Miejsce obrzędowe

Miejsce obrzędowe
„ Kiedy nadejdzie wieczór... zostaną złożone jego święte fałdy”.
Niech sztandar, który dumnie powiewał w sercu obozu będzie szanowany także po zdjęciu z
masztu; niech nie leży rzucony w kąt.
W każdej harcówce i na obozie jest miejsce specjalnie dla niego przeznaczone. Sztandar nie
był wybrany przypadkowo: zbierali się przed nim rycerze z całej Europy aby oddawać mu
cześć.
„Żadna inna oznaka nie jest porównywalna ze sztandarem, jeśli chodzi o wspomnienia jakie
ze sobą niesie, oraz dzięki wartości symbolicznej, która zapewnia sztandarowi miejsce w
sercu naszej wiary.” (Perig Geraud-Keraod)
Kiedy sztandar znajduje się w Kraalu, jest odpowiednio wyeksponowany i uhonorowany.
Przed sztandarem odbywają się sądy honorowe i obradują rady. Nie umieszcza się go tam
jednak ani dla dekoracji, ani dla dodania miejscu świętej i przytłaczającej powagi. Rolą
sztandaru jest ciągłe przypominanie o prawie, przepisach i obietnicy każdemu, kogo kusiłoby
tymczasowe zapomnienie o nich.
„Chrońmy zasady aby i one nas chroniły”.
Kraal, czyli inaczej miejsce spotkań rady wodzów, powinno być, zważywszy na swą funkcję,
miejscem gościnnym, przyjaznym, w zgodzie ze wszystkimi i wygodnym, tak, aby chciało się
tam przebywać.
Powiesz mi pewnie, że to są cechy ludzkie, które trudno przenieść na kawałki drewna. Ale
spójrz, czy pomieszczenie zrobione na planie półkola albo litery U nie nosi cech gościnności?
Czy ławka nie jest przyjazna, a oparcia nie są wygodą? Czy ogień nie zachęca do zgody?
Nie odpowiadaj, że ten opis bardziej pasuje do kapitularza, a przynajmniej samo ognisko.
Zresztą to prawda, bo czyż Kraal nie jest rodzajem sali kapitulnej? Zauważmy, że ogień
znajdujący się w miejscu centralnym zajmuje to samo miejsce co pulpit pod mszał, który
służy do głoszenia słowa Pana, ale zachowajmy też rozsądne proporcje przy robieniu tego
porównania, by nie przenosić go na cała symbolikę ognia.
„Przybyłem na ziemię aby dać wam ogień i chciałbym, aby ten ogień nigdy nie wygasł”.