Informacja na temat interpretacji i stosowania w

Transkrypt

Informacja na temat interpretacji i stosowania w
Informacja na temat interpretacji i
stosowania w Niemczech
rozporządzenia wykonawczego KE
nr 162/2013 w sprawie wzajemnego
uznawania procedur całkowitego
skażenia alkoholu etylowego do
celów zwolnienia z podatku
akcyzowego
2015-12-25 21:30:03
2
3
W Niemczech rozporządzenie 162/2013 zostało implementowane w formie nowelizacji 31.05.2013 r.
rozporządzenia wykonawczego do ustawy o monopolu spirytusowym (niem. Branntweinstuerverordnung – BrStV)
Federalnego Ministra Finansów i weszło w życie 1.07.2013 r. Ww. rozporządzenie i jego nowelizacja uzyskały
wymaganą ustawą zasadniczą zgodę Izby Wyższej (Bundesratu). Nowelizacja dotyczyła przede wszystkim
wprowadzenia tzw. europejskiego skażalnika oraz substancji specyficznie dopuszczonej w Niemczech, a także
zasad stosowania w Niemczech formuł skażenia dopuszczonych w innych krajach członkowskich.
Informacja na temat interpretacji i stosowania w Niemczech rozporządzenia wykonawczego KE nr 162/2013 w
sprawie wzajemnego uznawania procedur całkowitego skażenia alkoholu etylowego do celów zwolnienia z
podatku akcyzowego
W Niemczech rozporządzenie 162/2013 zostało implementowane w formie nowelizacji 31.05.2013 r.
rozporządzenia wykonawczego do ustawy o monopolu spirytusowym (niem. Branntweinstuerverordnung – BrStV)
Federalnego Ministra Finansów i weszło w życie 1.07.2013 r. Ww. rozporządzenie i jego nowelizacja uzyskały
wymaganą ustawą zasadniczą zgodę Izby Wyższej (Bundesratu). Nowelizacja dotyczyła przede wszystkim
wprowadzenia tzw. europejskiego skażalnika oraz substancji specyficznie dopuszczonej w Niemczech, a także
zasad stosowania w Niemczech formuł skażenia dopuszczonych w innych krajach członkowskich.
1. Które procedury całkowitego skażenia alkoholu etylowego były w praktyce stosowane w Niemczech przed
dniem wejścia w życie Rozporządzenia 162/2013?
Zgodnie z §43 ww. rozporządzenia federalnego, do końca czerwca 2013 r. dopuszczone były jako substancje
skażające 100 litrów czystego alkoholu dwa preparaty:
a. 0,75 litra metyletyloketonu (składającego się z 95 do 96% MEK, 2,5-3% metylisopeopyloketonu i 1,5%-2%
etylisoamyloketonu) oraz 0,25 litra pirydyny;
b. 1,0 litra metyletyloketonu (składającego się z 95 do 96% MEK, 2,5-3% metylisopeopyloketonu i 1,5%-2%
etylisoamyloketonu) oraz 1 gram benzoesanu denatonium.
W obecnej wersji §43 odwołuje się wprost do zapisu rozporządzenia 162/2013, co oznacza, że pierwszy ww.
preparat (a) jest już niedozwolony, a drugi (b) dopuszczony jako formuła stosowana w Niemczech. Podstawowym
więc skażalnikiem w Niemczech jest europejski skażalnik składający się z 3 litrów IPA, 3 litrów MEK i 1 grama
benzoesanu denatonium. Jednak w niemieckim rozporządzeniu jest szereg wyjątków zależnie od rodzaju
produktu, do którego dodaje się skażony alkohol. I tak zgodne z §50:
- do produkcji octu można używać jako substancji skażającej kwasu octowego (6 litrów na 100 l alkoholu),
- w produkcji kosmetyków dla poprawy zapachów można używać jako substancji skażającej (na 100 l alkoholu)
0,5 kg estru kwasu ftalowego, 0,5 kg tymolu, 5 kg Isoproponalu i 78 gr. Tertierbutanolu;
4
- w produkcji preparatów naukowych dla badan chemicznych czy substancji do sterylizacji nici chirurgicznych (1
litr petroleteru);
- w produkcji emulsji dla celów fotograficznych (1 l etyloeteru);
- w produkcji paliw (2 litry paliwa na 100 l alkoholu);
- dla rozcieńczania farb (2 l etyloacetatu i 0,1 l n-proponalu).
Ponadto wydawane jest ogólne zezwolenie na przemysłowe stosowanie alkoholu skażonego (o ile nie służy to
produkcji leków, art. spożywczych czy środków czyszczących) na skażenie 100 l alkoholu odpowiednio: 1 l
metyloketonu, 6 kg szlaki, 2 l toluolu lub 2 l. cyklohexanu.
2. Czy w świetle przyjętej w Niemczech wykładni Rozporządzenia 162/2013 przedsiębiorcy niemieccy mogą
stosować w celu całkowitego skażenia alkoholu etylowego formuły skażenia dopuszczone do stosowania w
innych państwach członkowskich?
Zgodnie z §50 pkt.5 Federalny Urząd ds. Administrowania Monopolem Spirytusowym na wniosek
zainteresowanego wydaje zezwolenie na zastosowanie w Niemczech dopuszczonego w innym kraju
członkowskim skażalnika, o ile i bez wątpliwości zabezpieczony jest interes niemieckiego fiskusa oraz ochrony
zdrowia konsumenta, a technologia wymaga zastosowania substancji nie używanej w Niemczech. Zezwolenie
jest wycofane w przypadku gdy stwierdzi się, szkodliwość dla zdrowia lub zagrożenia dla interesu fiskusa
(podatek akcyzowy). Na żądanie ww. urzędu zainteresowany musi nieodpłatnie przekazać do badań próbki
takiego skażalnika dopuszczonego w innym kraju UE.
3. Czy podczas prac nad rozporządzeniem przeprowadzono konsultacje społeczne, przed wszystkim z
niemieckimi organizacjami branżowymi zainteresowanymi w przedmiocie jego ostatecznego kształtu?
Z dostępnych informacji wynika, że konsultacje takie z organizacjami przedsiębiorców odbyły się zgodnie z
obowiązującymi procedurami. Branża, a w szczególności producentów napojów alkoholowych, zasadniczo
poparła wprowadzenie tzw. euroskażalnika. Problematyka skażania alkoholu postrzegana jest w Niemczech
bardziej pod kątem ochrony interesów konsumenta i ochrony jego zdrowia przed wprowadzeniem na rynek
nielegalnego, skażonego napoju alkoholowego.
4. Jakie jest stanowisko Niemiec wobec propozycji stopniowego i całkowitego wyeliminowania krajowych formuł
skażenia i zstąpienia ich jednolita formułą (europejskie substancje skażające wprowadzone rozporządzeniem nr
162/2013)?
Producenci napojów spirytusowych, a przede wszystkim niemiecki fiskus ma nadzieję, że rozporządzenie
162/2013 pomoże w skuteczniejszej walce z szarą strefą alkoholową w UE. Łatwiej będzie bowiem śledzić obrót
skażonym alkoholem i określać jego kraj pochodzenia. Ograniczenie liczby metod skażania alkoholu (z 40 do 24)
5
pozwoli na łatwiejsze określenie z jakiego unijnego kraju pochodzi dany alkohol, co było problemem m.in. w
trakcie zeszłorocznej tragedii w Czechach. Niemcy raczej deklarują dalszą pomoc w pracach nad kolejną
weryfikacją skażalników i uporządkowaniem systemu częściowego skażania alkoholu.
Opracował: Jan Masalski, Radca WPHI Berlin, 2.09.2013 r.
6