
weryfikacji
rozumianej kulturze fizycznej. Potrafi powiązać
działalność różnych struktur organizacyjnych z
założeniami ideologicznymi i polityką państwa w
stosunku do wychowania fizycznego, sportu i
Forma zajęć
K2_W04
konwersatorium
Projekt
205
Opis
Efektu
Symbole
efektów
Metody
weryfikacji
Forma zajęć
rekreacji oraz zna modele współczesnej
infrastruktury sportowej i bezpieczeństwo
użytkowania obiektów.
Posiada wiedzę z zakresu społecznoekonomicznych aspektów wychowania fizycznego
sportu i rekreacji i połączenia jej z jak najlepszym
zarządzaniem obiektami sportowymi
K2_W08
konwersatorium
pisemnego opracowania podstawy zarządzania
infrastrukturą sportową
K2_U13
Zadania
projekt
konwersatorium
wystąpień ustnych z tematyki zarządzania
nieruchomościami sportowymi
określonych przez siebie lub innych zadań
związanych z zarządzaniem obiektami sportowymi
wykonane
indywidualne,
K2_U14
Konwersacja-ocena
aktywności
K2_K05
i
konwersatorium
konwersatorium
WARUNKI ZALICZENIA:
Ćwiczenia z przedmiotu kończą się zaliczeniem z oceną na podstawie przygotowanej przez studentów pracy
projektowej
Studia stacjonarne
(w godz.)
Obciążenie pracą
(w godz.)
Godziny kontaktowe
16
10
wystąpienia; itp.)
14
20
Łącznie
30
30
Studia stacjonarne
0,5
0,5
0,5
0,5
Łącznie
1
1
1
1
Punkty ECTS
1.
2.
3.
Pastwa M., Zarządzanie finansami instytucji sportowo-rekreacyjnych, Warszawa 2000.
Bryx M., Podstawy zarządzania nieruchomością, Warszawa 2009.
Zarządzanie obiektami sportowo-rekreacyjnymi, [red. ] B. Ryba, Warszawa 2001
1.
2.
Foryś B., Zarządzanie nieruchomością komercyjną, Warszawa 2008.
Sobczak A., Plany zarządzania nieruchomościami, Szczecin 2010
Pastwa M., Zarządzanie finansami instytucji sportowo-rekreacyjnych, Warszawa 2000.
PROGRAM OPRACOWAŁ: mgr Bogusław Sułkowski
206
M
MA
AR
RK
KE
ETTIIN
NG
G W
W S
SP
PO
OR
RC
CIIE
E
K od p r ze dm io tu : 1 6. 1-W P-W F- M wS
T yp pr ze dm i ot u : w yb i er a l n y
J ę z yk n auc za n i a : p o ls k i
O d po wi e d zi a l n y za pr z edm i ot : dr inż. Mariola Michałowska
Semestr
Liczba godzin
w tygodniu
Forma
zajęć
Liczba godzin
w semestrze
Pr o wa d ząc y: dr inż. Mariola Michałowska
Forma
zaliczenia
Punkty
ECTS
Studia stacjonarne
W yk ł a d
15
1
zaliczenie
II
15
1
zaliczenie z oceną
2
W yk ł a d
9
zaliczenie
II
9
zaliczenie z oceną
CEL PRZEDMIOTU:
Przedstawienie terminologii stosowanej w marketingu w sporcie oraz kształtowanie umiejętności posługiwania się
nią, zapoznanie ze specyficznymi cechami rynku sportu, kształtowanie umiejętności współpracy z mediami,
budowy planu marketingowego organizacji sportowych, opracowania oferty dla sponsora, zaprojektowania
kampanii promocyjnej organizacji sportowych.
WYMAGANIA WSTĘPNE:
-
Wykład: Relacje między sportem a biznesem. Marketing przez sport a marketing sportu. Etapy rozwoju
marketingu sportu. Rynek sportu. Rodzaje podmiotów na rynku sportu. Znani sportowcy w reklamie. Wizerunek
sportowca w promocji marki. Sportowcy jako ambasadorzy marek. Marka organizacji sportowych. Sport a agresja.
Rola mediów w niwelowaniu agresywnych zachowań w sporcie. Najczęściej spotykane przyczyny powstawania
sytuacji kryzysowych w organizacjach sportowych. Sport w warunkach masowej konsumpcji. Kultura fizyczna a
styl życia. Rodzaje organizacji sportowych prowadzących działania marketingowe. Zarządzanie relacjami z
klientami organizacji sportowych. Produkty sportu i ich rodzaje. Produkty klubowe – merchandising. Kluby
żużlowe w kampaniach promocyjnych. Miejsce public relations w systemie komunikacyjnym organizacji
sportowych. Motywy prowadzenia działalności public relations. Sponsoring sportu i jego uwarunkowania.
Zaangażowanie sportowców w kampanie marketingu społecznego – kształtowanie wizerunku publicznego. Sport
jako instrument promocji miasta. Internet w marketingu sportu – działania promocyjne organizacji sportowych w
Internecie. Media społecznościowe w marketingu sportu. Plan marketingowy jako podstawa działania organizacji
sportowych.
207
Konwersatorium: Działalność sportowa jako źródło zaspokajania potrzeb. Kształtowanie wizerunku organizacji
sportowych przy użyciu wybranych metod promocji, praktyczne rady, jak przygotować działania public relations w
organizacji sportowej, od czego zacząć, jak opracować program. Zasady współpracy z mediami. Działania
promocyjne organizacji sportowych w Internecie. Zasady opracowania oferty dla sponsora. Zakres decyzji
promocyjnych organizacji sportowych. Przygotowanie projektu kampanii promocyjnej dla organizacji sportowych.
Analizy studiów przypadków: Marketing przez sport w kampaniach promocyjnych znanych marek. Sport jako
biznes. Zarządzanie relacjami z klientami w klubach sportowych. Programy lojalnościowe w klubach piłkarskich.
Pozyskiwanie przychodów przez organizacje sportowe. Strategie marketingowe klubów sportowych.
Wykład: wykład konwencjonalny, dyskusja, pokaz.
Konwersatorium: dyskusje grupowe, burza mózgów, prace indywidualne, prace grupowe, metoda projektu,
studia przypadków, klasyczna metoda problemowa, praca z literaturą przedmiotu.
Opis
efektu
Student posiada rozszerzoną wiedzę z
zakresu
terminologii
stosowanej
w
marketingu w sporcie, potrafi definiować
podstawowe
pojęcia
marketingiem w sporcie
związane
z
Zna ogólne zasady tworzenia i rozwoju
organizacji sportowych, wykorzystuje
wiedzę dotyczącą zasad organizowania,
zarządzania i kierowania zespołem,
placówkami prowadzącymi działalność
sportową
Posiada pogłębioną umiejętność stosowania
technik efektywnego komunikowania się,
potrafi komunikować się z mediami,
rozwiązywać konflikty i konstruować dobrą
atmosferę dla komunikacji z jednostką i
grupą społeczną
Symbole
efektów
Metody
weryfikacji
Forma zajęć
K2_W01
Zaliczenie
Wykład
K2_W12
Zaliczenie
Wykład
K2_U01
Potrafi
sformułować
plan
działań
odpowiadających potrzebom edukacyjnym,
opracować
ofertę
dla
sponsora,
zaprojektować
kampanię
promocyjną
organizacji sportowych
Posiada
umiejętność
wystąpień ustnych
przygotowania
Rozumie
potrzebę
dokształcania
zawodowego i rozwoju osobistego w ciągu
całego życia, potrafi budować plan
marketingowy
organizacji
sportowych,
zaprojektować
kampanię
promocyjną
organizacji sportowych
Zadania praktyczne w grupach
Zadania realizowane
indywidualnie
Konwersatorium
K2_U05
Projekt
Ocena prezentacji
Konwersatorium
K2_U14
Ocena wystąpienia
Konwersatorium
K2_K01
Samoocena
Wykład
Konwersatorium
WARUNKI ZALICZENIA:
Wykład: zaliczenie pisemne (K2_W01, K2_W12, K2_K01). Zaliczenie będzie w formie pracy pisemnej.
Warunkiem otrzymania zaliczenia jest uzyskanie min. 51% z zaliczenia. Termin zaliczenia: zgodnie z
harmonogramem studiów w sesji letniej.
Oceny (punktacja):
51%- 60% - dostateczny (3.0)
61%-70% - dostateczny plus (3.5)
71%-80% - dobry (4.0)
81%-85% - dobry plus (4.5)
208
86%-100% - bardzo bobry (5.0)
Konwersatorium: na ocenę składać się będzie: ocena z projektu kampanii promocyjnej dla organizacji
sportowych oraz zadań do samodzielnego i/lub grupowego rozwiązania (K2_U01, K2_U05, K2_U14, K2_K01).
Warunkiem otrzymania zaliczenia jest uzyskanie min. 51%.
Oceny (punktacja):
51%- 60% - dostateczny (3.0)
61%-70% - dostateczny plus (3.5)
71%-80% - dobry (4.0)
81%-85% - dobry plus (4.5)
86%-100% - bardzo bobry (5.0)
Na ocenę z przedmiotu składa się ocena z konwersatorium (100%) i pozytywna ocena z wykładu. Warunkiem
zaliczenia przedmiotu są obie oceny pozytywne.
Studia stacjonarne
Obciążenie pracą
(w godz.)
(w godz.)
Godziny kontaktowe
35
20
wystąpienia; itp.)
20
35
Łącznie
55
55
Studia stacjonarne
1
1
1
1
Łącznie
2
2
1
1
Punkty ECTS
1.
2.
3.
4.
5.
Dziubiński Z. (red.), Społeczny wymiar sportu, Salezjańska Organizacja Sportowa Rzeczypospolitej
Polskiej, Warszawa 2003.
Grabowski M., Sponsoring. Kwalifikacja prawna, Wydawnictwo KUL, Lublin 2013.
Sznajder A., Marketing sportu, PWE, Warszawa 2012.
Podlaski A., Marketing społecznościowy: tajniki skutecznej promocji w Social Media, Wydawnictwo
Helion, Gliwice 2011.
Wojcik K., Public relations. Wiarygodny dialog z otoczeniem. Podręcznik dla teoretyków. Podręcznik dla
praktyków, Wydawnictwo Placet, Warszawa 2009.
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
Antonowicz D., Szlendak T., Kossakowski R., Piłkarz jako marka i peryferyjny kibic jako aborygen. O
wybranych konsekwencjach komercjalizacji sportu, [w:] Kultura i Społeczeństwo nr 3 z 2012 roku;
https://repozytorium.umk.pl/bitstream/handle/item/1882/v10276-012-0021-5.pdf?sequence=1
Barańska M., Sponsoring telewizyjny: teoria i praktyka, Wydawnictwo Naukowe WNiDP UAM, Poznań
2008.
Dziubiński Z., Sport a agresja, Zakład Socjologii Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie
Salezjańska Organizacja Sportowa Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 2007.
Gogołek W., Komunikacja sieciowa: uwarunkowania, kategorie i paradoksy, Instytut Dziennikarstwa
Uniwersytetu Warszawskiego, Oficyna Wydawnicza ASPRA JR, Warszawa 2010.
Green A., Kreatywność w public relations, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa 2004.
Hanarz J., Rynek: PR organizacji sportowej, Marketing w praktyce, nr 8 z 2007roku, [w:]
http://www.marketing.org.pl/index.php/go=2/act=2/aid=m46a8ab9134056/.
Kaczmarek-Śliwińska M., Internet public relations. Polskie realia działań public relations w sieci,
Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, Koszalin 2010.
PROGRAM OPRACOWAŁ:
dr inż. Mariola Michałowska
209
M
MA
AS
SS
S M
ME
ED
DIIA
A W
W S
SP
PO
OR
RC
CIIE
E
K o d p r ze d m i o t u : 16.1-WP-WFD-MMwS
T yp p r ze d m i o t u : Wybieralny
O d p o wi e d zi a l n y za p r ze d m i o t : dr hab. Piotr Godlewski, prof. UZ
P r o wa d zą c y: dr hab. Piotr Godlewski, prof. UZ
Semestr
Liczba godzin
w tygodniu
Forma zajęć
Liczba godzin
w semestrze
mgr Maciej Noskowicz
Forma zaliczenia
Punkty
ECTS
Studia stacjonarne
15
1
Zaliczenie z oceną
III
1
9
III
Zaliczenie z oceną
CEL PRZEDMIOTU:
Przedmiot przygotowuje studentów do kontaktów z mass mediami, szczególnie w zakresie wiedzy o mediach
(prasa, radio, telewizja, Internet ). Student pozna podstawowe informacje na temat dziennikarstwa sportowego,
specyfiki pracy redaktorów telewizyjnych i radiowych. Student uzyska również podstawowe informacje
dotyczących pracy komentatora i spikera sportowego. Student posiądzie przygotowanie dotyczące umiejętności
udzielania wywiadów radiowych, uczestnictwa w konferencjach prasowych i wystąpień przed kamerą.
WYMAGANIA WSTĘPNE:
Wiedza z zakresu społecznych aspektów sportu.
Mass media w sporcie (prasa, radio, telewizja, Internet). Zagadnienia prawne- prawo mediów w dostępie do
informacji sportowych. Prawa do transmisji telewizyjnych w Unii Europejskiej – umowy o transmisję. Prawa i
obowiązki sportowca związane z transmisjami sportowymi. Rodzaje i charakterystyka kontaktów z mass mediami.
Specyfika pracy redaktorów telewizyjnych i radiowych. Praca komentatora i spikera sportowego. Udzielanie
wywiadów radiowych, uczestnictwo w konferencjach prasowych i wystąpieniach przed kamerą. Współpraca
pomiędzy menedżerami sportu i przedstawicielami sportowych mass mediów.
Praca w grupach podczas zajęć, metoda ćwiczeniowa z wykorzystaniem środków multimedialnych,
analiza dokumentów, dyskusja problemowa, samodzielne opracowywanie materiałów metodycznych,
metoda twórczego rozwiązywania problemów
Opis
Symbole
Metody
Efektu
efektów
weryfikacji
rozumianej kulturze fizycznej z punktu widzenia
pracy komentatora i spikera sportowego.
Forma zajęć
K2_W04
konwersatorium
Projekt
210
Opis
Efektu
Symbole
efektów
Metody
weryfikacji
Forma zajęć
Posiada wiedzę z zakresu społecznoekonomicznych aspektów wychowania fizycznego
sportu i rekreacji i połączenia jej z pracą
dziennikarza sportowego,.
K2_W08
konwersatorium
konferencji prasowej dla komentatorów sportowych
oraz sportowców
K2_U13
Zadania
projekt
konwersatorium
wystąpień w konferencjach prasowych i
wystąpieniach przed kamerą
w kontaktach z mass mediami oraz dziennikarstwa
sportowego
wykonane
indywidualne,
K2_U14
Konwersacja-ocena
aktywności
K2_K05
i
konwersatorium
konwersatorium
WARUNKI ZALICZENIA:
Ćwiczenia z przedmiotu kończą się zaliczeniem z oceną na podstawie przygotowanej przez studentów pracy
projektowej
Studia stacjonarne
(w godz.)
Obciążenie pracą
(w godz.)
Godziny kontaktowe
16
10
wystąpienia; itp.)
14
20
Łącznie
30
30
Studia stacjonarne
0,5
0,5
0,5
0,5
Łącznie
1
1
1
1
Punkty ECTS
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
Andrews P., Dziennikarstwo sportowe. Praktyczny przewodnik. Kraków 2009.
Bauer Z., Dziennikarstwo wobec nowych mediów. Historia, teoria, praktyka. Kraków 2009.
Bourdieu P., O telewizji. Panowanie dziennikarstwa. Warszawa 2009.
Boyd A., Dziennikarstwo radiowo- telewizyjne. Kraków 2006.
Gwóźdź A., Media – eros – przemoc. Sport w czasach popkultury. Kraków 2003.
Marchwiany R., Sport w mediach. Konteksty społeczne i kulturowe. Wrocław 2009.
Sport i media- problemy prawne. [red] M. Kępińskiego. Poznań 1997.
1.
2.
3.
4.
5.
Cienkowski W., Język i styl dziennikarzy i sprawozdawców sportowych. [w] Język dla wszystkich. Warszawa
1978. s. 155-158.
Dayan D., Katz E., Wydarzenia medialne. Historia transmitowana na żywo. Warszawa 2008.
Fras J., Dziennikarski język warsztatowy. Wrocław 1999.
Furman W., Gatunki dziennikarskie – specyfika ich tworzenia i redagowania. Rzeszów 2000.
Harcup T., Dziennikarstwo: teoria i praktyka. Łódź 2010.
Ostrowski A., Dziennikarstwo sportowe. Wrocław 2003.
PROGRAM OPRACOWAŁ: dr hab. Piotr Godlewski prof. UZ, mgr Maciej Noskowicz
211
P
PLLA
AN
NO
OW
WA
AN
NIIE
E II O
OR
RG
GA
AN
NIIZZA
AC
CJJA
A IIM
MP
PR
RE
EZZ S
SP
PO
OR
RTTO
OW
WY
YC
CH
H
K o d p r ze d m i o t u : 16.1-WP-WFD-POIS
T yp p r ze d m i o t u : Wybieralny
Semestr
Liczba godzin
w tygodniu
Forma zajęć
Liczba godzin
w semestrze
Forma zaliczenia
Punkty
ECTS
Studia stacjonarne
W yk ł a d
15
1
IV
15
1
IV
Zaliczenie
Zaliczenie z oceną
4
W yk ł a d
9
IV
9
IV
Zaliczenie
Zaliczenie z oceną
4
CEL PRZEDMIOTU:
Student w przedmiocie planowanie i organizacja imprez sportowych nabywa wiedzę z zakresu podstaw
teoretycznych, klasyfikacji, planowania i realizacji imprez sportowych i rekreacyjnych. Studenci zaznajamiają się z
zagadnieniami prawnymi i logistycznymi i dotyczącymi bezpieczeństwa w organizacji imprez rekreacyjnych.
Nabywa umiejętności samodzielnego planowania i organizacji różnych imprez sportowych i rekreacyjnych. Po
zrealizowaniu programu student potrafi zarządzać imprezą rekreacyjną.
WYMAGANIA WSTĘPNE:
Wiedza z zakresu społecznych podstaw sportu
Wykład: Podstawy prawne organizowania imprez o charakterze sportowych i rekreacyjnych. Klasyfikacja i cechy
imprez sportowych i rekreacyjnych. Zasady planowania i programowania imprez rekreacyjnych. Fazy planowania
imprezy rekreacyjnej. Zasady bezpieczeństwa imprez rekreacyjnych. Regulaminy organizacyjne imprez
sportowych i rekreacyjnych.
Konwersatorium :Harmonogram imprezy sportowej i rekreacyjnej. Scenariusz imprezy sportowej i rekreacyjnej.
Kosztorys imprezy sportowej i rekreacyjnej. Rozliczanie imprezy. Ryzyko w planowaniu i organizacji imprez
sportowych i rekreacyjnych. Przygotowanie logistyczne i organizacja imprez sportowych i rekreacyjnych. Zasoby
materialne, urządzenia, obiekty sportowe i rekreacyjne, sprzęt sportowy i rekreacyjny. Zarządzanie imprezą
Wykład: metoda eksponująca z wykorzystaniem prezentacji medialnych, metoda podająca
Konwersatorium: praca w grupach podczas zajęć, metoda ćwiczeniowa z wykorzystaniem środków
multimedialnych, analiza dokumentów, dyskusja problemowa, samodzielne opracowywanie materiałów
metodycznych, metoda twórczego rozwiązywania problemów
212
Opis
Symbole
Metody
Efektu
efektów
weryfikacji
psychospołeczne zachodzące w planowaniu i
organizacji imprez sportowych
K2_W04
Student rozumie i potrafi różnicować style życia
oraz wybrane modele zachowań prozdrowotnych,
rekreacyjnych , planowanych i podejmowanych
przez człowieka .
punktowymi
Forma zajęć
Wykład
konwersatorium
konwersatorium
konwersatorium
K 2 _W 1 2
prowadzenie
festynu,
zadanie
wykonane grupowo
Formułuje plan działań imprez sportoworekreacyjnych odpowiadający potrzebom
edukacyjnym, zdrowotnym i sprawnościowym
jednostek i grup
K2_U05
Zadania wykonane indywidualne,
konwersatorium
Student potrafi gromadzić, analizować i oceniać za
pomocą wyspecjalizowanych narzędzi i technik
informatycznych dane związane ze społecznymi
aspektami planowania i organizowania imprez
sportowych
K2_U06
Samoocena
efektów
kształcenia
Konwersacja-ocena
aktywności
i
Wykład
konwersatorium
ocena aktywności
merytorycznego
konwersatorium
K2_W06
Student potrafi wdrażać ogólne zasady tworzenia i
rozwoju form indywidualnej przedsiębiorczości w
zakresie sportu i rekreacji, posiada umiejętność,
organizowania, planowania i kierowania na różnym
szczeblu organizacyjnym: od zespołu sportowego
do placówek prowadzących działalność oświatową,
Student posiada zaawansowane umiejętności
kierowania i realizowania zajęć rekreacyjnych,
zdrowotnych, sportowych z różnymi grupami
społecznymi
K2_U10
i
przygotowania
Potrafi samodzielnie modyfikować i tworzyć różne
formy planowania i organizacji aktywności fizycznej
w zależności od warunków środowiskowych i
klimatycznych
K2_U12
konwersatorium
Student wykazuje wiedzę w zakresie
umożliwiającym sprawowanie przywództwa
i wykazanie się przedsiębiorczością w planowaniu i
organizacji imprez sportowo-rekreacyjnych
K2_K04
ocena aktywności
merytorycznego
i
przygotowania
Wykład,
konwersatorium
Student wykazuje się aktywnością i
kreatywnością w samodzielnym określeniu
priorytetów i podejmowania działań służących
realizacji planów związanych z organizacją
imprez sportowo-rekreacyjnych
K2_K05
ocena aktywności
merytorycznego
i
przygotowania
potrafi motywować osoby w różnym wieku do
planowania i organizacji czynnego
uczestnictwa w aktywności fizycznej
K2_K09
konwersatorium
konwersatorium
WARUNKI ZALICZENIA:
Wykład z przedmiotu kończy się pracą pisemną z oceną. Kryteria dla poszczególnych ocen oparte są na skali
punktowej (od 1-15 pkt.).
Zaliczenie konwersatorium odbywa się na podstawie przygotowania scenariuszy imprez sportowo-rekreacyjny i
aktywnego udziału studenta w organizacji (prowadzenie imprez, pomoc w organizacji imprez cyklicznych w
213
środowisku i uczelni – „Bachanalia”, Dzień dziecka, Mikołajki – MOSIR, imprezy „Winobranie”. Oceniany jest
projekt scenariusza, zaangażowanie i umiejętności w pełnieniu funkcji organizatora.
Studia stacjonarne
(w godz.)
Obciążenie pracą
(w godz.)
Godziny kontaktowe
65
40
wystąpienia; itp.)
35
60
Łącznie
100
100
Studia stacjonarne
2,5
1,5
1,5
2,5
Łącznie
4
4
2
1
Punkty ECTS
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
Allen J., Organizacja imprez. Warszawa 2006
Bezpieczeństwo zdrowia i życia uczestników imprez sportowych, turystycznych i rekreacyjnych,
Krajowa Federacja Sportu dla Wszystkich, Warszawa 2001
Gadziński B.: Program festynu rekreacyjno-sportowego. Wych. Fiz. i Higiena Szkolna nr 2/86.
Organizacja wycieczek szkolnych, obozów stałych i wędrownych. Rekreacyjne gry ruchowe na
obozach i wycieczkach. Red. J. Gołaszewski, S. Paterka, A. Wieczorek. Poznań 2000
Pastwa M., Zarządzanie finansami instytucji sportowo-rekreacyjnych, Polska Korporacja Menedżerów
Sportu, nr 15, Warszawa 2000.
Podstawy prane bezpieczeństwa imprez sportowych., red. A. Baczewski, B. Ryba. Polska Korporacja
Menedżerów Sportu, nr 222, Warszawa 2003.
Poradnik organizatora rekreacji fizycznej. - (pod redakcji Humena W.) Warszawa TKKF, 1971 r.
Ryba B., Organizacja imprez sportowych, Polska Korporacja Menadżerów Sportu, Warszawa 1998.
Strugarek J., Organizacja i prowadzenie imprez sportowych, rekreacyjnych i turystycznych, Poznań
2007
1.
2.
3.
Cendrowski Z., Poradnik Młodzieżowego organizatora sportu. Warszawa, 1977 r.
Dębski J., Rola wybranych organizacji społecznych w upowszechnianiu kultury fizycznej, AWF,
Kraków 1986.
Metodyka rekreacji ruchowej, Podręcznik dla potrzeb szkolenia kadr TKKF, ZG TKKF, Warszawa
1993.
PROGRAM OPRACOWAŁ:
214
MODUŁ PRAKTYKA PEDAGOGICZNA
215
P
PR
RA
AK
KTTY
YK
KA
A P
PE
ED
DA
AG
GO
OG
GIIC
CZZN
NA
A C
CIIĄ
ĄG
GŁŁA
A 11
K o d p r ze d m i o t u : 05.9-WP-WFD-PPed
Semestr
Liczba godzin
w tygodniu
Forma zajęć
Liczba godzin
w semestrze
Forma zaliczenia
Punkty
ECTS
Studia stacjonarne
Ć wi c ze n i a
70
III
Zaliczenie z oceną
4
Ć wi c ze n i a
70
III
Zaliczenie z oceną
CEL PRZEDMIOTU:
Celem praktyki jest kształcenie właściwych umiejętności i nawyków w przyszłej pracy nauczyciela wychowania
fizycznego, wdrażanie studentów do samodzielnego stosowania zdobytej wiedzy przez udział w całokształcie
życia szkoły, ze szczególnym uwzględnieniem metod, form i zasad stosowanych przez prowadzenie zajęć
ruchowych.
1. Zweryfikowanie wiedzy teoretycznej w działaniach praktycznych.
2. Wdrażanie studentów do samodzielnej pracy w szkołach i instytucjach opiekuńczo – wychowawczych w
postaci planowania i organizowania różnorodnych zajęć sportowych.
3. Zdobywanie nowych doświadczeń oraz gromadzenie w toku obserwacji wiedzy o funkcjonowaniu instytucji.
4. Zapoznanie się z charakterem pracy, zadaniami oraz warsztatem metodycznym nauczyciela wychowania
fizycznego.
5. Stworzenie warunków do samooceny własnych działań, rozpoznania swoich predyspozycji do roli
nauczyciela i animatora zajęć sportowych w szkole.
WYMAGANIA WSTĘPNE:
Zaliczenie ciągłej praktyki pedagogicznej w szkole podstawowej.
Zapoznanie się z zadaniami instytucji, jej strukturą, formami i metodami pracy, strukturą formalnoprawną. Zapoznanie się z programami działania oraz planem pracy w okresie odbywania praktyki. Prowadzenie
dokumentacji: sprawozdań z odbytych hospitacji zajęć, sporządzania konspektów na poszczególnych lekcjach
wychowania fizycznego według planu praktyki, dokumentacji innych prac studenta podczas praktyki (udział w
konferencjach, posiedzeniach Rad Pedagogicznych, zawodach sportowych itp.).
Metoda działań praktycznych
Opis
Symbole
Metody
efektu
efektów
weryfikacji
nauczyciela wychowania fizycznego na różnych
K2_W05
Indywidualne prowadzenie zajęć
Forma
zajęć
Ćwiczenia
216
Opis
efektu
Symbole
efektów
Metody
weryfikacji
Forma
zajęć
Ćwiczenia
etapach edukacji
potrafi dobrać specjalistyczną terminologię
i w dyscyplinach pokrewnych
K2_W10
potrafi opisać i objaśnić wiedzę z zakresu
K2_W09
Ćwiczenia
zaprezentować umiejętności kierowania i
sportowych lub estetyki zachowań ruchowych w
pracy z różnymi grupami społecznymi
K2_U10
Ćwiczenia
potrafi wdrażać specjalistyczne umiejętności
ruchowe z zakresu wybranych form aktywności
fizycznej (rekreacyjnych, zdrowotnych, sportowych
i estetycznych)
K2_U11
Ćwiczenia
sporządzić pisemnie opracowania w zakresie
dyscyplin o kulturze fizycznej
K2_U13
Ćwiczenia
rozumie potrzebę dokształcania zawodowego i
inspirować i organizować proces uczenia się innych
osób
K2_K01
Ćwiczenia
ma świadomość poziomu swojej wiedzy i
umiejętności, dokonuje samooceny własnych
kompetencji, zna własne ograniczenia i wie kiedy
K2_K02
Ćwiczenia
potrafi tworzyć prestiż związany z wykonywaniem
zawodu nauczyciela wychowania fizycznego, dba o
dobro wychowanków i właściwie pojętą
K2_K03
Ćwiczenia
Dba o bezpieczeństwo własne, otoczenia i
K2_K07
Ćwiczenia
Chętnie motywuje osoby w różnym wieku do
czynnego uczestnictwa w aktywności fizycznej
K2_K09
Ćwiczenia
WARUNKI ZALICZENIA:
Zaliczenie z oceną (zgodnie z opinią nauczyciela). Weryfikacja dokumentacji praktyk (konspektów lekcji,
sprawozdań z odbytych hospitacji) przez pracownika odpowiedzialnego z ramienia Uczelni.
Obciążenie pracą
Godziny kontaktowe
Studia stacjonarne
(w godz.)
(w godz.)
10
10
217
wystąpienia; itp.)
90
90
Łącznie
100
100
Studia stacjonarne
Studia stacjonarne
0
0
4
4
Łącznie
4
4
4
4
Punkty ECTS
1. Tatarczuk J., 2011, Metodyka wychowania fizycznego. Oficyna Wydawnicza Uniwersytetu
Zielonogórskiego. Uniwersytet Zielonogórski. Zielona Góra.
2. Tatarczuk J., 2011, Wychowanie fizyczne w edukacji wczesnoszkolnej. WSP, Zielona Góra.
3. Stawczyk Zb., 1993, Ćwiczenia ogólnorozwojowe. Skrypty 64. AWF Poznań.
4. Wieczorek A., 2004, Normy prób sprawności specjalnej w grupach zespołowych oraz wybranych przejawów zdolności
motorycznych studentów wychowania fizycznego, AWF Poznań.
5. Talaga J., 2004, Sprawność fizyczna. Testy. Zysk i S-ka, Poznań.
6. Tatarczuk J., 1977, Kontrola i ocena postępów ucznia z zakresu wychowania fizycznego. Testy sprawności ogólnej i
specjalnej, JKNiBO, Zielona Góra.
7. Bronikowski M., (red.), 2002, Metodyka wychowania fizycznego w zreformowanej szkole, EMiP, Poznań.
8. Trześniowski R., 1995, Zabawy i gry ruchowe, WSiP, Warszawa.
9. Pańczyk W., Warchoł K., 2008, W kręgu teorii, metodyki i praktyki współczesnego wychowania fizycznego, Uniwersytet
Rzeszowski.
10. VI Sejmik Szkolnej Kultury Fizycznej, 2004, MENiS, Warszawa.
11. Wychowanie fizyczne i sport w szkole (2010), Kancelaria Senatu, Warszawa.
12. „Lider”.
13. „Kultura fizyczna”.
218
P
PR
RA
AK
KTTY
YK
KA
A P
PE
ED
DA
AG
GO
OG
GIIC
CZZN
NA
A C
CIIĄ
ĄG
GŁŁA
A 22
K o d p r ze d m i o t u : 05.9-WP-WFD-PPed
Semestr
Liczba godzin
w tygodniu
Forma zajęć
Liczba godzin
w semestrze
Forma zaliczenia
Punkty
ECTS
Studia stacjonarne
Ć wi c ze n i a
80
IV
Zaliczenie z oceną
4
Ć wi c ze n i a
80
IV
Zaliczenie z oceną
CEL PRZEDMIOTU:
Celem praktyki jest kształcenie właściwych umiejętności i nawyków w przyszłej pracy nauczyciela wychowania
fizycznego, wdrażanie studentów do samodzielnego stosowania zdobytej wiedzy przez udział w całokształcie
życia szkoły, ze szczególnym uwzględnieniem metod, form i zasad stosowanych przez prowadzenie zajęć
ruchowych.
1. Zweryfikowanie wiedzy teoretycznej w działaniach praktycznych.
2. Wdrażanie studentów do samodzielnej pracy w szkołach i instytucjach opiekuńczo – wychowawczych w
postaci planowania i organizowania różnorodnych zajęć sportowych.
3. Zdobywanie nowych doświadczeń oraz gromadzenie w toku obserwacji wiedzy o funkcjonowaniu instytucji.
4. Zapoznanie się z charakterem pracy, zadaniami oraz warsztatem metodycznym nauczyciela wychowania
fizycznego.
5. Stworzenie warunków do samooceny własnych działań, rozpoznania swoich predyspozycji do roli
nauczyciela i animatora zajęć sportowych w szkole.
WYMAGANIA WSTĘPNE:
Zaliczenie ciągłej praktyki pedagogicznej w gimnazjum.
Zapoznanie się z zadaniami instytucji, jej strukturą, formami i metodami pracy, strukturą formalnoprawną. Zapoznanie się z programami działania oraz planem pracy w okresie odbywania praktyki. Prowadzenie
dokumentacji: sprawozdań z odbytych hospitacji zajęć, sporządzania konspektów na poszczególnych lekcjach
wychowania fizycznego według planu praktyki, dokumentacji innych prac studenta podczas praktyki (udział w
konferencjach, posiedzeniach Rad Pedagogicznych, zawodach sportowych itp.).
Metoda działań praktycznych
Opis
Symbole
Metody
efektu
efektów
weryfikacji
nauczyciela wychowania fizycznego na różnych
K2_W05
Forma
zajęć
Ćwiczenia
219
Opis
efektu
Symbole
efektów
Metody
weryfikacji
Forma
zajęć
Ćwiczenia
etapach edukacji
potrafi dobrać specjalistyczną terminologię
i w dyscyplinach pokrewnych
K2_W10
potrafi opisać i objaśnić wiedzę z zakresu
K2_W09
Ćwiczenia
zaprezentować umiejętności kierowania i
sportowych lub estetyki zachowań ruchowych w
pracy z różnymi grupami społecznymi
K2_U10
Ćwiczenia
potrafi wdrażać specjalistyczne umiejętności
ruchowe z zakresu wybranych form aktywności
fizycznej (rekreacyjnych, zdrowotnych, sportowych
i estetycznych)
K2_U11
Ćwiczenia
sporządzić pisemnie opracowania w zakresie
dyscyplin o kulturze fizycznej
K2_U13
Ćwiczenia
rozumie potrzebę dokształcania zawodowego i
inspirować i organizować proces uczenia się innych
osób
K2_K01
Ćwiczenia
ma świadomość poziomu swojej wiedzy i
umiejętności, dokonuje samooceny własnych
kompetencji, zna własne ograniczenia i wie kiedy
K2_K02
Ćwiczenia
potrafi tworzyć prestiż związany z wykonywaniem
zawodu nauczyciela wychowania fizycznego, dba o
dobro wychowanków i właściwie pojętą
K2_K03
Ćwiczenia
Dba o bezpieczeństwo własne, otoczenia i
K2_K07
Ćwiczenia
Chętnie motywuje osoby w różnym wieku do
czynnego uczestnictwa w aktywności fizycznej
K2_K09
Ćwiczenia
WARUNKI ZALICZENIA:
Zaliczenie z oceną (zgodnie z opinią nauczyciela). Weryfikacja dokumentacji praktyk (konspektów lekcji,
sprawozdań z odbytych hospitacji) przez pracownika odpowiedzialnego z ramienia Uczelni.
Obciążenie pracą
Godziny kontaktowe
Studia stacjonarne
(w godz.)
(w godz.)
10
10
220
wystąpienia; itp.)
80
80
Łącznie
90
90
Studia stacjonarne
Studia stacjonarne
0
0
80
80
Łącznie
4
4
4
4
Punkty ECTS
1. Tatarczuk J., 2011, Metodyka wychowania fizycznego. Oficyna Wydawnicza Uniwersytetu
Zielonogórskiego. Uniwersytet Zielonogórski. Zielona Góra.
2. Tatarczuk J., 2011, Wychowanie fizyczne w edukacji wczesnoszkolnej. WSP, Zielona Góra.
3. Stawczyk Zb., 1993, Ćwiczenia ogólnorozwojowe. Skrypty 64. AWF Poznań.
4. Wieczorek A., 2004, Normy prób sprawności specjalnej w grupach zespołowych oraz wybranych przejawów zdolności
motorycznych studentów wychowania fizycznego, AWF Poznań.
5. Talaga J., 2004, Sprawność fizyczna. Testy. Zysk i S-ka, Poznań.
6. Tatarczuk J., 1977, Kontrola i ocena postępów ucznia z zakresu wychowania fizycznego. Testy sprawności ogólnej i
specjalnej, JKNiBO, Zielona Góra.
7. Bronikowski M., (red.), 2002, Metodyka wychowania fizycznego w zreformowanej szkole, EMiP, Poznań.
8. Trześniowski R., 1995, Zabawy i gry ruchowe, WSiP, Warszawa.
9. Pańczyk W., Warchoł K., 2008, W kręgu teorii, metodyki i praktyki współczesnego wychowania fizycznego, Uniwersytet
Rzeszowski.
10. VI Sejmik Szkolnej Kultury Fizycznej, 2004, MENiS, Warszawa.
11. Wychowanie fizyczne i sport w szkole (2010), Kancelaria Senatu, Warszawa.
12. „Lider”.
13. „Kultura fizyczna”.
221
PRZEDMIOT OGÓLNOUCZELNIANY
Oferta na rok akademicki 2015/2016 znajduje się na stronie internetowej Prorektora ds.
Jakości Kształcenia Uniwersytetu Zielonogórskiego - www.ects.uz.zgora.pl
222

studia II stopnia - Wydział Pedagogiki, Psychologii i Socjologii

Transkrypt

Podobne dokumenty

Laboratorium Projektowania Materiałów i Szybkiego