Biuletyn Parafialny-I Adwent na strone

OGŁOSZENIA DUSZPASTERSKIE - 29.11.2015 r.
PIERWSZA NIEDZIELA ADWENTU
1.
W liturgii Kościoła: w poniedziałek - Święto św. Andrzeja Apostoła, w
czwartek - wspomnienie św. Franciszka Ksawerego, prezbitera, w piątek wspomnienie św. Barbary, dziewicy i męczennicy.
2.
Dzisiejsza niedziela, 29 listopada rozpoczyna kolejny Adwent w
naszym życiu - początek Roku Kościelnego. Na każdej Mszy św.
poświęcenie opłatków na stół wigilijny. Poświęcone opłatki będzie można
odebrać w zakrystii po Mszy św. Roraty odprawiamy codziennie o 6.30.
Zapraszamy szczególnie dzieci. Zabieramy ze sobą specjalnie przygotowane
lampiony. W ostatnim dniu rorat nagrodzimy najpiękniejsze.
3.
Szlachetna Paczka dla potrzebujących z Naszej Parafii.
4.
Dzisiaj o godzinie 15:00 zapraszam na nabożeństwo do Ojca Pio.
5.
W tym tygodniu przypada pierwszy czwartek, piątek i sobota
miesiąca. Okazja do spowiedzi św. w piątek od godz. 16.30.
6.
Od przyszłej niedzieli będziemy rozprowadzać świece Caritas w
ramach akcji Wigilijne Dzieło Pomocy Dzieciom. Niech ta świeca zapłonie
przy pustym miejscu, jakie każdy pozostawia przy wigilijnym stole. Cena
dużej świecy – 16zł, a małej – 6zł.
7.
Roczne ofiary za miejsca w ławkach można składać w zakrystii.
8.
Taca w przyszłą niedzielę przeznaczona będzie na renowację obrazu
MBNP.
9.
Przy wyjściu z Kościoła można nabyć nasz Parafialny Biuletyn i inne
czasopisma religijne. Zapraszam do lektury.
10. Wszystkim Parafianom i Gościom życzę dobrej niedzieli i
błogosławieństwa w nowym tygodniu.
Biuletyn Parafialny
Parafii p.w. Św. Anny w Chałupach
Redakcja:
Ks. Proboszcz Piotr Lewańczyk
Chałupy,
29.11.2015 r.
Rok VI, Numer 328
PIERWSZA NIEDZIELA
(47)
ADWENTU
Rzymskokatolicka Parafia p.w. św. Anny, CHAŁUPY, ul. Kaperska 30, 84-120
Władysławowo, Tel.: 507-032-544, e-mail: [email protected]
Konto naszej Parafii: Nr rachunku: 75-8348-0003-0000-0014-3316-0003
Adres strony internetowej: http://chalupy.diecezja.gda.pl/
Bracia, czuwajcie
Czuwanie wymaga od człowieka poświęcenia czasu, sit, uwagi i
koncentracji, nieraz ryzyka i samodyscypliny Ale zarazem
mobilizuje, zmusza do wysiłku i gotowości. Czuwanie to trening
ducha, ciała, myśli, uczuć, pragnień, decyzji i planów życiowych. A to owocuje
większym hartem i zdolnością podejmowania wyzwań i zadań, jakie stawia przed nami
życie. Trud czuwania poprawia jakość naszego życia: charakteru, decyzji,
postępowania, poczucia odpowiedzialności, cnót.
Postawa czuwania ma dwa aspekty: najpierw okoliczności czy wydarzenia, jakich
należy oczekiwać czy spodziewać się. Ich czas jest nieznany. Mogą nastąpić lada
moment, ale też i za wiele lat. Stąd też w praktycznym zastosowaniu ważniejszy wydaje
się drugi aspekt czuwania, czyli postawa człowieka: jak to czuwanie ma wyglądać, na
czym polega. Jest to postawa troski o jakość swojego życia. Nie chodzi o to, by
bezustannie denerwować się, czy jesteśmy w porządku, czy nas coś nie zaskoczy, czy
przygotowaliśmy się odpowiednio na jakieś okoliczności. Czuwanie to
spostrzegawczość i wrażliwość na różne znaki, które coś zapowiadają, to umiejętność
przewidywania dalszego rozwoju wypadków i uwzględniania w rachubach
konsekwencji swych czynów i decyzji, to gotowość szybkiego, doraźnego i
adekwatnego reagowania na wydarzenia. Z drugiej strony czuwanie jest
przeciwieństwem spania, albo może przysypiania, czyli pewnego niedbalstwa i
lekceważenia powierzonych sobie zadań. W praktyce zakłada to zaangażowanie i
gorliwość w wypełnianiu powierzonych sobie obowiązków. Nie powinniśmy biernie
czekać, aż ktoś pokaże nam, co mamy robić, nauczy, jak to robić i jeszcze pomoże w
wykonaniu. Człowiek, który czuwa, sam potrafi sobie znaleźć i zorganizować pracę, a
raczej całe życie. Wreszcie czuwanie oznacza dystans i ostrożność wobec tego
wszystkiego, co mogłoby nam zaszkodzić: używki typu alkohol czy narkotyki; nadmiar
ogłupiającej rozrywki; pokusy, złudzenia, reklamy i kłamstwa, którym chętnie ulegamy,
by ułatwić i uprzyjemnić sobie życie. Niestety, te ułatwienia i drogi na skróty zwykle
mszczą się na nas boleśnie. Jeśli będziemy czuwać, nie pozostaniemy wobec tych
zjawisk bezbronni. A ostatecznie przeżyjemy swoje życie w sposób wartościowy i
owocny, tak że nie będziemy musieli się niczego obawiać. A o to właśnie chodziło
Jezusowi.
Potrzeba czujności w oczekiwaniu
na przyjście Chrystusa
INTENCJE MSZALNE 29.11 – 6.12.2015 r.
9:00
Rozpoczęliśmy dzisiaj radosny okres zwany
Adwentem, okres, który mówi o przyjściu
Pana Jezusa na trzy sposoby: "o Jego
przybyciu w chwili narodzin przed dwoma
tysiącami lat, o przyjściu Chrystusa do
naszego wnętrza, do naszego serca dzisiaj i o Jego nadejściu w chwale
na końcu wieków".
Adwent przypomina nam, że całe nasze życie jest czekaniem. Zawsze do
czegoś dążymy.
Człowiek, który w życiu już na nic nie czeka jest nieszczęśliwy.
Nasze życie staje się piękne dlatego, że jest czekaniem, jest dążeniem do
czegoś, czekaniem na Kogoś, czekaniem na przychodzącego Chrystusa.
PIERWSZA
NIEDZIELA
ADWENTU
29.11.2015
W pierwszą niedzielę Adwentu chcemy rozpocząć wartę, czyli
oczekiwanie. Jesteśmy wszyscy jak wartownicy czekający cierpliwie na
Tego, który ma wkrótce nadejść. Na początku Adwentu prośmy Boga o
siłę, byśmy w tym oczekiwaniu nie pozasypiali. Wiemy wszyscy, iż nie
jest łatwo wytrwać podczas czuwania. Trzeba mieć otwarte oczy, by nie
przegapić nadarzającej się szansy. A dzisiaj taką szansą jest przyjście
Mesjasza, Zbawiciela świata.
Niech Chrystus będzie dla nas światłem w tym oczekiwaniu.
Środa
2.12.2015
-ADWENT(łac.adventus - przyjście) to okres liturgiczny rozpoczynający rok
kościelny.
Poprzedza Boże Narodzenie i przygotowuje nas na powtórne przyjście
Zbawiciela u kresu świata. Ten radosny czas oczekiwania trwa od 23 do
28 dni i obejmujący 4 kolejne niedziele. Rozpoczyna się od pierwszej
niedzieli po uroczystości Chrystusa Króla i trwa do pierwszych
nieszporów Bożego Narodzenia. Teksty liturgiczne tego okresu ukazują
postacie świętych, którzy poprzedzili lub przepowiadali przyjście
Mesjasza, a więc: Najświętszą Maryję Pannę, św. Jana Chrzciciela,
proroka Izajasza.
11:00
SUMA
+ za rodziców: Amalię i Jana, teściów: Cecylię i
Jana oraz męża Bogdana
17:00
+ za rodziców i teściów
6:30
+ za Augustyna i kolegów
6:30
+ za Alojzego i Teresę Jeka
17:00
W intencji członków Róży Męskiej św.
Antoniego - z prośbą o zdrowie i błog., a dla
zmarłych o nagrodę nieba
17:00
Czwartek
3.12.2015
+ za Bożenę, Walentego i Zbyszka
6:30
+ za Hannę Smus w dniu urodzin oraz Edmunda
Budzisz i Witolda Tutkowskiego
6:30
W intencji członków Róży św. Barbary - z
prośbą o zdrowie i błog., a dla zmarłych o
nagrodę nieba
17:00
+ za Czesława
6:30
W podziękowaniu za opiekę na morzu z prośbą o
szczęśliwe powroty do domu
17:00
+ za Marię Konkel o dar życia wiecznego
9:00
+ za Czesława
Piątek
4.12.2015
Sobota
5.12.2015
DRUGA
NIEDZIELA
ADWENTU
6.12.2015
+ za rodziców chrzestnych - Zofię i Ignacego oraz
chrześniaka Mariana
6:30
Poniedziałek
30.11.2015
Wtorek
1.12.2015
+ za Jana, Matyldę, Józefa i Marię
11:00
SUMA
+ za Hannę Smus w 18-stą rocznicę tragicznej
śmierci
» ADWENTOWA ŚCIĄGA «
RORATY
Msza roratnia jest mszą wotywną o Najświętszej Maryi Pannie w okresie
Adwentu. Ta msza jest jednym ze znaków szczególnej obecności Maryi w
okresie adwentu, gdyż to Ona oczekiwała Mesjasza w sposób szczególny.
Przeżywała Ona adwent oczekiwania jako córka Izraela, jako Matka Pana Jezusa
i jako Matka Kościoła. W czasie odprawiania Mszy św. roratniej zapala się
dodatkową świecę, która symbolizuje patronkę adwentowego oczekiwanie Maryję. Roraty mają nam szczególnie przypominać Maryję, gdyż to Ona,
podobnie jak jutrzenka wyprzedza wschód słońca, poprzedziła przyjście
Światłości świata Jezusa Chrystusa.
LAMPIONY ADWENTOWE
Dzieci zabierają je ze sobą idąc na roraty, aby rozświetlały mroki
grudniowej nocy. Przygotowuje się je najczęściej z brystolu lub
kartonu w formach czworoboków, wewnątrz umieszcza się
świecę, która zapalana jest na początku mszy roratniej. Ten
piękny symbol przypomina nam o konieczności zbierania przez
cały adwent dobrych uczynków, które rozjaśnią mroki grzechu w naszej duszy,
aby wskazać Chrystusowi drogę do naszego serca.
ŚWIECA MARYJNA - RORATKA
Zazwyczaj jest to biała bądź żółta, wysoka świeca przewiązana białą
lub niebieską wstążką i udekorowana zielenią, zapalana w czasie
Mszy św. roratniej. Jest symbolem Maryi, która podobnie jak
jutrzenka wyprzedza wschód słońca, tak Ona poprzedziła przyjście
Jezusa - Światłość świata.
WIENIEC ADWENTOWY
Jest wykonany z gałęzi jodłowych, na którym umieszcza
się cztery świece. Każda z nich odpowiada poszczególnym
niedzielom adwentu. Wieniec jest symbolem nadziei i
oczekiwania. Jego kolisty kształt symbolizuje wiecznego Boga,
bez początku i końca. Wykonany z gałązek drzew iglastych, a więc takich, które
są wiecznie zielone, oznacza życie wieczne, jakim darzy nas Chrystus. W Polsce
tradycja wieńca adwentowego pojawiła się dopiero po pierwszej wojnie
światowej.
Św. Mikołaja
6 grudnia
Święty Mikołaj jest bardzo ważną postacią.
Czy wyobrażacie sobie gwiazdkę bez Mikołaja?
Oczywiście, że nie. Już z pierwszym dniem
adwentu
odczuwamy
bożonarodzeniową
atmosferę. Przecież już niedługo mikołajki a
potem gwiazdka i znów pod choinką prezenty
od Mikołaja.
Św. Mikołaj urodził się prawdopodobnie
w bogatej rodzinie kupieckiej. Gdy miał
kilkanaście lat stracił rodziców i wstąpił do
seminarium
duchownego.
Swój
majątek
anonimowo rozdawał biednym. W nocy
niepostrzeżenie podkładał pieniądze osobom najbardziej potrzebującym oraz
sprawiał prezenty dzieciom. Z legend o św. Mikołaju można dowiedzieć się, że
ułatwił zamążpójście trzem córkom zubożałego szlachcica, który popadł w
nędzę i postanowił sprzedać swoje trzy córki do domu publicznego. Gdy biskup
dowiedział się o tym, nocą wrzucił przez komin trzy sakiewki z pieniędzmi.
Wpadły one do pończoch i trzewiczków, które owe córki umieściły przy
kominku dla wysuszenia.
Wybrany na biskupa miasta Miry (obecnie Demre w południowej Turcji), podbił
sobie serca wiernych nie tylko gorliwością pasterską, ale także troskliwością o
ich potrzeby materialne. Cuda, które czynił, przysparzały mu jeszcze większej
chwały. Kiedy cesarz Konstantyn I Wielki skazał trzech młodzieńców z Miry na
karę śmierci za jakieś wykroczenie, nieproporcjonalne do aż tak surowego
wyroku, św. Mikołaj udał się osobiście do Konstantynopola, by uprosić dla
swoich wiernych ułaskawienie.
Kiedy indziej miał swoją modlitwą uratować rybaków od niechybnego utonięcia
w czasie gwałtownej burzy. Dlatego odbiera cześć również jako patron
marynarzy i rybaków. W czasie zarazy, jaka nawiedziła jego strony, usługiwał
zarażonym z narażeniem własnego życia. Podanie głosi, że wskrzesił trzech
ludzi, zamordowanych w złości przez hotelarza za to, że nie mogli mu zapłacić
należności.
Po życiu gorliwym i pełnym dobrych czynów, zmarł w połowie IV w.
A tradycja obdarowywania dzieci w dniu 6 grudnia (w rocznicę śmierci
świętego) oraz w wigilię świąt Bożego Narodzenia funkcjonuje do dzisiaj.