Święty Paweł uczy:

Święty Paweł uczy:
Niech Męka Pana zawsze będzie w twoim sercu.
*
Bądź szczęśliwy, gdy idziesz śladami Jezusa; bądź "wyszydzany i
pogardzany przez ludzi"; bądź ukrytym przed oczyma świata i czyń
wszystko, czego rząda Bóg.
*
Bądź posłuszny woli Bożej. Pozwól Bogu, aby wrósł w ciebie. Niech całe
twoje życie będzie przez Chrystusa hymnem modlitwy. Czuwaj i módl się.
*
Całe życie Jezusa było Krzyżem. Całe życie tego, kto służy Bogu, winno
być więc takie, by zostać na Krzyżu z Jezusem.
*
Męka Jezusa jest całkowicie dziełem Miłości. Nigdy nie powinieneś stracić
tego z oczu.
*
Nie ma innej drogi naszego wzrostu w kontaktach z Bogiem niż
wypełnienie zadań, jakich Bóg od nas wymaga, zwłaszcza w chwilach
fizycznego i psychicznego cierpienia, w których On jest wzmocnieniem nas
samych.
*
Jeśli spojrzymy na trudności w naszym życiu, jak na część umiłowanego
Bożego planu i przyjmiemy je za istniejące, gdyż On dla nas ich pragnie, to
pomoże nam lepiej Go poznać i pokochać.
*
Samotność fizyczna jest rzeczą dobrą, o ile jest wsparta modlitwą i
świętym życiem. Daleko lepszym jest samotność serca, która jest
wewnętrznym opuszczeniem. Wtedy twoja dusza może zupełnie pogrążyć
się w Bogu, usłyszeć i posmakować słowa życia wiecznego.
*
Czyń wszystko, by ukryć się w ranach Jezusa. W ten sposób staniesz się
bogatym we wszystko, co jest dobrem i napełnisz się prawdziwym światłem
1/4
Święty Paweł uczy:
Bożym. Wówczas będziesz mógł dążyć ku doskonałej świętości.
*
Kochaj swego brata w Bogu. Kochaj Boga w Twoim bracie. Dziel się z
innymi: bądź z nimi w cierpieniach, w radościach, w ich nadziejach. Niech
twoimi ulubionymi braćmi będą najubożsi. Niech wszystkie stworzenia
prowadzą ciebie do Miłości Boga.
*
Największym darem od Pana jest zdolność pokochania całym sercem tych,
których uważamy za nieprzyjaciół naszych, a będących wspaniałym
narzędziem jakiego Bóg używa, aby pomóc nam we wzroście w świętości.
*
Przyjaciele biednych są najbardziej ukochanymi przyjaciółmi Boga.
*
Idź przed twym Bogiem w pokorze, prostocie i pokoju.
*
Czynić dobro i wiedzieć, że nic nie robimy z własnej woli jest znakiem
niemałej pokory.
*
Bóg kocha tych, którzy stają się jak dzieci; jest to po to, aby na nich
objawił swoje cuda.
*
Wszystko sprowadza się do jednego: wiedzieć jak dać Bogu to, co jest
Boże i zachować dla siebie to, co jest nasze własne, tzn. naszą rzeczywistą
nicość. Kto o tym wie, ten poznał mądrość świętych.
*
Ktokolwiek pragnie odnaleźć całą Prawdę, która jest Bogiem, ten musi
zanurzyć się w swojej nicości.
*
Nie skuteczniejszego sposobu przygotowania się do walki i włożenia zbroi
Bożej, niż przyznanie się przed Bogiem do naszej biedy i próżności,
niezbicie wierząc, że nie możemy być pokonani póki Bóg jest po naszej
stronie.
*
Ten, kto może prawdziwie i szczerze przyznać się do swej nicości, jest jak
drzewo rosnące przy płynących wodach, które wyda owoce w odpowiednim
czasie.
*
Ten, kto umniejsza się do pyłku i popiołu, będzie podniesiony przez Ducha
Świętego.
2/4
Święty Paweł uczy:
*
Pokładaj nadzieję... nawet wtedy , gdy wokół są same nieszczęścia.
Źródłem twej radości jest wieczne szczęście Boże.
*
Pamiętaj, że prawdziwej świętości niezmiennie towarzyszą: bóle i udręki
zarówno wewnętrzne, jak i zewnętrzne; zagrożenia ze strony nieprzyjaciół
zarówno jawne jak i ukryte; fizyczne i duchowe cierpienia; spustoszenia i
niekończąca się jałowość; Ponieważ "wszystkich, którzy chcą pobożnie żyć
w Chrystusie Jezusie, spotkają prześladowania".
*
Nie po to służymy Bogu, by otrzymać łaskę pociechy. Po prostu czynimy
to, ponieważ On jest wart tego, aby mu służyć. Jeśli przychodzi choroba,
jest to wielki dar cierpienia. Wtedy to naprawdę, człowiek może zobaczyć,
czy jest cierpliwy, pokorny i bezinteresowny.
*
Czasami na jakiś okres, Bóg odbierze tym, którzy Mu służą, wszystkie łaski
pocieszenia. Czyni to, aby uczyć ich jak mają służyć czystą miłością i tą
drogą oni stają się naprawdę wiernymi Jego sługami.
*
Jezus modlił się trzy godziny na Krzyżu. Była to prawdziwa modlitwa
krzyżowa, pozbawiona wszelkiej pociechy z jakiejkolwiek strony. Jakże to
wspaniała lekcja!
*
Chcę mówić o wielkich rzeczach, ale tylko jedynie ten, który kocha, wie jak
mówić o miłości. Miłość sam uczy nas języka.
*
Chcę całkowicie być w płomieniach Miłości. Jeszcze bardziej tym mnie
obdarzaj: chcę śpiewać w płomieniu Miłości i głosić wielkość łaski , którą
On, niestworzona Miłość, nam ukazuje.
*
Czyż nie jest naszym obowiązkiem dziękować Bogu za Jego dary? Tak,
oczywiście, ale nie wiem jak Mu dziękować! Chciałbym Mu dziękować, lecz
nie wiem w jaki sposób.
*
Być męczonym pragnieniem wielbienia naszego Boga, to ciągle
niewystarczające. Nawet spalić się w pragnieniu Boga nie jest za dużo. Cóż
więc powinniśmy czynić?
*
Żyjmy życiem, w którym stale będziemy umierać z miłości do Bożego
3/4
Święty Paweł uczy:
Oblubieńca.
*
TESTAMENT DUCHOWY ŚW. PAWŁA OD KRZYŻA
WYGŁOSZONY NA ŁOŻU ŚMIERCI:
"Przede wszystkim, jak najusilniej zalecam wam przestrzeganie świętego nakazu
danego przez Jezusa Chrystusa swym uczniom: Po tym poznają wszyscy, żeście
uczniami moimi, jeżeli miłość mieć będziecie jeden ku drugiemu. Oto moi umiłowani
bracia, czego z całą miłością mego biednego serca żądam od was tu obecnych, od
innych noszących habit pokuty i żałoby na pamiątkę męki i śmierci naszego
umiłowanego Boskiego Odkupiciela, i od wszystkich, których w przyszłości Miłosierdzie
Boże powoła do tej małej trzódki Chrystusowej.
Następnie zalecam wam wszystkim, ale zwłaszcza przełożonym, aby stale
podtrzymywali i pielęgnowali w zgromadzeniu ducha modlitwy, ducha samotności,
ducha ubóstwa. Bądźcie pewni, że jeśli tych trzech rzeczy będziecie strzegli,
zgromadzenie rozbłyśnie jak słońce w oczach Boga i ludzi.
Ze szczególnym naciskiem zalecam wam synowską miłość do świętej Matki naszej Kościoła i bezwzględną uległość wobec tej widzialnej głowy, Namiestnika
Chrystusowego. Módlcie się dniem i nocą za Kościół i najwyższego pasterza. Starajcie
się pracować jak tylko możecie dla dobra Kościoła św., dla zbawienia biednych dusz za
pomocą misji, rekolekcji i innych dzieł, które by zgodnie z duchem naszego zakonu
potęgowały we wszystkich sercach nabożeństwo do męki Jezusa Chrystusa i boleści
Maryi... A w końcu, padając na twarz i ze łzami w sercu, błagam całe zgromadzenie o
przebaczenie, zarówno obecnych, jak i nieobecnych, wszystkich win, jakich się
dopuściłem jako przełożony generalny, na którym to stanowisku z woli Bożej przez tyle
lat pozostawałem. Ach, ja nieszczęsny. Teraz, gdy żegnam się z wami, aby wejść do
wieczności, nie pozostawiam wam nic, tylko zły przykład. Ale muszę powiedzieć, że
nigdy tego nie zamierzałem, gdyż zawsze leżało mi na sercu wasze uświęcenie i
doskonałość. A więc raz jeszcze proszę was o przebaczenie i polecam wam moją biedną
duszę tak, aby Bóg raczył ją łaskawie przyjąć na łono swego miłosierdzia.
Wszystkim wam obecnym, nieobecnym i przyszłym udzielam swego błogosławieństwa:
Błogosławieństwo Boga wszechmogącego, Ojca i Syna i Ducha Św. niech zstąpi na was i
pozostanie na zawsze".
(Edmund Burke CP "Łowca Dusz. Św. Paweł od Krzyża", str. 125-126)
4/4