Wasze dzieci nie są waszymi dziećmi Są synami i córkami życia

Wasze dzieci nie są waszymi dziećmi
Są synami i córkami życia, które pragnie istnieć.
Przychodzą przez was, ale nie do was
I chociaż są z wami, nie są waszą własnością
Możecie dać im miłość, lecz nie myśli
One mają swe własne myśli
Możecie gościć ich ciała, ale nie dusze
Ich dusza zamieszkuje w domu przyszłości
Do którego nie macie wstępu nawet w swoich snach
Możecie starać się być jak one, lecz nie próbujecie czynić ich podobnymi do was,
Gdyż życie się nie cofa i nie zatrzymuje na dniu wczorajszym
Jesteście jak łuk z którego wasze dzieci, jak żywe strzały wyleciały naprzód
Łucznik widzi ten znak na ścieżce wieczności i nagina was swą siłą tak by Jego
strzały leciały szybko i daleko (…)
Khalil Gibran