Poczucie winy, nawrócenie i pokuta

Poczucie winy, nawrócenie i pokuta
Wina, grzech, pokuta nie są modnymi słowami w dzisiejszym społeczeństwie. Często mówimy o
przekroczeniu przepisów drogowych, wykroczeniach podatkowych czy grzywnach pieniężnych. Płaci się i
uważa sprawę za załatwioną. Czy jednak od poczucia winy możemy sami się uwolnić? Czy naprawdę wina
nie ma nic wspólnego z Bogiem? Nieporozumienia w rodzinie, kłótnie i sprzeczki między małżonkami
staramy się sami załagodzić, przebaczając sobie wzajemnie. Staramy się zadośćuczynić, gdy wyrządzimy
szkodę. Załatwianie takich spraw po ludzku jest możliwe. Człowiek winny jest zdany na drugiego
człowieka, który może go usprawiedliwić, uwolnić. To wszystko jednak nie wystarcza. Wina tkwi głębiej i
nie da się jej naprawić tylko w sferze spraw ludzkich. Uwolnienie się od winy nie może być dokonane
jedynie przez człowieka, musi się dokonać za sprawą Boga. Wina nie jest awarią, którą można usunąć czy
plamą, którą można wywabić. Wina jest zburzeniem relacji z Bogiem, jest grzechem.
Każdy z nas miał lub ma trudności związane z sakramentem pokuty. Powodem tego jest to, że nie
dostrzegamy winy przed Bogiem, nie dostrzegamy grzechu. Często nie dostrzega się osobistej winy,
szukając jej wśród innych. Winimy przeszłość, naturę, odziedziczone skłonności lub otoczenie i
okoliczności Jezus wypowiedział do nas słowa, które słyszymy szczególnie w Środę Popielcową:
"Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię" (Mt 1,15). Słowa te dotyczą wszystkich, gdyż przemiany
wszyscy potrzebują, również sprawiedliwi. "Jeśli mówimy, że nie ma w nas grzechu, to samych siebie
oszukujemy i nie ma w nas prawdy" (1 J 1,8). Pan Jezus mówiąc o nawróceniu nie ma na myśli
zewnętrznych aktów pokuty: płaczu, smutku, postu, umartwień. Dla Jezusa istotą pokuty jest
autentyczne nawrócenie, zasadnicza zmiana postępowania człowieka, odwrócenie się od zła, a zwrócenie
się ku Bogu. Czytając Stary Testament możemy zauważyć, że już prorocy widzieli, że serce człowieka jest
twarde i ociężałe. Do nawrócenie potrzebny jest więc dar nowego serca. Powinniśmy pamiętać, że
nawrócenie nie jest naszym osiągnięciem, czy naszym dziełem. Wielu zatwardziałych grzeszników, którzy
się nawrócili mogą dać świadectwo, że nawrócenie jest darem Bożym, jest łaską możliwości rozpoczęcia
życia od nowa. To Bóg w swoim miłosierdziu zwraca się pierwszy ku człowiekowi, aby ten mógł zwrócić
się ku Bogu. Każde nawrócenie jest zawsze odpowiedzią na uprzednie wyjście Boga do nas, gotowych się
nawrócić. Sobór Watykański II mówi nam o Kościele świętym a zarazem ciągle potrzebującym
oczyszczenia, podejmującym pokutę i swoje odnowienie. Jak często podkreślają święci i pisarze duchowi,
sakrament pokuty jest bardzo ważnym środkiem w dążeniu do świętości. W sakramencie pokuty Bóg
ofiarowuje nam pojednanie i udziela przebaczenia. Powinniśmy pamiętać, że nawrócenie jest ciągłym
zadaniem każdego chrześcijanina. K.B.
http://www.abobola.aplus.pl - Parafia św. Andrzeja Boboli M. w Białymstoku
Powered by Mambo
Generated: 4 March, 2017, 12:08