Biogramy artystów - Krakowskie Biuro Festiwalowe

I Festiwal Misteria Paschalia
Biogramy artystów
Lycourgos Angelopoulos
Wychowywał się w Pyrgos na Peloponezie. Studiował muzykę bizantyjską pod kierunkiem wybitnego muzykologa Simona
Karasa. Jednocześnie studiował prawo na uniwersytecie w Atenach. Jest protopsaltisem (pierwszym śpiewakiem) kościoła św.
Ireny w Atenach. Założył i prowadzi Grecki Chór Bizantyjski oraz wykłada muzykę bizantyjską w ateńskich konserwatoriach
Nikosa Skalkotasa i Filipposa Nakasa. Od momentu założenia jest dyrektorem Dziecięcego Chóru Bizantyjskiego archidiecezji
Aten, a także dyrektorem Szkoły Muzyki Bizantyjskiej diecezji Helias. Współpracuje z ateńskim radiem przygotowując audycje
związane z muzyką bizantyjską. Wielokrotnie wykonywał muzykę kompozytorów współczesnych, m.in. Michaela Adamisa,
Dimitrisa Terzakisa i Kyriakosa Sfetsasa. Jest członkiem francuskiego zespołu badawczego prowadzonego Marcela Péresa.
Skupia się na studiach nad zachodnimi tradycjami chorałowymi i ich powiązaniem z muzyką bizantyjską. Dokonał licznych
rejestracji chorału ambrozjańskiego, bizantyjskiego i rzymskiego. W 1994 roku Jego Świątobliwość Ekumeniczny Patriarcha
Bartłomiej I powierzył mu funkcję Archon (głównego) Protopsaltisa Archidiecezji Konstantynopola. Został również obdarzony
tytułami przez Diodorosa, Patriarchę Jerozolimy, Prawosławny Kościół Finlandii oraz grecką diecezję Patras.
Nancy Argenta
W swoim szerokim repertuarze posiada dzieła od baroku po współczesność. Znakomicie czuje się zarówno w repertuarze
solowym, jak i w oratoriach czy operach. Współpracuje z czołowymi dyrygentami: J. E. Gardinerem, T. Pinnockiem, Ch.
Hogwoodem, R. Norringtonem czy P. McCreeshem. Występowała z najlepszymi na świecie zespołami i orkiestrami, m.in. The
English Baroque Soloists, The English Concert, Ensemble Sonnerie, Philharmonia Orchestra, Boston Symphony, City of
Birmingham Symphony Orchestra i Gewandhausorchester Leipzig.
Brian Asawa
Karierę rozpoczął w 1991 roku wygrywając Metropolitan Opera National Council Auditions. W 1994 roku został laureatem
międzynarodowego konkursu operowego Operalia. Należy do najwybitniejszych kontratenorów młodego pokolenia. W swoim
repertuarze ma kilkadziesiąt ról operowych. Występuje w najlepszych salach koncertowych, m.in. Metropolitan Opera, Covent
Garden, Opera National de Lyon, Opera Australia oraz wiedeńskiej Musikverein.
Ensemble Organum
Powstało w 1982 roku z inicjatywy Marcela Péresa w opactwie Sénanque. Od 1984 roku związane z Fundation Royaumont, a
od 2001 roku z opactwem w Moissac. U podstaw działalności Ensemble Organum leży chęć przywrócenia wokalnej i
instrumentalnej praktyki wykonawczej muzyki doby średniowiecza. Wokaliści zwracają szczególną uwagę na wciąż istniejącą
tradycję wykonawczą przekazywaną drogą ustną z pokolenia na pokolenie. Na repertuar zespołu składają się najwcześniejsze
znane źródła muzyki wokalnej (chorał starorzymski), kompozycje średniowieczne i renesansowe. Szczególne znaczenie dla
Ensemble Organum ma muzyka liturgiczna. Koncerty oraz nagrania dla Harmonii Mundi są wynikami rozległych badań
muzykologicznych w ramach programów Atelier de Recherche et d'Interprétation des Musiques Médiévales (ARIMM) w
Fundation Royaumont. Zespół współpracuje z wybitnymi muzykologami z całego świata podejmującymi badania źródeł
muzycznych i teoretycznych oraz praktyki wykonawczej. Ensemble Organum zajmuje dziś jedno z czołowych miejsc wśród
zespołów specjalizujących się w muzyce dawnej. Jego elastyczna struktura pozwala odwołać się, w przypadku konkretnych
projektów, do wokalistów wywodzących się z różnych krajów i zróżnicowanych środowisk.
Marcel Péres
Kształcił się w konserwatorium w Nicei pod kierunkiem R. Saorgina (organy) i M. Vittoria (kompozycja), a następnie w Royal
School of Church Music w Croydon i w konserwatorium w Montrealu u R. Poirier (organy) i B. Lagacé (kompozycja). W latach
1979-1983 studiował muzykologię w École pratique des Hautes Études w Paryżu pod kierunkiem M. Huglo. W 1990 roku
Secrétariat d'État français aux relations culturelles internationales przyznał mu "Prix Léonard de Vinci". Został również
odznaczony "Chevalier de l'Ordre" w zakresie sztuki i literatury. W 1982 roku założył Ensemble Organum, z którym pracuje do
dziś. Péresa cechuje dążenie do autentyzmu w interpretacji muzyki średniowiecza i renesansu, wsparte własnymi badaniami i
poszukiwaniami interdyscyplinarnymi, w których często odwołuje się do wiedzy naukowców i muzyków spoza kręgu kultury
śródziemnomorskiej. Odrzucając reformy Piusa X zwraca się ku powrotowi do korzeni. Od 1984 roku współpracuje z
wytwórnią Harmonia Mundi. Dokonał cennych nagrań śpiewów (starorzymskich, cysterskich, ambrozjańskich, korsykańskich,
mozarabskich), dramatów liturgicznych, muzyki renesansowej oraz XVII i XVIII-wiecznego chorału francuskiego. W 1984 roku
Péres założył CERIMM (Centre Européen pour la Recherche sur l'Interprétation des Musiques Médiévales), którym kierował
do 1999 roku W 2001 roku powołał do życia CIRMA (Centre Itinérant de Recherche sur les Musiques Anciennes) w Moissac.
Concerto Polacco
Grupa muzyków skupionych wokół klawesynisty i organisty Marka Toporowskiego, specjalizujących się w stylowym
wykonawstwie muzyki XVII i XVIII wieku na dawnych instrumentach. Działająca od 1991 roku mała formacja kameralna (4-6
osób) osiągnęła z czasem rozmiary małej orkiestry, co umożliwiło realizację większych projektów. Obecnie zespół występuje
najczęściej jako rozbudowana orkiestra barokowa, często uczestnicząca w wykonaniach dzieł muzyki oratoryjno-kantatowej.
Ważnym elementem działalności Concerto Polacco jest prezentacja muzyki staropolskiej. Zespół koncertuje w Polsce i
zagranicą. Działalność Concerto Polacco dokumentują liczne nagrania, m.in. dla wytwórni Musicon (Offertoria et
Communiones M. Zieleńskiego), Kos Records (Completorium, Conductus funebris G. G. Gorczyckiego), BNL (6 Symfonii
hamburskich na smyczki C. Ph. E. Bacha) oraz Naxos (utwory G. F. Händla z Alsfeder Vokalensemble). W 1995 roku Concerto
Polacco zarejestrowało również komplet sonat kościelnych Mozarta dla telewizji holenderskiej. Zespół dokonał szeregu
nagrań dla Polskiego Radia. Trzykrotnie reprezentował Warszawę w cyklu transmisji radiowych w ramach Dnia Specjalnego
Euroradia (1996, 1999, 2001).
Stanisław Soyka
Ukończył Wydział Kompozycji i Aranżacji w Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach. Debiutował w
1978 roku recitalem w Filharmonii Narodowej w Warszawie, którego zapis znalazł się na jego pierwszym albumie - Don't You
Cry. Na ten okres przypada fascynacja Soyki tzw. "czarną muzyką". W połowie lat 80. wypracował oryginalny, wyraźnie
identyfikujący go styl. W 1986 roku podpisał kontrakt płytowy z wytwórnią RCA, dla której nagrał album Stanisław Soyka.
Dwa lata później ukazała się płyta Radioaktywny dokumentująca działalność artysty w latach 1983-88. W tym samym roku
rozpoczął długą i owocną współpracę z Januszem Yaniną Iwańskim, z którym dokonał licznych nagrań (m.in. albumy: Acoustic,
Neopositive). W 1995 roku związał się z firmą fonograficzną Pomaton EMI. W katalogu tej wytwórni pojawiają się nowe płyty
(Retrospekcja, Soyka. Sonety. Shakespeare, Nr 17, Polskie Pieśni Wielkopostne) oraz reedycje wcześniejszych albumów
(Acoustic, Radioaktywny, Neopositive, Radical Graża). Do najnowszych nagrań artysty należy Tryptyk rzymski wg poezji Jana
Pawła II (2003) oraz Soyka sings love songs... (2004). Soyka koncertował w większości krajów europejskich, w Meksyku i USA.
Jest laureatem szeregu nagród i wyróżnień, m.in.: nagrody im. Krzysztofa Komedy (1989).
Marek Toporowski
Studiował na Akademii Muzycznej w Warszawie u Józefa Serafina (organy) i Leszka Kędrackiego (klawesyn). Następnie
doskonalił swe umiejętności we Francji, Niemczech i Holandii, pracując pod kierunkiem Aline Zylberajch i Boba van Asperena
(klawesyn) oraz Daniela Rotha (organy). Jest laureatem licznych nagród i wyróżnień, m. in. I nagrody I Ogólnopolskiego
Konkursu Klawesynowego im. Wandy Landowskiej w Krakowie (1985). Powołał do istnienia i dyryguje czołowymi polskimi
zespołami specjalizującymi się w wykonywaniu barokowej muzyki wokalno-instrumentalnej - orkiestry Concerto Polacco i
chóru kameralnego Sine Nomine. Artysta koncertuje z równym powodzeniem jako klawesynista, organista, kameralista i
dyrygent, zarówno w Polsce, jak i zagranicą. M. Toporowski dokonał kilkunastu nagrań płytowych, m.in. dla wytwórni Naxos.
Zajmuje się również działalnością pedagogiczną. W latach 1990-1991 uczył gry klawesynowej w Musikhochschule des
Saarlandes. Obecnie prowadzi klasę klawesynu w Akademii Muzycznej w Katowicach.
Adolf Weltschek
Studiował polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz na reżyserię w PWST w Krakowie. Jest reżyserem i inscenizatorem
spektakli plenerowych, autorem 10 sztuk teatralnych i współautorem 4 scenariuszy filmowych, dyplomowanym aktorem,
wykonawcą kilkudziesięciu ról teatralnych i filmowych. W swoim dorobku ma ponad 70 przedstawień teatralnych na około 20
scenach. Jest pomysłodawcą, autorem scenariusza i realizatorem szeregu widowisk plenerowych w Polsce (m.in.: Wielkiej
Parady Smoków, Korowodu Molierowskiego My wszyscy do Pana, Panie Jourdin) i zagranicą (m.in.: Hello Mister Jo! - Teatr
Jobithume Anger, Francja; Wiele hałasu o nic W. Shakespeare'a - Teatr Miejski Preslov, Słowacja). Od 1991 roku jest związany
z Teatrem Groteska w Krakowie, najpierw jako kierownik literacki (1991-1998), następnie jako Dyrektor Naczelny i
Artystyczny (od 1998). Działalność "Groteski" pod jego kierunkiem znajduje coraz większy oddźwięk, czego powodem jest
m.in. zaliczenie Teatru do grona finalistów Konkursu na działalność kulturalną dla dzieci i młodzieży (2003). Spektakl
Czarnoksiężnik z Archipelagu w reżyserii A. Weltschka otrzymał "Złotą Maskę 2003" oraz certyfikat jakości przyznany przez
ASSITEJ Polska.
Pieter Wispelwey
Występuje z powodzeniem jako solista i kameralista, współpracując z wybitnymi zespołami, m.in. Rotterdam Philharmonic
Orchestra, BBC Symphony Orchestra, Camerata Academica Salzburg, Mahler Chamber Orchestra i bremeńską Deutsche
Kammerphilharmonie. Dał kilkaset recitali w najważniejszych salach koncertowych na świecie, m.in. Concertgebouw w
Amsterdamie, Teatro Colón w Buenos Aires, Sydney Opera House, Lincoln Center w Nowym Jorku oraz londyńskiej Wigmore
Hall. Jest laureatem wielu nagród, m.in. "Elizabeth Everts Prize" przyznawanej najbardziej obiecującym muzykom
holenderskim młodego pokolenia (1985) oraz "Netherlands Music Prize" (1992).