Lubuska Lista produktów tradycyjnych coraz dłuższa

Lubuska Lista produktów tradycyjnych coraz dłuższa
Autor:
Adres: http://www.wrotalubuskie.eu/PL/426/1067/Lubuska_Lista_produktow_tradycyjnych_cor
az_dluzsza/k/
Lubuska Lista produktów tradycyjnych coraz dłuższa
Syrop w płatków róż oraz wino jabłkowe to kolejne dwie pozycje wpisane na Listę Produktów
Tradycyjnych prowadzonej przez Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Na Lubuskiej liście jest
ich już 29!
Syrop z płatków róż
Już w starożytności sadzono róże, których kwiaty by wykorzystywane nie tylko w celach dekoracyjnych, ale także znalazła szerokie zastosowanie w życiu codziennym. W antycznym Rzymie wypełniano poduszki suszonymi płatkami kwiatu róży, których zadaniem było uspokajanie oraz przywodzenie słodkiego snu. Także przygotowywano maseczki do pielęgnacji cery.
Medycynie klasztornej płatki róży były także często stosowane do przyrządzania maści do oczu, a gotowane w winie wykorzystywano przy bólach uszu i głowy, oraz w stanach zapalnych skóry i dziąseł. Ponieważ róży przypisywano właściwości chłodzące i osuszające, stosowano ją w średniowieczu przede wszystkim na gorączkę, oparzenia i skaleczenia. Róża jest
rośliną, która zawiera niemal wszystkie witaminy i składniki mineralne.
Róża centyfolia, z której płatków jest wytwarzany syrop (nazywana stulistną z powodu mnogości płatków, należącej do odmian uprawnych o silnie pachnących kwiatach) jest także uprawiana jako roślina ozdobna ze względu pokrój krzewu oraz pięknych pełnych różowych bądź czerwonych kwiatach, do wyrobu perfum oraz konfitur.
Tradycja wytwarzania syropu z płatków róży stulistnej na ziemi lubuskiej jest wielopokoleniowa. Osoby, które trafiły w okresie przesiedleń na tutejsze ziemie, zastały krzewy róży stulistnej, które ocalały po wojnie w ogrodach. Właśnie z tych krzewów był wytwarzany syrop, który po rozrobieniu z wodą służył często jako napój chłodzący w okresie letnim, a także jako
syrop na kaszel oraz różnego rodzaju schorzenia. Taki syrop był zawsze pozyskiwany z świeżych płatków kwiatów róży w okresie czerwca i lipca gdy roślina kwitnie najbardziej obficie. Są one zbierane wcześnie rano gdy jest na nich rosa, bądź po opadach deszczu. Takie płatki są wolne od pyłu. Wsypane do słoja i zasypane cukrem zostają odstawione w jasne miejsce na
tak długo, aż puszczą sok. Po tym okresie wszystko jest przelane do pojemnika, w którym zostaje podgrzane do momentu rozpuszczenia się pozostałego cukru. Taki syrop zostaje przelewany w słoiczki i odstawiany do chłodnego miejsca (najlepiej piwnica).
Wniosek złożyli:
Gospodarstwo Agroturystyczne „DOLATÓWKA”,
Magdalena i Andrzej Dolata
Wino Jabłkowe
Ważnym elementem winiarskich tradycji Zielonej Góry i jej okolic jest produkcja win owocowych. Bogata historia ich wytwarzania sięga kilka wieków wstecz. W mieście istniały nie tylko wzorcowe szkółki winorośli ale także drzew owocowych. Świadczą o tym m. in . zachowane nazwy ulic np. Ogrodowa i Botaniczna, a także przechowywane w Archiwum Państwowym
ogłoszenia i materiały reklamowe z XIX wieku. Początki przemysłowej produkcji winiarskiej na tych terenach opisał dokładnie Mirosław Kuleba w wydanej ostatnio „Enographii Thalloris”, a wszystkie wytwarzane przed 1945 rokiem wyroby skatalogował w specjalnym leksykonie. Jak w nim czytamy: „wina jabłkowe wytwarzano chętnie przez zielonogórskich winiarzy z
racji obfitości owoców i były szczególnie cenione w latach nieurodzaju winogron. [...] W XIX wieku produkowały je m. in. firmy Eduarda Seidela i Theodora Kulczyńskiego”. W latach 20. XX wieku rozpoczęła ich produkcję także spółka Grempler & Co.
Również po drugiej wojnie światowej tereny obecnego województwa lubuskiego są znane ze swoich sadów owocowych i zaliczane do sześciu największych regionów sadowniczych w Polsce. Drzewa owocowe uprawiały zarówno państwowe gospodarstwa rolne jak i indywidualni plantatorzy. Moszcze owocowe wykorzystywała w procesie produkcji Lubuska Wytwórnia
Win, powstała na bazie dawnych zakładów Gremlera, a wino jabłkowe stanowiło główny, lub dodatkowy składnik wielu wyrobów. Jednym z pierwszych było białe wino słodkie o nazwie „Reneta Kardynalska” wytwarzane z jabłek tej odmiany, którego produkcję rozpoczęto w 1948 roku. W latach 1949-1952 powstawał „Maślacz” barwy słomkowej i o smaku zbliżonym do
miodu, uzyskanym dzięki aromatyzowaniu moszczu jabłkowego odpowiednią dozą kminku i kopru włoskiego. Najbardziej znane to wino markowe eksportowane pod dwujęzyczną nazwą „Apple - Zamkowe” i produkowane od lat 60. z odmiany antonówka. Innym markowym winem było „Frykas” wytwarzane w latach 80. i cenione za piękną bursztynową barwę oraz
charakterystyczny dla win typu południowego smak, który uzyskano dzięki dodatkowej maderyzacji.
Wniosek złożył:
Zygmunt Prętkowski „Winnica u Michała
strona 1 / 1
Powered by TCPDF (www.tcpdf.org)