BIOLOGICZNA OCHRONA ROŚLIN CZARNY DĄB

BIOLOGICZNA OCHRONA ROŚLIN
Orius insidiosus
Dacnusa sibirica
Leptomastix dactylopii
Phytoseiulus persimilis
Harmonia axyridis
Cryptolaemus montrouzieri
JK
CZARNY DĄB
Botanicy przyjmują, że dęby pojawiły się na ziemiach polskich ok. 9000-8000 lat temu. „Czarne
dęby” to powalone, potężne pnie, które przebywały
pod wodą wiele tysięcy lat (wg niektórych badaczy
minimum 3000 lat) i nabrały hebanowej barwy oraz
prawie kamiennej twardości. Znajdowano je w Polsce już od dawna i wydobywano z koryt prawie
wszystkich większych rzek. Najstarszy „czarny dąb”
znaleziono w Lublinku k/Łodzi – wiek ok. 9000 lat.
Prezentowane tutaj pnie, należące do gatunku Quercus robur, znalezione zostały pod Aleją Kasprowicza,
na głębokości 3,5-5 m. Spoczywały w warstwie piasku pochodzenia rzecznego, który wypełnia dawną
dolinę Odry. Ich średnica waha się od 0,3 do 1,4 m,
niektóre okryte są jeszcze korkiem. Na odsłoniętym
drewnie stwierdzono ślady żerujących niegdyś owadów, szczątki muszli skójek, a w bezpośredniej bliskości drobne gałązki osiki (Populus tremula), wierzby (Salix sp.), a także niewielki fragment pnia buka
(Fagus silvatica). Odnalezienie w drobnoziarnistym
piasku na głębokości 2,5 m igieł jodły (Abies alba),
która dotarła do Polski 5000-4000 lat temu, świadczy o znacznie późniejszym wieku odnalezionych pni.
Kompleksowe badania prowadzone są w Oddziale
PAN we Wrocławiu.
Na podst. opracowania „Czarne dęby” dr. M. Lorenca i dr. A. Chlebickiego.
– 105 –
JK