Tropem Społeczności Przedsiębiorców Innowacyjnych odc. 1

dr Agnieszka Skala
Politechnika Warszawska
SFoP
Tropem Społeczności Przedsiębiorców Innowacyjnych
odc. 1
Jako mała dziewczynka regularnie oglądałam program SONDA. W dość topornej scenerii lat 80.
ubiegłego wieku świat najnowszych zdobyczy nauki i techniki wyglądał jak niedostępna, choć budząca
nadzieje „ziemia obiecana”. Niezapomniani redaktorzy toczyli twórcze spory o rozwiązaniach, dzięki
którym ludziom miało się łatwiej żyć. Dziś wiem, że to był program o zaawansowanych technologiach,
przy czym wówczas wydawały się one bardzo odległe od codzienności. Dziś kwitujemy je określeniem
„high-tech” i używamy w odniesieniu do przedmiotów codziennego użytku. Wysokie technologie
zagościły w naszych domach, kieszeniach i torebkach, a biznes, który ich dostarcza, wylał się z pilnie
strzeżonych zakładów pracy na osiedla i ulice naszych miast. Zmieniło się też środowisko samych
przedsiębiorców. Firm jest więcej niż kiedyś, są przeciętnie mniejsze, a ich wewnętrzne struktury uległy
spłaszczeniu. W tej sytuacji (i dzięki Internetowi) przedsiębiorcy łatwiej i chętniej nawiązują ze sobą
współpracę, która, jak się często okazuje, dodatnio wpływa na rozwój ich firm.
W sercu biznesu technologicznego – Krzemowej Dolinie – niecałe dwa lata temu pojawiła się książka
„Startup Communities” autorstwa Brada Felda. Książka wywołała dyskusję na temat znaczenia
lokalnych społeczności przedsiębiorców w osiąganiu sukcesu zarówno przez firmy, jak i miasta czy
regiony nastawione pro-przedsiębiorczo. Wiadomo już, że te społeczności są ważne, ale wciąż
pozostaje pytanie – jak je tworzyć? Brad Feld twierdzi, że muszą zostać spełnione cztery warunki:
•
•
•
•
pojawiają się przedsiębiorcy, którzy zostają przywódcami społeczności oraz instytucje
otoczenia biznesu (uniwersytety, fundusze VC, inwestorzy prywatni, instytucje rządowe,
organizacje pozarządowe itp.), które będą pełnić rolę ich „zaopatrzeniowców”;
liderzy-przedsiębiorcy muszą zadeklarować, że ich udział w budowaniu społeczności jest
długoterminowy (ok. 15-20 lat);
społeczność jest otwarta na wszystkich zainteresowanych, nie tylko przedsiębiorców;
społeczność organizuje wydarzenia, które angażują jej uczestników i służą przyjmowaniu
nowych członków.
Feld pokazuje w swojej książce, że społeczności rodzą się oddolnie, kiedy przedsiębiorcy spotykają
sobie podobnych i poznają się nawzajem. Jeśli zamierzają pozostać dłużej w danym miejscu, podejmują
razem działania służące przyciągnięciu tam najlepszych ludzi – aby ich zrekrutować. Tym samym
pojawiają się pierwsze wspólne inicjatywy, a społeczność się rozszerza. Równocześnie pracując nad
własnym sukcesem, firmy przyczyniają się do rozwoju całej społeczności. Brzmi jak oczywistość, a
jednak nie wszędzie się to udaje… Feld mocno podkreśla pomocniczą rolę instytucji wspomagających
biznes, które jednak w żadnym wypadku nie powinny zastępować przedsiębiorców w roli liderów!
Wtóruje mu Josh Lerner, profesor Harvard Business School, radząc, by nie-przedsiębiorcy „nakrywali
do stołu”, ale niekoniecznie przy nim siadali (w bardzo ciekawym artykule, który można przeczytać
tutaj).
Dolina Krzemowa czy Harvard nie są tak daleko od Warszawy, jak by się mogło wydawać. Na pewno
nie aż tak, by korzyści płynące z funkcjonowania społeczności przedsiębiorców i zasady ich tworzenia
tu nie obowiązywały. Czy Warszawa jest miastem innowacyjnego biznesu? Z pewnością tak – ale w
jakim stopniu? Jakie inicjatywy związane z ambitną i związaną z zaawansowanymi technologiami
przedsiębiorczością odbywają się w mieście? Kto je organizuje, gdzie i w jakim celu? Przyjrzyjmy się
społecznościom, które już funkcjonują i wydarzeniom, które są przez nie organizowane. Sprawdźmy do
kogo są skierowane, jakie mają cele i czy już można mówić o ich efektach. Zastanówmy się, na ile te
społeczności spełniają wymienione przez Brada Felda warunki: przedsiębiorczego przywództwa,
trwałości, otwartości i zaangażowania.
Zapraszam na wycieczkę po Warszawie: „Tropem Społeczności Przedsiębiorców Innowacyjnych”.