spotkanie 18 dla dzieci mlodszych

TROSZCZ SIĘ O DOBRO WSPÓLNE
I INDYWIDUALNE
„Ja jestem Pan, twój Bóg, który cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli. Nie będziesz kradł” (por. Wj 20,2.15).
Poproś o pomoc Ducha Świętego i pomyśl
Na początku przeczytaj jeszcze raz tytuł tego spotkania. Troszcz się
o dobro wspólne i indywidualne. Pomyśl przez chwilę, o czym może
być to spotkanie i dokąd zaprowadzi cię ten drogowskaz. Co możesz zdobyć, gdy będziesz
troszczył się o dobro wspólne i indywidualne? Co znaczy troszczyć się o powierzone nam dobro?
Jest to już siódme przykazanie, w którym Pan Bóg bardzo wyraźnie mówi do każdego
człowieka „nie”. „Nie będziesz kradł”.
Co Pan Bóg chce nam powiedzieć przez te słowa?
Przecież każdy z nas lubi posiadać coś na własność. Każdy chce mieć swoją i tylko swoją
zabawkę, pióro, telefon komórkowy, ładny szalik, buty i wiele innych rzeczy. Często taką
rzecz nazywamy swoją ulubioną, jest ona naszym skarbem. I nie ma w tym nic złego. Na
pewno cieszysz się, że masz coś swojego, mówisz o tym w gronie rówieśników i wspólnie się
radujecie. Podobnie twoi koledzy i koleżanki – cieszą się, gdy mają coś swojego, co jest dla
nich cenne.
Ale zdarza się czasami tak, że chęć posiadania jakiejś rzeczy, czy jakiegoś skarbu jest bardzo wielka. Tak wielka, że przeszkadza nam myśleć o innych ludziach. Czasem nawet doprowadza do tego, że własność innych osób czynimy swoją, czyli zawłaszczamy ją sobie.
Dzieje się tak wtedy, gdy tak bardzo spodoba się nam coś, co ma kolega albo koleżanka. I
mam tu na myśli przede wszystkim zabieranie jakiegoś „skarbu”, który należy do kogoś innego. Może to być pióro, kredka albo naklejka.
Ale są też inne sytuacje. Na przykład, kiedy zatrzymujemy sobie rzeczy pożyczone albo
znalezione, które można oddać. Może to być jakaś zabawka, telefon, karty znanych sportowców... i wiele innych zabawek, które sam bardzo lubisz.
Te wszystkie myśli, czyny i przywłaszczenia są niezgodne z siódmym przykazaniem. Nie
pozwalają one na wypełnianie słów Pana Boga, które On do nas kieruje.
Pan Bóg dając nam swoje dary, pragnie naszego szczęścia i radości. Chce też, abyśmy tym,
co posiadamy – dzielili się z innymi. Stąd siódme przykazanie, które mówi, aby nie zabierać.
Ale musisz też wiedzieć, że takim małym złodziejaszkiem jest osoba, która nie potrafi dzielić
się z innymi. Święty Franciszek mówi, że największą radością jest dzielenie się z innymi tym,
co się samemu posiada.
Pomyśl. Tak naprawdę wszystkie rzeczy, którymi dysponujemy, które posiadamy i którymi się cieszymy, nie są nasze. Wszystkie one należą do Pana Boga. A my tylko z nich korzystamy. Musimy więc tak postępować, aby dzielić się z innymi, a przez to dawać im radość i
szczęście.
Co zatem robić, aby wypełnić to przykazanie?
Trzeba troszczyć się o dobro wspólne i indywidualne. W jaki sposób? Pomyśl najpierw:
czy szanujesz swoje zabawki, książki, ubrania? Czy nie niszczysz rzeczy, zwłaszcza tych pożyczonych, które należą do innych osób, a także rzeczy będących dobrem wspólnym? Czy potrafisz dzielić się tym, co sam posiadasz z ludźmi potrzebującymi – kolegą, koleżanką?
Być może kiedyś to ty stałeś się ofiarą kradzieży. Co ci zabrano? Pamiętasz, jak się czułeś?
Co sprawiło ci największą przykrość?
Ale zauważ, że słowa Pana Boga „Nie kradnij”, można przedstawić w formie pozytywnej:
„Daj bliźniemu to, czego mu potrzeba”.
Dlatego czas spotkać się z przyjaciółmi, którzy pomogą ci zrozumieć to przykazanie. Są
to: błogosławiony Alberto Marvelli (był włoskim politykiem. Mimo młodego wieku – zginął
w wypadku mając 28 lat - zdążył bardzo wiele zrobić dla ludzi), święty Józef Moscati (którego nazywano lekarzem o wielkim sercu. Był profesorem uniwersytetu, wykładowcą medycyny. Zajmował się m.in. leczeniem cukrzycy) oraz błogosławiony Józef Tovini. Był prawnikiem, burmistrzem miasta i radnym. Poszukaj więcej informacji na temat tych wspaniałych
ludzi. Zaproś ich do swojej modlitwy i do swojego życia. Zaprzyjaźnij się z nimi, a oni pomogą ci żyć w wielkiej przyjaźni z Panem Jezusem.
Co należy zrobić?
W PIERWSZYM TYGODNIU na adoracji podziękuj Panu Jezusowi za ten drogowskaz. Choć może wydawać się mało ważny, nieistotny, to jest on bardzo potrzebny w
drodze do Królestwa Bożego. Proś Pana Jezusa, aby pomógł ci zobaczyć, co jest twoją
„ziemią egipską” w tym przykazaniu. Na koniec adoracji pomódl się słowami modlitwy
„Ojcze nasz”.
Wytnij drzwi do tego spotkania i na zewnętrznej stronie lewego skrzydła drzwi napisz
wskazówkę z siódmego przykazania – „Troszcz się o dobro wspólne i indywidualne”.
Porozmawiaj w domu z rodzicami o tym przykazaniu, o tym, co trudne albo niejasne.
Przeczytaj z rodzicami „Kartkę osiemnastą z pamiętnika Tosi i Franka”.
W DRUGIM TYGODNIU przed adoracją przeczytaj z rodzicami „Wspomnienia
Anioła Stróża o...”.
Podczas adoracji Najświętszego Sakramentu pomyśl o życiu świętych, którzy towarzyszą ci w tym spotkaniu. Podziękuj Panu Jezusowi za przykład ich życia. Na modlitwie
pomyśl, w czym chciałbyś ich naśladować. Podejmij postanowienie pracy nad jedną rzeczą w
tym tygodniu. Poproś Pana Jezusa oraz świętych, by pomogli ci wypełniać postanowienie.
Na zewnętrznej stronie prawego skrzydła drzwi naklej portrety danych świętych (lub
jednego wybranego świętego).
Na koniec pracy w tym tygodniu, wewnątrz otwartych drzwi, narysuj serce. W jego
środku napisz: „Panie Boże, dziękuję Ci za Twoje dary. Naucz mnie troszczyć się o
dobro wspólne i indywidualne”.
Poproś dorosłych, aby:

przeczytali z tobą „Kartkę osiemnastą z pamiętnika”; „Wspomnienia Anioła Stróża
o...”;

umożliwili ci adorowanie Pana Jezusa ukrytego w Najświętszym Sakramencie;

porozmawiali z tobą o treści siódmego przykazania;

pomogli ci wydrukować pomoce: „Spotkanie 18”, drzwi do spotkania, portrety świętych do naklejenia na drzwi oraz znaczki, które naklejasz na klucz.