Na początek postu 2

Na początek postu 2
św. Antoni z Padwy
II. O jałmużnie
Jałmużna, stosownie do słów: Nie skarbcie sobie, itd. (Mt 6,19). Rdza zżera metale, mól szaty, a co przez nie zostało nienaruszone,
kradną złodzieje. Te trzy sposoby wykluczają wszelką chciwość. Zobaczmy, co oznacza te pięć rzeczy, mianowicie ziemia,
skarby, rdza, mól i złodzieje.
Ziemią - terra, nazwaną tak, gdyż wysycha - torreat, za pomocą naturalnej posuchy, jest ciało, które tak pragnie, że nigdy nie
mówi: wystarczy. Skarbami kosztownymi - zmysły ciała. Rdzą - aerugo, czyli skażeniem żelaza nazwanym tak od gryzienia - ab
erodendo, jest lubieżność, która usuwając z duszy jej piękno, zżera ją. Molem - tinea nazwanym tak, bo przyczepia się - teneat,
jest pycha lub gniew. Złodziejami, nazwanymi tak od czarnego jak węgiel mroku, czyli od ciemnej nocy, są szatani.
Jeśli zatem czynimy coś cielesnego, ukrywamy skarby w ziemi, to znaczy gdy kosztowne zmysły ciała zajmujemy ziemskimi lub
cielesnymi pragnieniami, wtedy rdza, czyli lubieżność, pożera je. Dalej, pycha i gniew oraz wszystkie inne złe nałogi niszczą
odzież obyczajów, z których jeśli coś zostanie, kradną szatani, którzy zawsze nastawieni są na to, aby obdzierać z dóbr duchowych.
Następuje tekst: Ale skarbcie sobie skarby w niebie (Mt 6,20). Jałmużna jest wielkim skarbem: „Zasoby Kościoła, rzecze święty
Wawrzyniec, do niebieskiego skarbca uniosły ręce ubogich.” Zaskarbia sobie w niebie, kto daje Chrystusowi; Chrystusowi daje,
kto udziela ubogiemu: Coście uczynili, rzecze, jednemu z tych moich najmniejszych, mnieście uczynili (Mt 25,40).
Jałmużna - eleemosyna po grecku, po łacinie miłosierdzie - misericordia. Miłosierdzie nazwane tak, iż zrasza biedne serce miserum rigans cór. Człowiek zrasza ogród, aby zebrać plon. Zraszaj i ty serce nędznego biedaka jałmużną, którą zwie się wodą
Bożą, iżbyś zebrał plon na życie wieczne. Ubogi niech ci będzie niebem, w nim złóż swój skarb, żeby tam zawsze, a zwłaszcza
podczas tego świętego Wielkiego Postu, było serce twoje, a gdzie serce, tam oko, a gdzie tych dwoje, tam zrozumienie, o którym
w Psalmie: Błogosławiony, kto rozumie potrzebującego i ubogiego (Ps 40,2).
Stąd to Daniel do Nabuchodonozora: Rada moja, rzecze, niech ci się spodoba: grzechy swoje jałmużnami odkupuj, a nieprawości
swe miłosierdziem nad ubogimi (Dn 4,24), i dlatego liczne winny być jałmużny dla ubogich i miłosierdzie, za pomocą których
wykupiwszy się z niewoli grzechu, moglibyście wrócić wolni do niebieskiej ojczyzny, a to za sprawą Tego, który jest błogosławiony na wieki. Amen.