Wielki Tydzień - Geneza Wielkiego Tygodnia

Wielki Tydzień - Geneza Wielkiego Tygodnia
Pierwsze najwcześniejsze informacje na temat Wielkiego Tygodnia zawarte są w
pamiętniku Egerii. Żyjąca w IV w. pobożna niewiasta Egeria dużo podróżowała,
przez pewien czas przebywała w Jerozolimie i obserwowała jak tamtejsi
chrześcijanie przygotowywali się do świąt Niedzieli Wielkanocnej. Obserwacje te
Egeria zawarła w Pamiętniku. Pozostawiony przez nią Pamiętnik przedstawia
dokładnie rozwiniętą już w IV wieku liturgię poczynając od niedzieli przed
paschą, a na Niedzieli Wielkanocnej kończąc. Tydzień ten nosi według Egerii
nazwę Wielki Tydzień, Tydzień cierpienia. U źródeł rozwoju liturgii leży z
jednej strony akcentowanie wydarzeń z życia Chrystusa (Męka ,Śmierć,
Zmartwychwstanie), a z drugiej, znana tendencja wiązania różnych wydarzeń z
życia Chrystusa z odpowiednimi datami. Początek Wielkiego Tygodnia stanowi
Niedziela Palmowa Męki Pańskiej. Początków uroczystego świętowania Niedzieli
Palmowej trzeba szukać w Jerozolimie w IV w. Był to czas, kiedy starano się
możliwie najdokładniej odtworzyć wydarzenia z życia Chrystusa. W sobotę
wieczorem odbywała się procesja z Betanii do Jerozolimy. Procesja ta miała
charakter radosnego powitania Chrystusa. Opisująca te wydarzenia Egeria
podkreśla, że w procesji uczestniczyły dzieci a biskup wjeżdżał do miasta
siedząc na osiołku. Z Jerozolimy procesje zaczęły przenikać do innych kościołów.
Wprowadzano różne elementy np. błogosławieństwo palm.
Następnym ważnym elementem Wielkiego Tygodnia są Święte Dni Paschalne Triduum Paschalne. Nazwę tę wprowadził Pius XII w 1929r. Triduum rozpoczyna się
liturgią Wielkiego Czwartku Mszą Wieczerzy Pańskiej, kończy Nieszporami
Niedzieli Wielkanocnej. Wyrażenia triduum można tłumaczyć, trzy dni, W
sformułowaniu nie chodzi o rachubę dni, lecz o kolejne fazy misterium
paschalnego: uczta pożegnalna, zapowiedź ofiary krzyżowej, śmierć na krzyżu,
spoczynek w grobie i zmartwychwstanie. Najsilniej Triduum Paschalne zakorzeniło
się w liturgii jerozolimskiej, której topografia sprzyjała ożywianiu w pamięci
wydarzeń z życia Jezusa Chrystusa. Tam były naturalne warunki i autentyczna
sceneria wydarzeń.
Święta Wielkanocne są świętami ruchomymi Jak się je ustala ? Data obchodzenia
świąt wielkanocnych zależna była od kalendarza żydowskiego, według którego
miesiące rozpoczynają się od nowiu księżyca. Pierwszy miesiąc wiosny nazywał się
nizan. Swoje największe święto Paschy, Żydzi obchodzili 14 nizan .Pascha
upamiętnia wybawienie z niewoli egipskiej. Wiadomo, że śmierć Chrystusa zbiegła
się z obchodami Paschy żydowskiej. Chrystus umarł 14 nizan, a zmartwychwstał w
niedzielę 16 nizan. Dlatego niedziela po 14 nizan stała się chrześcijańskim
terminem obchodów Zmartwychwstania Pańskiego. Początkowo chrześcijanie zbyt
dosłownie przyjmowali datę 14 nizan i świętowali bez względu na dzień tygodnia.
Spór zakończył Sobór Nicejski w 325 r. następującym postanowieniem: Wielkanoc
odprawiać się będzie co roku w niedzielę po pierwszej wiosennej pełni księżyca.
Wahania czasowe w obchodach Wielkanocy wynoszą pięć tygodni od 22 marca do 25
kwietnia.
Tym samym wahaniom podlegają wszystkie święta ruchome a więc:
Wniebowstąpienie, Zesłanie Ducha Świętego, Trójcy Świętej.
Opracowała: Elżbieta Rutkowska
http://www.abobola.aplus.pl - Parafia św. Andrzeja Boboli M. w Białymstoku
Powered by Mambo
Generated: 4 March, 2017, 12:08