zaświaty czyli czy pies ma duszę? - Och
Transkrypt
zaświaty czyli czy pies ma duszę? - Och
Jerzy Andrzej Masłowski ZAŚWIATY CZYLI CZY PIES MA DUSZĘ? Czas trwania spektaklu 100 minut, bez przerwy Autor: Jerzy Andrzej Masłowski Reżyseria: Maria Seweryn Kostiumy: Zofia de Ines Scenografia: Małgorzata Domańska Światło: Michał Nowakowski Producent wykonawczy: Magda Kłosińska PREMIERA 28 CZERWCA 2010 OBSADA: Viola Arlak, Małgorzata Bogdańska, Paulina Holtz, Krzysztof Pluskota oraz chihuahua Gino Kardasz (Spooky) fot. Robert Jaworski Opis spektaklu: Czarna komedia filozoficzna, jeśli można by tak określić gatunek tego tekstu. To opowieść o trzech zabawnych kobietach, striptizerkach, które śpiesząc się na kolejny występ do restauracji, nie chcąc zabić psa, który im wbiegł na drogę, uderzają w latarnię i giną w wypadku samochodowym. Trafiają w Zaświaty i czekają na Sąd Ostateczny. Trafia za nimi także pies, którego nikt tam nie chce. Podczas pobytu w poczekalni przed sądem odkrywają swoje lęki, fobie, wątpliwości, śmieszności, tajemnice życiowe, ale także walczą o psa, o uznanie jego godności i duszy. To bardzo zabawny tekst, odczarowujące polskie tradycje mówienia o śmierci i życiu po śmierci, bawiący się stereotypami i oswajający strach i „polskie żałoby”. Opowiadający także historie miłosną jaka się przydarza samotnym duszom - Aniołowi i jednej ze striptizerek. Wzruszający i bardzo zabawny tekst przewracający nasze myślenie o tym co potem?. Cztery wspaniałe role i debiut reżyserski Marii Seweryn. Czarna komedia, gatunek tak popularny i lubiany na świecie, w Polsce jest gatunkiem rzadko prezentowanym. To tekst, którego głównym bohaterem jest śmierć, lekki i odważny jednocześnie. Fragmenty recenzji: „Zaświaty, czyli czy pies ma duszę?” to poniekąd filozoficzny moralitet, psychologiczna komedia pełna ważnych, życiowych wskazówek i pomysłów na radzenie sobie z tym, co trudne. Seweryn zostawia sporo przestrzeni na własne domysły, dopowiedzenia i refleksje. Tworzy obraz bardzo dynamiczny, wielowątkowy, umiejętnie przechodząc od tragedii do śmiechu. Nie zapomina jednak o istotnym w przypadku takiego utworu miejscu na zadumę i przemyślenia. Ciekawy spektakl pełen barw i kolorów – emocjonalnie i moralnie bogaty. Umiejętnie skonstruowany i przeniesiony na deski sceniczne umożliwia widzom przeżycia głębokich uniesień i radosnych ekscytacji. Sukces reżyserski Seweryn, kolejny sukces Och-Teatru. Katarzyna Binkiewicz ***** Pierwsze skrzypce gra Viola Arlak, kreując postać pewnej siebie, zawadiackiej kobiety, w młodości molestowanej przez ojca. Bohaterkę Pauliny Holtz łączy tajemnicza więź z Aniołem Arkiem (Krzysztof Pluskota), to nimfomanka, której brak ojca rekompensowała domowa dyktatura matki. Z kolei Małgorzata Bogdańska (ta, która grała niedawno Jakieś Inne Baby w ,,Babach…” Koterskiego) coraz wyraźniej umacnia swoją pozycję aktorską, bawiąc się w rolę już niemłodej, znerwicowanej starej panny. Szymon Spichalski ***** Propozycja Och-teatru jest utrzymana w konwencji momentami przypominającej czarną komedię. Pobudza do refleksji i prowokuje do odrzucenia stereotypów. Seweryn, która wyreżyserowała spektakl w interesujący sposób pokazuje, że teatralna scena to także miejsce w którym powinno się burzyć – i burzy się – utarte schematy myślowe. Michał Janusz IMPRESARIAT TEATRU POLONIA I OCH-TEATRU: Iwona Gradkowska kom. 609 062 817 / email: [email protected] www.ochteatr.com.pl