D - Sąd Rejonowy | W Wyszkowie

Sygnatura akt V C 71/14
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 25 czerwca 2014 roku
Sąd Rejonowy w Wyszkowie, V Zamiejscowy Wydział Cywilny w P.
w składzie następującym:
Przewodniczący SSR Arkadiusz Piotrowski
Protokolant Ewelina Borkowska
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 czerwca 2014 roku w P.
sprawy z powództwa H. I Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego
Zamkniętego w K.
przeciwko H. P.
o zapłatę
1. zasądza od pozwanej H. P. na rzecz powoda H. I Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu
Inwestycyjnego Zamkniętego w K. kwotę (...),70 (siedem tysięcy osiemset osiemdziesiąt cztery i siedemdziesiąt
setnych) złotych wraz z odsetkami umownymi od kwoty (...),39 (cztery tysiące sześćset pięćdziesiąt dwa i trzydzieści
dziewięć setnych) złotych w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego w
stosunku rocznym od dnia 25 lipca 2013 roku do dnia zapłaty;
2. zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 135,16 (sto trzydzieści pięć i szesnaście setnych) złotych tytułem
zwrotu kosztów procesu;
3. w pozostałym zakresie powództwo oddala.
Sygnatura akt V C 71/14
UZASADNIENIE
Powód H. I Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w K. wystąpił z powództwem
przeciwko H. P. o zapłatę kwoty 8384,70 złotych wraz z odsetkami umownymi od kwoty 4652,39 złotych w
wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego w stosunku rocznym od
dnia 25 lipca 2013 roku (data wniesienia pozwu) do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda
kosztów postępowania, opłaty sądowej oraz opłaty od pełnomocnictwa. Nie wnosił o zasądzenie kosztów zastępstwa
procesowego. W uzasadnieniu wskazano, iż pozwana nie spłaciła kredytu udzielonego jej przez (...) Bank S.A. we W.,
którą to wierzytelność nabył powód.
Pełnomocnik pozwanej pozostawił powództwo do uznania Sądu. Wskazał, że pozwana uiściła dobrowolnie na rzecz
powoda kwotę 500 złotych na poczet dochodzonego roszczenia w okresie od stycznia do 24 czerwca 2014 roku (k 44).
Sąd ustalił, co następuje:
W dniu 04 lutego 2008 roku pozwana H. P. zawarła z (...) Bankiem S.A. we W. umowę kredytu na łączną kwotę
9105,73 złotych. Kredyt ten zobowiązała się zwrócić w 60 miesięcznych ratach. Strony zgodnie ustaliły, iż spłaty
rat miesięczne, które wynikają z umowy, zaliczane będą w następującej kolejności: na opłaty i prowizje z tytułu
prowadzenia konta osobistego, koszty windykacji, odsetki karne, odsetki umowne od kapitału przeterminowanego,
kapitał przeterminowany, odsetki umowne raty bieżącej, kapitał raty bieżącej. Wobec nieuiszczania rat kredytu w
terminie umowa powyższa została wypowiedziana, a pozwana została wezwana do zapłaty kwoty pozostałej do zwrotu.
Wierzytelność stała się wymagalna w dniu 18 października 2010 roku. Została zbyta na rzecz powoda na podstawie
umowy z dnia 07 czerwca 2013 roku. O cesji wierzytelności pozwana została poinformowana oraz wezwana do jej
zapłaty. Na wymagane roszczenie składają się kwoty: 4652,39 złotych tytułem niespłaconego kapitału, 829,89 złotych
tytułem odsetek umownych oraz 2902,42 złotych tytułem odsetek karnych (k 23-24 – umowa, k 25 – umowa przelewu,
k 26-28 – aneks do umowy przelewu, k 27-28 – wyciąg, k 29-30 – wezwania do zapłaty).
Pozwana po sprzedaży wierzytelności i otrzymaniu wezwania do zapłaty wpłaciła na poczet dochodzonej
wierzytelności, na rachunek wskazany w wezwaniu do zapłaty (k 29), łącznie kwotę 500 złotych, to jest w dniu 10
lutego 2014 roku kwotę 100 złotych, w dniu 06 marca 2014 roku kwotę 100 złotych, w dniu 09 kwietnia 2014 roku
kwotę 100 złotych, w dniu 08 maja 2014 roku kwotę 100 złotych, w dniu 09 czerwca 2014 roku kwotę 100 złotych (k
42 – potwierdzenia przelewów).
Sąd zważył, co następuje:
Sąd uznał za wiarygodny materiał dowodowy zebrany w sprawie, albowiem nie był on kwestionowany przez strony.
Pomiędzy stronami nie było sporu co do tego, że pozwana zawarła przedmiotową umowę kredytu i nie wywiązała się
z tej umowy, a wierzytelności wynikająca z umowy została skutecznie nabyta przez powoda.
Zgodnie z art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku – Prawo bankowe przez umowę kredytu bank zobowiązuje
się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na
ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty
wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego
kredytu. Jak wynika z niekwestionowanych twierdzeń powoda, a także potwierdzenia przez pozwaną, że kredyt w
rzeczywistości otrzymała i nie spłaciła go w całości, a do spłaty pozostała kwota dochodzona pozwem, za wyjątkiem
kwoty 500 złotych, którą dobrowolnie uiściła, należało uznać, iż powództwo było słuszne co do zasady i należało
je uwzględnić, w tym również co do skapitalizowanych odsetek umownych na podstawie art. 482§1 kc. Niemniej
jednak jak wynika z dowodów wpłat złożonych na rozprawie przez pełnomocnika pozwanej uiściła ona na poczet
istniejącego zadłużenia kwotę 500 złotych na rachunek wskazany w wezwaniu do zapłaty wysłanym do pozwanej po
zbyciu wierzytelności. Należało zatem zaliczyć tą kwotę na poczet dochodzonego roszczenia, to jest na poczet zaległego
kapitału, albowiem jak wynika z §2 ust. 5 umowy kredytu spłaty rat miesięczne, które wynikają z umowy, zaliczane
będą w następującej kolejności: na opłaty i prowizje z tytułu prowadzenia konta osobistego, koszty windykacji, odsetki
karne, odsetki umowne od kapitału przeterminowanego, kapitał przeterminowany, odsetki umowne raty bieżącej,
kapitał raty bieżącej. Wobec powyższego Sąd zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 7884,70 złotych, a nie
8384,70 złotych jak tego domagał się powód, a w pozostałym zakresie oddalił powództwo, to jest co do kwoty 500
złotych.
Mając na uwadze, iż pozwana dokonała spłaty części zadłużenia po dniu wniesienia pozwu Sąd zasądził od niej na
rzecz powoda kwotę 135,16 złotych tytułem kosztów procesu, na którą złożyła się kwota 105 złotych tytułem opłaty od
pozwu, kwota 17 złotych tytułem uiszczonej przez pełnomocnika powoda opłaty skarbowej od złożonego dokumentu
pełnomocnictwa, kwota 13,16 złotych za poświadczenie zgodności składanych dokumentów z oryginałem przez
notariusza. O kosztach powyższych orzeczono na podstawie art. 98§1 i 3 kpc, zgodnie z którymi strona przegrywająca
sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i
celowej obrony (koszty procesu). Do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez radcę prawnego
zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego
adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony. Sąd oddalił jednak
żądanie pełnomocnika powoda co do zasądzenia od pozwanej kwoty 1,89 złotych tytułem kosztów eCard, o czym
orzeczono w punkcie 3 wyroku, albowiem nie złożono dowodu uiszczenia tejże kwoty przez powoda.
ZARZĄDZENIE
Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem proszę doręczyć pełnomocnikowi powoda.
P., dnia 14 lipca 2014 roku SSR Arkadiusz Piotrowski