PDF - Urząd Miasta Częstochowy

Aktualności - Urząd Miasta Częstochowy
Oficjalny portal miejski
25 listopada 2015
Malarstwo Grażyny Tarkowskiej
Między figuracją a abstrakcją. Malarstwo Grażyny Tarkowskiej
Grażyna Tarkowska zajmuje się malarstwem, grafiką, rysunkiem, projektowaniem form
użytkowych. Jest członkiem Stowarzyszenia Marynistów Polskich oraz Związku Polskich
Artystów Plastyków. Zrealizowała dyplom z grafiki artystycznej w pracowni prof. Ryszarda
Osadczego w Instytucie Plastyki dawnej Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Częstochowie. W
swoim dorobku ma udział w wielu wystawach, konkursach, plenerach artystycznych.
Zrealizowała szereg wystaw indywidualnych, gdzie prezentowała swoje cykle malarskie,
graficzne i rysunkowe. Od wielu lat jest edukatorem plastyki i zajęć artystycznych w szkołach
podstawowych i gimnazjalnych. Była pomysłodawcą i komisarzem XXIV Pleneru Miejskiego,
który odbył się w 2011 roku, zatytułowanego ,,Częstochowa - Oni i My. Na granicy dwóch
światów - przeszłości i przyszłości”. Zorganizowała i przeprowadziła 41. Ogólnopolski Plener
Jurajska Jesień 2015 ,,Ojców i Ojcowski Park Narodowy- sercem Jury Krakowsko –
Częstochowskiej”.
Obrazy Tarkowskiej, bardzo syntetyczne formalnie, wysmakowane w kolorze, mają zwykle,
choć nie zawsze, pasmowy układ kompozycyjny. Zwłaszcza te związane z morzem czy
przestrzenią krajobrazu. Inne nawiązują do surrealistycznej gry plam, znaków, linii,
przywodzących na myśl twórczość Paula Klee czy Juana Miro. Silnie wyartykułowana,
zrytmizowana pasmowość albo wewnętrzna linearność, tworzy w tych pracach wyrazistą
1/2
Aktualności - Urząd Miasta Częstochowy
Oficjalny portal miejski
strukturę malarskiej rzeczywistości. Napięcia kierunkowe, wynikające z podziałów płaszczyzny
podmalowanego podobrazia, są dla wrażenia przestrzenności i ruchu jej malarskich wyobrażeń
zasadniczym budulcem. Autorka narzuca oglądającemu swoje oryginalne widzenie i artystyczne
rozwiązania, odnoszące się za równo do aluzyjno -metaforycznej abstrakcji, jak i do znakowej
figuracji. Konkretyzuje rytmem architekturę obrazu, który staje się, przedstawia: pejzaż, znak
zodiaku, fragment budynku, zwierzę czy człowieka. Ta znacząca domena podziału płaszczyzny
kompozycyjnej, krawędziowość linii nie tylko prostych, łuków czy innych krzywych, zbliża te
malarskie prostokąty do witrażowych okien. Zwłaszcza czujemy to w wyodrębnionych
laserunkowo czy półkryjąco położonych plamach.
Zwrotne przenikanie światła przez powierzchnię malatury, czyni z niektórych prac artystki
gotowe projekty witraży, czy malarstwa architektonicznego, które w postaci szklanych ścian
bądź rozmalowanych na zewnątrz czy wewnątrz budynków „murali”, mogły by unowocześnić,
urozmaicić nasz miejski pejzaż.
W wielu cyklach krajobrazowych Tarkowskiej pojawia się harmoniczna przestrzenna płynność.
Zwłaszcza w serii obrazów związanych z morzem, możemy zobaczyć i docenić, jak artystka
wprowadza w obszar struktury kompozycyjnej rodzaj kolorystycznego udźwiękowienia,
malarskiego przedstawienia. Polifoniczne, na poły abstrakcyjne malarstwo Grażyny Tarkowskiej
zaskakuje świeżością odniesień do jazzowych synkopów, czy alikwotycznych wybrzmień.
Zmienna zawartość, różnorodność form kompozycyjnych, oparta jednak na powtórzeniu
jakiegoś detalu wziętego z całości, umocowuje to malarstwo w neoplastycznym
Mondrianowskim kontekście. Powstają znaczące, dekoracyjne odniesienia i treści, gdzie już
blisko malarce do struktury osobistego ornamentu. Silne podporządkowanie przestrzeni pejzażu
zmiennym rytmom przez warstwowe przesunięcia barwnych linearnych podziałów, stwarza ruch
i dynamikę wewnątrz tych wyobrażeń. Oko oglądającego może rejestrować, odczytywać
zarówno płaszczyznę jak i przestrzeń obrazu.
Marian Panek
Pozostałe aktualności
2/2
Powered by TCPDF (www.tcpdf.org)