Materiały formacyjne Wspólnoty Effatha przy parafii Wieczerzy

F1 - 2014/2015- Seminarium „Uświęcające Dary Ducha Świętego”
K3. Dar Umiejętności
„Duchu Święty udziel mi daru umiejętności, abym wszystko odnosił do Boga i spełniał wolę Bożą” Amen
Dzień 1. Dar Umiejętności (Dar Wiedzy) – czym jest? Zbadaj jak rozwija się w Tobie od teorii do praktyki 
DAR UMIEJĘTNOŚCI (WIEDZY) jest nadprzyrodzonym usposobieniem serca, stoi na straży CNOTY NADZIEI i
prowadzi do odkrycia prawdy o wyjątkowej godności osoby ludzkiej oraz przyjęcia swojego powołania jako drogi
rozwoju w relacjach z innymi osobami zaproszonymi do życia wiecznego z Bogiem.
To WIEDZA, która porządkuje hierarchię wartości (pierwszy – Bóg, potem inne Osoby, a potem zwierzęta i rzeczy)
staje się praktyczną UMIEJĘTNOŚCIĄ budowania takich relacji i odniesień do rzeczywistości, że wszystko kierując i
odnosząc do Boga służy naszemu zbawieniu (zarówno relacje jak i zarządzanie dobrami doczesnymi) – dlatego jest
darem zbawienia. DAR WIEDZY:
1. Otwiera nasze oczy duchowe – sprawia, że dostrzegamy Boży pierwiastek w świecie, który nas otacza. Oczy
duchowe dostrzegają więcej, „objawiają nam ślady Stwórcy i ukierunkowują nas na Boga.
2. Pozwala nam w oparciu o Bożą prawdę budować wiedzę o sobie samym, innych ludziach i świecie. Duch
Święty poprzez dar wiedzy objawia nam niezwykłą godność każdej osoby ludzkiej jako istoty nieśmiertelnej,
umiłowanej przez Boga i powołanej do życia wiecznego. W tym świetle ukazuje nam świętość życia od
poczęcia aż do naturalnej śmierci.
3. Pomaga nam jednocześnie: stanąć w prawdzie o sobie jako stworzeniu niedoskonałym, ograniczonym, słabym i
uwikłanym w grzech i odkryć wielkość naszego powołania. Dar wiedzy prowadzi nas ku poznaniu naszego
osobistego, niepowtarzalnego kształtu. Objawia na jaką drogę Bóg nas powołuje, abyśmy jak najpełniej wykonali
misję, którą nam zlecił oraz byśmy mogli jak najlepiej wykorzystać dary, którymi nas obdarzył.
Przejście od TEORII do PRAKTYKI doskonale oddaje podwójna nazwa tego daru pokazując jak od WIEDZY o
naszym przeznaczeniu do życia wiecznego zależy UMIEJĘTNOŚĆ budowania relacji z Bogiem i ludźmi. DAR
UMIEJĘTNOŚCI zasadniczo objawia się w postawie szacunku i miłości wobec osób oraz przyjęciu właściwej
hierarchii wartości wobec innych stworzeń i dóbr. Ma przełożenie na życie, konkretne działanie :
1. Dostrzeganie obecności Stwórcy – ukierunkowanie na Boga – wyraża się w naszej MODLITWIE
dziękczynienia (za wszystkie dary, cały świat stworzony dla nas) i zawierzenia (siebie i innych osób). „Dar
wiedzy wspiera i chroni naszą wierność Bogu. W momentach różnych doświadczeń życiowych i kryzysów,
pomaga pokładać ufność w obietnicach Chrystusa, opierając się nie na naszych siłach, ale na pomocy łaski
Ducha Świętego.”
2. Świadomość nieśmiertelności (i to jak z woli Boga, przeznaczenie do życia wiecznego czyni niezwykłą godność
każdej osoby) usposabia nasze serce do chętnego przyjmowania natchnień Ducha Świętego:
 dla budowania trwałych (wiecznych), braterskich relacji z innymi ludźmi
 by umiejętnie (z poszanowaniem godności) dzielić się zarówno dobrami doczesnymi jak i duchowymi,
 pomagających w przyjęciu postawy autentycznego przebaczenia (jak Chrystus nam przebaczył)
 by skutecznie i w Boży sposób podejmować się obrony życia poczętego.
3. Dzięki doświadczeniu bycia umiłowanym przez Boga możemy przyjąć siebie w pokorze, poznać lepiej siebie
samego (szczególnie na modlitwie np.: badając swoje czyny w codziennym rachunku sumienia).
Dar ten otwiera nas też na poznanie Bożej woli względem nas. Umacnia nas w wypełnianiu życiowego
powołania, zarówno w społeczeństwie poprzez odpowiedzialne uczciwe i sprawiedliwe wykonywanie swoich
obowiązków oraz życzliwe relacje z ludźmi w świecie, jak i w Kościele.
Dzień 2. Dar Umiejętności – jak o niego się starać, dbać, rozwijać? „Dar umiejętności (wiedzy) to nadprzyrodzona
zdolność dostrzegania we wszechświecie treści objawionych i dokładnego ich ujmowania, a także odróżniania
rzeczywistości Boskiej od materialnej.” (Jan Paweł II, katecheza z dnia 3.04.1991). Pozwala dostrzec prawdę o Bogu,
człowieku i otaczającym nas świecie; prawdę o Bogu, który z miłości stworzył piękny świat, człowieka – Bogu, który
„tak umiłował świat, ze Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy kto w niego wierzy nie zginął, ale miał życie
wieczne.” Czytając J3,14-17; zbadaj jak współdziałasz z Duchem Świętym 
Materiały formacyjne Wspólnoty Effatha przy parafii Wieczerzy Pańskiej w Lublinie; www.effatha-lublin.pl
Dar Umiejętności – jak o niego się starać, dbać, rozwijać? WNIOSKI:/odnieś do siebie/
1. Wyrzec się wszelkiego przywiązania do grzechu – szczególnie przedmiotowego traktowania osób (czym jest:
manipulacja, nieczystość, sex, poniżenie, wykorzystanie talentu, przywłaszczenie czyjejś pracy, kradzież,
obmowa itp.) i do rozkoszy (używanie – nieumiarkowane korzystanie z dóbr doczesnych, chciwość, nadawanie
wyższej wartości rzeczom, czy zwierzętom niż osobom).
2. Widzieć całe stworzenie jako dzieło Boże (a nie nasze) – tylko powierzone nam (tzn. że kiedyś z naszego
zarządzania wszelkimi dobrami musimy się rozliczyć).
3. We wszystkich wydarzeniach dostrzegać wolę Bożą. Jeżeli Pan Bóg dopuszcza jakieś wydarzenie to dlatego, że
wpisuje się ono w Boży plan zbawienia względem nas. Zarówno uśmiech, jak i łzę postrzegać jako znak miłości;
„Zaufać, że wszystko, co się w naszym życiu dzieje jest darem kochającego Ojca danym ku uświęceni, dla
zbawienia i dobra (wiecznego)”
4. Różne doświadczenia przeżywać z wdzięcznością i z wiarą, pamiętając, że „Bóg z tymi, którzy Go miłują
współdziała we wszystkim dla ich dobra”. Rz8,28.
5. Być nieufnym wobec tego, co proponuje świat, kwestionować - badać wartości i przekaz, który nam proponuje,
czy wręcz narzuca nasze środowisko społeczne.
6. Strzec wiernie, w zaufaniu do Boga umysłu i serca, trwając i rozważając Słowo Boże i tradycję Kościoła.
7. Mieć świadomość, że „niespokojne jest serce człowieka, dopóki nie spocznie w Bogu” (św. Augustyn)
– nic nie jest w stanie trwale i wypełnić przestrzeni Twego serca i napełnić go szczęściem i pokojem, poza Bogiem.
Żadne dobro materialne, ani nawet człowiek nic Cię nie zaspokoi.
Dzień 3. Dar Umiejętności – jakie przeszkody czynią go bezowocnym? Rzeczywistość, która nas otacza, może
kierować nas ku Stwórcy albo od Niego oddalać. Dar umiejętność pomaga przyjąć właściwe odniesienie – nie
lekceważyć stworzeń, ale też i nie pozwolić by stały się bożkiem w moim życiu. Czytając Rz1,20-32; zbadaj jakim
pokusom dajesz się ograbić z daru umiejętności, który przyniósł Ci Duch Święty. 
Dar Umiejętności – jakie przeszkody czynią go bezowocnym? WNIOSKI: /odnieś do siebie/
1. Życie z dnia na dzień, bez głębszej refleksji, nie zadając sobie najistotniejszych pytań o cel i sens życia np.: Kim
jestem? Skąd i dokąd zmierzam? Po co żyję? Do jakiego rodzaju szczęścia mam dążyć? itd. Bezmyślność
sprawia, że łatwo możemy ulec pokusie życia zgodnie z nurtem tego świata.
2. Poddawanie się lenistwu serca (rodzaj acedii), które czyni je twardym, niewrażliwym na miłość Boga,
w efekcie prowadzi do poczucia beznadziei, popadnięciu w osamotnienie, niezdolność do bliskich relacji,
sprowadza duchowy smutek, marazm, brak chęci do życia, depresję. Człowiek pozbawiony nadziei staje się
człowiekiem zalęknionym, zmaga się z poczuciem porażki, traci motywację i poczucie godności.
Proś dziś o ochronę dla siebie i pomódl się za tych, którzy zmagają się w swoim sercu z duchowym lenistwem,
którzy stracili nadzieję i ochotę do życia:
Duchu Święty przyjdź nam z pomocą. Rozbudź w nas na nowo chęć do życia, poprzez doświadczenie Twojej
miłującej i ożywiającej obecności, poprzez dar wiedzy – głębszego poznania Ciebie i twojej woli. Obdarz nas łaską
wiary w Boże obietnice! Wskrześ w nas nadzieję i tęsknotę! Obudź radosne oczekiwanie na spotkaniem z Tobą w
niebie! Daj nam dziś łaskę zobaczenia Ciebie we wszystkim co nas otacza i spotyka. Uczyń nasze serca wdzięcznymi
i ufnymi! Amen.
Dzień 4. Dar Umiejętności – na straży NADZIEI. Rozważ: Rz5,1-5; Zbadaj jak korzystasz z pomocy Ducha Świętego
aby dążyć do Nieba . 
Pragnienie prawdy zasiane jest w naszym sercu. W sercu dokonuje się intymne spotkanie z Bogiem. W cichej izdebce
serca dokonuje się SPOTKANIE z Tym, który obdarza łaską poznawania Go w swoim Słowie. Podczas rozważania
Tegoż Słowa i przyzywania Ducha Świętego (wiernie i wytrwale) Pan Bóg oświeca rozum i pozwala doświadczyć, że
tylko w Nim możemy zaspokoić tęsknoty i najgłębsze pragnienie serca.
Rz 5,1-5; Dostąpiwszy więc usprawiedliwienia przez wiarę, zachowajmy pokój z Bogiem przez Pana naszego Jezusa
Chrystusa, (2) dzięki któremu uzyskaliśmy przez wiarę dostęp do tej łaski, w której trwamy i chlubimy się nadzieją
chwały Bożej. (3) Ale nie tylko to, lecz chlubimy się także z ucisków, wiedząc, że ucisk wyrabia wytrwałość, (4) a
Materiały formacyjne Wspólnoty Effatha przy parafii Wieczerzy Pańskiej w Lublinie; www.effatha-lublin.pl
wytrwałość - wypróbowaną cnotę, wypróbowana cnota zaś - nadzieję. (5) A nadzieja zawieść nie może, ponieważ miłość
Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który został nam dany.
Poznanie Boga w Chrystusie sprawia, że wiara w Niego i doświadczenie spotkania z Nim – Bogiem żywym – rodzi
nadzieję i tęsknotę za wypełnieniem Bożych obietnic, za „wiecznym razem” z Nim! Rodzi nadzieję, że wierny i
prawdomówny Bóg Miłości, który zrobił wszystko dla Twojego i mojego zbawienia – który dla nas umarł i
Zmartwychwstał – jest Bogiem tak potężnym, że „nic nigdy nie udaremni planów Bożych względem nas” jeśli my sami
Boga nie odrzucimy. Dlatego mieć nadzieję to całkowicie oddać się w ręce Boga, który składa w nas tę cnotę (nadziei),
karmi ją, sprawia jej wzrost i ją umacnia. Nadzieja nie jest jednak biernym oczekiwaniem na koniec świata lecz
dążeniem do celu, wytrwałym pokonywaniem wszelkich przeciwności (zewnętrznych i wewnętrznych), w tym pokus i
własnej słabości, na drodze powrotu do domu Ojca. Jest przyjęciem zaproszenia na „ucztę Baranka”, jest „wybieganiem
serca na spotkanie Umiłowanego” którego nasza dusza zna, z którym rozmawia, któremu zawsze ufa, a bez którego nie
umie i nie chce już żyć.
Dzień 5. Dar Umiejętności – czym nie jest? Czytając zbadaj swoje życie: przeszłość, teraźniejszość, dążenia serca i
wysiłki współdziałania z Duchem Świętym, które zaowocują w przyszłości 
1P1,3-9.13-23; Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa. On w swoim wielkim
miłosierdziu przez powstanie z martwych Jezusa Chrystusa na nowo zrodził nas do żywej nadziei: (4) do dziedzictwa
niezniszczalnego i niepokalanego, i niewiędnącego, które jest zachowane dla was w niebie. (5) Wy bowiem jesteście
przez wiarę strzeżeni mocą Bożą dla zbawienia, gotowego objawić się w czasie ostatecznym. (6) Dlatego radujcie się,
choć teraz musicie doznać trochę smutku z powodu różnorodnych doświadczeń. (7) Przez to wartość waszej wiary okaże
się o wiele cenniejsza od zniszczalnego złota, które przecież próbuje się w ogniu, na sławę, chwałę i cześć przy
objawieniu Jezusa Chrystusa. (8) Wy, choć nie widzieliście, miłujecie Go; wy w Niego teraz, choć nie widzicie, przecież
wierzycie, a ucieszycie się radością niewymowną i pełną chwały (9) wtedy, gdy osiągniecie cel waszej wiary - zbawienie
dusz. (13) Dlatego przepasawszy biodra waszego umysłu, bądźcie trzeźwi, miejcie doskonałą nadzieję na łaskę, która
wam przypadnie przy objawieniu Jezusa Chrystusa. (14) Bądźcie jak posłuszne dzieci. Nie stosujcie się do waszych
dawniejszych żądz, gdy byliście nieświadomi, (15) ale w całym postępowaniu stańcie się wy również świętymi na wzór
Świętego, który was powołał, (16) gdyż jest napisane: Świętymi bądźcie, bo Ja jestem święty. (17) Jeżeli bowiem Ojcem
nazywacie Tego, który bez względu na osoby sądzi według uczynków każdego, to w bojaźni spędzajcie czas swojego
pobytu na obczyźnie. (18) Wiecie bowiem, że z waszego, odziedziczonego po przodkach, złego postępowania zostaliście
wykupieni nie czymś przemijającym, srebrem lub złotem, (19) ale drogocenną krwią Chrystusa, jako baranka
niepokalanego i bez zmazy. (21) Wyście przez Niego uwierzyli w Boga, który wzbudził Go z martwych i udzielił Mu
chwały, tak że wiara wasza i nadzieja są skierowane ku Bogu. (22) Skoro już dusze swoje uświęciliście, będąc
posłuszni prawdzie celem zdobycia nieobłudnej miłości bratniej jedni drugich gorąco czystym sercem umiłujcie. (23)
Jesteście bowiem ponownie do życia powołani nie z ginącego nasienia, ale z niezniszczalnego, dzięki słowu Boga, które
jest żywe i trwa na wieki. Właśnie to słowo ogłoszono wam jako Dobrą Nowinę.”
Bez daru wiedzy – poznania prawdy o człowieku, o Bożym porządku, rodzi się pokusa bycia panem życia i śmierci –
człowiek ingerując w Boży porządek często odrzuca Boże pragnienie przyjęcia życia z szacunkiem, miłością jako dar, o
który trzeba się troszczyć, który trzeba pielęgnować i rozwijać. Nawet własne życie należy budować dla dobra ludzi i
większej chwały Bożej. Tymczasem pojawia się pokusa roszczenia sobie prawa do decydowania, kto i kiedy ma prawo
się narodzić, a komu bezkarnie można to życie odebrać.
Człowiek chce decydować także o czasie trwania tego życia. Bez poznania Boga, bez odniesienia do Niego - eutanazja,
aborcja, czy inne formy ingerencji w naturę ludzkiego życia staje się rzeczywistością, która zwraca się przeciwko
człowiekowi. Rodzi poczucie lęku i zagrożenia. Człowiek przyczynia się do szerzenia się cywilizacji śmierci, przed którą
ostrzegał nas św. Jan Paweł II.
Bez daru umiejętności, inaczej zwanego darem (wiedzy), który stoi na straży nadziei – człowiek łatwo poddaje się
poczuciu pustki, ogarnia go lęk, wpada w depresje, życie traci sens, a człowiek pozostaje zdany na siebie. Życie bez
perspektywy wieczności nie ma większego znaczenia; ogranicza się tylko do ziemskiej egzystencji, doczesności, która
przemija. Gdy zabraknie chrześcijańskiej nadziei, doświadczenia miłości i Bożej obecności – rodzi się rozczarowanie i
poczucie beznadziei.
Materiały formacyjne Wspólnoty Effatha przy parafii Wieczerzy Pańskiej w Lublinie; www.effatha-lublin.pl
Z drugiej zaś strony istnieje pokusa zuchwałości – zbytniego polegania na błędnym wyobrażeniu o tym czym jest miłość
i miłosierdzie Boże, co łatwo otwiera drogę duchowi lenistwa, ospałości duchowej. W efekcie prowadzi do
zaniedbywania modlitwy i żywej relacji z Bogiem.
Prośmy zatem dziś o dar wiedzy (umiejętności), który stoi na straży NADZIEI, abyśmy nie ulegli poczuciu lęku i
zniechęcenia i abyśmy nie ustali w poznawaniu Boga i ochotnie stawali na modlitwie, by coraz ściślej jednoczyć się z
Bogiem Ojcem przez Chrystusa w Duchu Świętym.
Dzień 6. Dar Umiejętności – a jedność darów Ducha Świętego. Największe znaczenie tego daru odnajdziemy w sferze
naszego osobistego powołania oraz w dziedzinie relacji międzyludzkich. Badając te dwa obszary naszego życia
odpowiedz sobie na pytanie: Jak dar umiejętności wpływa na nasz wzrost w świętości i rozwój innych darów? Czy tego
pragniesz? Czytając gromadź skarby prosząc o wszystkie dary bo Bóg nasz jest  !
Ci którzy pragną działania darów Ducha Świętego w swoim życiu współdziałając z Darem Umiejętności mogą nie
tylko rozpoznać swoje powołanie ale też uczynić z niego świadectwo i modlitwę za innych ludzi – dla dobra całej
wspólnoty Kościoła i dla świata.
Przez Dar bojaźni – Duch Święty umacnia naszą świadomość, że łaska Boża jest niezbędna by rozpoznać i odrzucić
grzech, by po nawróceniu zacząć żyć w duchu Ewangelii.
Przez Dar pobożności – Duch Święty wzmacnia więź wszystkich wierzących z Chrystusem i między Braćmi i Siostrami
w wierze, pomaga poddać się woli Bożej i Jemu zaufać.
Przez Dar męstwa – Duch Święty umacnia nas w pokonywaniu lęku, przeszkód, niepowodzeń i trudności życia
codziennego. Wlewa w serca wytrwałość w wypełnieniu powołania oraz w misji w służbie Kościoła i rodziny.
Przez Dar rady – Duch Święty uzdalnia wszystkich ochrzczonych: osoby konsekrowane i małżonków do świadczenia, że
Ewangelia jest drogą do pełni człowieczeństwa. Wspiera wierzących, aby nie ulegali myśleniu tylko ludzkiemu, abyśmy
nie szli z prądem, z tym, co proponuje nam ten świat.
Przez Dar rozumu – Duch Święty pomaga w głębszym rozumieniu przymierza między Bogiem a ludźmi.
Przez Dar mądrości – Duch Święty prowadzi ochrzczonych do postrzegania swego życia w świetle Ewangelii oraz
kochania Go w jej duchu, a także pomaga widzieć w swym powołaniu Boży dar ofiarowany innym.
*cytaty pochodzą z ksiązki Ludovic’a Lecuru ”7 darów Ducha Świętego” oraz z ksiązki Centrum Formacji Odnowy w
Duchu Świętym „Wieczernik” Magdalenka 2012 „Duch Święty i Jego dary”
Materiały formacyjne Wspólnoty Effatha przy parafii Wieczerzy Pańskiej w Lublinie; www.effatha-lublin.pl