Budowa Sieci Abonenckich

Transkrypt

TELEFONIA DIALOG S.A.
PROJEKTOWANIE I BUDOWA SIECI
TELEKOMUNIKACYJNEJ
ZN-02/TD S.A.- 07
BUDOWA SIECI ABONENCKICH
= Wrocław, marzec 2002 r. =
Przygotowana przez:
Numer Normy.
Departament Planowania i Modelowania Sieci
Zatwierdzona przez:
Strona
ZN-02/TD S.A. - 07
Data
2/35
Wersja
2
SPIS RZECZY
1. Wstęp ................................................................................................................................................... 3
1.1. Zakres rzeczowy normy ......................................................................................................... 3
1.2. Zakres stosowania normy ...................................................................................................... 3
1.3. Podstawowe dokumenty......................................................................................................... 3
1.4. Wymagania szczególne Telefonii DIALOG S.A. dotyczące oznakowania miejsca
prowadzenia prac budowlanych .......................................................................................................... 4
1.4.1. Tablica informacyjna.................................................................................................... 4
1.4.2. Tabliczka certyfikacyjna............................................................................................... 4
2. Zasady budowy sieci abonenckiej ....................................................................................................... 5
2.1. Zasady budowy sieci abonenckiej w obszarach o zabudowie wielorodzinnej....................... 5
2.1.1. Realizacja instalacji abonenckich w zakresie pionów instalacyjnych.......................... 5
2.1.1.1. Podstawowe zasady ................................................................................................. 5
2.1.1.2. Materiały ................................................................................................................... 5
2.1.1.3. Narzędzia................................................................................................................ 13
2.1.1.4. Wykonanie instalacji wewnątrzbudynkowej............................................................ 15
2.1.1.5. Wykorzystanie istniejących instalacji wewnątrzbudynkowych ............................... 16
2.1.2. Wykonanie przyłączy abonenckich............................................................................ 16
2.2. Zasady budowy sieci abonenckiej podziemnej w obszarach o zabudowie jednorodzinnej. 17
2.2.1. Zaciąganie kabli do doprowadzeń abonenckich........................................................ 17
2.2.1.1. Kanalizacja kablowa ............................................................................................... 17
2.2.1.2. Posadowienie słupków kablowych ......................................................................... 18
2.2.1.3. Zasady zaciągania kabli ......................................................................................... 19
2.2.2. Układanie kabli doziemnych ...................................................................................... 20
2.2.3. Wykonanie instalacji wewnątrz budynku ................................................................... 21
2.3. Zasady budowy sieci abonenckiej nadziemnej w obszarach o zabudowie jednorodzinnej. 22
2.3.1. Posadowienie słupów ................................................................................................ 22
2.3.1.1. Zasady ogólne ........................................................................................................ 22
2.3.1.2. Elementy linii nadziemnej ....................................................................................... 22
2.3.1.3. Ustawianie słupów linii kablowej nadziemnej (LKN)............................................... 23
2.3.2. Wprowadzenie i instalacja kabla na słupie ................................................................ 26
2.3.2.1. Zasady instalowania ............................................................................................... 26
2.3.2.2. Wysokość zawieszenia kabla ................................................................................. 27
2.3.2.3. Skręcanie kabla samonośnego wzdłuż osi............................................................. 27
2.3.2.4. Usytuowanie i mocowanie złączy kablowych ......................................................... 28
2.3.2.5. Uziemianie linki nośnej i ekranu ............................................................................. 28
2.3.2.6. Prowadzenie kabla i linek wzdłuż słupa ................................................................. 28
2.3.2.7. Zasady ustalania zwisów ........................................................................................ 28
2.3.3. Doprowadzenie kabla do budynku ............................................................................ 29
2.3.4. Uzgodnienia z właścicielami słupów.......................................................................... 29
3. Podstawowe elementy i materiały stosowane do budowy sieci abonenckiej.................................... 30
3.1. Kable..................................................................................................................................... 30
3.2. Rury instalacyjne .................................................................................................................. 30
3.3. Puszki, skrzynki, gniazdka abonenckie................................................................................ 31
3.4. Osprzęt do instalacji kabli telekomunikacyjnych na podbudowie słupowej ......................... 31
3.5. Słupy..................................................................................................................................... 31
3.6. Systemy odgromowe i uziemiające ...................................................................................... 31
3.7. Urządzenia ochrony przed przepięciami i przetężeniami..................................................... 33
4. Testy końcowe ................................................................................................................................... 34
5. Testy odbiorcze.................................................................................................................................. 34
6. Dokumentacja powykonawcza .......................................................................................................... 35
Przygotowana przez:
Zatwierdzona przez:
Numer Normy.
Strona
ZN-02/TD S.A. - 07
Data
3/35
Wersja
2
1. Wstęp
1.1. Zakres rzeczowy normy
Norma dotyczy budowy sieci abonenckich wykonywanych z kabli
telekomunikacyjnych o żyłach miedzianych, zaprojektowanych wg normy zakładowej
ZN-02/TD S.A.-06.
Określenia związane są zawarte w normie ZN-02/TD S.A.-01.
1.2. Zakres stosowania normy
Ustalenia zawarte w normie należy stosować przy budowie poszczególnych
rodzajów sieci abonenckiej, stosownie do zakresu wg ZN-02/TD S.A.-06.
1.3. Podstawowe dokumenty
Podstawowy dokument, wg którego następuje realizacja rozwiązań
technicznych tych elementów sieci abonenckiej, dla których wg przepisów Prawa
budowlanego należy uzyskać pozwolenie na budowę, stanowi projekt budowlany.
Projekt budowlany powinien być opracowany m.in. dla zewnętrznych
fragmentów sieci abonenckiej realizowanej jako linie kablowe przebiegające w
kanalizacji kablowej lub bezpośrednio w ziemi lub jako linie kablowe nadziemne.
Projekt budowlany zostaje przekazany do realizacji po zakończeniu pełnej
procedury formalno-prawnej wymaganej zgodnie z przepisami prawa budowlanego.
Niezależnie od projektu budowlanego opracowywany jest projekt wykonawczy,
zawierający wszystkie niezbędne, szczegółowe rozwiązania i parametry w zakresie
szerszym niż projekt budowlany. Projekt wykonawczy zawiera również (ewentualnie
w formie osobnego tomu) rozwiązania w zakresie budowy tych części składowych
sieci abonenckiej, dla których nie musi być sporządzany projekt budowlany (dotyczy
to w szczególności odpowiedniego zakresu instalacji wewnątrzbudynkowych i
instalacji zewnętrznych). Szerzej problematyka ta jest omówiona w normie
ZN-02/TD S.A.-01.
Dokumentacja techniczna na budowę sieci abonenckich powinna być
przygotowana pod względem formatu wg normy ZN-02/TD S.A.-01.
Projekty budowlane i wykonawcze należy sporządzać w formie osobnych
tomów dla poszczególnych obiektów (budynki, zakłady, zespoły domów
jednorodzinnych itp.), w których budowana będzie sieć abonencka. W szczególności
zalecane jest, aby wykonywane były w oddzielnej, samodzielnej formie
dokumentacyjnej projekty dla sieci abonenckich wymagających uzyskania
pozwolenia na budowę.
Przy realizacji projektu jednostka prowadząca budowę powinna dysponować,
oprócz projektów budowlanych wraz z pozwoleniami na budowę oraz projektów
wykonawczych, kompletem dokumentów w postaci obowiązujących przepisów,
rozporządzeń, zarządzeń, wytycznych itp., których przestrzeganie jest obowiązujące.
Do obowiązujących dokumentów normatywnych zalicza się w szczególności normy
zakładowe Telefonii DIALOG S.A., Polskie Normy wprowadzone do stosowania
Rozporządzeniem odpowiednich ministrów resortowych oraz Rozporządzenia
Przygotowana przez:
Zatwierdzona przez:
Numer Normy.
Strona
ZN-02/TD S.A. - 07
Data
4/35
Wersja
2
Ministra Łączności dotyczące sieci telekomunikacyjnych budowanych na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.
Stosowanie szeregu dokumentów normatywnych, a w szczególności Polskich
Norm, opiera się na zasadzie dobrowolności. Również pożądane i pożyteczne jest
wykorzystywanie, na zasadzie dobrowolności, formalnie nie obowiązujących już norm
branżowych, w których zawarty jest szereg istotnych ustaleń i danych technicznych
dotyczących budowy sieci kablowych abonenckich. W normie ZN-02/TD S.A.-01
podano zestawienie tych dokumentów wraz z komentarzami.
Zagadnienia wspólne dotyczące budownictwa telekomunikacyjnego
(kwalifikacje personelu, instruktaż na stanowisku pracy, prace przygotowawcze,
zagadnienia bhp itp.) są zawarte również w normie ZN-02/TD S.A.-01.
1.4. Wymagania szczególne Telefonii DIALOG S.A. dotyczące
oznakowania miejsca prowadzenia prac budowlanych
1.4.1. Tablica informacyjna
Tablica informacyjna jest to metalowa tablica o formacie A-3 w kolorze białym,
na której znajduje się logo DIALOG oraz podstawowe informacje o inwestorze, pola do
wypełnienia o wykonawcy, kierowniku budowy i kierownika Biura Projektu.
Tablice informacyjne powinny być umieszczane na widocznych miejscach na
obszarze prowadzenia prac przez firmę wykonawczą.
Wymóg wykonania i umieszczania tablic informacyjnych powinien być
przekazany firmie wykonawczej w formie aneksu do umowy. Wymóg ten powinien
być skutecznie egzekwowany.
Koszty wykonania i instalacji tablic informacyjnych ponoszą wykonawcy w
ramach budżetu zadania.
1.4.2. Tabliczka certyfikacyjna
Tabliczka certyfikacyjna jest to metalowa tabliczka w kolorze złotym z napisem
“Linie telefoniczne w tym budynku obsługuje DIALOG oraz informacja o
TELECENTRUM 0801 12 15 18”.
Tabliczki certyfikacyjne mają być umieszczane w widocznym miejscu na
klatkach schodowych lub obiektach, w których Dialog ma swoje linie telefoniczne,
zarówno w budynkach mieszkalnych, jak i w przemysłowych i instytucjonalnych.
W obiektach, w których już działają linie telekomunikacyjne Dialogu, tabliczki
certyfikacyjne powinny być wykonane i zainstalowane na zlecenie Regionu. Dla
aktualnie prowadzonych prac budowlanych, jak i w wypadku nowych zadań,
instalacja tabliczek certyfikacyjnych powinna być realizowana przez firmy
wykonawcze w ramach budżetu zadania.
Tabliczki certyfikacyjne zamawia kierownik projektu w ramach budżetu
zadania w Departamencie Administracji.
Tabliczki certyfikacyjne są instalowane na stałe po zakończeniu prac
instalacyjnych.
Przygotowana przez:
Zatwierdzona przez:
Numer Normy.
Strona
ZN-02/TD S.A. - 07
Data
5/35
Wersja
2
2. Zasady budowy sieci abonenckiej
2.1. Zasady budowy sieci abonenckiej w obszarach o zabudowie
wielorodzinnej
2.1.1. Realizacja instalacji abonenckich w zakresie pionów instalacyjnych
2.1.1.1. Podstawowe zasady
W obszarach o zabudowie wielorodzinnej stosuje się w sieci abonenckiej
instalacje abonenckie wewnątrzbudynkowe lub zewnętrzne.
Instalacje wewnątrzbudynkowe znajdują zastosowanie w szczególności w
osiedlach mieszkaniowych budowanych systemem blokowym, a także w innych
budynkach, zwłaszcza wielokondygnacyjnych i wieloklatkowych.
Instalacje zewnętrzne stanowią rozwiązanie alternatywne dla sieci
wewnątrzbudynkowej w sytuacji, gdy wykonanie instalacji abonenckiej wewnątrz
budynku jest niemożliwe lub w znacznym stopniu utrudnione. Jest to bliżej określone
w normie ZN-02/TD S.A.-06.
Instalacje abonenckie wewnątrzbudynkowe wg powyższych ogólnych zasad
należy dla każdego obiektu realizować wg zatwierdzonego projektu wykonawczego,
wg systemów wykonania określonych w normie ZN-02/TD S.A.-06.
2.1.1.2. Materiały
Podstawowe materiały do wykonywania sieci abonenckich
wewnątrzbudynkowych należy stosować wg zatwierdzonego projektu technicznego i
aktualnej listy materiałów dopuszczonych do stosowania w Telefonii DIALOG S.A.
(ZN-02/TD S.A.-10).
•
Obudowy zakończeń kablowych wnętrzowe (skrzynki/puszki kablowe wnętrzowe)
Obudowy wnętrzowe stosuje się do wykonania punktów dystrybucyjnych (DP),
puszek przelotowo-odgałęźnych (B) na poszczególnych poziomach budynku (w
pionowych ciągach instalacyjnych).
Obudowy wnętrzowe mogą być wykonane ze stali, z tworzyw sztucznych lub z
aluminium, muszą być przystosowane do zamontowania zamków typu FAB oraz
powinny mieć trwale umieszczone logo DIALOG.
Obudowy wnętrzowe (skrzynki/puszki kablowe wnętrzowe) mają pojemności
10, 20, 30, 50, 70, 100 i 200 par.
•
Kable sieci abonenckiej (kable instalacyjne) dla pomieszczeń o wilgotności
względnej do 90%
W poszczególnych ciągach sieci wewnątrzbudynkowej abonenckiej (DP-B-PA)
o wilgotności względnej do 90%, a więc w większości instalacji budynkowych, stosuje
się kable typu YTKSY , o zalecanych pojemnościach (liczbie wiązek) od 1x4 do 53x2.
Kable YTKSY powinny mieć żyły o średnicy 0,5 mm.
Przygotowana przez:
Zatwierdzona przez:
Numer Normy.
Strona
ZN-02/TD S.A. - 07
Data
6/35
Wersja
2
Inne liczby wiązek (czwórek/par) niż określone wyżej i inne średnice żył mogą
być stosowane po uprzednim uzgodnieniu (przy budowie sieci abonenckiej należy
stosować typy kabli w poszczególnych ciągach ściśle wg projektu wykonawczego).
Kabel YTKSY jest to telekomunikacyjny (T) kabel (K) stacyjny (S) o żyłach
jednodrutowych w izolacji polwinitowej (Y) i powłoce polwinitowej (Y), produkowany
wg norm:
- PN-92/T-90320 Telekomunikacyjne kable stacyjne i zakończeniowe małej
częstotliwości, o izolacji i powłoce polwinitowej. Ogólne wymagania i
badania.
- PN-92/T-90321 Telekomunikacyjne kable stacyjne małej częstotliwości, o
izolacji i powłoce polwinitowej.
Budowa i własności kabli YTKSY są zgodne z wymaganiami
międzynarodowymi CEI 189/2.
Budowa kabli YTKSY:
a) żyły z miękkich drutów miedzianych wg PN-83/E-90150 Kable i przewody
elektryczne. Własności drutów miedzianych; druty nieocynowane lub
ocynowane (c), o średnicy 0,5 lub 0,8 mm,
b) izolacja - polwinitowa, jednobarwna lub dwubarwna,
c) wiązki - parowe, z wyjątkiem kabli 2 - parowych, które mają 1 czwórkę
gwiazdową,
d) obwój ośrodka - taśmy z materiału niehigroskopijnego (np. z estrofolu),
e) powłoka - polwinitowa.
Kable YTKSY mogą być stosowane w temperaturze otoczenia od – 40°C do
+70°C, w wilgotności względnej powietrza do 90%, natomiast temperatura, przy
której kable mogą być układane, wynosi od –15 °C do +50 °C.
Dopuszczalny promień zginania: 10 x średnica zewnętrzna kabla.
Kable YTKSY są produkowane o następujących liczbach wiązek (podano dla
średnicy żył 0,5 mm): 1x2, 1x4, 3x2, 4x2, 5x2, 6x2, 7x2, 10x2, 12x2, 14x2, 21x2,
28x2, 30x2, 35x2, 42x2, 48x2, 53x2.
Kable typu YTKSY są przeznaczone do łączenia między sobą urządzeń
telefonicznych, telegraficznych, teletransmisyjnych, a także innych urządzeń
służących do przetwarzania informacji.
Żyły, izolowane polwinitem, są skręcane w wiązki parowe (z wyjątkiem kabla
2-parowego, który, jak podano wyżej, zawiera 1 wiązkę gwiazdową). Odpowiednia
liczba wiązek jest skręcana warstwowo w ośrodek.
Rdzeń wielowiązkowy i warstwy wewnętrzne są owinięte tasiemką syntetyczną
o barwach:
- rdzeń - czerwona,
- I warstwa - niebieska,
- II warstwa - żółta.
Skręcany ośrodek jest owinięty jedną lub kilkoma taśmami z tworzywa.
Następnie jest nałożona zewnętrzna powłoka z polwinitu czarnego lub szarego. Pod
powłoką może być umieszczona cienka i mocna nitka lniana lub poliamidowa służąca
do rozrywania powłoki podczas prac instalacyjnych.
Żyły w kablu są wyróżnione za pomocą barwnej izolacji (tablica 1).
Przygotowana przez:
Zatwierdzona przez:
Numer Normy.
Strona
ZN-02/TD S.A. - 07
Data
Wersja
2
7/35
Przygotowana przez:
Numer Normy.
Zatwierdzona przez:
Strona
ZN-02/TD S.A. - 07
Data
8/35
Wersja
2
Tablica 1
Wyróżniające barwy izolacji żył w kablach YTKSY
Numer
kolejny
wiązki
1
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
żyła a
żyła b
2
biała
3
niebieska
pomarańczowa
zielona
brązowa
szara
niebieska
pomarańczowa
zielona
brązowa
szara
niebieska
pomarańczowa
zielona
brązowa
szara
niebieska
pomarańczowa
zielona
brązowa
szara
niebieska
pomarańczowa
zielona
brązowa
szara
niebieska
czerwona
czarna
żółta
biało-niebieska
czerwononiebieska
czarno-niebieska
pomarańczowa
zielona
brązowa
szara
Niebieska
Pomarańczowa
Zielona
Brązowa
Przygotowana przez:
Numer Normy.
Zatwierdzona przez:
Strona
ZN-02/TD S.A. - 07
Data
Wersja
2
Numer
kolejny
wiązki
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
żyła a
żółtoniebieska
białopomarańczowa
Czerwonopomarańczowa
czarnopomarańczowa
żyła b
Szara
Niebieska
Pomarańczowa
Zielona
Brązowa
Szara
Niebieska
Pomarańczowa
Zielona
Brązowa
Szara
Niebieska
Pomarańczowa
Zielona
Brązowa
Szara
Niebieska
Pomarańczowa
Zielona
Przykładowo, na rys.1 został przedstawiony profil kabla YTKSY 35x2.
9/35
Przygotowana przez:
Numer Normy.
Zatwierdzona przez:
Strona
10/35
ZN-02/TD S.A. - 07
Data
Wersja
2
Rys.1. Profil kabla YTKSY 35x2
Kable typu YTKSY charakteryzują się następującymi własnościami
elektrycznymi:
- maksymalna rezystancja pętli żył 0,5 mm w temperaturze 200C wynosi
185,6 Ω/km, a żył 0,8 mm - 75 Ω/km,
- minimalna rezystancja izolacji w temperaturze 20 ± 5 °C wynosi 500
MΩ•km,
- Pojemność skuteczna C par w gotowym kablu wynosi 120 nF/km (wartość
średnia wynosi 95 nF/km dla żył 0,5 mm i 90 nF/km dla żył 0,8 mm,
- Asymetria pojemności dla odcinka 500 m osiąga maks. 400 pF dla 90% i
500 pF
dla 10% pomiarów.
- Odporność na napięcie probiercze przyłożone przez 1 minutę pomiędzy
żyły 0,5 mm wynosi co najmniej: 1500V (napięcie stałe) lub 1000 V
(napięcie przemienne). Dla żył 0,8 mm odpowiednio: 2250 V i 1500 V.
- Tłumienność falowa jednostkowa toru w temperaturze 20 °C, przy f=800
Hz wynosi: - dla żył 0,5 mm α = 1,85 dB/km, a dla żył 0,8 mm
α = 1,13 dB/km.
W tablicy 2 podano podstawowe cechy konstrukcyjne kabli YTKSY.
Tablica 2
Podstawowe cechy konstrukcyjne kabli YTKSY
Liczba
wiązek
1
Minimalna
grubość
powłoki
mm
2
Znamionowa Orientacyjna
średnica
masa
zewnętrzna
mm
kg/km
3
4
Długość
odcinka
m
5
Numer
bębna
(wielkość)
6
Przygotowana przez:
Numer Normy.
Zatwierdzona przez:
Strona
11/35
ZN-02/TD S.A. - 07
Data
Wersja
2
Liczba
wiązek
1x2x0,5 (c)
1x4x0,5 (c)
3x2x0,5 (c)
4x2x0,5 (c)
5x2x0,5 (c)
6x2x0,5 (c)
7x2x0,5 (c)
10x2x0,5 (c)
12x2x0,5 (c)
14x2x0,5 (c)
21x2x0,5 (c)
28x2x0,5 (c)
30x2x0,5 (c)
35x2x0,5 (c)
42x2x0,5 (c)
48x2x0,5 (c)
53x2x0,5 (c)
Minimalna Znamionowa Orientacyjna
Długość
grubość
średnica
masa
odcinka
powłoki
zewnętrzna
mm
mm
kg/km
m
0,8
4,0
16,5
500
0,8
4,4
22,3
500
0,8
5,4
30,7
500
0,8
5,8
37,0
500
0,8
6,2
44,0
500
0,9
6,8
53,0
500
0,9
6,9
55,0
500
0,9
8,4
78,0
500
0,9
8,7
89,0
500
0,9
9,0
100,0
500
1,0
10,3
142,0
500
1,0
12,0
188,0
500
1,0
12,4
200,0
500
1,1
12,8
225,0
500
1,1
13,4
262,6
500
1,1
15,0
300,2
500
1,1
15,4
326,6
500
(c) – dodatkowe oznaczenie dla żył ocynowanych
Numer
bębna
(wielkość)
krążki, 6
krążki, 6
krążki, 6
6
6
6
6
6
6
6
6
8
8
8
8
10
10
Wielkości bębnów w tablicy 2 podano wg PN-76/O-79353 Opakowania
transportowe drewniane. Bębny do kabli i przewodów.
Zgodnie z powyższą normą średnice tarcz głównych wynoszą:
- bęben nr 6 - 630 mm,
- bęben nr 8 - 800 mm,
- bęben nr 10 - 1000 mm.
Pakowanie kabli YTKSY: krążki, bębny drewniane, z zastosowaniem
szczelnego zakończenia odcinków fabrykacyjnych za pomocą kapturków
termokurczliwych.
• Kable sieci abonenckiej (kable instalacyjne) dla pomieszczeń o wilgotności
względnej przekraczającej 90%
W pomieszczeniach o wilgotności względnej przekraczającej 90% stosuje się
przewody i kable w izolacji polietylenowej. Stosowanie tego rodzaju kabli jest w
praktyce konieczne w stosunkowo nielicznych instalacjach abonenckich
wykonywanych w pomieszczeniach o bardzo dużej (przekraczającej 90%)
wilgotności. Instalację, a w szczególności dobór kabli, należy stosować ściśle wg
zatwierdzonego projektu wykonawczego, z kabli podanych w tym projekcie.
Na kablach powinien być umieszczony napis Telefonia DIALOG S.A..
• Łączniki żył
Przygotowana przez:
Numer Normy.
Zatwierdzona przez:
Strona
ZN-02/TD S.A. - 07
Data
12/35
Wersja
2
W sieci kablowej abonenckiej stosuje się łączniki żył kablowych (ŁŻ) 1-żyłowe
(pojedyncze - ŁŻj) i wielożyłowe (modułowe - ŁŻw), uszczelnione (Łżu). Przy
budowie sieci abonenckiej należy stosować rodzaje łączników wg zatwierdzonego
projektu wykonawczego.
Łączniki żył podano (przykładowo) w tablicy 3.
Tablica 3
Łączniki żył kablowych, 1-żyłowe (ŁŻ1) i wielożyłowe, modułowe (ŁŻm), uszczelnione
Lp.
1
Nazwa materiału
Łącznik ŁŻ1p (jednożyłowy,
prosty)
2
Łącznik ŁŻ10 (odgałęźny)
3
Łącznik ŁŻm10 (modułowy,
10-parowy, prosty)
4
Łącznik ŁŻm10
(jw. odgałęźny)
5
Łącznik ŁŻm20 (20-parowy)
6
Łącznik ŁŻm20 (odgałęźny)
Typ
UY2
Tel-Splice
23 i 23YF
UR2
Tel-Splice
równoległy
9700-10-C
AMPSTACK 10
9700-10-C
AMPSTACK 10
odgałęźny
9700-20-C
AMPSTACK 20
AMPSTACK 20
odgałęźny
• Osłony złączowe
Osłony złączowe należy stosować wg zatwierdzonego projektu technicznego.
Przykładowo, mogą to być osłony termokurczliwe (przelotowe i odgałęźne), a także
osłony typu ICSA - owijane na zimno (również przelotowe i odgałęźne).
• Łączówki, głowice
Łączówki i głowice należy stosować w sieci abonenckiej wg zatwierdzonego projektu
wykonawczego. Przewiduje się stosowanie łączówek kablowych oraz zespołów
łączówkowych (głowic) producentów według aktualnej listy materiałów
dopuszczonych do stosowania w Telefonii DIALOG S.A (ZN-02/TD S.A.-10)
(podstawową osłoną dla instalacji pionowych są korytka elektroinstalacyjne)
Jako osłony w szczególności stosuje się elementy podane w normie
ZN-02/TD S.A.-06.
Przygotowana przez:
Zatwierdzona przez:
Numer Normy.
Strona
ZN-02/TD S.A. - 07
Data
13/35
Wersja
2
• Korytka osłonowe
Korytka osłonowe (korytka kablowe, listwy montażowe) stosuje się przy
okablowaniu poziomym klatek schodowych i korytarzy, dla doprowadzenia kabli
instalacyjnych małoparowych (z reguły YTKSY 1x4) z puszek przelotowoodgałęźnych B do puszek abonenckich PA. Na pewnych odcinkach, np. gdy puszki B
rozmieszczane są na co drugim piętrze, korytka osłonowe mogą na krótkich
odcinkach przebiegać również pionowo. Montowanie korytek należy przeprowadzać
w miejscach określonych w zatwierdzonym projekcie wykonawczym.
Należy stosować korytka osłonowe z materiałów termoplastycznych
trudnopalnych.
W szczególności znajdują zastosowanie korytka osłonowe wg normy
ZN-02/TD S.A-06.
• Akcesoria
Przy wykonywaniu instalacji abonenckich wewnątrzbudynkowych stosuje się
różnego rodzaju akcesoria instalacyjne, a w szczególności:
- złączki i kształtki ,
- uchwyty metalowe,
- kołki,
- wkręty,
- opaski mocujące kabel,
- kleje do mocowania małoparowych kabli instalacyjnych.
W szczególności znajdują zastosowanie akcesoria określone w normie
zakładowej ZN-02/TD S.A.-06.
Akcesoria należy stosować wg zatwierdzonego projektu wykonawczego,
dostarczone przez producentów określonych w tym projekcie.
• Materiały budowlane
W zależności od potrzeb, przy wykonywaniu instalacji abonenckich stosowane
są materiały budowlane, takie jak np. cement, piasek, gips, pianka montażowa itp.
2.1.1.3. Narzędzia
Przy wykonywaniu instalacji wewnątrzbudynkowych, w tym pionów
instalacyjnych, znajdują zastosowanie narzędzia podstawowe (standardowe) i
specjalistyczne do wykonywania otworów w ścianach, mocowania kabli i osłon oraz
skrzynek (puszek) kablowych, łączenia kabli itp.
Przykładowo można wymienić następujące narzędzia (sprzęt standardowy i
specjalistyczny):
1) Drabina spełniająca wymagania BHP.
2) Komplet podstawowych narzędzi jak młotki, przebijaki itp.
3) Wiertarka udarowa o zastosowaniu uniwersalnym, wraz z odpowiednimi
przystawkami, przystosowana do wiercenia otworów w murach i różnego
rodzaju twardych konstrukcjach (podstawowe wymagania: średnice wierteł
zwykłych i widiowych do 25 mm, pobór mocy od 450 W do 750 W).
Przygotowana przez:
Zatwierdzona przez:
Numer Normy.
Strona
ZN-02/TD S.A. - 07
Data
14/35
Wersja
2
4) Pistolet do wstrzeliwania kołków, przeznaczony w szczególności do
instalowania korytek i uchwytów do kabli, mocowania wsporników,
skrzynek, puszek itp.
5) Palnik gazowy z zaworem głównym do otwierania, zamykania i regulacji
płomienia oraz z zaworem dźwigniowym do włączania przepływu gazu
ustalonego zaworem głównym. Powinna istnieć możliwość regulacji
płomienia na całkowitą długość ok. 30 cm z żółtą częścią płomienia ok.
10 cm. Palnik znajduje zastosowanie przy wszelkich pracach
wymagających podgrzewania.
6) Butla do gazu na gazy płynne nieagresywne korozyjnie, dla których
nadciśnienie próbne nie przekracza 3 MPa.
7) Dmuchawa gorącego powietrza stosowana np. do obkurczania rur
termokurczliwych.
8) Spawarka elektryczna stacjonarna, umożliwiająca łączenie przez spawanie
lub napawanie elementów stalowych o grubości do 6 mm, zasilana z sieci
380 V/50 Hz lub 220 V/50 Hz.
9) Spawarka elektryczna polowa, umożliwiająca łączenie przez spawanie
elementów stalowych (kształtowników, rur itp.) o grubości do 3 mm,
zasilana z sieci 220 V/50 Hz, o masie umożliwiającej przenoszenie jej
przez jednego montera wykorzystującego uchwyty wbudowane w
spawarkę.
10) Młot wyburzeniowy spalinowy, przeznaczony w szczególności do
wiercenia i kruszenia betonu.
11) Młot wibracyjny do wbijania uziomów (udarowy), z napędem
elektrycznym.
12) Krążkarka kablowa, stosowana do odwijania kabla z bębnów i formowania
w kręgi.
13) Narzędzie do zaciskania łączników żył pojedynczych, umożliwiające
ucięcie izolowanych żył kablowych za pomocą ostrych krawędzi tnących
oraz zaciśnięcie łącznika za pomocą gładkich płaszczyzn (zaciskanie
łącznika pojedynczego narzędziem zaciskowym powinno być możliwe przy
użyciu siły ręcznej nie większej niż 120 N).
14) Narzędzie do zaciskania łączników żył modułowych typu MS2
hydrauliczne, umożliwiające zaciskanie łączników modułowych MS2 10- i
25-parowych (zaciskanie łącznika modułowego narzędziem zaciskowym
powinno być możliwe przy użyciu siły ręcznej nie większej niż 200 N).
15) Narzędzie do zaciskania łączników żył modułowych typu MS2
mechaniczne, umożliwiające zaciśnięcie łączników 10-parowych serii 9700
(przy użyciu siły ręcznej nie większej niż 200N).
16) Narzędzie do zaciskania łączników żył modułowych typu U 710
mechaniczne, umożliwiające zaciśnięcie łączników 5-, 10-, 20- i 25parowych (przy użyciu siły ręcznej nie większej niż 200 N).
17) Nożyce ręczne do przecinania kabli o żyłach miedzianych w powłokach
polietylenowych i polwinitowych.
18) Przyrząd do zdejmowania izolacji żył w powłokach termoplastycznych i
cięcia żył.
Przygotowana przez:
Zatwierdzona przez:
Numer Normy.
Strona
ZN-02/TD S.A. - 07
Data
15/35
Wersja
2
2.1.1.4. Wykonanie instalacji wewnątrzbudynkowej
Ze względu na różnorodność rozwiązań konstrukcyjnych budynków i ich
wzajemnego usytuowania instalacja abonencka wykonywana jest wg rozwiązań
indywidualnych, dostosowanych do konkretnych budynków. Konkretna instalacja
powinna być wykonywana ściśle wg zatwierdzonego projektu wykonawczego.
Ewentualne konieczne korekty i zmiany w stosunku do zatwierdzonego
projektu wykonawczego mogą być uwzględnione jedynie po uprzednim
wprowadzeniu przez projektanta zmian w dokumentacji w trybie nadzoru autorskiego
i po dokonaniu wymaganych, zgodnie z obowiązującą procedurą, wpisów w
dzienniku budowy.
Przykłady wykonywania instalacji w różnego typu obiektach (budynkach) są
szczegółowo podane w normie zakładowej ZN-02/TD S.A.-06.
Wg ogólnych, obowiązujących zasad, kabel rozdzielczy sieci dostępowej
powinien kończyć się głowicą umieszczoną w punkcie dystrybucyjnym (DP), z reguły
w piwnicy budynku.
W większych budynkach, jak np. wieżowce o wielu klatkach schodowych, w
piwnicy budynku umieszczone jest złącze rozdzielcze (przy wlocie kabla do
budynku), z którego rozprowadzane są osobne kable do poszczególnych punktów
dystrybucyjnych, których może być kilka (na ogół 2 lub 3). Odcinki kabli od złącza
rozdzielczego do punktów dystrybucyjnych stanowią ostatnie ogniwo sieci
dostępowej rozdzielczej. Tym niemniej celowe jest uwzględnienie wykonania tych
odcinków w ramach realizacji sieci instalacyjnej wewnątrzbudynkowej, powinny być
one zatem ujęte w projekcie wykonawczym instalacji wewnątrzbudynkowej. Odcinki
tych kabli na całym przebiegu od złącza rozdzielczego do punktu dystrybucyjnego
powinny być osłonięte korytkami kablowymi lub osłonami rurowymi, mocowanymi do
ściany za pomocą uchwytów metalowych, kołków i wkrętów rozmieszczanych w
odległości nie większej niż 40 cm. Również złącze kablowe powinno być osłonięte i
zabezpieczone przed dostępem osób nieuprawnionych w sposób określony w
projekcie wykonawczym.
Wprowadzenie kabla rozdzielczego do budynku powinno być wykonane z
uwzględnieniem tzw. przerwy gazowej, ewentualnie w rurze (rurach), lecz przy
zastosowaniu skutecznego gazowego uszczelnienia wlotu do budynku, stosownie do
szczegółowych rozwiązań w tym zakresie określonych jednoznacznie w projekcie
technicznym.
Piony instalacyjne pomiędzy punktami dystrybucyjnymi (DP) a puszkami
przelotowo - odgałęźnymi (B) wykonywane są w korytkach elektroinstalacyjnych lub
rurach RVS. Korytka elektroinstalacyjne lub rury RVS powinny być wprowadzone do
skrzynek/puszek na głębokość ok. 1 cm.
Przy kształtowaniu przebiegu instalacji należy stosować odpowiednie złączki i
kształtki. Należy przestrzegać zasady, aby do skrzynek/puszek wprowadzane były
korytka/rury , a nie złączki.
Skrzynki/puszki kablowe powinny być instalowane na wysokości minimum
2 m, licząc od poziomu kondygnacji do dolnej płaszczyzny obudowy kablowej.
Przy wykonywaniu przewiertów przez ściany korytka/rury osłonowe należy
wprowadzać w otwór na głębokość około 2 cm. W otworze przepustowym nie należy
umieszczać rurki przepustowej. Wprowadzone do otworu korytko/rura powinno być
Przygotowana przez:
Zatwierdzona przez:
Numer Normy.
Strona
ZN-02/TD S.A. - 07
Data
16/35
Wersja
2
umocowane i uszczelnione pianką montażową lub gipsem, natomiast przewierty na
poziomie piwnic powinny być tak wykonane, aby gwarantowały izolację przed
przenikaniem wilgoci.
Doprowadzenia kabli abonenckich na odcinkach od puszek przelotowoodgałęźnych (B) do puszek abonenckich (PA) wykonywane są (kablami YTKSY 1x4)
w czasie budowy sieci wewnątrzbudynkowej tylko do realizowanych na podstawie
zawartych umów lokalizacji abonenckich. Kable te muszą być osłonięte na całym
przebiegu listwami osłonowymi (korytkami kablowymi). Kable oraz listwy osłonowe
mogą być mocowane do ściany za pomocą uchwytów lub za pomocą specjalnego
kleju i powinny przebiegać (klatki schodowe, korytarze) na wysokości minimum 2 m
od podłogi.
Zaleca się, aby dla tych mieszkań, w których nie jest przewidywana (chwilowo)
lokalizacja stacji abonenckiej, przewidywać pozostawienie w puszkach B po 0,5 m
zapasu kabla instalacyjnego.
Puszki abonenckie niekiedy mogą nie być stosowane, jeśli przebieg rurki lub
listwy osłonowej umożliwia doprowadzenie kabla abonenckiego wprost do gniazdka
abonenckiego.
Puszka abonencka jest instalowana bezpośrednio w pomieszczeniu abonenta
lub w bezpośrednim sąsiedztwie.
Dopuszcza się, w zależności od przebiegu kabla instalacyjnego do
pomieszczenia abonenta, umieszczanie większej liczby puszek abonenckich, np.
dwóch; jedna puszka pełni wówczas rolę puszki przelotowej, druga - końcowej.
W wypadku lokalizacji abonenckich zlokalizowanych w bezpośrednim
sąsiedztwie punktów dystrybucyjnych (DP) kable instalacyjne do poszczególnych
abonentów mogą być prowadzone wprost z poszczególnych punktów
dystrybucyjnych, bez pośrednictwa puszek przelotowo-odgałęźnych (B).
2.1.1.5. Wykorzystanie istniejących instalacji wewnątrzbudynkowych
Należy mieć na uwadze, że w wielu budynkach, szczególnie starszych, istnieją
instalacje telefoniczne stanowiące integralną część ich standardowego wyposażenia.
Instalacje te były zaprojektowane i wykonane wg odmiennych zasad od
obowiązujących w Telefonii DIALOG S.A. Generalnie przyjmuje się, że instalacje te
nie są wykorzystywane do podłączania stacji abonenckich klientów Telefonii DIALOG
S.A. Odstępstwa od tej zasady mogą być dopuszczane wyjątkowo i zawsze powinny
być na etapie sporządzania projektu wykonawczego uzgodnione z upoważnionym
przedstawicielem Telefonii DIALOG S.A.
2.1.2. Wykonanie przyłączy abonenckich
Przyłącze abonenckie (telekomunikacyjne) jest szczegółowo określone w
normie zakładowej ZN-02/TD S.A.-06.
Przy realizacji projektu wykonawczego w zakresie przyłączy abonenckich i
związanych z nimi instalacji wewnątrzbudynkowych należy uwzględniać w
szczególności następujące wymagania:
• Lokalizacja ciągów instalacyjnych powinna zapewniać łatwy dostęp do skrzynek i
puszek kablowych, bezpieczeństwo instalacji (zminimalizowanie możliwości
Przygotowana przez:
Numer Normy.
Zatwierdzona przez:
Strona
ZN-02/TD S.A. - 07
Data
17/35
Wersja
2
•
•
•
•
uszkodzeń mechanicznych i prób włamaniowych) oraz powinna uwzględniać
zalecenia właściciela budynku.
Korytka kablowe osłaniające ciągi kablowe poziome powinny być usytuowane na
wysokości minimum 2 m od podłogi.
Puszki przelotowo-odgałęźne (B) powinny być usytuowane w miejscach
umożliwiających dogodne odprowadzenie ciągów poziomych (i niekiedy
pionowych) do abonentów.
W sytuacjach, gdy instalacja sieci abonenckiej realizowana jest częściowo na
zewnętrznych ścianach budynków, kable do wysokości 2,5 m od poziomu gruntu
powinny być instalowane w rurach osłonowych, przy czym powinny być one
dostosowane do instalowania na przestrzeniach otwartych (rury gładkościenne
czarne mocowane za pomocą uchwytów dostarczanych wraz z rurami przez
producenta).
W punktach dystrybucyjnych (DP) oraz w punktach przelotowo-odgałęźnych (B)
wszystkie pary kablowe powinny być ponumerowane.
Jeżeli podczas budowy przyłączy abonenckich będzie zachodzić
konieczność zmian w wykonawstwie w stosunku do zatwierdzonego projektu
wykonawczego, zmiany takie powinny być wprowadzone wyłącznie w trybie
określonym w p. 2.1.1.4.
2.2. Zasady budowy sieci abonenckiej podziemnej w obszarach o
zabudowie jednorodzinnej
2.2.1. Zaciąganie kabli do doprowadzeń abonenckich
2.2.1.1. Kanalizacja kablowa
Przy realizacji doprowadzeń kablowych sieci abonenckiej do poszczególnych
budynków na obszarach zabudowy jednorodzinnej jest wykorzystywana kanalizacja
kablowa wg zasad określonych w normie dotyczącej projektowania sieci abonenckich
– ZN-02/TD S.A.-06.
W miejscach odgałęzień do poszczególnych budynków instaluje się na ogół
odgałęźniki kanalizacyjne, co pozwala na rezygnację z budowy studni odgałęźnych.
W zależności od potrzeb stosuje się odgałęźniki pojedyncze lub podwójne,
jednostronne (rys. 2).
Y - pojedynczy jednostronny "raz w przód"
Przygotowana przez:
Numer Normy.
Zatwierdzona przez:
Strona
ZN-02/TD S.A. - 07
Data
18/35
Wersja
2
YD - podwójny jednostronny "dwa razy w przód"
Rys. 2. Odgałęźniki kanalizacyjne
Odgałęźniki są dostosowane do średnic rur:
- na ciągu głównym 110 mm,
- na ciągu odgałęźnym 50 mm i 40 mm.
Zasadą jest przedłużanie kanalizacji od odgałęźnika do granicy działki posesji i
prowadzenie do budynku abonenckiego od ogrodzenia przez teren posesji kabla
ziemnego.
Zasadą jest również instalowanie odgałęźników przy działkach, na których nie
ma jeszcze zabudowy lub gdy w chwili obecnej nie będzie instalowana w danym
budynku stacja telefoniczna.
Jeżeli z warunków realizacji projektu wykonawczego wynika, że kabel
abonencki łączący punkt dystrybucyjny (DP) ze stacją abonencką będzie
doprowadzony w rurze kanalizacyjnej (osłonowej) poza odgałęźnik aż do ściany
budynku abonenckiego, należy stosować wprowadzenie kabla do budynku z
zastosowaniem przerwy gazowej lub wprowadzić rurę do budynku z zastosowaniem
skutecznych uszczelnień, stosownie do rozwiązań określonych w projekcie
technicznym.
Kanalizacja kablowa powinna być układana na głębokości minimum 0,6 m.
Odległość między sąsiednimi studniami nie może przekraczać 120 m.
Budowę lub rozbudowę kanalizacji kablowej dla potrzeb kablowej sieci
abonenckiej w obszarach zabudowy abonenckiej należy realizować wg
zatwierdzonego projektu budowlanego i wykonawczego. W wypadku zaistnienia
konieczności zmian w stosunku do zatwierdzonej dokumentacji obowiązuje tryb
określony w p. 2.1.1.4.
2.2.1.2. Posadowienie słupków kablowych
W rozwiązaniach sieci abonenckiej podziemnej na obszarach zabudowy
jednorodzinnej punkty dystrybucyjne (DP), obejmujące zgrupowanie kilku lub
kilkunastu sąsiadujących budynków, są lokalizowane z reguły w słupkach kablowych.
W wypadku przewidzianego w dokumentacji umieszczenia słupka kablowego
na odcinku kabla abonenckiego między odgałęźnikiem a budynkiem abonenckim
stosuje się sposób montażu słupka podany przykładowo na rys. 3.
Słupki należy ustawiać wg lokalizacji określonej w zatwierdzonym projekcie
budowlanym. Zmiany w tym zakresie są dozwolone jedynie wg procedury określonej
w p. 2.1.1.4.
Przygotowana przez:
Numer Normy.
Strona
19/35
ZN-02/TD S.A. - 07
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
2
Rys.3. Sposób montażu słupka kablowego połączonego z odgałęźnikiem rurowym
2.2.1.3. Zasady zaciągania kabli
Przewidziane do zaciągnięcia odcinki kabli abonenckich od studni kablowej do
budynków abonenckich nie powinny w zasadzie przekraczać 80 m, z tym że w
uzasadnionych wypadkach dopuszcza się odcinki dłuższe, rzędu 100 ÷ 120 m.
Zaleca się, aby średnia długość sieci abonenckiej wyprowadzanej z jednego
słupka nie przekraczała 100 m i aby słupki kablowe obsługiwały nie więcej niż 10
potencjalnych lokalizacji abonenckich i nie mniej niż 8 wskazanych do podłączenia
(przy małej gęstości lokalizacji abonenckich stosuje się zwielokrotnienie głowic
abonenckich - do maksymalnie 3).
Przykładowe rozlokowanie zaciąganych odcinków (3 odcinki kabla
abonenckiego - we wspólnym otworze na odcinku kanalizacji S1 - S2) przedstawiono
na rys. 4.
3
3
2
3
2
2
S1
S2
1
1
1
1 - odgałęźnik kanalizacyjny (odgałęźnik rurowy)
2 - odcinek rury ochronnej lub kabel ziemny
3 - budynek abonenta
Rys. 4. Typowy (przykładowy) układ wykorzystania kanalizacji rozdzielczej do
rozprowadzenia kabli abonenckich
Pomiędzy studniami nie powinno być więcej niż 4 odgałęźniki, przy czym dwa
odgałęźniki skierowane do studni 1 i dwa do drugiej. Przypadek wg rys.4 jest
Przygotowana przez:
Numer Normy.
Strona
ZN-02/TD S.A. - 07
Zatwierdzona przez:
Data
20/35
Wersja
2
przewidziany dla odejść < 30 par. Dla odejść > 30 par dopuszczalne są tylko dwa
odgałęźniki.
Kable abonenckie należy zaciągać w kierunku od budynku abonenckiego
poprzez odgałęźnik w stronę studni kablowej, jak to przedstawiono na rys. 5.
instalacje do mieszkań konkretnych abonentów
zostaną wykonane w II etapie
instalacje pionów do wykonania w pierwszym etapie
Pion
Pion
Piwnica
złącze rozgałęźne
Pion
kabel rozdzielczy w rurce osłonowej
RVS φ 47mm niepalnej
kabel rozdzielczy w rurce osłonowej
RVS φ 47mm niepalnej
złącze rozgałęźne
Uwaga !
Prowadzenie instalacji i sposób rozszycia kabli w poszczególnych pionach przeprowadzać
w ten sam sposób, jak w przypadku budynku jednoklatkowego.
Rys. 5. Zasada zaciągania kabli abonenckich
Z reguły na odcinku DP - granica działki abonenta kabel abonencki jest
zaciągany do kanalizacji, natomiast na odcinku od granicy działki (za
odgałęźnikiem)do budynku - układany bezpośrednio w ziemi.
W kanalizacji kablowej i na odcinkach przebiegu doziemnego należy stosować
kable wg zatwierdzonego projektu wykonawczego.
W wypadku konieczności uzasadnionych w trakcie budowy odstępstw od
projektu budowlanego i wykonawczego obowiązuje procedura wg p. 2.1.1.4.
2.2.2. Układanie kabli doziemnych
W sieci abonenckiej w obszarach zabudowy jednorodzinnej mogą występować
krótkie odcinki kabli układanych bezpośrednio w ziemi na odcinkach od odgałęźnika
usytuowanego przy granicy terenu stanowiącego własność abonenta do budynku.
Kable układać należy na głębokości i wg przebiegu określonego w
zatwierdzonym projekcie budowlanym, a ewentualnych uzasadnionych odstępstw od
dokumentacji dokonywać wyłącznie zgodnie z procedurą wg p. 2.1.1.4.
Przy układaniu kabli należy stosować w odpowiednim zakresie zasady, a w
szczególności technologię robót, określone w normie dotyczącej budowy kabli o
żyłach miedzianych w sieci dostępowej – ZN-02/TD S.A.-05.
W szczególności należy mieć na uwadze, że stosownie do danych zawartych
w Rozporządzeniu Ministra Łączności z dn. 4.09.1997 r., podanych w załączniku nr
Przygotowana przez:
Zatwierdzona przez:
Numer Normy.
Strona
ZN-02/TD S.A. - 07
Data
21/35
Wersja
2
40 Wymagania techniczne i eksploatacyjne dla telekomunikacyjnych kabli
miejscowych, kable nieopancerzone mogą być układane bezpośrednio w ziemi na
terenach o małym zagrożeniu uszkodzeniami mechanicznymi.
Tereny posesji prywatnych na obszarach zabudowy jednorodzinnej są z reguły
uważane za spełniające powyższy warunek.
Wprowadzenie kabla do budynku powinno być wykonane wg zasad
określonych w p. 2.2.1.1.
W niektórych wypadkach, np. ze względu na usytuowanie budynku lub z
innych powodów, w dokumentacji technicznej przewiduje się doprowadzenie
przyłączeniowego kabla abonenckiego w rurze ochronnej bezpośrednio od
odgałęźnika do budynku, bez przebiegu kabla bezpośrednio w ziemi. Obowiązują
wówczas zasady budowy wg p. 2.2.1.
W wypadku przewidzianego w projekcie wykonawczym wprowadzenia kabla
na zewnętrzną ścianę budynku, kabel do wysokości 2,5 m powinien być
zabezpieczony rurą osłonową spełniającą wymagania podane w p. 2.1.2.
Rura osłonowa powinna być umieszczona w gruncie na takiej głębokości, aby
kabel był osłonięty na całym odcinku usytuowania na głębokości mniejszej od
normatywnej.
Jeżeli kabel jest wyprowadzony na zewnętrzną ścianę budynku na niewielką
wysokość, np. 0,5 m, i na tej wysokości wprowadzony do budynku, powinien być na
całym odcinku przebiegu po ścianie zewnętrznej osłonięty rurą spełniającą
wymagania wg p. 2.1.2, sięgającą w głąb gruntu zgodnie z zasadą podaną wyżej.
Ze względu na krótkie odcinki kabli układanych bezpośrednio w ziemi, wykopy
dla kabli sieci abonenckiej wykonywane są z reguły ręcznie, z uwzględnieniem
rekultywacji gruntu wg wskazań właściciela posesji. W wypadku napotkania w
wykopie urządzeń uzbrojenia podziemnego nie podanych w dokumentacji
technicznej obowiązuje procedura postępowania określona w normie
ZN-02/TD S.A.-01.
W sposób szczególny należy zwracać uwagę na istniejące doprowadzenia do
budynku instalacji gazowej. W razie stwierdzenia w wykopie obecności gazu, wykop
należy natychmiast opuścić, zabezpieczyć barierami lub odgradzającymi taśmami
ostrzegawczymi i bezzwłocznie zgłosić pojawienie się gazu właściwym terenowo
służbom gazownictwa. Prace przy układaniu kabla mogą być wznowione dopiero po
usunięciu przyczyn awarii i stwierdzeniu, że gaz się już nie ulatnia.
Przy wykonywaniu wykopu należy również zwracać uwagę na inne instalacje
podziemne, a w szczególności na mogące przebiegać na niewielkiej głębokości
kablowe przyłącza elektroenergetyczne.
W wypadku koniecznych w trakcie budowy zmian w stosunku do
zatwierdzonego projektu budowlanego i wykonawczego, np. odcinkowych zmian
usytuowania trasy kabla na terenie posesji, obowiązuje procedura postępowania
określona w p. 2.1.1.4.
2.2.3. Wykonanie instalacji wewnątrz budynku
Instalacja wewnątrz budynku abonenta powinna być wykonana zgodnie z
zasadami określonymi w normie zakładowej ZN-02/TD S.A.-06 oraz wg
zatwierdzonego projektu technicznego.
Przygotowana przez:
Zatwierdzona przez:
Numer Normy.
Strona
ZN-02/TD S.A. - 07
Data
22/35
Wersja
2
Odstępstwa w stosunku do zatwierdzonego projektu wykonawczego,
dotyczące przebiegu instalacji wewnątrzbudynkowej, a w szczególności dotyczące
lokalizacji gniazdka abonenckiego wg życzeń i wskazań abonenta, są dozwolone bez
obowiązku spełnienia procedury określonej w p. 2.1.1.4, jednakże pod warunkiem
uwzględnienia wprowadzonych zmian w dokumentacji powykonawczej i dokonania
odpowiednich zapisów w tym zakresie w dzienniku budowy.
W wypadku wykorzystywania istniejących instalacji abonenckich
wewnątrzbudynkowych dla potrzeb zakładanej stacji abonenckiej włączanej do
struktury sieciowej Telefonii DIALOG S.A. obowiązuje procedura wg p. 2.1.1.5.
2.3. Zasady budowy sieci abonenckiej nadziemnej w obszarach o
zabudowie jednorodzinnej
2.3.1. Posadowienie słupów
2.3.1.1. Zasady ogólne
Instalacje abonenckie nadziemne są przewidziane do stosowania, jako
dozwolone rozwiązanie alternatywne w stosunku do sieci podziemnej
(kanalizacyjnej), wyłącznie na obszarach o niskiej koncentracji abonentów i o niskim
przewidywanym stopniu rozwoju sieci. Są to zatem z reguły obszary wiejskie,
obszary o rozproszonej zabudowie jednorodzinnej, pojedyncze lokalizacje
abonentów prywatnych usytuowane w znacznym oddaleniu od skupiska głównego.
W powyższych wypadkach mogą występować potrzeby w zakresie budowy
linii nadziemnych z kablami samonośnymi o długości np. kilkuset metrów.
W rozwiązaniach wykorzystujących linie kablowe nadziemne punkt
dystrybucyjny (DP) znajduje się z reguły na słupie i jest zrealizowany jako obudowa
kablowa wykonana w postaci skrzynki kablowej słupowej. W zależności od
rozwiązania projektowego punkt dystrybucyjny może być zrealizowany także jako
słupek kablowy lub jako skrzynka kablowa ścienna (w zewnętrznej ścianie budynku).
Przy budowie abonenckiej linii kablowej nadziemnej należy stosować w
odpowiednim zakresie materiały, narzędzia i metody wg normy dotyczącej budowy
sieci dostępowych z kabli o żyłach miedzianych – ZN-02/TD S.A.- 05.
2.3.1.2. Elementy linii nadziemnej
• Słupy
Na odcinkach linii abonenckich należy stosować słupy przewidywane w normie
ZN-02/TD S.A.-05 (z reguły słupy drewniane o długościach 6; 7 oraz 8,5 m).
Słupy stosowane do budowy linii powinny pochodzić od producentów, którzy
uzyskali dla swych wyrobów (poszczególnych rodzajów słupów) pozytywną opinię
(atest) uprawnionej jednostki naukowo-badawczej. Ocena przydatności słupów
służących do budowy linii kablowych nadziemnych może być dokonana na podstawie
opracowania pt. Informator Techniczny. Elementy podbudowy linii kablowych
nadziemnych. Rodzaje, własności, metody badań; Zakład Doświadczalny
Budownictwa Łączności - czerwiec 1998 r.
Przygotowana przez:
Zatwierdzona przez:
Numer Normy.
Strona
ZN-02/TD S.A. - 07
Data
23/35
Wersja
2
Do budowy linii należy stosować słupy wg zatwierdzonego projektu
wykonawczego. Odstępstwa od projektu w zakresie rodzajów słupów (np. rodzaj
drewna, wymiary) są dozwolone jedynie przy zachowaniu procedury wg p. 2.1.1.4.
• Kable
W sieci abonenckiej należy stosować wyłącznie kable samonośne wg
zatwierdzonego projektu technicznego.
Przyłącza abonenckie realizowane są kablami samonośnymi typu
XzTKMXpwn - telekomunikacyjny (T) kabel (K) miejscowy (M), samonośny (n),
pęczkowy, o izolacji z polietylenu piankowego z warstwą polietylenu jednolitego (Xp),
o powłoce polietylenowej z zaporą przeciwwilgociową (Xz), wypełniony (w).
Jest to kabel samonośny typu ósemkowego. Zasadą jest stosowanie kabli o
żyłach średnicy 0,5 mm. Typowymi profilami tego kabla stosowanymi w sieci
abonenckiej są kable o liczbie czwórek 5, 10, 15.
Żyły są wykonane z drutów miedzianych miękkich wg PN-83/E-90150 Kable i
przewody elektryczne. Własności drutów miedzianych.
Przy budowie sieci abonenckiej z kabli nadziemnych stosuje się stopniowanie
profilu w miarę rozprowadzania kabli do poszczególnych abonentów, tak aby na
poszczególnych odcinkach linii przebiegał tylko jeden kabel.
Zgodnie z obowiązującą zasadą, do każdej stacji abonenckiej doprowadzane
są dwie pary.
W celu zapewnienia dogodnego stopniowania liczby par w ciągu kablowym
zasadą jest stosowanie kabli XzTKMXpwn o liczbie par 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 lub 9 i o
średnicy żył 0,5 mm.
• Osprzęt
Do zawieszania kabli nadziemnych w sieci abonenckiej należy stosować, w
odpowiednim zakresie, osprzęt wg projektu technicznego (osprzęt wg normy
ZN-02/TD S.A.-05).
Przy zawieszaniu kabli nadziemnych w sieci abonenckiej znajdują
zastosowanie uchwyty kotwiące, wieszaki płytkowe oraz inne elementy
wyszczególnione w powyższej normie i przewidziane w projektach wykonawczych na
budowę danej linii.
Osprzęt powinien spełniać wymagania podane w normie ZN-02/TD S.A.-05.
2.3.1.3. Ustawianie słupów linii kablowej nadziemnej (LKN)
Słupy LKN powinny być ustawiane ściśle wg lokalizacji określonej w projekcie
budowlanym. Zmiany tej lokalizacji mogą nastąpić tylko w sytuacjach szczególnych,
zaistniałych w ostatnim czasie utrudnień terenowych. Wymagana jest w tym celu
procedura podana w p.2.1.1.4. Ponieważ wprowadzenie zmian lokalizacyjnych
wymaga korekty projektu budowlanego i ponownego dopełnienia wymagań
formalnych dotyczących uzyskania pozwolenia na budowę, prowadzi to zwykle do
znacznych utrudnień i opóźnień w realizacji inwestycji, toteż należy dokładać starań,
aby budowa LKN przebiegała wg wytyczonej w projekcie budowlanym trasy.
Doły do ustawienia słupów mogą być wykonywane ręcznie lub z
zastosowaniem odpowiednich maszyn, np. samochodowego zespołu wiertniczo-
Przygotowana przez:
Numer Normy.
Strona
ZN-02/TD S.A. - 07
Zatwierdzona przez:
Data
24/35
Wersja
2
dźwigowego (świdroustawiacza), będącego maszyną hydrauliczno-dźwigową służącą
do wiercenia dołów w gruntach I, II i III kategorii oraz ustawiania słupów.
Przy ustawianiu słupów mogą być też stosowane różnego rodzaju żurawie, np.
żurawie kołowe samojezdne.
Doły pod słupy powinny być tak przygotowane, aby ustawiony słup trzymał się
mocno i nie zdradzał tendencji do odchyleń w jakąkolwiek stronę.
Wymaganą głębokość zakopania słupów podano w tablicy 4.
Tablica 4
Głębokość zakopania słupów
Rodzaj gruntu
Długość słupa [m]
Głębokość zakopania [m]
Zwykły miękki
(I - II kat.)
6
1,2
7
1,3
8,5
1,5
Twardy (podmokłyIII - IV kat.)
6
1,1
7
1,2
8,5
1,4
Skalisty
(kamienisty –
V - VI kat.)
6
7
8,5
0,8
1,0
1,1
W wyjątkowych wypadkach, gdy np. występuje grunt bagnisty, słup może być
zakopany na mniejszą głębokość pod warunkiem wzmocnienia słupa odpowiednią
obsadą drewnianą, stalową lub betonową. Sposób wykonania wzmocnienia powinien
być określony w projekcie wykonawczym.
Dla słupów ustawionych na pochyłościach naturalnych wynoszących 45° oraz
na pochyłościach o powierzchni wzmocnionej, przekraczających 45°, należy
stosować głębokość zakopania zwiększoną o 10 %, przy czym w tych wypadkach
głębokość zakopania należy mierzyć przy płytszym boku dołu.
W gruntach miękkich w razie obsypywania się ścianek dołu w czasie kopania
należy je zabezpieczyć deskami lub żerdziami, wzmocnionymi wspornikami przez
oszalowanie.
Podstawowe zasady ręcznego ustawiania słupów pojedynczych przedstawiają
się następująco:
a) w dole przy ścianie należy ustawić pionowo deskę oporową (poślizgową),
podtrzymywaną przez robotnika,
b) słup ułożyć tak, aby znalazł się 30 ÷ 40 cm od ściany oporowej dołu,
c) podnieść wierzchołek słupa i zsunąć słup tak, aby podstawa słupa mocno
opierała się o deskę oporową,
d) podnosić słup początkowo bezpośrednio rękami, a następnie przy ewentualnym
wspomaganiu uchwytami (widłami),
e) po ustawieniu słupa wyjąć deskę oporową,
f) sprawdzić pionowe ustawienie słupa oraz właściwe usytuowanie w stosunku do
osi linii,
g) zasypywać dół warstwami ziemi o grubości 15 ÷ 20 cm, stopniowo ją ubijając,
równomiernie i dokładnie wokół słupa, za pomocą ubijaka,
h) po zasypaniu dołu i ubiciu ziemi należy dookoła słupa uformować niewielki
kopczyk, ubijając ziemię łopatą.
Przygotowana przez:
Numer Normy.
Zatwierdzona przez:
Strona
ZN-02/TD S.A. - 07
Data
25/35
Wersja
2
Należy zwracać uwagę, aby każdy słup pojedynczy był ustawiony pionowo i w
ten sposób, aby ewentualne krzywizny znalazły się w kierunku linii, a daszek słupa, w
miarę możliwości, prostopadle do kierunku linii.
Ustawienie słupów pojedynczych w gruntach błotnistych, gdzie nie ma
możliwości wykopania dołu, można wykonywać w sposób następujący:
a) zaostrzyć słup przy podstawie, wykonując 3 - 4 zaciosy,
b) zaznaczyć na obwodzie słupa miejsce, do którego powinien być zagłębiony,
c) przywiązać do wierzchołka słupa 4 linki, każda o długości równej 1,3 ÷ 1,5
długości słupa,
d) wykopać lub wywiercić świdrem dół do takiej głębokości, jaka będzie możliwa do
uzyskania,
e) ustawić w dole deskę oporową,
f) podnieść słup za pomocą linek i wideł, opuszczając go dolnym, zaostrzonym
końcem po desce,
g) po podniesieniu słupa wyjąć deskę, rozciągnąć linki po czterech kątach kwadratu i
poruszając słupem z równoczesnym naciskaniem w dół przy pomocy linek - wbić
go w grunt do wymaganej, zaznaczonej głębokości.
Dalsze czynności wykonywać w sposób uprzednio opisany.
W gruntach skalistych lub kamienistych wykopanie dołu może być bardzo
utrudnione. Jeżeli w trakcie wykonawstwa rezygnuje się z zastosowania do
wykonania dołów np. materiałów wybuchowych, można zastosować metodę
zobrazowaną na rys. 6.
Rys. 6. Ustawienie słupa pojedynczego w gruncie skalistym
W tym wypadku słup należy obłożyć kamieniami, tworząc kopiec o wysokości
0,8 - 1,0 m i o średnicy podstawy rzędu 1,5 m. Kamienie powinny być związane ze
sobą zaprawą cementową.
Przygotowana przez:
Numer Normy.
Zatwierdzona przez:
Strona
ZN-02/TD S.A. - 07
Data
26/35
Wersja
2
Przy ustawianiu słupów bliźniaczych należy je tak ustawiać, aby płaszczyzna
utworzona przez pojedyncze słupy była prostopadła do kierunku linii. Daszki obu
słupów pojedynczych, tworzących słup bliźniaczy, powinny być również usytuowane
prostopadle do kierunku linii.
W wypadku słupów narożnych dopuszcza się odchylenie od ustawienia
pionowego z maksymalnym zapasem 20 cm przy wierzchołku słupa usytuowanym w
kierunku przeciwnym do siły naciągu powodowanej przez zawieszony kabel.
Mocowanie kabli samonośnych w sieci abonenckiej bezpośrednio do obiektów
trwałych (np. do ścian budynków, dachów itp.), a nie do słupów, może być
realizowane jedynie w tych wypadkach, jeżeli rozwiązanie takie (np. na kilku
przelotach linii) jest przewidziane w zatwierdzonym projekcie budowlanym
(wykonawczym).
2.3.2. Wprowadzenie i instalacja kabla na słupie
2.3.2.1. Zasady instalowania
Wprowadzanie i instalowanie kabla na słupach należy wykonywać, w
odpowiednim zakresie, wynikającym z projektu technicznego budowy linii
abonenckich, zgodnie z zasadami podanymi w normie ZN-02/TD S.A.-05.
Kolejność prac montażowych w zakresie osprzętu do zawieszania kabli jest w
dużym stopniu uzależniona od przyjętego sposobu zawieszania kabla na
poszczególnych odcinkach linii.
Haki ewentualnie zaciski mocujące powinny być montowane po naprężeniu
kabla i dobraniu zwisów. W wypadku braku obejm umożliwiających indywidualne
instalowanie rolek (bez pośrednictwa haków) dopuszcza się inną kolejność:
instalowanie najpierw haków lub zacisków mocujących, zawieszanie na nich rolek i
wieszaków, a następnie kabla.
Sprzęt i narzędzia oraz sposoby zawieszania kabla na słupach należy
stosować, w odpowiednim zakresie, wg powyższej normy. Ogólnie biorąc, stosuje się
3 metody instalowania kabla samonośnego na słupach (ZN-02/TD S.A.-05):
- instalowanie kabla ułożonego na ziemi,
- zawieszanie kabla rozwijanego z wózka ruchomego,
- zawieszanie kabla rozwijanego z bębna stacjonarnego.
Metody te są szczegółowo omówione w normie ZN-02/TD S.A.-05.
Przy budowie sieci abonenckiej ze względu na niewielkie na ogół długości
poszczególnych odcinków linii kablowych mogą być stosowane metody uproszczone,
dostosowane do konkretnych warunków budowy, będące kombinacją powyższych
metod bądź też może być stosowana np. tylko pierwsza z metod.
Przy zawieszaniu kabla należy mieć na uwadze, że:
a) kabel nie może ocierać się o słup ani o elementy instalacyjne;
b) siły naciągu i siły ciężkości powinny być przenoszone wyłącznie przez linkę nośną
kabla - sił tych nie może przenosić powłoka ani ośrodek kabla;
c) siły rozciągające nie mogą działać na złącza kablowe;
d) złącza należy instalować przy słupach, przy czym powinny one być mocowane do
słupów w ten sposób, aby nie przenosiły sił wzdłużnych;
Przygotowana przez:
Zatwierdzona przez:
Numer Normy.
Strona
ZN-02/TD S.A. - 07
Data
27/35
Wersja
2
e) dopuszcza się mocowanie złączy odgałęźnych o specjalnej konstrukcji na kablu
między sąsiednimi słupami w celu doprowadzenia kabla przyłączeniowego do
budynku abonenta;
f) jeżeli obustronne obciążenie słupa jest w przybliżeniu jednakowe, to:
- przy prostoliniowym przebiegu trasy lub przy zakrętach nie większych od 15°
kabel może być mocowany wahliwie w wieszakach zawieszanych na hakach,
z tym że przy przebiegu prostoliniowym płaszczyzna haka powinna być
prostopadła do osi kabla, natomiast przy zakrętach w granicach do 15°
wypadkowa siła ciągu kabla działająca na hak słupa narożnego powinna
działać w kierunku zgodnym z płaszczyzną haka;
- przy zakrętach trasy w granicach 15° - 30° kabel zaleca się mocować do
słupów narożnych sztywno (niewahliwie), stosując osobne haki dla każdej
strony lub zaciski mocujące;
g) przy odchyleniach od przebiegu prostoliniowego większych od 30° zaleca się
zawieszać kabel na trzpieniach obejm dwudzielnych, montowanych na słupach
narożnych;jeżeli obciążenie słupa różni się znacznie dla obu stron (słup końcowy,
duże nachylenie trasy itp.), zaleca się, niezależnie od wielkości kąta załamania
trasy, zaczepiać kabel na trzpieniach obejm dwudzielnych;
h) kabel zawieszony na słupach nie powinien być zginany bardziej, niż to wynika z
dopuszczalnego minimalnego promienia gięcia danego typu kabla wg warunków
technicznych producenta.
2.3.2.2. Wysokość zawieszenia kabla
Wysokość zawieszenia kabla na poszczególnych odcinkach trasy (wzdłuż ulic,
dróg, pól, na skrzyżowaniach z ulicami, wjazdami do bram itp.) powinna być taka,
aby przy największym zwisie normalnym odległości pionowe od powierzchni ziemi do
najniższego punktu kabla nie były mniejsze niż:
• 3,5 m dla linii biegnących wzdłuż ulic i dróg publicznych w miejscach
niedostępnych dla pojazdów i ciężkiego sprzętu rolniczego;
• 4,0 m dla linii biegnących przez pola i przy zjazdach na pola uprawne oraz
nad wjazdami do zabudowań gospodarczych;
• 3,0 m dla linii biegnących poza miastami i miejscowościami o zwartej
zabudowie oraz w miejscach niedostępnych dla pojazdów i ciężkiego
sprzętu rolniczego;
• 5,0 m przy skrzyżowaniach z ulicami, drogami i wjazdami do bram.
Wysokości zawieszenia, zgodne z powyższymi zasadami, powinny być
określone dla poszczególnych odcinków linii w projekcie wykonawczym.
2.3.2.3. Skręcanie kabla samonośnego wzdłuż osi
W celu zmniejszenia amplitudy wahań kabla powodowanych przez wiatr
należy przed ostatecznym zamocowaniem skręcać kabel wokół osi wzdłużnej,
wykonując tę czynność na co drugim słupie, bezpośrednio przed zamocowaniem
kabla. Należy wykonać jeden pełny skręt (360°) na każde 10 m długości przęsła linii.
Przygotowana przez:
Zatwierdzona przez:
Numer Normy.
Strona
ZN-02/TD S.A. - 07
Data
28/35
Wersja
2
2.3.2.4. Usytuowanie i mocowanie złączy kablowych
Złącza kablowe należy umieszczać zgodnie z zasadami określonymi wyżej w
p. 2.3.2.1 - d) i e).
W wypadku złącza umieszczonego przy słupie należy je tak sytuować i
mocować do słupa, aby znajdowało się nieco niżej niż kabel. Po obu stronach złącza
powinny być uformowane niewielkie zapasy kabla.
2.3.2.5. Uziemianie linki nośnej i ekranu
Uziemianie linki nośnej kabli nadziemnych należy wykonywać wg zasad
podanych w Załączniku nr 32 do Rozporządzenia Ministra Łączności z dnia
4.09.1997 r., zgodnie z którym kablowe linie nadziemne powinny mieć uziemiony
element nośny na obydwu końcach kabla oraz na wszystkich słupach, na których
znajdują się uziemienia. Rezystancja uziomów słupowych nie powinna być większa
niż 10 Ω.
Ekran kabla (bariera Glovera) powinien być uziemiony wyłącznie na krańcach
kabla, z zachowaniem ciągłości metalicznej ekranu na całym przebiegu kabla.
W celu połączenia linki nośnej kabla z uziomem (lub sąsiednim odcinkiem)
należy przeciąć na długości około 100 mm mostek (łącznik) łączący linkę z kablem,
obnażyć linkę na tym odcinku i połączyć, np. zaciskiem płytkowym, z linką
prowadzącą do uziomu lub do linki sąsiedniego odcinka, zabezpieczając zarazem
miejsce połączenia przed korozją.
2.3.2.6. Prowadzenie kabla i linek wzdłuż słupa
W wypadku kabla sprowadzanego wzdłuż słupa np. do kanalizacji kablowej
oraz linek uziomowych prowadzonych wzdłuż słupa należy przestrzegać
następujących zasad.
Linki i kable należy tak prowadzić wzdłuż słupa, aby nie przeszkadzały w
korzystaniu ze słupołazów i aby same nie ulegały uszkodzeniom przez słupołazy lub
drabiny.
Kabel i linkę uziomową przeprowadza się w rurze stalowej lub z tworzywa
sztucznego, umocowanej do słupa.
Na słupach z materiału nieprzewodzącego należy przedłużać linkę
uziemiającą tak, aby wystawała ponad wierzchołek słupa, spełniając rolę
piorunochronu.
2.3.2.7. Zasady ustalania zwisów
Zwis powinien być tak dobrany, aby dopuszczalna siła ciągnienia w warunkach
normalnych (wg określenia największego zwisu normalnego) nie przekraczała
wartości dopuszczalnych dla danego typu kabla, podanych w warunkach
technicznych producenta.
Mocowanie linki nośnej kabli na słupach przelotowych zaleca się za pomocą
obejmy elastycznej (wieszaka), z dopuszczeniem stosowania również płytkowych
obejm elastycznych.
Przygotowana przez:
Zatwierdzona przez:
Numer Normy.
Strona
ZN-02/TD S.A. - 07
Data
29/35
Wersja
2
Na końcach linii i na zakrętach, a także przy złączach, zaleca się stosowanie
uchwytów kotwiących lekkich (o drobnych ząbkach). Na co piątym słupie, przy
przebiegu prostoliniowym, należy także stosować uchwyty kotwiące.
Na trwałość kabla (czas życia), jak też zachowanie się osprzętu, ma wpływ
głównie naciąg kabla.
2.3.3. Doprowadzenie kabla do budynku
Kable należy przytwierdzać do budynku za pomocą wsporników mocowanych i
rozmieszczonych w obiektach trwałych (budynki i inne obiekty o charakterze
stacjonarnym) wg indywidualnego rozwiązania projektowego, podanego w projekcie
wykonawczym.
Do zawieszania kabli należy używać typowego osprzętu stosowanego w
liniach podwieszanych.
Odcinki przebiegu linii między konstrukcjami wsporczymi umieszczonymi na
obiektach trwałych nie powinny przekraczać długości, przy których siła naciągu kabla
przekraczałaby naciąg dopuszczalny podany w warunkach technicznych dla danego
typu kabla.
Wprowadzanie kabla abonenckiego nadziemnego do budynku może być
realizowane również kablem ułożonym w ziemi (ewentualnie w rurze kanalizacyjnej)
na odcinku przebiegu przez teren posesji od słupa kablowego ustawionego na
granicy posesji (lub w pobliżu) do ściany budynku. Wykonanie wprowadzeń powinno
być realizowane wg zatwierdzonego projektu wykonawczego, z uwzględnieniem
zasad podanych w p.2.2.
W wypadku konieczności odstępstwa od rozwiązań podanych w projekcie
wykonawczym należy zachować obowiązującą procedurę wg p. 2.1.1.4.
2.3.4. Uzgodnienia z właścicielami słupów
Linie kablowe nadziemne (LKN) abonenckie mogą być zawieszane na
podbudowie innych operatorów oraz na podbudowie linii elektroenergetycznych o
napięciu znamionowym do 1 kV. Zawieszanie LKN na podbudowie innych
operatorów telekomunikacyjnych może być stosowane wyjątkowo. Na wykorzystanie
podbudowy energetycznej lub innego operatora zgodę musi wyrazić operator –
Telefonia DIALOG S.A.
LKN na podbudowie elektroenergetycznej do 1 kV należy budować wg zasad
podanych w normie ZN-02/TD S.A.-05 oraz wg zatwierdzonego projektu
wykonawczego.
W zakresie instalowania LKN abonenckich na podbudowie energetycznej do
1 kV należy w szczególności przestrzegać zasad i zaleceń podanych w powyższej
normie ZN-02/TD S.A.-05.
W każdym wypadku wykorzystania podbudowy energetycznej do
podwieszania LKN wymagane jest przeprowadzenie uzgodnień i podpisanie
szczegółowej umowy pomiędzy operatorem telekomunikacyjnym – Telefonią
DIALOG S.A. a właściwą terenowo jednostką eksploatacyjną energetyki
(Zakład/Rejon Energetyczny). Umowa powinna m.in. szczegółowo określać zasady
dzierżawy podbudowy słupowej, łącznie z zasadami eksploatacji i utrzymania, oraz
dostępu upoważnionych pracowników do kabli telekomunikacyjnych, jak też powinna
Przygotowana przez:
Zatwierdzona przez:
Numer Normy.
Strona
ZN-02/TD S.A. - 07
Data
30/35
Wersja
2
zawierać jednoznacznie sformułowane uregulowania dotyczące zasad
odpowiedzialności za ewentualne uszkodzenia obu rodzajów sieci
(telekomunikacyjnej i energetycznej). Analogiczna umowa musi być zawarta w
wypadku wykorzystywania podbudowy innego operatora telekomunikacyjnego.
Komplet dokumentów dotyczących zawartych umów (w formie potwierdzonych
kserokopii) powinien stanowić integralną część zatwierdzonej dokumentacji
technicznej (projektu budowlanego, wykonawczego), wg której realizowana jest
budowa.
3. Podstawowe elementy i materiały stosowane do budowy sieci
abonenckiej
3.1. Kable
Do budowy sieci abonenckiej należy stosować kable zgodne z zatwierdzonym
projektem technicznym. Bliższe dane techniczno-eksploatacyjne dotyczące kabli
stosowanych w sieci abonenckiej zamieszczono również w p. 2.1.1.2, 2.2.1.3. i
2.3.1.2.
W wypadku budowy sieci abonenckiej w wykonaniu specjalnym, np. w
wypadku sieci zawierających w mniejszym lub w większym stopniu elementy
okablowania strukturalnego, należy stosować kable wg zatwierdzonego projektu
wykonawczego.
Okablowanie strukturalne jest zwykle wykonywane w jednym budynku lub w
kilku budynkach znajdujących się w pobliżu i zajmowanych przez instytucje, których
poszczególne komórki organizacyjne wymagają połączenia siecią lokalną (LAN).
W okablowaniu strukturalnym znajdują zastosowanie zarówno kable
miedziane, jak i kable światłowodowe (OTK).
Do budowy okablowania strukturalnego należy stosować kable wg
Rozporządzenia Ministra Łączności z dn.4.09.97r., załącznik nr 23 Wymagania
techniczne na okablowanie strukturalne.
3.2. Rury instalacyjne
Rury instalacyjne wraz z osprzętem do ich mocowania należy stosować wg
zatwierdzonego projektu wykonawczego. Rury instalacyjne i osprzęt powinny
pochodzić od producentów/dostawców gwarantujących cechy technicznoeksploatacyjne wg p. 2.1.1.2.
Stosownie do rozwiązania podanego w projekcie wykonawczym - jako ciągi
instalacyjne, oprócz instalacji rurowej, są stosowane różnego rodzaju kanały i listwy
instalacyjne, szczegółowo określone w normie zakładowej ZN-02/TD S.A.-06.
Zmiany w trakcie budowy w zakresie asortymentu rur instalacyjnych w
stosunku do zatwierdzonego projektu wykonawczego mogą nastąpić wyłącznie wg
procedury formalno-prawnej omówionej w p.2.1.1.4.
Przygotowana przez:
Numer Normy.
Zatwierdzona przez:
Strona
ZN-02/TD S.A. - 07
Data
31/35
Wersja
2
3.3. Puszki, skrzynki, gniazdka abonenckie
Puszki, skrzynki i gniazdka abonenckie należy stosować wg zatwierdzonego
projektu wykonawczego. Elementy te powinny charakteryzować się cechami
techniczno-eksploatacyjnymi podanymi w p. 2.1.1.2.
Zmiany w trakcie budowy w zakresie asortymentu obudów zakończeń
kablowych w stosunku do zatwierdzonego projektu wykonawczego mogą nastąpić
wyłącznie wg procedury formalno-prawnej omówionej w p.2.1.1.4.
3.4. Osprzęt do instalacji kabli telekomunikacyjnych na podbudowie
słupowej
Osprzęt należy stosować wg zatwierdzonego projektu wykonawczego.
Powinien on pochodzić od producentów/dostawców gwarantujących spełnienie
określonych dla tych wyrobów wymagań. Stosować należy mianowicie osprzęt o
cechach techniczno-eksploatacyjnych wg omówienia zawartego w p. 2.3.1.2 oraz w
normie ZN-02/TD S.A.-05 dotyczącej budowy sieci dostępowych miedzianych.
Stosowany osprzęt powinien mieć pozytywną opinię (atest) upoważnionej
jednostki naukowo-badawczej. Preferowany jest osprzęt spełniający wymagania
podane w opracowaniu ZDBŁ DT-93/ZDBŁ-69 Przegląd i uzupełnienie instrukcji i
wymagań dotyczących instalowania kabli nadziemnych (nowy osprzęt).
Zmiany w trakcie budowy dotyczące stosowanego osprzętu do zawieszania
kabli mogą nastąpić wyłącznie przy spełnieniu wymaganej procedury formalnej wg
p. 2.1.1.4.
3.5. Słupy
Należy stosować słupy wg zatwierdzonego projektu wykonawczego. Słupy
powinny charakteryzować się parametrami materiałowo-eksploatacyjnymi podanymi
w p.2.3.1.2, z ewentualnym dopuszczeniem odstępstw od zatwierdzonego projektu
wykonawczego wg zasad podanych w p. 2.1.1.4.
3.6. Systemy odgromowe i uziemiające
Systemy ochrony odgromowej w kablowej sieci abonenckiej należy stosować
zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Łączności z dn. 4.09.1997r. - załącznik nr 32
Wymagania techniczne i eksploatacyjne dla zabezpieczenia linii i urządzeń
telekomunikacyjnych przed przepięciami i przetężeniami powstającymi w torach
telekomunikacyjnych przewodowych.
Zakres i sposób wykonania systemów odgromowych i uziemiających dla
poszczególnych linii w sieci abonenckiej należy stosować wg zatwierdzonych
projektów wykonawczych.
•
Kable układane bezpośrednio w ziemi lub w kanalizacji
a) Ochrona odgromowa w terenach uzbrojonych
W terenach z podziemnymi metalowymi konstrukcjami (np. rurociągi wodne)
prawdopodobieństwo uszkodzenia kabla przez wyładowania atmosferyczne jest
stosunkowo małe. Konieczność i zakres stosowania ochrony powinny być ustalane
Przygotowana przez:
Zatwierdzona przez:
Numer Normy.
Strona
ZN-02/TD S.A. - 07
Data
32/35
Wersja
2
na etapie projektu wykonawczego. Podczas budowy ewentualne wątpliwości co do
zakresu bądź przewidywanej skuteczności ochrony należy ustalać każdorazowo z
projektantem w trybie nadzoru autorskiego, a koniecznych zmian czy rozszerzenia
dokumentacji technicznej w tym zakresie dokonywać wg zasad podanych w
p.2.1.1.4.
Ogólnie biorąc, ochrona odgromowa powinna być zastosowana w
szczególności:
- przy zbliżeniu kabla do uziomów instalacji odgromowej, słupów, masztów
itp.,
- przy zbliżeniu kabla do wysokich, pojedynczych drzew lub szeregu drzew,
wysokich nieuziemionych konstrukcji itp.,
- przy zbliżeniu kabla do uziemionych słupów elektroenergetycznych i
telekomunikacyjnych.
a) Ochrona odgromowa w terenach otwartych i nieuzbrojonych
Ochronę odgromową należy stosować w szczególności:
- na skraju lasu,
- przy zbliżeniu kabla do pojedynczych, wysokich drzew, szeregu drzew,
nieuziemionych konstrukcji,
- przy zbliżeniu kabla do uziemionych słupów elektroenergetycznych i
telekomunikacyjnych, masztów, kominów itp.
a) Środki ochrony odgromowej
Jako środki ochrony stosuje się przede wszystkim:
- uziemione linki odgromowe układane wzdłuż kabli,
- zaciąganie kabli do rur stalowych,
- stosowanie rur instalacyjnych,
- uziemianie pancerzy kabli ziemnych.
Środki ochrony odgromowej w konkretnych sytuacjach zagrożeń należy
projektować i wykonywać korzystając z metod obliczeń i elementów ochrony
podanych w Wytycznych ochrony odgromowej telekomunikacyjnych kabli
dalekosiężnych o powłokach metalowych - Instytut Łączności, 1973r.
W sąsiedztwie słupów linii wysokich napięć ochronę przed oddziaływaniem
niebezpiecznym i wyładowaniami atmosferycznymi należy projektować i wykonywać
na podstawie Wytycznych o ochronie linii i urządzeń telekomunikacyjnych przed
szkodliwym oddziaływaniem linii elektroenergetycznych i trakcji elektrycznej prądu
stałego (załącznik do Zarządzenia nr 13 Ministra Łączności z dn. 28.02.1986r.)
•
Linie kablowe nadziemne (LKN)
LKN powinny mieć uziemiony metalowy element nośny na obu końcach kabla
oraz na wszystkich słupach, na których znajdują się uziemienia. Rezystancja
uziomów nie powinna przekraczać 10 Ω.
Zasadą jest instalowanie w miejscu połączenia linii kablowej nadziemnej z
kablem ziemnym (lub przebiegającym w kanalizacji) na wszystkich torach
odgromników o wytrzymałości prądowej minimum 10 kA (przy impulsie 8/20 µs) oraz
o dynamicznym napięciu zapłonu poniżej 800V (1kV/µs).
• Uziomy
Przygotowana przez:
Zatwierdzona przez:
Numer Normy.
Strona
ZN-02/TD S.A. - 07
Data
33/35
Wersja
2
W celu osiągnięcia wymaganych wartości rezystancji uziemienia zaleca się
wykonywanie uziomów pionowych (szpilkowych) z prętów ocynkowanych lub
pomiedziowanych.
Uziomy powinny być umieszczone w gruncie na głębokości nie mniejszej niż
2,5 m tak, aby wierzchołek znalazł się na głębokości nie mniejszej niż 0,8 m. W
wypadku konieczności stosowania kilku prętów pionowych odległości między
sąsiednimi prętami nie powinny być mniejsze od ich długości i nie mniejsze od 10 m.
Uziomy pionowe należy pogrążać w gruncie jedną z trzech metod: ręczną,
obrotową (za pomocą urządzeń przystosowanych do wkręcania prętów) lub udarową
(za pomocą wibratorów zainstalowanych na konstrukcji wsporczej).
Można również stosować uziomy poziome, jeżeli zapewnią one wymaganą
rezystancję uziemienia.
Uziomy słupowe i uziomy stacji abonenckich powinny być usytuowane nie
bliżej niż:
• 50 m - od uziemień elektrycznych podstacji trakcyjnych i uziemień słupów
linii elektroenergetycznych o napięciu znamionowym Un ≥ 110 kV,
• 20 m - od uziemień słupów linii elektroenergetycznych o napięciu
znamionowym 30kV ≤ Un < 110kV oraz od słupów sieci trakcyjnej.
Powyższe odległości mogą być zmniejszone, jeśli zostaną zachowane
dopuszczalne wartości napięć występujących na uziemieniach zgodnie z Wytycznymi
o ochronie linii i urządzeń telekomunikacyjnych przed szkodliwym oddziaływaniem
linii elektroenergetycznych i trakcji elektrycznej prądu stałego.
Na słupach drewnianych piorunochron wraz ze zwodem odgromowym
powinny być wykonane z jednego odcinka bednarki. Zwód odgromowy powinien być
oddzielony od przewodu odprowadzającego szczeliną powietrzną wg BN-75/8984-03
Urządzenia ochrony odgromowej konstrukcji wsporczych.
Linka nośna kabla powinna być uziemiona przez dołączenie jej przewodem
izolowanym do przewodu uziemiającego lub doprowadzeniowego z pominięciem
szczeliny w zwodzie odgromowym.
Zaleca się, aby połączenie linki nośnej z przewodem izolowanym powinno
nastąpić bez usuwania izolacji z linki nośnej (za pomocą zacisków perforujących).
Ochrona odgromowa w konkretnych sytuacjach jest realizowana wg
zatwierdzonego projektu wykonawczego, a wszelkie odstępstwa od tego projektu są
dozwolone jedynie wg procedury formalnej omówionej w p.2.1.1.4.
3.7. Urządzenia ochrony przed przepięciami i przetężeniami
Ochronę należy realizować wg Wymagań technicznych i eksploatacyjnych dla
zabezpieczenia linii i urządzeń telekomunikacyjnych przed przepięciami i
przetężeniami powstającymi w torach telekomunikacyjnych przewodowych (załącznik
nr 32 do Rozporządzenia Ministra Łączności z dn. 4.09.1997r.).
Zabezpieczenie urządzeń abonenckich zgodnie z powyższymi wymaganiami
powinno być wykonywane następująco:
• W wypadku doprowadzenia toru do abonenta w sieci dostępowej i abonenckiej
kablem w kanalizacji lub ziemnym nie jest wymagane zabezpieczenie, jeśli
instrukcja zainstalowanej stacji abonenckiej nie stanowi inaczej.
Przygotowana przez:
Zatwierdzona przez:
Numer Normy.
Strona
ZN-02/TD S.A. - 07
Data
34/35
Wersja
2
•
W wypadku doprowadzenia toru do abonenta w sieci dostępowej i abonenckiej w
całości lub częściowo kablem nadziemnym należy stosować ochronnik abonencki
wyposażony co najmniej w odgromniki gazowe o wytrzymałości prądowej 10 kA
przy impulsie 8/20 µs oraz o dynamicznym napięciu zapłonu poniżej 800 V przy
wzroście napięcia z szybkością 1 kV/µs. Rezystancja uziemienia ochronnika
abonenckiego nie może być większa niż 10 Ω.
Zabezpieczenie należy wykonywać wg zatwierdzonego projektu
wykonawczego z dopuszczeniem odstępstw jedynie wg procedury formalnej podanej
w p. 2.1.1.4.
4. Testy końcowe
W testach końcowych (badaniach końcowych) stosuje się, zależnie od
szczegółowego zakresu zrealizowanej budowy sieci abonenckiej, następujące
metody badań:
• oględziny,
• sprawdzenie wymiarów,
• sprawdzenie materiałów,
• sprawdzenie głębokości i sposobu ułożenia elementów sieci (kanalizacja
kablowa, kable),
• sprawdzenie wykonania zbliżeń i skrzyżowań (kanalizacji kablowej, kabli) z
elementami uzbrojenia i urządzenia terenu,
• pomiary linii.
Testy końcowe przeprowadza wykonawca, odpowiednio, w trakcie budowy i
po wykonaniu poszczególnych elementów sieci abonenckiej w celu sprawdzenia
spełnienia przez poszczególne elementy wymaganych warunków technicznych,
określonych w projekcie technicznym i normach zakładowych Telefonii DIALOG S.A.
Wykonawca powinien przeprowadzić testy końcowe dla 100 % wykonanych
prac. Protokoły z tych testów powinny być dostarczone Komisji Odbiorczej przed
rozpoczęciem się odbioru. Wszystkie protokoły powinny być rejestrowane i
archiwizowane.
Pozytywny wynik testów końcowych stanowi przesłankę zgłoszenia
wybudowanej sieci abonenckiej do odbioru.
5. Testy odbiorcze
Testy odbiorcze stanowią podstawę do przyjęcia wybudowanej sieci
abonenckiej przez Komisję Odbiorczą.
Wykonawca powinien zapewnić Komisji Odbiorczej konieczny sprzęt
pomiarowy. Wszystkie protokoły sporządzone przez Komisję Odbiorczą powinny być
rejestrowane i archiwizowane.
Przy odbiorach wybudowanej sieci należy stosować się do norm zakładowych
operatora - Telefonii DIALOG S.A., z uwzględnieniem wymaganych parametrów
techniczno-eksploatacyjnych określonych w zatwierdzonym projekcie technicznym.
Wymagane dokumenty do przeprowadzenia odbioru wybudowanej linii
kablowej stanowią:
Przygotowana przez:
Zatwierdzona przez:
Numer Normy.
Strona
ZN-02/TD S.A. - 07
Data
35/35
Wersja
2
a) normy zakładowe Telefonii DIALOG S.A. oraz obowiązujące dokumenty
formalno-prawne (Polskie Normy, Rozporządzenia, Zarządzenia itp.),
b) projekt techniczny (odpowiednio do zakresu - projekt budowlany, projekt
techniczno-wykonawczy),
c) dokumentacja powykonawcza,
d) dziennik (dzienniki) budowy, wypełnione i podpisane przez upoważnione
osoby,
e) protokoły testów (badań) końcowych, przeprowadzonych przez wykonawcę.
Badania transmisyjne sieci abonenckiej polegają na sprawdzeniu ciągłości
elektrycznej torów (żył) pomiędzy punktami dystrybucyjnymi a poszczególnymi
puszkami, stosownie do relacji wg projektu technicznego.
Przy badaniu sieci abonenckiej należy również stosować, zależnie od zakresu
budowy, metody określone w normach ZN-02/TD-S.A.-03 (budowa kanalizacji
kablowej) i ZN-02/TD-S.A.-05 (budowa sieci dostępowych miedzianych).
Stosować należy również formularze wg powyższych norm.
6. Dokumentacja powykonawcza
Dokumentacja powykonawcza powinna być sporządzona wg zasad podanych
w normie ZN-02/TD S.A.- 01.

Budowa Sieci Abonenckich

Transkrypt

Podobne dokumenty

PARDATA FTP kat. 5e

JH(St)H... Bd

Kabel PC-GSM 2-w-1 do telefonów Alcatel BF - GSM

O firmie - DAWIS Sp. z oo

Kable do zasilania silników w napędach z

Parametry produktu

Pismo przewodnie

Tester sieci LAN LCD 43033 Wyświetlacz LCD zapewnia jasne