WSPIERAMY EUROPARLAMENTARZYSTÓW

WSPIERAMY
EUROPARLAMENTARZYSTÓW
6
/
CIĄGŁE
WYZWANIE
Aby
mieć
szansę
uniknięcia
katastro4icznych
zmian
klimatu,
do
roku
2014
należy
wprowadzić
widoczną
różnicę
w
Europejskiej
polityce,
kwestiach
dotyczących
emisji,
gospodarki
i
społeczeństw.
Aby
móc
zapewnić
takie
rozwiązanie
stajemy
przed
czterema
kluczowymi
wyzwaniami:
1.
Zawarcie
w
Kopenhadze
ambitnego
i
sprawiedliwego
globalnego
porozumienia;
2.
Zareagowanie
na
międzynarodowe
zobowiązanie
poprzez
szybkie
zrewidowanie
działań
podejmowanych
przez
UE,
zmieniając
cel
redukcji
emisji
z
20%
do
30%;
6
/
CIĄGŁE
WYZWANIE
3.
Dotrzymanie
realizacji
pakietu
klimatycznego
i
energetycznego
z
roku
2008
poprzez
zapewnienie
efektywnego
wdrożenia
i
nadzoru
poprzez
działania
komitologiczne
oraz
inne
działania,
i
4.
Podjęcie
wyzwań
następnej
generacji
przez:
wzmocnienie
środków
zapewniających
realizację
bieżącej
polityki
w
szczególności
nakierowanej
na
zapewnienie
większej
efektywności
energetycznej,
bardziej
zgodnego
podejścia
do
kwestii
adaptacji,
ponowne
wyznaczenie
priorytetów
dla
budżetu
UE
i
zajęcie
się
sprawami
emisji
i
sekwestracji
związanymi
ze
zmianą
wykorzystania
gruntów
i
zarządzania
nimi.
DŁUGA
I
KRĘTA
DROGA
Obecnie
wiele
można
mówić
o
„drodze
do
Kopenhagi”.
Chociaż
jest
to
istotny
etap,
w
rzeczywistości
dystans
do
pokonania
jest
znacznie
większy,
a
droga
jest
znaczenie
słabiej
wyznaczona.
Dwie
istotne
zasady
służące
walce
ze
zmianą
klimatu
to:
koszty
będą
niższe,
jeśli
zaczniemy
wcześniej
i
że
musimy
kontrolować
i
stopniowo
zmniejszać
naszą
emisje
przynajmniej
przez
kolejne
40
lat,
a
być
może
trzeba
to
będzie
robić
w
nieskończoność.
Stanowi
to
wezwanie
do
podjęcia
szybkich
działań,
które
pozwolą
na
przejście
do
modelu
niskowęglowego
umożliwiającego
zmiany
w
dłuższym
okresie
czasu.
Globalne
porozumienie
połączone
z
unijnym
celem
polegającym
na
redukcji
emisji
wynoszącej
30%
do
roku
2020
dałoby
wyraźniejszy
mandat
dla
niskowęglowej
rewolucji
w
Europie.
W
przypadku
właściwego
jego
wprowadzenia
i
utrzymania
ambicji
w
ramach
działań
komitologicznych
(szczególnie
ważnych
dla
zapewnienia
skuteczności
system
handlu
uprawnieniami
do
emisji
(ETS)),
pakiet
klimatyczny
i
energetyczny
z
roku
2008
oferuje
część
rozwiązania.
Ciągłe
wysiłki
zmierzające
do
poprawy
rygoru
dyrektyw
dotyczących
wydajności
energetycznej
w
budynkach
i
energetycznego
znakowania
produktów
także
stanowi
wkład
w
to
działanie.
Pomimo
tego
jednak
istnieją
wciąż
istotne
luki
w
pokryciu
źródeł
emisji
oraz
w
podejściu
UE
do
kwestii
adaptacji.
KOLEJNA
GENERACJA
WYZWAŃ
6
POJAWIAJĄCY
SIĘ
PLAN
Adaptacja
Europa
nie
jest
przygotowana
na
społeczne,
ekonomiczne
i
środowiskowe
zmiany
spodziewane
jako
konsekwencja
historycznej
emisji
gazów
cieplarnianych,
dlatego
nasza
zdolność
do
zmniejszenia
skutków
i
zarządzania
nimi
jest
obecnie
ograniczona.
Zapewnienie
skutecznych
środków
adaptacji
będzie
wymagało
ponownego
rozważenia
licznych
czynników
–
od
zarządzania
glebami,
bioróżnorodnością
i
zasobami
wody
do
4inansowania
infrastruktury,
planowania
na
wypadek
sytuacji
nagłych
i
dotacji
związanych
z
zarządzaniem
gruntami
w
tym
dotacji
dla
rolnictwa.
Biała
Księga
z
roku
2009
dotycząca
adaptacji
ma
na
celu
ustanowienie
zasad
ramowych
zmniejszenia
wrażliwości
UE
na
skutki
zmiany
klimatu.
Dokument
kładzie
największy
nacisk
na
rozproszenie
naszej
świadomości
politycznej
w
innych
rodzajach
polityki.
Takie
podejście
raczej
nie
zabezpieczy
koniecznej
ochrony
naszego
środowiska
i
społeczeństwa.
Perspektywa
„kompleksowej
strategii
adaptacyjnej
od
roku
2013”
została
zasugerowana
w
Białej
Księdze,
jednak
zobowiązania
nadal
pozostają
ograniczone.
Efektywność
energetyczna
Efektywność
energetyczna
to
najtańsza
forma
działania
na
rzecz
klimatu.
Pomimo
szacunków
w
Planie
działań
na
rzecz
poprawy
efektywności
energetycznej
z
roku
2006,
że
Europa
do
roku
2020
może
zapewnić
oszczędności
energii
w
wysokości
20%,
wysiłki
w
tym
względzie
dotychczas
były
ograniczone.
Istnieje
cel
związany
z
efektywnością
określający
redukcję
na
poziomie
9%
do
roku
2016
(ustalony
w
ramach
dyrektywy
2006/32/UE)
lecz
nie
jest
on
wiążący.
Istnieją
poważne,
zbliżające
się
szanse
zwiększenia
skuteczności
wysiłków
UE
zmierzających
do
poprawy
efektywności.
Przegląd
Planu
działania
na
rzecz
poprawy
efektywności
energetycznej
jest
w
toku,
a
komunikat
Komisji
jest
spodziewany
pod
koniec
roku
2009.
Pojawiają
się
pogłoski,
że
w
ramach
przeglądu
planu
działania,
Komisja
może
zasugerować,
aby
zwiększenie
efektywności
o
20%
do
roku
2020
przekształcić
w
nowy
wiążący
cel.
Formalne
propozycje
kolejnych
kroków
w
celu
wdrożenia
planu
działania
są
spodziewane
jesienią
2010.
Ogólnie
mówiąc,
pojawiły
się
dyskusje
zainicjowane
przez
szwedzką
prezydencję
zmierzające
w
kierunku
„ekologicznie
efektywnej
Europy”.
W
nadchodzących
latach
z
pewnością
będzie
kłaść
się
większy
nacisk
na
zapewnienie
większej
ekologiczności
produktów
wchodzących
na
rynek
UE.
Gospodarka
gruntami,
rolnictwo,
gospodarka
leśna
i
bioenergia
Gospodarka
gruntami
stanowi
kluczowy
element
zarówno
zmniejszenia
emisji
jak
i
adaptacji.
Grunty
stanowią
zarówno
źródło,
jak
i
pochłaniacz
emisji.
Jeśli
są
one
dobrze
zarządzane
dają
one
także
szansę
ograniczenia
wpływu
zmian
klimatu
na
rolnictwo
i
dostępność
wody.
Zagrożenia
i
szanse
oferowane
przez
grunty
zależą
w
zdecydowany
sposób
od
dostateczności
i
trafności
zarządzania
i
korzystania
z
nich.
Ogniwo
grunty‐klimat
zostanie
objęte
kilkoma
kluczowymi
zbliżającymi
się
debatami:
‐
stworzenie
kryteriów
zrównoważenia
dla
stałej
biomasy
stosowanej
jako
źródło
energii,
tworzenie
w
oparciu
o
istniejące
wymagania
dotyczące
biopaliw
(2010);
‐
stworzenie
systemu
liczenia
emisji
wynikającej
z
pośredniej
zmiany
użytkowania
gruntów
(ILUC)
związanego
z
rosnącym
zapotrzebowaniem
na
biopaliwa
w
Europie
(wiosna
2010);
‐
nagradzanie
narodów
za
ochronę
lasów
i
inne
sposoby
zarządzania
gruntami,
które
pomagają
utrzymać
gromadzenie
się
dwutlenku
węgla
(temat
objęty
przez
międzynarodową
debatę
pt.
Zmniejszenie
emisji
z
wylesień
i
degradacji
lasu),
i
‐
przegląd
sposobu,
w
który
rolnicy
są
wspierani
(pod
auspicjami
reformy
Wspólnej
Polityki
Rolnej
‐
CAP).
Skoordynowana
debata
uwzględniająca
wykorzystanie
gruntów
oraz
zmniejszenie
zmian
klimatu
i
adaptację
do
nich
jest
z
tego
powodu
konieczna.
Powinna
ona
wziąć
pod
uwagę:
przyszłość
wykorzystania
gruntów
w
Europie
i
zarządzenia
nimi,
skutki
europejskich
wyborów
dotyczących
wykorzystania
gruntów
w
krajach
trzecich
oraz
jak
najlepiej
wspierać
utrzymanie
zasobów
węgla
znajdujących
się
w
ziemi.
System
handlu
emisjami
(ETS)
ETS
będąc
głównym
systemem
polityki
klimatycznej
UE
nie
został
rozszerzony
ostatnimi
reformami
na
wszystkie
gałęzie
przemysłu,
które
mógł
objąć,
a
działanie
takie
nie
byłoby
praktyczne
szczególnie
w
przypadku
rolnictwa,
transportu
i
gospodarki
odpadami.
Żegluga
pozostaje
jednak
nadal
w
sferze
rozważań.
Jeśli
międzynarodowe
podejście
do
emisji
spowodowanej
przez
żeglugę
nie
zostanie
uzgodnione
w
Kopenhadze,
oczekuje
się,
że
zostanie
ona
objęta
przez
ETS.
Przez
kolejne
pięć
lat
oczekuje
się,
że
będzie
występować
presja
na
UE,
aby
przyjęła
nowe
mechanizmy
uzupełniające
ETS.
Jeśli
cena
węgla
pozostanie
niska
i
nieprzewidywalna,
stwarza
to
ograniczoną
zachętę
dla
innowacji
i
zmniejszenia
emisji.
Kluczowym
instrumentem
będącym
obecnie
przedmiotem
debaty
są
standardy
wydajności
emisji
CO2
mające
zastosowanie
do
nowych
elektrowni.
Ma
on
na
celu
przeciwdziałanie
budowie
w
Europie
kolejnych
zakładów
o
powodujących
dużą
emisję
dwutlenku
węgla.
Inne
pytania,
które
wymagają
odpowiedzi
obejmują
perspektywy
powiązania
ETS
z
innymi
systemami
handlu
na
rynkach
międzynarodowych,
zapewnienie,
że
dokonuje
się
tego
w
sposób,
który
nie
pogarsza
rygoru
unijnego
podejścia.
Podjęte
także
zostały
dyskusje
wokół
podzielenia
w
przyszłości
ETS
na
sektory
pozwalając
na
silniejsze
sygnały
cenowe
tam,
gdzie
konkurencja
jest
bardziej
ograniczona
np.
w
sektorze
energetycznym.
Finansowanie
niskowęglowej
przyszłości
Sposób,
w
jaki
obecnie
są
dysponowane
środki
4inansowe
w
UE
nie
odpowiada
wizji
stworzenia
niskowęglowych
gospodarek
w
Europie
oraz
koniecznemu
szybkiemu
tempu
zmian.
Środki
4inansowe
dostępne
na
działania
związane
z
klimatem
nie
odzwierciedlają
wagi
zmian
klimatu
w
planie
działania
UE
i
są
niewystarczające
dla
zapewnienia
efektywności
oszczędności,
innowacji
technologicznych
i
infrastruktury
niskowęglowej
(takiej
jak
inteligentne
sieci)
koniecznych
do
redukcji
emisji.
Ponadto
istniejące
środki
UE
nie
są
dostatecznie
„klimatycznie
potwierdzone”
powodując
wspieranie
projektów
potencjalnie
szkodliwych
dla
środowiska.
Zmniejszenie
ilości
emitowanego
dwutlenku
węgla
przypadającego
na
daną
ilość
dostarczanej
energii
Nie
ma
jasnego
planu
zmniejszenia
ilości
emitowanego
dwutlenku
węgla
przez
europejski
sektor
energetyczny,
pomimo
przyjęcia
dyrektywy
ustalającej
sposób
dążenia
do
wychwytywania
i
składowanie
dwutlenku
węgla
(CCS).
Zgodnie
z
ocenami
dla
Wielkiej
Brytanii,
aby
zapewnić
realizację
krajowego
celu
redukcji
emisji
o
80%
do
roku
2050,
z
sektora
energetycznego
węgiel
należałoby
niemal
całkowicie
wyeliminować
do
roku
2030.
Przegląd
budżetu
UE
obecnie
podjęty
przez
Komisję
daje
unikalną
szansę
ponownego
zaplanowania
4inansowania,
aby
spełnić
bieżące
i
przyszłe
potrzeby.
Oczekuje
się,
że
Komisja
wyda
Białą
Księgę
dotyczącą
reformy
budżetowej
pod
koniec
października
2009,
chociaż
istnieją
spekulacje,
że
stanie
się
to
później.
„Negocjacje
w
Kopenhadze
mogą
i
powinny
stać
się
punktem
zwrotnym
kierunku,
w
którym
podąża
świat...
Deputowani
muszą
podjąć
wyzwanie.
Europa
może
stać
się
globalnym
liderem
ekologicznego
rozwoju,
jej
parlamentarzyści
powinni
być
jej
mistrzami
i
ambasadorami”.
Spyros
Kouvelis,
parlamentarzysta
www.ieep.eu/briefingsonclimate
Design: Aloof Design