Siostry i Bracia! Słowa Jezusa Chrystusa z dzisiejszej Ewangelii

LIST PASTERSKI BISKUPA SOSNOWIECKIEGO
DO KAPŁANÓW, CZŁONKÓW AKCJI KATOLICKIEJ I CAŁEJ WSPÓLNOTY DIECEZJALNEJ
POMAGAMY DŹWIGAĆ KRZYŻ BEZROBOCIA
Siostry i Bracia!
Słowa Jezusa Chrystusa z dzisiejszej Ewangelii: „Nie każdy, kto mówi mi „Panie, Panie!”,
wejdzie do Królestwa niebieskiego, lecz ten, kto spełnia wolę mojego Ojca, który jest w
niebie” (Mt 7, 21) przynaglają nas do spojrzenia wokół i dostrzeżenia dramatu, w jakim
znajduje się wielu spośród naszych braci i sióstr. Jeśli bowiem Bóg nie przenika czynów
człowieka, to same tylko błagalne modlitwy pozostają ludzkim słowem, próżnym i bezsilnym.
Modlitwy i praktyki religijne stanowią fundament naszych poczynań jedynie pod warunkiem,
że nie pozostają pustym dźwiękiem, ale znajdują odzew w naszym praktycznym
postępowaniu. Elementarna nieprawość, to brak troski o to, aby z modlitwą zgadzało się
życie. A życie wymaga dziś od nas solidarności z naszymi braćmi i siostrami, którzy
pozbawieni zostali swojej pracy. Zarówno bowiem zatrważające dane statystyczne
wskazujące na eskalację problemu, jak i codzienna obserwacja pogarszającej się jakości życia
naszych wiernych obligują nas do podjęcia dzieła pomocy bezrobotnym.
Łatwo jest wczuć się w ich sytuację, gdyż wielu z Was myśli z niepokojem, że ten sam
dramat może w przyszłości stać się także Waszym udziałem. Ważne jest, aby wszyscy, którzy
teraz czują się bezradni, zagrożeni i niepewni jutra mieli świadomość, że nie są sami, lecz
towarzyszy im nasza chrześcijańska miłość i solidarność.
W obliczu podobnych nieszczęść chcemy pozostać wierni wezwaniu Ojca Świętego Jana
Pawła II skierowanemu do nas w 1999 roku w Sosnowcu: „Zmieniają się czasy, zmieniają się
ludzie i okoliczności, rodzą się nowe problemy. Kościół nie może tych zmian nie dostrzegać,
nie może nie podejmować wyzwań, jakie pojawiają się wraz z nimi. Człowiek jest pierwszą i
podstawową drogą Kościoła, drogą jego codziennego życia i doświadczenia. Dlatego Kościół
naszej epoki musi być świadomy zagrożeń, świadomy wszystkiego, co wydaje się przeciwne
temu, aby «życie ludzkie stawało się coraz bardziej ludzkie, aby wszystko, co na to życie się
składa, odpowiadało prawdziwej godności człowieka. (por. Redemptor hominis, 14). Drodzy
Bracia i Siostry! Uczmy się tej wrażliwości na człowieka i na jego sprawy, wpatrując się w
życie i posługę patrona waszej diecezji, św. Brata Alberta Chmielowskiego oraz Sługi Bożej
Matki Teresy Kierocińskiej, zwanej Matką Zagłębia. Oni z wrażliwością odkrywali cierpienie
i gorycz tych, którzy nie potrafili odnaleźć swojego miejsca w ówczesnych strukturach
społecznych i ekonomicznych i nieśli pomoc najbardziej potrzebującym. Program, jaki oni
wytyczyli, jest zawsze aktualny. (...) Niech każda parafia staje się wspólnotą ludzi wrażliwych
na los tych, którzy znajdują się w trudnej sytuacji. Poszukujcie coraz to nowych form dla tej
pracy. Niech będą zachętą dla wszystkich słowa Pisma Świętego: «Chętnie dawaj ubogiemu,
niech serce twe nie boleje, że dajesz. Za to będzie ci Pan, Bóg twój, błogosławił w każdej
czynności i w każdej pracy twej ręki» (Pwt 15, 10).”
Dla Jana Pawła II problem odpowiedniego zatrudnienia wszystkich zdolnych do pracy jest
sprawą podstawową, zwłaszcza w odniesieniu do ludzi młodych. Bezrobocie jest
niewątpliwym zaprzeczeniem tego uprawnienia i jawi się zawsze jako zło, a nawet stanowi
prawdziwą klęskę społeczną. Wymierzone jest ono w godność człowieka, staje się niejako
widzialnym, społecznie potwierdzonym znakiem jego małej wartości, niewystarczalności i
zależności od anonimowych mechanizmów społecznych, a także wyrazem społecznej
degradacji człowieka. Jeśli dodać do tego biedę, a niejednokrotnie nawet nędzę materialną i
moralną, które towarzyszą bezrobociu, rodzi się u dotkniętych tym zjawiskiem poczucie
upokorzenia i krzywdy społecznej. Dlatego też Jan Paweł II nie waha się nazwać problemu
bezrobocia prawdziwą plagą społeczną, stanowiącą jedno z najgorszych nieszczęść
dotykających człowieka.
Aby odpowiedzieć na ów współczesny znak czasu, którym jest nieszczęście bezrobocia,
oraz by uczynić wszystko co możliwe w celu przyjścia z pomocą najbardziej potrzebującym
Rada Diecezjalna Instytutu Akcji Katolickiej Diecezji Sosnowieckiej przyjęła na moją prośbę
uchwałę w sprawie realizacji projektu pod hasłem „Pomagamy dźwigać krzyż bezrobocia”.
W ramach tego projektu proszę wszystkie Parafialne Oddziały Akcji Katolickiej, by w
ścisłej współpracy z Księżmi Proboszczami i członkami ruchów oraz stowarzyszeń
religijnych działających w parafiach diecezji sosnowieckiej rozpoznały sytuację rodzin
dotkniętych bezrobociem szczególnie uwzględniając tych, którzy mają na wychowaniu dzieci.
Wszystkich Was Drodzy Bracia i Siostry, którzy posiadacie swoje miejsce pracy proszę o
zadeklarowanie ustalonej przez siebie kwoty wsparcia w postaci środków materialnych,
żywności, przyborów szkolnych i systematyczne ofiarowywanie ich na fundusz pomocy
bezrobotnym w swojej parafii. Ci parafianie, którzy nie są w stanie udzielać wsparcia
finansowego, niech czują się zobowiązani w sumieniu do przyniesienia raz w miesiącu 1 kg
produktów żywnościowych w postaci mąki, kaszy czy cukru. Dla gromadzenia tych
produktów Wasi Księża Proboszczowie wyznaczą odpowiednie pomieszczenie, ogłoszą też
harmonogram dyżurów członków Parafialnych Oddziałów Akcji Katolickiej przyjmujących
dary. Niech to będzie nawet niewielka ofiara ale darowana regularnie w duchu
chrześcijańskiej miłości.
Nie zapominajmy także o religijnym wymiarze przedsięwzięcia. Podczas niedzielnych
Mszy św. jedna intencja modlitwy wiernych niech będzie poświęcona bezrobotnym i niech
poleca też Bogu osoby darczyńców.
Prezesów Parafialnych Oddziałów Akcji Katolickiej zobowiązuję do bieżącego
informowania Instytutu Diecezjalnego o przebiegu i zakresie pomocy udzielanej rodzinom
bezrobotnych. Niech pomoc ta ma charakter zorganizowany. Choć wiem, że tego rodzaju
działanie nie zastąpi rozwiązań strukturalnych spoczywających na właściwej władzy
świeckiej, to głęboko wierzę, że to współdziałanie wielu ludzi dobrej woli przywróci odrobinę
nadziei tym, którzy najbardziej cierpią z powodu bolesnych zjawisk towarzyszącym
przemianom ekonomicznym w naszej Ojczyźnie. Okażmy chrześcijańską troskę o świętość
rodzin tworząc nową więź solidarnej pomocy, która stanie się wyrazem współpracy we
wspólnym dźwiganiu krzyża bezrobocia.
Siostry i Bracia!
Dzieło pomocy pod hasłem „Pomagamy dźwigać krzyż bezrobocia” zapoczątkujemy
wspólnie w sobotę 15 czerwca 2002 roku o godzinie 18.00 na placu przy ul. Gwiezdnej w
Sosnowcu - Zagórzu w trzecią rocznicę historycznej Wizyty Apostolskiej Ojca Świętego Jana
Pawła II w Sosnowcu. Do przeżycia raz jeszcze tego wielkiego wydarzenia serdecznie
zapraszam wszystkich Księży oraz wiernych diecezji sosnowieckiej.
+ Adam Śmigielski SDB
BISKUP SOSNOWIECKI