pełna wersja w pdf

Alergia
Astma Immunologia, 2004, 9(1), 50-54
Alergia Astma Immunologia, 2004, 9(1), 50-54
50
Ocena odpornoœci poszczepiennej po zastosowaniu
skoniugowanej szczepionki przeciw Haemophilus
influenzae typu b u dzieci przedwczeœnie urodzonych
Evaluation of postvaccinal immunity after immunization with
Haemophilus influenzae type b conjugate vaccine in preterm infants
DANUTA C HLEBNA-SOKÓ£, JANUSZ PIOTR SIKORA, WIKTOR SABANTY, IWONA LIGENZA
Klinika Propedeutyki Pediatrii Instytutu Pediatrii Uniwersytetu Medycznego w £odzi, ul. Sporna 36/50, 91-738 £ódŸ
Wprowadzenie. U dzieci przedwczeœnie urodzonych z nisk¹ mas¹
urodzeniow¹ z powodu niedoborów immunologicznych po
przeprowadzeniu szczepieñ obserwuje siê s³absz¹ odpowiedŸ
immunologiczn¹ i mniejsz¹ skutecznoœæ serologiczn¹.
Cel pracy. Celem pracy by³a ocena stê¿enia przeciwcia³ anty-PRP
w surowicy krwi u dzieci przedwczeœnie urodzonych po zastosowaniu
skoniugowanej szczepionki przeciw Haemophilus influenzae typu b
(Hiberix) i uzyskanie odpowiedzi na pytanie czy osi¹gane poziomy
przeciwcia³ zabezpieczaj¹ przed zachorowaniem.
Materia³ i metody. Oceny odpornoœci poszczepiennej u 32 wczeœniaków po podaniu szczepionki Hiberix dokonywano przy u¿yciu
metody immunoenzymatycznej (ELISA), wykorzystuj¹c zestaw do
oznaczania stê¿eñ przeciwcia³ poszczepiennych przeciw Hib
(BINDAZYME Human Anti Haemophilus Influenzae Enzyme
Immunoassay Kit, The Binding Site, Birmingham, U.K.).
Wyniki. Stwierdzono ochronny istotny statystycznie wzrost miana
przeciwcia³ poszczepiennych anty-PRP u 32 dzieci (100%). Nie
stwierdzono znamiennych korelacji miêdzy urodzeniow¹ mas¹ cia³a,
czasem trwania ci¹¿y a stê¿eniami przeciwcia³ osiagniêtymi po
szczepieniu. Wykazano natomiast istotn¹ statystycznie zale¿noœæ
miêdzy urodzeniow¹ mas¹ cia³a i czasem trwania ci¹¿y a wyjœciowymi
stê¿eniami przeciwcia³ anty-PRP.
Wnioski. Wyniki badañ dowodz¹, ¿e wszystkie wczeœniaki osi¹gaj¹
po immunizacji szczepionk¹ Hiberix ochronne poziomy przeciwcia³
poszczepiennych anty-PRP. Z powodu bardzo dobrej immunogenoœci
i tolerancji zastosowanej szczepionki, powinna ona znaleŸæ siê w
obowi¹zuj¹cym kalendarzu szczepieñ ochronnych, szczególnie u dzieci
przedwczeœnie urodzonych.
Alergia Astma Immunologia, 2004, 9(1), 50-54
Introduction. Due to immunological deficiencies, a decreased immunological response and lower serological efficacy are observed after
vaccinations in preterm infants with low birth weight.
Aim of study. This study was aimed to evaluate the levels of anti-PRP
antibodies after immunization with Haemophilus influenzae type b
conjugate vaccine (Hiberix) in preterm infants. Besides, we were
interested if this immunization triggered the protective titres of
postvaccinal antibodies.
Material and methods. We evaluated the postvaccinal immunity in
32 peterm infants by means of immunoenzymatic methods (ELISA),
with commercially available test kit (BINDAZYME Human Anti
Haemophilus Influenzae Enzyme Immunoassay Kit, The Binding Site,
Birmingham, U.K.).
Results. The protective levels of anti-PRP antibodies were noticed in
32 children (100%). The increase of antibodies titers was statistically
significant (p<0.05). No significant correlations between birth weight,
gestational age and the levels of postvaccinal antibodies were noticed.
However, statistically significant correlation between birth weight,
gestational age and the initial concentrations of anti-PRP antibodies
was found.
Conclusions. The results of the study prove that all preterm infants
achieve the protective levels of anti-PRP antibodies after immunization
with Hiberix. Due to its high immunogenicity this vaccine should be
consider as the obligatory vaccination, especially in preterm infants.
Alergia Astma Immunologia, 2004, 9(1), 50-54
Key words: postvaccinal immunity, Hib vaccination, preterm infants
S³owa kluczowe: odpornoœæ poszczepienna, szczepienie przeciw Hib,
wczeœniaki
Dzieci przedwczeœnie urodzone z nisk¹ mas¹ urodzeniow¹ ze wzglêdu na niedojrza³oœæ biologiczn¹ i niedobory immunologiczne nale¿¹ do grupy wysokiego ryzyka.
Inwazyjne zaka¿enia Haemophilus influenzae typu b
(Hib) przebyte przez tych pacjentów we wczesnym dzieciñstwie stanowiæ mog¹ zagro¿enie dla ich ¿ycia, zdrowia
Chlebna-Sokó³ D., Sikora J.P., Sabanty W. i wsp. Ocena odpornoœci poszczepiennej po zastosowaniu . . .
i dalszego rozwoju. Z uwagi na niewielk¹ liczbê wykonywanych na œwiecie szczepieñ przeciw Hib, zapobiega siê
jedynie oko³o 5% wszystkich inwazyjnych zaka¿eñ. Istotnym warunkiem zjadliwoœci tej bakterii jest antygen otoczkowy w postaci fosforanu polirybozylorybitolu (PRP).
Patogeneza zaka¿eñ Hib nie zosta³a jednak¿e ca³kowicie
wyjaœniona; uwa¿a siê, ¿e obecnoœæ polisacharydowej
otoczki odgrywa pierwszoplanow¹ rolê, poniewa¿ poprzez
hamowanie opsonizacji uniemo¿liwia ona fagocytozê bakterii [1]. Indukcja przeciwcia³ przeciw otoczce szczepu
typu b pozwala na uzyskanie swoistej odpornoœci – wykazano bowiem istnienie korelacji pomiêdzy ryzykiem zachorowania u dziecka a brakiem przeciwcia³ przeciwotoczkowych [1]. Zatem wyizolowane z otoczki Hib antygeny sta³y siê g³ównym sk³adnikiem produkowanych
szczepionek. Szczepionkê przeciw Haemophilus influenzae typu b zarejestrowano w 1985 roku w Stanach
Zjednoczonych, natomiast adekwatne szczepienia po raz
pierwszy przeprowadzono w 1986 roku w Finlandii. Wprowadzane w tym okresie czasu w Europie Zachodniej,
a w 1991 r. w USA, programy szczepieñ ochronnych radykalnie zmieni³y epidemiologiê chorób zwi¹zanych z Hib
– problem inwazyjnych zaka¿eñ wywo³anych tym patogenem stopniowo zanika w tych krajach [2,3,4].
Uwa¿a siê, ¿e prawie po³owa wszystkich zaka¿eñ Hib
nastêpuje podczas pierwszych dwunastu miesiêcy ¿ycia,
natomiast zaka¿enia objawowe wystêpuj¹ najczêœciej
w wieku 4-18 miesiêcy [5]. W USA i krajach skandynawskich zaka¿enie to jest najczêstsz¹ przyczyn¹ zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych u dzieci do lat 5, natomiast w Polsce zajmuje w tej grupie wiekowej drugie miejsce po zapaleniach opon mózgowo-rdzeniowych wywo³anych przez Neisseria meningitidis [6]. Nosicielstwo
w jamie nosowo-gard³owej poszczególnych serotypów Hib
stwierdza siê u 1-5% dzieci w wieku do lat 5 w krajach
rozwiniêtych, a u 30% dzieci w krajach rozwijaj¹cych siê.
Bezobjawowe nosicielstwo mo¿e trwaæ wiele miesiêcy,
zale¿y od wieku i dotyczy najczêœciej dzieci w okresie
przedszkolnym i szkolnym [5]. Spoœród czynników ryzyka zachorowania na inwazyjne zaka¿enia Hib wymienia
siê warunki œrodowiskowe (¿ycie w zagêszczonych mieszkaniach, przebywanie w oœrodkach opieki) oraz czynniki
genetyczne (wysoka czêstoœæ zachorowañ u Indian amerykañskich (Navaho) czy Eskimosów z Alaski) [7,8].
Celem pracy by³a ocena stê¿enia przeciwcia³ przeciw Hib (anty-PRP) w surowicy krwi u dzieci przedwczeœnie urodzonych po zastosowaniu szczepionki skoniugowanej przeciw Haemophilus influenzae typu b (Hiberix), podawanej ³¹cznie z acelularn¹ szczepionk¹ przeciw
krztuœcowi (Infarix-DTPa) i uzyskanie odpowiedzi na
pytanie czy osi¹gane poziomy przeciwcia³ zabezpieczaj¹
przed zachorowaniem.
51
PACJENCI I METODY
Pacjenci
Badaniami objêto 32 dzieci uznanych za zdrowe, hospitalizowanych uprzednio z powodu wczeœniactwa i jego
powik³añ na Oddziale Intensywnej Terapii i Anestezjologii oraz w Klinice Propedeutyki Pediatrii Instytutu Pediatrii Uniwersytetu Medycznego w £odzi. Dzieci te urodzi³y siê w 24-36 tygodniu ci¹¿y (29,47 ± 3,36), z urodzeniow¹
mas¹ cia³a od 600 do 2500g (1257,18 ± 569,51). Œrednia
arytmetyczna wieku pacjentów w momencie pierwszego
szczepienia wynosi³a 223,97 dni ± 154,22 (tab. I).
Tabela I. Charakterystyka dzieci przedwczeœnie urodzonych
poddanych szczepieniu
Analizowany
wskaŸnik
Œrednia
Odchylenie
Wartoœci
arytmetyczna standardowe minimalne
(X)
(SD)
i maksymalne
Wiek w momencie
223,97
1. szczepienia (dni)
Masa urodzeniowa (g) 1257,18
Wiek p³odowy (tyg.)
29,47
154,22
70-784
569,51
3,36
600-2500
24-36
Wczeœniaki otrzymywa³y w jednej strzykawce dwie
szczepionki – Hiberix (SmithKline Beecham) w dawce
10 mg oraz Infanrix-DTPa (SmithKline Beecham) –
w objêtoœci 0,5 ml domiêœniowo. Szczepionka Hiberix zawiera oczyszczony otoczkowy wielocukier w formie fosforanu polirybozylorybitolu Haemophilus influenzae typu b
kowalencyjnie zwi¹zany z toksoidem tê¿cowym (PRP-T).
U ka¿dego dziecka wykonano trzykrotnie, w odstêpach szeœciotygodniowych, immunizacjê uprzednio wymienionymi szczepionkami; nie zaobserwowano niepo¿¹danych odczynów poszczepiennych. Po 4 tygodniach od
trzeciego szczepienia pobierano krew celem oznaczenia
stê¿enia przeciwcia³ poszczepiennych i porównywano je
z wartoœciami wyjœciowymi. Uzyskane poziomy przeciwcia³ poszczepiennych anty-PRP uznawano za zadowalaj¹ce (gdy stê¿enie przeciwcia³ anty-PRP by³o > 0,15 µg/ml
< 1 µg/ml), jako dobre (gdy stê¿enie anty-PRP ≥ 1 µg/ml
< 90 µg/ml) i jako bardzo dobre (gdy stê¿enie anty-PRP
by³o ≥ 90 µg/ml).
Metodyka badañ
Oceny odpornoœci poszczepiennej po podaniu szczepionki Hiberix dokonywano przy u¿yciu metody immunoenzymatycznej (ELISA), wykorzystuj¹c zestaw do oznaczania stê¿eñ przeciwcia³ poszczepiennych przeciw Hib
(BINDAZYME Human Anti Haemophilus Influenzae
Alergia Astma Immunologia, 2004, 9(1), 50-54
Metody statystyczne
Oceniaj¹c uzyskane wyniki wyliczono wartoœci œredniej geometrycznej (GMT). Analizê statystyczn¹ przeprowadzono przy u¿yciu testu nieparametrycznego (t. Wilcoxona), analizy wariancji (ANOVA) oraz wspó³czynnika korelacji Spearmana (r). Za poziom istotnoœci statystycznej przyjêto wartoœæ p < 0,05.
WYNIKI
Analiza statystyczna przy u¿yciu testu Wilcoxona wykaza³a, ¿e wzrost ochronnego, œredniego miana przeciwcia³ poszczepiennych anty-PRP w stosunku do podawanego antygenu otoczkowego Hib by³ istotny statystycznie
(p < 0.05) (GMT przed szczepieniem wynosi³a 0,1918 µg/ml
w stosunku do 6,9393 µg/ml po szczepieniu) (ryc. 1).
&
p=0,000002
Miano przeciwcia³ (µg/ml)
$
#
"
!
przed szczepieniem
100
p = 0,0001
90
80
70
60
p = 0,0001
50
40
p = 0,0001
30
20
10
0
> 0,15 < 1,0
≥ 1,0 < 90
≥ 90
Ryc. 2. Œrednia geometryczna (GMT) miana przeciwcia³ poszczepiennych anty-PRP (µg/ml) u dzieci po 3 dawkach szczepionki
Hiberix
Przy zastosowaniu wspó³czynnika korelacji Spearmana wykazano istotn¹ statystycznie dodatni¹ zale¿noœæ
miêdzy urodzeniow¹ mas¹ cia³a i czasem trwania ci¹¿y
a wyjœciowymi stê¿eniami przeciwcia³ anty-PRP (odpowiednio r = 0,664, p = 0,000034 oraz r = 0,627, p = 0,00012).
Korelacjê o podobnym charakterze stwierdzono miêdzy
stê¿eniem przeciwcia³ poszczepiennych anty-PRP a wiekiem dziecka w momencie rozpoczêcia szczepienia (r =
0,607, p = 0,000228) (ryc. 3).
Nie zaobserwowano natomiast istotnych korelacji
miêdzy urodzeniow¹ mas¹ cia³a, czasem trwania ci¹¿y
a stê¿eniami przeciwcia³ osi¹gniêtymi po szczepieniu.
%
szczepienie przeciw Haemophilus influenzae typu b u 12
(37,5%) miano ochronne przeciwcia³ poszczepiennych
anty-PRP by³o > 0.15 µg/ml ale < 1 µg/ml (GMT = 0,416
µg/ml); 8 dzieci (25%) wykazywa³o ochronny poziom przeciwcia³ wy¿szy tj. ≥ 1 µg/ml < 90 µg/ml (GMT = 10,081
µg/ml); a u 12 kolejnych dzieci (37.5%) stwierdzono natomiast bardzo dobr¹ immunizacjê (GMT ≥ 90,23 µg/ml).
Obserwowane ró¿nice miêdzy poziomami przeciwcia³
poszczepiennych przeciw Hib badanych dzieci by³y istotne statystycznie p < 0.05 (ryc. 2).
Miano przeciwcia³ (µg/ml)
Enzyme Immunoassay Kit, The Binding Site, Birmingham,
U.K.). Stê¿enia przeciwcia³ wyliczono wed³ug uzyskanych krzywych standardowych. Oznaczanie przeciwcia³
metod¹ ELISA wykonywano w Pracowni Immunologii
Klinicznej SP ZOZ Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego Nr 4 w £odzi.
po szczepieniu
Ryc. 1. Œrednia geometryczna (GMT) miana przeciwcia³ (µg/ml)
przeciw Haemophilus influenzae typu b przed i po 3 dawkach
szczepionki
Na podstawie przeprowadzonych badañ stwierdzono
ochronny wzrost miana przeciwcia³ poszczepiennych przeciw PRP-T Hib u 32 dzieci (100%). Indywidualna analiza
wykaza³a ponadto, ¿e wszystkie wczeœniaki prezentowa³y wyjœciowe poziomy przeciwcia³ anty-PRP w stê¿eniach
> 0,15 µg/ml, co wed³ug doniesieñ z piœmiennictwa uwa¿a
siê za minimalne miano ochronne [9].
Przy u¿yciu analizy wariancji (ANOVA) wykazano,
¿e w grupie dzieci, które odpowiedzia³y pozytywnie na
Miana przeciwcial poszczepiennych po 3. dawce Hiberixu
wsp. korelacji Spearmana = 0,607; p = 0,000228
110
90
(mikrogramy/ml)
52
70
50
30
10
-10
0
100
200
300
400
500
600
700
800
900
Wiek dziecka w momencie 1. szczepienia (dni)
Ryc. 3. Miano przeciwcia³ poszczepiennych anty-PRP (µg/ml)
po 3 dawce szczepionki Hiberixu w zale¿noœci od wieku dziecka
w momencie rozpoczêcia szczepieñ
Chlebna-Sokó³ D., Sikora J.P., Sabanty W. i wsp. Ocena odpornoœci poszczepiennej po zastosowaniu . . .
DYSKUSJA
Pacjenci z pierwotnymi i wtórnymi zaburzeniami odpornoœci znacznie czêœciej ani¿eli pozostali w danej populacji nara¿eni s¹ na inwazyjne zaka¿enia Hib. W tej grupie nale¿y wymieniæ dzieci przedwczeœnie urodzone, u których czêsto stwierdza siê niedobory humoralnych i komórkowych mechanizmów obronnych. Podobne spostrze¿enia dotycz¹ chorych z nowotworami uk³adu ch³onnego,
po splenektomii, u pacjentów leczonych immunosupresyjnie oraz u nosicieli HIV i chorych na AIDS, u których przebieg zaka¿enia Hib mo¿e byæ œmiertelny. Dlatego tak wa¿nym problemem sta³a siê intensyfikacja prac nad immunogennoœci¹ i odczynowoœci¹ szczepionki przeciw Hib.
Stosowane obecnie szczepionki przeciw Hib s¹ bezpieczne i skuteczne. Skojarzenie antygenu bakteryjnego
z noœnikiem bia³kowym stworzy³o kompleks o wysokiej
immunogennoœci, który indukuje nie tylko odpornoœæ typu
humoralnego, ale równie¿ swoist¹ odpornoœæ komórkow¹
skierowan¹ przeciw zaka¿eniu Hib. Dziêki koniugacji polisacharydu otoczki bakteryjnej z bia³kiem zmienia siê odpowiedŸ immunologiczna na zale¿n¹ od limfocytów T, co
znacz¹co poprawia immunogennoœæ szczepionki i mo¿liwoœæ jej zastosowania u dzieci [1,9,10]. Antygen PRP
skoniugowany mo¿e byæ z toksoidem tê¿cowym (Hiberix, ActHIB), b³oniczym (HibTITER), bia³kiem menigokokowym (Pedvax) lub fimbriami Bordetella pertussis
[9]. Nie ustalono dotychczas, jaki jest poziom przeciwcia³
gwarantuj¹cy ochronê przed zaka¿enim Hib. Zak³ada siê,
¿e krótkotrwa³a protekcja wystêpuje przy minimalnym
poziomie przeciwcia³ anty-PRP > 0,15 µg/ml, natomiast
d³ugotrwa³a protekcja uwarunkowana jest stê¿eniami przekraczaj¹cymi 1 µg/ml [9,11].
W przeprowadzonych przez nas badaniach wykazaliœmy u wszystkich immunizowanych wczeœniaków znamienny wzrost ochronnego miana przeciwcia³ poszczepiennych anty-PRP w stosunku do wartoœci wyjœciowych
(GMT = 0,1918 µg/ml przed szczepieniem w stosunku do
6,9393 µg/ml po szczepieniu). Zadowalajac¹ immunizacjê
uzyskano u 37,5% dzieci poddanych szczepieniu, dobr¹
u 25%, natomiast u pozosta³ych 37,5% badanych immunizacjê uznano za bardzo dobr¹ (GMT przeciwcial antyPRP wynosi³a 90,23 µg/ml). Wyniki te s¹ zgodne z danymi z piœmiennictwa. Hussey i wsp. oceniaj¹c po 4 tygodniach odpornoœæ poszczepienn¹ po trzykrotnym podaniu
TETRActHIb (skojarzonej szczepionki DTP i Hib) u dzieci
w 6, 10 i 14 tygodniu ¿ycia stwierdzili u wiêkszoœci badanych stê¿enie przeciwcia³ anty-PRP > 0,15 µg/ml, a u 70%
dzieci > 1 µg/ml [12]. Ci sami autorzy wykazali ponadto,
¿e u badanych dzieci ochronne miana przeciwcia³ poszczepiennych utrzymywa³y siê w 9 i 18 miesi¹cu ¿ycia
(45% pacjentów wykazywa³o poziomy anty-PRP
> 1 µg/ml). Kirmani i wsp. obserwowali natomiast utrzymuj¹ce siê po 7 latach ochronne miana przeciwcia³ antyPRP (> 1 µg/ml) u szczepionych we wczesnym dzieciñ-
53
stwie dzieci; wy¿sze stê¿enia prezentowa³y dzieci urodzone o czasie w stosunku do tych urodzonych przedwczeœnie [13].
Uzyskane przez nas wyniki ujawni³y istotne statystycznie korelacje miêdzy wyjœciowymi stê¿eniami anty-PRP
a urodzeniow¹ mas¹ cia³a szczepionych dzieci i czasem
trwania ci¹¿y (odpowiednio r = 0,664 i 0,627). Wszystkie
wczeœniaki prezentowa³y wyjœciowo minimalne poziomy
przeciwcia³ anty-PRP uznawane za miana ochronne
(> 0,15 µg/ml). Obecnoœæ naturalnych przeciwcia³ w surowicy krwi dzieci przed zastosowaniem szczepionki nale¿y t³umaczyæ ich biernym przekazywaniem przez ³o¿ysko od uodpornionych matek. Wykazana przez nas istotna korelacja z urodzeniow¹ mas¹ cia³a i czasem trwania
ci¹¿y potwierdza tezê o zwiêkszaj¹cej siê przepuszczalnoœci ³o¿yska dla przeciwcia³ odpornoœciowych klasy IgG
i jego dojrzewaniu wraz ze zwiêkszaniem siê masy cia³a
i wieku p³odowego dziecka. Nasze obserwacje potwierdzaj¹ doniesienia innych autorów. Przyk³adowo, Okoko
i wsp. oznaczaj¹c poziomy swoistych przeciwcia³ IgG
przeciw Hib i Streptococcus pneumoniae u 213 matek
i ich noworodków wykazali, ¿e wczeœniactwo i niska masa
urodzeniowa warunkuj¹ zmniejszone przechodzenie przez
³o¿ysko przeciwcia³ skierowanych przeciw antygenom
zimmunizowanych matek [14]. Santosham i wsp. udowodnili, ¿e skoniugowana szczepionka przeciw Hib podawana kobietom przed planowan¹ ci¹¿¹ zwiêksza³a odsetek
niemowl¹t, które wykazywa³y ochronne miana naturalnych przeciwcia³ w momencie porodu i w drugim miesi¹cu ¿ycia [15]. Wiadomo, ¿e stê¿enie przekazanych od
matek przeciwcia³ stopniowo obni¿a siê. Uwa¿a siê, ¿e
spadek poni¿ej wartoœci ochronnych nastêpuje miêdzy
4 miesi¹cem a 3 rokiem ¿ycia.
Zaobserwowana w badaniach w³asnych istotna korelacja miêdzy mianem przeciwcia³ poszczepiennych
a wiekiem dziecka w momencie rozpoczêcia szczepienia
(r = 0,607) wskazuje na to, ¿e najlepsza immunizacja wyst¹pi³a u dzieci najstarszych. Indywidualna analiza wykaza³a, ¿e dzieci ze stê¿eniami przeciwcia³ poszczepiennych
anty-PRP ≥ 90 µg/ml pierwsz¹ dawkê Hiberixu otrzyma³y powy¿ej 180 dnia ¿ycia. Nasze obserwacje s¹ zbie¿ne
z danymi z piœmiennictwa. Wiadomo bowiem, ¿e w pierwszych miesi¹cach ¿ycia odpornoœæ humoralna niemowlêcia zale¿y od IgG przekazanych przez matkê i uruchomianej produkcji w³asnych immunoglobulin; jednak¿e IgG
syntetyzowane w tym okresie wykazuj¹ niedobór podklasy IgG2, która mediuje odpornoœæ immunologiczn¹ na
antygeny polisacharydowe bakterii otoczkowych, w tym
Hib [16]. Najwy¿sz¹ odpornoœæ poszczepienn¹, obserwowan¹ w badaniach w³asnych po podaniu trzeciej dawki
szczepionki przeciw Hib, mo¿na zatem t³umaczyæ narastaj¹cymi z wiekiem poziomami podklasy IgG2. Jak wynika z przeprowadzonych badañ wskazuj¹cych na bardzo
dobr¹ immunogennoœæ Hiberixu nale¿a³oby rozwa¿yæ
54
Alergia Astma Immunologia, 2004, 9(1), 50-54
zastosowanie tej szczepionki tak¿e u starszych dzieci
z przewlek³ymi zaburzeniami odpornoœci, czêsto leczonych
immunosupresyjnie, a nara¿onych w szczególnoœci na zaka¿enie Hib.
Na podstawie wykonanych badañ stwierdzono, ¿e
wszystkie dzieci przedwczeœnie urodzone poddane immunizacji osi¹gaj¹ ochronny poziom przeciwcia³ poszczepiennych anty-PRP zabezpiecz¹j¹cy przed zaka¿eniem Haemophilus influenzae typu b. Z powodu bardzo dobrej
immunogenoœci i tolerancji zastosowanej szczepionki powinna ona znaleŸæ siê w obowi¹zuj¹cym kalendarzu szcze-
Piœmiennictwo
1. Adderson EE. Antibody repertoires in infants and adults: effects
of T-independent and T-dependent immunizations. Springer
Semin Immunopathol 2001; 23: 387-403.
2. Heath PT, McVernon J. The UK Hib vaccine experience. Arch
Dis Child 2002; 86: 396-399.
3. Progress toward elimination of Haemophilus influenzae type b
invasive disease among infants and children – United States,
1998-2000. Morb Mortal Wkly Rep 2002; 51: 234-237.
4. van Den Hof S, de Melker HE, Berbers GA, i wsp. Antibodies to
Haemophilus influenzae serotype b in the Netherlands a few
years after the introduction of routine vaccination. Clin Infect
Dis 2001; 32: 2-8.
5. Zieliñski A. Wprowadzenie do epidemiologii chorób wywo³anych przez Haemophilus influenzae. Przegl Epidemiol 1999; 53:
271-279.
6. Ga³¹zka A. Choroby wywo³ane przez pa³eczki Haemophilus
influenzae typu b (Hib). I. Epidemiologia i znaczenie zdrowotne
chorób Hib. Przegl Pediatr 1998; 28: 93-98.
7. Cochi SL, Fleming DW, Hightower AW. Primary invasive
Haemophilus influenzae type b disease: A population – based
assessment of risk factors. J Pediatr 1986; 108: 887-896.
8. Musser JM, Granoff DM, Pattiso PE i wsp. A population genetic
framework for the study of invasive disease caused by serotype
b strain of Haemophilus influenzae. Proc Natl Acad Sci USA
1985; 82: 5078-5082.
9. Crowley-Luke A, Reddin K, Gorringe A i wsp. Formulation and
characterisation of Bordetella pertussis fimbriae as novel carrier
proteins for Hib conjugate vaccines. Vaccine 2001; 19: 3399-3407.
pieñ ochronnych u dzieci z grupy ryzyka jak¹ jest wczeœniactwo.
Praca finansowana przez Uniwersytet Medyczny w £odzi
z Funduszu Statutowego nr 503-107-4
Autorzy pracy sk³adaj¹ serdeczne podziêkowanie:
• Pani prof. dr hab.med. Marii Go³êbiowskiej za cenne wskazówki i uwagi przy planowaniu badañ
• Pani dr n.med. Dorocie Kardas-Sobantce za udzia³ w opracowywaniu pierwszego projektu badawczego, który by³
podstaw¹ do zaplanowania i realizacji badañ prezentowanych w tej pracy
10. Kamboj KK, King CL, Greenspan NS i wsp. Immunization with
Haemophilus influenzae type b-CRM (197) conjugate vaccine
elicitis a mixed Th1 and Th2 CD (4+) T cell cytokine response
that correlates with the isotype of antipolysaccharide antibody.
J Infect Dis 2001; 184: 931-935.
11. Granoff DM. Assessing efficacy of Haemophilus influenzae type
b combination vaccines. Clin Infect Dis 2001; 33 (suppl. 4):
S278-287.
12. Hussey G, Malan H, Hughes J i wsp. Safety and immunogenicity
of TERTActHIB (a vaccine combining DTP vaccine and
Haemophilus influenzae type B conjugate vaccine) administered
to infants at 6, 10, and 14 weeks of age. S Afr Med J 2002; 92:
53-57.
13. Kirmani KI, Lofthus G, Pichichero ME i wsp. Seven-year followup of vaccine response in extremely premature infants. Pediatrics
2002; 109: 498-504.
14. Okoko BJ, Wesumperuma LH, Hart AC. Materno-foetal transfer
of H. influenzae and pneumococcal antibodies is influenced by
prematurity and low birth weight: implications for conjugate
vaccine trials. Vaccine 2001; 20: 647-650.
15. Santosham M, Englund JA, McInnes P, i wsp. Safety and
antibody persistence following Haemophilus influenzae type b
conjugate or pneumococcal polysaccharide vaccines given before
pregnancy in women of childbearing age and their infants. Pediatr
Infect Dis J 2001; 20: 931-940.
16. Siwiñska-Go³êbiowska H. Rozwój odpornoœci u dzieci
i szczepienia ochronne przeciw chorobom zakaŸnym (wybrane
zagadnienia). w: Materia³y Konferencji Szczepieñ, Œlesin 10-13
wrzeœnia 1997: 2-7.