Komunikat dla świadczeniodawców w sprawie transportu

Komunikat dla świadczeniodawców
w sprawie transportu sanitarnego "dalekiego"w POZ
W związku z moŜliwością ubiegania się o sfinansowanie przez NFZ świadczenia transportu
"dalekiego" w podstawowej opiece zdrowotnej na podstawie § 57 Zarządzenia nr
69/2007/DSOZ Prezesa NFZ z dnia 25 września 2007 r. zmienionego Zarządzeniem nr
17/2008/DSOZ Prezesa NFZ z dnia 22 lutego 2008 r. przedstawiamy informacje dotyczące
zasad realizacji tego świadczenia, związanego z leczeniem w kraju, jak i poza granicami
Polski
Nie kaŜdy przewóz pacjenta na odległość ponad 120 km jest transportem "dalekim".
Odległość jest w tym przypadku przesłanką niezbędną, aczkolwiek nie jedyną
do zakwalifikowania usługi jako transport "daleki". PoniŜej przedstawiamy kryteria które
muszą być spełnione aby transport mógł zostać zakwalifikowany jako „daleki”.
§ 57 pkt 1 i 2 w/w zarządzenia reguluje sytuacje związane z leczeniem poza granicami
Polski; pkt 3 i 4 dotyczy leczenia w kraju.
W kaŜdym z tych przypadków konieczne jest złoŜenie w oddziale wojewódzkim NFZ
wniosku oraz zaświadczenia lekarskiego, wydanego przez lekarza specjalistę,
uzasadniającego konieczność wykonania świadczenia (wymogi, jakie powinno spełniać
zaświadczenie opisano poniŜej adekwatnie do sytuacji).
I. Transport "daleki" według § 57 pkt 1 i 2 zarządzenia - sytuacje związane
z leczeniem poza granicami Polski.
Transport przysługuje świadczeniobiorcy w dwóch przypadkach:
1. Gdy z przyczyn losowych, niewynikających z wyboru świadczeniobiorcy, korzystał on ze
świadczeń opieki zdrowotnej realizowanych w warunkach szpitalnych poza granicami kraju,
a jego stan zdrowia w momencie uzyskania wypisu ze szpitala jest stabilny, ale nie pozwala
na samodzielny powrót do miejsca zamieszkania (domu świadczeniobiorcy). Transport jest
w takim
przypadku
realizowany od granicy Polski
do miejsca zamieszkania
świadczeniobiorcy;
2. Gdy z przyczyn losowych, niewynikających z wyboru świadczeniobiorcy, korzystał on ze
świadczeń opieki zdrowotnej realizowanych w warunkach szpitalnych poza granicami kraju,
a wypis ze szpitala następuje przed zakończeniem terapii i wymaga kontynuacji leczenia
w kraju, oraz gdy nie istnieją medyczne przeciwwskazania do udzielenia świadczenia
transportu sanitarnego POZ. Transport taki jest realizowany od granicy Polski
do najbliŜszego, ze względu na miejsce zamieszkania świadczeniobiorcy, świadczeniodawcy
udzielającego świadczeń we właściwym zakresie.
W opisanych powyŜej przypadkach z wnioskiem o wyraŜenie zgody na udzielenie
świadczenia transportu "dalekiego" w POZ występuje, w uzgodnieniu z lekarzem POZ,
do dyrektora właściwego terytorialnie oddziału wojewódzkiego Funduszu:
•
•
świadczeniobiorca (pacjent) lub
członek rodziny świadczeniobiorcy (pacjenta).
Zaświadczenie do wniosku, o którym mowa w punkcie 1 i 2 powinien wystawić lekarz
szpitala, w którym udzielano pacjentowi świadczeń szpitalnych. Zaświadczenie powinno być
sporządzone w języku polskim. W przypadku trudności z uzyskaniem takiego zaświadczenia
sporządzonego w języku polskim, wydanego przez lekarza szpitala poza granicami Polski,
do wniosku poza zaświadczeniem naleŜy załączyć jego tłumaczenie na język polski
sporządzone przez tłumacza przysięgłego.
Zaświadczenie powinno być dołączone do wniosku w momencie składania dokumentów
do NFZ.
Nie moŜe zostać uznane za spełniające wymagane kryteria zaświadczenie wystawione np.
przez lekarza szpitala, który ma podjąć kontynuację leczenia pacjenta, czy teŜ lekarza, który
nie prowadził leczenia, a wydał zaświadczenie wyłącznie po zapoznaniu się z dokumentacją
medyczną dostarczoną przez rodzinę pacjenta.
II. Transport "daleki" według § 57 pkt 3 i 4 zarządzenia - sytuacje związane
z leczeniem w kraju.
Transport przysługuje świadczeniobiorcy w dwóch przypadkach:
3. Gdy, z przyczyn uzasadnionych wskazaniami medycznymi, świadczeniobiorca musi
korzystać ze świadczeń specjalistycznej opieki ambulatoryjnej, a najbliŜszy
świadczeniodawca udzielający świadczeń we właściwym zakresie zlokalizowany jest
w odległości dalszej niŜ określona przepisami § 56 ust. 3 Zarządzenia nr 17/2008/DSOZ
( 120 km tam i z powrotem) i ogólny stan zdrowia świadczeniobiorcy nie pozwala na jego
samodzielny dojazd do świadczeniodawcy - transport POZ przysługuje z miejsca
zamieszkania świadczeniobiorcy do najbliŜszego świadczeniodawcy udzielającego
świadczeń we właściwym zakresie i z powrotem;
4. Gdy, z przyczyn uzasadnionych wskazaniami medycznymi, świadczeniobiorca musi
korzystać z wysokospecjalistycznych świadczeń opieki ambulatoryjnej, realizowanych
jedynie przez niektórych świadczeniodawców we właściwym zakresie świadczeń i miejsce
udzielania świadczeń znajduje się w odległości dalszej niŜ określona przepisami § 56 ust. 3
Zarządzenia nr 17/2008/DSOZ( 120 km tam i z powrotem), a ogólny stan zdrowia
świadczeniobiorcy nie pozwala na jego samodzielny dojazd do świadczeniodawcy - transport
POZ przysługuje z miejsca zamieszkania świadczeniobiorcy do świadczeniodawcy
wskazanego skierowaniem na transport sanitarny tam i z powrotem. Przepis stosuje się
odpowiednio dla procedur kwalifikacji wstępnej świadczeniobiorców do świadczeń
wysokospecjalistycznych finansowanych z budŜetu Państwa realizowanych zgodnie
z przepisami Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 13 grudnia 2004 roku w sprawie
świadczeń wysokospecjalistycznych finansowanych z budŜetu państwa z części pozostającej
w dyspozycji ministra właściwego ds. zdrowia (DzU nr 267 poz. 2661 z późn. zm.);
W opisanych powyŜej przypadkach z wnioskiem o wyraŜenie zgody na udzielenie
świadczenia transportu sanitarnego "dalekiego" w POZ występuje, w uzgodnieniu z lekarzem
POZ, do dyrektora właściwego terytorialnie oddziału wojewódzkiego Funduszu:
•
•
świadczeniobiorca (pacjent)
lub jego opiekun prawny.
Zaświadczenie do wniosku, o którym mowa w punkcie 3 i 4 powinien wystawić lekarz
ambulatoryjnej opieki specjalistycznej, udzielający pacjentowi świadczeń. Zaświadczenie
powinno być wydane przez lekarza w momencie, w którym zaleca on świadczeniobiorcy
wizytę kontrolną w poradni specjalistycznej, a stan zdrowia chorego uniemoŜliwia
samodzielny dojazd.
Zakwalifikowanie usługi do kategorii "transportu
w sytuacji łącznego wystąpienia powyŜszych przesłanek.
dalekiego"
w
POZ
następuje
Zasady ogólne.
1. Wniosek o zlecenie transportu sanitarnego w POZ (na odległość tam i z powrotem,
powyŜej 120 km) naleŜy wypełnić w sposób czytelny, a następnie złoŜyć w siedzibie
właściwego terytorialnie oddziału wojewódzkiego Funduszu wraz ze stosownymi
zaświadczeniami przed realizacją świadczenia, z odpowiednim wyprzedzeniem, które
umoŜliwi rozpatrzenie wniosku.
2. Lekarz POZ w ramach udzielonej porady lekarskiej kwalifikującej do transportu
sanitarnego, potwierdza zasadność realizacji świadczenia na wniosku ubezpieczonego
i wystawia odpowiednie zlecenie na transport sanitarny.
3. W przypadkach, gdy miejsce udzielania świadczeń wskazane skierowaniem na transport
sanitarny, nie jest najbliŜszym we właściwym, uzasadnionym względami medycznymi
zakresie – koszty transportu sanitarnego wynikające z róŜnicy odległości pomiędzy
świadczeniodawcą najbliŜszym i docelowym, pokrywa świadczeniobiorca, zgodnie
z cennikiem obowiązującym u świadczeniodawcy POZ, który realizuje świadczenia
transportu sanitarnego.
4. Świadczenie transportu "dalekiego" w POZ przysługuje pacjentom, którzy dokonali
wyboru lekarza POZ poprzez złoŜenie stosownej deklaracji. Zgodnie z zapisami § 56 ust. 1
Zarządzenia nr 17/2008/DSOZ "Świadczenia transportu sanitarnego POZ, poza sytuacjami
wymienionymi w § 57 ust. 1, nie obejmują obowiązku zapewnienia transportu sanitarnego
realizowanego przez świadczeniodawców w innych rodzajach świadczeń na podstawie
przepisów odrębnych".
5. Wniosek o zlecenie transportu "dalekiego" powinien zawierać ponadto uszczegółowienie,
czy transport dotyczy transportu tam i z powrotem, czy jest związany z zakończeniem, czy teŜ
kontynuacją leczenia.
6.Nie moŜe wystawić wymaganego zaświadczenia np. lekarz, który nie prowadzi leczenia,
a wydał zaświadczenie wyłącznie po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną dostarczoną
przez pacjenta lub na podstawie jego ustnej sugestii o fakcie wyznaczenia terminu konsultacji
specjalistycznej. Transport daleki nie moŜe być zlecony w celu odbycia leczenia
wykonywanego w warunkach szpitalnych, celem wykonania badań diagnostycznych, lub
w przypadku, gdy istnieje zlokalizowany bliŜej świadczeniodawca realizujący świadczenia
w danym zakresie.
Tylko w przypadku świadczeń wysokospecjalistycznych skorzystanie z transportu dalekiego
nie jest związane z wymogiem udania się do najbliŜszego specjalisty udzielającego świadczeń
w danym zakresie - w takim przypadku w zaświadczeniu winno znaleźć się uzasadnienie
medyczne, potwierdzające, iŜ realizuje on świadczenia wysokospecjalistyczne, spełniające
kryteria opisane w punkcie 4 § 57.
W pozostałych sytuacjach, przewóz pacjentów zlecony przez lekarza POZ np. celem
przeprowadzenia leczenia szpitalnego, na badania diagnostyczne, konsultacje, do zakładów
opieki zdrowotnej znajdujących się w odległości dalszej, niŜ określona w § 56 ust. 3
Zarządzenia nr 17/2008/DSOZ, jest transportem "zwykłym", realizowanym i finansowanym
na dotychczasowych zasadach (stawka kapitacyjna).
7. Ponadto nadal zachowują aktualność przepisy prawne określające zasady realizacji
i finansowania transportu sanitarnego, m.in. § 8 ust 2. załącznika do Rozporządzenia Ministra
Zdrowia z dnia 6 października 2005 roku w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie
świadczeń opieki zdrowotnej (DzU nr 197 poz. 1643), nakładający na świadczeniodawców
w innych rodzajach świadczeń, niŜ podstawowa opieka zdrowotna, zobowiązanie w ramach
środków finansowych określonych w umowach o udzielanie świadczeń, do zapewnienia usług
transportu sanitarnego w przypadkach określonych w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 roku
o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (DzU nr 210 poz.
2135 ze zm.) oraz odpowiednich rozporządzeniach wykonawczych.