Podejmowanie decyzji w zwężeniu kręgosłupa lędźwiowego

Podejmowanie decyzji w zwężeniu kręgosłupa lędźwiowego

Podejmowanie decyzji w zwężeniu kręgosłupa lędźwiowego
BADANIE WYPŁYWU MORFOLOGII WORKA OPONOWEGO
C. Schizas, G. Kulik
From Centre Hospitalier Universitaire Vaudois, University of Lausanne, Lausanne,
Switzerland
J Bone Joint Surg [Br] 2012;94-B:98–101.
Chirurgiczne podejmowanie decyzji w zwężeniu odcinka lędźwiowego kręgosłupa obejmuje
ocenę klinicznych parametrów i ciężkość radiologicznej stenozy. Mamy podejrzenie, że
chirurdzy podejmują chirurgiczne decyzje częściej na dural sac cross-sectional area (DSCA)
niż na morfologii worka oponowego. Przeprowadziliśmy ankietę wśród członków trzech
europejskich stowarzyszeń kręgosłupa. Do oceny użyto obrazy osiowe T2-zależne RM od
dziesięciu pacjentów z różnymi stopniami DSCA i morfologicznymi stopniami zgodnie z
ostatnio opisaną morfologiczną klasyfikacją stenozy odcinka lędźwiowego kręgosłupa z
wartościami DSCA ujawnionymi w połowie ocenianych zdjęć. Dostarczyliśmy scenariusze
kliniczne do towarzyszących obrazów, które zostały zaprezentowane 142 odpowiadającym
lekarzom, głównie ortopedom ale także neurochirurgom i innym bezpośrednio związanym z
leczeniem pacjentów z chorobami kręgosłupa. Jako główny wynik uznaliśmy liczbę
respondentów, którzy przeprowadziliby operację na podstawie danych DSCA lub skali
morfologicznej. Zaobserwowano istotną zgodność między respondentami w przypadku
ciężkiej lub ekstremalnej stenozy zdefiniowanej przez stopień morfologiczny prowadzący do
operacji. Ta decyzja była niezależna od liczby lat pracy lekarza, medycznej gęstości lub
specjalności. Ujawnienie DSCA nie zmienia podejmowania decyzji o operacji. U wszystkich,
40 respondentów (29%) miało wcześniejszą wiedzę systemu klasyfikacji morfologicznej ale
ich odpowiedzi nie wykazały różnic od tych, którzy jej nie mieli. Badanie sugeruje, że
uczestnicy byli pod mniejszym wpływem DSCA niż przez morfologiczny wygląd worka
oponowego.
Klasyfikacja steznozy odcinka lędźwiowego kręgosłupa według morfologii częściej
niż pomiary powierzchni wydaje się być zgodna z aktualną kliniczną praktyką.