B1 - witamina nastroju

POMYSŁ NA ZDROWIE
Cukier krzepi...
antybiotyki
Dodatek cukrów - mannitolu, fruktozy czy glukozy - do antybiotyków znacząco poprawia skuteczność farmakoterapii skierowanej na wyeliminowanie infekcji bakteryjnej. Metoda ta może okazać się zbawienna, gdyż coraz więcej drobnoustrojów jest odpornych na powszechnie stosowane antybiotyki - donosi „Nature”.
Naukowcy odkryli możliwość bardzo prostego i taniego
zwiększenia skuteczności terapii antybiotykowej, poprzez
dodanie do antybiotyku odrobiny cukru.
Pomysł był taki - dajmy bakteriom cukier (substancję
niezbędną do życia), który pobudzi metabolizm nawet
najbardziej uśpionej komórki, a następnie zabijmy drobnoustroje antybiotykiem, który wprowadzony zostanie
do komórki wraz z cukrem.
Choć pomysł może wydawać się zbyt prosty, to jednak
skuteczność nowej antybiotykowo-cukrowej mieszanki została potwierdzona eksperymentalnie, poprzez serie pozytywnie zakończonych testów mikrobiologicznych. W badaniach użyto gentamycyny znakowanej czerwonym fluorescencyjnym barwnikiem. Zanim antybiotyk został zaaplikowany hodowanym bakteriom (Staphylococcus aureus
oraz Escherichia coli), dodano do niego odrobinę mannitolu, fruktozy lub glukozy. Następnie za pomocą fluorescencyjnej techniki umożliwiającej określenie liczby komórek,
zbadano liczebność populacji drobnoustrojów.
Okazało się, że nowa cukrowo-antybiotykowa mieszanka skutecznie eliminowała bakterie, nawet te formujące
biofilm, czyli cienką, niemal nieusuwalną tradycyjnymi
metodami, warstwę komórek bakteryjnych zatopionych w
zabezpieczającej polisacharydowej matrycy.
Według naukowców, za doskonałe biobójcze wyniki nowej metody odpowiedzialny jest dodatek cukrów. Mannitol, glukoza czy fruktoza najprawdopodobniej zmieniają
właściwości wnętrza komórek bakterii, w taki sposób, że
w konsekwencji możliwe jest łatwiejsze wniknięcie do komórek zabójczych antybiotyków. Obecnie prowadzone są
prace nad dokładnym poznaniem mechanizmu, który odpowiedzialny jest za zwiększoną wydajność antybiotyków.
Jednocześnie naukowcy prowadzą badania nad możliwością zastosowania nowej metody w połączeniu z innymi
antybiotykami, m.in. w celu łatwiejszego i tańszego zwalczania gruźlicy.
Źródło: PAP - Nauka w Polsce
50
Cukrzyca a Zdrowie
B1 - witamin
Inne nazwy to tiamina, czynnik przeciw beri-beri,
czynnik antyneurotyczny, aneuryna. Witamina B1 należy do witamin rozpuszczalnych w wodzie. Nie gromadzi się w ustroju człowieka, wydalana jest przez nerki
z moczem.
Witamina B1 jest niezbędna do prawidłowego funkcjonowania układu nerwowego, procesów oddychania tkankowego i przemian węglowodanów. Bierze
udział w pozyskiwaniu energii potrzebnej dla pracy
układu nerwowego, mięśnia sercowego i mięśni szkieletowych. Od tej witaminy w dużym stopniu uzależnione jest nasze samopoczucie i nastrój. Tiamina bowiem nie tylko poprawia pracę układu nerwowego, ale
zwiększa też wydajność umysłową, poprawia pamięć
i koncentrację.
Witamina B1 stymuluje wzrost, przyspiesza gojenie się
ran, działa synergistycznie z tyrozyną i insuliną, pobudza wydzielanie hormonów gonadotropowych oraz wykazuje działanie uśmierzające ból.
Dobowe zapotrzebowanie na witaminę B1 zależy od
wieku i płci osobnika, stanu fizjologicznego (ciąża, karmienie piersią), aktywności fizycznej i rodzaju diety.
Dieta bogata w węglowodany, a także nadużywanie alkoholu, kawy i herbaty, palenie papierosów, wyczerpujący wysiłek fizyczny, sytuacje stresowe i zabiegi operacyjne zwiększają zapotrzebowanie na tiaminę. Obniżenie poziomu witaminy B1 w organizmie może wystąpić u osób leczonych antybiotykami, lekami przeciwpadaczkowymi, moczopędnymi, neutralizującymi kwas
solny w żołądku oraz u osób stosujących środki antykoncepcyjne lub estrogeny. Zapotrzebowanie na tiaminę
wzrasta również w nadczynności tarczycy, stanach zapalnych jelit, chorobach wątroby i innych.
POMYSŁ NA ZDROWIE
ina nastroju
Witamina B1 jest obecna w produktach pochodzenia
roślinnego i zwierzęcego. Bardzo dobrym źródłem tiaminy są produkty zbożowe grubego przemiału, mięso, wędliny (szczególnie wieprzowina), nasiona roślin
strączkowych (groch, fasola), kasza gryczana, brązowy
ryż, kiełki oraz drożdże, orzechy, nasiona słonecznika,
ryby i niektóre warzywa i owoce (zielony groszek, kalafior, kapusta włoska, koper ogrodowy, natka pietruszki, czosnek, szparagi, awokado, mandarynki, suszone
owoce).
Tiamina jest jedną z najmniej trwałych witamin. Jest
bardzo wrażliwa na działanie wysokiej temperatury i
promieni jonizujących. Ulega zniszczeniu w środowisku zasadowym. Jest wrażliwa na działanie tlenu i tlenków siarki. W środowisku naturalnym występują substancje, które działają jak antywitaminy B1. Np. w surowym mięsie ryb znajduje się enzym, tiaminaza, który rozkłada tiaminę. Duże straty witaminy B1 powstają w produktach wysoko przetworzonych, np. w mące
z wysokiego przemiału, w białym ryżu. Podczas przygotowywania potraw (gotowanie, smażenie, pieczenie)
straty tiaminy mogą sięgać 25-60 proc.
Niedobór witaminy B1 może wystąpić u osób nadużywających alkoholu, u ludzi starszych, przy nadmiernym spożywaniu cukru lub tylko produktów wysoko przetworzonych, u palaczy papierosów, jak i u ludzi pijących duże ilości kawy czy herbaty. Objawy niedoboru dotyczą przede wszystkim układu nerwowego,
układu krążenia i przewodu pokarmowego. Silna awitaminoza znana jest pod nazwą choroby beri-beri.
Witamina B1 znajduje szerokie zastosowanie w medycynie. Wykorzystuje się ją głównie w leczeniu niedoborów wywołanych przez alkoholizm, marskość wątroby, nadczynność tarczycy, przedłużające się biegunki, oparzenia. Stosowana jest także u chorych z niewydolnością krążenia, nerwobólami, zaburzeniami funkcji nerwów obwodowych. Z uwagi na działanie antyneurotyczne i przeciwbólowe, witamina B1 może być
stosowana w profilaktyce bólu pooperacyjnego, półpaśca, epilepsji, zapalenia nerwu trójdzielnego i neuropatii czuciowej w cukrzycy.
Podawana jest najczęściej w kompleksie witamin B,
które zwiększają jej wchłanianie w przewodzie pokarmowym. Na polepszenie wchłaniania tiaminy wpływają także witaminy, C i E oraz mangan i magnez.
dr hab. n. med. Danuta Pawłowska
Cukrzyca a Zdrowie
51