Podgląd - Parafia św. Franciszka z Asyżu w Prażmowie

WYPŁYŃ
NA GŁĘBIĘ
Gazetka parafialna
ul. Fr. Ryxa 35, 05-505 Prażmów, tel 227270595; parafia.prazmow.pl
Nr konta 87 800 2000 400 371 953 202 600 01
4 NIEDZIELA ZWYKŁA
1 lutego
181’15
LITURGIA SŁOWA
Czytanie I: Pwt 18,15-20 * Ps 25 * Czytanie II: 1 Kor 7,32-35
Ewangelia: Mk 1, 21-28
W mieście Kafarnaum Jezus w szabat wszedł do
synagogi i nauczał. Zdumiewali się Jego nauką: uczył ich
bowiem jak ten, który ma władzę, a nie jak uczeni
w Piśmie. Był właśnie w synagodze człowiek opętany
przez ducha nieczystego. Zaczął on wołać: Czego chcesz
od nas, Jezusie Nazarejczyku? Przyszedłeś nas zgubić.
Wiem, kto jesteś: Święty Boży. Lecz Jezus rozkazał mu
surowo: Milcz i wyjdź z niego. Wtedy duch nieczysty
zaczął go targać i z głośnym krzykiem wyszedł z niego.
A wszyscy się zdumieli, tak że jeden drugiego pytał: Co to jest? Nowa jakaś
nauka z mocą. Nawet duchom nieczystym rozkazuje i są Mu posłuszne. I wnet
rozeszła się wieść o Nim wszędzie po całej okolicznej krainie galilejskiej.
Oto słowo Pańskie.
ZDUMIEWAJĄCA NAUKA
Obecny rok duszpasterski przeżywamy pod hasłem: „Nawróćcie się
i wierzcie w Ewangelię”. Idziemy więc drogą pracy nad sobą, podejmując
wysiłek, by łaska Boże przemieniała i uświęcała nasze dusze i ciała. Człowiek
zawsze szukał i szuka w różnych religiach i filozofiach jakiegoś ideału, wzoru do
naśladowania. „Kto jest człowiekiem idealnym, którego trzeba naśladować? Dla
mitologii greckiej jest to człowiek cnotliwy; dla Rzymian i niektórych systemów
japońskich - zdyscyplinowany wojownik; dla Żydów – sprawiedliwy; „królewski"
dla konfucjonistów chińskich; asceta dla hinduistów; człowiek całkowicie
poddany wszechpotędze Allacha dla muzułmanów. Tylko dla chrześcijan,
zgodnie ze zdaniem wybitnych specjalistów, ideałem ludzkim jest „święty”, ten,
który kocha”. (V.Messori, Opinie o Jezusie, Kraków 1993,218)
Istnieją różne określenia, którymi człowiek przez wieki przyzywał Boga:
Stwórca, Najwyższy, Jedyny, Jahwe (Ten, który JEST), Wszechmocny,
Wszechwładny, Wszechwiedzący i wreszcie to imię, które objawił nam nasz
Zbawiciel: „Abba – Bóg jest naszym Ojcem. Wszystkie te imiona, określenia
zawarł święty Jan w zdaniu, które stało się tytułem pierwszej encykliki
Benedykta XVI „Bóg jest miłością” (1 J 4,8). To miłość nadaje sens
wszystkiemu i sprawia, że wiara nasza jest żywą i życiodajną relacją do Tego,
który jest źródłem życia i miłości.
Tak mówił papież senior w swej encyklice: „Uwierzyliśmy miłości Boga
– tak chrześcijanin może wyrazić podstawową opcję swego życia. U początku
bycia chrześcijaninem nie ma decyzji etycznej czy jakiejś wielkiej idei, jest
natomiast spotkanie z wydarzeniem, z Osobą, która nadaje życiu nową
perspektywę, a tym samym decydujące ukierunkowanie. Św. Jan przedstawił
w swojej Ewangelii to wydarzenie w następujących słowach: „Tak bowiem Bóg
umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w niego
wierzy… miał życie wieczne” (3, 16). Wiara chrześcijańska uznając miłość jako
swoją główną zasadę, przyjęła to, co stanowiło istotę wiary Izraela,
a równocześnie nadała temu nową głębię i zasięg. Wierzący Izraelita faktycznie
modli się codziennie słowami Księgi Powtórzonego Prawa, wiedząc, że w nich
jest zawarta istota jego egzystencji: „Słuchaj, Izraelu, Pan jest naszym Bogiem –
Panem jedynym. Będziesz więc miłował Pana, Boga twojego, z całego swego
serca, z całej duszy swojej, ze wszystkich swych sił” (6, 4-5). Jezus połączył
w jedno przykazanie te dwa: przykazanie miłości Boga i przykazanie miłości
bliźniego zawarte w Księdze Kapłańskiej: „Będziesz miłował bliźniego jak siebie
samego” (19, 18; por. Mk 12, 29-31). Ponieważ Bóg pierwszy nas umiłował (por.
1 J 4, 10), miłość nie jest już przykazaniem, ale odpowiedzią na dar miłości,
z jaką Bóg do nas przychodzi” (Benedykt XVI, Deus Caritas est, 1).
Człowiek został stworzony przez Boga, który jest miłością i powołany
do przymierza miłości. Dlatego „mężczyzną i niewiastą stworzył ich” mówi
księga Rodzaju. Każdy grzech (nie tylko przeciwko szóstemu przykazaniu) jest
wejściem w nieczystość, odrzuceniem czystej miłości Boga. W tym sensie szatan
jest duchem nieczystym i robi wszystko, by człowieka poniżyć, uwikłać
i zniewolić. Szczególnym obszarem działania ducha nieczystego jest sfera
ludzkiej seksualności. Ten dar, który w zamyśle Bożym ma być wyrazem czystej
i płodnej miłości małżonków, staje się tak często miejscem zagubienia,
zniewolenia i grzechu.
„W naszych czasach, które są czasami lekceważenia wszelkich więzów
moralnych, zwłaszcza w materii VI przykazania, warto przypomnieć postać św.
Marii Goretti (+ 1901), która oddała swe młode życie w obronie swego
2
dziewiczego stanu. Miała zaledwie 13 lat, ale była tak dzielną i zdecydowaną
w strzeżeniu czystości swego serca, że zasłużyła na wyniesienie na ołtarze.
Historia jej życia i męczeństwa wyglądała następująco. Młody Aleksander
Serenelli pracował w gospodarstwie Gorettich. Uzbrojony w motykę lub
sztychówkę pomagał matce Marii, która była wdową, przy cięższych pracach
w polu. Ale z czasem zaczął narzucać się Marii, ulegając ślepo swemu
temperamentowi. Nie chcąc o niczym słyszeć, Maria odwraca się od niego, lecz
on nie daje jej spokoju. Maria stroni od niego. Pewnego poranka jednak młody
mężczyzna zastaje ją samą w domu i rozwija przed nią całą sieć uwodzicielskich
sztuczek. Maria nie daje się wciągnąć. On ucieka się do gróźb. „Raczej umrzeć,
niż popełnić grzech" - odpowiada Maria. Upokorzony w swoim szaleństwie
Aleksander wydobywa nóż i zadaje jej tyle ciosów, że pada u jego stóp, pokryta
krwią i na wpół martwa. Nędznik ucieka i jakiś czas pozostaje w ukryciu. W 24
godziny później Maria Goretti umiera. Całe Włochy powtarzają jej imię i mówią:
„W Nettuno umarła święta". Było to w roku 1901. W czerwcu 1950 roku papież
Pius XII ogłosił ją świętą, ukazując w niej przykład dla współczesnej młodzieży”.
(J. Chojnowski SCJ, Przykłady do kazań, Kraków 2004, 195)
W dzisiejszej Ewangelii na drodze życia człowieka opętanego przez
ducha nieczystego staje „Jezus Nazarejczyk, Święty Boży”. Duch nieczysty,
który opętał człowieka, to znaczy spętał, wewnętrznie zniewolił - miał nad nim
władzę. I oto zaczyna drżeć i skamleć wobec Tego, który jest Wszechmocny:
„Przyszedłeś nas zgubić” – wykrzykuje w liczbie mnogiej duch kłamstwa
i grzechu. Tak, to prawda. Chrystus - Miłość Wcielona - przyszedł na ten świat,
by wyzwolić zniewolonego człowieka i zniszczyć władzę diabła. Przyszedł
zgubić ducha nieczystego i odnaleźć zagubioną owieczkę. Chrystus posiada
pełnię władzy: „Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi” (Mt 28,18) –
powie Zmartwychwstały Pan do Apostołów, przekazując im nakaz misyjny.
Grzech pierworodny miał w sobie podwójny wymiar: odrzucenie
władzy Boga i poddanie się władzy ducha nieczystego – szatana. Pan Jezus
wyprowadza nas z niewoli diabła - nie ma on już władzy nad człowiekiem
odkupionym Krwią Baranka. „Nie otrzymaliście przecież ducha niewoli, by
się znowu pogrążyć w bojaźni, ale otrzymaliście ducha przybrania za synów,
w którym możemy wołać: Abba, Ojcze!” (Rz 8,15). x . Proboszcz
2 LUTEGO – DZIEŃ ŻYCIA KONSEKROWANEGO
Na ulicach naszych miast spotykamy osoby ubrane w zakonne habity, które różnią
się kolorem i krojem. To ci, którzy bądź już złożyli śluby czystości, posłuszeństwa
i ubóstwa, bądź do nich się przygotowują. Habit jest dla zakonnika tym samym,
czym mundur dla żołnierza. Po nim można określić przynależność do konkretnego
instytutu życia zakonnego (popularnie nazywanego zakonem), gdyż zakony różnią
się od siebie nie tylko regułą, charyzmatem, lecz także strojem duchownym. Według
3
najnowszych danych, w Polsce jest około 60 męskich i 149 żeńskich instytutów
życia konsekrowanego. Czy w tej różnorodności można mówić o jakimś wspólnym
dla wszystkich zakonników celu? Istotą życia zakonnego jest działalność religijna na
płaszczyźnie duchowej. Każda wspólnota zakonna ma oddawać Bogu cześć, służyć
Kościołowi i prowadzić swych członków do doskonałości. To jest cel każdej
wspólnoty zakonnej. Poza celem ogólnym istnieje wielkie zróżnicowanie celów
szczegółowych, zwanych inaczej charyzmatami, które wpływają na organizację
wewnętrzną wspólnoty zakonnej, sposób pracy i metody działania. W adhortacji
Vita consecrata rozróżniono instytuty zakonne oddane całkowicie kontemplacji
i instytuty zakonne oddane dziełom apostolskim.
Co to jest reguła zakonna?
Podstawą codziennego życia zakonnego jest reguła, czyli zbiory ogólnych
przepisów regulujących życie zakonne. Najbardziej znane w zakonach męskich
Reguły: św. Pachomiusza (IV w.), św. Benedykta j (zredagowana ok. 540 roku), św.
Bazylego (zatwierdzona w roku 363), św. Augustyna, św. Alberta Avogadro (XIII
w.), św. Franciszka (ostatecznie zatwierdzona w roku 1223), św. Ignacego z Loyoli
(XVI w.). Wymienione Reguły zawierają fundamentalne wskazania, według
których wspólnoty zakonne kształtują swe życie. Na przykład według Reguły św.
Augustyna żyją augustianie, bożogrobcy, bonifratrzy, dominikanie, duchacze,
kongregacje kanoników regularnych i trynitarze. Na Regule św. Franciszka opierają
swoją duchowość bracia mniejsi, franciszkanie konwentualni, kapucyni.
Z OGŁOSZEŃ
 Jutro – 2 lutego - Matki Bożej Gromnicznej. Msze święte o 930
i 1700. Na liturgię 2 lutego przynosimy gromnice z okapnikami. Święto
Ofiarowania Pańskiego to Dzień Życia Konsekrowanego. Będziemy
gościć na mszach świętych siostry Urszulanki z Łbisk, które powiedzą
nam o swoim powołaniu i pracy. Siostry będą rozprowdzały film o
swoim zakonie za dobrowolną ofiarę. Na Mszę wieczorną zapraszam
wszystkich kandydatów do Bierzmowania. Po Mszy spotkanie.
 Dziękuję mieszkańcom Nowego Wągrodna za posprzątanie kościoła
i złożoną ofiarę. Proszę mieszkańców Wągrodna o przygotowanie
kościoła na przyszłą niedzielę.
 Za dwa tygodnie – 14 lutego (sobota) zapraszamy dzieci wraz z rodzicami na
bal karnawałowy, który odbędzie się w remizie strażackiej w Woli
Prażmowskiej. Za tydzień będzie można odebrać zaproszenia.
PLAN KOLĘDY:
Poniedziałek (2.02) - Zawodne: ul. Miła i Cicha (od godz. 11);
Wtorek (3.02) – Zawodne (pozostała część);
Środa(4.02) – Wola Prażmowska – Parcela; Czwartek (5.02) – Parcela
Prażmów; Sobota (7.02) – Nowe Racibory; Wtorek (10.02) – Prażmów I;
Środa(11.02) – Prażmów II; Czwartek4 (12.02) - Prażmów III