bolkowinka - przedszkole63.waw.pl

BOLKOWINKA
NR 4/2013
Przedszkole Nr 63
Warszawa, ul. Bolkowska 4
tel. 665 69 33
www. przedszkole63.waw.pl
Drodzy Rodzice w Wasze ręce oddajemy drugi w roku
szkolnym 2013/2014, numer naszej Przedszkolnej
gazetki.
Życzymy przyjemnej lektury
W tym numerze:
1. Jak pomóc dziecku w dobrym starcie do szkoły?
2. „By pięknie mówić”- kącik logopedyczny.
3.
Cała Polska czyta dzieciom”- „Mały srebrzysto-włosy
anioł”.
4. Co u nas słychać?- z życia Sówek i Biedronek.
5. Coś dla Przedszkolaka- dokończ, pokoloruj, zgadnij...
6. Z życia Przedszkola.
7. Podziękowania.
1. Jak pomóc dziecku w dobrym starcie do szkoły?
Od chwili, kiedy decyzją MEN wprowadzono obniżenie
wieku startu szkolnego, w klasie I szkoły podstawowej mogą
znaleźć się zarówno 6-, jak i 7-latki. Rok różnicy w tym okresie
rozwojowym powoduje duże kontrasty, między innymi
w rozwoju grafomotoryki oraz spostrzeżeń wzrokowych. Różnice
te spowodowane są przyspieszeniem rozwoju (tzw. skok
rozwojowy w wieku 5;6–6;5), a więc odmiennym tempem
i rytmem zmian w układzie nerwowym u dzieci, a także we
wszystkich pozostałych układach (rola aktywizacji układu
hormonalnego). Oznacza to, że uczniowie młodsi będą mieli
mniejsze możliwości rozwojowe w porównaniu z dziećmi
starszymi.
W pracy z dziećmi w przedszkolach, a także w pierwszych klasach, należy
uwzględniać różnice możliwości rozwojowych – trzeba je znać i „dopasować” do nich
wymagania, by nie zniechęcać podopiecznych. Aby dziecko mogło rozpocząć
z powodzeniem naukę w szkole, powinno być wystarczająco dojrzałe. Uczenie się jest
niezwykle skomplikowaną czynnością, należy więc wnikliwie prześledzić elementy
składające się na dojrzałość szkolną.
Główne problemy związane z psychoruchowym rozwojem dziecka.
Stosowane w psychologii rozwojowej pojęcie „rozwój psychoruchowy” oznacza,
że istnieje ścisła zależność między rozwojem ruchowym a rozwojem psychicznym
dziecka. Im ma ono więcej doświadczeń ruchowych różnego rodzaju, tym więcej
informacji przyswaja, utrwala i integruje, a poziom różnych form jego aktywności jest
wyższy.
Dziecko, przychodząc na świat, ma ukształtowane wrodzone
połączenia nerwowe między narządami zmysłowymi a ośrodkami
ruchowymi w rdzeniu kręgowym i w korze mózgowej. Dzięki nim
reaguje na wiele bodźców. Od ok. 3-4 miesiąca życia pełną
kontrolę nad ruchami przejmuje kora mózgowa, a u dziecka
zaczyna się intensywny rozwój ruchowy. W korze mózgowej
powstaje wiele połączeń między ośrodkami ruchowymi
a wzrokowymi, słuchowymi, czuciowymi itp. Małe dziecko już
w wieku 5-6 miesięcy na widok kolorowej, dużej zabawki zaczyna
pełzać w jej kierunku i świadomie próbuje chwycić ją w ręce. Pełzanie przekształca się
stopniowo w czworakowanie; potem dziecko klęczy, stoi, zaczyna chodzić itd.
Wyciągając ręce do zabawki – która jest raz dalej, a raz bliżej, nisko lub wysoko, leży na
czymś lub pod czymś – dziecko poznaje zależności przestrzenne.
Ruchy manipulacyjne pozwalają poznać wielkość zabawki, jej ciężar, kształt,
rodzaj powierzchni i wszystko to skojarzyć z jej wyglądem. Właściwa koordynacja
wzrokowo-ruchowa jest u człowieka podstawą procesów poznawania i działania.
Aktywność ruchowa jest podstawą wszechstronnego rozwoju:
Dzieci powyżej 5-6 lat zaczynają odczuwać „głód ruchu”. Brak realizacji tej potrzeby
może prowadzić do niepokoju ruchowego, zachowań agresywnych, objawów nerwicy,
pogorszenia nastroju oraz zmniejszenia odporności (mniejsza ilość tlenu).
Głód ruchu jest silny zwłaszcza u chłopców. Wśród rówieśników
szczególnie akceptowane zaczynają być osoby sprawne ruchowo. Dzieci,
chcąc podkreślić swą sprawność, porównują się ze sobą. Mniej sprawne
przedszkolaki przy braku odpowiedniej opieki wychowawczej mogą być
odsuwane od zabawy, wyszydzane, traktowane jako gorsze. Uczmy więc
dzieci, aby nie krzywdziły innych. Zachęcajmy je do biegania, skakania,
ścigania się, do gry w piłkę, jazdy na rowerze, na sankach, na hulajnodze, do
huśtania się na huśtawce, skakania na skakance (pierwszych prób tej
aktywności) itp.
Dzieci, które we wczesnym dzieciństwie nie czworakowały, a obecnie
mają trudności w prawidłowym rozwoju ruchowym i w utrzymaniu równowagi,
najprawdopodobniej będą miały zaburzenia koordynacji wzrokowo-ruchowej, trudności
w orientacji na kartce papieru oraz zaburzenia spostrzegania wzrokowego.
Sprawne ręce – konieczność w szkole!
Początki nauki szkolnej to głównie pisanie, liczenie i czytanie. Dziecko poznaje
za pomocą spostrzegania wzrokowego znaki graficzne – litery i cyfry (są one
odpowiednio symbolami głosek i liczb). Zaczyna je odwzorowywać, pisząc w zeszytach
w linie i kratki oraz w ćwiczeniach. Zanim dziecko dojrzeje do nauki pisania, musi
ćwiczyć sprawność rąk, wykonując różnego rodzaju czynności. Już od 4 miesiąca życia
zaczyna ono rozwijać poszczególne chwyty – sposoby trzymania
przedmiotów w rączkach; powyżej 9 miesiąca ma te chwyty już
opanowane i (a nawet jeszcze wcześniej) manipuluje przedmiotami:
chwyta, przekłada, ściska, uderza, wyrzuca, bierze do buzi itp.
Wszystko to służy ćwiczeniom rąk, ich koordynacji oraz poznawaniu
przedmiotów za pomocą dotyku, smaku, węchu i słuchu.
Rozwojowi manipulacji
towarzyszy rozwój spostrzeżeń, szczególnie wzrokowych. Dzięki wszechstronnemu
pobudzaniu kory mózgowej tworzą się nerwowe szlaki przesyłowe i dokonuje się
integracja ruchowo-zmysłowa. Intensywny rozwój sprawności i koordynacji pracy rąk
zachodzi w przedszkolu.
Oprócz czynności samoobsługowych ważne w ćwiczeniu i usprawnianiu rąk są
tzw. ruchy narzędziowe. Są to te, które wykonuje się pod kontrolą wzroku. Dzięki nim –
za pomocą narzędzi i różnych materiałów – możemy coś zmieniać, tworzyć, składać,
rozkładać na części itp. Ruchy narzędziowe umożliwiają dzieciom ćwiczenie różnych
mięśni dłoni, palców oraz różnych sposobów chwytania. Najmłodsi trenują ruchy
nadgarstków, przygotowując się nie tylko do pisania, lecz także do wykonywania przy
użyciu rąk wielu skomplikowanych czynności w dorosłym życiu. Doskonali się w ten
sposób koordynacja wzrokowo-ruchowa.
Sześciolatek z prawidłowo rozwiniętą sprawnością rąk potrafi:
Robić z plasteliny małe kuleczki i wylepiać nimi niewielkie kształty. Lepić
plastelinowe figurki ludzi i zwierząt, kształty liter, cyfr itp. (szczególnie formowanie
kuleczek z plasteliny ćwiczy te palce, które potem trzymają ołówek). Dziecko lubi takie
zabawy. Wycinać nożyczkami różne kształty z papieru (koło, kwadrat, prostokąt,
trójkąt), a także wycinać po łuku owalne kształty; składać papier na 4 części i wycinać
w nim otwory o różnych konturach – po rozłożeniu powstaną ażurowe serwetki.
Dziecko z dużą sprawnością wycinania potrafi wyciąć po konturach uproszczone
sylwetki zwierząt i ludzi, choć jeszcze niedokładnie. Trudność
w przypadku wycinania polega na skoordynowaniu kilku
czynności: prostopadłego ustawienia ostrzy nożyczek w stosunku
do kartki papieru, przesuwania ostrzy w przód z jednoczesnym
otwieraniem ich i zamykaniem, a także zmiany położenia kartki
w stosunku do ostrzy. Oprócz sprawności rąk angażowane jest
również przewidywanie – forma myślenia. Wbijać młotkiem
kołki i gwoździe – ta czynność również wymaga koordynacji
pracy rąk i koordynacji wzrokowo-ruchowej. Posługiwać się śrubokrętem – odkręcać
i wkręcać wkręty. Tworzyć budowle z różnego rodzaju klocków – wymaga to precyzji
ruchów rąk, koordynacji rąk i koordynacji wzrokowo-ruchowej przy współudziale
spostrzegania, wyobraźni i myślenia. Składać równo kartkę papieru na pół i jeszcze raz
na pół, a także składać równo kartkę po przekątnej.
Wszystkie te sprawności, będąc częścią zabaw, wykonywane są z dużą
przyjemnością, a jednocześnie uczą dziecko pokonywania trudności. Czynności
grafomotoryczne to także ruchy rąk pod kontrolą wzroku. Wśród nich ważną rolę
odgrywają rysunki, szlaczki i odwzorowywanie figur geometrycznych.
Rysunki
Dziecko sześcioletnie, u którego nastąpił pierwszy etap kostnienia nadgarstka, tak
bardzo lubi rysować i kolorować, że samo poświęca tej czynności wiele czasu. Postacie
ludzkie rysowane są jako proporcjonalne, z dużą liczbą szczegółów (brwi, rzęsy, palce,
szyja, wcięcie w talii itp.), a ubranie ma już kieszenie, guziki, plisy, falbanki, obcasy
(postacie mam dziewczynki zwykle rysują na wysokich
obcasach itp.). Na obrazkach pojawiają się coraz częściej
elementy krajobrazu: słońce, drzewa, krzewy, trawa, kwiatki,
zwierzęta – im lepsza wyobraźnia dziecka, tym więcej
szczegółów. Barwy używane przez dzieci coraz częściej
odpowiadają rzeczywistości. Pierwsze szlaczki – elementy
powtarzające się – rysowane są przez dzieci dopiero powyżej
4 roku życia, i to na polecenie osób dorosłych: dzieci w wieku
4-5 lat rysują szlaczki z linii pionowych i poziomych typu: I I I I I I , – – - – - , I_I_I_I_I
lub podobne; dzieci powyżej 5 lat rysują już szlaczki z linii ukośnych w stosunku do
brzegów kartki: /////// ; \\\\\\\\\ ; VVVVVVV.
Takie szlaczki w większym stopniu
angażują nadgarstek i dla wielu dzieci stanowią trudność (można zachęcać
najmłodszych do rysowania „zębów” smoka lub „kolców” na grzbiecie smoka,
krokodyla czy też dinozaura – wówczas chętniej pokonają przeszkodę); dopiero dzieci
powyżej 6 lat (a i to nie wszystkie) stają się zdolne do rysowania szlaczków
„literopodobnych” z linii płynnych (kostnienie nadgarstka umożliwia ich rysowanie bez
odrywania ręki).
Rysowanie szlaczków jest dla najmłodszych na tyle trudne i monotonne, że
powinni wykorzystywać je głównie do ozdabiania czegoś: sukienek dla lalek, dachówek
na domku, linii ozdobnej samochodu, bombek na choinkę, łańcucha na choinkę,
baranka, ramki rysunku itp.
Odwzorowywanie i rysowanie figur geometrycznych
Oprócz sprawności ręki, w proces rysowania i odwzorowywania zaangażowane
jest spostrzeganie wzrokowe. Szczególnie ważna jest koordynacja wzrokowo-ruchowa,
czyli wykonywanie odpowiednich ruchów ręki pod kontrolą wzroku. Tę funkcję
najłatwiej jest ćwiczyć u dziecka, zachęcając je do
odwzorowywania
i
rysowania
różnych
figur
geometrycznych. Rysowane przez dzieci figury są jeszcze
nierówne, nie zawsze utrzymywane są odpowiednie kąty, ale
obrazek przypomina podany wzór. Dzieci po skończeniu
5 lat próbują same odwzorowywać litery drukowane,
składające się głównie z linii pionowych, poziomych
i ukośnych, a „brzuszki” tych liter często przypominają
kwadraty lub trójkąty. Dopiero dzieci powyżej 6 lat (te,
u których nastąpiło kostnienie nadgarstka) zaczynają
interesować się i odwzorowywać litery pisane.
Rola lateralizacji w koordynacji wzrokowo-ruchowej
Naszymi czynnościami psychicznymi kieruje kora mózgowa, która pokrywa obie
półkule mózgu. Drogi nerwowe wychodzące z półkul krzyżują się poniżej nich,
w efekcie czego czynnościami ruchowymi naszej prawej strony ciała steruje lewa
półkula, a czynnościami strony lewej – prawa. Dominacja jednej półkuli mózgowej nad
drugą, a tym samym przewaga czynnościowa jednej strony ciała nad drugą, zwana jest
lateralizacją.
Dominująca strona ciała pełni funkcje kierownicze, jeżeli chodzi o wykonywanie
ruchów, a strona niedominująca – funkcję pomocniczą (np. gdy piszemy ręką prawą, to
lewa przytrzymuje i przesuwa zeszyt, ustawia go pod odpowiednim kątem i przewraca
kartkę, aby jak najmniej zaburzać czynność główną, a jednocześnie pomóc w jej
wykonywaniu). Lateralizacja, czyli przewaga czynnościowa, dotyczy narządów
parzystych zaangażowanych w wykonywanie czynności – a więc dominuje jedno
z oczu, jedna z rąk, jedna z nóg i jedno ucho (kierujemy dominujące ucho w kierunku
źródła dźwięku, przystawiamy do niego telefon komórkowy itp.). Jak więc widać,
lateralizacja to nie sama dominacja jednej ręki nad drugą, lecz dużo więcej.
Jeżeli jedna z półkul dominuje wyraźnie, mamy do czynienia bądź
z prawostronnością, bądź z lewostronnością. U większości ludzi dominującą jest lewa
półkula – są prawostronni i właściwie cała kultura materialna (różne urządzenia,
wytwory, książki itp.) jest dostosowana do nich. Bywa też tak, że żadna z półkul
wyraźnie nie dominuje – mówimy wówczas o lateralizacji niejednorodnej (np. ktoś jest
lewooczny, praworęczny, obunożny i lewouszny; mogą występować różne kombinacje);
w jednej z półkul dominują ośrodki sterujące ruchami jednych narządów, w drugiej zaś –
innych. Każda niejednorodność utrudnia koordynację ruchów, koordynację wzrokoworuchową, orientację w otoczeniu typu prawo-lewo, góra-dół. U dzieci z lateralizacją
niejednorodną mogą w szczególnym stopniu występować obiektywne trudności
w początkowym okresie nauki: pismo lustrzane (u dzieci lewoocznych, ponieważ
kierunek patrzenia narzuca oko lewe, a ruchy gałki ocznej przebiegają od prawej do
lewej strony); dzieci mogą pisać od środka kartki i mieć kłopoty z pisaniem liter i cyfr
w odpowiedniej liniaturze; mogą czytać od prawej strony, przestawiać w trakcie
czytania (bądź pisania) kolejność liter, sylab itp.; mogą być mniej zręczne i bardziej
„gapowate” niż rówieśnicy; w starszych klasach mogą występować kłopoty w orientacji
na mapie, w zapamiętywaniu kolejności cyfr w datach, kolejności elementów
we wzorach, a także wiele innych trudności.
Źródło: Wychowanie w Przedszkolu
2. „By pięknie mówić”- kącik logopedyczny.
Kontynuując temat z poprzedniego numeru Bolkowinki przedstawiamy kolejne
formy wspólnych ćwiczeń logopedycznych z dzieckiem. Ćwiczenia usprawniające
narządy artykulacyjne wypracowują celowe ruchy warg, języka, żuchwy
i podniebienia miękkiego. Im sprawniejsze będą narządy artykulacyjne, tym bardziej
precyzyjna będzie wymowa. Ćwiczyć należy nawet kilka razy dziennie 5 – 7 minut.
ĆWICZENIA JĘZYKA
• Język na defiladzie. Wysuwanie języka - język wąski i
szeroki. Kierowanie języka w kąciki ust: w prawo i w
lewo - przy szeroko otwartych ustach; unoszenie
języka na górną wargę - język wąski
i szeroki, usta szeroko otwarte.
• Unoszenie języka za górne zęby i cofanie go do
podniebienia miękkiego.
Liczenie zębów. Dotykanie językiem poszczególnych zębów - po kolei.
Kotek oblizuje się. Oblizywanie zębów ruchem okrężnym. Oblizywanie
warg ruchem okrężnym przy szeroko otwartych ustach
• Kotek pije mleko. Mlaskanie czubkiem języka. Mlaskanie środkiem
języka. Przyssanie języka do podniebienia miękkiego.
• Język malarzem – dzieci naśladują malarza, który pędzlem maluje obrazy. Język
to pędzel. Dzieci czubkiem języka naśladują malowanie różnych wzorów:
kropek, kółek, linii, kwadratów, trójkątów. Za każdym razem moczą pędzel
w farbie (dotykanie czubkiem języka wałka dziąsłowego), malują wzór, płuczą
pędzel (oblizywanie językiem dolnych dziąseł od wewnętrznej strony);
• Karuzela - dzieci bardzo lubią kręcić się w koło, twój język także. Włóż język
między wargi a dziąsła i zakręć nim raz w prawą, raz w lewą stronę;
• Słoń - ma długą trąbę i potrafi nią wszędzie dosięgnąć. Ciekawe czy potrafisz
dosięgnąć językiem do ostatniego zęba na górze i na dole, z prawej i lewej strony;
• Wahadełko – kierowanie czubka języka w kąciki ust;
• Młotek - wbijamy gwoździe w ścianę. Spróbuj zamienić język w młotek i uderzaj
o dziąsła tuż za górnymi zębami, naśladując wbijanie gwoździa;
• Wysuwamy język na brodę, zwijamy w „łyżeczkę” i chowamy do buzi;
• Masaż języka –wysuwanie i cofanie języka przez lekko zwarte zęby;
• Masaż podniebienia – język jest masażystą i masuje podniebienie od zębów
w stronę gardła i z powrotem;
• Naśladowanie różnych zwierząt:
-”krokodyl” – szerokie otwieranie buzi, wysuwanie żuchwy do przodu,
naśladowanie „kłapania paszczą”
-„zły pies” – zagryzanie górnymi siekaczami dolnej wargi, udawanie warczenia
psa,
-„wyjący pies” – naśladowanie wycia psa do księżyca (a-u, a-u),
-„konik” – kląskanie czubkiem języka o wałek dziąsłowy,
-„kameleon” – jak najdłuższe wysuwanie języka i chowanie go do buzi,
-„żabki” – robienie z buzi dużego balonu, naciskanie lekko paluszkami na
policzki.
•
•
ĆWICZENIA WARG
• Szerokie otwieranie ust i zamykanie. Wysuwanie warg do przodu (jak przy
samogłosce u), rozchylanie warg (jak przy samogłosce e). Ruchy
wysuwania i rozchylania warg powinny być wykonywane naprzemiennie.
•
Wargi płasko złączone. Rozciąganie warg poprzez cofnięcie kącików ust
(jak przy samogłosce i).
• Układanie dolnej wargi na górną i odwrotnie. Wysuwanie warg do
przodu, ściągnięcie ich i przesuwanie w kąciki ust: w prawo, w lewo.
ĆWICZENIA ŻUCHWY
• Szerokie otwieranie ust (jak przy wymawianiu głoski a), zęby są widoczne.
• Wysuwanie żuchwy, zakładanie dolnych zębów na górną wargę
i poruszanie dolnymi zębami po górnej wardze. Cofanie żuchwy, zakładanie
i poruszanie górnymi zębami po dolnej wardze i brodzie.
• Naśladowanie przeżuwania.
• Naśladowanie żucia gumy.
ĆWICZENIA PODNIEBIENIA MIĘKKIEGO
• Zmęczony piesek. Język wysunięty z szeroko otwartych ust, wdychanie
i wydychanie powietrza ustami.
• Chory krasnoludek. Kaszlanie z językiem wysuniętym z ust.
• Balonik. Nabieranie powietrza ustami, zatrzymanie w policzkach,
następnie wypuszczanie nosem.
• Chrapanie na wydechu i wdechu.
• Wymawianie sylab:
ku – ko, ku – ko,
uku – oko, uku – oko,
kuku – koko, kuku – koko,
Zabawa – „Miś, który jest językiem”:
Dzisiaj twój język będzie małym misiem, a buzia jego domkiem.
Miś obudził się wcześnie rano przeciągnął się i trochę poziewał.
Zrobił poranną gimnastykę kilka
podskoków
(unoszenie
języka na górny wałek dziąsłowy
przy szeroko otwartych ustach),
troszkę pobiegał (wypychanie
językiem policzków). Potem umył
ząbki
(oblizywanie
językiem
górnych zębów po wewnętrznej
stronie przy zamkniętych, a
następnie
otwartych
ustach).Wyjrzał przez okno (wysuwanie szerokiego języka na zewnątrz
jamy ustnej). Zobaczył swoją koleżankę i przesłał jej całuski (cmokanie
ustami - naśladowanie posyłania całusków).
3. „Cała Polska czyta dzieciom”Mały srebrzysto-włosy anioł.
Mały anioł o srebrnych włosach miał kłopoty. Był tak
niegrzeczny, że Święty Piotr wezwał go do siebie. - Podejdź
tutaj nicponiu - powiedział. - Coś mi się zdaje, że nie
rozumiesz, że u nas w Niebie każdy ma coś do roboty,
zwłaszcza teraz, w święta. Każdy z nas musi uszczęśliwić
kogoś na Ziemi. - Święty Piotr spojrzał surowo i dodał:
„Jednak ty byłeś tak leniwy, że nie możesz u nas zostać. Leć
na Ziemię i spraw, żeby ktoś był szczęśliwy. Dopiero wtedy
będziesz mógł wrócić do Nieba".
I oto mały anioł znalazł się za bramą niebios.
Zastanawiał się, co właściwie ma począć. Sfrunął na Ziemię,
gdzie wszystko było pokryte miękkim, puszystym śniegiem.
Aniołkowi było bardzo zimno w cieniutkiej koszulce. Pierwszą
istotą, jaką napotkał, był zając, który grzecznie powiedział: „Dzień dobry!" Mały anioł
chciał właśnie odpowiedzieć, gdy wtem usłyszał stukot kopyt i dźwięk dzwonka u sań.
To był Święty Mikołaj jadący swoimi saniami.
Kiedy Święty Mikołaj dostrzegł małego anioła, zatrzymał sanie i zapytał: „Co ty
tu robisz na Ziemi?" Anioł spuścił ze wstydu głowę i przyznał się, że był w Niebie
niegrzeczny i leniwy.
- Aha, leniwy - powiedział Święty Mikołaj. - No to chodź ze mną, pomożesz mi dzisiaj
w nocy. Wsiadaj do sań!
No i Święty Mikołaj zabrał małego anioła do sań i pojechali. Jechali dość długo,
aż sanie raptownie zatrzymały się. Święty Mikołaj opróżnił swój worek, w którym były
choinkowe ozdoby, i anielskie włosy.
- Może zechciałbyś mi pomóc przy ubieraniu choinek? - zapytał Święty Mikołaj.
- Och, chętnie - odpowiedział radośnie mały anioł.
- Cieszę się - powiedział Święty Mikołaj. - Ponieważ jestem wyższy od ciebie, będę
ubierał choinkę od góry, a ty od dołu.
No i Święty Mikołaj i aniołek razem ubierali drzewka, zawiesili też na nich małe
prezenty.
Wkrótce wszystkie ozdoby i anielskie włosy znalazły się
na choince. Święty Mikołaj ruszył w dalszą drogę, aby przywieźć
większe prezenty, obiecał też małemu aniołowi, że go zabierze po
powrocie. Wtedy aniołek odkrył, że jedno maleńkie drzewko nie
zostało jeszcze przystrojone. Co robić? Nagle wpadł na
wspaniały pomysł! Miał przecież złote gwiazdki na swojej
koszulce! Pozrywał je i zawiesił na gałęziach drzewka. Co by tu
jeszcze dołożyć? Ależ oczywiście! Pasemka swoich cudownych srebrzystych włosów!
Ustroił nimi drzewko - a kiedy już skończył, wyglądało naprawdę pięknie. Nawet
zwierzęta wyszły z lasu, by je podziwiać!
Święty Mikołaj wrócił, a gdy zobaczył, czego dokonał mały anioł, bardzo go
chwalił. - To był wspaniały pomysł - rzekł. - Teraz musimy wszystkie drzewka zawieźć
do wioski. Może znajdzie się tam ktoś, kto weźmie twoją choinkę.
Potem Święty Mikołaj wraz z małym aniołem wsiedli do sań
i ruszyli przez zaśnieżone pola. W oddali pojawiły się migocące światła domów.
Święty Mikołaj wjechał saniami na plac pośrodku wsi i rozdawał prezenty. Anioł
zwijał się i pomagał jak umiał najlepiej. Przyszła wreszcie kolej i na choinkę tak pięknie
przyozdobioną jego własnymi srebrnymi włosami i gwiazdkami z jego koszulki. Wziął
drzewko i poniósł je w dół ulicy, do domku, gdzie mieszkało troje dzieci. Dzieci właśnie
pomagały mamie myć naczynia, kiedy anioł cichutko, na paluszkach wślizgnął się do
domu, postawił choinkę i położył pod nią prezenty.
Wymknął się z domu, podfrunął pod okno i zajrzał do środka. Widział, jak dzieci
wyszły z kuchni, zobaczyły choinkę, a potem uszczęśliwione radośnie śpiewały
i tańczyły wokół drzewka. Krzyczały: „Jaka piękna!” i „Kto ją nam przyniósł?”
Anioł uśmiechnął się — był szczęśliwy. Pośpieszył do Świętego Mikołaja.
- Czy mogę cię dokądś zawieźć - zapytał Święty Mikołaj.
- Tak, bardzo proszę - odpowiedział aniołek. - Zawieź mnie, proszę, do lasu, tam gdzie
cię spotkałem. Muszę wracać do Nieba.
- Dobrze - powiedział Święty Mikołaj i ściągnął lejce. - Bardzo dziękuję ci za pomoc.
Postaram się, aby Święty Piotr dowiedział się
o tym.
- Bardzo dziękuję! Do widzenia! - zawołał mały
anioł i znikł w ciemnościach nocy.
Kiedy mały anioł wrócił do Nieba, Święty
Piotr oczekiwał go w bramie. Popatrzył srogo
i powiedział z wyrzutem: „Co ty z siebie
zrobiłeś? Spójrz na swoje włosy! A gdzie
podziały się twoje złote gwiazdki?"
Gdy mu aniołek opowiedział, co stało się z
jego włosami i złotymi gwiazdkami, Święty Piotr
bardzo się ucieszył. - Właściwie teraz możesz
wrócić do Nieba! - orzekł.
Święty Piotr był tak uradowany postępkiem
małego anioła, że podarował mu nowe złote
gwiazdki. Starsze anioły przyszyły mu je do koszulki. A srebrne włosy wkrótce przecież
odrosną!
Źródło: http://sprw.szkolnastrona.pl/
4. Co słychać u...
„...Sówek”
Witamy Was, drodzy czytelnicy po 2miesięcznej
przerwie. W między czasie działo się u Nas naprawdę wiele
ciekawych rzeczy- dni mijały nam bardzo szybko i dostarczały
mnóstwa radości.
DO najważniejszych wydarzeń ostatnich tygodni
możemy zaliczyć pasowanie na prawdziwą Sówkę. Podczas uroczystości przysięgaliśmy
być grzeczni, koleżeńscy oraz... Zaprosiliśmy rodziców do wspólnego kolędowania
podczas spotkania wigilijnego.
W grudniu odwiedził Nas Mikołaj- aż 3razy. Najpierw odwiedził Nas z okazji
swoich imienin- na Mikołajki otrzymaliśmy od Niego podarki. 10tego grudnia
bawiliśmy się wspólnie z Mikołajem i jego pomocnikami. A podczas wspólnej wigilii
z Naszymi rodzicami pozostawił Nam prezenty na schodach prowadzących do
przedszkola- ach co to był za miesiąc;).
Obchodziliśmy Święto Pluszowego Misia oraz Święto Górników „Barbórki”.
Podczas andrzejek wywróżyliśmy sobie przyszłość z wosku i naszych kapci.
Odwiedziliśmy zaprzyjaźnione przedszkole. Podczas wizyty mieliśmy okazję obejrzeć
przedstawienie o Królewnie Śnieżce.
Przed nami obchody Dnia Babci i Dziadka oraz wiele, wiele innych ciekawych
wydarzeń... Ale o tym już w następnym numerze
Pozdrawiamy
„...Biedronek”
Oj zima już niedaleko, a nasze biedronki wcale nie są
senne i skore do jakiegoś odpoczynku zimowego. Działo się,
działo... Była wspaniała wycieczka po Starówce, były teatrzyki
w przedszkolu, kolejne spotkanie z panią Basią Ciemską i Jej
książeczkami. Byliśmy gościnnie w zaprzyjaźnionym
przedszkolu, na przedstawieniu o królewnie Śnieżce, Jesteśmy
wspaniałymi małymi patriotami. Ile wiemy o naszej Ojczyźnie,
mogli się przekonać nasi rodzice podczas wspólnej zabawy z
okazji Święta Niepodległości i wspólnego robienia Kokard
narodowych. Wspólnie z młodszymi kolegami i koleżankami wesoło i pyszniutko
świętowaliśmy Święto Pluszowego Misia ( wspólnie z naszymi prywatnymi
ukochanymi misiami). Natomiast ostatnio było u nas bardzo andrzejkowo. 10 naszych
Biedronek walczyło o medale na Spartakiadzie Przedszkolaków, zajęliśmy IV
zaszczytne miejsce!!! Odwiedził Nas Święty Mikołaj- była wspaniała zabawa. Wspólnie
z rodzicami uczestniczyliśmy w Spotkaniu Wigilijnym.
5.Coś dla Przedszkolaka- dokończ, pokoloruj, zgadnij...
Pokoloruj, wytnij, sklej i powieś swoją ozdobę na choinkę.
6. Z życia Przedszkola.
Co już było
13 wrzesień- spotkanie z Panią Policjantką
25 wrzesień- Wycieczka do Muzeum Archeologicznego
2 październik- zajęcia otwarte u Biedronek
19 wrzesień- teatrzyk „O Prosiaczku Brudasku”
26 wrzesień- spotkanie z Panią Barbarą Ciemską
3 październik- wycieczka do gospodarstwa agroturystycznego „Virga” na
„Święto Pieczonego Ziemniaka”
4 październik- „Powitanie Pani Jesieni”- dzień pomarańczowy w przedszkolu
9 październik- „Biedronki” z wycieczką na Starówce
10 październik- teatrzyk „Bajka o orzełku”
14 październik- spotkanie ze Stomatologiem
15 październik- zebranie u Sówek
16 październik- zebranie u Biedronek
21 październik- spotkanie z Panią Barbarą Ciemską
24 październik- rozstrzygnięcie konkursu „Warszawska Jesień”
29 październik- warsztaty z Panią Psycholog u Sówek
7 listopad- „Pasowanie na przedszkolaka”
13 listopad- „Mała Królewna”- teatrzyk
25 listopad- Święto Pluszowego Misia
25 listopad- Spotkanie z Panią Strażniczką Miejską
29 listopad- Andrzejkowe wróżby
3 grudzień- spotkanie z pszczelarzem
6 grudzień- Mikołajki w Przedszkolu
8 grudzień- Spartakiada Przedszkolaków
10 grudzień- Gwiazdkowe spotkanie z Mikołajem
18 grudzień- Spotkanie Wigilijne u Biedronek
19 grudzień- Spotkanie Wigilijne u Sówek
18 i 19grudzień- Rozstrzygnięcie konkursu „Ozdoby bożonarodzeniowe”
Co będzie
15 styczeń- „Pingwinek w zimowej zadymce"
styczeń- Dzień Babci i Dziadka
28 styczeń- Bal karnawałowy
19 marzec- „Mam braciszka”- teatrzyk
4 kwiecień- Kapela góralska
8 maj- „Skarby Warszawskiego rynku”
4 czerwiec- Festyn rodzinny
czerwiec- zakończenie roku
WAKACJE ;)
7. Podziękowania.
Drodzy
Rodzice,
dziękujemy
Wam
serdecznie
za zaangażowanie w życie Naszego Przedszkola, za zaufanie, wszystkie miłe
słowa. Szczególnie serdecznie pragniemy podziękować:
• Mamie Wiktora za kolorowanki,
• Mamie Bartusia za cudowne dyplomy na Sówko-Pasowanie,
• Mamie Daniela za artykuły papiernicze,
• Wszystkim Rodzicom, którzy uczestniczyli w akcji "Cała Polska czyta
dzieciom",
• Mamie Mateuszka S. Za udział w akcji "Włącz książkę, włącz czytanie",
• Wszystkim Rodzicom z Grupy I "Sówki" i Grupy II "Biedronki" za ogromne
zaangażowanie w przygotowywanie uroczystości,
• Rodzicom "Biedronek" za aktywne kibicowanie podczas "Spartakiady
Przedszkolaków".
DZIĘKUJEMY
Przedszkolakom i Ich Rodzicom
życzymy aby Święta Bożego
Narodzenia
i Wigilijny wieczór upłynęły w
szczęściu i radości przy
staropolskich kolędach
i zapachu świerkowej gałązki.
Pracownicy Przedszkola Nr 63