George Arthur
Transkrypt
George Arthur
promieniowanie termiczne 0,48 6000 K 5000 K 4000 K 3000 K 0,58 0,72 0,97 0,5 1,0 1,5 2,0 λ [µm] katastrofa nadfioletu T = 5000 K prawo RayleighaJeansa doświadczenie oraz formula Placka 1000 2000 λ [nm] formuła Plancka 2 2πc h S ( λ)= 5 λ Max Planck (1858-1947) 1918 1 e hc λ kT −1 Planck: Ef = hν idealnie “czarne” ciało – kosmos promieniowanie reliktowe krzywa Plancka John C. Mather George F. Smoot 2006 kosmos jest prawie idealnym ciałem doskonale czarnym “Prawie robi ogromną różnicę” fotoemisja elektronów światło (fala?) elektrony emisja elektronów z metali pod wpływem padającego światła metal zjawisko fotoelektryczne światło mA Philippe Lenard: • próżnia → przewodnictwo niejonowe • ładunek ujemny (w polu magn.) • pomiar e/m → elektrony • częstotliwość progowa ν > 1015 Hz U 1905 Philipp von Lenard (1862-1947) prąd fotoelektryczny I [µA] Φ 2> Φ Φ I [µA] 1 1 ν2 > ν1 ν1 prąd nasycenia U0 U [V] napięcie hamujące U02 prąd nasycenia U01 napięcie hamujące U0 zależy od częstotliwości a nie od natężenia światła! U [V] równanie fotoelektryczne Planck: Ef = hν Einstein: (h – stała Plancka) hν = W + ½ mev2 energia padającego fotonu 1921 Albert Einstein (1879-1955) energia kinetyczna elektronu (maksymalna) praca wyjścia elektronu z metalu częstotliwość progowa: ν p = W / h bilans energetyczny E hν ½mv2 W metal hν = W + ½ mev2 doświadczenie Millikana (1914) eU0 [eV] Ee = eU0 = hν - W cez 9 wolfram częstotliwość progowa platyna 6 3 α 1 2 -3 -6 praca wyjścia 3 ν [10-15 Hz] pomiar stałej Plancka: h ~ tg α wyznaczenie stałej h h = 6,626 10–34 Js 1923 ħ = h/2π = 1,055 · 10–34 Js energia fotonu: hν = ħω Robert Millikan (1868-1953) fotony światło (fala?) elektrony światło (fotony!) elektrony metal metal wniosek: światło wykazuje nie tylko własności falowe ale również korpuskularne... promienie Röntgena wysokie napięcie szybkie elektrony detektor 2ϑ ϑ kryształ Röntgen - 1895 promieniowanie hamowania szybki elektron jądro E1 foton rentgenowski hν hν = E1 – E2 E2 ν max [10-18 Hz] względne natężenie widmo Kβ Kα 30 kV 10 5 25 kV 20 kV 4 6 15 kV 8 10 λ [nm] 10 20 30 U [kV] własności 1901 Wilhelm Röntgen (1845 – 1923) efekt Comptona λ0 linia Kα molibdenu Es = hc/λ s ps = h/λ s λS y ϑ = 45o λS Eo = hc/λ o po = h/λ o ϑ ϕ ϑ = 90o długość fali λ E = mc2 p = mv x pęd fotonu h ( 1−cos ϑ ) me c =λ c ( 1−cos ϑ ) Δλ=λ s −λ 0 = λ c = h / mec = 2,426 · 10-12 m 1927 Arthur Compton (1892 – 1962) (+ Charles Wilson) komptonowska długość fali foton ma niezerowy pęd: pf = hν / c ! dualizm korpuskularno falowy Planck, Einstein: Compton: E = hν p = hν / c = h / λ de Broglie (1924): p = mv = h / λ λ = h / mv ! fala też ma cechy cząstki a cząstka też ma cechy fali 1929 Louis duc de Broglie (1892 – 1987) piłka tenisowa: elektron: λ = 10–34 m λ = 10–5 m (v = 40 m/s) doświadczenie Davissona-Germera detektor elektrony ϑ kryształ Ni d = 9,1 nm działko elektronowe 1937 Clinton Davisson i George Thomson kreacja pary pozyton foton elektron hν min = 2mec2 = 1,02 MeV anihilacja foton γ elektron ϑ pozyton foton γ • hamowanie • pozytonium • anihilacja • 2 fotony Eγ = 0,5 MeV