Pierniki toruńskie w historii i podaniach lokalnych

Paulina Bobecka
Pierniki toruńskie w historii i w podaniach lokalnych
Pierniki toruńskie są jednym z najbardziej charakterystycznych elementów
związanych z tradycją i dziejami Torunia. Kojarzone z miastem są nie tylko przez
mieszkańców grodu Kopernika. Ich niepowtarzalny smak jest także doceniany przez osoby
mieszkające poza granicami kraju. Do rozwoju wspomnianego rzemiosła przyczyniła się w
dużej mierze dalece rozwinięta hodowla pszczół w okolicach miasta. Jednym z pierwszych
toruńskich piernikarzy, o którym wzmianki można odnaleźć w źródłach, jest Nikos Czan,
który żył w XIV wieku. Inny toruński piernikarz – Henryk Kuche – zajmował się wypiekiem
słodkich przysmaków jeszcze przed bitwą pod Grunwaldem w 1410 roku. W 1577 roku
toruńscy piernikarze otrzymali przywilej, zezwalający na sprzedaż pierników na królewskich
jarmarkach. Od tego momentu rozpoczęło się współzawodnictwo między piernikarzami z
grodu Kopernika a piernikarzami z Królewca. Rywalizację wygrał Toruń. W XIX wieku
zaczął rozwijać się przemysł, zakładano fabryki cukiernicze, które specjalizowały się nie
tylko w produkcji pierników, ale również wytwarzano w nich inne słodycze. Była to fabryka
Gustawa Weesego, firma Hermanna Thomasa oraz zakład Jana Ruchniewicza. Obecnie
tradycję toruńskich piernikarzy kontynuuje Fabryka Cukiernicza „Kopernik”. Bogata w liczne
wątki historia toruńskich pierników znajduje swoje odbicie w lokalnych opowieściach. Wśród
toruńskich podań lokalnych występują opowieści, które odnoszą się do początków powstania
piernika, jego oryginalnego smaku, uzyskanego przez dodanie do ciasta ściśle określonych
przypraw i miodu. Inne wersje opowiadań wskazują na genezę powstania „katarzynki”,
charakteryzującej się niepowtarzalnym kształtem. Utrwalony w podaniach wizerunek miasta
jest wyrazem zachwytu, przeżyć i refleksji dawnych i współczesnych mieszkańców grodu
bądź osób zachwyconych gotyckim grodem.