zdrowie wielkopolski 03

zdrowie
ŚWIERZB
UPORCZYWY
SĄSIAD
Świerzb jest zakaźną chorobą skóry spowodowaną przez
roztocze zwane świerzbowcem ludzkim (Sarcoptes hominis). Do zakażeń dochodzi najczęściej w dużych skupiskach
ludzkich, na wakacjach, w szkole i w przedszkolu, a także
w miejscach pracy. Niegdyś zakażenie świerzbem było
częste u populacji żyjącej na skraju ubóstwa, w więzieniach
i szpitalach psychiatrycznych. Dziś świerzbowcem może
zakazić się każdy bez względu na status społeczny.
Świerzbowiec mierzy od około 2 mm
(samiec) do 3,5-4 mm (samica). Samica
dziennie może złożyć 3 jaja, z czego wyklują się po 3 tygodniach larwy. Larwa
przemienia się w postać dorosłą zdolną
do rozmnażania.
Do zakażenia może dojść podczas intymnego zbliżenia z osobą zakażoną. Poza tym
świerzbem łatwo się zarazić, wystarczy uścisk
dłoni, chodzenie w bieliźnie, którą nosił zakażony, czy spanie na tym samym materacu.
W Polsce zaraża się tą chorobą wiele dzieci w wieku przedszkolnym lub szkolnym.
Niestety nie zawsze objawy są natychmiast
zauważone i choroba rozprzestrzenia się
na całą rodzinę i znajomych. Każda osoba
mająca kontakt z chorym powinna podjąć
leczenie, a materace, pościele i ubrania po
kuracji powinny zostać wyprane w temperaturze co najmniej 50ºC lub zamknięte w folii
na minimum 72 godziny. Jest to czas, który
pasożyt może maksymalnie przeżyć poza
skórą. Świerzbowiec po zakażeniu bardzo sprawnie dostaje się do warstwy rogowej skóry.
Zakażenie świerzbem przeważnie jest widoczne dopiero po 3 tygodniach od ekspozycji na pasożyta i w tym czasie możemy zarażać
innych. Świerzb objawia się głównie świądem, który nasila się w momencie rozgrzania skóry chorego, np. podczas snu w nocy.
Można czasami zauważyć u zakażonych tunele, w których na końcu znajduje się ciemniejszy punkcik. Tym punkcikiem jest właśnie
świerzbowiec. U chorych widoczne są zmiany skórne, w szczególności pomiędzy palcami, na nadgarstkach, dłoniach, w fałdach
skórnych i w okolicach narządów płciowych.
U małych dzieci objawia się często dość niespecyficznie: wypryskiem w okolicach głowy,
grudkami i pęcherzykami na ciele. Bywa, że
objawy przypominają alergię, dlatego dzieci
mogą być błędnie zdiagnozowane i leczone
na atopowe zapalenie skóry.
Leczenie świerzbowca pozornie wydaje
się proste. Wystarczy posmarować jednorazowo maściami, np. z permetyną,
fałdy skórne, przestrzenie między palcami i części ciała, gdzie objawy są największe. Przeważnie nie smaruje się okolic
głowy, wyjątek stanowią dzieci poniżej
2 roku życia.
10
NR
3 | 2016
Niestety nie zawsze leczenie przebiega tak
prosto, zwłaszcza kiedy zakażenie dotyczy
całych rodzin. Wtedy bezwzględnie wszyscy
domownicy muszą poddać się leczeniu i należy odseparować się od zakażonych pościeli, ubrań i bielizny. Bywa, że po 2 tygodniach
leczenie należy powtórzyć dla pewności.
Kuracja nie jest tania, a jeśli następuje konieczność przeleczenia całej rodziny, możemy spodziewać się wydatków powyżej 500 zł.
Świerzbowiec sam w sobie nie jest groźny,
choć zdarzają się poważniejsze powikłania.
Bardzo ważne jest, by nie lekceważyć pierwszych symptomów pasożyta i od razu rozpocząć leczenie. Sam świąd jest tak silny, że
może uniemożliwiać normalny sen i funkcjonowanie. Najtrudniej radzą sobie małe dzieci,
które budzą się w nocy i płaczą. Jeżeli mamy
podejrzenie zakażenia świerzbowcem, poprośmy lekarza, by ten spojrzał na skórę przez lupę
lub pobrał próbkę naskórka do badań.
Kasia Malińska
Szybkie wykrycie intruza pozwoli wrócić do
normalnego funkcjonowania. Po diagnozie
powinniśmy unikać kontaktów z innymi i zrezygnować np. z wyjścia do znajomych i rodziny. W szczególności kiedy są tam dzieci.