Demokracja Mas Szlacheckich
Transkrypt
Demokracja Mas Szlacheckich
Dynamicznemu rozwojowi latyfundiów towarzyszyła transformacja dawnych rycerzy posiadających ziemię w arystokratów bogacących się na handlu zbożem i wódką, którą mieli prawo produkować. Tak, więc nowe prawo majoratu niszczyło stabilizujące skutki dawnych praw dziedziczenia, zgodnie z którymi, dobra rodzinne były dzielone po równo pomiędzy wszystkich synów i córki. Nowe prawo nie zawierało zabezpieczeń przeciwko szkodom wyrządzanym procesowi demokratycznemu w Polsce przez machinacje polityczne wielkich posiadaczy ziemskich, którzy zatrudniali w latyfundiach szlachtę, która utraciła ziemię, ale nadal miała pełne prawa obywatelskie i polityczne. Niektóre latyfundia w Rzeczypospolitej posiadały większe obszary niż cała W. Brytania, Belgia, Holandia lub Irlandia Mimo tego, że Sejm zabronił w 1510 r. zapisywania w ostatniej woli lub testamencie ziemi Kościołowi, aby w ten sposób ograniczyć polityczną i gospodarczą potęgę kleru, to nie uchwalono podobnego, prawa, które ograniczałoby wielkość majątków magnaterii, które rosły do rozmiarów latyfundiów i były podobnie szkodliwe dla ustroju republikańskiego Rzeczypospolitej, jak były szkodliwe wcześniejsze latyfundia w republice rzymskiej. Polityczne zagrożenia dla polskiego procesu demokratycznego, jakie niosły ze sobą wielkie latyfundia, poważnie wzrosły wraz z uchwaleniem statutów ordynacji. Nowe prawo przyczyniło się do tego, że wiek XVII stał się „złotym wiekiem” magnaterii. Demokracja Mas Szlacheckich Tymczasem, demokracja mas szlacheckich była nadal stosowana. Posłowie powracający z Wielkiego Sejmu byli zobowiązani do uczestniczenia w sesjach „sprawozdawczych” lokalnych sejmików, aby zdać sprawę z dokonań parlamentu narodowego i sytuacji polityki 62