Rola wybranych metaloproteinaz macierzy zewnątrzkomórkowej i

Rola wybranych metaloproteinaz macierzy
zewnątrzkomórkowej i ich tkankowego
inhibitora w chorobach alergicznych
Adam Kuźmiński, Michał Przybyszewski, Małgorzata Graczyk,
Magdalena Żbikowska-Götz, Zbigniew Bartuzi
Klinika Alergologii, Immunologii Klinicznej i Chorób Wewnętrznych, CM w Bydgoszczy, UMK w Toruniu
Cel
Porównanie stężenia MMP-2 i MMP-9 oraz TIMP-1 u pacjentów z alergią pokarmową i powietrznopochodą
w porównaniu do pacjentów bez alergii.
Metodologia
Badanie wykonano u 60 pacjentów z zaostrzeniem choroby alergicznej (30 z alergią pokarmową i 30
z powietrznopochodną) oraz 20 osób zdrowych. U wszystkich oznaczono stężenia surowiczych, rozpuszczalnych
form MMP-2, MMP-9 (zestawem firmy Bender MedSystems) i TIMP-1 (zestawem RayBiotech) przy użyciu metody
ELISA.
Wyniki
Stężenia sMMP-2 i sMMP-9 w grupach chorych z alergią pokarmową, powietrznopochodną i w grupie kontrolnej
wynosiły odpowiednio: 153,8±97,1 i 198,8±51,4 ng/ml; 136,3±41,2 i 184,9±38,8 ng/ml oraz 119,5±12,5
i 121,6±25,5 ng/ml. Dla sMMP-2 wykazano istotne statystycznie różnice pomiędzy grupą z alergią pokarmową
a grupą kontrolną (p=0,0309); nie wykazano istotnej różnicy pomiędzy grupą z alergią powietrznopochodną
i grupą kontrolną, jak również pomiędzy grupami z alergią powietrznopochodną i pokarmową (odpowiednio dla
p=0,4225 i p=0,1473). Różnice stężeń sMMP-9 były istotnie statystycznie wyższe w grupie z alergią
powietrznopochodną i pokarmową niż w grupie kontrolnej (w obu przypadkach p=0,0000). Nie wykazano istotnej
różnicy pomiędzy grupą chorych z alergią powietrznopochodną i pokarmową (p=0,3952). Średnie stężenia sTIMP1 w grupach chorych z alergią pokarmową i powietrznopochodną były istotnie statystycznie wyższe niż w grupie
kontrolnej (odpowiednio przy p=0,0000 i p=0,0003) i wynosiły: w grupie z alergią pokarmową 164,3±59,2 ng/ml;
z alergią powietrznopochodną 145,4±50,1 ng/ml, natomiast w grupie kontrolnej 92,4±26,7 ng/ml. Nie
stwierdzono statystycznie istotnej różnicy stężeń sTIMP-1 pomiędzy grupą chorych z alergią
powietrznopochodną i pokarmową (p=0,2458).
Wnioski
Stężenie MMP-2 i MMP-9 oraz TIMP-1 były istotnie statystycznie wyższe u pacjentów ze współistniejącą alergią
pokarmową niż w grupie kontrolnej. Podobna obserwacja (za wyjątkiem stężeń sMMP-2) dotyczy także grupy
pacjentów z alergią powietrznopochodną. Wyniki niniejszego badania sugerują istotną rolę MMPs i TIMPs
w patogenezie zapalenia alergicznego.