Antoni Janiszewski ( ur.28.10.1909 Poznań

Antoni Janiszewski ( ur.28.10.1909 Poznań- zm.20.10.1985 Wolsztyn)
Wybitny
organizator
życia
muzycznego,
kompozytor
i
pedagog,
niezwykle
zasłużony
dla
środowiska
Zbąszynia.
W dzieciństwie uczył się gry na fortepianie i skrzypcach. W latach 1923-1927
był uczniem Seminarium Nauczycielskiego w Czarnkowie, gdzie uczestniczył w lekcjach gry
na skrzypcach, fortepianie i organach u Janusza Nowaka, a później także gry na trąbce
u Stanisława Drzewieckiego. W latach 1927-1932 kształcił się w Poznańskim Instytucie
Muzycznym Sokołowskiego w klasie fortepianu Kazimiery Rojewskiej. Tam ukończył kurs
średni z przedmiotami teoretycznymi. Harmonię i kompozycję studiował u Feliksa
Nowowiejskiego. Jednocześnie grał w orkiestrze szkolnej i śpiewał w chórze
ks. Wacława Gieburowskiego. Podczas służby wojskowej (1932-34 w 60. pułku piechoty
w Ostrowie Wielkopolskim) uzupełniał wykształcenie muzyczne w Wielkopolskiej Szkole
Muzycznej u Michała Piotrowskiego. W 1934 r. po zdanym egzaminie uzyskał tytuł muzyka
zawodowego. W tym czasie był już członkiem orkiestry pułkowej, kierownikiem zespołów
kameralnych, dyrygentem orkiestry symfonicznej, oraz kompozytorem operetek i wodewili
("Parodia miłości", "Czar lasu"). W 1934r. w Ostrowie Wielkopolskim zorganizował szkołę
muzyczną,
której
był
kierownikiem
i
nauczycielem
do
roku
1936.
W
latach
1937-39
kierował
orkiestrą
kolejową
miasta
Zbąszynia.
Podczas działań wojennych brał udział w obronie Warszawy. Wzięty do niewoli,
uciekł z pociągu przewożącego jeńców w pobliżu Poznania i stąd przedostał się do Zbąszynia,
z którym miał być związany już do końca życia. Podczas okupacji niemieckiej w Zbąszyniu
kontynuował działalność muzyczną. Tu organizował i prowadził tajne zespoły muzyczne.
Od 1945r. aktywnie organizował życie muzyczne Zbąszynia, tworząc między innymi
orkiestrę dętą i symfoniczną oraz prężnie działający ośrodek kultury. Przygotowywał pokazy
instrumentów muzycznych, koncerty i audycje radiowe. Tutaj też w latach 1950-52
zorganizował Państwowe Ognisko Muzyczne, przekształcone w roku 1959 w Państwową
Szkołę Muzyczną I stopnia. Była to i jest do dziś jedyna w Polsce placówka prowadząca klasę
instrumentów ludowych Regionu Kozła (kozła, sierszenek, mazanek, klarnetu Es).
Był autorem podręcznika gry na koźle. Nauczał także gry na szałamajach współczesnych.
Od 1951r. był uczestnikiem kursów metodycznych COPSA dla nauczycieli. Jednocześnie
korzystał z lekcji gry na fortepianie w klasie znakomitej poznańskiej pianistki Gertrudy
Konatkowskiej. W 1954r. złożył egzamin państwowy dla instruktorów zespołów
muzycznych, a w 1956r. po zdaniu egzaminu państwowego uzyskał kwalifikacje
do nauczania gry na akordeonie w szkołach muzycznych II stopnia. W 1956r. ukończył
Wydział Nauczycielski Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Poznaniu.
W 1959r. założył Stowarzyszenie Muzyków Ludowych i był jego dyrektorem.
Współorganizował powstanie i był prezesem Wielkopolskiego Stowarzyszenia Ognisk
Artystycznych. Od 1972r. prowadził zespół muzyczny "Zbąszyńskie dziewczęta". W roku
1973 przeszedł na emeryturę. Od 1977r. był członkiem Stowarzyszenia Polskich Artystów
Muzyków. W 1985 otrzymał najwyższe wyróżnienie dla muzyków i popularyzatorów
folkloru polskiego - nagrodę im. Oskara Kolberga. Odznaczony został także Srebrnym
Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim OOP, Odznaką "Zasłużony Działacz Kultury",
odznaką "Za zasługi dla Województwa Poznańskiego".