Pobierz ebooka
Transkrypt
Pobierz ebooka
Dziecięca nieśmiałość - ebook Nieśmiałość jest uczuciem, które towarzyszy niemal 98% populacji ludzkiej. Co ciekawe, niemal każdy, kto myśli o sobie, że jest nieśmiały, ma poczucie, że uczucie to jest u niego silniejsze niż u innych. Nieśmiałość u dzieci wynika z braku umiejętności i doświadczeń w radzeniu sobie w różnych sytuacjach, w kontaktach międzyludzkich. To sprawia, że dzieci te rozwijają w sobie poczucie bezradności. Nieśmiałość bowiem ogranicza. Nieśmiałość wyniszcza. Dobra informacja jest taka, że jest to stan, z którego można wyjść. 6 przyczyn nieśmiałości. 1. Psychologowie nie mają jednoznacznej odpowiedzi na pytanie, co sprawia, że jedni z nas są nieśmiali, a inni nie. Wśród jednych z wyjaśnień podają czynniki dziedziczne. Twierdzą, że u około 10% dzieci nieśmiałość jest wrodzona. Są one z natury, właściwie od urodzenia ostrożniejsze niż inni, czasem lękliwe w kontaktach społecznych. 2. Częstą przyczyną nieśmiałości są czynniki wychowawcze. Stawianie dziecka w trudnych sytuacjach, które prowadzą do lęków społecznych, ośmieszanie, karcenie i wyśmiewanie publiczne. Wychowywanie w przekonaniu, że dorosłym wszystko wolno, w poczuciu, że „dzieci i ryby głosu nie mają”, brak czułości, otwartego wyrażania myśli i uczuć. Również nieasertywni lub nieśmiali rodzice czy bliscy, którzy stają się wzorcem dla dziecka, nadmierna dbałość rodziców o aprobatę innych, wszystko to sprawia, że z takich właśnie dzieci wyrastają nieśmiali dorośli. 3. Nieśmiałość powstaje, w momencie gdy człowiek musi wyjść poza własną strefę komfortu. Ludzie, którzy doświadczają tego rodzaju nieśmiałości zwykle wiedzą jakie zachowania są społecznie akceptowalne i potrzebują ciągłej aprobaty dla tego co robią. Dobrze czują się w swoim własnym towarzystwie lub niewielkim gronie, najlepiej zaufanych i sprawdzonych przyjaciół. Zazwyczaj są niezwykle emocjonalni i wrażliwi, brak im pewności siebie. Nie mogąc sprostać, często przede wszystkim własnym oczekiwaniom, zaniżają swoją samoocenę i jeszcze bardziej wycofują się z kontaktów WWW.MALYLIDER.COM interpersonalnych. Kiedy rzeczy są dla nich niejasne, nieprzewidywalne lub gdy ktoś wywołuje na nich presję, martwią się i stają się niespokojni, gdyż tracą poczucie kontroli. 4. Czwartym powodem nieśmiałości jest brak zaufania. Tacy ludzie często doświadczyli odrzucenia, zastraszania lub zaniedbania. Nieśmiałość działa u nich jako schron, który chroni je przed narażeniem się na ataki z zewnątrz. Ludzie tacy są wycofani, nie pozwalają innym za bardzo się do siebie zbliżyć, bowiem ich główną obawą jest lęk przed kolejnym zranieniem. 5. Kolejnym powodem nieśmiałości jest strach przed osądzeniem. Niektórzy ludzie obawiają się, że mogą zostać źle ocenieni przez innych. Mają poczucie, że jedyną i słuszną opinią na ich temat jest ta z zewnątrz. Uciekając przed oceną unikają sytuacji i ludzi, którzy mogliby się tego dopuścić. Nie są tym samym w stanie zaprezentować swojego prawdziwego ja, właśnie w obawie przed osądem. Często mają niewielu przyjaciół, a jeśli już, to o osobowości dużo bardziej dominującej. Paraliżują ich spontaniczne pytania i w nowym towarzystwie czują wielki dyskomfort. 6. Ostatnim powodem nieśmiałości jest krytyczny stosunek wobec siebie i innych. Tacy ludzie w głowie słyszą wciąż słowa "powinieneś" i "musisz". Martwią się wrażeniem, jakie wywierają na innych, bo chcą być postrzegani jako inteligentni, zdolni i błyskotliwi. Tacy ludzie wciąż martwią się o to, że zrobią coś nie tak i że będzie to coś głupiego. AGATA SZYMENDERA Dziecięca nieśmiałość - ebook Warto wspomnieć również o tym, że nieśmiałość często bywa skrywana pod maską wesołkowatości, czy nonszalancji. Niestety najczęściej kryje się pod nią jednak strach przed ośmieszeniem, oceną, czy wykluczeniem, a przede wszystkim zaniżona samoocena lub wręcz przeciwnie – perfekcjonizm. Prawie zawsze są to uczucia niemające pokrycia w rzeczywistości, nieracjonalne, istniejące wyłącznie w świadomości osoby, która uważa się i nazywa nieśmiałą. Nieśmiałość ma w dziwny sposób pierwiastek narcyzmu – przekonanie, że to jak wyglądamy i jak się zachowujemy jest prawdziwie ważne dla innych ludzi.“ Andre Dubus Jak przezwyciężyć nieśmiałość. Teraz, gdy wiesz trochę więcej o nieśmiałości, pozwól, że podzielę się z Tobą kilkoma wskazówkami, jak ją pokonać. Rodzicu, bądź przewodnikiem dziecka, moderatorem jego działań. Wspólnie zróbcie zadania z poniższych punktów. 1. Wypisz wszystkie sytuacje, które sprawiają, że twoje dziecko jest nieśmiałe. Niech samo ci o nich opowie. O wiele łatwiej jest działać, gdy ma się wiedzę co, gdzie i kiedy będzie się z nami działo, niż gdy wciąż musimy pozostawać czujnymi oczekując i obserwując własne reakcje. 2. Zanim nastąpi wydarzenie, które potęguje nieśmiałość, np. wystąpienie publiczne, postaraj się omówić z dzieckiem wszystko z najdrobniejszymi szczegółami. Przygotujcie się do tego, poznajcie salę, w której będzie wystąpienie, wyobraźcie sobie, w którym miejscu dziecko stoi, na co patrzy, gdzie są widzowie. W ten sposób oswoi swój mózg z sytuacją, która wywołuje niepokój. 3. Przećwicz w domu z dzieckiem jego wystąpienie. Bądź widzem, lub w przypadku młodszych dzieci, osobą, które dziecko pragnie poznać. Niech poćwiczy przed lustrem moment, w którym podchodzi do nowego kolegi i przedstawia się: "Cześć, mam na imię…, a ty jak masz na imię?” 4. Omówcie inne sytuacje, w których dziecko czuło się nieśmiałe i przeanalizujcie, jak mogło się w danym momencie zachować, co i jak mogło zrobić inaczej, by poczuć się śmielej. WWW.MALYLIDER.COM 5. Przywołajcie sytuacje, w których dziecko czuje się pewnie. Omówcie to, co wtedy z nim się dzieje, z jego rękami, nogami, głową, wzrokiem. Co czuje i co myśli. Może kilka pomysłów da się przełożyć na nową sytuację. Może kilka z nich doda dziecku pewności siebie. Pamiętajcie o tym, że nieśmiałość i niepokój z nią związany jest sytuacją przejściową. 6. Obserwujcie innych ludzi i ich zachowania w sytuacjach niepokoju, skrępowania, nieśmiałości. To może być dla dziecka zaskakujące, gdy dowie się, jak wielu ludzi miewa sytuacje, w których czują się nieśmiali. Zauważając nieśmiałość u innych, dziecko zda sobie sprawę z tego, że nie jest odosobnione w swoich uczuciach. 7. Zastanówcie się wspólnie czy wszystkie sytuacje, w których czujemy nieśmiałość są złe, a może niektóre w jakiś sposób jednak nam służą. Porozmawiajcie o tym, co dobrego jest w nieśmiałości. 8. Spraw, by dziecko otaczało się ludźmi, przyjaciółmi, wśród których czuje się komfortowo. Niech spędza czas z kolegami, których lubi i którzy je lubią. Dzięki temu będzie miało poczucie akceptacji. AGATA SZYMENDERA Dziecięca nieśmiałość - ebook Pamiętaj, wszyscy boją się oceniania, ośmieszania, krytykowania. To boli. I choć prawdopodobnie nigdy nie uda nam się pozbyć nieśmiałości w 100%, to możemy żyć ze świadomością, że to uczucie mija. Możemy czasem nieśmiałości wynająć nieco miejsca w naszej głowie, ale nigdy nie pozwólmy, by rozgościła się tam na dobre. Agata Szymendera coach dziecięcy i rodzicielski WWW.MALYLIDER.COM AGATA SZYMENDERA