EDUKACJA DOMOWA
Transkrypt
EDUKACJA DOMOWA
W praktyce edukacja domowa jest nie tylko uczeniem dziecka, ale doprowadzeniem go do dojrzałości i ukształtowaniem w pełni młodej osobowości. Obejmuje ono wychowanie, moralność, kompetencje, samodzielność. W edukacji domowej uczniowie pracują w skupieniu, we własnym tempie, używając wybranych materiałów. Uczą się samodzielnie lub z dorosłym, jeżeli zachodzi taka potrzeba. Musimy zawalczyć o serca dzieci i o ich uczucia. Zadbajmy o czas, kiedy jesteśmy razem i poświęcajmy czas na zabawy. Wtedy nie ma rywalizacji i oceniania. Jeśli w procesie poznawania nie ma emocji i kontaktu z drugim człowiekiem to nie następuje wzrost. Dzieci emocjonalnie potrzebują domu. STOWARZYSZENIE EDUKACJI W RODZINIE Cele Stowarzyszenia: 1. Wspieranie rodzin w realizacji konstytucyjnego prawa do wychowania dzieci zgodnie z własnymi przekonaniami (Art. 48. ust.1). 2. Upowszechnianie pozaszkolnych form realizacji obowiązku szkolnego i nauki. 3. Wspieranie demokracji i budowanie społeczeństwa obywatelskiego. 4. Działalność szkoleniowa i edukacyjna. Więcej informacji na stronie www.edukacjadomowa.pl „Istota kształcenia nie polega na wpajaniu wiedzy encyklopedycznej, lecz na ćwiczeniu umysłu w dochodzeniu do tego, czego nie da się znaleźć w podręcznikach” Albert Einstein Kontakt: ul. Polnej Róży 6/59, 02-798 Warszawa tel. 603 939 866 [email protected] EDUKACJA DOMOWA NIE JEST niczym nowym. Od wieków nauczanie domowe współistniało ze szkołą i miało licznych zwolenników. W średniowieczu możne rody kształciły dzieci przede wszystkim w domach. Później nauczanie domowe działało równolegle do szkolnego, stanowiąc przygotowanie do dalszej nauki szkolnej albo jej uzupełnienie. Stanowiło ono skuteczną formę opozycji wobec zaborców. Obecnie edukację domową można określić, jako nauczanie dzieci poza systemem szkolnym. Dzieci takie nie chodzą do szkoły a odpowiedzialność za ich edukację biorą na siebie rodzice lub opiekunowie. Od 2009 roku gwałtownie powiększa się grono osób decydujących się na taką formę edukacji. W Polsce edukacja domowa jest legalna na wszystkich etapach edukacyjnych. W Ustawie o Systemie Oświaty (art. 16 ust. 8 do 14) określana jest mianem edukacji poza szkolnej. DLACZEGO EDUKACJA DOMOWA DZIAŁA? Praca indywidualna we własnym tempie, rozwijanie zainteresowań, wspieranie mocnych stron stawia dziecko w miejscu gdzie ma poczucie własnych możliwości. Celem edukacji domowej jest nauczenie dzieci jak się uczyć. Rodzice dążą do usamodzielnienia się ucznia. Wymaga to od niego zaangażowania i twórczości. Większy niż w szkole wysiłek szybko przynosi lepsze efekty. U młodszych dzieci często nauka jest połączona z zabawą i pozytywnymi emocjami. Odkrywają one świat wraz z rodzicem. Jak potwierdzają naukowcy w czasie takiej nauki tworzą się nowe, trwałe połączenia w mózgu, co skutkuje lepszym zapamiętywaniem. Odejście od schematów i nauczenie jak sobie radzić z trudnościami jest efektem edukacji w domu. Rozwiązywanie szkolnych testów nigdy nie doprowadzi ucznia do umiejętności radzenia sobie w trudnych sytuacjach. „Nie ma dowodów na to, że edukacja domowa jest zła dla dzieci” Brian D. Rey DLACZEGO RODZICE DECYDUJĄ SIĘ NA EDUKACJĘ DOMOWA? CZY KAŻDY RODZIC MOŻE UCZYĆ SWOJE DZIECI W DOMU? Motywacji jest wiele. Najważniejszymi z nich są chęć budowania i podtrzymywania więzi rodzinnych, potrzeba bardziej efektywnej edukacji, pracy indywidualnej dostosowanej do potrzeb dziecka, względy religijne, oszczędność czasu. Każdy rodzic, którego cechuje wytrwałość jest kompetentny aby uczyć swoje dzieci w domu. Rodzice, którzy wkładają całe swoje serce w edukację uzyskują wysoką skuteczność. Edukacja następuje w kontekście relacji. Wysiłek rodziców jest nieoceniony. Miłości i relacji rodziców z dziećmi nie da się zastąpić niczym innym. A CO Z SOCJALIZACJĄ? Badania dowodzą, że wśród edukatorów domowych jest wielu wolontariuszy, ludzi zaangażowanych społecznie, tworzących trwałe i odpowiedzialne relacje z innymi. Choć socjalizacja to dziedzina, która często jest podawana, jako zarzut przeciw edukacji domowej, to rodzice mają zupełnie inne doświadczenia. Dziecko do prawidłowej socjalizacji nie potrzebuje 30 rówieśników. Naturalnym środowiskiem dziecka są starsi i młodsi. To od rodziców i najbliższych uczy się ono prawidłowych zachowań społecznych. Nieocenione są także spontaniczne zabawy. Dzieci wiele się uczą o relacjach kiedy zostawimy im więcej przestrzeni. W czasie zabaw zorganizowanych wszystko jest narzucone z góry. Dzieci edukacji domowej mają przyjaciół nie tylko z jednej klasy, ale także z innych miast czy nawet krajów, różnych kultur i języków. Rodzice uznają socjalizację w rodzinie za duży plus i dlatego sami pragną kształtować swoje dzieci. JACY RODZICE UCZĄ SWOJE DZIECI W DOMU? Rozmaici. Bogaci i niezamożni. Mieszkający w miastach i na wsi. Religijni i niewierzący lub niepraktykujący. Tworzący pełne rodziny i samotni. Rodzice jedynaków i rodzice gromadki dzieci. Pracujący i niepracujący zarobkowo. Prawdopodobnie wspólną cechą tych rodziców jest to, że zdecydowali się podjąć niepopularną decyzję dotyczącą kształcenia własnych dzieci, zdecydowali się podporządkować swoje życie temu celowi, są odważni, zdecydowani i bardzo zależy im na własnych dzieciach. Zjazd Edukatorów Domowych, Olesin 2008