Pamiętnik Pani Basia Biniek 5 kwietnia Dziś wraz

Pamiętnik Pani
Basia Biniek
5 kwietnia
Dziś wraz z mężem i naszą służącą przeprowadziliśmy się do nowego mieszkania. Mieszkanie jest
przytulne, lecz nie różni się od innych. Myślę, że nam się tu spodoba.
16 maja
Towarzyszy mi dobry humor. Z jakiegoś powodu, ni stąd, ni zowąd, zaczęłam nucić piosenkę. Mój mąż
śmiał się przy tym, czytając "Kuriera Świątecznego". Chciałabym mieć taki humor codziennie.
Prowadzimy spokojne życie, rzadko kiedy zdarzają się takie sytuacje. Ale lepiej nie mieć problemów i
wieść proste, nieskomplikowane, spokojne życie, niż uganiać się za wszystkim, ledwo wiązać koniec z
końcem i być zestresowanym. Jednak warto byłoby od czasu do czasu gdzieś wyjść, do kina, do
teatru. Gdziekolwiek. Zrobić coś szalonego, a nie tylko siedzieć w domu.
12 lipca
Nasza służąca przeniosła się do innych ludzi. Nie wiemy dlaczego. Może brakowało jej jakiegoś
szaleństwa w naszym życiu? Może nasze życie okazało się zbyt monotonne? Pozbawione blasku? No
tak, trudno jest się przyzwyczaić do nowego miejsca, nowego otoczenia. Mam nadzieję, że kiedyś nas
jeszcze odwiedzi. Póki co, będziemy za nią tęsknić.
21 lipca
Niedawno mój mąż lekko się zaziębił. Przedwczoraj dostał krwotoku. Było to w nocy. Sprowadziłam
stróżową i pobiegłam po doktora. Znalazłam zaledwie jednego. I to przypadkiem, na ulicy. Lekarz
zbadał go i powiedział, że to nic. Trochę mnie tym uspokoił, ale i tak trudno mi w to wierzyć.
9 sierpnia
Choroba mojego męża znacznie się przedłużyła. Nie chodzi do pracy, ale to dobrze. Siedząc w domu,
ma przecież więcej siły, niż gdyby miał do niej chodzić. Zresztą, nie ma mowy by do niej poszedł.
26 sierpnia
Dziś spotkałam doktora na ulicy. Poprosiłam go, by do nas przyszedł. Obiecał, że się pojawi. I jak
obiecał, tak się stało. Przyszedł i zbadał mojego męża. Powiedział, że musi odpoczywać. A przyczyną
krwotoku z nosa, prawdopodobnie, było długie siedzenie.
11 września
Od jakiegoś czasu u męża występują stany nerwowe. Nie wiem, co to może być. Mąż jest czerwony,
gorący, jak gdyby wulkan, z którego zaraz miałaby wypłynąć lawa. Kompletnie nie mam pojęcia, co
robić.
24 września
Niedawno wymyśliłam, jak dodać otuchy mężowi. Od kilku dni skracam mu pasek w kamizelce.
Myślę, że pomoże mu to chociaż trochę, w walce z chorobą. No i mam nadzieję, że jeśli się dowie, to
nie obrazi się na mnie. Przecież chcę dla niego jak najlepiej.
29 września
Tak jak ostatnio mówiłam, cały czas skracałam pasek w kamizelce męża. Dziś jednak usłyszałam od
niego, że on sam ściągał pasek, by mnie uspokoić. No cóż, widać, oboje chcieliśmy dobrze. To się
nazywa miłość! ☺
7 października
Drogi Pamiętniku.
Kilka godzin temu pożegnałam mojego męża. Jeśli masz jakiś kontakt z Panem Bogiem, to zapytaj Go,
dlaczego on zmarł. Bardzo Cię o to proszę. Trudno pogodzić jest się z myślą, że kogoś, kogo kochamy,
już nigdy więcej nie zobaczymy. Szczególnie, jeśli chcemy z tą osobą spędzić resztę życia. A przecież
jesteśmy młodzi...
3 listopada
Właśnie sprzedałam wszystkie rzeczy z mieszkania. Stół, dwa łóżka, szafę, wszystko!!! Zostawiłam
tylko kamizelkę i swoją parasolkę, które też zapewne sprzedam.
18 listopada
Powoli staram się przyzwyczajać do tego, że, wstając, nie mam komu powiedzieć "dzień dobry". Nie
mam komu zrobić śniadania, nie mam komu uprasować koszuli. Ale minęły już prawie dwa miesiące.
Czuję, że staję się coraz silniejsza. Uczucie to, nie jest jednak tak mocne, jakie chciałabym, żeby było.
Czas się więc wyprowadzić. Dlaczego? To proste. Wszystko tutaj przypomina mi ukochanego. Dziś
sprzedałam swój parasol i kamizelkę mojego męża. Zamknęłam drzwi na klucz, który oddałam
stróżowi. Chyba nie jesteście zdziwieni moją decyzją? Tak czy siak, zostałam skazana tylko i wyłącznie
na siebie. Wraz z tą decyzją postanowiłam zakończyć pisanie tutaj. Żegnajcie.