Człowiek - Ŝywą duszą

TV - Program z 30.03.2008 (Nr. 776)
Człowiek - Ŝywą duszą*
Von Pastor Wolfgang Wegert ©
Kazanie: „Ukształtował Pan Bóg człowieka z prochu ziemi i tchnął w nozdrza jego
dech Ŝycia. Wtedy stał się człowiek istotą Ŝywą" (w tłumaczeniu niemieckimduszą Ŝywą)
(1 MojŜeszowa 2, 7)
Pytania, które chcemy dzisiaj postawić brzmią: „Kto to jest człowiek? Kim jest człowiek? Z
czego on się składa?
Przeczytany werset biblijny mówi, Ŝe Bóg ukształtował człowieka z prochu czy raczej z ziemi.
Stwórca działał jak garncarz albo rzeźbiarz. On uczynił rzeźbę z ziemskiego materiału.
Rzeźbiarz - artysta teŜ moŜe utworzyć „człowieka” z gliny, wosku, kamienia albo drzewa, lecz
on nie jest niczym innym jak tylko martwą figurą. Bóg jednak nie zakończył dzieła sztuki, gdy je
wymodelował, lecz dmuchnął w jego nozdrza Ŝycie tak, Ŝe człowiek nie pozostał tworzywem,
lecz stał się Ŝywą duszą. Jakim przewyŜszającym i nieporównywalnym artystą jest Ŝywy Bóg!
Człowiek - ciało i dusza
Z tego biblijnego opisu uczymy się, Ŝe człowiek w materialnym ciele egzystuje w połączeniu z
„samo” osobowością. To „samoistnienie w sobie” człowieka Biblia określa „duszą” albo
„duchem”. Bóg, zatem kaŜdego obywatela ziemskiego stworzył z ciała i duszy, co powoduje, Ŝe
ma tak ogromne znaczenie.
Gdyby człowiek został martwą rzeźbą, nie miałby tak wysokiej wartości, poniewaŜ jego ciało
zbudowane jest z dość taniego materiału - przeciętnie z 70% samej wody. Ponadto ma on kilka
kilogramów chemii i minerałów, jak na przykład: węglowodany, azot, kalcjum, fosfor, wapń,
siarka, chlor, sód, magnez, Ŝelazo, miedź, mangan i jod.
Widzimy teraz, Ŝe jednak Biblia ma rację mówiąc, Ŝe człowiek jest zrobiony z ziemi. Jego
wartość nie leŜy w naturalnej substancji, lecz wynika z jakości Ŝycia nadanej mu przez duszę.
Dlatego w Księdze Joba jest powiedziane: „Duch BoŜy stworzył mnie, a tchnienie
Wszechmogącego oŜywiło mnie” (Księga Joba 33, 4). śyjesz, więc dlatego, Ŝe Wszechmogący
tchnął w twoje nozdrza dech Ŝycia, przez co stałeś się Ŝywą duszą. To jest dla nas decydujące.
Jednak często mówi się, Ŝe człowiek oprócz ciała i duszy ma takŜe ducha a wiec wyobraŜa
siebie w trzech częściach.
Arche
Gemeinde und Missionswerk ARCHE e.V.
Doerriesweg 7 • D-22525 Hamburg (Stellingen)
Tel.: +49 (0)40/54 70 50 • Fax: +49 (0)40/54 70 52 99
[email protected] • www.arche-gemeinde.de
Bankverbindungen
Ev. Darlehensgenossenschaft eG Kiel • Konto-Nr. 113522 • BLZ 210 602 37
Schweiz: Postgiroamt Basel • Konto-Nr. 40-10270-9
Österreich: P.S.K. Österreichische Postsparkasse • Konto-Nr. 7726.796
Strona 2 - TV-Program 776 / „Człowiek - Ŝywą duszą“
W tym dusza jest stroną świadomości wyraŜającą się przez intelekt, wolę i uczucia, a duch daje
świadomość Boga. Podczas, gdy dusza jest w człowieku od początku, duch będzie z nią razem
dopiero po nowo narodzeniu. Według tego poglądu, człowiek słuŜy widocznie i przemijająco
duszą i swoim duchem wiecznemu Bogu. Ten podział w ciele, duszy i duchu nosi nazwę - „
trzy części”.
Trzeba jednak powiedzieć, Ŝe Biblia takiego sposobu widzenia nie potwierdza. Jest całkiem
oczywiste, Ŝe mówi o duchu i o duszy człowieka, ale czyni to na przemian, przy czym duch według
niej jest tym samym, co dusza. One mają to samo znaczenie.
Widzimy to obficie w miejscach Biblii, które mogą dać tylko częściowe skosztowanie. W
róŜnych miejscach Pisma Świętego czytamy o zbawieniu naszej duszy a w innym o zbawieniu
naszego ducha np: „… wszczepione w was Słowo, które moŜe zbawić dusze wasze” (Jakub 1,
21).
O niemoralnym chrześcijaninie czytamy, Ŝe ma być on oddany szatanowi: „…na zatracenie
ciała, aby duch był zbawiony w dzień Pański” (1 Koryntian 5, 5).
Podobnie Biblia raz mówi o duszach a raz o duchach umarłych świętych w niebie, a
zrozumienie jest to samo, jak byśmy według upodobania raz mówili o soku pomarańczowym a
raz o owocu pomarańczowym, ale z kaŜdym razem myślimy o tym samym owocu. Czytamy, Ŝe
my jako chrześcijanie naleŜymy do tych:„którzy są zapisani w niebie,…i do duchów ludzi
sprawiedliwych, którzy osiągnęli doskonałość” (Hebrajczyków 12, 23).
W objawieniu Jan ujrzał:, „poniŜej ołtarza dusze zabitych dla Słowa BoŜego i dla świadectwa
które złoŜyli”( Objawienie 6, 9). Równie dobrze mógł powiedzieć, Ŝe widział duchy zabitych.
Pozwólmy sobie wziąć przykład Jezusa, on powiedział do swoich uczniów w Getsemane:
„Smętna jest dusza moja aŜ do śmierci” (Mateusz 26, 38). A na krzyŜu nasz Zbawiciel zawołał:
„Ojcze, w ręce twoje polecam ducha mego” (Łukasz 23, 46).
Biblia zaznacza teŜ konieczność naszego oczyszczania raz mówiąc o naszym duchu a raz o
naszej duszy. Na przykład Ap. Piotr napisał: „Skoro dusze wasze uświęciliście przez
posłuszeństwo prawdzie…” (1 Piotr 1, 22). A Ap. Paweł napomina nas: „…oczyśćmy się od
wszelkiej zmazy ciała i ducha…” (2 Koryntian 7, 1). Ap. Paweł mógłby napisać tak jak Ap.
Piotr, Ŝe powinniśmy oczyścić od wszelkiej zmazy nasze dusze.
Biblia robi róŜnicę jedynie pomiędzy zewnętrznym a wewnętrznym człowiekiem.
W 2 Liście do Koryntian jest na przykład powiedziane: „…bo choć zewnętrzny nasz człowiek
niszczeje, to jednak ten nasz wewnętrzny odnawia się z kaŜdym dniem” (2 Koryntian 4, 16).
W tym miejscu Biblia wyraźnie mówi, Ŝe człowiek nie posiada trzech części, lecz dwie części.
Ona nie uczy o „ Trichotomie”, lecz „Dichotomie”, a więc istnieniu ciała i duszy, którą moŜna
nazwać teŜ duchem.
Duch, dusza i ciało
Co jednak powiemy na takie słowo BoŜe jak to: „A sam Bóg pokoju niechaj was w zupełności
poświęci, a cały duch wasz i dusza, i ciało niech będą zachowane bez nagany na przyjście Pana
naszego, Jezusa Chrystusa” (1 Tesaloniczan 5, 23).
Te słowa nie chcą podkreślić trzech części człowieka, lecz uświęcenie, które ma go w całości
przeniknąć. Dla porównania moŜemy przywołać słowa Jezusa, w których poświęca On całego
człowieka Bogu. Jezus powiedział: „Będziesz tedy miłował Pana, Boga swego, z całego serca
swego i z całej duszy swojej i z całej myśli swojej i z całej siły swojej (Ew. Marka 12, 30).
Czy Jezus chce tutaj naukę o podzielonym człowieku wykładać? Jeśli tak, musiałoby się z Jego
słów wywnioskować, Ŝe człowiek składa się z pięciu kompozycji, mianowicie z serca, duszy,
rozumu i naturalnie takŜe z ducha i ciała.
Jezus nie chciał jednak tutaj utrzymywać Ŝadnej mowy o wewnętrznej anatomii człowieka, lecz
przez to połączenie synonimów kilkakrotnie zaznaczyć, Ŝe powinniśmy miłować Boga całą
swoją istotą. W językoznawstwie nazywa się to - „retoryka analogii”.
Strona 3 - TV-Program 776 / „Człowiek - Ŝywą dusza“
W niemieckim teŜ to znamy, na przykład mówimy: „państwo zabrało mi moje posiadane dobro”.
Jaka jest róŜnica pomiędzy posiadaniem a dobrem? śadna! Moje posiadanie jest tym samym, co
moje dobro. Tymi równoznacznymi słowami chcemy podkreślić, Ŝe rzeczywiście wszystko
zostało nam zabrane. To samo zrobił Ap. Paweł pisząc w innym miejscu: „Bo Słowo BoŜe jest
Ŝywe i skuteczne, ostrzejsze niŜ wszelki miecz obosieczny, przenikające aŜ do rozdzielenia duszy i
ducha, stawów i szpiku, zdolne osadzić zamiary i myśli serca” (Hebrajczyków 4, 12).
W tym miejscu nie mamy teologicznego pouczenia o tym, z czego składa się człowiek, lecz Ap. Paweł
podkreślił to, jak pełne mocy jest Słowo BoŜe, które wnika w najgłębszy kąt ludzkiej istoty. My
znajdujemy tu równolegle; duszę i ducha, stawy, szpik, myśli i zamiary. W naszym języku moŜemy
kontynuować i powiedzieć; „ powód i podstawa”, „rodzaj i sposób”, „strach i zatrwoŜenie”, „spokojny
i cichy”, „zawsze i wiecznie” - i tak dalej…
Moja dusza wielbi Pana
Tak samo moŜemy rozumieć pieśń pochwalną Marii, którą rozpoczęła cudownymi słowami:
„Wielbi dusza moja Pana, i rozradował się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim… (Łukasz 1, 4647).
Tak samo mogłaby zaśpiewać: „ Mój duch wielbi Pana, całym wewnętrznym człowiekiem chwali
Go i chce się w Nim cieszyć.”
Do tego chciałbym was wszystkich z serca zachęcić. Pomyślcie o tym, Ŝe Bóg nie wymodelował
nas tylko z ziemi. On stworzył nie tylko genialny człowieczy organizm, lecz jak jest
powiedziane: „… tchnął w nozdrza jego dech Ŝycia, wtedy stał się człowiek istotą Ŝywą” (1
MojŜeszowa 2, 7).
Człowiek jest, więc Ŝywą duszą, która moŜe wielbić i chwalić swojego Boga. Niestety, przez
upadek w grzech, dusze niewierzących nie mogą chwalić Boga. Ale Bóg przez swoją łaskę
podarowuje nowonarodzenie i wtedy znowu budzi twoją zatroskaną duszę albo twego martwego
ducha. I tu rozpoczyna się wielbienie i chwalenie twojego Zbawiciela całym sercem i całą twoją
wewnętrzną mocą. Wtedy będziesz podobny do tych, którzy w Biblii chwalili i wielbili
wszechmogącego Boga.
Posłuchaj, co oni mówili, modląc się do Boga: „Błogosław, duszo moja, Panu i wszystko, co we
mnie, imieniu jego świętemu! Błogosław, duszo moja, Panu i nie zapominaj wszystkich
dobrodziejstw jego!” (Psalm 103, 1-2), albo: „ Alleluja! Chwal Pana, moja duszo! (tłumaczenie
niemieckie), Chwalić będę Pana, pókim Ŝyw, śpiewać będę Bogu memu, dopóki Ŝyć będę” (Psalm
146, 1-2).
My teŜ chcemy to z całego serca czynić. W imieniu Jezusa. Amen.
*Przekład z języka niemieckiego; kazanie prof. Wolfgang Wegert © z Hamburga (Niemcy)