XVI MIĘDZYNARODOWY FESTIWAL TEATRÓW DLA

XVI MIĘDZYNARODOWY FESTIWAL TEATRÓW DLA DZIECI I MŁODZIEZY KORCZAK
2012
Na Festiwalu KORCZAK 2012 zaprezentowanie zostały najlepsze produkcje teatralne z
kraju. Polskiej publiczności, twórcom i krytykom zostały przedstawione ciekawe dokonania
teatralne zza granicy. Festiwal dostarczył twórcom inspiracji do poszukiwań nowych
niekonwencjonalnych form teatralnych. Promował twórców teatru dla dzieci i młodzieży ich
aktualne dokonania w teatrze dla młodego widza, przyznał nagrody dla twórców za wysoki
poziom twórczości teatralnej dla dzieci i młodzieży. Nastąpiła promocja w świecie
polskiego teatru i dramaturgii dla dzieci i młodzieży. Zadania te wspiera Festiwalowe
Studio Internetowe, w którym stworzona została baza dokumentująca spektakle i
wydarzenia festiwalowe. Nastąpiło uaktywnienie mediów branżowych do podjęcia tematyki
twórczości teatralnej dla najmłodszych.
Festiwalowe przedstawienia prezentowane były na scenach warszawskich teatrów:
Powszechnego, Lalki, Rampy, Konsekwentnego, Żydowskiego, Baj, Guliwer.
W kategorii polskich teatrów zaprezentowało się 14 zespołów teatralnych, 8 teatrów
zagranicznych. Osobna kategoria – „zjawiska teatralne” – obejmująca spektakle
szczególne, nie mieszczące się w poprzednich grupach – to 6 zespołów. Podczas
Festiwalu KORCZAK 2012 odbyło się 49 spektakli teatralnych. Przedstawienia obejrzało
5200 widzów.
Również w tym roku Festiwal – w zakresie polskich teatrów instytucjonalnych – miał
charakter konkursu pracowały dwa zespoły jurorów. Jury profesjonalne w składzie: Hanna
Baltyn – Polska, Eva Čarska – Słowacja, Marek b.Chodaczyński – Polska oraz jury
dziecięce – pięcioosobowa grupa dzieci w wieku 8-15 lat.
Festiwal zaprezentował ciekawe, starannie dobrane spektakle zespołów polskich:
Teatr Baj Pomorski z Torunia, Teatr Baj z Warszawy, Atofri z Poznania,Teatr Żydowski z
Warszawy, Teatr Lalki i Aktora "Pinokio" z Łodzi, Teatr Lalka z Warszawy, Teatr Lalek
Banialuka z Bielska Białej, Teatr Guliwer z Warszawy, Teatr Lalki, Maski i Aktora Groteska
z Krakowa (dwa zespoły aktorskie), Teatr Rampa z Warszawy, Teatr Lalki i Aktora z Opola,
Stowarzyszenie Przyjaciół "Arka" z Wrocławia, oraz zagranicznych: The Fifth Whell –
Niemcy, Dječje Kazalište Branka Mihaljevića – Chorwacja, Théâtre Oz – Belgia, Theater o.
N. – Niemcy, TAM Teatromusica Włochy, Les Sages Fous Kanada, Compagnia TPO
Włochy, stosując kryteria różnorodności gatunków, technic teatralnych. Zespoły
zagraniczne – goście honorowi Festiwalu – reprezentowały niezmiennie wysoki poziom,
ich nowatorskie formy wzbudziły zainteresowanie nie tylko widowni dziecięcej, ale również
naszych polskich profesjonalistów.
W trakcie gali zakończenia Festiwalu KORCZAK 2012 wręczono nagrody Festiwalowe
oraz Atesty nagrody, przyznawane corocznie przez Kapitułę Atestów ASSITEJ, nagrodę
ASSITEJ dla najlepszego krytyka oraz Nagrody im. Jana Dormana dla najlepszego twórcy
polskiego i zagranicznego. Zarząd Polskiego Ośrodka ASSITEJ przyznał Panu Robertowi
Łuczakowi doroczną nagrodę im. Jana Dormana za 2011 r. dla wybitnego twórcy w teatrze
dla dzieci i młodzieży. Nagrodę dla krytyka teatru dla dzieci i młodzieży za rok 2011
otrzymała Pani Halina Waszkiel za istotny wkład w mądre promowanie tematu teatru dla
dzieci i młodzieży. Nagrodę honorową dla twórcy zagranicznego otrzymał Pan Michele
Sambin z TAMTEATRO Musica z Padwy.
Poprzez wykorzystanie tradycyjnych oraz nowatorskich form teatralnych Festiwal
KORCZAK dotarł do różnych grup wiekowych. W ramach Festiwalu odbyło się
kilkadziesiąt wydarzeń teatralnych: spektakle, happeningi, wystawy, warsztaty, spotkania z
twórcami teatru…
Głównym organizatorem XVI Międzynarodowego Festiwalu Teatrów dla Dzieci i Młodzieży
„Korczak 2012” był, tak jak od początku powstania Festiwalu, Polski Ośrodek Międzynarod
owego Stowarzyszenia Teatrów dla Dzieci i Młodzieży ASSITEJ, który reprezentowali:
Dyrektor Honorowy: prof. Maciej Wojtyszko
Dyrektor Festiwalu: Grażyna KarwowskaWiniarek
Dyrektor Artystyczny: Wojciech Faruga
Partnerem Strategicznym był Teatr Powszechny w Warszawie
Partnerami Wspierającymi :
Teatr Rampa na Targówku, Teatr Lalka, Dom Spotkań z Historią, Pedagogium Wyższa Szkoła Nauk Społecznych Pedagogium,
Agencja Public Relations ComPress S.a.
Projekt zrealizowano przy pomocy środków finansowych:
Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego – wsparcie finansowe, merytoryczne,
konsultacje
Urząd m.st. Warszawy, Biuro Kultury – wsparcie finansowe, merytoryczne, konsultacje
Honorowy Patronat nad Festiwalem objęli:
Pan Bogdan Zdrojewski - Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego,
Pani Hanna Gronkiewicz-Waltz – Prezydent m.st. Warszawy,
Pan Marek Michalak – Minister Rzecznik Praw Dziecka.
Głównym celem selekcji spektakli prezentowanych na Międzynarodowym Festiwalu
Teatrów dla Dzieci i Młodzieży KORCZAK 2012 było pokazanie tendencji rozwojowych
teatru skierowanego do młodej widowni. Festiwal KORCZAK jest największą imprezą tego
typu w Polsce i stąd konieczność jego przekrojowego charakteru.
W nurcie spektakli konkursowych znalazły się zarówno spektakle oparte o literaturę
„klasyczną” („Czarodziej z Oz”, „Królowa śniegu”, „Księga raju”) a także te, które powstały
w oparciu o młodą dramaturgię polską („Blee”, „Grajkółko”, „Wnyk”). Festiwal KORCZAK
prezentował produkcje teatralne skierowane do młodego widza, oznacza to że w ramach
tej imprezy (zarówno w konkursie spektakli polskich jak i przeglądzie najciekawszych
produkcji ze świata) prezentowane były przedstawienia skierowane do wszystkich grup
wiekowych między 1 a 18 rokiem życia. W 2012 roku podobnie jak w latach poprzednich,
szczególna uwaga i duży nacisk skierowany był na spektakle dla najmłodszych (wiek 15
lat). W ramach tego nurtu zostały zaprezentowane: „Grajkółko”, „Podłogowo”, „Brzdęk,
stuk, puk” (spektakl niemiecki). Podczas tej edycji, kolejną bardzo ważną grupą odbiorców
stali się nastolatkowie, grupa wyjątkowo trudna a i często przez teatry pomijana. Wśród
propozycji teatrów zawodowych znalazł się spektakl „Wnyk” (w ramach prób był
konsultowany i poddawany ocenie grupy docelowej), „Księga raju”, „XL” (spektakl
belgijski).
Próbą szukania języka teatralnego, który pozwoli na nawiązanie porozumienia i dialogu z
nastolatkami były prezentacje w ramach nurtu „zjawiska teatralne”. Jest to przegląd
teatrów nieprofesjonalnych towarzyszący Festiwalowi KORCZAK. W tym roku zostały
pokazane spektakle tworzone przez przedstawicieli grup dyskryminowanych:
niepełnosprawnych, seniorów, więźniów, bezdomnych, młodzież z zakładu poprawczego.
Szczególnie ciekawe były prezentacje i ogromna siła oddziaływania spektakli
„Mnemotechniki” (spektakl w wykonaniu seniorek i dziewczyn z zakładu poprawczego w
Falenicy i uczennic warszawskich gimnazjów) a także „Na huśtawce” (spektakl w
wykonaniu bezdomnych opowiadający ich własne historie).
Jednak te klasyczne podziały nie wyczerpują bogactwa spektakli prezentowanych na
Festiwalu. Widzowie mogli obejrzeć bowiem teatralny kryminał „Emil i detektywi”
(Chorwacja) a także spektakl inspirowany magicznym światem cyrku „Cyrk na trzech
łapach” (Belgia) i „Cyrk sierot” a także spektakle gdzie głównym środkiem wyrazu była
plastyka tak jak było to w inspirowanym twórczością Pabla Picassa spektaklu „Picablo”
(Włochy).
Jeżeli spróbować zebrać by tą całą różnorodność i objąć ją jedną myślą, ideą to było by to
uwrażliwienie na obecność innego. Motywem, który pojawiał się w większości
festiwalowych spektakli prezentowanych we wszystkich trzech nurtach (konkurs spektakli
polski, przegląd produkcji zagranicznych i zjawiska teatralne) była bowiem rozumiana na
różnych polach odmienność.
W tym roku po raz pierwszy mogliśmy zaprosić do Warszawy 8 teatrów zagranicznych,
które przedstawiły polskiej publiczności spektakle o bardzo wysokim poziomie
artystycznym, stosujące rózne techniki teatralne .
W czasie trwania Festiwalu (w terminie 6–13.X.2012) warszawska publiczność obejrzała
49 spektakli.
Po raz kolejny szeroko otworzyliśmy drzwi przybywającym do nas teatrom, zapraszając na
spotkanie z widzami.
WIĘCEJ NIŻ TEATR – takie, znane już od kilku lat hasło, przyświecało również XVI edycji
Festiwalu „Korczak”. Podczas tegorocznego Festiwalu, z powodzeniem kontynuowaliśmy i
rozwijaliśmy rozpoczęty trzy lata temu rozległy program pod nazwą „Teatr +…”. Polega on
na obudowaniu Festiwalu działaniami stanowiącymi rozszerzenie jego formuły,
adresowanymi do poszczególnych grup odbiorców. Niektóre programy zostały
zainaugurowane, ale wciąż czekają na rozwinięcie i kontynuację.
Teatr + ... RODZICE
Teatr +… MŁODZI KRYTYCY,
Teatr +… FESTIWALOWE STUDIO INTERNETOWE
Teatr + ... WARSZTATY
Teatr + ... JURORZY-JUNIORZY
Teatr + ... SZKOŁA
Teatr + ... WYSTAWY
Teatr + ... SPOTKANIA Z TWÓRCAMI
Teatr + ... NIEPEŁNOSPRAWNI
Teatr + ... ZJAWISKA TEATRALNE
Teatr + ... KONKURS
Teatr +… HAPPENINGI
Jak co roku od pięciu lat – przegląd polskich teatrów zawodowych miał charakter
konkursu. Teatry zagraniczne były gośćmi honorowymi, a "zjawiska teatralne" nie
podlegały ocenie konkursowej. Rośnie zainteresowanie Festiwalem wśród rodzimych
teatrów, nie tylko tych z założenia przygotowujących spektakle dla dzieci. Scena dla dzieci
staje się także miejscem poszukiwań artystycznych dla twórców, zwłaszcza młodych.
Okazuje się, że dziecięca widownia jest otwarta na ciekawe, często nowatorskie formy w
teatrze, co często znajduje odbicie choćby w werdyktach jurorówjuniorów i opiniach młodej
widowni wyrażanych podczas spotkań po spektaklach ( kolejny wyróżnik Festiwalu).
Komisja Jury w składzie Eva Ĉarska (Słowacja), Hanna Baltyn (Polska), Marek b.
Chodaczyński – przewodniczący, po obejrzeniu 13 spektakli konkursowych postanowiła
wyróżnić:
· Roberta Jarosza i zespół aktorski Opolskiego Teatru Lalki i Aktora im. Alojzego Smolki za
spektakl „Wnyk”
· Anetę Harasimczuk za rolę w spektaklu „Tajemnicze dziecko”, Teatru Lalka w Warszawie
· Grzegorza Felusia za rolę w spektaklu „Tajemnicze dziecko”, Teatru Lalka w Warszawie
Przyznać nagrodę Kota w worku:
Teatrowi LALE.Teatr z Wrocławia za spektakl: „Podłogowo”;
Przyznać nagrodę Złocisty:
Spektaklowi „Mikrokosmos. Kompozycje.” w reżyserii: Roberta Drobniucha, do scenografii
Adama Walnego i choreografii Karoliny Garbacik powstałego w wyniku współpracy
Białostockiego Teatru Lalek i Podlaskiego Stowarzyszenia Tańca.
Komisja Jury wyraziła gorące słowa uznania oraz podziękować twórcom i realizatorom
pozakonkursowego spektaklu "Przygody małego M." Stowarzyszenia Przyjaciół Teatru
Arka z Wrocławia.
Po raz piąty także zupełnie serio zapytaliśmy o zdanie naszych młodych widzów. Program
ten sprawdził się znakomicie: młodzi jurorzy znów postawili na rzetelnoś ć, sumienność i
… niezależnoś ć, po raz kolejny zaskakując dorosłych swoim werdyktem, a przede
wszystkim dojrzałym uzasadnieniem podejmowanych postanowień.
Podczas prac jurorzyjuniorzy pracowali zupełnie samodzielnie, sami wyznaczali kryteria
oceny spektakli, a w dyskusji, czasami dosyć burzliwej, wypracowali wspólne stanowisko,
a potem w trakcie uroczystego zamknięcia Festiwalu ogłosili werdykt. Jurorzy juniorzy w
imieniu dzieci szczególnie serdeczne podziękowali
· aktorom Wrocławskiego Teatru LALE, którzy swoim spektaklem PODŁOGOWO potrafili
skutecznie zaciekawić nie tylko małych ale I dużych widzów.
· grupie Atofri z Poznania, za spektakl GRAJKÓŁKO i za to, że co rok możemy oglądać
przedstawienia, które bawią naszych małych kolegów.
· aktorom Białostockiego Teatru Lalek i tancerzom Podlaskiego Stowarzyszenia Tańca za
przedstawienie MIKROKOSMOS. Kompozycje, w którym poprzez ruch i taniec pokazali
nam świat owadów.
· autorom spektaklu NAJMNIEJSZY BAL ŚWIATA za to, że pokazali nam jak się tworzy
telewizję i jak można wykorzystać nowoczesną technikę w teatrze.
· Jurorom Juniorom bardzo się podobała scenografia w przedstawieniu KRÓLOWA
ŚNIEGU Teatru Baj, oraz kostiumy i charakteryzacja w spektaklu SŁOWIK Teatru Guliwer
w Warszawie.
· Jurorzy Juniorzy postanowili przyznać NAGRODĘ ZIARENKA spektaklowi, który ich
wzruszył historią, grą aktorów i animacją lalek. TYM spektaklem jest: TAJEMNICZE
DZIECKO Teatru Lalka w Warszawie.
Tradycyjnie już przy okazji Festiwalu zaprosiliśmy dzieci i dorosłych do udziału w
warsztatach. W tym roku oferta była szczególnie bogata. Dzieci brały udział w spotkaniach
warsztatowych Szkoła tolerancji – Janusz Korczak dzieciom, poświęconych myśli Janusza
Korczaka, organizowanych przez Dom Spotkań z Historią, który w ramach programu
edukacyjnego przygotował specjalną propozycję dla dzieci w wieku 7-12 lat. Brały one
udział udział w zajęciach na kanwie utworów literackich Janusza Korczaka z elementami
jego myśli pedagogicznej. W warsztatach szczególny nacisk położony był na rozwój
umiejętności współpracy i dialogu, a także okazywanie empatii oraz szacunku dla drugiego
człowieka. Podczas warsztatów czytane były fragmenty prozy Janusza Korczaka i
wyświetlane sceny z filmów, które powstały na bazie jego książek. Uczestnicy mieli okazję
aktywnie zaangażować się w omawiany temat, wziąć udział w dyskusji, wypowiedzieć
własne zdanie, a także stworzyć pracę plastyczną.
W czasie Festiwalu prowadzonych było pięć różnych warsztatów:
· Prawa małych i dużych
· Gdybym był Kajtusiem Czarodziejem…
· Spotkania z królem Maciusiem I – teatrzyk kukiełkowy
· Dzieci do parlamentu!
· Czuję, rozumiem, reaguję – o umiejętności współodczuwania
Niektóre, wybrane spektakle festiwalowe poprzedzone były specjalnymi warsztatami
wprowadzającymi.
Dodatkowo dorośli mogli wziąć udział w programie "Teatr z dziećmi – jak to robić?".
Warsztat "Teatr defaworyzowanych" towarzyszył prezentacji spektakli z nurtu "zjawisk
teatralnych", w tym roku poświęconemu teatrowi tworzonemu przez przedstawicieli grup
defaworyzowanych.
Celem warsztatu była próba refleksji nad spektaklami prezentowanymi w tym roku na
Festiwalu KORCZAK w ramach nurtu „zjawiska teatralne”, a także stworzenie przestrzeni
do poznania się i wzajemnej inspiracji osób zainteresowanych pracą teatralną z grupami
defaworyzowanymi. Do udziału w warsztacie zaprosiliśmy twórców prezentowanych w
trakcie Festiwalu spektakli tworzonych z grupami defaworyzowanymi, a także inne osoby,
które profesjonalnie i amatorsko interesują się teatrem zaangażowanym społecznie.
Sześciogodzinny warsztat koncentrował się wokół wymiany myśli i doświadczeń
dotyczących pracy teatralnej z grupami defaworyzowanymi. Omawiane były różne cele,
style i metody tego typu pracy. Warsztat prowadziły trenerki DRAMA WAY Fundacji
Edukacji i Kultury.
Wyróżnikiem Festiwalu jest również prezentacja w tej kategorii ciekawych, cennych
dokonań artystycznych wynikających ze współpracy teatrów zawodowych z placówkami
oświatowymi i opiekuńczowychowawczymi.
Udział wybranych, najlepszych grup dziecięcych i młodzieżowych w festiwalowych
przeglądach stanowi również wyraźny, podkreślany przez gości zza granicy, wyróżnik
naszego Festiwalu. Sprzyja to likwidowaniu dystansu między sztuką dla dzieci a sztuką
kreowaną przez dzieci, co znowu przyczynia się do wychowania aktywnych uczestników
życia kulturalnego. W tym roku prawdziwych wzruszeń dostarczył wszystkim spektakl pt.
Mnemotechniki"międzypokoleniowy i międzyśrodowiskowy projekt teatralny. Współtworzą
go wychowanki
zakładu poprawczego, seniorki, dziewczyny ze szkół gimnazjalnych, blokowisk i młode
raperki. Ciekawym doświadczeniem był spektakl pt. "Na huśtawce" którego aktorami i
współautorami scenariusza są warszawscy bezdomni.
W czasie Festiwalu Korczak 2012 zaproponowaliśmy naszym widzom dwie wystawy :
"Janusz Korczak – król dzieci"
W 2012 roku, ogłoszonym Rokiem Janusza Korczaka, mijała 70. rocznica śmierci
Korczaka w niemieckim obozie zagłady w Treblince oraz 100. rocznica założenia przez
niego Domu Sierot dla dzieci żydowskich w Warszawie. Wystawa zatytułowana „Janusz
Korczak – król dzieci” przypominała sylwetkę wybitnego Żyda Polaka
(który poczuwał się do podwójnej przynależności kulturowej i narodowej), lekarza, pisarza,
wychowawcy, działacza społecznego i myśliciela. Opowiadała o jego pracy w charakterze
lekarza wojennego, nowatorskiej myśli pedagogicznej, wykładach w radiu, podróżach i
związkach z Warszawą. Prezentowała fotografie, dokumenty, fragmenty pamiętnika i
książek. Wystawa czynna była w dniach 6-31 X 2012r. Współorganizatorzy wystawy: Dom
Spotkań z Historią, Ministerstwo Spraw Zagranicznych, ARTAR Antoni Rodowicz, Muzeum
Historyczne m. st. Warszawy.
"Teatralny Plac Zabaw Jana Dormana"
INSTALACJA którą łączy spektakl inspirowany trzema realizacjami Jana Dormana,
wybitnego reżysera i pedagoga teatru I warsztaty dla nauczycieli i instruktorów
W instalacji elementy scenografii były dla starszego widza obiektami instalacji artystycznej,
po której przewodniczką była Iwona Dowsilas, córka reżysera. Jej wspomnienia składały
się na elementarz wiedzy o Janie Dormanie, udostępniony zwiedzającym w formie mp3.
Projekt przygotowany przez Instytut Teatralny im. Z. Raszewskiego.
Happeningi również były znakiem minionego Festiwalu. Happeningi zawsze cieszą się
uznaniem młodej
publiczności. Dwadzieścia minut przed każdym spektaklem we foyer lub przed teatrami
odbywały się teatralne happeningi. Do ich realizacji zaprosiliśmy grupy zawodowych
artystów, co zdecydowanie wpłynęło na podniesienie poziomu tej części festiwalowych
działań. W tym roku zmieniła się formuła poprzedzających wszystkie festiwalowe
spektakle happeningów. W latach wcześniejszych temat i forma happening była
dopasowywana do spektaklu przed którym zdarzenie to miało miejsce. W ramach
festiwalu KORCZAK 2012 wszystkie happeningi zostały podporządkowane jednej idei
„dziecięcej rewolucji”. Idea ta jest swoistym przetworzeniem rządów dzieci, jakie miejsce
miały w „Królu Maciusiu pierwszym” – jednej z najważniejszych książek patrona festiwalu.
Głównym epicentrum tej„dziecięcej rewolucji” stał się Teatr Powszechny, którego hol
główny utracił swój dostojny charakter i został przetworzony w przestrzeń „dziecięcego
królestwa”. Przez 7 dni festiwalowych Teatr Powszechny stał się królestwem dzieci.
Przestrzeń (teatru Powszechnego oraz terenu przed teatrem) została oddana dzieciom.
Każdy mógł stać się królem Maciusiem. Działanie zbiorowe zaplanowane na 8 dni trwania
festiwalu. Całość inspirowana powieścią Król Maciuś I Janusza Korczaka. Każdego dnia
został zaproponowany inny wątek luźno powiązany z losami Maciusia jako władcy. Cały
cykl składał się na linearną opowieść o rządach dzieci w wydumanym królestwie dzieci –
czas i miejsce festiwalu Korczak – festiwalu dla dzieci. Był to czas gdy chcieliśmy
skupićnaszą uwagę na dzieciach na ich sposobie postrzegania świata… Dzieci mogły
aktywnie współtworzyć poszczególne miejsca akcji – każdego dnia powstawała swoista
rzeźba czy instalacja stworzona rękami wielu odwiedzających dzieci. Od pierwszego dnia
specjalnie spreparowane ściany i kolumny pokrywały się dziecięcymi rysunkami: ”tu marz
i maż" głosiły widniejące w holu napisy i przez wszystkie festiwalowe dni młodzi widzowie
festiwalu mogli marzyć i mogli mazać. Jednym z najważniejszych i najbardziej
rozpoznawalnych działań festiwalowych była „Wielka aleja”. W formie nawiązywała ona do
alej gwiazd jakie powstają przy różnego rodzaju festiwalach lub po prostu w miastach
związanych z kulturą. Różnica między „wielką aleją” a typową aleją gwiazd była taka, że tu
najważniejsi nie byli artyści a widzowie. Bo to najmłodsi i młodzież są największymi
inajbardziej znaczącymi osobowościami Festiwalu KORCZAK. Widzowie Festiwalu na alei
odrysowywali swoje dłonie i podpisywali się. Aleja pojawiła się przed Teatrem
Powszechnym w dniu rozpoczęcia festiwalu. Potem pojawiała się przed wszystkimi
teatrami warszawskimi, w których gościł Festiwal KORCZAK jak również była dostępna w
holu Teatru Powszechnego aż do zakończenia festiwalu. Każde dziecko mogło odcisnąć
swoje ręce i złożyć podpis na tej alei. Już sama aleja każdego dnia była zmieniającym się
dziełem sztuki – znakiem pozostawionym przez dzieci – ich obecności i udziału. W
ostatnim dniu trwania Festiwalu wszystkie fragmenty „wielkiej alei” zostały połączone i
sfilmowane. W ten sposób powstała dokumentacja widzów Festiwalu KORCZAK.
Oprócz „wielkiej alei” codziennie widzowie mogli uczestniczyć w innych działaniach per
formatywnych takich jak: wspólne budowanie i malowanie domów, wysyłanie samolotów w
świat, uczestniczenie w tworzeniu na żywo filmu animowanego i inne. Wszystkie te
działania służyły wspólnemu przetworzeniu przestrzeni Festiwalu w „dziecięce królestwo”.
Tym samym w tym roku młodzi i ci nieco starsi widzowie mieli możliwość współtworzenia
Festiwalu. Działania happeningowe połączyły ich we wspólnym działaniu a przetworzenie
przestrzeni Teatru Powszechnego miało charakter współtworzenia zbiorowego,
społecznego dzieła sztuki. Dodatkowo, przed Teatrem Powszechnym dzieci wraz z
rodzicami ubrały drzewa w kolorowe kołderki z tkaniny.
Również w tym roku nie zabrakło tradycyjnego „Biegu ze złocistym”, – czyli uczczenia
pamięci Doktora Janusza Korczaka patrona Festiwalu. Jak co roku z Teatru Lalka dzieci
ruszyły długim wężem żółtych słoneczników w kierunku pomnika, postaci Janusza
Korczaka, którego dzieci obsypały kwiatami. Schody Teatru Lalka z którego rusza pochód
słoneczników, nie są miejscem przypadkowym, tutaj mieścił się sierociniec, z którego
Janusz Korczak ruszył z dziećmi w ostatnią ich podróż. Wieloletnia już historia Festiwalu
(pierwszy zorganizowany był w 1994 roku) to efekt konsekwentnego wybierania spektakli
o najwyższym poziomie artystycznym, których tematyka obejmuje także istotne problemy
dziecka, wspomaga walkę o jego prawa, roztrząsa dylematy moralne. Festiwal staje się
forum wymiany poglądów i doświadczeń oraz sprzyja poszerzaniu horyzontów, nie tylko
teatralnych. Spektakle, happeningi, spotkania i dyskusje po spektaklach, często
prowadzone przez autorów, krytyków I animatorów – wszystko to służyło zarówno
uaktywnieniu i kształtowaniu dzieci, jako odbiorców sztuki teatru, jak i przybliżeniu
twórcom w różny sposób preferencji młodej widowni. Analiza i ocena dotychczasowych
działań daje nam podstawy do tego, że w roku następnym większość programów
będziemy kontynuować i rozwijać, budując na solidnie położonych fundamentach.