Kandydaci na funkcję Prorektorów Politechniki

Kandydaci na funkcję Prorektorów
Politechniki Warszawskiej
w kadencji 2012 - 2016
Prorektor ds. Rozwoju
Prorektor ds. Ogólnych
Prorektor ds. Nauki
Prorektor ds. Studiów
Prorektor ds. Studenckich
Prorektor ds. Rozwoju
Prof. dr hab. inż. Stanisław Wincenciak
Wydział Elektryczny – prof. zwyczajny
Główne zadania
• Krótko i długoterminowy plan realizacji Strategii
Rozwoju PW
• Współpraca z gospodarką i administracją paostwową
• Nadzór nad konstrukcją i realizacją budżetu PW
Stanisław Wincenciak
Urodził się 28 czerwca 1949 roku. Do szkoły podstawowej oraz do liceum ogólnokształcącego uczęszczał
w Brwinowie k/Warszawy, gdzie mieszka do dziś. Jest absolwentem Wydziału Elektrycznego Politechniki
Warszawskiej z roku 1973 i w tym samym roku rozpoczął pracę w Instytucie Elektrotechniki Teoretycznej
i Miernictwa Elektrycznego (obecnie Instytut Elektrotechniki Teoretycznej i Systemów InformacyjnoPomiarowych), w którym pracuje na stanowisku profesora zwyczajnego od 2004 roku. W 1979 roku uzyskał
stopieo doktora nauk technicznych w dyscyplinie elektrotechnika, w 1991 stopieo doktora habilitowanego,
a w 1998 tytuł naukowy profesora.
Był prodziekanem Wydziału Elektrycznego Politechniki Warszawskiej w kadencjach: 1999/2002 i 2002/2005,
oraz dziekanem w kadencji 2005/2008 i obecnie w kadencji 2008/2012. Jest kierownikiem Zakładu Wysokich
Napięd i Kompatybilności Elektromagnetycznej.
Pracę naukową rozpoczynał od rozwijania i stosowania metody elementów skooczonych do analizy zagadnieo
pola elektromagnetycznego stacjonarnego z uwzględnieniem nieliniowości parametrów materiałowych, analizy
pola elektromagnetycznego harmonicznie zmiennego w czasie, niestacjonarnych pól sprzężonych
elektrotermicznych, zastosowaniem metody równao całkowych i metody elementów brzegowych do analizy
pola elektrostatycznego, opracowaniem procedur brzegowych umożliwiających rozwiązywanie zadao
w obszarach nieograniczonych. Obecnie główny nurt działalności naukowej skupia na symulacji numerycznej
pola elektromagnetycznego oddziaływującego na środowiska o niskiej przewodności elektrycznej,
a w szczególności na ciało ludzkie z uwzględnieniem zagadnieo terapii przy schorzeniach zaburzeo psychicznych
z zastosowaniem pobudzenia polem magnetycznym (stymulacja przezczaszkowa, pobudzanie nerwu błędnego)
i polem elektrycznym (terapia elektrowstrząsowa). Prace te były prowadzone przy ścisłej współpracy ze
środowiskiem medycznym.
Był współautorem interpretera języka analizy pola elektromagnetycznego FAT, który w latach
dziewięddziesiątych został sprzedany lub przekazany do wielu placówek naukowo-dydaktycznych w kraju,
a nawet do RFN, Czech i Australii
Znaczy wkład włożył w opracowanie metod numerycznych i stosownego oprogramowania do rozwiązywania
zagadnieo odwrotnych pola elektromagnetycznego - zagadnienia projektowania kształtu obszaru pól
statycznych przy założeniu, że model numeryczny zagadnienia analizy jest utworzony przez zastosowanie
metody elementów skooczonych i przy użyciu deterministycznych metod optymalizacji. Do tych zagadnieo
wykorzystywał także sieci neuronowe oparte o wektory podtrzymujące (Support Vector Machines).
Jest autorem lub współautorem około 200 publikacji naukowych, z czego 36 jest notowanych na liście JCR oraz
4 monografii i 5 podręczników (skryptów).
Kierował sześcioma projektami badawczymi finansowanymi z budżetu paostwa. Wypromował sześciu doktorów
– wszyscy z wyróżnieniem.
Odbył staże naukowe w ośrodkach badawczych: Politechnika w Brnie, ECAM Bruksela, „Field Vector” Oxford,
MEI Moskwa.
Obecnie w ramach prowadzonych badao naukowych współpracuje z jednostkami zagranicznymi:
Zachodnioczeski Uniwersytet Techniczny Pilzno, Brain Science Institute Tokio, firma „EMC Testcenter”
Szwajcaria, Uniwersytet w Lizbonie Wydział Fizyki.
Pełniąc funkcję dziekana i prodziekana kreował podpisanie umów o współpracy z firmami z branży
elektrotechnicznej: Elektrownia Kozienice, PSE Centrum, PSE Operator (obecnie w przygotowaniu), RWE
Stoen, APS Energia, Huetinger Electronics, PKP Energetyka.
Prowadzi wykłady z przedmiotów: metody numeryczne, zaawansowane metody numeryczne, podstawy
elektromagnetyzmu, teoria pól.
Jest członkiem Komitetu Elektrotechniki PAN i członkiem Sekcji Elektrotechniki Teoretycznej Komitetu
Elektrotechniki PAN.
Zasiada w Radzie Naukowej Centralnego Instytutu Ochrony Pracy - Paostwowego Instytutu Badawczego oraz
w Radzie Naukowej Instytutu Elektrotechniki. Jest Przewodniczącym Grupy Ekspertów ds. Pól
Elektromagnetycznych Zespołu Ekspertów ds. Czynników Fizycznych Międzyresortowej Komisji.
Pełni funkcję Przewodniczącego Oddziału Warszawskiego Polskiego Towarzystwa Elektrotechniki
Teoretycznej i Stosowanej oraz jest członkiem Polskiego Towarzystwa Zastosowao Elektromagnetyzmu.
Jest członkiem komitetów naukowych kilku konferencji krajowych i międzynarodowych.
Przez dwadzieścia lat był sekretarzem naukowym, następnie wiceprzewodniczącym i obecnie członkiem
Komitetu Głównego Olimpiady Wiedzy Technicznej dla szkól średnich.
W latach 1988-1990 był przewodniczącym Komitetu Obywatelskiego „Solidarnośd” w Brwinowie oraz
członkiem Komisji Rewizyjnej Warszawskiego Porozumienia Komitetów Obywatelskich „Solidarnośd”. Od
1990 do 1994 roku był przewodniczącym Rady Miejskiej w Brwinowie.
Jest żonaty, ma dwóch synów i dwie wnuczki. Kocha muzykę oraz sport - przez wiele lat był prezesem lub
wiceprezesem (obecnie) klubu sportowego.
Prorektor ds. Ogólnych
Prof. dr hab. inż. Zbigniew Kledyoski
Wydział Inżynierii Środowiska – prof. zwyczajny
Główne zadania
• Sprawy pracownicze, organizacyjne, prawne
i strukturalne Uczelni
• Współpraca z organizacjami związkowymi
i społecznymi (w tym Stowarzyszenia
Absolwentów)
• Bezpieczeostwo i ochrona mienia Uczelni
• Filia PW w Płocku
Zbigniew KLEDYŃSKI – prof. dr hab. inż.

ur. 08 sierpnia 1958 roku; wdowiec, troje dorosłych dzieci

Absolwent Politechniki Warszawskiej (WISiW, Studium Doktoranckie PW, Studium Doskonalenia
Pedagogicznego) - mgr inż. 1982, dr 1986, dr hab. 2000, prof. 2010

Specjalność naukowa: inżynieria środowiska, budownictwo hydrotechniczne, inżynieria wodna

Zatrudniony w PW na stanowisku: konstruktora (1986-89), specjalisty (1989-93), adiunkta (1993-2001),
adiunkta z hab. (2001-04), profesora nadzwyczajnego (od 2004)
Dorobek naukowy:
ponad 130 publikacji naukowych, blisko 40 opracowań naukowo-badawczych, ponad 160 prac studialnoprojektowych, ekspertyz i opinii technicznych, ponad 60 recenzji rozpraw, książek, artykułów, referatów
i wniosków o granty
Działalność dydaktyczna i kształcenie kadry:

Wykłady, ćwiczenia i projekty z kilkunastu przedmiotów, w tym z zakresu konstrukcji i technologii
w budownictwie wodnym, 25 dyplomantów
promotorstwo prac doktorskich: prace obronione 3, otwarte przewody 3
Działalność organizacyjna:

przewodniczący Rektorskiej Komisji ds. Nauki i Aparatury Naukowo Badawczej (2008-12)

Dziekan Wydziału Inżynierii Środowiska Politechniki Warszawskiej (2005-08)

Kierownik Zakładu: Budownictwa Wodnego (2006-07) i Budownictwa Wodnego i Hydrauliki (2007-11)

Członek Senatu PW (2005-08) i Senackich Komisji: ds. Mienia i Finansów oraz ds. Organizacji Uczelni

Dyrektor Instytutu Zaopatrzenia w Wodę i Budownictwa Wodnego (1997-2005), z-ca dyrektora (1993-96)

Członek zespołu d/s strategii zarządzania jakością w PW (podzespoły: d/s szkoleń i d/s badań), 1996r.

Rzecznik dyscyplinarny Rektora PW d/s nauczycieli akademickich (1993-96)

Członek Rady WIŚ w latach 1993-96 (z wyboru) - przedstawiciel pracowników nie będących NA

Kierownik Stud. Podypl. „Utrzymanie, remonty i modernizacja obiektów budowlanych gospodarki wodnej”
1997, 1998,1999

Pełnomocnik Dziekana WIŚ d/s remontu i adaptacji hali laboratorium wodnego w Starej Kotłowni, do 2001

Organizator i współorganizator ponad 35 konferencji i seminariów (w tym 2 międzynarodowe); członek
komitetów naukowych kilkudziesięciu konferencji

Współorganizator Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa w województwie mazowieckim oraz organizator
i pierwszy przewodniczący (z wyboru) Krajowej Komisji Kwalifikacyjnej PIIB (2002-2004), członek
Krajowej Rady (od 2006), Wiceprezes PIIB (od 2010)
Pozycja naukowa i zawodowa:

Zastępca przewodniczącego Krajowej Rady Gospodarki Wodnej przy Ministrze Środowiska (2002-06) i Prezesie Krajowego Zarządu
Gospodarki Wodnej (2006-10), członek KRGW (od 2011)

Członek (z wyboru) i wiceprzewodniczący Komitetu Inżynierii Lądowej i Wodnej PAN (2007-2010 i od 2011)





Członek Polskiego Komitetu Naukowo-Technicznego SITWM-NOT ds. Gospodarki Wodnej (od 2005)
Członek Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Wodnych i Melioracyjnych (od 1983); wiceprezes Stowarzyszenia (2001-05)
Członek Rady Programowej miesięcznika Gospodarka Wodna, od 2007 wiceprzewodniczący Rady
Członek Rady programowej czasopisma Nowoczesne Budownictwo Inżynieryjne (od 2006)
Członek Zarządu Komitetu Trwałości Budowli przy Zarządzie Głównym PZITB (1999-2005)

Członek Towarzystwa Elektrowni Wodnych




Członek – założyciel Polish Committee of Global Water Partnership
Członek Normalizacyjnej Komisji Problemowej (NKP) nr 274 d/s Betonu w PKN (1997-2003)
Członek Polskiego Komitetu Międzynarodowej Komisji Wielkich Zapór POLCOLD
Członek Rady Ekspertów MPWiK w m.st. Warszawie
Kwalifikacje zawodowe:

uprawnienia budowlane bez ograniczeń w specjalności konstrukcyjno-inżynieryjnej w zakresie konstrukcji hydrotechnicznych
do projektowania i wykonawstwa, rzeczoznawca budowlany w zakresie konstrukcji hydrotechnicznych

rzeczoznawca SITWM w zakresie inżynierii i gospodarki wodnej

kwalifikowany kandydat na audytora SJ i audytor techniczny ds. laboratoriów badawczych PCBC
Nagrody i odznaczenia:

13 nagród JM Rektora PW, wyróżnienia: Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (za publikację) oraz Ministra Budownictwa
(za promotorstwo doktoratu), nagroda Ministra Infrastruktury (za publikację)

Odznaka Honorowa Ministra Środowiska „Za zasługi na rzecz ochrony środowiska i gospodarki wodnej” (2006); Złota Odznaka Honorowa
Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Wodnych i Melioracyjnych SITWM (2005), Złota Odznaka „Zasłużony dla gospodarki
komunalnej” (2008), Srebrna (2008) i Złota (2011) Odznaka Honorowa Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa
Zainteresowania:
literatura, sport (pływanie, narciarstwo, siatkówka, jazda na rowerze)
Prorektor ds. Nauki
Prof. dr hab. Rajmund Bacewicz
Wydział Fizyki – prof. zwyczajny
Główne zadania
• Inicjowanie i organizacja interdyscyplinarnych
badao naukowych
• Komercjalizacja wyników badao naukowych
• Międzynarodowa współpraca naukowa,
w tym stworzenie warunków do pozyskiwania
i realizacji projektów międzynarodowych
• Rozwój młodej kadry naukowej (w tym studia
doktoranckie)
Rajmund Bacewicz
Urodził się 13 lutego 1951 roku w Nowej Wilejce (obecnie dzielnica Wilna). Szkołę podstawową i liceum
ukooczył w Ełku. Dyplom magistra ze specjalnością fizyka ciała stałego uzyskał w 1974 roku na Wydziale Fizyki
Uniwersytetu Warszawskiego. W tym samym roku podjął pracę w Instytucie Fizyki (obecnie Wydział Fizyki)
Politechniki Warszawskiej, gdzie od 2007 roku pracuje na stanowisku profesora zwyczajnego. Stopieo doktora
nauk fizycznych uzyskał w 1980 (z wyróżnieniem), stopieo doktora habilitowanego w roku 1991, a tytuł
profesora w roku 2003.
W latach 1980-1986 kierował dydaktycznym Laboratorium Fizyki I, a w latach 2000-2005 był kierownikiem
Zakładu Półprzewodników. W latach 1996-99 pełnił funkcję prodziekana ds. ogólnych na Wydziale Fizyki
Technicznej i Matematyki Stosowanej. Od 1999 roku, kiedy utworzony został Wydział Fizyki, był przez dwie
kadencje prodziekanem ds. nauczania. Od 2005 roku pełni funkcję dziekana Wydziału Fizyki. W bieżącej
kadencji Senatu jest wiceprzewodniczącym Komisji ds. Nauki.
Główny obszar jego zainteresowao naukowych to fizyka półprzewodników potrójnych ze szczególnym
uwzględnieniem materiałów fotowoltaicznych, a od roku 2000 również materiałów mających potencjalne
zastosowania spintroniczne. W Zakładzie Półprzewodników już na początku lat 80-tych brał udział
w otrzymywaniu i badaniu związków o strukturze chalkopirytu typu CuInSe 2, które są obecnie wykorzystywane
w wydajnych ogniwach słonecznych. W ramach współpracy z Uniwersytetami włoskimi w Parmie i Pavii odbył
kilkumiesięczne staże badawcze (1978, 1981). W latach 1986-88 odbył dwuletni staż naukowy w Solar Energy
Research Institute (obecnie NREL) w Golden USA, gdzie brał udział w programie poszukiwao nowych
materiałów fotowoltaicznych. W laboratorium wzrostu kryształów T.Ciszka opracował metodę krystalizacji
trudnych technologicznie, wcześniej nie otrzymywanych, półprzewodnikowych związków litu (LiZnP, LiZnAs,
LiCdP, LiCdAs) i zbadał ich podstawowe właściwości elektronowe. Obecnie prowadzi we współpracy z prof.
S.Schorr z Wolnego Uniwersytetu w Berlinie badania materiałów poczwórnych o strukturze kesterytu.
Stosuje spektroskopowe metody badao zarówno w zakresie optycznym jak i rentgenowskim. Jego prace
z ostatnich lat dotyczą lokalnej struktury wokół domieszki manganu w półprzewodnikach GaN, GaAs, ZnGeP2
i związkach pokrewnych badanej metodą absorpcji promieniowania synchrotronowego. Był autorem
i kierownikiem 6 projektów badawczych realizowanych w latach 1999 – 2012 w Laboratorium
Synchrotronowym HASYLAB/DESY w Hamburgu. Brał udział w programie europejskim programie EUROCIS
i w wielu grantach krajowych. Jest autorem i współautorem ok. 70 publikacji i ponad 70 komunikatów
konferencyjnych. Recenzował ponad 40 artykułów do czasopism o zasięgu światowym (Journal of Physics,
Journal of Applied Physics, Nanotechnology, Journal of Materials Research i innych). Wypromował 7 doktorów
w tym 5 z wyróżnieniem.
Przewodniczył komitetom organizacyjnym: IV Ogólnopolskiej Konferencji "Fizyka Powierzchni"
Łódź 1989, XI Szkoły Optoelektroniki "Fotowoltaika - Ogniwa Słoneczne i Detektory
Podczerwieni" Kazimierz 1997 i
XVII Szkoły Optoelektroniki "Fotowoltaika - Ogniwa
Słoneczne i Detektory", Kazimierz 2003. Był członkiem Komitetów Naukowych tych konferencji.
Wygłaszał referaty zaproszone na światowych konferencjach półprzewodników potrójnych. Był
członkiem Międzynarodowej Rady Centrum Doskonałości „Photonics and Prospective Materials”
CEPHOMA na Wydziale Fizyki PW.
Jest od roku 2008 członkiem Komitetu Fizyki PAN a od roku 2012 sekretarzem naukowym
Komitetu. W roku 2011 został wybrany do Rady Naukowej Instytutu Fizyki PAN. Jest członkiem
Sekcji Optoelektroniki Komitetu Elektroniki i Telekomunikacji PAN. Należy do Polskiego
Towarzystwa Fizycznego, Polskiego Towarzystwa Promieniowania Synchrotronowego,
Polskiego Stowarzyszenia Fotonicznego a także do brytyjskiego Instytutu Fizyki (IOP).
Jako wieloletni członek i przewodniczący Komisji Programowej Wydziału Fizyki uczestniczył
w tworzeniu programów nauczania kierunku fizyka techniczna. Prowadził wykłady z takich
przedmiotów jak „Podstawy fizyki”, „Fizyka współczesna”, „Optyka ciała stałego”, „Kwantowe
wzorce metrologiczne”. Prowadził 3 wykłady w ramach Oferty Uczelnianej Centrum Studiów
Zaawansowanych.
Otrzymał 2 nagrody Ministra Edukacji Narodowej i nagrody JM Rektora PW. Został odznaczony
Medalem Komisji Edukacji Narodowej i Srebrnym Krzyżem Zasługi.
Żonaty, ma dorosłą córkę.
Prorektor ds. Studiów
Dr hab. inż. Krzysztof Lewenstein
Wydział Mechatroniki – prof. nadzwyczajny
Główne zadania
• Działania na rzecz unowocześnienia
i podniesienia jakości kształcenia w PW
• Internacjonalizacja procesu dydaktycznego
• Inicjowanie różnych form kształcenia
• Ewidencja i rozliczenia zadao dydaktycznych
• Nadzór nad procesami dydaktycznymi Uczelni
Krzysztof Lewenstein urodził się w 1951 roku
w Warszawie. Jego edukacja koncentrowała się
w bezpośredniej bliskości budynków wydziału Mechatroniki: w Szkole Podstawowej nr 70 przy ul. Narbutta, czy
Liceum Ogólnokształcącym nr 28 im. Jana Kochanowskiego przy Wiktorskiej. Po maturze poważnie rozważał
wybór Mechaniki Precyzyjnej jako kierunku studiów ale w koocu wybrał Elektronikę.
Dyplom magistra inżyniera radiotechniki w specjalności telewizja uzyskał w maju 1974 roku, a od
początku roku akad. 1974/75 rozpoczął pracę jako asystent stażysta w Zakładzie Elektroniki prof. Janusza Majchra
w Instytucie Budowy Sprzętu Precyzyjnego i Elektronicznego na Wydziale Mechaniki Precyzyjnej. Pod koniec lat
siedemdziesiątych zaczął przygotowywad rozprawę doktorską, jednak prace nad nią zostały przerwane z powodu
wyjazdu na półroczny staż do Austrii (firma Marzek Etiketten) w 1981 roku, a potem śmierci Profesora J. Majchra
na początku 1982 roku. Obowiązki promotora przejął wówczas doc. W. Włodarski i w 1983 roku uzyskał stopieo
doktora nauk technicznych, po czym został adiunktem.
Lata osiemdziesiąte, jeśli nie liczyd półrocznego stażu
w Brighton Polytechnic połączonego z intensywnym kursem języka angielskiego w 1986 roku, wypełnione były
pracą nad układami napędowymi i pomiarowymi w budowanych w Instytucie Inżynierii Precyzyjnej
i Biomedycznej (po zmianie nazwy) w ramach CPBR-ów obrabiarkach elektroiskrowych.
W początku lat dziewięddziesiątych swe zainteresowania naukowe przeniósł na inżynierię biomedyczną, a ściśle
na komputerowe wspomaganie diagnostyki medycznej z zastosowaniem metod sztucznej inteligencji. Pierwszym
poważnym wyzwaniem po zmianie obszaru zainteresowania był grant badawczy poświęcony diagnostyce
choroby wieocowej z użyciem sztucznych sieci neuronowych, która to tematyka stanowiła podstawę jego
rozprawy habilitacyjnej. Później realizował jeszcze kolejny grant dotyczący rozpoznawania stanów
nowotworowych sutka na podstawie komputerowej analizy mammografów, a ponadto 2 projekty celowe:
pierwszy poświęcony opracowaniu i wdrożeniu terminali mobilnych do radiowozów KGP i drugi, w ramach
którego powstała rodzina pomp infuzyjnych, do dnia dzisiejszego stosowana w większości szpitali na terenie kraju
(także i poza granicami).
W 2003 roku dr K. Lewenstein uzyskał stopieo doktora habilitowanego, a dwa lata później został zatrudniony na
stanowisku profesora nadzwyczajnego w PW. W pracy badawczej swe zainteresowania naukowe koncentruje na
komputerowym wspomaganiu diagnostyki medycznej ze szczególnym uwzględnieniem technik sztucznej
inteligencji. Zajmował się oceną mocy diagnostycznej metod wykrywania choroby wieocowej, wykrywaniem
choroby alkoholowej na podstawie polisomnogramu, przesiewowymi badaniami niewydolności mięśnia
sercowego wg oryginalnej metody, algorytmami „sztucznej trzustki” dla diabetyków, czy wreszcie
ekspozymetrami narażenia na oddziaływanie pół elektromagnetycznych. Prowadzi wykłady z elektroniki,
podstaw techniki telewizyjnej i sztucznej inteligencji. Wypromował ponad 40 magistrów inżynierów i jednego
doktora. Aktualnie opiekuje się czterema doktorantami z których dwóch ma otwarte przewody doktorskie.
Opublikował ok. 50 publikacji naukowych i ponad 60 komunikatów konferencyjnych. Ma w dorobku 7 patentów.
Recenzował 8 rozpraw doktorskich i wiele artykułów naukowych i konferencyjnych.
Przewodniczył i uczestniczył w komitetach organizacyjnych i naukowych Konferencji krajowych
i międzynarodowych. Jest członkiem Komitetu Fizyki Medycznej Radiobiologii i Diagnostyki Obrazowej PAN.
Równolegle do opisanej działalności naukowej od początku lat dziewięddziesiątych nieprzerwanie trwa jego
zaangażowanie w kierownictwie Wydziału. I tak w latach 1991 – 1996 był prodziekanem ds. studenckich
i ogólnych (przy dziekanie prof. G. Pawlickim), następnie od 1996 do 2002 r. był Pełnomocnikiem dziekana
(prof. E Ratajczyka) ds. Inwestycji
i Budżetu, a w latach 2002 – 2005 ponownie prodziekanem ds. studenckich (podczas kadencji prof. J. Kurka).
Od 2005 roku przez dwie kadencje (do 31.08.2012) sprawuje funkcję dziekana Wydziału
Mechatroniki (nazwa została zamieniona w 1996 roku). Za najważniejsze osiągnięcia Wydziału podczas tych
dwóch kadencji należy uznad:
•Reformę systemu studiów – przejście z systemu jednolitego na studia trójstopniowe (łącznie
z doktoranckimi) połączoną z gruntowną reforma programową,
•Uporządkowanie sprawy uprawianych kierunków kształcenia, w tym uruchomienie kierunków
Mechatronika i Inżynieria Biomedyczna,
•Odzyskanie pierwszej kategorii naukowej w ostatniej akcji parametryzacji jednostek,
•Wymiana okien i termoizolacja budynku Wydziału Mechatroniki,
•Opracowanie strategii na lata 2012 – 2020
•Przygotowanie opisu procesu kształcenia na Wydziale w systemie tzw. Krajowych Ram Kwalifikacji
Od 2005 roku nieprzerwanie jest członkiem Senatu PW uczestnicząc w pracach wielu komisji (finansowej,
inwestycyjnej) a od 2008 roku przewodniczy Senackiej Komisji ds. kształcenia.
Dwukrotnie był laureatem nagrody Ministra i wielokrotnie JM Rektora PW. Jest odznaczony
Złotym Krzyżem Zasługi. Żonaty dwoje dorosłych dzieci syn córka.
Zainteresowania pozazawodowe: narciarstwo, malarstwo polskie, rzemiosło artystyczne, dobra muzyka,
kocha psy - jest właścicielem suczki rasy golden retriever.
Prorektor ds. Studenckich
Prof. dr hab. inż. Władysław Wieczorek
Wydział Chemiczny – prof. zwyczajny
Główne zadania
• Bieżąca współpraca z samorządami studentów
(w tym kultura i sport studencki)
• Rekrutacja, praktyki i staże studenckie
• Promocja PW i współpraca ze szkołami
Prof. dr hab. inż. Władysław Wieczorek
W roku 1986 ukooczyłem z wyróżnieniem studia na Wydziale Chemicznym Politechniki
Warszawskiej, uzyskując dyplom magistra inżyniera chemika ze specjalnością technologia ciała stałego.
Pracę dyplomową pt.: „Badanie własności stałych elektrolitów
z układu poli(tlenek etylenu) – jodek sodowy” wykonałem w Zakładzie Technologii Ciała Stałego pod
kierunkiem prof. dr hab. Jana Przyłuskiego i dr inż. Janusza Płocharskiego.
W roku 1989 obroniłem pracę doktorską pt.:„Wysokoprzewodzące modyfikowane stałe elektrolity
polieterowe", uzyskując stopieo doktora nauk technicznych. Promotorem mojej pracy był prof. dr hab. Jan
Przyłuski. Praca ta została wyróżniona przez Radę Wydziału Chemicznego PW; otrzymałem za nią także
nagrodę Ministra Edukacji Narodowej (indywidualną, III stopnia, za osiągnięcia w dziedzinie badao
naukowych). W roku 1996 przedstawiłem Radzie Wydziału Chemicznego rozprawę pt.: „Composite polyether
based electrolytes” i zdałem kolokwium habilitacyjne. Rada Wydziału nadała mi stopieo doktora
habilitowanego nauk chemicznych, co zostało potwierdzone przez CKK w listopadzie 1996 roku. Praca ta
została nagrodzona nagrodą promocyjną Siemensa w roku 1997. Tytuł naukowy Profesora uzyskałem w roku
2002. W roku 2007 zostałem mianowany na stanowisko profesora zwyczajnego.
W roku 1993 wygrałem konkurs na stypendium biura naukowego NATO i w okresie maj 1993 –
sierpieo 1996 przebywałem jako NATO International Postdoctoral Fellow na University of Guelph, Guelph,
Canada w grupie Prof. J.R. Stevensa. Odbyłem też dwa krótkoterminowe staże naukowe w Chalmers
University, Goeteborg (kwiecieo 1992, grupa Prof. C. Granquista) i CNR TAE Messina (listopad-grudzieo 1989
rok, grupa prof. N. Giordano).
Moja działalnośd naukowa skupia się na syntezie i badaniu właściwości szerokiej gamy
polimerowych elektrolitów pod kątem ich zastosowania w urządzeniach elektrochemicznych, takich jak:
baterie litowe i litowo-jonowe, ogniwa paliwowe, układy elektrochromowe. Jestem współautorem 129
artykułów opublikowanych w czasopismach
z listy filadelfijskiej. Prace te były cytowane 2266 razy przez autorów niezależnych (HR=26) Wyniki swoich
prac prezentowałem w formie ponad 50 referatów na konferencjach krajowych i międzynarodowych.
Byłem promotorem 27 ukooczonych magisterskich prac dyplomowych 3 prac inżynierskich
oraz 9 prac doktorskich. Przez dwie kadencje (1996 – 1999 i 1999 – 2002) pełniłem funkcję prodziekana
Wydziału ds. dydaktycznych, przez dwie kolejne kadencje (2002 – 2005 i 2005 – 2008) Dziekana Wydziału.
Od roku 2008 pełnie funkcje prorektora ds. studenckich Politechniki Warszawskiej.
Z ramienia JM Rektora PW brałem udział w pracach zespołu MEN opracowującego „Suplement do dyplomu”.
W roku 2001 zostałem powołany na członka Rektorskiej Rady ds. „Poprawy
Jakości Kształcenia” przy JM Rektorze Politechniki Warszawskiej a w kadencji 2002 –
2005 zostałem powołany na członka Rektorskiego zespołu ds. Sterowania Jakością przy
JM Rektorze PW. W kadencji 2005 – 2008 Przewodniczyłem Senackiej Komisji ds.
Kształcenia (od 2002 roku członek byłem członkiem tej komisji). Od września 2001 roku
jestem członkiem zespołu ekspertów ds. akredytacji kierunków Chemia, Technologia
Chemiczna i Inżynieria Chemiczna Uniwersyteckiej Komisji Akredytacyjnej. Jestem lub
byłem członkiem Rad Naukowych: Instytutu Chemii Fizycznej PAN, Instytutu Chemii
Przemysłowej i Centralnego Laboratorium Akumulatorów i Ogniw jak również
członkiem Komitetu Nauk Chemicznych PAN. Od 1999 roku jestem członkiem Kolegium
redakcyjnego czasopisma „ Journal of New Materials for Electrochemical Systems”. Od
2007 roku jestem członkiem Scientific Board European Research Institute of Materials
for Energy Storage and Conversion. Od 2004 roku kieruję studiami anglojęzycznymi
“Erasmus Mundus” “ Materials for Energy Storage and Conversion” realizowanymi na
Wydziale Chemicznym Politechniki Warszawskiej.