czytaj - Powiatowy Inspektorat Weterynarii w Kaliszu

UWAGA WŚCIEKLIZNA
Powiatowy Lekarz Weterynarii w Kaliszu informuje o wystąpieniu dnia 28 października
2016 r. wścieklizny u nietoperza w Kościelnej Wsi na terenie powiatu pleszewskiego.
W drodze rozporządzenia wydawanego przez Wojewodę ustala się obszar zagrożony
wścieklizną.
Do obszaru zagrożonego zaliczane są wszystkie miejscowości w promieniu minimum 5
km od miejsca wystąpienia przypadku wścieklizny.
Na obszarze zagrożonym:
Psy powinny być trzymane w kojcach lub na uwięzi, a w przypadku ich wyprowadzaniaprowadzone na smyczy i w kagańcu. Koty nie powinny być swobodnie wypuszczane.
Okres obowiązywania rygorów wynosi 3 miesiące od daty stwierdzenia choroby.
Wścieklizna należy do chorób zakaźnych zwierząt podlegających obowiązkowi
zwalczania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wywołuje ją wirus powodujący
zmiany zapalne w ośrodkowym układzie nerwowym, co kończy się zawsze zejściem
śmiertelnym.
Na zakażenie wirusem wścieklizny wrażliwe są wszystkie ssaki, a także człowiek.
Zakażenia najczęściej pojawiają się u zwierząt dzikich: lisy, jenoty, kuny, nietoperze,
jeże oraz u zwierząt domowych: koty, psy, czy tzw. „zwierząt ofiar”: bydło, sarny. Wirus
przenoszony jest ze śliną chorego zwierzęcia przez ugryzienie lub oślinienie uszkodzonej
skóry lub błon śluzowych; chory na wściekliznę człowiek również wydala wirus ze śliną.
Wścieklizna wylęga się od 1-3 miesięcy; w sporadycznych wypadkach może się wahać
od 10 dni do roku.
W pierwszym okresie choroby u ludzi pojawiają się: bóle głowy, gorączka, nudności,
niepokój psychoruchowy, czasami występują napady szału. Następnie choroba
przechodzi w okres porażeń prowadzący do śmierci. Charakterystycznym dla
wścieklizny objawem jest wodowstręt – polega on na gwałtownych skurczach mięśni
gardła i głośni przy próbach połykania płynu lub nawet na sam widok lub odgłos lejącej
się wody. Śmierć następuje zwykle po 4-5 dniach.
Podstawowym objawem wścieklizny u zwierząt dzikich jest utrata ich wrodzonego lęku.
Pojawiają się w dzień w miejscach zamieszkałych, często dochodzi do pogryzienia psów
przez chore zwierzęta, natomiast ludzi atakują rzadko, ale utrata wrodzonej bojaźliwości
stwarza dogodne warunki do bezpośredniej ekspozycji człowieka na kontakt z
zarażonym zwierzęciem, a co za tym idzie z wirusem.
U nietoperzy chorych na wściekliznę obserwuje się:
- porażenie aparatu ruchu - zwierzę traci zdolność do lotu, ale potrafi chodzić po ziemi,
- często zwierzę jest brudne wychudzone i ma posklejane futro, może mieć w pyszczku
ziemię
- nadpobudliwość na dotyk lub nagły hałas (zwierzę po dotknięciu pałąkowato wygina
grzbiet i głośno „skrzeczy”), poza tym zazwyczaj występuje apatia i bezruch,
- tendencję do nagłego, spontanicznego lub indukowanego bodźcami dotykowymi lub
dźwiękowymi przewracania się zwierzęcia na grzbiet,
- zamknięte lub silnie przymknięte oczy,
- kłopoty z przełykaniem – w początkowym okresie choroby nietoperz próbuje pić i jeść,
ale z biegiem czasu zwykle przestaje cokolwiek połykać,
- obserwowano również gwałtowne rzucanie się na pokarm i rozszarpywanie go bez
normalnego gryzienia i połykania,
- w końcowym stadium choroby nietoperz słabo reaguje na jakiekolwiek bodźce,
- aktywność dzienna, niespotykana u zdrowych osobników.
ZAPOBIEGANIE I ZWALCZANIE WŚCIEKLIZNY
1. Nie głaskanie zwierząt dzikich,
2. Szczepienie ochronne zwierząt domowych narażonych w ognisku na
zakażenie,
3. Masowe szczepienia ochronne psów, kotów na zakażonym terenie,
4. Masowe szczepienia doustne zwierząt dzikich na terenie zakażonym
wścieklizną,
5. Prowadzenie nadzoru weterynaryjnego nad zwierzętami importowanymi
(w Polsce wymagane jest aktualne świadectwo szczepienia p/wściekliźnie),
6. Natychmiastowe zgłoszenie lekarzowi weterynarii pokąsania zwierząt
domowych przez zwierzęta dzikie lub inne zwierzęta podejrzane o zakażenie
wścieklizną,
7. Szczepienie p/wściekliźnie ludzi pokąsanych przez nietoperze oraz inne
zwierzęta,
8. Nie wolno dotykać chorych i padłych zwierząt dzikich,
9. Stosowanie szczepień zapobiegawczych u osób narażonych zawodowo
na zakażenie.
POSTĘPOWANIE W PRZYPADKU POKĄSANIA PRZEZ ZWIERZĘTA
1. W momencie pokąsania należy ustalić właściciela zwierzęcia (imię,
nazwisko i adres zamieszkania), w celu zgłoszenia go do obserwacji
weterynaryjnej,
2. Zwierzęta domowe, które pokąsały człowieka należy poddać badaniu
i obserwacji przez lekarza weterynarii przez okres 15 dni, co pozwala często
wykluczyć wściekliznę i skrócić szczepienie do 1-2 iniekcji lub nie
rozpoczynać szczepień p/wściekliźnie u narażonego,
3. Rana po pokąsaniu powinna być dokładnie umyta wodą z mydłem
i opatrzona,
4. Natychmiast należy zgłosić się do lekarza pierwszego kontaktu lub
najbliższego Oddziału Ratunkowego celem zaopatrzenia chirurgicznego
i ewentualnego skierowania do Punktu szczepień p/wściekliźnie,
5. Zwierzęta domowe padłe lub zabite należy przekazać do badania
weterynaryjnym laboratoriom diagnostycznym.