SB a Lech Wałęsa - Gazeta

TW „PŁYTA”
Rok 1973 - początek współpracy?
„Dolnośląska Solidarności” z dnia
15.05.2008 w artykule o Eugeniuszu
Jaroszewskim, którego określono
Tajnym Współpracownikiem (TW)
komunistycznej Służby Bezpieczeństwa o p.s „PŁYTA” pisała - „ Ze Służbą
Bezpieczeństwa Jaroszewski zaczął
współpracować już w 1973 roku. Jako
mieszkaniec Zgorzelca informuje SB,
że w niemieckim Goerlitz spotkał
swego kolegę z lat szkolnych Tadeusza Tutaja, który obecnie przebywa
na emigracji w Kopenhadze”.
Dotarliśmy do dokumentu, który
wykonano w Zgorzelcu dnia 15
listopada 1973 roku. Jest to „KIERUNKOWY PLAN” wykorzystania TW „
PŁYTA” wykonany w jednym egzemplarzu i oznaczonym jako „TAJNE”.
Sporządził go oficer operacyjny placówki SB w Zgorzelcu o nazwisku lub
pseudonimie (często funkcjonariusze
SB posługiwali się nieprawdziwymi
nazwiskami stworzonymi tylko do
celów służbowych) kapitan Nowak.
W tym roku Eugeniusz Jaroszewski
miał około 30 lat i był młodym człowiekiem startującym w życie a czasy
te znane są w historii jako tzw. „Propaganda Sukcesu” Edwarda Gierka.
Czy miał w tym okresie ukończone
studia wyższe nie wiemy gdyż Prezes
Walkowiak z PGE BOT Elektrownia
Turów S.A. odmówił nam informacji o
posiadanym wykształceniu obecnie
dyrektora tej firmy a wcześniej jej
wieloletniego Członka Zarządu.
Jest to ważne aby zrozumieć decyzję
Jaroszewskiego (jak wynika z dokumentu kapitana Nowaka) o dobrowolnym przyjęciu współpracy z SB w
1973 roku. Kapitan Nowak rozpoczyna swój Kierunkowy plan wykorzystania tajnego współpracownika ps.”Płyta” zdaniem - „ Tajny współpracownik
ps. „Płyta” pozyskany do współpracy w dniu 23.10.1973 na zasadzie
dobrowolności”. Ogólnie chodzi o
sprawę o kryptonimie „Emigrant”
czyli o rozpracowywanie Tadeusza
Tutaja. Bardzo ciekawe są dwa stwierdzenia Kapitana Nowaka. Jedno z
nich brzmi - „ ...jest on pozytywnie
ustosunkowany do naszej służby
(podkreślenie red) i zobowiązał się
dobrowolnie udzielać nam pomocy
w rozpoznawaniu prowadzonej działalności figuranta”. Drugie stwierdzenie znajduje się w obszernym mającym 7 punktów planie wykorzystania
TW „PŁYTA” . W punkcie 3 kapitan
Nowak pisze - „ Tajny współpracownik
ps.”Płyta”otrzyma zadanie aby rozeznał możliwości ewentualnego uzyskania zaproszenia od figuranta(Tadeusz Tutaj-red) na czasowy wyjazd
do Danii. Wyjazd t.w. umożliwiłby
bliższe rozeznanie figuranta za gra-
nicą, być może spotkałby się z jakimiś propozycjami ze strony obcych
służb specjalnych itp” (podkreślenie -red). To jest niezmiernie ciekawe
stwierdzenie, gdyż sugeruje, że „prowadzący” Eugeniusza Jaroszewskiego kapitan Nowak był etatowym pracownikiem cywilnego kontrwywiadu
PRL czyli II Wydziału SB. Potwierdzać
to może cytowana przez nas notatka z 13.03.81 oznaczona jako „Tajne
Specjalnego Znaczenia Egz. Poj.” , w
której pisze, że „Ob. Jaroszewski E.,
były TW ps. „PŁYTA” .....W chwili obecnej nadal znajduje się na kontakcie
wydz. II SB w Jeleniej Górze.”
Określenia „na kontakcie” oznaczało
w terminologii SB, to że wprawdzie
osoba taka nie była już zarejestrowanym Tajnym Współpracownikiem ale
miała „kontakt” z komunistycznymi
służbami specjalnymi np. kontrwywiadem PRL. Docieramy obecnie do
żyjących jeszcze świadków wydarzeń
tamtych lat, działaczy „Solidarności”
z 1980 roku oraz osób pełniących
ważne funkcje o aparacie bezpieczeństwa województwa jeleniogórskiego w latach 1973-1990. Informować
będziemy czytelników o wynikach
naszych poszukiwań oraz o ile będzie
to możliwe to opublikujemy wywiady z tymi ludźmi. Być może zagadka
TW „PŁYTA” rozwiązana zostanie w
pełni i to niebawem. „Dolnośląska
Solidarność” w nr 5 z 15.05.2008 artykułem, w którym opisała Eugeniusza
Jaroszewskiego jako TW „ PŁYTA”, być
może rozpoczęła proces ujawnienia
pełnej prawdy o tamtych tragicznych
dla Polski i Polaków komunistycznych czasach. Za ten „prekursorski”
tekst należą się „Dolnośląskiej Solidarności” i autorowi Marcinowi Raczkowskiemu wielkie podziękowania.
To „samooczyszczenie” się związku
„Solidarność” pokazuje, że dążenie do
prawdy oraz duch wolności w Polsce
i Polakach jeszcze nie zaginął. Wydaje
się, że w tej sytuacji ważne jest także
C
M
Y
K
nowe spojrzenie na lata 90-te po tzw.
Okrągłym Stole i budowanie systemu
kapitalistycznego w Polsce.
Obserwator
W skład Zarządu II kadencji (2004r.) wchodzili:
• Roman Walkowiak - Prezes Zarządu Spółki, Generalny
Dyrektor
• Eugeniusz Jaroszewski - Członek Zarządu Spółki,
Dyrektor Administracyjno-Gospodarczy
• Wacław Krzywoszyński - Członek Zarządu Spółki, Dyrektor Ekonomiczno-Finansowy
• Marian Przygrodzki - Członek Zarządu Spółki, Dyrektor
Systemów Zarządzania (wybrany przez pracowników
Spółki)
Od lewej: Eugeniusz Jaroszewski, Roman Walkowiek,
Marian Przygrodzki i Wacław Krzywoszński
Przyczynek do biografii, Gdańsk–Warszawa–Kraków 2008
SB a Lech Wałęsa
Publikacja IPN trafiła do księgarń w nakładzie 4 tys. egzemplarzy, cieszy się dużym
zainteresowaniem. Od 7 lipca br. będzie dostępny w sprzedaży drugi nakład książki.
Prezentowana książka dotyka jednego z najbardziej kontrowersyjnych
tematów w najnowszej historii Polski – relacji między Lechem Wałęsą i
komunistyczną Służbą Bezpieczeństwa. Autorzy, wykorzystując wszystkie dostępne źródła, podjęli próbę
wyjaśnienia sprawy tajnego współ-
pracownika „Bolka”, także losów
dokumentów SB dotyczących jego
osoby. Publikacja ta, stanowiąc istotny przyczynek do poznania historii
Lecha Wałęsy, nie aspiruje jednak do
miana pełnej biografii tego polityka
ani też opisania całokształtu działań SB wobec jego osoby. Sławomir
Moja generalna ocena książki jest bardzo pozytywna. Autorzy włożyli w jej przygotowanie mnóstwo
wysiłku i pasji, co zaowocowało dobrymi rezultatami. Na szczególną uwagę zasługują następujące
zalety pracy: wnikliwe przeprowadzenie poszukiwań źródłowych, a jest to zabieg dzisiaj czasem
lekceważony przez niektórych historyków. […]
Kwerenda źródłowa to dopiero pierwszy etap działań historyka. Autorzy wykonali wszakże w sposób
udany kolejne zadanie, to znaczy przeprowadzili
krytyczny rozbiór materiału źródłowego.
z recenzji prof. dr. hab. Andrzeja
Chojnowskiego (Instytut Historyczny
Uniwersytetu Warszawskiego)
Cenckiewicz (ur. 1971 r.) – historyk,
autor wielu publikacji naukowych,
popularnonaukowych i źródłowych.
Opublikował m.in. Oczami bezpieki.
Szkice i materiały z dziejów aparatu
bezpieczeństwa PRL, Kraków 2004 (II
nagroda w Konkursie Literackim im.
Józefa Mackiewicza w 2005 r. i wyróż-
Wstrząsnęło mną uzasadnienie Sądu Apelacyjnego z 11 sierpnia 2000 r. w sprawie lustracyjnej
Lecha Wałęsy, doskonale zresztą przeanalizowane w rozdziale siedemnastym. Owo uzasadnienie może egzemplifikować rozziew pomiędzy
wirtualną rzeczywistością kreowaną ze względu
na bieżącą politykę, a rzeczywistością, której
ujawnienie jest wręcz obowiązkiem historyka.
z recenzji prof. dr. hab. Marka
K. Kamińskiego (Instytut Historii PAN)
nienie w Konkursie Literackim im. Brutusa w 2005 r.) oraz Tadeusz Katelbach
(1897–1977). Biografia polityczna,
Warszawa 2005 (Nagroda im. Jerzego
Łojka w 2006 r.). Piotr Gontarczyk (ur.
1970 r.) – politolog, autor wielu artykułów, recenzji i polemik. Opublikował
m.in. Polska Partia Robotnicza. Droga
Autorzy wykonali ogromną pracę badawczą,
zbierając i konfrontując tysiące źródeł rozmaitej
proweniencji – nie tylko z materiałów operacyjnych SB (za niezwykle cenne uważam na przykład wprowadzenie do analiz fragmentów zapisów stenograficznych ze spotkań Lecha Wałęsy z
załogami zakładów regionalnych struktur MKZ
jesienią 1980 r.). To przede wszystkim nadaje ich
studium ciężar gatunkowy odpowiedni do rangi
sprawy, którą badają.
z recenzji dr. hab. Andrzeja Nowaka
(profesora Uniwersytetu Jagiellońskiego)
do władzy 1941–1944, Warszawa 2003
(Nagroda im. Jerzego Łojka w 2004
r.) oraz Tajny współpracownik „Święty”.
Dokumenty archiwalne sprawy Mariana Jurczyka, Warszawa 2005, współautor opracowania źródłowego Marzec
1968 w dokumentach MSW, Warszawa
2008.
IPN
Ta książka nie jest aktem oskarżenia młodego
robotnika, który ongiś zdradził swoich kolegów i
do dziś nie potrafi „stanąć w prawdzie”. Ta książka w istocie jest aktem oskarżenia zakłamanych
elit III RP, które – tworząc system odmowy wiedzy – przez lata nie pozwoliły Nobliście wyzwolić
się z pułapek postkomunizmu.
z recenzji dr. hab. Andrzeja Zybertowicza
(profesora Uniwersytetu
Mikołaja Kopernika)
C
M
Y
K