docFMZ10 T - Przekaz informacji światłowodem
download 
Reklamacja Transkrypt
FMZ10 T - Przekaz informacji światłowodem
FMZ10 T - Przekaz informacji światłowodem Materiały przeznaczone dla studentów Informatyki Stosowanej w Instytucie Fizyki Uniwersytetu Jagiellońskiego 1 Cel ćwiczenia Ćwiczenie dotyczy badania własności światłowodów pod katem ich zastoswania do przesyłu informacji. Bada się w nim granice możliwości transmisyjnych światłowodu, jak również wpływ makrozgięć światłowodu na jego tłumienność. Słowa kluczowe: światłowód, mody światłowodu w ujęciu geometrycznym, tłumienność i dyspersja światłowodu, multipleksowanie przez podział długości fali. 2 Aparatura i materiały Nadajnik totx173, odbiornik totr173, kabel światłowodowy w systemie toslink, oscyloskop, generator funkcyjny, napęd CD, światłowód wielomodowy o skokowym współczynniku załamania i dużej średnicy rdzenia, uchwyt uniwersalny, detektor, zestaw cylindrów o różnej średnicy, przeplotka z regulowanym rozstawem słupków. 3 Zadania do przygotowania 1. Na ośrodek o współczynniku absorpcji κ = 2,77 1/m pada wiązka świetlna o natężeniu I0 . Jaka powinna być długość takiego ośrodka by po przejściu przez niego natężenie światła zmniejszyło się o połowę? 2. Jaka jest potrzebna prędkość transmisji do przesłania dźwięku w postaci cyfrowej o jakości: 16 bitów 48 kHz stereo? 3. Na jaką maksymalną odległość można przesłać sygnał z zadania 2 światłowodem wielodomowym o paśmie przenoszenia 200 MHz·km przyjmując, że na 1 bit potrzebny jest 1 okres oscylacji amplitudy światła (zakładamy, że możemy używać wzmacniaczy światłowodowych)? 4. Na jaką maksymalną odległość można przesłać taki sygnał światłowodem jednodomowym o dyspersji 1 ps/nm·km używając jako źródła światła lasera półprzewodnikowego o szerokości spektralnej 10 MHz? 5. Ile czasu zajęłoby przesłanie zawartości twardego dysku (np. 160 GB) z prędkością 1 Tb/s? Pracownia Fotoniczna IFUJ 4 Przekaz informacji światłowodem 2 Problemy do przestudiowania • Światłowody: typy światłowodów (jednomodowe, wielomodowe, skokowe, gradientowe) • Tłumienność światłowodów i jej przyczyny (w tym także prawo Beera), • Dyspersja światłowodów i jej przyczyny, • Mody światłowodów w opisie geometrycznym i falowym. • Sposoby multipleksowania sygnału. Niniejsza instrukcja nie jest wystarczającym źródłem informacji dla pełnego zrozumienia i przeprowadzenia ćwiczenia. 5 5.1 Podstawy teoretyczne Światłowody Światłowody są to falowody służące do przesyłania światła w zakresie bliskiego ultrafioletu, widzialnym i bliskiej podczerwieni. W telekomunikacji stosuje się światłowody w postaci włókna wykonanego z dielektryka o małym współczynniku pochłaniania światła (plastik, szkło). Zasadę działania światłowodu najłatwiej jest opisać na przykładzie światłowodu o skokowym współczynniku załamania (patrz rysunek 1). Światłowód taki składa się z rdzenia i okalającego go płaszcza, przy czym współczynnik załamania płaszcza np jest mniejszy niż współczynnik załamania rdzenia nr . Dzięki temu światło, które pada na granicę rdzeń–płaszcz pod odpowiednio dużym kątem może podlegać zjawisku całkowitego wewnętrznego odbicia, a promień świetlny propaguje się w światłowodzie praktycznie bez strat. Z tego samego powodu istnieje pewien kąt graniczny φmax zwany kątem akceptacji, przy którym padające światło nie będzie przez światłowód transmitowane. Dla kąta większego od kąta akceptacji światło będzie wnikać do rdzenia gdzie będzie tłumione. Rysunek 1: Bieg promieni świetlnych w światłowodzie. Nie wszystkie promienie świetlne padające na czoło światłowodu propagują się w tym światłowodzie. Dla kątów większych od kąta akceptacji φmax promień świetlny wnika do płaszcza światłowodu, w którym jest tłumiony. W ujęciu optyki geometrycznej modami światłowodu nazywa się promienie świetlne rozchodzące się w światłowodzie w różnych kierunkach. Różne mody charakteryzują się zazwyczaj innymi stałymi propagacji (stałą propagacji nazywa się ẑ-ową składową wektora falowego k). Najszybciej propagują się te Pracownia Fotoniczna IFUJ Przekaz informacji światłowodem 3 mody, które najrzadziej odbijają się od granicy rdzeń–płaszcz. Mody które odbijają się od tej granicy częściej, propagują się w światłowodzie wolniej. Różna prędkość propagacji poszczególnych modów jest podstawową wadą światłowodów o skokowym współczynniku załamania. W światłowodach tego typu dochodzi do „rozpływania się” impulsów świetlnych, przy pomocy których kodowane są informacje (zmienia się kształt impulsów). W efekcie może dojść do zlania się ze sobą impulsów światła i modyfikacji stanu logicznego przesyłanego przy pomocy światłowodu. Aby ograniczyć efekt zniekształcania impulsów światła podczas propagacji światłowodzie w telekomunikacji używa się obecnie tzw. światłowodów gradientowych. Charakteryzują się one ciągłą zmianą współczynnika załamania rdzenia. Współczynnik ten jest największy na osi światłowodu i maleje w kierunku radialnym. Dzięki ciągłej zmianie współczynnika załamania w tego typu światłowodach, prędkości propagacji różnych modów sa niemal identyczne i wobec tego nie dochodzi do „rozpływania się” impulsów. Liczba modów propagujących w danym światłowodzie jest ściśle określona dla danej długości fali. W szczególności można wytworzyć taki światłowód, w którym dla danej długości fali propaguje się tylko jeden mod światła. Światłowody te noszą nazwę światłowodów jednomodowych. Światłowody, w których propaguje się więcej niż jeden mod światła nazywane są światłowodami wielomodowymi 5.2 Straty w światłowodzie Straty informacji w światłowodzie mogą następować na skutek dwóch procesów: tłumienia światła oraz „rozpływania się” impulsów. Tłumienie może być spowodowane przez kilka czynników: absorpcję światła w materiale, z którego wykonany jest światłowód, rozpraszanie spowodowane przez fluktuacje współczynnika załamania rdzenia, rozproszenie przy odbiciu od nierównej powierzchni granicznej rdzeń–płaszcz lub zagięcia całego światłowodu, w wyniku których światło wnika do płaszcza, gdzie jest tłumione. Skutkiem tłumienia światła propagującego w światłowodzie jest utrata informacji przekazywanych przy jego pomocy. Straty, inaczej zwane też tłumiennością światłowodu, podawane są w dB/km i definiowane jako µ ¶ 10 Pout α= log , (1) l Pin gdzie Pin i Pout oznaczają moc wiązki świetlnej odpowiednio na wejściu i wyjściu światłowodu, a l jest jego długością. Tak więc, jeżeli moc wiązki świetlnej na wyjściu światłowodu stanowi np. 0.001 mocy wejściowej to osłabienie sygnału wynosi 30 dB. Współczesne światłowody charakteryzują się tłumiennością od 0,5 do 1000 dB/km. Przykładowa tłumienność światłowodu wykonanego z SiO2 została przedstawiona na Rys. 2. Do przekazywania sygnału na duże odległości wykorzystywane jest światło z zakresu długości fali, dla której tłumienność światłowodu jest mała. Takie przedziały długości fali noszą nazwę okien transmisyjnych. Jednakże nawet w tym przypadku niezbędne jest wzmacnianie przesyłanego sygnału co kilkadziesiąt kilometrów. Najczęściej odbywa się to rejestrując sygnał świetlny w postaci elektrycznej. Następnie wzmocnieniu podlega sygnał elektryczny, który z powrotem zamieniany jest na światło. Proces taki wymaga jednak sporo energii i czasu. Dlatego bardzo interesujące są metody, w których wzmocnienia światła Pracownia Fotoniczna IFUJ Przekaz informacji światłowodem 4 dB a [ km ] 10 1 0,1 0,6 0,8 1,0 1,2 1,4 1,6 1,8 l [mm] Rysunek 2: Zależność tłumienności α od długości fali λ dla światłowodu wykonnego z SiO2 . można dokonać bez konieczności zamiany impulsu świetlnego na prąd. Do tego celu służą np. wzmacniacze światłowodowe domieszkowane erbem. Wzmacniacze takie są swego rodzaju laserami bez rezonatora, gdyż wykorzystuje się w nich zjawisko emisji wymuszonej. Istniejącą w nich inwersję obsadzeń uzyskuje się dzięki oddziaływaniu ze światłem laserowym. Gwarantuje to, że liczba aktów emisji wymuszonej będzie większa od liczby aktów absorpcji, co w konsekwencji prowadzi do wzmocnienia światła. 5.3 Dyspersja Innym źródłem strat informacji w światłowodzie jest poszerzanie impulsów na skutek dyspersji. Dyspersja światłowodu to inaczej zależność propagacji światła od częstości/długości fali. Podstawowym efektem dyspersji jest to, że impulsy lub sygnały wprowadzane do światłowodu opuszczają go mniej lub bardziej zniekształcone tak jak to pokazuje rysunek 3. Efekt ten prowadzi w konsekwencji do ograniczenia pasma przenoszenia światłowodu. Dyspersja dzieli się na modalną Rysunek 3: Podstawowy efekt dyspersji światłowodu. i materiałową. Dyspersja modalna Jeżeli sygnał o skończonym zakresie długości fal zostanie wprowadzony do światłowodu to ulega on podziałowi na poszczególne mody. Każdy z modów przebywa różne drogi optyczne w światłowodzie, co prowadzi do takich efektów jak pokazano na rysunku 4. Dyspersję modalną można zminimalizować poprzez zastosowanie światłowodów gradientowych. Pracownia Fotoniczna IFUJ Przekaz informacji światłowodem 5 Dyspersja materiałowa Jak już była mowa współczynnik załamania jest odwrotnie proporcjonalny do prędkości z jaką światło rozchodzi się w danym ośrodku. Prędkość ta zmienia się w zależności od długości fali świetlnej. Dlatego jeśli dwa promienie świetlne o różnych długościach fali zostaną wprowadzone do światłowodu to pojawią się na jego wyjściu po nieco różnych czasach. Powoduje to te same efekty co dyspersja modalna czyli poszerzenie impulsu optycznego. Dyspersja materiałowa może być zminimalizowana poprzez zawężenie szerokości spektralnej źródła światła. Rysunek 4: Podstawowy efekt dyspersji modalnej. Sumę dyspersji modalnej i materiałowej nazywamy dyspersją chromatyczną i jest ona opisywana współczynnikiem dyspersji D, który mierzony jest w ns/(nm · km). Impuls gaussowski o szerokości t0 (mierzonej na wysokości 1/e) na wejściu do światłowodu jest poszerzony do szerokości q (2) t1 = t20 + ∆t2 na wyjściu światłowodu/linii transmisyjnej. Poszerzenie ∆t można wyliczyć jako ∆t = D ∆λ L, (3) gdzie L oznacza długość światłowodu, a ∆λ jest szerokością spektralną impulsu. Materiały, z których obecnie wytwarzane są światłowody są tak dobierane, aby dla długości fali, którą mają one transmitować parametr D ∼ = 0. Zależności współczynnika D od długości fali λ dla kilku typów światłowodów została przedstawiona na rysunku 5. D [nmpskm ] Światłowód z płaską dyspersją 40 0 -40 1,2 1,4 Światłowód standardowy 1,6 l [mm] Światłowód z przesuniętą dyspersją Rysunek 5: Zależność współczynnika dyspersji D od długości fali λ dla kilku typów światłowodów. Pracownia Fotoniczna IFUJ 5.4 Przekaz informacji światłowodem 6 Przesyłanie sygnałów przy pomocy światłowodów La se r Las er Światłowody niezbyt dobrze nadają się do transmisji danych analogowych, gdyż wykorzystywana do kodowania danych analogowych modulacja amplitudowa nie zdaje w tym przypadku egzaminu. Na pierwotną modulację amplitudową światła nakłada się dodatkowa „modulacja” związana z „wyciekaniem” światła powstała na skutek zgięć światłowodu. Uniemożliwia to odzyskanie z transmitowanego sygnału zakodowanej informacji. Światłowody świetnie za to nadają się do przesyłania informacji cyfrowej. Zerojedynkowa informacja (jest światło– nie ma światła) jest odporna na przypadkowe zmiany tłumienności występujące podczas transmisji sygnału. Ważne jednak, żeby zarówno źródło światła (nadajnik), jak i detektor (odbiornik) wykorzystywane do przetwarzania informacji były wystarczająco szybkie, by możliwa była modulacja i demodulacja przesyłanego sygnału. W praktyce jako źródła światła w układach światłowodowych, stosuje się diody elektroluminescencyjne (LED) oraz lasery półprzewodnikowe. Źródła te pozwalają na przesyłanie sygnału o częstotliwości kilkudziesięciu MHz. Aby móc osiągnąć prędkość przesyłu informacji w światłowodzie rzędu Tb/s niezbędne jest przesyłanie sygnału na kilku różnych długościach fali. Technika ta nosi nazwę multipleksowania przez podział długości fali. Do światłowodu wprowadza się światło z wielu różnych nadajników, emitujących promieniowanie o różnej długości fali. Ze względu na szerokie okno transmisyjne wszystkie te długości fali propagują się w światłowodzie. Po przejściu przez światłowód sygnał jest demultipleksowany i kierowany do odpowiednich detektorów. Dzięki temu możliwe jest kodowanie różnych informacji na wielu długościach fal i przesyłanie ich w tym samym czasie. Metoda ta pozwala na wielokrotne zwiększenie prędkości przesyłu informacji co pozwala osiągnąć pasmo przenoszenia dochodzące nawet do Tb/s. Metoda mulipleksowania przez podział długości fali została schematycznie przedstawiona na Rys. 6. Detektory Rysunek 6: Schemat układu do przesyłania informacji z wykorzystaniem metody multipleksowania przez podział długości fali. Na rysunku pominięto optykę służącą do kształtowania wiązki. 6 Przebieg ćwiczenia 6.1 Przygotowanie stanowiska 1. Włączyć generator, oscyloskop oraz nadajnik totx173 i odbiornik torx173. 2. Ustawić na generatorze sygnał prostokątny o częstotliwości kilku Hz. 3. Połączyć światłowodem nadajniek totx173 i odbiornik torx173. Pracownia Fotoniczna IFUJ Przekaz informacji światłowodem 7 4. Połączyć ze sobą wyjście generatora z nadajnik totx173. Wyjście z generatora należy równocześnie podglądać na oscyloskopie. 5. Sygnał z odbiornika torx173 nateży podłączyć na drugi kanał oscyloskopu. 6. Parametry pracy oscyloskopu powinny być tak dobrane, żeby na ekranie obserwowany był wyraźny sygnał z obu kanałów. 6.2 6.2.1 Badanie szybkości detektorów Odbiornik torx173 1. Zapisać rejestrowany na oscyloskopie sygnał z generatora i z odbiornika torx173. 2. Zwiększyć kilkukrotnie częstość sygnału podawanego z generatora. 3. Tak zmienić parametry pracy oscyloskopu, żeby na jego ekranie obserwowany był wyraźny sygnał z obu kanałów. 4. Zapisać przy pomocy komputera sygnał rejestrowany na oscyloskopie. 5. Procedurę należy powtórzyć zwiększając częstość modulacji i zapisując obserwowany sygnał aż do momentu osiągnięcia maksymalnej możliwej do wytworzenia przez generator częstości. 6. Po osiągnieciu maksymalnej częstości należy ponownie ustawić na generatorze częstość kilku Hz. 6.2.2 Fotodioda OPT101 1. Odłączyć końcówkę światłowodową od odbiornika torx173. 2. „Wolną” końcówkę światłowodu należy umieścić w uchwycie optycznym. 3. Tak ustawić uchwyt ze światłowodem na płycie, żeby końcówka światłowodu znajdowała się blisko detektora i skierowana była ona w kierunku obszaru aktywnego detektora. 4. Podłączyć wyjście z detektora na drugie kanał oscyloskopu. 5. Zmieniając częstość generatora należy wykonać analogiczne pomiary jak dla odbiornika torx173. 6.3 6.3.1 Badanie tłumienia światłowodu na skutek zgjęć Walec 1. Ustawić na generatorze częstość sygnału rzędu kilku Hz. 2. Zmierzyć amplitudę sygnału rejestrowanego przez detektor. 3. Nawinąć jeden zwój światłowodu na walec o największym promieniu i zanotować amplitudę rejestrowanego przez detektor sygnału. 4. Nawijając kolejne zwoje światłowodu na walec mierzyć i notować amplitudę sygnału rejestrowanego przez detektor. 5. Pomiary powtórzyć dla wszystkich walców. Pracownia Fotoniczna IFUJ 6.3.2 Przekaz informacji światłowodem 8 Przeplotka 1. Ustawić określoną odległość pomiędzy słupkami w przeplotce. 2. Podobnie jak dla pomiarów z walcem zmierzyć amplitudę sygnału rejestrowanego przez detektor w funkcji ilości przepleceń przez przeplotkę. 3. Pomiary powtórzyć dla trzech różnych odległości pomiędzy słupkami w przeplotce. 6.4 Przesyłanie sygnału z CD-ROMa przy pomocy światłowodu 1. Włączyć komputer, w którym do zainstalowanego CD-ROMa przylutowana jest końcówka typu BNC. 2. Podłączyć wyjście z CD-ROMa do nadajnika torx173 oraz do oscyloskopu. 3. Zmienić typ wyzwalania oscyloskopu z Normal na Single, tak aby możliwa była jednorazowa rejestracja przebiegu. Należy tak dobrać parametry pracy oscyloskopu, żeby na ekranie można było zaobserowawać kilka stanów logicznych generowanych przez CD-ROM. 4. Zapisać sygnał z CD-ROMa i odbiornika totr173 rejestrowany przy pomocy oscyloskopu. 6.5 Zakończenie ćwiczenia 1. Przegrać zapisane przebiegi oscyloskopowe. 2. Wyłączyć generator, oscyloskop, komputer, nadajnik totx173 i odbiornik torx173 oraz detektor OPT101. 3. Rozłączyć wszystkie połączenia pomiędzy generatorem i oscyloskopem, nadajnikiem i odbiornikiem ect. 4. Uprzątnąć stanowiska pomiarowe. 7 Opracowanie wyników Uzyskane wynik trzeba przedstawić w następujący sposób: • Przedstawić w postaci wykresów serię rejestrowanych sygnałów dla odbiornika torx173 oraz detektora OPT101. • Wykorzystując otrzymane zależności proszę określić możliwości transmisyjne obu detektorów. • W opraciu uzyskaną częstość obcięcia (częstość, dla której rejetrowany sygnał jest całkowany do stałej wartości) dla fotodiody OPT101 i znając rezystancję detektora (R=10 kΩ) obliczyć pojemność układu detektora. • Przedstawić na wykresie zarejestrowany sygnał generowany przez CDROM oraz sygnał przesyłany przy pomocy układu nadajniek totx173 i odbiornik torx173. Proszę ustosunkować się do stwierdzenia czy ten układ optyczny nadaje się do przesłania tego typu informacji. Pracownia Fotoniczna IFUJ Przekaz informacji światłowodem 9 • Przedstawić na wykresach zależność znormalizowanej amplitudy sygnału przesyłanego przez światłowód (stosunek rejestrowanej amplitudy do amplitudy sygnału dla światłowodu nienawiniętego) w funkcji ilości nawinięć na walec dla każdego z walców. Do otrzymanych wyników dopasować odpowiednią funkcję analityczną. Należy skomentować dlaczego wybrana została własnie taka funkcja. • Narysować na wykresie zależność znormalizowanej amplitudy sygnału w funkcji średnicy walca dla danej ilości nawinięć. • Wykorzystując zależność otrzymaną w poprzednim wykresie proszę oszacować jaki jest minimalny promień krzywizny wygięcia światłowodu o długości 1 m, przy którym spadek amplitudy przy transmisji nie przekracza 10%. • Przedstawić w formie wykresów zależność znormalizowanej amplitudy rejestrowanego sygnału w funkcji ilości przepleceń dla wszystkich odległości między słupkami. Literatura [1] T. Pustelny Physical and technical aspects of optoelectronic sensors, Gliwice 2005, Wydawnictwo Politechnii Śląskiej. [2] P. Metzger Anatomia PC, Gliwice 2002, Wydawnictwo Helion. [3] B. Ziętek Optoelektronika, Toruń 2004, Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. [4] K. Booth, S. Hill Optoelektronika, Warszawa 1998, Wydawnictwo Komunikacji i Łączności. Pracownia Fotoniczna IFUJ 8 8.1 Przekaz informacji światłowodem 10 Dodatek A Schemat detektora OPT101 Rysunek 7: Schemat układu detektora światła ze zintegrowanym wzmacniaczem OPT101. Rysunek 8: Schemat układu odbiornika TORX173. 9 Dodatek B Ta część instrukcji stanowi opcję ćwiczenia, którą wykonuje się zamiast badania wpływu makrozgięć na tłumienność światłowodu. 9.1 Cel ćwiczenia Celem tej części ćwiczenia jest zapoznanie się z Protokołem S/PDIF oraz kodowaniem BMC. Pracownia Fotoniczna IFUJ 9.2 Przekaz informacji światłowodem 11 Problemy do przestudiowania • Kodowanie BMC (biphase mark coding) • Protokół SPDIF, (jak wygląda nagłówek) • Obsługa portu LPT w komputerze PC • Podstawy programowania w języku C 9.3 Podstawy teoretyczne Protokół S/PDIF (Sony Philips digital interface format) jest najpopularniejszym protokołem do przekazywania sygnału audio w postaci cyfrowej pomiędzy różnymi urządzeniami, tak konsumenckimi jak i profesjonalnymi. Sygnał S/PDIF to ciągły strumień danych kodowanych według schematu BMC, podzielony na bloki, a te na ramki, które z kolei podzielone są na ramki poszczególnych kanałów (ang. subframes). Pojedyncza ramka zawiera ćzterobitowyńagłówek oraz 28 bitów danych w których znajduje się 20 właściwych bitów audio oraz dodatkowe bity stanu i parzystości. 192 ramki tworzą większą strukturę zwaną blokiem. Nagłówek SPDIF to unikalny przebieg napięcia. Na rysunku 9 uwagę zwracają nadzwyczaj długie czasy utrzymywania jednej wartości sygnału nie występujące w kodowaniu BMC. Rysunek 9: Nagłówek SPDIF. Kodowanie BMC Kiedy kodujemy w ten sposób ze zero odpowiada niski stan napięcia a jedynce wysoki, to podczas wysyłania długiego ciągu zer lub jedynek, pojawiają się problemy z synchronizacja. Kodowanie BMC (biphase mark coding) powstało aby ominąć te problemy. osiągnięto kosztem podwojenia częstości linii transmisyjnej potrzebnej do przesłania sygnału. Łącze równoległe umożliwia zarówno pobieranie jak i wysyłanie danych w logice TTL. Szerszy opis łącza równoległego można znaleźć w [2] W zestawie do ćwiczenia znajdują się dwa kable, które z jednej strony mają Pracownia Fotoniczna IFUJ Przekaz informacji światłowodem 12 Rysunek 10: kodowanie BMC. wtyczkę DB-25 a z drugiej wtyczkę BNC. Nie są one takie same. Jeden umożliwia wysyłanie danych z komputera do nadajnika totx173, a drugi odbieranie danych z odbiornika totr173. Są one oznaczone odpowiednio OUT i IN. W kablu OUT gorący przewód BNC jest połączony z końcówką 2 we wtyku DB25.(sygnał D0 w łączu równoległym) Napięciem na tym wtyku sterujemy wysyłając liczbę parzystą(niski stan) bądź nieparzystą(wysoki stan) na port 378(notacja szesnastkowa). W kablu IN gorący przewód BNC je połączony z jednym z końcówką rejestru stanu. Rejestru stany można odczytać z portu 379(notacja szesnastkowa). Przykładowa realizacja wejścia/wyjścia przez łącze równoległe w języku C: #include<dos.h> outportb(0x378,1); (Ustawia wysoką wartość sygnału D0) a=inportb(0x379); (Podstawia pod zmienną a (musi być typu int) wartość rejestru stanu.) Funkcje inportb oraz outportb wymagają dołączenia biblioteki dos.h 9.4 9.4.1 Przebieg ćwiczenia Łączenie komputerów światłowodem • Do gniazda łącza równoległego jednego z komputerów wpiąć kabel OUT • Podłączyć ten kabel równolegle do oscyloskopu oraz do nadajnika totx173 • Połączyć nadajnik i odbiornik światłowodem • Połączyć odbiornik kablem IN z gniazdem równoległym drugiego komputera (tutaj też można podłączyć równolegle oscyloskop celem monitorowania sygnału) 9.4.2 Pisanie programów do przesyłu informacji przy użyciu kodowania BMC oraz nagłówków SPDIF Celem tej części jest napisanie pary programów, z której jeden nadaje a drugi obiera sygnały przez światłowód. Pracownia Fotoniczna IFUJ Przekaz informacji światłowodem 13 Program nadający Program powinien nadawać informacje (dowolne) przy użyciu kodowania BMC. Zleca się stosowanie jednego z nagłówków z protokołu SPDIF celem synchronizacji większych porcji informacji(np. bajtów). Program odbierający Program powinien odbierać sygnały wysyłane przez komputer nadający oraz realizować pierwszą część dekodowania sygnału BMC, mianowicie zapisywać(najlepiej do piku) interwały czasowe pomiędzy zmianami stanu sygnału BMC. 9.5 Opracowanie wyników (dla obu grup, nadającej i odbierającej) W ramach opracowania wyników należy podać sposób w jaki należy przekształcić zapisane przez pogram odbierający interwały czasowe na pierwotny ciąg bitów.
