talentami w organizacji

30
TWOJA FIRMA
Zarządzanie
talentami
w organizacji
Realizując projekt wdrożenia systemu zarządzania
talentami, natknęłam się na bardzo ciekawą teorię
zaczerpniętą z socjologii interpretatywnej i jakościowej,
a mianowicie na teorię geniuszu wg Thomasa Scheffa.
Na wstępie chciałabym jednak zacytować krótka
historyjkę zaczerpniętej z „Przebudzenia” A. De Mello...
TEKST | Dorota Krakowiak
P
DOROTA
KRAKOWIAK
jest managerem
i trenerem z
wieloletnim
doświadczeniem
w obszarze HR,
organizacji i
zarządzania,
właścicielem firmy
konsultingowej
KRAKOWIAK
CONSULTING.
ewien człowiek znalazł jajko
orła. Nie wiedział co z nim
zrobić, więc zaniósł je do
kurnika. Po pewnym czasie
z jajka wykluło się pisklę.
Kury były trochę zdziwione, że pisklę
jest jakieś inne i niepodobne do kury.
Jednak nie robiły z tego problem,
zaakceptowały i przyjęły je jak swoje.
Orzeł dorastał, nauczył się wszystkiego tego, co robią kury. Umiał dziobać, grzebać w ziemi, a nawet latać
trochę nad ziemią - tak jak robią to
kury. Mijały lata, orzeł codziennie
robił to, co wszystkie kury. Każdy
dzień był taki sam, aż do pewnego
ranka. Orzeł tak jak zwykle rano dziobał coś na podwórku i nagle zobaczył
piękny widok. Nie mógł uwierzyć własnym oczom. Na niebie tuż nad nim
ukazał się piękny ptak. Olbrzymie
skrzydła rzucały wielki cień. Ptak przeleciał tuż nad nim, a potem wzbił się
prędko w górę. Nasz orzeł oniemiał z
zachwytu i zdziwienia. Jego zaskoczenie było ogromne, a ciekawość jeszcze większa. Nie wiedział co przed
chwilą zobaczył, więc udał się do
kury, która jego zdaniem była najmądrzejsza. Opowiedział co widział
- a kura odpowiedziała, że był to
orzeł król ptaków. Nasz orzeł zamyślił się przez chwilę. Kura widząc jego
zamyślenie dodała – ale ty nie jesteś
orłem nie myśl sobie, że będziesz
tak wysoko i dostojnie latał, ty jesteś
kurą. Nasz orzeł zrozumiał co powiedziała kura i więcej o tym nie myślał.
Mijały kolejne lata, orzeł starzał się
i starzał, aż w końcu umarł. Umarł z
przeświadczeniem że jest kurą.
GŁOS BIZNESU Nr 1 2012
Robiąc
inwentaryzację
zasobów ludzkich w organizacji warto pomyśleć ile
mamy orłów wśród swojej
załogi i czy przypadkiem nie
wtłaczamy im do głowy, że są
kurami.
Co zatem sprzyja rozwojowi talentów? Wg Scheffera najważniejszym
warunkiem wytworzenia geniuszu
jest prawdopodobnie wysoka samoocena. Trudno oczywiście pominąć
aspekt dziedziczenia talentu jako fundamentu do dalszego rozwoju, ale tak
jak w przypowieści o kurze, można
być orłem i nigdy nie pofrunąć mimo
wrodzonych możliwości. Talent rozwija się dzięki spontanicznym zachowaniom i co mnie osobiście bardzo
zaskoczyło – radzeniu sobie ze wstydem. Scheffer podaje definicję „nieskrywanego wstydu niewyodrębnionego” (overt, undifferentiated shame),
który wg autora teorii pojawia się
w związku z negatywną oceną siebie.
A sposobem na radzenie sobie z
poczuciem wstydu jest „wyrzucenie z
siebie” wstydu przy pomocy śmiechu,
tzw. dobrego śmiechu (good humored) i śmiechu uczuciowego, ciepłego
(affectionate laughter). Dobry śmiech
jeśli zdarza się natychmiast po odkryciu wstydu nie dopuszcza do rozwoju
spirali wstydu, lub kończy cykl zawstydzania.
Jakie zatem warunki powinna stworzyć organizacja by sprzyjać rozwojowi talentów? Idąc za teorią Scheffera, w zarządzaniu organizacjami
warto wzmacniać kreatywność, dając
szansę na prezentację innowatorskich
pomysłów, nawet tych najbardziej nierealnych, a może zwłaszcza tych nierealnych. Dawać pracownikom jak
najwięcej pozytywnych wzmocnień,
tak by umacniać wysoką samoocenę
i poczucie wartości. No i to o czym
nie wolno zapominać, to o tworzeniu takiego klimatu organizacyjnego,
który zapewni na tyle dobre samopoczucie, by pracownicy mogli do pracy
przychodzić z uśmiechem, a gromki
śmiech nie będzie w pracy napiętnowany.
Teoria innowacyjna, zaskakująca,
ale sądzę warta przemyślenia. Może
dzięki innowacyjnemu podejściu, uda
nam się skorzystać z pokładów talentów wśród naszych pracowników
i parafrazując De Mello orzeł nie umrze
myśląc, że jest kurą. 