Dzwon 220-650kolor.indd

Pismo Parafii św. Stanisława Kostki w Krakowie
25 marca 2007 nr 220 (650)
Rekolekcje Wielkopostne
2007
Słowo Dla Życia
Jezus natomiast udał się na Górę Oliwną, ale o brzasku zjawił się znów
w świątyni. Cały lud schodził się do Niego, a On usiadłszy nauczał ich. Wówczas uczeni w Piśmie i faryzeusze przyprowadzili do Niego kobietę, którą pochwycono na cudzołóstwie, a postawiwszy ją pośrodku, powiedzieli do Niego: Nauczycielu, tę kobietę dopiero pochwycono na cudzołóstwie. W Prawie
Mojżesz nakazał nam takie kamienować. A Ty, co mówisz? Mówili to wystawiając Go na próbę, aby mieli o co Go oskarżyć. Lecz Jezus nachyliwszy się
pisał palcem po ziemi. A kiedy w dalszym ciągu Go pytali, podniósł się i rzekł
do nich: Kto z was jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci na nią kamień.
I powtórnie nachyliwszy się pisał na ziemi. Kiedy to usłyszeli, wszyscy jeden
po drugim zaczęli odchodzić, poczynając od starszych, aż do ostatnich. Pozostał tylko Jezus i kobieta, stojąca na środku. Wówczas Jezus podniósłszy
się rzekł do niej: Kobieto, gdzież oni są? Nikt cię nie potępił? A ona odrzekła:
Nikt, Panie! Rzekł do niej Jezus: I Ja ciebie nie potępiam. - Idź, a od tej chwili
już nie grzesz.
J 8, 1-11
Przebaczenie
Prawo mojżeszowe za grzech, którego dopuściła się kobieta przyprowadzona przed Jezusa przewidywało karę
śmierci. Ci, którzy ją przyprowadzili
przed Pana nie chcieli jej ratować, ale
jedynie zastawić na Niego niebezpieczną pułapkę. Zależało im na postawieniu
Pana Jezusa w sytuacji bez wyjścia. Bo
gdyby uwolnił tę kobietę to wtedy otwarcie sprzeciwiłby się Prawu. A gdyby
ją skazał to straciłby sympatię prostego
ludu, który Go podziwiał z powodu Jego
dobroci. Kiedy oskarżyciele uświadomili sobie, że i oni mają sumienie obciążone grzechami wtedy nie odważyli się
2
więcej ją oskarżać i odeszli zawstydzeni. Oczywiście Pan Jezus nie aprobuje
postępowania tej kobiety i jej grzechu.
Swym przebaczeniem i dobrocią kieruje
ją na dobrą drogę. Kiedy przyjdzie nam
ochota pochopnie oskarżać i wymierzać
komuś karę przypomnijmy sobie nasze
własne grzechy, przypomnijmy sobie,
że my sami najpierw potrzebujemy
odpuszczenia naszych grzechów. Przebaczając naszym winowajcom dopomagamy im stawać się lepszymi, a i nam
łatwiej przebaczą ci, wobec, których zawiniliśmy.
Ks. Robert Wróblewski SDB
REKOLEKCJE WIELKOPOSTNE
25-28 marca 2007
NIEDZIELA – 25.03
7:00
8:30
10:00
11:30
13:00
17:00
18:00
– Msza św. z nauką dla wszystkich
– Msza św. z nauką dla wszystkich
– Msza św. z nauką dla dzieci
– Msza św. z nauką dla wszystkich
– Msza św. z nauką dla wszystkich
– Gorzkie Żale z kazaniem pasyjnym
– Msza św. z nauką dla wszystkich
PONIEDZIAŁEK – 26.03
7:00
8:00
9.00
11.00
18:00
– Msza św. z nauką dla wszystkich
– Msza św. z nauką dla wszystkich
– 10.30 – Dzieci z klas I – III
– 12.30 – Dzieci z klas IV – VI
– Msza św. i Parafialna Droga Krzyżowa dla wszystkich
w intencji wynagrodzenia za grzechy i o dobrą spowiedź
rekolekcyjną
WTOREK – 27.03 – Dzień Spowiedzi świętej
7:00
8:00
9.00
11.00
16:00
18:00
20:00
– Msza św. z nauką dla wszystkich
– Msza św. z nauką dla wszystkich. Spowiedź /do 9:00/
– 10.30 – Dzieci z klas I – III
– 12.30 – Dzieci z klas IV – VI
– Spowiedź dla wszystkich /do 18:00/
– Msza św. z nauką dla wszystkich
– Msza św. z nauką, przygotowanie do spowiedzi,
spowiedź /od 19:30/ dla młodzieży
ŚRODA – 28.03 – Dzień zakończenia rekolekcji
7:00
8:00
9.00
11.00
18:00
20:00
– Msza św. z nauką dla wszystkich
– Msza św. z nauką dla wszystkich
– 10.30 – Msza św. dla dzieci z klas I – III
– 12.30 – Msza św. dla dzieci z klas IV – VI
– Msza św. z nauką dla wszystkich
– Msza św. z nauką dla młodzieży
Kościół św. Stanisława Kostki, ul. Konfederacka 6, Kraków
Rekolekcje wygłoszą ks. Adam Paszek, salezjanin
Dla dzieci: diak. Paweł Kociołek, salezjanin
SŁOWO REKOLEKCJONISTY
Podczas Wielkiego Postu czas
rekolekcji jest szczególnym darem
łaski, która może być udziałem każdego z nas.
Samo słowo „rekolekcje” pochodzi od łac. „Recollectio” i oznacza
„pozbieranie siebie”. Możemy je
także odczytać jako wewnętrzne
skupienie, badanie sumienia. Czasownik „recolligare” tłumaczymy:
„nabrać odwagi, skupić się, opamiętać się”. Na podstawie etymologii
tych słów dostrzegamy wielkie znaczenie podstawowej praktyki Wielkiego Postu.
Po co rekolekcje? Jaki jest ich cel?
To czas poświęcony Bogu. W ciągu całego roku nie dajemy Mu go
za dużo, więc musimy mieć takie
momenty, które są tylko Jego, aby
w tempie życia nie stracić kontaktu ze swoim Stworzycielem. Gdy
już oddasz swój czas, to możesz
wejść w siebie, uczyć się pracy nad
sobą, odejść od swoich problemów,
od swojej pracy, od egoistycznego
patrzenia na świat, w postrzeganiu
Boga, drugiego człowieka, samego
siebie, od błędów w postrzeganiu
Kościoła, rodziny, sąsiadów. Rekolekcje to czas modlitwy, refleksji nad
4
sobą - to czas słuchania Boga.
Te dni powinny być inne od pozostałych, inne od całego Twojego
życia. Wyłącz TV, sięgnij po Pismo
Święte, pobądź trochę sam, znajdź
czas na dobry rachunek sumienia
i spowiedź. Może trzeba coś w sobie
uporządkować, kogoś odwiedzić,
oddać długi, napisać list do przyjaciela… Jeśli nie założysz sobie, że to
będą ważne dni, to nic się w Tobie
nie zmieni. Otwórz serce na Boga,
który pyta: „Gdzie jesteś?” Otwórz
serce na Boga, który mówi: „Szukam Cię…”
Tegoroczne rekolekcje będą miały na celu ponowne uświadomienie sobie naszego powołania, jakim
obdarzył nas Bóg Ojciec: Bądźcie
świętymi, ponieważ Ja jestem święty
(Kpł 11,44).
Przewodnikiem na tej drodze
będą RÓŻAŃCOWE TAJEMNICE
ŚWIATŁA. Jest to równocześnie
spełnienie pragnienia Sługi Bożego,
Ojca świętego Jana Pawła II: ...pragnę,
by tę modlitwę (… szczególny sposób
proponowano i ukazywano jej wartość
w różnych wspólnotach chrześcijańskich. Różaniec jest, bowiem „streszczeniem Ewangelii”. Rekolekcje to
czas zbliżenia się na nowo do tajemnic z życia Chrystusa, wśród których w szczególny sposób wyróżnimy – tajemnice życia publicznego
Chrystusa, zwane tajemnicami światła. Trzeba nam na nowo uświadomić
sobie, że to Chrystus oświeca drogę
naszego życiowego powołania. On
oświeca nasz umysł, abyśmy mogli
pojąć tajemnice zbawienia. Bo przecież to ON jest światłością świata (J
8,12)
Różańcowe tajemnice światła to:
1. Chrzest w Jordanie
2. Objawienie Jezusa na weselu
w Kanie
3. Głoszenie Królestwa Bożego
i wzywanie do nawrócenia
4. Przemienienie na Górze Tabor
5. Ustanowienie Eucharystii.
Równocześnie jednak rozważając
te tajemnice i wpatrując się w Chrystusa spełniają się w nas słowa św.
Pawła: wpatrujemy się w jasność Pańską jakby w zwierciadle; za sprawą Ducha Pańskiego, coraz bardziej jaśniejąc,
upodabniamy się do Jego obrazu (2Kor
3,18) – co jest celem tych rekolekcji:
UPODOBNIĆ SIĘ „NA NOWO DO
CHRYSTUSA”.
Rozpocznijmy nasz święty czas
spotkania z Bogiem modlitwą o dobre owoce tegorocznych rekolekcji
parafialnych:
Ojcze niebieski,
Ty postanowiłeś wszystko odnowić
w Chrystusie naszym Zbawicielu.
On wziął na siebie nasze słabości
i dźwignął nasze choroby.
On zawisł na drzewie Krzyża, został
złożony w grobie i zmartwychwstał
trzeciego dnia.
Jego Święta Pascha
kryje w sobie tajemnicę naszego zbawienia i jest największym wydarzeniem
roku.
Prosimy Cię, Ojcze miłosierny,
niech nasze parafialne rekolekcje przez
które chcemy przygotować się na
godne przeżycie Paschy Twojego
Syna, umocnią nas w przechodzeniu
od grzechu do łaski,
w odnowie naszych przyrzeczeń
chrzcielnych.
Niech Maryja, stojąca pod Krzyżem,
wstawia się za nami u Ciebie.
Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.
Ks. Adam Paszek, SDB
5
DROGA KRZYŻOWA
Z KS. JERZYM POPIEŁUSZKO
Wprowadzenie
Życie nasze jest drogą krzyżową.
Ledwie narodzimy się, a już umieramy.
Jesteśmy coraz bliżej śmierci. Idziemy
od jednego zmartwienia do drugiego,
upadamy, podnosimy się. Spotykamy
ludzi, którzy nam pomagają: Szymonów
z Cyreny, ale też i tych, którzy smagają
nas złością, językiem obmową, krzywda.
Czasami jest to ktoś najbliższy w domu,
w pracy i wtedy najbardziej boli. Pójdźmy drogą krzyżową za Tym, który wziął
na swoje barki cierpienia, bóle i krzywdy wszystkich ludzi.
Stacja I
Pan Jezus na śmierć skazany
Przyszedł na świat, aby ludzi pojednać z Bogiem. Przyszedł dobrze czyniąc.
Uzdrawiał, nauczał, wskrzeszał, pochylał się nad człowiekiem. Ale ludzie Go
nie przyjęli, bo wytykał ich obłudę, fałsz
i zakłamanie.
Stacja II
Pan Jezus bierze krzyż
na swoje ramiona
W życiu często spotykamy krzyż.
Mamy prawo usuwać cierpienie, ale nie
wolno nam zapominać o jego wartości.
Przyjmując krzyż pomagam Chrystusowi zbawiać świat. „Zbawienie przyszło
przez krzyż…”
6
Stacja III
Pan Jezus upada po raz pierwszy.
Jezus cierpi po ludzku, jak człowiek.
Ciężar przewyższa Jego siły. Ale nasze
upadki, grzechy nie mogą nas pognębić,
bo ludzką rzeczą jest upaść, zgrzeszyć,
natomiast rzeczą szatańską jest trwać
w upadku.
Stacja IV
Pan Jezus spotyka się
z Najświętszą Matką swoją.
Każdy człowiek miał lub ma matkę.
Matce nie wolno opuścić swojego dziecka, ani o nim zapomnieć. Przy krzyżu
spotkały się dwie największe miłości,
prawdziwej matki i prawdziwego Syna.
Stacja V
Szymon Cyrenejczyk pomaga nieść
krzyż Panu Jezusowi.
Nie znalazł się nikt, aby dobrowolnie pomóc swemu Bogu. Zabrakło
tych, których Jezus nauczał, wskrzeszał z martwych, uzdrawiał. A przecież
uczył: „Wszystko, co uczyniliście jednemu z braci moich najmniejszych, mnieście
uczynili” (por. Mt 25,40).
Stacja VI
Święta Weronika ociera twarz
Pana Jezusa.
Ta kobieta wykazała wielka odwagę,
gdy przyznała się do życzliwości, jaka
żywiła do Chrystusa. Dzisiaj przyznanie
się w pracy czy w środowisku do Chrystusa wymaga często więcej odwagi, niż
przepychanie się miedzy złoczyńcami.
Stacja VII
Pan Jezus upada po raz drugi.
Chrystus powstał sam. Człowiek
tymczasem potrzebuje drugiego człowieka, aby na zawsze nie pozostać
a upadku. Mogę pomóc, gdy wyciągam
rękę, wypowiadam życzliwe słowo.
Nikt nie żyje sam, nikt nie jest samotną
wyspą.
Stacja VIII
Pan Jezus pociesza płaczące niewiasty.
Na drodze znieważonego Boga stanął człowiek, który chciał (Bogu) wynagrodzić. Jezus zawsze przechodzi przez
świat. Żyje w Kościele, utożsamia się
z wierzącymi. Stykając się z cierpieniem
czy bólem człowieka widzimy cierpiącego Jezusa. On nas uczy wrażliwości
na ludzką niedolę. Zaprasza do współudziału w swej ofiarnej miłości.
Stacja IX
Pan Jezus upada po raz trzeci.
Zbliża się granica możliwości człowieka. To jest już konanie. Jezus stał się
strzępem człowieka rzuconego na drogę, człowieka maltretowanego, dla którego śmierć jest niemal wyzwoleniem.
A jednak wstaje, by dojść do celu.
Stacja X
Pan Jezus z szat obnażony.
Koniec Jego drogi. Teraz czekał ostatni już etap: śmierć. Zdarli szaty przywarte do ran, otoczyli Go kołem, przyglądali Mu się i drwili z Jego słabości.
Stacja XI
Pan Jezus do krzyża przybity.
Był w historii dzień, w którym o godzinie trzeciej człowiek podniósł rękę,
aby zadać śmierć swemu Bogu. Ewangelia mówi: „a była godzina trzecia, gdy
Go ukrzyżowali”.
Stacja XII
Pan Jezus umiera na krzyżu.
Śmierć. Spotykamy się z nią na co
dzień. Ty, Jezu, gdy umierałeś, oddałeś
się ręce Ojca, a przez to oddałeś Bogu
nas, byśmy z nadzieja mogli żyć i umierać, ufając, ze Ty i nasi najbliżsi, którzy
odeszli przed nami, już nas oczekujecie.
Stacja XIII
Pan Jezus złożony w rękach
swej matki.
Na to, że teraz trzyma martwego
Syna w swoich ramionach, zgodziła się
kiedyś, gdy powiedziała: „Oto ja służebnica”. Wybrała los matki najnieszczęśliwszej i zarazem najszczęśliwszej.
Stacja XIV
Pan Jezus złożony do grobu.
Grób Chrystusa to zwycięstwo. Pamiętajmy jednak, że i nasz grób to podobne rozpoczęcie innego życia, życia
w wieczności, w domu Ojca. W dzień
ostateczny powstaniemy jak Chrystus.
On bowiem powiedział, kto wierzy we
mnie, choćby i umarł żyć będzie. A my
przecież wierzymy…
7
Przewielebny Księże Proboszczu,
„A przecież nie cały umieram, to co we mnie niezniszczalne trwa!” – jakże wymownie brzmią dziś te słowa, zapisane przez Jana Pawła II w Tryptyku rzymskim! W najbliższym czasie znów będziemy wracać do dni bólu i solidarności, miłości i nadziei, do tych
dni, które gromadziły nas w domach i kościołach, przy oknie na Franciszkańskiej i w łagiewnickim Sanktuarium, przy cierpiącym i umierającym Papieżu. 2 kwietnia miną dwa
lata od Jego przejścia do Domu Ojca. Dwa lata, które pokazały, że Sługa Boży Jan Paweł
Wielki „teraz staje twarzą w twarz z Tym, który jest” (Tryptyk rzymski), a dziedzictwo
Jego życia i nauczania trwa w nas. Świadczy o tym proces beatyfikacyjny i kanonizacyjny, którego etap diecezjalny zakończy się właśnie 2 kwietnia. Gorąco zachęcamy – bądźmy w tych dniach znów razem!
Kraków, 20 marca 2007 r.
PROGRAM UROCZYSTOŚCI
31 marca
godz. 17.00 (sobota) w siedzibie Centrum Jana Pawła II „Nie lękajcie się!” przy
ul. Kanoniczej 18 zostanie otwarta wystawa zdjęć fotografów Agencji
France Presse, zatytułowana „Szukałem Was, a teraz przyszliście do
mnie”, dokumentująca spotkania Ojca Świętego z młodzieżą całego
świata.
2 kwietnia
godz. 10.00 (poniedziałek) w siedzibie Centrum przy ul. Kanoniczej 18 odbędzie się
debata obywatelska Pro Publico Bono: „Społeczeństwo obywatelskie
– wspólnotą odpowiedzialności”.
godz. 12.30 spotkanie przedstawicieli miast papieskich.
Referaty:
1. Zagrożenie rodziny zagrożeniem cywilizacji – na kanwie myśli Jana
Pawła II prof. Franciszek Adamski.
2. Koncepcja wychowania św. Urszuli Ledóchowskiej w świetle nauczania Jana Pawła II, prof. Katarzyna Olbrycht.
3. Pedagogia Jana Pawła II w działaniu, Tomasz Bilicki.
4. Realizujemy się najpełniej, jeśli potrafimy żyć dla innych – program wychowawczy Gimnazjum nr 1 im. ks. Jana Twardowskiego
w Brzeszczach.
godz. 17.00 w kościele św. św. Piotra i Pawła przy ul. Grodzkiej w Krakowie zostanie odprawiona Msza Święta o kanonizację Jana Pawła II, której będzie
przewodniczył bp Józef Guzdek.
godz. 19.00 na Rynku Głównym usłyszymy słynne oratorium Piotra Rubika i Zbigniewa Książka „Tu es Petrus”.
godz. 21.30 zgromadzimy się pod Papieskim Oknem na Franciszkańskiej 3, by dziękować Bogu za to, że dał Kościołowi i światu Sługę Bożego Jana Pawła
II i być razem w godzinie Jego odejścia do Domu Ojca.
8
JAN PAWEŁ II
SŁYSZAŁEŚ?
opr. Magdalena D.
W liturgii Wielkiego Postu czytamy fragment z Ewangelii św. Jana, mówiący
o kobiecie pochwyconej na cudzołóstwie, którą przyprowadzono do Jezusa. Pan nie
tylko jej nie potępia, ale wręcz wybawia od ukamienowania. Nie mówi jej: nie zgrzeszyłaś, ale: ja cię nie potępiam, idź i nie grzesz więcej (por. J 8,11). Istotnie, tylko
Chrystus może wybawić człowieka, gdyż bierze na siebie ciężar jego grzechów i daje
mu możliwość przemiany.
Ten epizod z Ewangelii ukazuje nam wyraźnie, że chrześcijańskie przebaczenie
nie oznacza po prostu tolerancji, ale jest czymś więcej. Nie jest równoznaczne z zapomnieniem o złu ani też – co byłoby jeszcze gorsze – z zaprzeczeniem zła. Bóg nie
przebacza złu, ale przebacza człowiekowi i uczy nas odróżniać sam zły czyn, który
jako taki zasługuje na potępienie, od człowieka, który go popełnił, a któremu On daje
możliwość przemiany. Podczas, gdy człowiek skłonny jest utożsamiać grzesznika
z grzechem, zamykając przed nim wszelką drogę wyjścia, Ojciec niebieski zesłał na
świat swojego Syna, aby otworzyć wszystkim drogę zbawienia. Tą drogą jest Chrystus: umierając na krzyżu odkupił nas z naszych grzechów.
Ludziom wszystkich czasów Jezus powtarza: ja cię nie potępiam, idź i nie grzesz
więcej (por. J 8,11).
Gdy wmyślamy się w tę stronicę Ewangelii, napełnia nas uczucie wielkiej ufności. Czyż można bowiem nie dostrzec tutaj „dobrej nowiny” dla ludzi naszych
czasów, pragnących odnaleźć prawdziwy sens miłosierdzia i przebaczenia?
Potrzebne jest dziś chrześcijańskie przebaczenie, które daje nadzieję i ufność,
a zarazem nie osłabia walki ze złem. Trzeba udzielać i przyjmować przebaczenie.
Człowiek jednak nie będzie zdolny przebaczyć, jeśli najpierw nie pozwoli, by Bóg
mu przebaczył, i nie uzna, że potrzebuje Jego miłosierdzia. Będziemy gotowi odpuścić winny innym tylko wówczas, gdy uświadomimy sobie, jak wielka wina została
odpuszczona nam samym.
Lud chrześcijański wzywa Maryję jako Matkę Miłosierdzia. W Niej miłosierna
miłość Boża stała się ciałem, a Jej Niepokalane Serce jest zawsze i wszędzie niezawodnym schronieniem dla grzeszników.
Pod Jej przewodnictwem wyruszamy z pośpiechem do Jerozolimy, aby świętować
bliską już Paschę naszego zbawienia. Idziemy za Synem, który zostanie umęczony
i powtarza także nam: „Idź, a od tej chwili już nie grzesz!” (J 8,11). Na Golgocie dokonuje się sąd ostateczny Bożej miłości, aby każdy mógł zrozumieć, że ukrzyżowany
Chrystus zapłacił cenę naszego Odkupienia. Niech Maryja pomoże nam z nowa radością przyjąć dar zbawienia, abyśmy mogli z ufnością i nadzieją zaznawać nowego
życia.
Na podstawie
Anioł Pański z papieżem Janem Pawłem II
9
CZY WIESZ WSZYSTKO
O DUCHOWEJ ADOPCJI DZIECKA POCZĘTEGO
Najczęściej zadawane pytania
Co to jest Duchowa Adopcja?
Duchowa adopcja jest modlitwą w intencji dziecka, którego życie w łonie matki
jest zagrożone. Trwa 9 miesięcy i polega
na codziennym odmawianiu jednej tajemnicy różańcowej: radosnej, bolesnej lub
chwalebnej (Ojcze Nasz, 10 Zdrowaś Maryjo, Chwała Ojcu) oraz specjalnej modlitwy w intencji dziecka i jego rodziców. Do
modlitwy można dołączyć dowolnie wybrane dodatkowe postanowienia.
Jakie mogą być dodatkowe
postanowienia?
Dodatkowymi postanowieniami mogą
być np. często spowiedź i Komunia Święta, adoracja Najświętszego Sakramentu,
czytanie Pisma Świętego, post o chlebie
i wodzie, walka z nałogami, pomoc osobom potrzebującym, dodatkowe modlitwy (litanie, nowenny, koronki…). Należy
podejmować postanowienia realne, mając
na uwadze indywidualne możliwości ich
wypełnienia.
Czy można podejmować Duchową
Adopcję bez dodatkowych
postanowień?
Tak. Dodatkowe postanowienia nie są
obowiązkowe, choć adoptujący chętnie je
podejmują.
Jak powstała Duchowa Adopcja?
Powstała po objawieniach w Fatimie, stając się odpowiedzią na wezwanie Matki
Bożej do modlitwy różańcowej, pokuty
i zadośćuczynienia za grzechy, które najbardziej ranią Jej Niepokalane Serce. W
roku 1987 została przeniesiona do Polski.
10
Pierwszy ośrodek Duchowej Adopcji powstał w kościele ojców Paulinów w Warszawie. Stąd rozprzestrzenia się na cały
kraj i poza jego granice.
Jakie są owoce Duchowej Adopcji?
Duchowa Adopcja skutecznie leczy głębokie zranienia wewnętrzne spowodowane grzechem aborcji. Pozwala matkom
odzyskać wiarę w Boże Miłosierdzie,
przynosząc pokój ich sercom. Jako bardzo
konkretny, bezinteresowny i osobisty dar
(modlitwy, ofiary i post), pomaga w szczególności ludziom młodym kształtować
charakter, walczyć z egoizmem, odkrywać
radość odpowiedzialnego rodzicielstwa,
uzdalniając do postrzegania miłości i daru
płodności oczyma Boga. Ucząc systematycznej modlitwy i pozytywnego działania pogłębia kontakt z Bogiem. Pomaga
odkrywać głęboki sens zaniedbanych
praktyk ascetycznych. Może się stać czynnikiem odrodzenia wspólnej modlitwy
i miłości w rodzinie.
Kto może podejmować Duchową
Adopcję?
Każdy: osoby świeckie, konsekrowane,
mężczyźni, kobiety, ludzie w każdym
wieku. Jedynie dzieci podejmują ją pod
opieką rodziców.
Ile razy można podjąć Duchowa
Adopcję?
Można podejmować ją wielokrotnie, pod
warunkiem wypełnienia poprzednich zobowiązań.
Czy trzeba za każdym razem składać
przyrzeczenie?
Tak
Czy można adoptować więcej niż
jedno dziecko?
Każdorazowe przyrzeczenie Duchowej
Adopcji dotyczy tylko jednego dziecka.
Skąd pewność, ze Bóg wysłucha
mojej modlitwy?
Czy przyrzeczenia Duchowej Adopcji
muszą być składane w formie
uroczystej, wyłącznie w kościele
w obecności kapłana?
Wskazane jest, by przyrzeczenia były
przeprowadzane uroczyście, chociaż można je złożyć także prywatnie.
Czy Duchową Adopcję mogą
podejmować osoby, które nie
uczestniczyły w przygotowaniach –
chore, niepełnosprawne, w sędziwym
wieku?
Naszą pewność opieramy na wierze we
wszechmoc i nieograniczone miłosierdzie
Boże. Bóg jest Dawcą Życia i Jego wolą
jest, by każde poczęte dziecko żyło i było
otoczone miłością rodziców.
Tak. Mogą podejmować prywatnie. Wypada podać zainteresowanym minimum
informacji na ten temat.
Czy jest grzechem, jeżeli danego dnia
zapomni się odmówić modlitwę?
W jaki sposób można złożyć
przyrzeczenia prywatnie?
Zapomnienie nie jest grzechem. Grzechem jest świadome i dobrowolne zlekceważenie składanego Bogu przyrzeczenia.
Należy odczytać formułę przyrzeczenia
(najlepiej pod krzyżem lub obrazem Matki Bożej) i od tego momentu przez kolejnych dziewięć miesięcy odmawiać jedną
dowolnie wybrana tajemnicę różańca oraz
modlitwę w intencji dziecka i rodziców.
Dla zapamiętania dobrze jest zapisać datę
rozpoczęcia i zakończenia modlitwy.
Czy przerywa się Duchową Adopcję,
gdy zaniedbało się modlitwę przez
dłuższy czas?
Długa przerwa (miesiąc, dwa) przerywa
Duchową Adopcję. Należy wtedy ponowić przyrzeczenie i starać się je dotrzymać. W wypadku krótkiej przerwy należy
Duchową Adopcję kontynuować, przedłużając modlitwę o opuszczone dni.
Czy Duchową Adopcję mogą
podejmować osoby żyjące w
związkach niesakramentalnych?
Tak, podobnie jak i osoby rozwiedzione.
Jaki termin rozpoczęcia Duchowej
Adopcji jest najlepszy?
Duchową adopcję można podjąć w dowolnym dniu roku. Tradycją staje się jednak
podejmowanie Duchowej Adopcji w uroczystość Zwiastowania Pańskiego. Wtedy
zakończenie dziewięciomiesięcznej modlitwy wypada w Wigilię Bożego Narodzenia.
Czy ważna jest Duchowa Adopcja
podjęta w czasie nabożeństwa
transmitowanego przez radio?
Tak.
11
DZIEŃ ŚWIĘTOŚCI ŻYCIA
Dziecko jest darem Boga. Dobrze
wiedzieli o tym Izaak i Sara, gdy urodził
im się syn Izaak.
Ewangelista Maryję i Józefa nazywa rodzicami Jezusa, mimo iż Józef nie
jest biologicznym ojcem Jezusa. Rodzicielstwo to coś więcej niż biologia, genetyka. Rodzicielstwo jest spełnieniem
cudownego zadania powierzonego ludziom przez Stwórcę. I dlatego każde
dziecko jest własnością Boga. Dziecko
to niezrównane arcydzieło, nieoceniony
skarb.
Dzisiaj o życie dziecka toczy się batalia. Toczy się walka o to by wzmocnić
konstytucyjną ochronę życia człowieka.
Jan Paweł II w Encyklice Evangelium vitae napisał:
potrzebna jest powszechna mobilizacja sumień i wspólny wysiłek etyczny, aby wprowadzić w czyn wielką
strategię obrony życia.
Niebagatelne znaczenie ma tutaj
modlitwa i dzieło Duchowej Adopcji
Dziecka Poczętego. Duchowa Adopcja
powstała po objawieniach w Fatimie stając się odpowiedzią na wezwanie Matki
Bożej do modlitwy różańcowej, pokuty
i zadośćuczynienia za grzechy. W roku
1987 przyszła do Polski i zakiełkowała
w kościele ojców Paulinów w Warszawie. Pierwszej duchowej Adopcji dokonano w 2 lutego 1987 roku. Na początku
12
roku 1994 powołano ogólnopolski Ruch
Krzewienia Duchowej Adopcji.
25 i 26 marca 1994 roku na Jasnej
Górze w Częstochowie, przed obliczem
Matki Bożej Królowej Polski złożono
pierwsze przyrzeczenia.
Duchowa Adopcja jest ślubem, którego treścią jest modlitewne zobowiązanie podjęte przez konkretną osobę
w intencji ocalenia zagrożonego życia
dziecka w łonie matki oraz prawego
życia po urodzeniu – dziecka, którego
imię zna tylko Bóg.
Istotą duchowej adopcji jest codzienna modlitwa trwająca przez dziewięć
miesięcy i obejmująca specjalna modlitwę w intencji dziecka i jego rodziców
oraz jedną z tajemnic Różańca, a także
dobrowolnie podjęte praktyki religijne,
takie jak: Komunia święta, post, adoracja, czytanie Pisma Świętego, pomoc
potrzebującym. Postanowienia powinny być realne, uwzględniające indywidualne możliwości ich wypełnienia.
W znaczeniu religijnym ślub jest
uczynioną Bogu obietnicą dokonania
lub zaniechania czegoś, a przedmiotem
obietnicy jest dobro wyższe przekraczające to, do czego jesteśmy zobowiązani
mocą prawa naturalnego czy pozytywnego. Dlatego przedmiotem ślubowania nie może być np. uczestnictwo we
mszy św. niedzielnej lub świątecznej, bo
do tego jesteśmy zobowiązani na mocy
prawa Bożego i kościelnego. Ślubowanie
jest ważne gdy następuje w sposób wolny i świadomy. Osoba, która podejmuje
duchową adopcję spełnia zaszczytny
akt ofiary. Chociaż dziecka nigdy nie
zobaczy, nie przytuli do serca to broni
jego życia. Poprzez wypowiadaną modlitwę, prosi Jezusa o zmianę nastawienia
rodziców do zagrożonego dziecka i zrozumienie, że rodzina jest niezastąpioną
wspólnotą.
Panie Jezu za wstawiennictwem
Twej Matki Maryi, która urodziła
Cię z miłością i za wstawiennictwem
świętego Józefa, człowieka zawierzenia, który opiekował się Tobą po
urodzeniu – proszę Cię w intencji
tego dziecka nienarodzonego dziecka, które duchowo adoptowałam,
a które znajduje się w niebezpieczeństwie zagłady. Proszę, daj rodzicom
miłość i odwagę, aby swoje dziecko
pozostawili przy życiu, które Ty sam
mu przeznaczyłeś. Amen.
Uczy też systematycznej modlitwy
i pogłębia kontakt z P. Bogiem. Pomaga też odkrywać sens nieraz może
zaniedbanych praktyk ascetycznych,
a ponadto podjęta przez małżonków
przyczynia się do odrodzenia wspólnej
modlitwy w rodzinie.
Duchową adopcję przez złożenia
przyrzeczenia można podjąć w dowolnym czasie, ale tradycją staje się jej podjęcie w Święto Zwiastowania i wtedy zakończenie przypadnie w Wigilię Bożego
Narodzenia.
Zapraszamy do włączenia się w to
wielkie dzieło modlitwy o szacunek dla
każdego ludzkiego życia.
Teresa
Duchowa Adopcja leczy ponadto
zranienia wewnętrzne spowodowane
grzechem aborcji, pozwala odzyskać
wiarę w Miłosierdzie Boże.
Dar konkretnej, osobistej modlitwy
dla osoby podejmującej adopcję pomaga kształtować charakter, walczyć z egoizmem, uwrażliwia na potrzeby innych
i uzdalnia do postrzegania miłości i daru płodności oczyma Boga.
13
Kącik dla dzieci
Krzyżówka skojarzeniowa:
1. Wiosna, miesiąc, ciepło
2. Środa, pokuta, Wielki Post
3. Nauka, nauczyciel, książki
4. Kogut, zdrada, dziedziniec
5. Koperta, znaczek, poczta
6. Radość, wolne, śnieg
7. Płozy, sznurek, górka
8. Niebo, wata, deszcz
9. Koszyk, Wielkanoc, poświęcenie
10. Biel, puch, płatki
14
SPOTKANIE
- Ale nas zbaw ode złego. Amen – uczestniczący w Eucharystii
zakończyli śpiew
„Ojcze nasz”. Po wezwaniu kapłana każdy przez podanie ręki
czy skinięcie głową przekazał innym Chrystusowy pokój. Jacek
z wielkim przeżyciem śpiewał „Baranku Boży”. Wiedział już z
lekcji religii, że kiedy Jan Chrzciciel nazwał Jezusa Barankiem Bożym zapowiedział Jego mękę i śmierć krzyżową. I tak jak kiedyś
krew baranka uratowała Izraelitów od niewoli egipskiej, tak Krew
Jezusa, którą przelał za nas na krzyżu uratowała nas od niewoli
zła i grzechu. Możemy znów być przyjaciółmi Boga i Jego dziećmi.
Klęcząc przed ołtarzem i wpatrując się w białą Hostię usłyszał słowa kapłana: „Oto Baranek Boży ... błogosławieni, którzy
zostali wezwani na Jego ucztę”. Uświadomił sobie po raz kolejny, że Komunia Święta to spotkanie, w którym Pan Jezus pragnie
mu dać siebie jako pokarm. Poczuł się nagle bardzo niegodny i
maleńki wobec tej wielkiej Bożej miłości. Głośno wyznał – Panie,
nie jestem godzien, abyś przyszedł do mnie, ale powiedz tylko
słowo, a będzie uzdrowiona dusza moja. Podszedł z szacunkiem
do księdza i przyjął Komunię Świętą odpowiadając wyraźnie –
Amen – na usłyszane słowa – Ciało Chrystusa.
Wrócił na swoje miejsce pamiętając o jednym – ten czas ma
poświęcić wyłącznie osobie Pana Jezusa, który jest najważniejszy.
S. Małgorzata
15
DZIĘKUJĘ
PROSZĘ
Jeżeli po przeczytaniu Dziękuję – Proszę zrodzi się w nas potrzeba serca aby podzielić się z kimś potrzebującym, aby zaspokoić czyjąś prośbę
to wystarczy tylko podejść do punktu odzieży u p. Halinki, w naszej parafii
i pozostawić tam to czym chcemy się podzielić. Można tam również pozostawić informację o innych rzeczach, którymi chcielibyśmy się podzielić. Jeżeli prośba będzie dotyczyła pieniędzy, to można je w kopercie opisanej dla
kogo pozostawić w zakrystii naszego kościoła lub w kancelarii parafialnej.
Prosimy o:
Oferujemy:
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
• sukienki komunijne,
• alby, ubranka komunijne dla
chłopców,
• buty komunijne dla dziewczynek
i chłopców,
• odzież dziecięcą i młodzieżową,
• 1 szafki kuchenną,
• 2 jednoosobowe tapczany,
• odzież dla dorosłych,
•
•
•
•
•
16
wirówkę do bielizny,
śpiwory i kołdry,
koce,
prześcieradła,
ciepłą bieliznę osobistą męską,
męskie buty rozmiar 42-45,
2 osobowy fotel rozkładany,
1 dużą lodówkę,
pralkę „Franię” i automatyczną,
oddzielnie zapakowane środki
czystości,
garnki,
stół pokojowy, krzesła, taborety,
2 wózki głębokie,
rzeczy potrzebne do wyposażenia mieszkań dla 2 rodzin pogorzelców: meble, pralki, 2 telewizory, odkurzacze, sprzęt AGD,
naczynia, szkło, narzuty, zasłony,
firanki itp.
linoleum,
Pomożemy:
• naprawić sprzęt gospodarstwa
domowego,
• porozmawiać,
• wspólnie pomodlić się,
Dziękujemy za:
• wszystkie przekazane rzeczy,
Poszukujemy, pilnie, dla mamy z 2 dzieci, małego mieszkania do wynajęcia, w przystępnej cenie, najlepiej na terenie Parafii. Kontakt telefoniczny lub osobisty z ks. proboszczem.
Kontakt z Zespołem Charytatywnym poprzez panią Halinkę pod telefonem stacjonarnym 012-266-71-89, komórkowym 0-601 18 20 38, lub panią Basię pod telefonem 0-510 50 05 19. Przyjmowanie rzeczy odbywa się
w poniedziałki od 17.00 do 18.00, a wydawanie w czwartki od 17.00 do
18.00. Prosimy o przestrzeganie godzin przyjmowania i wydawania. Prosimy
o przynoszenie rzeczy czystych i sprawnych.
Parafia św. Stanisława Kostki
ul. Konfederacka 6
30-306 Kraków
OFIARA NA REMONT DACHU KOŚCIOŁA
Imię i nazwisko ..............................................................................................
ul. ..................................................................................................................
Kwota: ...........................................................................................................
Można również złożyć ofiarę wpłacając na konto Parafii.
Za złożone ofiary serdecznie dziękujemy.
Bank PeKaO S.A. II Oddział w Krakowie, ul Kapelanka 1
Nr konta: 55 1240 1444 1111 0000 0937 1431
TYDZIEŃ W MODLITWIE
25 III 2007
5 Niedziela Wielkiego Postu,
Czyt.: Iz 43, 16-21; Ps 126; Flp 3, 8-14;
J 8, 1-11;
700 · w int. śp. Wojciecha Partyki,
· w int. śp. ks. Witolda w rocz. śm.,
745 · Godzinki o Męce Pańskiej
830 · w int. śp. Genowefy Szczygłowskiej (gregoriańska),
· w int. śp. Marii i Gabriela Moździerzów (gregoriańska),
1000 · w int. śp. Piotra Haber w 13 rocz.
śm.,
· o zdrowie i błogosławieństwo
Boże dla Emilki w 2 rocz. urodzin,
1130 · w intencji Parafian,
· dziękczynno · błagalna z prośbą
o Boże błogosławieństwo i opiekę
Matki Bożej Wspomożenia Wiernych dla Heleny i Stanisława Janików w 59 rocz. ślubu,
1300 · w int. śp. Heleny Tobiasz · o spokój wieczny i zbawienie duszy,
1700 · nabożeństwo Gorzkich Żalów,
1800 · w int. śp. Stefanii i Zygmunta,
26 III 2007
Uroczystość Zwiastowania Pańskiego,
Czyt.: Iz 7, 10-14; Ps 40; Hbr 10, 4-10;
Łk 1, 26-38;
700 · w int. śp. Bolesławy Własnowolskij
w 10 rocz. śm.,
· w int. śp. Marii i Gabriela Moździerzów (gregoriańska),
· w int. śp. Marii, Juliana i Kazimierza,
800 · w int. śp. Salomei i Marii w 11 rocz.
śm.,
1800· w intencji obrony życia poczętego,
· w int. śp. Genowefy Szczygłowskiej (gregoriańska),
18
· o zdrowie, błogosławieństwo Boże
i łaskę pogłębienia wiary dla mieszkańców bloków nr 28 i 28A przy ul.
Praskiej,
· w int. śp. Krzysztofa Rejczyka od
rodziny Mrzygłodów z Niedźwiedzy,
27 III 2007
Czyt.: Lb 21, 4-9; Ps 102; J 8, 21-30;
700 · w int. śp. Genowefy Szczygłowskiej (gregoriańska),
· w int. śp. rodziców Marianny
i Wincentego oraz zmarłego rodzeństwa,
800 · w int. śp. Marii i Gabriela Moździerzów (gregoriańska),
1800 · w int. śp. Zdzisława Rachtana
w rocz. śm.,
· w int. śp. Eugenii w 1 rocz. śm.,
Józefy, Antoniego i Dominiki Strączek,
· w int. śp. Stanisława Krajewskiego,
28 III 2007
Czyt.: Dn 3, 14-20. 91-92. 95;
Ps: Dn 3, 52-56; J 8, 31-42;
700 · w int. śp. Genowefy Szczygłowskiej (gregoriańska),
· w int. śp. Marii, Juliana i Kazimierza,
800 · w int. śp. Marii i Gabriela Moździerzów (gregoriańska),
1800 · w intencji próśb i podziękowań do
Matki Bożej,
· w int. śp. Anny Łabudy oraz zmarłych z rodzin Łabudów i Królów,
29 III 2007
Czyt.: Rdz 17, 3-9; Ps 105; J 8, 51-59;
700 · w int. śp. Genowefy Szczygłowskiej (gregoriańska),
800 · w int. śp. Marii i Gabriela Moździerzów (gregoriańska),
1800 · w int. śp. Zbigniewa w 15 rocz.
śm.,
30 III 2007
Czyt.: Jr 20, 10-13; Ps 18; J 10, 31-42;
700 · w int. śp. Genowefy Szczygłowskiej (gregoriańska),
800 · w int. śp. Marii i Gabriela Moździerzów (gregoriańska),
· w int. śp. Jana, Jadwigi i Mieczysława,
830 · Droga Krzyżowa,
1700 · Droga Krzyżowa dla dzieci,
1745 · koronka do Miłosierdzia Bożego,
1800 · w int. śp. Michaliny, Heleny, Marii,
Ludwiki i Jana,
1830 · Droga Krzyżowa,
1 IV 2007
Niedziela Palmowa Męki Pańskiej,
Czyt.: Iz 50, 4-7; Flp 2, 6-11;
Łk 22,14 · 23,56;
700 · w int. śp. Genowefy Szczygłowskiej (gregoriańska),
745 · Godzinki o Męce Pańskiej
830 · w int. Sióstr Żywego Różańca,
· w int. śp. Ludwiki Krzysztofik w 25
rocz. śm., zmarłych z rodziny oraz
Janiny w 24 rocz. śm.,
· w int. śp. Marii i Gabriela Moździerzów (gregoriańska),
1000 · w int. śp. Karoliny i Władysława,
· o łaski i błogosławieństwo Boże
dla Józefy Aksak w 80 rocz. urodzin,
1130 · w intencji Parafian,
· w int. śp. Agaty w 24 rocz. śm.,
1300 · w int. śp. Feliksa Brand w 6 rocz.
śm. i Józefa Zawiszy,
1730 · nabożeństwo Gorzkich Żalów,
1800 · w int. śp. Zbigniewa Gądka,
31 III 2007
Czyt.: Ez 37, 21-28;
Ps: Jr 31, 10-12ab. 13;
J 11, 45-57;
700 · w int. śp. Genowefy Szczygłowskiej (gregoriańska),
800 · w int. śp. Marii i Gabriela Moździerzów (gregoriańska),
· w int. śp. Witolda, Krystyny, Stefanii i Antoniego,
1800 · w int. śp. Mikołaja Kisiela w 1 rocz.
śm.,
· w int. śp. Wacława w 7 rocz. śm.
i Wiktora w 8 rocz. śm.,
19
OGŁOSZENIAPARAFIALNE
5 NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU
1. Rozpoczęliśmy rekolekcje parafialne i dla dzieci szkół podstawowych.
Zachęcamy wszystkich do skorzystania z tej możliwości wzrostu
w miłości do Pana Boga i do ludzi.
W poniedziałek po Mszy św. o 18.00,
czyli około 18.30 rozpoczniemy Parafialną Drogę Krzyżową, w intencji
wynagrodzenia za grzechy i o dobrą
spowiedź rekolekcyjną, która przejdzie ulicami naszej Parafii: ul. Pułaskiego, ul. Skwerową, ul. Dębową,
ul. Szwedzką, ul Tyniecką, Rynek
Dębnicki, ul. Bałuckiego, ul. Konfederacka i ul. Pułaskiego. Witamy
wśród nas rekolekcjonistę ks. dyr.
Adama Paszka, salezjanina i dziękujemy za podjęcie się tego niełatwego zadania. Jedną z możliwości
podziękowania mu będą dobrowolne ofiary złożone w środę. Rekolekcje dla dzieci głosi diak. Paweł Kociołek, salezjanin.
2. Dzisiaj 17.00 Gorzkie Żale z kazaniem pasyjnym.
3. W poniedziałek przypada uroczystość Zwiastowania Pańskiego.
Msze św. o 7.00; 8.00 i 18.00. W tym
dniu na słowa Symbolu: „i za sprawą
Ducha Świętego przyjął ciało z Maryi Dziewicy i stał się Człowiekiem”
wszyscy klękają na jedno kolano.
Dzień ten jest także przeżywany
jako Dzień Świętości Życia. Będziemy się modlić, by życie ludzkie było
rzeczywiście chronione od momentu poczęcia. Msza św. w tej intencji
zostanie odprawiona o 18.00.
25
MARCA
2007
4. Wtorek to dzień spowiedzi: dla dorosłych od 6.30 do 8.30 i od 16.00 do
18.30; od 19.30 do 20.30; dla dzieci
o 9.30 i 11.00. Skorzystajmy w tym
dniu z tego sakramentu by uniknąć
kolejek i by w łasce uświęcającej
przeżyć Wielki Tydzień.
5. W piątki Droga Krzyżowa odprawiana jest po Mszy św. o 8.00 i 18.00
oraz dla dzieci o 17.00; natomiast
Koronka do Bożego Miłosierdzia
o 17.45. W niedziele Wielkiego Postu po Mszy św. o 7.00 śpiewamy
Godzinki o Męce Pańskiej;
6. W ten piątek o poprowadzenie Drogi
Krzyżowej prosimy Scholę i Służbę
Liturgiczną.
7. W czwartek o 19.00 spotkanie z rodzicami dzieci przygotowujących się
do pierwszej spowiedzi i Komunii
św.
8. Następna niedziela to Niedziela
Męki Pańskiej. Msza św. o 11.30 rozpocznie się uroczystą procesją od
krzyża misyjnego.
9. Zespół Charytatywny, rozprowadza
baranki wielkanocne w cenie minimalnej 6 zł.
10. Taca z przyszłej niedzieli przeznaczona będzie na remont dachu. Za
dotychczasowe ofiary serdecznie
dziękujemy.
Ks. Robert Wróblewski SDB
Proboszcz
Redakcja:
Ks. Robert Wróblewski, s. Małgorzata Gromada, Teresa Flanek, Czesław Nowarski,
Magdalena Dudek, red. nacz. Janusz Kościński, Wojciech Pietras
tel. (012) 269 16 18
Internet: http://parafia.salezjanie.krakow.pl/
20
koszt.wydania 0,75 zł