Pobierz ebooka

Dziecięca nieśmiałość - ebook
Nieśmiałość jest uczuciem, które towarzyszy niemal 98% populacji ludzkiej. Co
ciekawe, niemal każdy, kto myśli o sobie, że jest nieśmiały, ma poczucie, że uczucie to
jest u niego silniejsze niż u innych. Nieśmiałość u dzieci wynika z braku umiejętności
i doświadczeń w radzeniu sobie w różnych sytuacjach, w kontaktach międzyludzkich.
To sprawia, że dzieci te rozwijają w sobie poczucie bezradności. Nieśmiałość bowiem
ogranicza. Nieśmiałość wyniszcza. Dobra informacja jest taka, że jest to stan, z którego
można wyjść.
6 przyczyn nieśmiałości.
1. Psychologowie nie mają jednoznacznej
odpowiedzi na pytanie, co sprawia, że jedni
z nas są nieśmiali, a inni nie. Wśród
jednych z wyjaśnień podają czynniki
dziedziczne. Twierdzą, że u około 10%
dzieci nieśmiałość jest wrodzona. Są one
z natury, właściwie od urodzenia
ostrożniejsze niż inni, czasem lękliwe w
kontaktach społecznych.
2. Częstą przyczyną nieśmiałości są
czynniki
wychowawcze.
Stawianie
dziecka w trudnych sytuacjach, które
prowadzą
do
lęków
społecznych,
ośmieszanie, karcenie i wyśmiewanie
publiczne. Wychowywanie w przekonaniu,
że dorosłym wszystko wolno, w poczuciu,
że „dzieci i ryby głosu nie mają”, brak
czułości, otwartego wyrażania myśli
i uczuć. Również nieasertywni lub nieśmiali
rodzice czy bliscy, którzy stają się wzorcem
dla dziecka, nadmierna dbałość rodziców o
aprobatę innych, wszystko to sprawia, że z
takich właśnie dzieci wyrastają nieśmiali
dorośli.
3. Nieśmiałość powstaje, w momencie gdy
człowiek musi wyjść poza własną strefę
komfortu. Ludzie, którzy doświadczają
tego rodzaju nieśmiałości zwykle wiedzą
jakie
zachowania
są
społecznie
akceptowalne i potrzebują ciągłej aprobaty
dla tego co robią. Dobrze czują się w swoim
własnym towarzystwie lub niewielkim
gronie, najlepiej zaufanych i sprawdzonych
przyjaciół.
Zazwyczaj
są niezwykle
emocjonalni i wrażliwi, brak im pewności
siebie. Nie mogąc sprostać, często przede
wszystkim
własnym
oczekiwaniom,
zaniżają swoją samoocenę i jeszcze
bardziej wycofują się z kontaktów
WWW.MALYLIDER.COM
interpersonalnych. Kiedy rzeczy są dla nich
niejasne, nieprzewidywalne lub gdy ktoś
wywołuje na nich presję, martwią się i stają
się niespokojni, gdyż tracą poczucie
kontroli.
4. Czwartym powodem nieśmiałości jest
brak zaufania. Tacy ludzie często
doświadczyli odrzucenia, zastraszania lub
zaniedbania. Nieśmiałość działa u nich jako
schron, który chroni je przed narażeniem
się na ataki z zewnątrz. Ludzie tacy są
wycofani, nie pozwalają innym za bardzo
się do siebie zbliżyć, bowiem ich główną
obawą jest lęk przed kolejnym zranieniem.
5. Kolejnym powodem nieśmiałości jest
strach przed osądzeniem. Niektórzy
ludzie obawiają się, że mogą zostać źle
ocenieni przez innych. Mają poczucie, że
jedyną i słuszną opinią na ich temat jest ta
z zewnątrz. Uciekając przed oceną unikają
sytuacji i ludzi, którzy mogliby się tego
dopuścić. Nie są tym samym w stanie
zaprezentować swojego prawdziwego ja,
właśnie w obawie przed osądem. Często
mają niewielu przyjaciół, a jeśli już, to
o osobowości dużo bardziej dominującej.
Paraliżują ich spontaniczne pytania i w
nowym
towarzystwie
czują
wielki
dyskomfort.
6. Ostatnim powodem nieśmiałości jest
krytyczny stosunek wobec siebie
i innych. Tacy ludzie w głowie słyszą
wciąż słowa "powinieneś" i "musisz".
Martwią się wrażeniem, jakie wywierają na
innych, bo chcą być postrzegani jako
inteligentni, zdolni i błyskotliwi. Tacy ludzie
wciąż martwią się o to, że zrobią coś nie tak
i że będzie to coś głupiego.
AGATA SZYMENDERA
Dziecięca nieśmiałość - ebook
Warto wspomnieć również o tym, że nieśmiałość często bywa skrywana pod maską
wesołkowatości, czy nonszalancji. Niestety najczęściej kryje się pod nią jednak strach przed
ośmieszeniem, oceną, czy wykluczeniem, a przede wszystkim zaniżona samoocena lub wręcz
przeciwnie – perfekcjonizm. Prawie zawsze są to uczucia niemające pokrycia
w rzeczywistości, nieracjonalne, istniejące wyłącznie w świadomości osoby, która uważa się
i nazywa nieśmiałą.
Nieśmiałość ma w dziwny sposób pierwiastek narcyzmu – przekonanie, że to jak
wyglądamy i jak się zachowujemy jest prawdziwie ważne dla innych ludzi.“
Andre Dubus
Jak przezwyciężyć nieśmiałość.
Teraz, gdy wiesz trochę więcej o nieśmiałości, pozwól, że podzielę się z Tobą kilkoma
wskazówkami, jak ją pokonać. Rodzicu, bądź przewodnikiem dziecka, moderatorem jego
działań. Wspólnie zróbcie zadania z poniższych punktów.
1. Wypisz wszystkie sytuacje, które
sprawiają, że twoje dziecko jest nieśmiałe.
Niech samo ci o nich opowie. O wiele
łatwiej jest działać, gdy ma się wiedzę co,
gdzie i kiedy będzie się z nami działo, niż
gdy wciąż musimy pozostawać czujnymi
oczekując i obserwując własne reakcje.
2. Zanim nastąpi wydarzenie, które
potęguje nieśmiałość, np. wystąpienie
publiczne, postaraj się omówić z dzieckiem
wszystko z najdrobniejszymi szczegółami.
Przygotujcie się do tego, poznajcie salę,
w której będzie wystąpienie, wyobraźcie
sobie, w którym miejscu dziecko stoi, na co
patrzy, gdzie są widzowie. W ten sposób
oswoi swój mózg z sytuacją, która wywołuje
niepokój.
3. Przećwicz w domu z dzieckiem jego
wystąpienie. Bądź widzem, lub w
przypadku młodszych dzieci, osobą, które
dziecko pragnie poznać. Niech poćwiczy
przed lustrem moment, w którym podchodzi
do nowego kolegi i przedstawia się:
"Cześć, mam na imię…, a ty jak masz na
imię?”
4. Omówcie inne sytuacje, w których
dziecko
czuło
się
nieśmiałe
i przeanalizujcie, jak mogło się w danym
momencie zachować, co i jak mogło zrobić
inaczej, by poczuć się śmielej.
WWW.MALYLIDER.COM
5. Przywołajcie sytuacje, w których dziecko
czuje się pewnie. Omówcie to, co wtedy
z nim się dzieje, z jego rękami, nogami,
głową, wzrokiem. Co czuje
i co myśli.
Może kilka pomysłów da się przełożyć na
nową sytuację. Może kilka z nich doda
dziecku pewności siebie. Pamiętajcie
o tym, że nieśmiałość i niepokój z nią
związany jest sytuacją przejściową.
6. Obserwujcie innych ludzi i ich
zachowania w sytuacjach niepokoju,
skrępowania, nieśmiałości. To może być
dla dziecka zaskakujące, gdy dowie się, jak
wielu ludzi miewa sytuacje, w których czują
się nieśmiali. Zauważając nieśmiałość
u innych, dziecko zda sobie sprawę z tego,
że nie jest odosobnione w swoich
uczuciach.
7. Zastanówcie się wspólnie czy wszystkie
sytuacje, w których czujemy nieśmiałość są
złe, a może niektóre w jakiś sposób jednak
nam służą. Porozmawiajcie o tym, co
dobrego jest w nieśmiałości.
8. Spraw, by dziecko otaczało się ludźmi,
przyjaciółmi, wśród których czuje się
komfortowo.
Niech
spędza
czas
z kolegami, których lubi i którzy je lubią.
Dzięki temu będzie miało poczucie
akceptacji.
AGATA SZYMENDERA
Dziecięca nieśmiałość - ebook
Pamiętaj, wszyscy boją się oceniania, ośmieszania, krytykowania. To boli. I choć
prawdopodobnie nigdy nie uda nam się pozbyć nieśmiałości w 100%, to możemy żyć ze
świadomością, że to uczucie mija. Możemy czasem nieśmiałości wynająć nieco miejsca
w naszej głowie, ale nigdy nie pozwólmy, by rozgościła się tam na dobre.
Agata Szymendera
coach dziecięcy i rodzicielski
WWW.MALYLIDER.COM
AGATA SZYMENDERA