LubeLska RegionaLna sieć WspaRcia imigRantóW

Lubelska Regionalna
Sieć Wsparcia Imigrantów
NE W S L ETTE R
nr 7 • 2010
Szanowni Państwo,
Oddajemy w Państwa ręce najnowszy Newsletter Lubelskiej Regionalnej Sieci Wsparcia Imigrantów. Polecamy szczególnej
uwadze artykuły o wykonywaniu działalności gospodarczej oraz sprawozdania z ostatnich spotkań i konferencji dotyczących integracji cudzoziemców. Życzymy przyjemnej lektury,
Redakcja
Spotkanie robocze
17 m aja br. z o stało z org aniz ow an e VI sp otk ani e rob o cz e Lub elsk i e j Re g i on a ln e j Si e ci Wsp arci a
Imi g r antów n a tem at „ Ps ych ol o g i czn e i ku lturowe o g r ani cz eni a pro c esu inte g r a c ji c u dz ozi em c ów.
Inte g r a c ja sp ołe czn o-ku lturow a - f a kty i mity ”.
Moderatorem spotkania była pani Marzena Piłat
z Centrum Pomocy Migrantom i Uchodźcom Caritas
Archidiecezji Lubelskiej. W spotkaniu uczestniczyli
przedstawiciele Wojewódzkiego Urzędu Pracy, Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie, Miejskiego Ośrodka
Pomocy Społecznej w Białej Podlaskiej, Stowarzyszenia
Homo Faber, Komendy Wojewódzkiej Policji w Lublinie,
Wyższej Szkoły Stosunków Międzynarodowych i Komunikacji Społecznej w Chełmie, Nadbużańskiego Oddziału Straży Granicznej, Centrum Pomocy Migrantom
i Uchodźcom Caritas Archidiecezji Lubelskiej i Fundacji
Instytut na rzecz Państwa Prawa.
Dziękujemy wszystkim za przybycie i zapraszamy na
kolejne spotkania i szkolenia.
Projekt Lubelska Regionalna SieĆ Wsparcia Imigrantów jest współfinansowany z Europejskiego Funduszu
na rzecz Integracji Obywateli Państw Trzecich i budżetu państwa
Lubelska Regionalna Sieć Wsparcia Imigrantów
N E W S L E T T E R • nr 7 • 2 0 1 0
Punkt porad prawnych dla cudzoziemców
w Chełmie
13 kwietnia 2010 r. zostało podpisane porozumienie pomiędzy Wyższą Szkołą Stosunków Międzynarodowych
i Komunikacji Społecznej w Chełmie, reprezentowaną przez dra Michała Gołosia (Rektora WSSMiKS), a Fundacją Instytut na Rzecz Państwa Prawa, reprezentowaną przez dra Tomasza Sieniowa (Prezesa Zarządu Fundacji).
Przedmiotem porozumienia są zasady współpracy pomiędzy
Fundacją a WSSMiKS w organizacji dyżurów z zakresu bezpłatnego poradnictwa prawnego dla cudzoziemców na terenie WSSMiKS. Dyżury te stanowią integralną część działań
podejmowanych przez Fundację w ramach realizacji projektu
„Integracja cudzoziemców na Lubelszczyźnie” współfinansowanego przez Europejski Fundusz na rzecz Integracji Obywateli Państw Trzecich i budżet państwa.
W czasie realizacji w/w projektu pojawiła się potrzeba utworzenia nowego punktu poradnictwa prawnego. Z uwagi na
skoncentrowanie W Chełmie znacznej liczby cudzoziemców,
to właśnie w Wyższej Szkole Stosunków Międzynarodowych
i Komunikacji Społecznej w Chełmie, został oficjalnie otwarty
punkt bezpłatnych porad prawnych dla osób które nie pochodzą z krajów Unii Europejskiej i przebywają legalnie na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Porady prawne udzielane są
przez prawników Fundacji co drugi czwartek.
Wszystkie osoby zainteresowane uzyskaniem bliższych informacji prosimy o kontakt telefoniczny (tel.:+48 81 743 68 05).
Szkolenie wyjazdowe sieci wsparcia
W dniach 19-20 kwietnia br. odbyło się szkolenie wyjazdowe dla partnerów Lubelskiej Regionalnej Sieci Wsparcia
Imigrantów. Tematem szkolenia były „Prawne aspekty integracji cudzoziemców w Polsce”. W szkoleniu uczestniczyli pracownicy instytucji i organizacji zajmujących się pomocą imigrantom z krajów trzecich.
W ramach szkolenia odbył się cykl wykładów poświęconych prawnym aspektom integracji cudzoziemców w Polsce.
Zostały wygłoszone referaty o prawach politycznych migrantów i ich wpływie na proces integracji, aspektach prawnych
dotyczących nabywania nieruchomości przez cudzoziemców
i podejmowaniu przez nich pracy w Polsce, a także o repatriacji i Karcie Polaka. Uczestnicy szkolenia chętnie dzielili
się swoimi doświadczeniami, a także udało się wypracować
pewne rekomendacje dla zmian polityki migracyjnej w Polsce, zwłaszcza w aspekcie repatriacji i podejmowaniu pracy
przez cudzoziemców. W trakcie szkolenia partnerzy projektu dyskutowali również na temat funkcji i zadań Agencji Frontex.W kolejnej części szkolenia, dzięki uprzejmości
funkcjonariuszy Nadbużańskiego Oddziału Straży Granicznej, uczestnicy szkolenia mogli zapoznać się z praktycznymi
aspektami działalności służb granicznych RP na przykładzie
funkcjonowania przejść granicznych Terespol-Brześć. Bardzo
cenna okazała się wizyta w Urzędzie Celnym w Koroszczynie,
gdzie zapoznano uczestników z problematyką wwozu mienia
przez obywateli państw trzecich na terytorium UE. W czasie
praktycznych zajęć warsztatowych przedstawiciele Urzędu
Celnego omówili najważniejsze problemy, jakie pojawiają się
podczas przekraczania granic zewnętrznych przez obywateli
państw trzecich.
Dziękujemy wszystkim za uczestnictwo.
STRONA 2
Lubelska Regionalna Sieć Wsparcia Imigrantów
N E W S L E T T E R • nr 7 • 2 0 1 0
Seminarium „Potrzeby imigrantów
a system edukacji i instytucji publicznych
w Polsce”
W dniu 29 marca 2010 roku w Warszawie odbyło się seminarium Potrzeby imigrantów a system edukacji i instytucji
publicznych w Polsce, zorganizowane przez Instytut Spraw Publicznych dzięki środkom z Europejskiego Funduszu na
Rzecz Integracji Obywateli Państw Trzecich oraz z budżetu państwa.
W seminarium tym wzięli udział także przedstawiciele
Fundacji Instytut na rzecz Państwa Prawa realizujący projekt Integracja cudzoziemców na Lubelszczyźnie: Dagmara Jachacz oraz Katarzyna Sura-Surzyńska. Seminarium
podzielone było na dwa bloki tematyczne: Przygotowanie
instytucji publicznych do obsługi imigrantów oraz Polski
system edukacji a potrzeby imigrantów. Podczas pierwszej części swoje prezentacje przedstawili: Witold Klaus
ze Stowarzyszenia Interwencji Prawnej, Izabela Szewczyk
– dyrektor Wydziału
Spraw Cudzoziemców Mazowieckiego
Urzędu Wojewódzkiego, Mikołaj Pawlak
z Caritas i Valentina
To d o r o v s k a - S o k o lovska z Ośrodka
Rozwoju Edukacji.
Dotyczyły one problematyki
stopnia
przygotowania polskich urzędów do
przyjmowania imigrantów,
strategii
przystosowywania
się administracji do
kontaktów z imigrantami oraz rozwiązań instytucjonalnych stosowanych
w obszarze obsługi imigrantów w wybranych krajach Unii
Europejskiej.
Podczas drugiej części seminarium o problemach edukacyjnych imigrantów rozmawiali: Teresa Halik z Instytutu Orientalistyki Uniwersytetu Warszawskiego, Alicja
Krzanowska z Urzędu do Spraw Cudzoziemców oraz Małgorzata Jakubczak z Ośrodka Rozwoju Edukacji. Tematy
prezentacji dotyczyły edukacji imigrantów w szkolnictwie
podstawowym, integracji i edukacji dzieci imigrantów
w krajach Unii Europejskiej oraz kompetencji nauczycieli
w pracy z uczniami imigranckimi.
Szczególnie interesująca okazała się prezentacja na temat
rozwiązań instytucjonalnych stosowanych w obszarze obsługi imigrantów w wybranych krajach Unii Europejskiej:
Wielkiej Brytanii, Belgii, Portugalii i Hiszpanii (rejon Katalonii). Inburgering to belgijska metoda wprowadzania
imigrantów do życia w danej społeczności lokalnej. Jest
ona realizowana zazwyczaj przez organizacje pozarządowe, a polega na przekazywaniu migrantom informacji
oczywistych dla mieszkańców danego miasta, tj. wskazanie
podstawowych urzędów i ich kognicji, sposobu funkcjonowania komunikacji miejskiej czy zabytkowych miejsc
wartych zwiedzenia. Portugalia przyjęła rozwiązanie zwane One-Stop-Shop, a polegające na stwarzaniu punktów
dla migrantów (zarówno tych przebywających legalnie,
jak i nielegalnie),
w których mogą być
oni w pełni obsłużeni bez konieczności
odwiedzania wielu
miejsc i instytucji.
Z kolei accollida,
czyli przywitanie,
ugoszczenie, oprowadzenie po domu
to metoda charakterystyczna w rejonie
Katalonii. Opiera
się ona na zasadach
równości, spójności
społecznej, zróżnicowania kulturowego, normalizacji,
partycypacji oraz transwersalności, czyli zaangażowania
całych urzędów w celu ułatwienia obsługi migrantów.
Przede wszystkim urzędy te zatrudniają mediatorów władających poszczególnymi językami obcymi. Na tle wyżej
przedstawionych rozwiązań wyróżnia się Wielka Brytania, która w pierwszej kolejności wspomaga działania poszczególnych wspólnot i społeczności imigranckich oraz
tworzenie sieci komunikacyjnych w ich obrębie, a następnie wspiera budowanie relacji pomiędzy tymi społecznościami migrantów a innymi grupami, w tym obywateli
brytyjskich.
Efektem wizyt w tych krajach i obserwacji poszczególnych rozwiązań jest publikacja Laboratoria integracji.
Lekcje z doświadczeń brytyjskich, belgijskich, katalońskich
i portugalskich autorstwa Mikołaja Pawlaka (prelegenta
seminarium) i Mirosława Bienieckiego, która dostępna
jest w zasobach Biblioteki Migracyjnej.
Oprac. Dagmara Jachacz
STRONA 3
Lubelska Regionalna Sieć Wsparcia Imigrantów
N E W S L E T T E R • nr 7 • 2 0 1 0
Inny dom
Miejski Ośrodek Pomocy Rodzinie w Lublinie od 1 października 2009r. realizuje projekt „Inny dom – utworzenie
drugiego mieszkania chronionego dla cudzoziemców w Lublinie” współfinansowany przez Europejski Fundusz na
rzecz Uchodźców.
Beneficjentami projektu będzie ok. 10 cudzoziemców
(2 rodziny). Celem projektu jest integracja osób objętych
ochroną międzynarodową, w tym uznanych uchodźców
i cudzoziemców korzystających z ochrony uzupełniającej
poprzez:
• p oprawę dostępu do sytuacji mieszkaniowej poprzez
utworzenie drugiego mieszkania chronionego;
• wsparcie integracji społecznej cudzoziemców poprzez
działania na rzecz podnoszenia świadomości społecznej w środowisku przyjmującym cudzoziemców, w tym
dialogu międzykulturowego pomiędzy środowiskiem
przyjmującym, a cudzoziemcami;
• działania zmierzające do wspierania usamodzielnienia
i samowystarczalności tych osób poprzez pomoc w rozwiązywaniu trudności życiowych, emocjonalnych, rodzinnych dzięki pomocy asystenta rodzinnego.
Realizacja projektu poprawi sytuację cudzoziemców
rozbudowując ofertę integracyjną poprzez utworzenie
drugiego mieszkania chronionego i inną metodę pracy
środowiskowej jaką jest asystent rodziny. Realizacja projektu pozwoli również przełamać cudzoziemcom bariery
w kontaktach międzyludzkich. Świadomość samodzielności niewątpliwie przyczyni się do wzrostu poczucia własnej wartości. W konsekwencji cudzoziemcy będą w stanie
pokonywać problemy życiowe oraz aktywnie uczestniczyć
w życiu, co stopniowo doprowadzi do ich integracji, a tym
samym niewątpliwie ułatwi funkcjonowanie na terytorium
RP. Ponadto projekt zwiększy szanse cudzoziemców na integrację społeczną. Dzięki wypracowanym metodom pracy,
będą mogli uniezależnić się od instytucji pomocy społecznej, bez której obecnie nie są w stanie egzystować.
Utworzenie drugiego mieszkania chronionego dla cudzoziemców zapewni konkretną pomoc - umożliwi cudzoziemcom uczestnictwo w życiu społecznym poprzez
zabezpieczenie podstawowej potrzeby jaką jest potrzeba
mieszkania.
Oprac. Małgorzata Zalewa
Projekt „Inny dom – utworzenie drugiego mieszkania chronionego dla cudzoziemców w Lublinie”
współfinansowany przez Europejski Fundusz na rzecz Uchodźców
STRONA 4
Lubelska Regionalna Sieć Wsparcia Imigrantów
N E W S L E T T E R • nr 7 • 2 0 1 0
Bezpieczna przystań
„Bezpieczna przystań – prowadzenie mieszkania chronionego dla cudzoziemców” – kontynuacja inicjatywy Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w Lublinie, realizowana w ramach projektu współfinansowanego przez Europejski
Fundusz na rzecz Uchodźców.
Pracownicy Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w Lublinie podejmują różnorodne działania zmierzające do zabezpieczenia schronienia dla rodzin cudzoziemskich ich
integracji społecznej, edukacyjnej i zawodowej. Na podstawie kilkuletniego doświadczenia wynikającego z pracy z cudzoziemcami zostały zdiagnozowane i określone zasadnicze
bariery utrudniające im pełne uczestnictwo w życiu społecznym naszego kraju. Dominującym problemem cudzoziemców są trudności na rynku mieszkań, rynku pracy, edukacji
dzieci. Aktualnie wśród cudzoziemców notuje się dużą liczbę
osób bagatelizujących kształcenie i dostrzeganie potrzeb
dzieci, deklarujących trudności
mieszkaniowe i problemy związane z wejściem na rynek pracy.
Niska akceptacja społeczna dla
cudzoziemców wyrażana jest
poprzez niechęć do wynajmowania mieszkań rodzinom cudzoziemskich, zwłaszcza rodzinom
z dziećmi oraz sceptyczne podejście do zatrudniania cudzoziemców. Pracodawcy odwołują
się do niskich kompetencji zawodowych osób korzystających
z ochrony na terytorium RP oraz braku dokumentów poświadczających zdobyte umiejętności.
Wychodząc naprzeciw zapotrzebowaniom społeczności cudzoziemców pracownicy socjalni systematycznie
poszukują nowych rozwiązań, którymi są prowadzenie i upowszechnienie mieszkania chronionego dla cudzoziemców, asystencja podczas pobytu cudzoziemców
w mieszkaniu chronionym, podnoszenie kompetencji życiowych, społecznych i zawodowych cudzoziemców, eduka-
cja oraz rozwój indywidualnych predyspozycji małoletnich
dzieci cudzoziemców.
W związku z powyższym w 2009 r. ponownie udało się pozyskać środki z Europejskiego Funduszu na rzecz Uchodźców na realizację projektu „Bezpieczna przystań – prowadzenie mieszkania chronionego dla cudzoziemców”. Projekt ma
umożliwić cudzoziemcom dostęp do rynku mieszkań oraz
edukacji językowej, społecznej i zawodowej. Dzięki zapewnieniu pobytu w mieszkaniu chronionym cudzoziemcy będą
mogli koncentrować się na nabywaniu umiejętności zawodowych
i społecznych oraz zabezpieczaniu potrzeb, grupy wymagającej
szczególnego wsparcia czyli dzieci. Uwzględnione w projekcie
formy pomocy integracyjnej tj.
kursy i szkolenia zawodowe (stosowne do możliwości, preferencji
zawodowych i zapotrzebowania
cudzoziemców), działania mające na celu uczestnictwo dzieci
cudzoziemców w zajęciach edukacyjnych i ogólnorozwojowych
(np. przedszkolach, świetlicach,
kołach zainteresowań, wycieczkach lub innych formach zorganizowanego wypoczynku) - stanowiące część form wsparcia
oferowanych w ramach prowadzenia mieszkania chronionego są odpowiedzią na realne potrzeby wynikające zarówno
z formalnych, jak i nieformalnych rozmów z cudzoziemcami. Mieszkanie chronione, które jest formą pomocy społecznej prowadzoną w celu zapewnienia warunków zamieszkania
i samodzielnego funkcjonowania w środowisku lokalnym,
uznane zostało przez cudzoziemców za dobrą praktykę.
Oprac. Małgorzata Zalewa
Projekt „Bezpieczna przystań - prowadzenie mieszkania chronionego dla cudzoziemców”
współfinansowany przez Europejski Fundusz na rzecz Uchodźców
STRONA 5
Lubelska Regionalna Sieć Wsparcia Imigrantów
N E W S L E T T E R • nr 7 • 2 0 1 0
Warsztaty szkoleniowe
“Migration Policies – Rights and Obligations
of Migrants in the Republic of Poland”,
Warszawa 25 - 26 marca 2010 r.
Fundacja Instytut na rzecz Państwa Prawa zorganizowała dwudniowe polsko – nigeryjskie warsztaty szkoleniowe
w siedzibie Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka w Warszawie na temat: „Polityka Migracyjna: prawa i obowiązki
migrantów przebywających w Polsce”.
Wzięło w nich udział ponad dwudziestu uczestników,
głównie prawników i oficerów migracyjnych a także przedstawicieli diaspory nigeryjskiej w Polsce. Ważną kwestią
była wymiana doświadczeń w zakresie polityki migracyjnej
pomiędzy nowym członkiem Unii Europejskiej, jakim jest
Polska a krajem który notuje największa liczbę obywateli
emigrujących spośród państw afrykańskich.
Tematyka Warsztatów dotyczyła:
• prawnych aspektów pobytu i osiedlania się obywateli Nigerii w Polsce z perspektywy rządowej;
• wsparcia migrantów z Nigerii w ich integracji ze społecznością lokalną z perspektywy organizacji pozarządowych;
•p
roblemów i wyzwań stojących przed Nigeryjczykami żyjącymi i pracującymi w Polsce. Praw migrantów na Polskim rynku pracy
• omówienie podstaw ochrony praw migrantów oraz kwestie legalizacji nigeryjskich migrantów w Polsce
Spotkanie otworzyła Jej Ekscelencja Asalina Mamuno,
ambasador Federalnej Republiki Nigerii w Warszawie oraz
Tomasz Sieniow, Prezes Zarządu Fundacji Instytut na rzecz
Państwa Prawa. Wśród gości obecni byli reprezentanci Ambasady Federalnej Republiki Nigerii w Polsce, członkowie
Stowarzyszenia Nigeryjczyków w Polsce oraz Nigerian in
Diaspora Organization w Polsce, urzędnicy z Lubelskiego
Urzędu Wojewódzkiego oraz MOPR Lublin, Funkcjonariusz SG z Komendy Głównej Straży Granicznej, pracownicy UNHCR i IOM, pracownicy organizacji pozarządowych
działających na rzecz migrantów, m.in. Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka, Centrum Pomocy Prawnej im. H. Nieć,
Stowarzyszenia Interwencji Prawnej oraz Instytutu na rzecz
Państwa Prawa.W swoim przemówieniu, Pani Ambasador
Asalina Mamuno podkreślając rosnące zainteresowanie
obywateli Nigerii Polską oraz wzrastającą liczbę migrantów
z Nigerii do naszego kraju, stwierdziła, że dobrobyt tych Nigeryjczyków jest niezwykle ważny dla rządu Nigerii. Z tego
faktu powstała inicjatywa Ministra Spraw Zagranicznych
Nigerii z administracji prezydenta Yar’Adua, nazwana „Dyplomacją Obywatelską”, mająca na celu poprawę warunków
życia i ochronę praw obywateli Nigerii na całym świecie.
Ambasador Mamuno podkreśliła gotowość ambasady do
odpowiedzi na wszystkie skargi Nigeryjczyków w sprawach
związanych z ich migracją do Polski, oraz złożyła podziękowania dla Fundacji Instytutu na rzecz Państwa Prawa oraz
sponsorów projektu za stworzenie forum dla dyskusji na te
tematy. W konkluzji, ambasador Mamuno przypomniała, że
wysoki poziom życia obywateli Nigerii w Polsce zależy w dużej mierze od ich znajomości odpowiednich przepisów
oraz umiejętnego ich przestrzegania.
STRONA 6
Lubelska Regionalna Sieć Wsparcia Imigrantów
N E W S L E T T E R • nr 7 • 2 0 1 0
Wśród pozostałych panelistów i prelegentów znaleźli się: Mariusz Kucharek z Urzędu Wojewódzkiego w Lublinie, Ennetuk
Effiong z Działu Konsularnego Ambasady Nigerii w Polsce,
Beata Antosiewicz z Warszawskiej Komendy Straży Granicznej, Pastor Folarin Kehinde ze Stowarzyszenia Nigeryjczyków
w Polsce, Agata Foryś z Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka,
Karolina Łebek ze Stowarzyszenia Interwencji Prawnej, oraz
Dagmara Jachacz i Joanna Oleszkowicz z Fundacji Instytutu
na rzecz Państwa Prawa w Lublinie.
W swojej prelekcji, Karolina Łebek ze Stowarzyszenia Interwencji Prawnej, przedstawiła zakres pomocy prawnej,
którą Stowarzyszenie prowadzi dla migrantów. Zawiera on zagadnienia z zakresu prawa pracy, prawa małżeńskiego, spraw
rodzinnych, spraw dotyczących legalności pobytu w Polsce,
interwencje w przypadku przedłużających się procedur oraz
pomoc w tłumaczeniu w sprawach przed polskimi sądami
i urzędami.
Reprezentująca Helsińską Fundację Praw Człowieka Agata Foryś przedstawiła zakres pomocy migrantom oferowanej
przez Fundację. Pomoc ta uwzględnia pomoc prawną w sprawach dotyczących nadania statusu uchodźcy (w tym sporządzanie niezbędnych pism i odwołań od negatywnych decyzji),
dystrybucję broszur zawierających kluczowe informacje z zakresu legalizacji pobytu w RP, oraz poradnictwo prawne o szerokim zakresie przedmiotowym.
Beata Antosiewicz ze Straży Granicznej odpowiedziała
na serię pytań ze strony uczestników warsztatów. Pytania
dotyczyły głównie kontrowersyjnych aresztowań imigrantów przed ceremoniami ślubnymi, biurokratycznych procedur SG prowadzonych poza granicami kraju, problemów
z wadliwą praktyką funkcjonariuszy SG wobec migrantów
w niektórych rejonach kraju, trudności w pracy z migrantami wynikających z różnic kulturowych itp. Poruszone zostało również zagadnienie fikcyjnych małżeństw zawieranych
przez obywateli Nigerii w celu legalizacji pobytu w RP. Beata
Antosiewicz zapewniła uczestników o dobrej współpracy
Straży Granicznej z Ambasadą Nigerii w Polsce. W związku
z faktem, że w roku 2009 aż 109 obywateli Nigerii zostało
zatrzymanych w RP z powodu różnych naruszeń procedury
administracyjnej, zapewniła, że Straż Graniczna nieustannie
pracuje nad udoskonaleniem procedur stosowanych w codziennej pracy, aby upewnić się, że prawo jest stosowane
prawidłowo i w interesie migrantów.
Oprac. Grzegorz Pawłowski
Konferencja “The Dangers of Illegal Migrations
on Sender Countries”
Fundacja Instytut na rzecz Państwa Prawa we współpracy z Human Support Services z Lagos w Nigerii, zorganizowała konferencję międzynarodową pt. „Zagrożenia Nielegalnej Migracji po stronie Państw Wysyłających”
w ramach projektu „Prawa Migrantów: Inicjatywa Nigeryjsko-Polska”.
Projekt jest finansowany przez Unię Europejską poprzez
EC-UN Joint Migration and Development Initiative, i implementowany przez UNDP. Pozostali fundatorzy projektu to International Organization for Migration (IOM, United Nations
Population Agency (UNFPA), Wysoki Komisarz Narodów
Zjednoczonych ds. Uchodźców (UNHCR) oraz International
Labour Organization (ILO).
Konfernecja i towarzyszące jej szkolenie odbyło się w dniach
12-16 kwietnia Lagos. W programie przewidziano jednodnio-
wą konferencję oraz dwudniowe warsztaty szkoleniowe dla nigeryjskich prawników. W konferencji udział wzięło około 50
osób, a w warsztatach 20 prawników, zaproszonych spośród
pracowników urzędów, organizacji pozarządowych i lokalnej
społeczności. Głównym celem konferencji było poszerzenie
wiedzy uczestników o potencjalnych zagrożeniach migracji
wynikających z użycia nielegalnych kanałów migracyjnych.
Głównymi tematami dyskusji podczas spotkań były: prezentacja Przewodniczącego Rady Fundacji, prof. Delaine’a R.
STRONA 7
Lubelska Regionalna Sieć Wsparcia Imigrantów
N E W S L E T T E R • nr 7 • 2 0 1 0
Swensona na temat polityki UE dotyczącej prawa pracy i migracji, oraz na temat wyzwań stojących przed migrantami
w Polsce; wystąpienie Asystenta Projektu, Michała Ciosa,
dotyczące zagadnień z zakresu zatrudnienia obcokrajowców
w Polsce w świetle przepisów prawa pracy; prelekcja prof. Ayodele Atsenuwa nt. strategii likwidacji nielegalnej migracji;
prezentacja Koordynatora Projektu Wisdoma Ejebugha nt. założeń i dotychczasowych rezultatów projektu „Prawa Migrantów: Inicjatywa Nigeryjsko-Polska”; prelekcja dra Oka Obona
z Uniwersytetu Ibadan nt. członków rodzin migrantów, pozostałych w Nigerii; oraz prezentacja Joanny Oleszkowicz, Koordynatora Projektu Migracyjnego Fundacji na temat legalizacji
pobytu nieregularnych imigrantów w Polsce.Prawnicy biorący udział w konferencji podnieśli szereg kwestii związanych
z migracją, i dyskutowali nad tym, jak przekonać absolwentów nigeryjskich uczelni do pozostania w kraju w celu budowania gospodarki i wspierania rozwoju państwa. W konkluzji
uczestnicy konferencji zaapelowali do rządu Republiki Nigerii
o stworzenie strategii i programów mających na celu zmniejszenie emigracji młodych Nigeryjczyków, którzy opuszczają
kraj w poszukiwaniu lepszych zarobków i wyższych standardów życia. Stwierdzono, że stworzenie lepszych warunków
zatrudnienia i standaryzacja systemu edukacji w kraju poprawiłyby zdanie absolwentów nigeryjskich uczelni o poziomie
życia w ich ojczystym kraju.
Uczestnicy konferencji wyrazili podziękowania dla sponsorów projektu za uwzględnienie Nigerii w zakresie ich działania, oraz wezwali UE, ONZ, UNDP, IOM, UNHCR I UNHPA do pomocy Nigerii w osiągnięciu rozwoju gospodarczego
poprzez wspieranie podobnych inicjatyw. Potwierdzili również, że nigeryjskie NGO’s są gotowe do nauki i implementacji projektów mających na celu poprawę warunków edukacji
i standardów życia w kraju.
Nigeryjscy prawnicy podkreślili swoją gotowość do współpracy z partnerami projektu w zwalczaniu nielegalnej emigracji z Nigerii, oraz pomoc w realizacji kampanii informacyjnej na temat zagrożeń związanych z nielegalną migracją.
Program stworzył platformę do dyskusji dla reprezentantów
różnych środowisk akademickich, kultur i narodowości.
OPRAC. Michał Cios
Zakładanie działalności gospodarczej
przez obcokrajowca
W artykule 5 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej zawarta jest definicja osoby zagranicznej. W rozumieniu ustawy osobą zagraniczną jest osoba fizyczna nie posiadająca obywatelstwa polskiego – co oznacza , że bez
względu na kraj stałego pobytu, każdy posiadający obywatelstwo polskie, traktowany jest jak osoba polska a nie
zagraniczna.
Ewidencji prowadzonej przez urząd gminy podlega osoba
fizyczna ww. rozumieniu. Aktualne przepisy umożliwiają
podejmowanie działalności przez te osoby na tych samych
warunkach jak obywatele polscy. Ustawa wprowadza podział osób zagranicznych tj. z państw członkowskich Unii
Europejskiej, z państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu, stron umowy Europejskim
Obszarze Gospodarczym. O wpis do ewidencji starać się
mogą również cudzoziemcy, obywatele innych państw niż
wyżej wymienionych, którzy posiadają w Rzeczypospolitej
Polskiej:
a) zezwolenie na osiedlenie się,
b) zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich,
c) zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony udzielone
w związku z określoną okolicznością
d) zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony udzielone,
przybywającemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
lub przebywającemu na tym terytorium w celu połączenia
z rodzinąe) status uchodźcy,
f) ochronę uzupełniającą,
g) zgodę na pobyt tolerowany,
h) zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony i pozostają
w związku małżeńskim, zawartym z obywatelem polskim
zamieszkałym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
i) wizę,
2) korzystają w Rzeczypospolitej Polskiej z ochrony czasowej,
3) posiadają ważną Kartę Polaka,
Cudzoziemcy Ci mogą podejmować i wykonywać działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na
takich samych zasadach jak obywatele polscy.
Co do zasady ewidencję działalności gospodarczej prowadzi gmina właściwa dla miejsca zamieszkania przedsiębiorcy
– czyli miejsca (miejscowości) w której przebywa z zamiarem stałego pobytu (art. 7a ustawy z dnia 19.11.1999 Prawo
działalności gospodarczej). Wyżej wymienieni obcokrajowcy,
którzy zachowują miejsce stałego pobytu poza granicami RP
rejestrują działalność gospodarczą w głównym miejscu wykonywania tej działalności na terytorium Polski.
Chcąc zarejestrować działalność gospodarczą obcokrajowiec winien zgłosić się do właściwego dla siebie urzędu gminy
(miasta). Rejestracji dokonuje się na zintegrowanym wniosku
EDG-1 , który jest jednocześnie zgłoszeniem do ZUS/KRUS,
urzędu statystycznego oraz naczelnika urzędu skarbowego.
Tak więc wniosek EDG-1 jest nie tylko wnioskiem o wpis do
ewidencji ale jednocześnie: - wnioskiem o wpis do krajowego rejestru urzędowego podmiotów gospodarki narodowej
STRONA 8
Lubelska Regionalna Sieć Wsparcia Imigrantów
N E W S L E T T E R • nr 7 • 2 0 1 0
(REGON), - zgłoszeniem identyfikacyjnym albo aktualizacyjnym (NIP), - zgłoszeniem płatników składek albo jego zmiany
w rozumieniu przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych
(ZUS, KRUS).
Poprawnie wypełniony wniosek powinien zawierać informację: dotyczące rodzaju wniosku(pole 01), określenie urzędów
do których kierowany jest wniosek (pola 02-05), dane osobowe (pole 07), adresy miejsca zamieszkania, zameldowania
przedsiębiorcy(pola 08-09), oznaczenie przedsiębiorcy-nazwa
firmy (pole 10-11), datę rozpoczęcia (pole 12), określenie rodzaju działalności gospodarczej zgodnie z Polską Klasyfikacją
Działalności – 2007- z zaznaczeniem na miejscu pierwszym
działalności wiodącej (pole 13), adres głównego miejsca wykonywanej działalności (pole 14), adres korespondencyjny
(pole 15), dane kontaktowe (pole 16), w przypadku zgłoszenia
do ZUS (pole 19) a do KRUS (pole 20). Dodatkowo przedsiębiorca wskazuje w rubryce 25 miejsce w którym będzie
przechowywana dokumentacja rachunkowa( lub adres biura
rachunkowego). W przypadku gdy, przedsiębiorca ma zamiar
podać więcej niż 10 rodzajów działalności (PKD) dodatkowo
załącza wypełniony druk EDG-RD, w przypadku gdy działalność będzie prowadzona w więcej niż jednym miejscu – druk
EDG-MW.
2. Jako formularz papierowy, przesłany listem poleconym,
z notarialnym potwierdzeniem własnoręczności podpisu
wnioskodawcy,
3. Elektronicznie przesłany za pomocą formularza dostępnego
na stronie internetowej Urzędu Miasta Rzeszowa niepodpisany elektronicznie.
4. Elektronicznie przesłany za pomocą formularza dostępnego
na stronie internetowej Urzędu Miasta Rzeszowa podpisany
elektronicznie.
Wniosek w formie papierowej należy wypełnić wyraźnie
drukowanymi literami i bez skreśleń. W przypadku pomyłki
należy wypełnić dodatkowy formularz EDG-POPR, który stanowi część wniosku EDG-1.
Należy pamiętać, o złożeniu podpisu przez przedsiębiorcę na wniosku. Dzień złożenia podpisu jest dniem złożenia
wniosku. Datę oraz miejscowość złożenia uzupełnia organ
ewidencyjny.
Celem udokumentowania stanu faktycznego praktykowane
jest dokonywanie kserokopii przez organ dokumentów potwierdzających status obcokrajowca, dołączonych pełnomocnictw.
W przypadku wykrycia braków formalnych organ ewidencyjny wzywa przedsiębiorcę, pełnomocnika do uzupełnienia
braków formalnych.
Niezwłocznie po otrzymaniu wniosku organ ewidencyjny
dokonuje wpisu do ewidencji oraz doręcza przedsiębiorcy zaświadczenie o wpisie do ewidencji.
Dane z wniosku o wpis organ ewidencyjny niezwłocznie,
nie później niż w ciągu 3 dni od dnia dokonania wpisu przesyła do wskazanych przez przedsiębiorcę w rubrykach 03-05
wniosku EDG-1.
Wniosek można składać następującymi drogami:
1. Jako formularz papierowy przyniesiony przez samego
przedsiębiorcę albo jego pełnomocnika (w przypadku pełnomocnika należy dołączyć ważne pełnomocnictwo),
Po otrzymaniu wpisu do ewidencji działalności gospodarczej przedsiębiorca powinien udać się również do właściwego
dla siebie ZUS/KRUS oraz Urzędu Skarbowego.
Oprac. Wojciech Dyląg
Wykonywanie pracy na terytorium Polski
przez cudzoziemców – część ii
Niniejszy artykuł stanowi kontynuację tematu zaprezentowanego w poprzednim numerze Newslettera, a jego
przedmiotem jest ważny aspekt wykonywania pracy na terytorium Polski przez cudzoziemców – wyjątki od zasady obowiązku posiadania zezwolenia na pracę.
Na wstępie warto przypomnieć, iż zasadą w polskim systemie prawnym jest obowiązek posiadania przez cudzoziemca
zezwolenia na pracę, a podstawowym aktem regulującym
zasady i warunki podejmowania pracy przez cudzoziemców
na terytorium RP jest ustawa z 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (dalej: ustawa).
Ten sam akt prawny wprowadza również wiele wyjątków od
powyższej zasady, co z pewnością ułatwia cudzoziemcom
podjęcie pracy w Polsce, gdyż następuje to na takich samych
zasadach jak w przypadku obywateli polskich.
W oparciu o przepisy ustawy można wyróżnić dwie zasadnicze grupy wyjątków. Pierwsza grupa wyjątków związana
jest z tzw. pobytem stałym na terytorium RP. Zgodnie bowiem z art. 87 ust.1 ustawy zezwolenia na pracę nie muszą
posiadać między innymi cudzoziemcy:
• posiadający status uchodźcy nadany na terytorium RP,
• posiadający ochronę uzupełniającą na terytorium RP,
• posiadający zezwolenie na osiedlenie się w RP,
•p
osiadający zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich w RP,
STRONA 9
Lubelska Regionalna Sieć Wsparcia Imigrantów
N E W S L E T T E R • nr 7 • 2 0 1 0
• posiadający zgodę na pobyt tolerowany w RP.
Natomiast druga grupa wyjątków obejmuje wszelkie pozostałe przypadki wymienione w art. 87 ust. 1 i 2 ustawy
i należy je analizować równocześnie z przepisami ustawy
z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (dalej: u.o.c.), do
której wyjątki te niejednokrotnie odsyłają. Na ich podstawie
zezwolenia na pracę nie muszą posiadać między innymi cudzoziemcy:
•p
osiadający w RP zezwolenie na zamieszkanie na czas
oznaczony udzielone w związku z okolicznością, o której mowa w art. 53 ust. 1 pkt 10,11,13 i 16-18 u.o.c.,
• p osiadający zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium RP udzielone na podstawie art. 53
ust. 1 pkt 7 lub 14 u.o.c.,
• b ędący małżonkiem obywatela polskiego lub cudzoziemca, o którym mowa w powyższych punktach dotyczących pierwszej grupy wyjątków, posiadający zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium
RP udzielone w związku z zawarciem związku małżeńskiego
• b ędący obywatelem państwa z Europejskiego Obszaru
Gospodarczego (EOG), nienależącego UE,
• b ędący obywatelem państwa niebędącego stroną umowy o EOG, który może korzystać ze swobody przepływu
osób na podstawie umowy zawartej przez to państwo ze
Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi,
• b ędący członkiem rodziny cudzoziemca, o którym
mowa w dwóch powyższych punktach, lub jest zstępnym małżonka tego cudzoziemca, w wieku do 21 lat lub
pozostającym na utrzymaniu tego cudzoziemca lub jego
małżonka lub jest wstępnym tego cudzoziemca lub jego
małżonka, pozostającym na utrzymaniu tego cudzoziemca lub jego małżonka,
• posiadający ważną Kartę Polaka,
• uprawniony do przebywania i wykonywania pracy na
terytorium państwa członkowskiego UE lub państwa
EOG nienależącego do UE lub Konfederacji Szwajcarskiej, który jest zatrudniony przez pracodawcę mającego siedzibę na terytorium tego państwa oraz czasowo
delegowany przez tego pracodawcę w celu świadczenia
usług na terytorium RP,
• w stosunku do którego umowy międzynarodowe lub
odrębne przepisy dopuszczają wykonywanie pracy bez
konieczności posiadania zezwolenia.
Odrębnymi przepisami w tym zakresie jest Rozporządzenie
Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 30 sierpnia 2006
r. w sprawie wykonywania pracy przez cudzoziemców bez
konieczności uzyskania zezwolenia na pracę (Dz.U. Nr 156,
poz. 1116 z późn. zm. dalej: Rozporządzenie). Na podstawie
tego aktu wykonawczego zezwolenia na pracę nie muszą posiadać m.in. cudzoziemcy:
• będący absolwentami polskich szkół ponadgimnazjalnych
lub stacjonarnych studiów wyższych lub stacjonarnych studiów doktoranckich na polskich uczelniach,
• w ykonujący pracę jako pracownicy naukowi w podmiotach, o których mowa w przepisach o jednostkach badawczo-rozwojowych (np. uczelnie wyższe),
•w
ykonujący pracę na rzecz posłów Parlamentu Europejskiego w związku z pełnioną funkcją,
• będący nauczycielami języków obcych, którzy wykonują
pracę w przedszkolach, szkołach lub placówkach, o których
mowa w przepisach o systemie oświaty, lub Ochotniczych
Hufcach Pracy,
•w
ykonujący indywidualnie lub w zespołach, trwające do 30
dni w roku kalendarzowym usługi artystyczne, obejmujące
działania aktorów, reżyserów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, aktorów cyrkowych, tancerzy
lub mimów,
•w
ygłaszający, do 30 dni w roku kalendarzowym, okazjonalne wykłady, referaty lub prezentacje o szczególnej wartości
naukowej lub artystycznej, jeżeli zachowują miejsce stałego
pobytu za granicą,
• będący obywatelami państw graniczących z RP oraz państw,
z którymi RP współpracuje w zakresie migracji zarobkowych w ramach partnerstwa na rzecz mobilności, ustanowionego między tymi państwami a UE, którzy wykonują
pracę w okresie nieprzekraczającym 6 miesięcy w ciągu kolejnych 12 miesięcy, na podstawie oświadczenia podmiotu
o zamiarze powierzenia im wykonywania pracy, zarejestrowanego w powiatowym urzędzie pracy właściwym ze
względu na miejsce zamieszkania lub siedzibę składającego
oświadczenie.
Na podstawie ostatniego z wyżej wymienionych wyjątków,
z obowiązku posiadania zezwolenia na pracę zwolnieni są
obywatele Federacji Rosyjskiej, Białorusi, Ukrainy oraz Mołdowy. Przepis ten jest rozwiązaniem pilotażowym wprowadzonym nowelizacją z dnia 2 lutego 2009 r. i jego obowiązywanie zostało ustalone do dnia 31 grudnia 2010 r.
Szczególną, dosyć liczną grupą cudzoziemców przebywających na terytorium RP są studenci, dla których Polska jest
atrakcyjnym krajem do odbywania studiów. Z tego też względu także ta kategoria imigrantów została objęta przez ustawodawcę zwolnieniem od obowiązku posiadania zezwolenia
na pracę na podstawie art. 87 ust.2 ustawy w związku z art.
53 ust.1 pkt 16 u.o.c. Cudzoziemiec, który przybywa albo
przebywa na terytorium RP w celu podjęcia lub kontynuacji
stacjonarnych studiów wyższych lub stacjonarnych studiów
doktoranckich na tym terytorium oraz posiada w RP zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony udzielone w związku z tą okolicznością nie musi posiadać zezwolenia na pracę. Ponadto na mocy wyżej wymienionego Rozporządzenia
z obowiązku tego są również zwolnieni cudzoziemcy będący
studentami studiów dziennych odbywanych w RP – w miesiącach: lipiec, sierpień i wrzesień.
W niniejszym artykule zostały przedstawione jedynie wybrane wyjątki od zasady obowiązku posiadania zezwolenia
na pracę, które zdaniem autora są najistotniejsze i najczęściej
mogą znaleźć zastosowanie w praktyce. W celu zapoznania
się z pozostałymi, należy przeanalizować przepisy powołanych w artykule aktów prawnych.
OPRAC. DAGMARA JACHACZ
STRONA 10
Lubelska Regionalna Sieć Wsparcia Imigrantów
N E W S L E T T E R • nr 7 • 2 0 1 0
Imigranci z państw trzecich
na polskim rynku pracy
Niniejszy artykuł stanowi kontynuację tematu zaprezentowanego w poprzednim numerze Newslettera, a jego
przedmiotem jest ważny aspekt wykonywania pracy na terytorium Polski przez cudzoziemców – wyjątki od zasady obowiązku posiadania zezwolenia na pracę.
Pomimo akcesji do UE Polskę nadal należy uznawać za jeden
z najbardziej homogenicznych we Wspólnocie. Odsetek imigrantów na rynku pracy wynosi jedynie 0.2%. By cudzoziemiec mógł legalnie pracować w Polsce musi spełniać określone
warunki. Zgodnie z polskim prawem z obowiązku uzyskania
zezwolenia na pracę zwolnione są jedynie osoby, które:
1. posiadają zezwolenie na osiedlenie się, lub na pobyt rezydenta długoterminowego WE w RP;
2. posiadają status rezydenta długoterminowego WE w innym
państwie UE, które uzyskują zezwolenie na zamieszkanie na
czas oznaczony w związku m.in. z zamiarem pracy / działalności gospodarczej;
3. oraz osobom zwolnionym na podstawie odrębnych przepisów m.in.:
- nauczycielom języków obcych w placówkach systemu
oświaty
- Obywatelom Turcji, po trzech latach legalnego zatrudnienia
w Polsce, w tym samym zawodzie i pod warunkiem zarejestrowania oferty pracy przez służby zatrudnienia, lub po
czterech latach pracy w Polsce – bez żadnych ograniczeń.
- Absolwentom polskich szkół ponadgimnazjalnych
- Uczestnikom wymian kulturalno-edukacyjnych
- Obywatelom państwa, które zawarło umowę o swobodnym przepływie osób z WE.
- Obywatelom państw graniczących z Polską oraz państw
z którymi RP współpracuje w zakresie migracji zarobkowych (Białorusi, Mołdowy, Rosji i Ukrainy) posiadający
oświadczenie pracodawcy o zamiarze powierzenia wykonywania pracy, zarejestrowane w Powiatowym Urzędzie
Pracy – do 6 miesięcy w ciągu 12 miesięcy;
Ostatni wyjątek wprowadzono na wyraźną prośbę przedsiębiorców z sektora budowlanego i rolnego, którzy obawiali
się, że po wejściu Polski do strefy Schengen, obywatele Ukrainy, czy Białorusi nie będą mieli możliwości łatwego wjazdu
na terytorium Polski. O zezwolenie na pracę do wojewody
występuje pracodawca. Decyzja może być pozytywna, jeśli
zostaną spełnione określone warunki, a mianowicie obcokrajowiec otrzyma niedyskryminujące wynagrodzenie i nie
dojdzie do zachwiania równowagi na lokalnym rynku pracy.
Zezwolenie wydaję się na okres trzech, lub w przypadku stanowisk kierowniczych 5 lat. W 2008 roku w sumie wydano
18022 zezwoleń, z czego prawie 5000 przyznano ekspertom,
6219 robotnikom wykwalifikowanym, 2426 robotnikom niewykwalifikowanym. Pozwolenia wydawano również nauczycielom, informatykom i artystom. Wśród ekspertów najczęściej występowali obywatele Wietnamu, kolejne miejsca zajęli
Chińczycy i Ukraińcy. W grupie robotników wykwalifikowanych dominowali Ukraińcy, Chińczycy, obywatele Moł-
dowy i Białorusini. Większość obcokrajowców pracujących
w naszym kraju pochodzi z Ukrainy, dlatego też obywatele
tego kraju w jeszcze większym stopniu zdominowali sektor
robotników niewykwalifikowanych. Również wśród przedstawicieli zawodów medycznych i nauczycieli największą liczbę
zezwoleń wydano Ukraińcom. W tym przypadku otrzymali
blisko połowę wszystkich zezwoleń i prawie cztery razy więcej
niż następni na liście Mołdawianie. Z kolei najwięcej cudzoziemskich informatyków pochodziło z Chin i Indii, prawników z Białorusi i Ukrainy, a artystów z krajów sąsiadujących
z Polską i Mołdowy. Z przedstawionych oficjalnych danych
wynika, że pozwolenia wydawane były albo osobom o wysokich kwalifikacjach (eksperci, kadra kierownicza) albo w zawodach, które wysokich kwalifikacji nie wymagają (robotnicy
budowlani itd.). Udział zawodów wymagających średniego
poziomu specjalizacji był niewielki. Sytuacja obcokrajowców
była zróżnicowana również z uwagi na ich narodowość. Wietnamczycy np. w większości pracują w firmach prowadzonych
przez ich rodaków.
Tak wyglądają oficjalne statystyki. Problem polega jednak na
tym, że obcokrajowcy w Polsce w większości pracują nielegalnie. Z tego powodu trudno oszacować ich rzeczywistą liczbę.
Na dodatek badania w tym zakresie są prowadzone dopiero
od niedawna. Z pewnością jednak skala zjawiska jest większa
niż to wynika z oficjalnych statystyk. Pomocne w jej oszacowaniu mogą okazać się dane pochodzące z Narodowego Spisu
Powszechnego z 2002 roku, według którego 26% imigrantów przebyło do Polski z przyczyn związanych z pracą, 20%
z przyczyn edukacyjnych, natomiast 40% przybyło do Polski
z pobudek rodzinnych. Również stopa aktywności zawodowej imigrantów według spisu jest wysoka i wynosi od 62%
w przypadku imigrantów krótkoterminowych do 75% dla
cudzoziemców z prawem stałego pobytu. Nowsze informacje
pochodzą z badania przeprowadzonego w 2007 roku, w ramach projektu MPLM- „Polityka migracyjna jako instrument
promocji zatrudnienia i ograniczania bezrobocia”. W jego ramach przebadano 5000 polskich przedsiębiorstw pod kątem
zatrudnienia cudzoziemców. Również na podstawie jego wyników można stwierdzić, że w większości pracujący w Polsce
imigranci pochodzą z Ukrainy, Białorusi i Rosji. W przeważającej mierze obcokrajowcy pracują w największych polskich
miastach-głównie Warszawie, a także Wrocławiu i Krakowie.
Wyjątek stanowią jedynie Ukraińcy zatrudnieni w rolnictwie
rozrzuceni na terenie całego kraju. Poniższa mapa przedstawia dokładniej te dane.
Badania nad integracją cudzoziemców w Polsce są dopiero
w powijakach. Niemniej jednak z uwagi na spodziewany napływ cudzoziemców do naszego kraju należy przeprowadzić
STRONA 11
Lubelska Regionalna Sieć Wsparcia Imigrantów
N E W S L E T T E R • nr 7 • 2 0 1 0
Ilustracja 1: Liczba wydanych zezwoleń na pracę według województw, całkowitej liczby wydanych zezwoleń i trzech najbardziej
licznych narodowości, które je otrzymały, rok 2008. Pobrano ze strony http://csm.org.pl/fileadmin/files/Biblioteka_CSM/Raporty_i_analizy/2010/CSM%20Raporty%20i%20Analizy%20Integracja%20a%20Rynek%20Pracy%20Projekt%20iMAP.pdf
je na większą skalę i przygotować odpowiednie programy imigracyjne. W tym kontekście cieszy, że powstają takie raporty
jak ten autorstwa Michała Polakowskiego wydany przez Centrum Stosunków Międzynarodowych w ramach programu
iMAP- „Mapa inicjatyw integracyjnych”. Możemy również
być zadowoleni z faktu, że także nasz rząd zainteresował się tą
kwestią. Miejmy więc nadzieję, że Polska nie popełni błędów
starych członków UE i skutecznie zintegruje cudzoziemców
z Polakami.
Oprac. Paweł Stefanek
Lubelska Regionana Sieć Wsparcia Imigrantów - newsletter
Fundacja Instytut na rzecz Państwa Prawa,
ul. Chopina 14/70, 20-023 Lublin, tel. 81 532 40 69,
www.migrant.lublin.pl, [email protected]
Redaktor naczelny: Tomasz Sieniow
Redakcja: Justyna Jellinek, Anna Kosińska, Anna Pawelec, Izabela Precz
Nadzór merytoryczny: dr Tomasz Sieniow
STRONA 12