Turbina Peltona

Turbina Peltona (1880)
Turbina Peltona jest rozwinięciem “koła natryskowego” w którym łopatki są ustawione pod kątem 90 st. do strumienia wody a
protoplastą dla obydwu jest koło młyńskie. Turbiny systemu Peltona są stosowane na największe spady wody (H>500m).
Strumień wody wypływający z każdej z dysz uderza w łopatki wirnika w kształcie czarek. Czarki są ukształtowane w ten sposób,
że rozdzielają strumień na dwie części i jednocześnie odchylają go w kierunku przeciwnym do kierunku prędkości obwodowej
prawie o 180 stopni. Dzięki temu energia kinetyczna strugi jest przekazywana wirnikowi. Turbina może mieć jedną lub szereg
dysz. Po spłynięciu z czarki woda opada grawitacyjnie w komorze wirnika i jest odprowadzana do wody dolnej. Strumień
objętości wody, a więc i moc turbiny, można regulować w sposób ciągły zmieniając przekrój wylotowy dyszy z możliwością
całkowitego jej zamknięcia.
Turbina Peltona jest rzadkim obecnie przykładem turbiny czysto akcyjnej, w której zwiększenie prędkości czynnika ma miejsce
tylko w wieńcu kierowniczym, natomiast w wirniku następuje zmiana pędu wyłącznie przez odchylenie strumienia. Pozostałe
systemy turbin wodnych dotyczą turbin reakcyjnych.
Turbiny Peltona buduje się z wałami poziomymi i pionowymi.